ตอนที่ 1: ศพในโรงแรมร้าง
โรงแรม "ดุสิตธานี เพลส" ปิดตัวลงมาแล้วเกือบห้าปี หลังจากเหตุไฟไหม้ครั้งใหญ่จนโครงสร้างเสียหายเกินกว่าจะซ่อมแซมได้ เจ้าของทิ้งมันไว้ให้เป็นเพียงเงาของความรุ่งเรืองในอดีต ปัจจุบันกลายเป็นที่ซ้อมถ่ายทำของยูทูบเบอร์สายล่าท้าผี...และที่หลบซ่อนของสิ่งที่ไม่ควรมีใครพบเจอ
คืนวันที่ 3 เมษายน ตำรวจได้รับแจ้งเหตุจากคนเร่ร่อนที่มักพักใต้ทางด่วนใกล้โรงแรมว่าได้กลิ่นเหม็นเน่าลอยออกมาจากชั้นสามของอาคารร้าง เจ้าหน้าที่สายตรวจจึงเข้าตรวจสอบ และพบศพหญิงสาวอายุประมาณ 25 ปี สวมชุดเดรสสีดำ สภาพขึ้นอืดอย่างรุนแรง นอนตะแคงอยู่ในอ่างอาบน้ำของห้อง 312
บนผนังมีข้อความเขียนด้วยลิปสติกสีแดง
"ฉันตื่นแล้ว"
สารวัตรพีรวัส—นายตำรวจหนุ่มไฟแรงจากกองสืบสวนพิเศษ ถูกส่งมาคุมคดีนี้ แม้จะดูเหมือนแค่คดีฆาตกรรมธรรมดา แต่ความรู้สึกในใจเขากระซิบว่า...มันไม่ใช่แค่นั้น
"ทำไมต้องโรงแรมนี้..." เขาพึมพำเบา ๆ ขณะยืนมองภาพถ่ายศพบนแฟ้ม
เขาเคยมาที่นี่...สิบปีก่อน ในฐานะพยานของอีกคดีหนึ่ง
คดีที่ไม่เคยปิดได้
และข้อความบนผนัง...มันคือคำพูดเดียวกันกับที่เหยื่อรายนั้นทิ้งไว้ก่อนตาย
************************"""""""
ตอนที่ 2: รอยเท้าที่ไม่มีเจ้าของ
เช้าวันถัดมา
สารวัตรพีรวัสยืนพิงประตูทางเข้าโรงแรมร้าง สูดควันบุหรี่เงียบ ๆ ขณะจ้องดูเทปกั้นของตำรวจที่พาดขวางไว้ ไม่ได้สูบบุหรี่เพราะติด—แต่เพราะเขารู้สึกได้ถึงเงามืดบางอย่างที่กำลังวนเวียนอยู่รอบตัวคดีนี้
"สายสืบอรมาแล้วครับหัวหน้า" ลูกน้องคนหนึ่งเดินมาบอก
อร—เจ้าหน้าที่หญิงจากแผนกนิติวิทยาศาสตร์ ขึ้นชื่อเรื่องความละเอียดและสายตาเฉียบคม
เธอเปิดแฟ้มอย่างรวดเร็ว "ผลพิสูจน์ศพเบื้องต้นมาแล้วค่ะ"
"ว่าไง"
"เหยื่อตายมาไม่ต่ำกว่าสิบวัน แต่ประเด็นคือ…" เธอหยุดนิดหนึ่ง "บนตัวไม่มีร่องรอยบาดแผล ไม่มีการต่อสู้ ไม่มีสารพิษ ไม่มีการล่วงละเมิดใด ๆ"
"เหมือนเธอหลับแล้วไม่ตื่น?" พีรวัสขมวดคิ้ว
"มากกว่านั้นค่ะ เราพบสารชนิดหนึ่งในเลือดของเหยื่อ เป็นสารกดประสาทที่ยังไม่ขึ้นทะเบียนในไทย คล้ายยาสะกดจิต...แต่มีผลระยะยาว และไม่ควรหามาใช้ได้ง่าย ๆ"
"แล้วข้อความบนผนังล่ะ?"
"จากการตรวจสอบลายมือกับดีเอ็นเอ ไม่ใช่ของเหยื่อค่ะ น่าจะเป็นของคนร้าย"
ก่อนที่พวกเขาจะพูดอะไรมากกว่านั้น เจ้าหน้าที่นิติฯ อีกคนหนึ่งวิ่งมาพร้อมรูปถ่าย
"หัวหน้า! ดูนี่ครับ—ภาพจากกล้องอินฟราเรดที่เราตั้งไว้เมื่อคืน เหมือนมีคนเข้าไปในโรงแรมตอนตีสอง แต่…"
"แต่อะไร?"
"ในกล้องเห็นแค่เงาเดิน แต่ไม่มีภาพร่างกาย ไม่มีความร้อน ไม่มีรอยเท้าเลยครับ"
พีรวัสรู้สึกเย็นวาบตั้งแต่ท้ายทอยจรดสันหลัง
เสียงหนึ่งในหัวเขาดังขึ้นอีกครั้ง...
"ฉันตื่นแล้ว"
---
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
