น้องกับพี่ "โรคหนึ่งเดียว" ภาค 2
1 ไอ้เหี้ยเพื่อน
อามัส
ย้อนไปเมื่อสงครามโลกปีที่แล้ว // กำลังสอนอยู่
อามัส
คือวันไหนเดือนไหนที่เกิดขึ้น // มองนักเรียนแต่ละคน
นักเรียนแต่ละคนช่วยกันหาคำตอบ
อามัส
ไม่ต้องรีบ ยังมีเวลาเหลืออยู่
อามัส
เดี๋ยวครูมานะ // เดินออกไป
ซังชิล
ไปคุยที่ห้องกู // เดินตามทางไป
อามัส
คุยเรื่องอะไรวะ // นั่งไขว้ขา+มืออีกข้างวางบนโซฟา
ซังชิล
// ลากเก้าอี้มา+นั่งไขว้ขา
ซังชิล
มึงอ่านดู // โยนเอกสารให้.อ.ส.
อามัส
อะไร // หยิบเอกสารมาดู
อามัส
แล้วมึงจะทำไง // โยนเอกสาร
ซังชิล
ให้กักนักเรียนอยู่ที่นี่ // วางกุญแจลงบนโต๊ะ
อามัส
แล้วพ่อแม่พวกเด็กล่ะ
อามัส
จัดการได้ดีนิ // ลุกขึ้น+จัดเสื้อตัวเอง
อามัส
งั้นระหว่างนี้ต้องจัดการอาหารการกินสักหน่อย // ก้มหัวลงเล็กน้อย+เดินออกไป
อามัส
ช่วยหน่อยนะเว้ย // ยื่นเงินให้.จ.ม.
จิมมี่
พวกกูไม่ต้องการเงินอะไรทั้งนั้น
จิมมี่
เดี๋ยวจัดการให้ // เดินไปหาพวกเพื่อน
จอนจอน
วันนี้จะซื้ออะไรอีกล่ะ // กดปุ่มเปิดรถ
ประตูทุกบานของรถได้เปิดออก ยกเว้นหลังรถ
จิมมี่
อาหารให้พวกนักเรียนว่ะ
แทซัง
เงินพอนะ // มอง.จ.ม.
จอนจอน
ทำไมวะ // ชะเง้อหัวออกมา
แทซัง
ถ้าไม่พอก็ขอพ่อแม่เพิ่มไง
แทซัง
แล้วค่อยจ่ายวันหลัง // เดินขึ้นรถ
จอนจอน
เออว่ะ // เลิกชะเง้อหัว
จอนจอน
พ่อแม่ยิ่งมีเงินเยอะอยู่ // ปิดบานกระจกลง
แทซัง
เออ เดี๋ยวเสียเวลา // คาดเข็มขัด
จอนจอน
เออ กำลังจะสตาร์ทเนี่ยะ // สตาร์ทรถ+ขับออกไป
อามัส
// เดินกลับเข้า.รร.คืน
แทซัง
// ถอดเข็มขัดออก+ลงรถ
ทั้ง 3 คนลงจากรถและยืนมองตลาด
จอนจอน
คนเยอะชิบ // เห็นคนเต็มไปหมด
จิมมี่
วันนี้วันสุดสัปดาห์ คนเยอะก็ไม่แปลก // แตะไหล่.จ.จ.+เดินเข้าตลาด
แทซัง
อาจเดินยากหน่อยว่ะ // เดินเข้าตลาดตาม.จ.ม.
จอนจอน
ถ้ากูรอได้นะ กูรอไปแล้ว
จอนจอน
แต่ดันซื้อของเยอะนี่สิ เฮ้อ~ // ส่ายหัวไปมา+เดินเข้าตลาด
อาริ
ต้องอยู่อีกหลายเดือนเลยเหรอคะคุณครูมัส
อามัส
จนกว่าจะมีกำหนดแจ้งออกมา
อามัส
ทุกคนทนหน่อยนะครับ // มองนักเรียนแต่ละคน
จิมมี่
// ยืนเลือกผักต่าง ๆ ชนิด
จิมมี่
เรียกกูเบา ๆ หน่อยดิ // ไม่มองหน้า
แทซัง
เออ แค่กลัวมึงหายว่ะ // เดินมายืนข้าง ๆ
แทซัง
เดี๋ยวเป็นเรื่องเหมือนตอนเด็กอีก // มองผักต่าง ๆ ชนิด
แทซัง
งั้นเล่นวิ่งไล่จับกัน
แทซัง
เดี๋ยวสิ...! // วิ่งตาม
แทซัง
จิมมี่! // เดินตามหา
แทซัง
จิมมี่! // มองซ้ายมองขวา
แทซัง
หะ...หายไปไหนน่ะ // เริ่มกลัว
ปาร์คมิน
แทซังอยู่นี่เอง! // วิ่งมา
ปาร์คมิน
แทซัง... // วิ่งมาถึง
ปาร์คมิน
จิมมี่ล่ะ // มองหน้า.ท.ซ.
แทซัง
ไม่รู้คร้าบ ไม่รู้หายไปได้ยังไง // ส่ายหัวไปมา
ปาร์คมิน
พี่ก้า... // เดินไปหาก้า
ก้า
อะไรนะ! หายไปได้ยังไง!
ปาร์คมิน
ไม่รู้เหมือนกันครับ // ก้มหน้าต่ำ
ก้า
มินพาแทซังกลับไปรอที่บ้านก่อน // วิ่งไปตามหา
ปาร์คมิน
ไปแทซัง // จูงมือแทซังกลับบ้าน
ปาร์คมิน
จิมมี่! // วิ่งเข้าไปหา
ปาร์คมิน
ไม่เป็นไรแล้วนะ // กอดจิมมี่
ก้า
แทซัง // เดินไปหาแทนซัง
ก้า
ทีหลังอย่าชวนเล่นแบบนี้อีก!
ก้า
ถ้าเล่นได้ก็ต้องเป็นตอนโตเท่านั้น เข้าใจมั้ย!
แทซัง
ครับ! // พยักหน้า+กลัว
แทซัง
กูยิ่งกลัวโดนพ่อมึงด่าอยู่
แทซัง
ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว // หยิบผักกาดขึ้นมา
แทซัง
ต้องเป็นตอนโตเท่านั้น
แทซัง
แต่คิดว่าคงไม่ได้เล่นแล้วว่ะ // หยิบผักกะหล่ำปลี
จิมมี่
ไอ้สัส! // รีบดึงมือ.ท.ซ.ออกจากผัก
แทซัง
เชี่ยไรของมึงวะ! // ตกใจ
จิมมี่
หยิบผักไม่ดูตาม้าตาเรือ!
จิมมี่
ก็รู้อยู่ว่าแพ้ผักกาดขาวน่ะ!
แทซัง
เฮ้ย! ลืมว่ะ // มองมือ.ต.อ.
จอนจอน
ใครมันแพ้ผักกาดขาววะ! // วิ่งมา
จิมมี่
ไอ้เหี้ยนี่ไง // ชี้ไปที่มือ.ท.ซ.
จอนจอน
แม่งยังดีว่ะ ที่กูเตรียมยาแก้แพ้มึงมาด้วย // ล้วงกระเป๋า.ต.อ.
จอนจอน
เหี้ย! // มองทั้ง 2 คน
จอนจอน
สัส! กูเอาไว้ที่รถว่ะ
แทซัง
กูไม่ไหวแล้วว่ะ // ล้มลง
จิมมี่
มึงพามันกลับไปกินยา // ส่งตัว.ท.ซ.ให้.จ.จ.
จิมมี่
เดี๋ยวกูจัดการทางนี้เอง
จอนจอน
งั้นเดี๋ยวจะรีบกลับมาเลย // พา.ท.ซ.กลับไปที่รถ
จิมมี่
อันที่เพื่อนผมจับเมื่อกี้นี้ // มองคนขาย
จิมมี่
ใส่ถุงให้ด้วยนะครับ // เลือกผักต่อ
2 แยกอาหาร
จิมมี่
// เดินออกมาจากตลาด+ถือของอยู่ในมือเยอะแยะ
จอนจอน
กูว่าแค่นี้มันยังไม่พอว่ะ // ใส่ของที่ซื้อมาลงหลังรถ
จอนจอน
เพราะนักเรียนจะกินเยอะกัน // จัดระเบียบ
จอนจอน
ดีไม่ดีนะ // ปิดหลังรถลง
จอนจอน
อาจจะหมดภายในวันเดียวด้วยซ้ำ // กดปุ่มเปิดรถ
จิมมี่
มึงคิดมากไป // เข้ารถ
จอนจอน
// เข้ารถ+คาดเข็มขัด
จิมมี่
แต่ถ้านักเรียนเยอะ // คาดเข็มขัด
จิมมี่
ก็อาจเป็นอย่างที่มึงว่า // เปิดขวดน้ำ+ดื่ม
แทซัง
แต่ไม่เป็นไร เราซื้อให้ใหม่ได้ // รับ+ดื่ม
จอนจอน
ถ้าขยันนะ // ขับรถออกไป
ซังชิล
// ใจจดใจจ่อ+อ่านเอกสาร
เรตินา
ใจจดใจจ่อจังนะ // เดินเข้ามา
ซังชิล
ราชินีเองก็ได้รับเอกสารฉบับนี้เหมือนกันเหรอ // วางเอกสารลง
เรตินา
อือ ได้รับเหมือนกัน // นั่งบนโซฟา
เรตินา
อยู่ ๆ ก็เกิดโรคระบาดกับนักเรียนซะงั้น // มอง.ซ.ช.
ฮาด
กูก็ไม่คิดนะว่าจะเกิดขึ้น // มอง.ซ.ช.
ซังชิล
พวกมึง 2 คน // ลุกขึ้น
ซังชิล
อย่ามองหน้ากูพร้อมกันแบบนี้สิ // เดินออกมา
ซังชิล
มันดูเหมือนจะประหารชีวิตกูเลย // พิงโต๊ะ.ต.อ.
ฮาด
ระหว่างนี้ทางเราจะช่วยมึงเอง // เลิกมอง
ซังชิล
ช่วยอะไรกูวะ // กอดอก
ฮาด
ช่วยออกเงินซื้อของให้พวกนักเรียน
ฮาด
แล้วก็เพิ่มบอดี้การ์ดปกป้องด้วย
ฮาด
ไม่ปฏิเสธหน่อยเหรอวะ // มอง.ซ.ช.
ซังชิล
ให้ยืนอยู่หน้าทางเข้าโรงเรียนแล้วก็รอบ ๆ โรงเรียนด้วยนะเว้ย
ซังชิล
เผื่อมันจะมีนักเรียนที่จะหนีออกจากโรงเรียนไป
จอนจอน
ครูอามัส!! โอ่ยย~ // เจ็บคอ
จอนจอน
เจ็บ~คอ~ว่ะ // จับคอ.ต.อ.+เสียงแหบแห้ง
จิมมี่
เอาน้ำมะนาวไปแดก🍋 // ตบหัว.จ.จ.+ยื่นน้ำให้.จ.จ.
จอนจอน
สัส~! // รับน้ำมะนาว🍋
แทซัง
ใจเย็น ๆ เพื่อน // ตีหลัง.จ.จ.
จอนจอน
ไอ้เหี้ยสำลักน้ำ! // เตะ.ท.ซ.+เสียงปกติ
แทซัง
ไม่ได้ตั้งใจว่ะ // ล้มลงนอนบนพื้น
แทซัง
เสียงปกติแล้วเหรอวะ // ปิดตา
จิมมี่
มึงก็แรงเกิน // พยุง.ท.ซ.ขึ้น
จอนจอน
กูป่าว // ดื่มน้ำมะนาวต่อ🍋
จิมมี่
มาแล้วเหรอวะ // หันไปมอง.อ.ม.
จอนจอน
กูเจ็บคอ // มอง.อ.ม.
จิมมี่
ของที่มึงให้ซื้อให้ // เปิดหลังรถ
จิมมี่
อยู่บนหลังรถกูแล้ว // ชี้ของในรถ
จอนจอน
รถกูเว้ย // ปิดฝาน้ำมะนาว🍋
อามัส
งั้นก็ขอบใจมากเลย // เดินไปหยิบของออกจากรถ
แทซัง
แล้วมึงจะให้นักเรียนกินกันแบบไหนวะ // ช่วยอีกแรง
อามัส
เพราะถ้ากินเยอะไป // เดินเข้า.รร.
แทซัง
แล้วมึงจะเป็นครูอีกนานมั้ยวะ // แยกของ
จิมมี่
อีก 3 ปีมันก็ออกแล้ว // วางของลงบนโต๊ะ
จอนจอน
ครั้งหนึ่งมันบอกกูว่า... // โยนน้ำใส่ถัง
จอนจอน
มันจะอยู่อีก 2 ปี นี่อะไรเนี่ย! // มองแครอท🥕
แทซัง
แครอท🥕ไง // มองแครอท
จอนจอน
ของโปรดเลยว่ะ // กินแครอท🥕
อามัส
เดือนเดียว // เปิดขนมกิน
แทซัง
นั่นขนมกู // แย่งขนมจากมือ.อ.ม.
จิมมี่
แล้วมึงจะอยู่ทำไมตั้งเดือนเดียว
อามัส
ไอ้ซังชิลมันรั้งกูน่ะดิ
จอนจอน
เพื่อไรวะ // ยัดแครอท🥕ใส่เสื้อ.ต.อ.
จิมมี่
กะจะเอาแครอท🥕ไปให้หมดเลยใช่มั้ยวะ // หยิบแครอทออกจากเสื้อ.จ.จ.
จิมมี่
แล้วมันรั้งมึงไว้เพื่ออะไรวะ // โยนแครอท🥕เข้าไฟ
จอนจอน
ไอ้สัสจิม! // มองแครอท🥕เข้าไฟ
อามัส
มันไม่มีเพื่อนอยู่ด้วยไง
แทซัง
จริง ๆ ผ.อก็ย้ายออกได้นะ...มั้ง // ไม่แน่ใจ
จิมมี่
เก็บตรงนั้นให้ที // ยื่นขนมปัง🍞ให้ จ.จ.
จอนจอน
// วิญญาณลอยล่องสู่อากาศ
จิมมี่
ไอ้จอน // หันไปมอง.จ.จ.
จอนจอน
// ยืนนิ่ง+ตาไม่กะพริบ
จิมมี่
สัส มึงเป็นไรเนี่ย // ตบหน้า.จ.จ.
จอนจอน
มึงชดใช้มา // มองหน้า.จ.ม.
จิมมี่
// หยิบแครอทเวอร์ชั่นเต็มถุงออกมา
จอนจอน
มึงเอามาจากไหน // หยิบแครอทจากมือ.จ.ม.
จอนจอน
แล้วมึงได้จ่ายเงินมั้ยวะ // โยนแครอท 1 อัน เข้าไฟ
จิมมี่
จ่ายดิ แล้วมึงจะโยนแครอทเข้าไฟเพื่อ
จอนจอน
ให้มันไปอยู่ด้วยกัน // กินแครอท
แทซัง
เฮ้ ไอ้จิม // แตะไหล่.จ.ม.
จิมมี่
ไรวะ // ปัดมือ.ท.ซ.ออก
แทซัง
คืนนี้...มึงมานอนกับกูมั้ยวะ // ไม่มองหน้า
จิมมี่
ทำไมวะ // มองหน้า.ท.ซ.
แทซัง
กูนอนคนเดียวมันเหงาไง
แทซัง
พ่อแม่ก็ไม่นอนกับกูน่ะ
แทซัง
คือจริง ๆ กูเคยขอนอนด้วยแล้วนะ
อามัส
กูจัดการอาหารการกินเสร็จแล้ว // นั่งไขว้ขา
จิมมี่
ไม่เจอกันนานนิ // มองฮาด
ฮาด
หล่อขึ้นนิ // ทำมือเยี่ยม
จิมมี่
หล่อเหมือนแม่ไง // ลากเก้าอี้+นั่งลง
ฮาด
ทำเป็นไม่ได้ยินเถอะ // ปิดหู.ร.ต.น.
แทซัง
แล้วโรคระบาดอะไรวะ // มอง.ซ.ช.
ซังชิล
// ยื่นเอกสารให้.ท.ซ.
แทซัง
"โรคหนึ่งเดียว" // อ่าน
แทซัง
โรคห่าอะไรหนึ่งเดียววะ
ซังชิล
มันจะเกิดขึ้นแค่หนึ่งเดียวไง
ซังชิล
เกิดขึ้นแค่ครั้งเดียวและไม่เคยมีมาก่อน
แทซัง
ไม่เคยได้ยินว่ะ // วางเอกสารลงบนโต๊ะ
อามัส
ตอนนี้ก็ใกล้เย็นแล้ว พวกมึงกลับบ้านเถอะ
จอนจอน
เคร งั้นกลับกัน // เดินออกไป
3 วันเกิด
จิมมี่
ไม่ต้องลำบากก็ได้ครับ📱// มองไปข้างนอก
จิมมี่
ครับ📱// พยักหน้า+วางสาย
จอนจอน
พ่อแม่มึงซื้อของมาให้เหรอวะ // เลี้ยวโค้ง
จิมมี่
วางเต็มบ้านกูเลย // เก็บโทรศัพท์
จอนจอน
ถึงว่าล่ะ~เต็มบ้าน // ยิ้ม
จิมมี่
กลับบ้านไปคงเจอพ่อแม่ว่ะ
จอนจอน
ไม่ได้ซื้อของให้มึง
จิมมี่
แค่นี้ก็เต็มบ้านแล้ว ไม่ต้องการเพิ่มหรอก
จอนจอน
ไอ้แทล่ะ // ลงจากรถ
ปาร์คมิน
จิมมี่~ // วิ่งมาหา.จ.ม.
ปาร์คมิน
รูปร่างดีขึ้นนะเนี่ย😲 // ตาโต+มองตั้งแต่หัวจรดเท้า
จิมมี่
ครับ // มองหน้า.จ.จ.
จอนจอน
กูควรออกไปมั้ยวะ // ชี้ไปทางอื่น
"อย่ามัวแต่ยืนอยู่ตรงนั้นเลย!"
ปาร์คมิน
ไปกันเถอะ // จูงมือ.จ.ม.กับ.จ.จ.เข้าบ้าน
ปาร์คมิน
สุขสันต์วันเกิด~ // ยื่นขนมให้.จ.ม.
จิมมี่
ขอบคุณครับ // รับมา
ปาร์คมิน
วันนี้ปาร์ตี้ให้เต็มที่ // เดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้
ก้า
ว่าแต่ว่ามากันแค่นี้เหรอ...หรือยังไง // มอง.จ.จ.
จอนจอน
ไอ้แทมันนอนอยู่ครับ // ชี้ไปที่รถ
จอนจอน
ส่วนคนอื่น ๆ ก็ยังไม่กลับจากต่างสถานที่ครับ
ก้า
อืม // พยักหน้า+ก้มกินเค้ก
ปาร์คมิน
เค้กมันมีมดนะ // ชี้มดที่เค้ก
ปาร์คมิน
นี่ไงครับ // หยิบมดขึ้นมา
ปาร์คมิน
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ
จอนจอน
ชิ้นเดียวก็ยังดี // หยิบขนมมาชิ้นเดียว+กิน
จอนจอน
ได้นะ // ชูนิ้ว+พยักหน้า
จอนจอน
ใครมาวะ // หันไปมอง
ปาร์คคิน
พี่น่ะ ซื้อของมาให้เพียบเลย! // วางของลงบนโต๊ะ
ปาร์คมิน
มะ...ไม่เห็นจะต้องลำบากเลย
ปาร์คคิน
ไม่ได้น้อง! // มอง.ป.ม.
ปาร์คคิน
หมายถึงไม่ลำบากเลยน่ะ // นั่งลง
ปาร์คคัม
จริง ๆ ก็ไม่ได้ลำบากอะไรหรอก // ถือโซดามา
ปาร์คคัม
เพราะซื้อมาให้ตัวเองด้วยไง // จะเปิดโซดา
ปาร์คคัม
มีใครมีที่เปิดโซดาบ้างวะ // มองไปทั่ว
ปาร์คจิน
แล้วตอนมึงซื้อของทำไมไม่ซื้อที่เปิดมาด้วยวะ // เดินมา
ปาร์คจิน
ทีนี้ก็ถามหา // นั่งลง
ปาร์คคัม
ถ้าพูดตามจริงนะ // มอง.ป.จ.
ก้า
เดี๋ยวผมเปิดให้ครับ // ลุกขึ้น
ปาร์คคัม
ไม่ต้อง! // เตะไปที่ฝาโซดาจนฝาโซดาเปิดออก
ปาร์คคิน
แล้วไม่ทำแต่แรกวะ ไอ้สัสนี่ // ฟรุ๊บหน้าลงกับโต๊ะ
ปาร์คคัม
แล้วมึงจะฟรุ๊บหน้าลงเพื่อ // ดึงผม.ป.ค.
ปาร์คคิน
เจ็บ! // ตีมือ.ป.ค.
ปาร์คคัม
สัส! // ลูบมือ.ต.อ.
จากนั้นทั้ง 3 คนก็หันไปเห็นจิมมี่ที่ยืนกินขนมอยู่
ปาร์คคิน
สัส! กินด้วย // ขโมยขนมจากมือ.จ.ม.มากิน
ปาร์คคัม
ขอกูอันนึง // หยิบขนมออกมา 1 อัน
ปาร์คจิน
พวกมึงไปแย่งขนมหลานเค้าทำไม // นั่งอยู่กับที่
จิมมี่
ไม่เป็นไรครับ // หยิบขนมกินตามปกติ
ปาร์คคิน
เดี๋ยวเอาให้ // เดินไปหยิบเบียร์ออกมา
ปาร์คคิน
อ่ะนี่ // เดินไปหา.จ.จ.+ยื่นให้
จอนจอน
ขอบคุณครับ // รับมา
จิมมี่
แม่... // หันไปมอง.ป.ม.
จิมมี่
ยังเหลือมั้ยครับ // ชี้ขนมที่อยู่ในมือ.ป.ค.
ปาร์คคิน
ใช่น้อง ยังเหลือป่าว // มอง.ป.ม.
ปาร์คมิน
เหมือนจะเหลือแค่อันเดียวนะครับ // หยิบออกมา
ปาร์คมิน
ยังไงก็แบ่งกันกิน
จิมมี่
// เดินไปหยิบขนมจากมือ.ป.ม.
จิมมี่
เอาอีกมั้ยครับ // มอง.ป.ค.
ปาร์คคิน
ได้เหรอ // มองขนมในมือ.จ.ม.
จิมมี่
เอาไปทั้งหมดเลยมั้ยครับ
ปาร์คคิน
ขอ 2 ชิ้นพอ✌️// ยิ้มให้.จ.ม.
ปาร์คมิน
พี่พี่ไม่มาเหรอครับ
ปาร์คมิน
วันนี้ก็เปรียบเสมือนวันเกิดพี่นิ
ปาร์คคัม
ไม่นึกว่าพ่องจะมาว่ะ // หลบใต้โต๊ะ
ปาร์คคิน
เออจริงว่ะ // หลบในผ้าม่าน
ปาร์คจี
// เดินเข้ามา+ถือเหล็กในมือ
ปาร์คมิน
หวัดดีครับ~ // ยิ้ม
จอนจอน
ช่วยกูด้วย // มองเหล็ก+เดินไปหลบหลัง.จ.ม.
จิมมี่
มึงไม่ได้ทำผิดอะไรสักหน่อย
ปาร์คจี
ทั้ง 2 คนนั้นน่ะออกมา // ยืนกอดอก
ปาร์คคัม
ครับ // ออกมาจากใต้โต๊ะ
ปาร์คคิน
// ออกมาจากผ้าม่าน
ปาร์คมิน
จะทำอะไรน่ะ // เดินมายืนข้าง ๆ.จ.ม.+เสียงเบา
ปาร์คคิน
ให้พูดความจริงมั้ยครับ
ปาร์คคิน
ก็เวลาพ่อง...พ่อมา
ปาร์คคิน
มันจะมีรังสีน่ากลัวออกมา
ปาร์คคัม
โดยเฉพาะนิสัยกับหน้าตา
ปาร์คจี
เป็นแบบนั้นเหรอ // มอง.ป.จ.
ปาร์คจี
แล้วจะให้พ่อทำยังไง
ปาร์คมิน
พ่อก็เดินยิ้มมาสิครับ
ปาร์คคิน
ถ้าเดินยิ้มมาจะไม่น่ากลัวกว่าเดิมเหรอน้อง
ปาร์คมิน
งั้น...ผมก็คิดไม่ออกแล้ว
"โอ้ว~คนอยู่เยอะเหมือนกันนะเนี่ย"
แทซัง
เหมือนงาน... // มองเหล็ก
จิมมี่
มึงหลับไปแค่ 15 น. เอง
ปาร์คมิน
มีคนเยอะ...ในวันเกิดยิ่งสนุก
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
