ดั่งเงาสลาย
"เราเลิกกันเถอะ"
คำพูดสั้นๆ ของ ลิน ทำให้โลกของ ภาคิน เหมือนหยุดหมุนไปชั่วขณะ
เขามองเธอด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ "ลิน พูดอะไรของเธอ?"
ลินยิ้มบางๆ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความอ่อนล้า "ฉันพูดจริงๆ ภาคิน เราจบกันเถอะ"
"ไม่… ไม่มีทาง!" ภาคินคว้าแขนเธอแน่น "เราผ่านอะไรมาด้วยกันตั้งมากมาย ทำไมจู่ๆ เธอถึงพูดแบบนี้!?"
ลินสบตาเขานิ่งๆ ก่อนจะค่อยๆ แกะมือเขาออก "บางอย่าง… มันพังไปแล้วก็ซ่อมไม่ได้"
ภาคินส่ายหน้าแรง "ฉันไม่ยอม"
"ภาคิน… อย่าทำให้มันยากไปกว่านี้เลย" น้ำเสียงของเธออ่อนล้า "ฉันเหนื่อย"
ภาคินมองเธออย่างคนที่กำลังใจสลาย "ลิน… เธอรักฉันหรือเปล่า?"
เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มจางๆ
"รักค่ะ"
หัวใจของภาคินกระตุกวูบ แต่ก่อนที่เขาจะได้ตอบอะไร ลินก็พูดต่อ
"แต่บางครั้ง… แค่รักมันไม่พอ"
---
หลังจากวันนั้น… ลินก็หายไปจากชีวิตของภาคิน
ไม่มีข้อความ ไม่มีการติดต่อกลับ มีเพียงความเงียบที่กัดกินหัวใจของเขาทุกวัน
จนกระทั่งวันหนึ่ง… เขาได้รับข่าวจากโรงพยาบาล
ลินป่วยหนักมานานแล้ว
และเธอกำลังจะจากโลกนี้ไป
ภาคินรีบไปหาเธอทันที ใจแทบขาดเมื่อเห็นร่างผอมบางของเธอบนเตียงผู้ป่วย
เธอยิ้มให้เขา ทั้งที่ตัวเองแทบไม่มีแรงเหลืออยู่แล้ว "ในที่สุด… นายก็มาหาฉัน"
"ทำไมต้องปิดบังฉัน!?" เขากำมือแน่น น้ำตาเอ่อคลอ "ทำไมไม่บอกฉัน!?"
ลินยกมือแผ่วเบาไปแตะใบหน้าเขา "ฉันไม่อยากให้นายต้องทนเห็นฉันทรมาน"
"แล้วเธอคิดว่าฉันจะมีความสุขเหรอ!?" เขาตะโกนอย่างเจ็บปวด "เธอทิ้งฉันไปแบบนี้ เธอรู้ไหมว่าฉันทรมานแค่ไหน!?"
ลินยิ้มจางๆ "ขอโทษนะ…"
น้ำตาของเธอไหลลงมาเป็นสาย ก่อนที่เปลือกตาจะค่อยๆ ปิดลง
"ลิน!!"
ไม่มีเสียงตอบกลับ มีเพียงเครื่องวัดชีพจรที่ดังเป็นเส้นตรง
เธอจากเขาไปแล้ว… ตลอดกาล
--- (จบ) ---
อันนี้มีตอนเดียวนะคะอันนี้แอดแต่งสั้นๆนะคะ
รักคนอ่าน
รักคนอ่านรักคนอ่านรักคนอ่านรักคนอ่านรักคนอ่านรักคนอ่านรักคนอ่านค่ารักคนอ่านรักนะรักนะรักนะรักนะรักนะรักนะรักนะรักนะรักทุกคนมากๆเลยค่ะขอให้โชคดีค่ะ.........
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
