/ ย้อนเวลากลับมาหารัก -
episode หนึ่ง
มีผู้หญิงคนนึงตกหลุมรักผู้ชายคนหนึ่ง
เธอคนนี้รู้จักเขาจากหนังสือเล่มนึงในห้องสมุดเก่าของตระกูล..
เธอพยายามค้นหาเรื่องราวของชายผู้นั้น.. แต่ยิ่งเธอค้นหาสิ่งต่างๆ หรืออะไรที่เดียวกับเขามากเท่าไหร่
กลับมีเรื่องแปลกๆ กับเธอมากขึ้นยิ่งนั้น..
วาดฝัน
กูกำลังฟังอีลินเล่าเรื่องอยู่เลยย
มินนี่
แล้วมึงมาเล่าเรื่องอะไรน่ากลัวๆ
ตอนฝนตกฟ้าร้องมืดๆแบบนี้ว้ะ
เมลิน🕯
ก็ถ้ากูเล่าตอนฟ้าสว่างแดดจ้ามันก็ไม่ได้ฟิลดิว้ะ
วาดฝัน
โอ้ยๆ ไม่ฟังก็ไม่ฟัง
วาดฝัน
ถ้าจะขี้กลัวแบบนี้มึงจะมาบ้านมันทำไม
วาดฝัน
แต่มึงก็อยากมาเองนี่หว่า
เมลิน🕯
เห้ออ พวกมึงเลิกเถียงกันได้แล้ว
เมลิน🕯
นี่ก็ดึกแล้วพวกมึงนอนกันเหอะ
มินนี่
เออก็ได้ พน.มีถ่ายแบบด้วย รีบนอนกัน
วาดฝัน
แล้วใครให้คุณมึงมาด้วยค้าา ทั้งๆที่รู้ว่ามาบ้านอีลินไม่มีทางได้นอนแน่ๆ
มินนี่
ก็รักเพื่อนไงง เพื่อนอยู่ไหนกูอยู่ด้วย
เมลิน🕯
มารักพวกกูเอาตอนนี้แหละเนาะ
วาดฝัน
แต่บ้านมึงก็น่ากลัวจริงๆ นะ
วาดฝัน
มันไม่มีอะไรแบบนั้นใช่มั้ยว้ะ
วาดฝัน
แบบผีๆ ไรงี้มั้ยอ่ะมึง
เมลิน🕯
กูก็อยู่มาตั้งแต่เกิดกูไม่เห็นมีอะไรเลย
เมลิน🕯
พวกมึงนอนไปก่อนเลยเดี๋ยวกูปั่นงานอีกนิดนึงก่อน
วาดฝัน
เออแต่อย่าโหมงานหนักไปนะมึง
มินนี่
เออห่วงสภาพมึงด้วยทุกวันนี้ไม่มีผู้ชายที่ไหนเข้าหาแล้วเนี่ย
ห้องสมุดแห่งหนึ่งในคฤหาสน์นับสิบสิบปี
ฉันเดินไปที่โต๊ะทำงานเก่าของพ่อที่อยู่ในห้องสมุด
เมื่อฉันเดินไปถึงโต๊ะทำงานของเก่านั้น ก็ต้องเอะใจกับหนังสือเล่มหนึ่งที่ว่างอยู่บนโต๊ะ
เมลิน🕯
มาวางอยู่บนโต๊ะทำงานฉัน
พี่ลี่ หรือพี่สาลี่คนที่ทำงานอยู่ที่บ้านของฉันเขาอายุมากกว่าฉันหน่อย ประมาณ 2-3 ปีฉันเลยเรียกว่าพี่ลี่
เมลิน🕯
อ่านสักหน่อยคงไม่เป็นการเสียมารยาทหรอกใช่มั้ยนะ
เมลิน🕯
ไม่เอาดีกว่าไว้ถามพี่ลี่พรุ่งนี้ล้ะกัน
เมลิน🕯
ฉันควรทำงานของฉันต่อได้แล้วสินะ
หลังจากนั้นฉันก็ทำงานของฉันต่อจนไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน
-
สาลี่' : เมื่อคืนทำงานโต้รุ่งอีกแล้วใช่มั้ยคะเนี่ย
เมลิน🕯
ดึกจนลินเผลอหลับไป ไม่รู้เรื่องเลยค่ะว่าหลับไปตอนไหน
-
สาลี่' : อย่าดึกมากเลยนะคะ เดี๋ยวจะป่วย จับไข้เอา
เมลิน🕯
หนังสือเล่มนี้ของพี่ลี่รึเปล่าคะ
-
สาลี่' : คุณหนูลองถามคุณท่านกับคุณหญิงดูยังคะ
เมลิน🕯
อ่อค่ะ ยังเลยค่ะเดี๋ยวลินจะไปถามดูนะคะ
-
สาลี่' : พี่ลืมบอกเลยค่ะ
-
สาลี่' : คุณวาดฝันกับคุณมินนี่กลับไปแล้วนะคะ
เมลิน🕯
เมื่อคืนเราเผลอหลับไปตอนไหนกัน
คุณบุหลัน (ยายของเมลิน)
ไงจ้ะหลานรัก
คุณบุหลัน (ยายของเมลิน)
สบายดีมั้ยลูก
เมลิน🕯
คุณยายกับคุณแม่ไปคุยงานตั้งสองสัปดาห์ลินเหงามากกเลยค่ะ
คุณบุหลัน (ยายของเมลิน)
มากก เลยหรอจ้ะ
มิลัน (แม่ของเมลิน)
โกหกรึเปล่าเนี่ยเรา//ตะโกน
เมลิน🕯
ลินคิดถึงคุณยายกับคุณแม่จริงๆ นะคะ
มิลัน (แม่ของเมลิน)
จ้าา//ตะโกน
เมลิน🕯
ลินมีอะไรจะถามยายหน่ะค่ะ
คุณบุหลัน (ยายของเมลิน)
ว่าไงจ้ะ ว่ามาเลย
เมลิน🕯
เมื่อวานค่ะ มีหนังสือที่มันเก่าๆ หน่อยวางอยู่บนโต๊ะทำงานของลิน
เมลิน🕯
หนูนึกว่าของพี่ลี่ เลยไม่อยากเปิดเพราะกลัวเสียมารยาท
เมลิน🕯
แต่พอลินถามพี่ลี่แล้ว พี่ลี่บอกไม่ใช่
เมลิน🕯
คุณยายพอจะรู้มั้ยคะว่าเป็นของใคร แล้วลินสามารถเปิดดูมันได้รึเปล่าคะ
คุณบุหลัน (ยายของเมลิน)
..
คุณบุหลัน (ยายของเมลิน)
ได้สิลูก
คุณบุหลัน (ยายของเมลิน)
มันเป็นของหนูนั้นแหละ
คุณบุหลัน (ยายของเมลิน)
เอ่อ.. ของคุณทวดจ่ะ
คุณบุหลัน (ยายของเมลิน)
ลินสามารถเปิดดูได้เลยนะลูก
คุณบุหลัน (ยายของเมลิน)
จ่ะ งั้นยายไปนอนก่อนนะทางนี้ดึกแล้ว
คุณบุหลัน (ยายของเมลิน)
จ่ะ
part คุณบุหลัน (ยายของเมลิน)
มิลัน (แม่ของเมลิน)
แม่จะให้ยัยลินเปิดดูจริงๆ หรอคะยิ่งตอนนี้เราไม่ได้อยู่กับยัยลินด้วย เผื่อยัยลิ..
คุณบุหลัน (ยายของเมลิน)
มันคงถึงเวลาแล้วล่ะลัน ปล่อยให้มันเป็นไปตามสิ่งที่มันควรจะเป็นเถอะนะลูก
มิลัน (แม่ของเมลิน)
ค่ะ.. คุณแม่
และได้พบเจอกับรูปของชายคนนึง..
ฉันไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อน
เมลิน🕯
ทำไมถึงได้ปวดหัวแบบนี้นะ//จับหัว
และทุกอย่างมันก็มืดดับลงไป
episode สอง
ทำไม.. มันถึงมืดไปหมดทุกด้านเลยล่ะ
เมลิน🕯
ตรงนั้นมีคนรึเปล่าคะ
เมลิน🕯
คุณคะรู้มั้ยคะ ว่าที่นี่คือที่ไหน
ฉันแทบมองไม่เห็นคนตรงหน้าด้วยซ้ำ
เมลิน🕯
ตอบอะไรฉันซักหน่อยสิ
"อีกไม่นานเราคงเจอกันนาลิน"
-
สาลี่' : คุณหนูเป็นยังไงบ้างคะ!
เมลิน🕯
ลินเป็นอะไรไปคะ พี่ลี่
-
สาลี่' : ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ พี่เข้ามาก็เห็นคุณหนูสลบอยู่ที่พื้นแล้ว
เมลิน🕯
สงสัย.. ลินคงโหมงานหนักไปหน่ะค่ะ
เมลิน🕯
แล้วพี่ลี่มาหาลินทำไมหรอคะ
-
สาลี่' : พี่จะมาบอกว่าอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ
เมลิน🕯
ลินสบายดีแล้ว เดี๋ยวลินอาบน้ำเสร็จแล้ว ลินจะตามลงไปนะคะ
-
สาลี่' : ค่ะคุณหนูไม่เป็นอะไรแน่นะคะ
เมลิน🕯
แน่ค่าา ลินสบายดีแล้วนะ ดูสิ ขยับตัวได้ปกติเลย//เหยียดแข้งเหยียดขา
-
สาลี่' : ค่ะๆ พี่เชื่อแล้ว
-
สาลี่' : งั้นพี่ไปรอที่ห้องทานข้าวนะคะ
แล้วเขาเรียกใครกัน.. ฉันได้ยินเขาเรียกฉันว่า.
"นาลิน" นาลินใช่รึเปล่านะ
เมลิน🕯
ไม่รู้แล้วๆ ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า
เมลิน🕯
วันนี้มีอะไรทานบ้างเอ่ยย
-
สาลี่' : วันนี้เป็นอาหารแบบฝรั่งค่ะ กับนมสด
เมลิน🕯
พี่ลี่ไปทำอะไรก่อนได้เลยนะคะ
เมลิน🕯
เดี๋ยวลินจัดการจานตรงนี้ที่ลินทานเองค่ะ
-
สาลี่' : ไม่ดีกว่าค่ะคุณหนูเดี๋ยวพี่ล้างเองดีกว่าค่ะ
-
สาลี่' : งั้นพี่ไปแล้วนะคะ
หลังจากที่ฉันเก็บจานล้างจานเสร็จ
ฉันก็ขึ้นไปที่ห้องนอนของฉัน
เมลิน🕯
ฉันจะลองเปิดแกดูอีกที
เมลิน🕯
หวังว่ามันจะไม่เป็นแบบเดิมนะ
ฉันเปิดหนังสือเข้าไปด้วยความหวังว่ามันจะไม่เป็นแบบเดิมอีก
เมลิน🕯
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแฮะ
เหมือนเป็นบันทึกของใครบางคน
"ฉันรักเขามาก แต่เขากลับไม่แยแสฉันแม้แต่น้อย"
เมลิน🕯
เหมือนหยดน้ำตาเลยแฮะ
เมลิน🕯
คนเขียนเล่มนี้เขาร้องไห้หรอ
มันเป็นความรู้สึกที่แปลกมากๆ..
ฉัน.. เป็นคนเขียนมันด้วยมือของฉันเอง
มินนี่
พน.ไปกินชาบูกันมั้ยคะ
เมลิน🕯
งั้นใครไปช้าจ่ายล้ะกันนะ
มินนี่
เจ้น้ำมันเรียกแล้วเนี่ย
วาดฝัน
งั้นกูก็ไปแล้วเหมือนกัน
หลังจากที่คุยกับมินและฝันเสร็จ
เมลิน🕯
แต่นี่ฉันอ่านมันนานขนาดนี้เลยเหรอ//ดูเวลา
-
สาลี่' : พี่กลับก่อนนะคะคุณหนู
-
สาลี่' : ข้าวเย็นพี่ทำไว้แล้วนะคุณหนูลงไปทานได้เลยนะคะ
เมลิน🕯
ค่ะ งั้นเดี๋ยวลินไปส่งด้วยเลยนะคะ
หลังจากที่ฉันส่งพี่ลี่เสร็จ
ตอนนี้คุณยายและคุณแม่ของฉันเดินทางไปคุยงานกันถึงต่างประเทศ
ทำให้ฉันต้องอยู่ในบ้านคนเดียวในตอนนี้
ในเวลากลางวันถึงแม้จะมีพี่ลี่อยู่เป็นเพื่อนมันก็ยังคงความเงียบดั่งเคย
ยิ่งฉันอยู่คนเดียวมันก็เงียบมากยิ่งขึ้น
บ้านหลังนี้มันเป็นบ้านตั้งแต่สมัยรุ่นของคุณทวดแล้วล่ะ
เมลิน🕯
รีบกินรีบขึ้นห้องดีกว่า
เพราะบรรยากาศตอนนี้ด้วยแหละมั้ง
เห็นหน้าเขาชัดขึ้นแล้วล่ะ..
episode สาม
เจ้าคุณ (สิริณธร)
พี่คิดถึงเรานะ
เจ้าคุณ (สิริณธร)
อยู่แบบนี้สักพักก่อนเถอะนะ
เมลิน🕯
คุณเจ้าคุณกอดฉันหรอ
เมลิน🕯
แล้วทำไมเขาถึงพูดแบบนั้นล่ะ
เมลิน🕯
กี่โมงแล้วนะ//ดูเวลา
เมลิน🕯
ตายๆ นี่ฉันต้องเป็นคนเลี้ยงยัยพวกนั้นมั้ยเนี่ย!!
เมลิน🕯
การจราจรในกรุงเทพก็นะ.. ไม่อยากจะพูด
ฉันรีบลงมาข้างล่างของบ้าน
-
สาลี่' : อ่าวคุณหนูวันนี้จะออกไปข้างนอกหรอคะ
เมลิน🕯
ใช่ค่ะ ลินรีบไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ
มินนี่
ทันๆ วันนี้อิฝันช้าว่ะ
มินนี่
แล้วมึงเห็นมันมั้ยเพื่อน
เมลิน🕯
เอองั้นอิฝันเลี้ยงง
วาดฝัน
เห้ยย นี่กูต้องเลี้ยงหรอว้ะ
เมลิน🕯
ช้ากว่ากูนิดเดียวเองเพื่อน
-
พนักงาน' : ค่ะ รับเป็นชุดไหนดีคะ
-
พนักงาน' : ค่ะ รอสักครู่นะคะ
วาดฝัน
นี่คือยังไงลินมึงบอกว่ากูมาทีหลังมึงแปปนึง
เมลิน🕯
จริงกูก็ไม่อยากจะเชื่อ
มินนี่
แต่ก็ต้องเชื่อค่ะ เพราะความจริงคือ กู มา คน แรก
-
พนักงาน' : ขออนุญาตเสริฟนะคะ
เมลิน🕯
ชาบูไม่ว่าจะกินกี่ครั้งมันก็อร่อยมากจริงๆ ว่ะ
หลังจากที่กินชาบูกันเสร็จตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายโมงแล้ว
วาดฝัน
น้องคะคิดเงินด้วยค่ะ
-
พนักงาน' : ค่ะ ทั้งหมด 1,350 บาทค่ะ
-
พนักงาน' : โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ
เมลิน🕯
อิ่มจังตังค์อยู่ครบ
-
พนักงาน' : สนใจเป็นตัวไหนดีคะ
วาดฝัน
แต่เอาจริงเสื้อผ้ามึงก็เต็มตู้นะ
มินนี่
กุก็ออกงานบ่อยไงมึงก็ต้องมีตุนๆ ไว้
วาดฝัน
แต่ตุนไว้ของมึงคือมึงใส่ได้ถึงชาติหน้าเลยนะ
เมลิน🕯
จริง มึงก็ปล่อยๆ ขายบ้างก็ได้
เมลิน🕯
จะได้ซื้อได้ทุกคอลเลคชั่นตามใจมึงไงเพื่อน
เมลิน🕯
อีกอย่างอีฝันจะได้ไม่ต้องมาบ่นมึงด้วย
มินนี่
ก็ดีนะ เดี๋ยวกูไปลองทำดู
เมลิน🕯
ไปๆ เลือกเสื้อผ้าต่อ
-
พนักงาน' : โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ
ฉันกับมินและฝันจ่ายเงินเสร็จแล้ว
ตอนนี้พวกเราจะแยกย้ายกันกลับแล้วล่ะ
วาดฝัน
กูสองคนกลับก่อนนะลิน
วาดฝัน
ฝนเริ่มตกแล้วมึงขับได้แน่นะ
ตอนนี้ข้างนอกนั่นฝนมันเริ่มตกแล้วหน่ะค่ะ ดูเหมือนมันจะไม่ยอมหยุดง่ายๆ ด้วย
เมลิน🕯
กูขับได้อยู่แล้วแหละ ไม่เป็นไร
มินนี่
แน่ใจนะ ดูมันจะตกแรงขึ้นอยู่นะมึง
เมลิน🕯
แน่สิ พวกมึงรีบกลับกันเถอะเดี๋ยวฝนตกหนักกว่านี้ไม่เห็นทางกันพอดี
ตอนนี้ฉันกำลังเดินกลับไปที่รถ
ตอนนี้ฝนมันตกหนักขึ้นมากๆ เลย
มันตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีท่าทีที่จะหยุด
เมลิน🕯
เอาว้ะ ขับได้อยู่หรอก
ฉันขับรถออกไปบนถนนสายหนึ่ง
แต่สิ่งที่ฉันคิด มันผิดมากๆ
ผิดที่ฉันเลือกจะขับรถออกมาจากห้างในตอนนี้
ฉันมองแทบไม่เห็นทางข้างหน้า
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
