ท่ามกลางสายฝนพายุในตอนกลางคืน มีทั้งเสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่า ณ ริมแม่น้ำโขง

มีเสียงผู้ชายเรียกหาผมว่า

ไอยรยา...ไอยรยา เจ้าอยู่ที่ใด

ผมมองไปข้างหลังมันเป็นภูเขาหันไปรอบๆไม่มีใคร ทันใดนั้นผมหันกลับไปทางแม่น้ำมีผู้ชายแต่งชุดโบราณไม่ใส่เสื้อใส่แต่โจงกระเบนพร้อมกับพูดว่าไอยรยา ผมตกใจ

ผมตื่นจากความฝันในตอนเช้าพร้อมมีเสียงนาฬิกาปลุก

ลมฝนเลยพูดออกมา "มาปลุกทำไหมตอนนี้ว่ะ"

ลมฝนหันไปทางนาฬิกา"เชี่ย สายแล้ว ไอ้ฟิล์มทำไมไม่ปลุกกู" ฟิล์มที่พึ่งอาบน้ำเสร็จเดินออกมาแล้วพูดกับลมฝนว่า "กูก็สาย เร็วรีบไปอาบน้ำ จะไปด้วยไหม" ลมฝนเลยรีบเดินเข้าไปอาบน้ำ

ลมฝนนั่งรถมอเตอร์ไซค์ไปมหาวิทยาลัยด้วยกันกับฟิล์ม

พอถึงถึงมหาลัย ฟิล์มบอกกับลมฝนว่า "เออ ตอนเย็นมึงกลับเองนะ นี้รีบกลับ"ลมฝนบอกกับฟิล์มว่า"เออได้ "

ลมฝนกับฟิล์มก็แยกเข้าไปหอประชุม

ลมฝนที่กำลังเดินเข้าไปในหอประชุมทันใดนั้นมีชายคนหนึ่งที่รีบวิ่งเข้าไปในหอประชุมแต่กับวิ่งไปเข้ากับลมฝนเข้า ลมฝนและชายคนนั้นได้ล้มลงพื้น

ตัวของเขากับลมฝนติดกันและได้มองจ้องตากัน...ชายคนนั้นกำลังรีบเลยรีบลุกขึ้นแล้วพูดว่า

"ขอโทษครับ"

หลังจากนั้นแล้วชายคนนั้นได้วิ่งเข้าไปในหอประชุม

ลมฝนตกใจและไม่ได้คิดอะไรเลยเดินเข้าไปในหอประชุม

ลมฝนกำลังมองหาที่นั่งในหอประชุม ได้เจอที่นั่งที่หนึ่งว่าง แต่ข้างๆนั้นเป็นคนที่วิ่งชนลมฝน ลมฝนได้คิดถึงตอนที่ชายคนนั้นได้วิ่งชนแล้วล้มลง เขาก็ขอโทษแล้วนิว่ะ(ลมฝนคิดในใจ)

จากนั้นลมฝนเดินไปทางร้านค้าเพื่อซื้อขนมปังกับนมกินตอนเช้า

ต่อมาทางพี่เรียกน้องเข้าไปในหอประชุม

ลมฝนก็เดินไปทางหอประชุมเมื่อลมฝนเดินไปทางที่ลงทะเบียน มองไปเห็นผู้ชายที่วิ่งไปชนกับลมฝนเมื่อตอนเช้า

*ลมฝนคิดในใจ*เวรกรรม

พอถึงลมฝนที่ลงทะเบียนพี่เขาก็บอกกับลมฝน

อากาศ: เขียนชื่อตัวเองตรงคณะของตัวเองได้เลยครับ

หลังจากที่อากาศพูดจบอากาศมองหน้าขึ้นมาเห็นลมฝนพร้อมกับพูดว่า

อากาศ : อ้าวน้อง เจอกันอีกแล้ว จำพี่ได้ไหมครับ

ลมฝน: ครับ พี่ที่ชนผมตอนเช้าใช่ไหมครับ

อากาศ: ใช่ครับ พี่ขอโทษนะตอนเช้าที่พี่ชนน้อง น้องเป็นไรไหมครับ เจ็บไหม

ลมฝน: ไม่เป็นไรครับ แต่ก็...เจ็บอยู่ครับ

อากาศ: ครับ พี่ขอโทษนะครับ

ลมฝน: ครับ

จากนั้นลมฝนลงทะเบียนเสร็จลมฝนเดินเข้าไปในหอประชุม

อากาศมองไปทางลมฝน

*อากาศคิดในใจ* น้องคงจำไม่ได้ล่ะ

หลังจากกิจกรรมในหอประชุมจบ

ลมฝนที่กำลังจะเดินกลับหอพักแต่กับเจอพี่อากาศเข้าที่กำลังขับรถมา

อากาศ : ลมฝน... ไปไหน... ให้พี่ไปส่งไหม

ถามกับลมฝน

ลมฝนหยุดเดินแล้วยิ้มพร้อมกับหันไปพูดกับลมฝนว่า

ลมฝน: ไม่เป็นไร ผมกลับเองได้

อากาศ: แล้วนายจะไปไหน

ลมฝน : เราจะไปรอรถเมย์

อากาศ : ให้พี่ไปส่งไหมจะได้ไม่เสียเงิน

ลมฝน : ไม่...เป็นไรครับ!

หลังจากพูดจบลมฝนก็ได้เดินต่อไปแต่ลมฝนก็ยังขับรถตามลมฝนต่อไป

ลมฝนได้เดินไปถึงที่รอรถเมย์แล้วแต่นะตอนนี้ไม่มีรถแล้ว แต่ลมฝนก็ยังรอรถต่อไป อากาศได้ลงจากรถแล้วเดินไปถามกับลมฝน

อากาศ : ไหนรถครับ?

ลมฝน : เดี๋ยวก็มา...มั้งครับ

อากาศ : ให้พี่ไปส่งก็ได้น่า ไปด้วยกันป่าวครับ

ลมฝน : บอกแล้วไง ว่า! ไม่! เป็น! ไร! ครับ กลับเองได้ครับ

อากาศ : ได้!เดี๋ยวพี่รอดู

อากาศได้ยืนรอลมฝนที่กำลังรอรถอยู่นาน ตอนนี้ก็ผ่านไป

10นาที แล้วอากาศเลยหันกลับไปถาม

อากาศ :10นาทีแล้วน้า...ให้พี่ไปส่งป่าว...

ลมฝนไม่ตอบ แล้วนั่งรอรถต่อไป

จนตอนนี้พระอาทิตย์ตกดินเริ่มค่ำมืด

อากาศ : จะดึกแล้วน้า...รถยังไม่มาเลยให้พี่ไปส่งเถอะน้าา...

ลมฝนได้เดินเข้าไปหาอากาศ

ลมฝน : ไปก็ได้ครับ

อากาศ : okไปขึ้นรถ

อากาศยิ้มและได้เดินพาลมฝนไปที่รถ

อากาศ : ให้ไปส่งไหนคร้าบ

ลมฝน : หอตรงสามแยกหลังมอครับ

อากาศ : โอเคครับ

ลมฝนได้นั่งนิ่งๆบนรถ

อากาศได้ขับรถพาลมฝนถึงหอพักแล้ว ลมฝนเลยหันกลับไปบอก

ลทฝน : จอดตรงนี้ก็ได้ครับ

และได้เปิดประตู กำลังจะลงรถ แต่ได้หันกลับไปหาอากาศแล้วพูดว่า

ลมฝน : ขอบคุณนะครับ

อากาศ : ไม่เป็นไร ถือว่าเป็นคำขอโทษที่พี่วิ่งไปชนตอนเช้าละกัน งั้น...ไว้เจอกันใหม่นะครับ

ลมฝนลงจากรถ เดินออกห่างจากรถท่าทางเขินอาย แล้วยิ้ม

จากนั้นก็เดินขึ้นหอไป

ลมฝนเดินเข้าไปในห้อง แล้วเปิดประตูเข้าไปเจอฟิล์มเพื่อนลมฝนที่นั่งรออยู่

ฟิล์ม: ลมฝน! กลับมาช้าจัง ไป ไหน มา

ลมฝน: ไม่ได้ไปไหน แค่รอรถ รถมาช้า ก็เลย...รอนานหน่อย เอาหน่าาา

ฟิล์ม: แล้วมารถอะไร

ลมฝน: ระ..รถเมย์ ทำไหม

ฟิล์ม: รถเมย์ มารถเมย์หรอ แต่ทำไมเดินมาไม่เห็นเหนื่อยเลย

ลมฝน: ปกติเดินมาก็ไม่เหนื่อยปะ

ฟิล์ม: ป้ายรถเมย์มันห่างจากหอพักตั้ง 1กม. มึงไม่เหนื่อยเลยหรอว่ะ ขอความจริง ว่า มา ยัง ไง

ลมฝน: เอ๊อ...เออ...นั่งรถมากับรุ่นพี่ในมอ

ฟิล์ม: ห๊ะ!! ละพี่เขาเป็นใคร และมึงมากับพี่เขามาด้วยกันได้ไง ไปรู้จักกันได้ยังไงก่อน

ลมฝน: เขาชื่ออากาศเรียนอักษร เดินชนกันแล้วเข้าไปหอประชุมไม่มีที่นั่ง กูเห็นที่ตรงนั้นว่าง ก็เลย...ได้นั่งข้างกัน เลยรู้จักกัน แต่กูก็ไม่รู้ว่าตรงนั้นเป็นพี่เขา

ฟิล์ม: โอ้ยย มึงก็ใจง่ายเนาะ คิดได้ไงว่ะ ถึงได้มากับเขา รึว่ามึงคิดไรกับพี่เขา... ฮั่นแน่~

ลมฝน: ไม่ได้ชอบโว๊ยย... เขาแค่มาส่งเพื่อเป็นคำขอโทษที่เดินชนตอนเช้าโว๊ย

ฟิล์ม: เออๆ อย่าให้เห็นนะว่า คิดอะไรกับพี่เขา

ลมฝน : เออหน่าาาา

เช้าวันต่อมา ลมฝนที่กำลังจะไปเรียนวันแรก ตอนแรกลมฝนจะขึ้นรถมอเตอร์ไซค์กับฟิล์มแต่ฟิล์มดันมีเรียนก่อนลมฝน เลยไปก่อนลมฝน ลมฝนเลยต้องเดินไปมอคนเดียว ลมฝนเดินลงมาถึงข้างล่าง เจอป้าเจ้าของหอ ป้าได้ทักถามกับลมฝน

ป้าเจ้าของหอพัก: เอ้อหนูลมฝน มีคนมารอหนูอยู่หน้าหออะ

ลมฝน: ใครหรอครับป้า

ป้าเจ้าของหอพัก: เป็นผู้ชาย ตัวสูงๆ หนูไปดูเองแล้วกัน ป้าไปก่อนนะป้าเรียบ "

ลมฝน: ครับๆป้า

ลมฝนมึนงงแล้วคิดในใจ (...ใครว่ะ)

ลมฝนหันไปมองหน้าประตู หันไปเจอกับอากาศที่ยืนรอข้างรถอยู่

"ไอ่พี่นี้อีกล่ะ วุ้นวายอะไรกับกูนักหนาว่ะ"

ลมฝนได้เดินออกจากหอ อากาศได้เหลือบตาเห็นลมฝนเดินออกมาจากหอพอดี อากาศได้เดินไปหาแล้วทักกับลมฝน

อากาศ: น้องลมฝน ไปมอกันครับ เดี่ยวพี่ไปส่ง

ลมฝน: ขอบคุณมากนะครับ แต่ผมว่าจะไปเองดีกว่าครับ

อากาศ: โห่... พี่อุสาพี่มารอไปมอด้วยกันเลยนะ ไปด้วยกันเถอะ... นะ นะ นะครับ นะคร้าบ~

ลมฝน: เออเออ... ไปด้วยก็ได้ครับ

อากาศได้ยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับตอบกลับลมฝน

อากาศ: OK ได้ ไปๆ ขึ้นรถขึ้นรถ

ลมฝนขึ้นรถไปมหาลัยกับอากาศ

อากาศขับรถพาลมฝนถึงหน้าคณะ

ปั้นเพื่อนของลมฝนเห็นรถ BMW เข้ามาจอดหน้าคณะ

ปั้นมองรถคันนั้น ปั้นคิดในใจหู้ (รถใครว่ะโครตสวย)

ลมฝน: ขอบคุณมากนะครับ แต่ที่หลังไม่ต้อง!มารับแล้วนะครับ

อากาศ: โห่..อะไรอ่ะครับ ให้พี่มาส่งทุกเช้าไม่ได้หรอ... ตอนกลับก็ได้น้า น้าา นะครับ

ลมฝน: ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า และอีกอย่างผมเกรงใจพี่ด้วย

อากาศ: ไม่ต้องเกรงใจพี่ก็ได้ งั้นถ้าน้องไม่อยากให้พี่มารับงั้นพี่ขอเบอร์หรือIGลมฝนหน่อยสิ ได้ป่ะ

ลมฝน: พี่เอาไปทำไร พี่เป็นมิจฉาชีพปะเนี่ย

อากาศ: พี่แค่อยากไว้ใช้ติดต่อเฉยๆเอง น้าา

ลมฝน: ก็...ด๊ะครับ

อากาศยื่นโทรศัพท์มือถือให้ลมฝน ลมฝนรับแล้วกดชื่อIG และกดเบอร์ของลมฝนให้ พอกดให้ลมฝนยื่นโทรศัพท์มือถือคืนอากาศ

ลมฝน: นี้ครับ

อากาศ: เเต้งกิ้ว ถ้าวันไหนตกรถก็ทักมาหาพี่นะครับ

ลมฝน: ครับ

ลมฝนเดินออกมาจากรถพร้อมกับมองอากาศที่อยู่ในรถ

อากาศ: บ๊ายยยบาย...

ลมฝนหันกลับไปพร้อมยิ้ม

ปั้นมองลมฝนที่กำลังเห็นลมฝนยิ้มอยู่

ลมฝนมองไปเห็นปั้นที่กำลังมองตัวเองอยู่

ลมฝนหุบยิ้ม

แล้วเดินไปหาปั้น

ปั้น: อุ้ยย มากับใครอ่ะ

ลมฝน: คนรู้จัก...

ปั้น: ต้องคนรู้จังยังไงน้าา ถึงต้องยิ้มแบบนั้น

ลมฝน: เสือก

ปั้น: เอ้า ถามดีๆนะเนี่ยย แปลว่าาาาาา...

ลมฝน: จะไม่ไปเรียนแล้วใช่มั้ย ถามอยุ่นั้นแหละ ไป๊ไปเรียน

ปั้น: เอ้ออ... ลืมเลยว่าวันนี้มีเพื่อนมาด้วย มันกำลังมา รอก่อน

หลังจากนั้นซันเพื่อนของปั้นก็เดินมา

ซัน: ปั้น...

ปั้น: ซันมานี้ๆ

ลมฝน: หวัดดี

ปั้น: ซัน นี้เพื่อนใหม่เราอ่ะ

ซัน: อ๋อ หวัดดี เราซันนะ แล้ว...

ลมฝน: เราลมฝน เรียกว่าลมก็ได้

ซัน: อ่า... ลมฝน

ลมฝน: ป่ะไปเรียนกัน

จากนั้นทั้ง3คนก็เดินไปเรียน

ตัดไปที่อากาศ

อากาศได้ค้นหาigลมฝน อากาศติดตามigลมฝน

ตุลย์: กาศ กาศ อากาศ ทำไรว่ะ

อากาศ: เสื*ก!!

ตุลย์: เชี่ยนี้ อะไรว่ะ แค่ถามเฉยๆ

อากาศได้เจอigของลมฝนแล้วได้กดติดตามพร้อมทักแชท

อากาศทักแชทหาลมฝนกดสติ๊กเกอร์รูปหัวใจ

ตัดไปทางลมฝน

ลมฝนที่เล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ สงสัยว่า อยู่ดีๆก็มีคนมาติดตาม ลมฝนกดเข้าไปดูหน้าโปรไฟล์

ลมฝน: เชี่ย

ปั้น: เป็นไร

ลมฝน ไม่มีไร

ปั้น: เค๊

ลมฝนได้กดติดตามกลับ

แชทของลมฝนเด้งขึ้นมา "ได้ส่งข้อความถึงคุณ"

*แชท*

อากาศ: สติ๊กเกอร์หัวใจ

ลมฝน: มีอะไรรึไหมครับ

อากาศดีใจเลยยิ้มออกมาพร้องพูดออกมาว่า

อากาศ: เห้ย น้องเค้าตอบกับแล้วว่ะ

ตุลย์: เป็นเชี่ยไรว่ะ น้องคนนั้นหรอวะที่...มาด้วยกันวันนี้อ่ะใช่ปะ

อากาศ: เสือก

ตุลย์: น้องคนนั้นแน่ๆเลย และน้องมันจำมึงได้ปะ

อากาศ: ยุ่ง เรื่องของกุ

ตุลย์: ได้ ระวังโดนสุนัขคาบไปรับประทานล่ะกันนะคร้าบบ"ฝ

*แชท*

อากาศ: จำพี่ได้ป่าวครับ

ลมฝน: ได้ครับ มีอะไรหรือป่าวครับ พอดีจะเรียนแล้ว

อากาศ: ไม่มีอะไรครับ

แค่คิดว่าจำพี่ไม่ได้

พี่ไม่กวนล่ะ

ตั้งใจเรียนนะครับ

ลมฝน: ครับ

ต่อมาลมฝนได้เลิกเรียนแล้ว

กำลังเดินไปกินข้าวกับเพื่อน

เดินไปถึงร้านแล้ว ไปเจออากาศที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่กับเพื่อน

ลมฝนจึงบอกปั้น

ลมฝน: ปั้น กูไม่กินแล้วนะ พอดีกูมีธุระ กูไปละ เจอกันเพื่อน

ปั้น: อ๊ะ..อะ ได้ เจอกัน

อากาศมองไปเห็นลมฝนที่กำลังจะเดินออกจากร้าน อากาศเลยตัดสินใจเดินตามลมฝนไป อากาศได้ตะโกนเรียกลมฝน

อากาศ: น้องครับ

ลมฝน: มีอะไรรึป่าวครับ

อากาศ: ลมฝนมาทำอะไรแถวนี้หรอครับ

ลมฝน: ผมว่าจะมากินข้าวกับเพือน แต่พอดีมีธุระก่อนครับ

อากาศ: งะ...งั้น พี่ไม่กวนละ

ลมฝน: ถ้าไม่มีไรแล้ว ผมไปนะพี่

จากนั้นลมฝนได้เดินไปขึ้นรถเมย์พอกลับถึงหอพัก

ลมฝนเปิดปีะตูห้องแล้วเสียงของฟิล์มพูดขึ้นมาว่า

ฟิล์ม: กลับมาแล้วหรอ

ลมฝน: เออ เรียนโครตเหนื่อยเลยว่ะ

ฟิล์ม: ธรรมดานี้แหละ มหาลัย

เออ ตอนเช้าเป็นไงว่ะ โทษนะที่ไปก่อน

ลมฝน: พี่เขามารับอีกแล้วว่ะ ทำไงดีว่ะฟิล์ม

ฟิล์ม: แล้วไปกับพี่เขาทำไม ก็ปฏิเสธพี่เขาไปดิ ยากไร

ลมฝน: บอกไปแล้ว และกูไม่กล้าปฏิเสธด้วย แต่ยังไงแล้วพี่เขาก็ยังมารับอยู่ดี

ฟิล์ม: กุว่าพี่เขาชอบมึงว่ะ

ลมฝน: ชอบ...อะไรว่ะ เขาอาจแค่เอ็นดูกูก็ได้ ไม่อยากคุยกับมึงละ ไปอาบน้ำดีกว่า

ฟิล์ม: เขินก็บอกว่าเขินดิว่ะ มาทำเป็นบ่ายเบี่ยง

วันถัดมา

ลมฝนทำกิจกรรมรับน้องสายรหัส รุ่นพี่ให้หาสายรหัสตัวเองให้เจอภายในสัปดาห์นี้

ลมฝน: ให้เวลาน้อยจังว่ะ

ปั้น: เออจริงให้เวลาโครตน้อยเลย

ซัน: อย่าไปเครียด แค่รับน้องเอง จอยๆ แล้วพวกมึงจะไปไหนกันต่อ

ลมฝน: เออไปไหนกันว่ะ คาเฟ่ป่ะ

ปั้น/ซัน "ได้ ไปกัน"

ลมฝนกับเพื่อนเดินไปคาเฟ่

ลมฝนและเพื่อนนั่งอยู่ในร้าน ลมฝนถามปั้น

ลมฝน: ปั้น ถามหน่อยสิ

ปั้น: ได้ ว่ามา

ลมฝน: ถ้าสมมุติมีคนมารับมาส่งทุกวันโดยไม่หวังผลตอบแทนแล้วถ้าคนนั้นคือคนที่เราไม่เคยรู้จักมาก่อน เราควรทำยังไงว่ะ

ปั้น: กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ แล้วคนๆนั้นที่มึงพูดใครว่ะ...

ปั้นทำหน้าตาตื่นเต้น

ลมฝน: เห้ยย... ไม่ใช่โว้ย กูแค่สมมุติเฉยๆ

ปั้น: เอ้า ถ้าไม่มีไร ละจะร้อนตัวทำไม

ลมฝน: เอ้อ ไม่มีไรหรอก แค่อยากรู้เฉยๆ

ปั้น: เอ้อๆ

ซัน:จะสั่งได้ยัง กูหิวละ

ปั้น: เอ้อ แล้วกินเสร็จมึงจะไปไหนไหมลมฝน

ลมฝน: ไม่ว่ะ กูจะกลับหอพักเลย

หลังจากนั้นทั้งสามคนก็กินขนมเครื่องดื่มกัน ทันใดนั้นซันพูดขึ้นมาว่า

ซัน: เออ แล้วได้ชมรมกันยัง

ลมฝนและปั้นพูดพร้อมกันว่า: ยังว่ะ

ลมฝน: ยังไม่คิดเลยว่ะว่าจะเข้าชมรมไร มึงล่ะ

ปั้น : กูก็ยังว่ะ ถ้าพวกมึงเข้าอะไรเดี่ยวกูเข้าตาม

ซัน : เออเหมือนกันกูก็ยังไม่มี

ทันใดนั้นเองก็มีเสียงคนพูดขึ้นมา "มาอยู่ชมรมถ่ายภาพกับเราไหม"

ทั้งสามคนหันมองไปทางเสียงนั้น

แล้วลมฝนจึงถามกับคนที่พูด

"นายได้ยินสิ่งที่เราพูดหรอ"

เดือนหงาย: เออ เราขอโทษ เราชื่อเดือนหงายนะ แล้วพวกนายสนใจไหม

ลมฝนหันไปถามกับปั้นและซัน

ลมฝน: เข้าไหม ถ้าเราไม่เขาชมรมนี้ เราก็ไม่รู้จะเข้าชมรมไหนนะ

ปั้น: เข้าก็เข้า

ซัน : ถ้ามึงสองคนเข้า กูก็เข้า

ลมฝนหันไปตอบกับเดือนหงาย

ลมฝน: เข้า แล้วพวกเราต้องทำไง

เดือนหงาย: เราขอนั่งด้วยนะ

ลมฝน: ได้สิ

เดือนหงานเดินเข้ามานั่งกับกลุ่มของลมฝนแล้วพูด

เดือนหงาย: คือ ชมรมเราอยู่หลังตึกคณะนิเทศนะ วันพุธเจอกัน

ลมฝน: ok แล้วเจอกัน

หลังจากนั้นทั้งสามคนก็แยกย้ายกันกลับ

ก่อนกลับปั้นได้ถามกับลมฝน

ปั้น: เออ ลมมึงกลับไง

ลมฝน: นั่งรถเมย์กลับว่ะ

ปั้น: งั้นกูกลับซันกลับก่อนนะ เจอกัน บาย

ลมฝน: เจอกัน บาย

ลมฝนที่กำลังเดินไปยังป้ายรถเมย์

เสียงโทรศัพท์ลมฝนดังขึ้น~~

ลมฝนจบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครโทรมา "เบอร์ใครว่ะ"

ลมฝนกดรับ *ฮะโลครับ*

*ครับ พี่อากาศเองนะครับ*

ลมฝนตกใจแล้วพูดต่อว่า *ออครับ พี่มีไรหรือป่าวครับ*

*น้องจะไปไหนต่อไหมครับ*

*ผมจะกลับห้องแล้วครับ ทำไหมครับ*

*เดี่ยวพี่ไปรับนะครับ*

จากนั้นอากาศก็กดว่างสาย

ลมฝน: เอ๋า

จากนั้นอากาศก็ขับรถมาหาลมฝน

อากาศ : ไปขึ้นรถ

ลมฝน : ...ครับ

จากนั้นออกก็พาลมฝนขับรถไปห้างแห่งหนึ่ง

ลมฝน : ผมจะกลับบ้านพี่พาผมมาทำอะไร

อากาศ : พามากินข้าวครับ เดี๋ยวพี่เลี้ยง ป่ะลงครับ

ลมฝนงงแล้วลงจากรถ

อากาศเดินไปจับมือกับรถฝนเข้าไปให้ห้าง

ลมฝนมองหน้าอากาศแล้วพูดว่า

ลมฝน: พี่ปล่อยมือผมได้ยังครับ

อากาศ อุย ขอโทษครับ น้องอยากกินไรหรอป่าวครับ

ลมฝน แล้วแต่พี่เลยครับ ผมเกรงใจ

อากาศ :ไม่เป็นไรพี่เลี้ยง

ลมฝน : แล้วแต่พี่เลยครับ

อากาศ : กินอะไรก็ได้ใช่ไหมครับ

ลมฝน : ครับ

อากาศ : งั้น...พิซซ่ากันครับ ไป

อากาศเดินพาลมฝนไปร้านพิซซ่า พอถึงร้านแล้วอากาศถามกับลมฝนว่า

อากาศ: เราชอบกินอะไรเป็นพิเศษและไม่ชอบอะไรป่าว

ลมฝน: ผมชอบกินกุ้งครับ ไม่ชอบเห็ดครับ

อากาศ : โอเคครับพี่สั้งแล้วนะเอาอะไรอีกไหม

ลมฝน : ไม่ครับ

หลังจากนั้นอาหารก็มาเสร็ฟ

ลมฝนกับอาการก็ได้รับประทานอาหารร่วมกัน

สักพักอากาศได้ถามกับลมฝน

อากาศ : ทำไหมเราถึงมาเรียนอยู่ที่นี้

ลมฝน : ไม่รู้สิครับ มันใกล้บ้านด้วยมั่งครับ และก็ผมเคยมางานopen house ปี2025 ด้วยละรู้สึกว่าผมถูกกับที่นี้ ผมก็เลยเข้าที่นี้ครับ

อากาศ : เคยเห็นพี่ป่ะ

ลมฝนจ่องมองอากาศ

ลมฝน : ม่ายยครับ

อากาศ : จริงป่ะ ไม่เคยเห็นเลยหรอ หรือ จำไม่ได้

ลมฝน : เออผมไม่รู้ครับ น่าจะจำไม่ได้ด้วย ทำไหมครับ

อากาศ : ป่าวไม่มีครับ

ลมฝนกับอากาศรับประทานอาหารกันต่อ จนอิ่ม

อากาศ : จะไปไหมต่อป่ะเราอ่ะ

ลมฝน : ไม่ครับ กลับหอเลยครับ

อากาศ : ป่ะครับ เดี๋ยวพี่ไปส่ง

ลมฝน : ครับ

อากาศที่กำลังเดินพาลมฝนไปพี่จอดรถ

กลับได้เจอปั้นและซันที่เดินอยู่ในห้าง

ปั้นกับซันเห็นลมฝน ปั้นเลยทัก

ปั้น : ลมฝน....

ลมฝนหันไปหาปั้นและซัน

ลมฝน : อ่าว มาไงอ่ะ มาทำอะไรกัน

ปั้น : กูกับซันมาซื้อของไปเต็มห้องอ่ะ แล้วมึงละมาทำไร

ลมฝน : เออ พอดีมาหาอะไรกินอ่ะ กูกลับก่อนนะ เจอกัน

ปั้น: เออ เจอกัน

ซัน : เจอกัน

จากนั้นลมฝนก็เดินไปลานจอดรถ อากาศก็เดินตามลมฝนไป ปั้นและซันมองอากาศที่เดินตามลมฝน

อากาศขับรถพาลมฝนกลับถึงหอ

ลมฝน: ขอบคุณนะครับ

อากาศ: ครับ

ลมฝนเดินถึงห้อง ฟิล์มก็ทักกับลมฝน

ฟิล์ม: มึง..ไป..ไหน..มา

ลมฝน: กูไปหากินข้าวมา

ฟิล์ม : ทำไหมไม่ซื้อมาฝากกู โครตแย่ว่ะ

ลมฝน : กูขอโทษ กูลืมซื้อมาฝากเลย ไว้รอบหน้านะ

ฟิล์ม : เออ อย่าลืมแล้วกัน