พ่อครูวรัญ มึงออกไปจากร่างนี้ซะร่างนี้มันไม่ใช่ร่างของมึง!
แก้วขวัญ ไม่กูจะว่านี้ไปด้วย!!!!
พ่อครูวรัญ กูไม่ยอมให้มึงเอาผู้หญิงคนนี้ไปจากกู
เเก้ขวัญ แสดงว่ากูเข้าถูกคนแล้วสิ อีนี่คงเป็นผู้หญิงที่มึงรักมากเลยใช่ไหม!
พ่อครูวรัญ มึงออกไปเดี๋ยวนี้!!
เสียงดังสนั่นจากชายร่างใหญ่
ที่เป็นห่วงหญิงสาวตัวเล็กๆที่อยู่เบื้องหน้าของต้น
พ่อครูวรัญ ถ้ามึงยังออกแบบดีๆกูคงต้องทำร้ายมึงแล้วแหละ
พ่อครูวรัญ ไอ้เจต!! ไปเอามีดอาคมกูมา
เจต ครับ
เจต มาเเล้วครับ
... ชายร่างใหญ่ทำสีหน้าเศร้าก่อนที่จะหยิบ มีดหมอมาจากมือของเจต ข้าขอโทษนะ...
แล้วหลังจากนั้นท้องฟ้าที่เคยสว่างไสวเต็มไปด้วยแสงอาทิตย์ ภายในเพียงพริบตากับมีเมฆฝน หนาทึบเคลื่อนเข้ามา
เเก้วขวัญ กรี๊ดๆๆ
เเก้วขวัญ ถ้ามึงทำกูอีนี่ก็จะเจ็บตามกูไปด้วย
พ่อคูณวรัญ มึงก็ลองดูว่ามึงจะทนได้แค่ไหน
... ...
... หลังจากนั้นร่างเล็กๆของหญิงสาวคนหนึ่งก็ได้สลบลงไป...
หลังจากนั้นชายร่างใหญ่ก็ได้รีบพยุงหญิงสาวกลับไปที่ตำหนักของตัวเอง
ณ ตำหนักแห่งหนึ่งที่มีเสียงสวดคาถาพึมพำดังออกมาจากตำหนักเป็นพักๆ พร้อมกับเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของหญิงสาวตัวเล็กๆอีกคนหนึ่งที่มีนามว่า"จิรา" ผู้ที่เป็นเพื่อนของแก้วขวัญมาตั้งแต่เด็ก
พ่อคูร เเก้วมันจะรอดจริงๆใช่ไหมจ๊ะ
ที่พูดออกมาด้วยความโศกเศร้า
ในขณะนั้นเอง หญิงสาวที่มีชื่อว่า"เเก้วขวัญ"
ก็ได้ลืมตาตื่นขึ้น
บทสวดที่ได้ดังมาตลอดระยะเวลาสักพักหนึ่ง ก็ได้เงียบลง
กลับกลายมาเป็นเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความดีใจ
พ่อคูณวรัญ เจ้าฟื้นแล้ว!!
แล้วในขนาดนั้นก็ได้มีบุคคลปริศนาคนหนึ่ง ย่องเข้ามาอย่างเงียบๆ บุคคลคนนั้นได้ยินชื่อว่า"เจต"
ชายคนหนึ่งได้พูดขึ้น อ้าวฟื้นแล้วหรอ เเก้วขวัญ
แล้วหญิงสาวคนหนึ่ง ก็ได้พุ่งเข้าไปกอดแก้วขวัญอย่างว่องไว
แก้วนี่แก้วใช่ไหมแก้วฟื้นแล้วหรอข้าดีใจจังเลย
หญิงสาวคนได้พูดขึ้น ใช่นี่แก้วเอง
ชายร่างใหญ่ได้เอ่ยขึ้น เอาล่ะหมดเรื่องหมดราวแล้วแยกย้ายกันไปเลยนอนได้
ตัดดดดดดดดด
;เราแต่งครั้งแรกนะทุกคนไม่รู้ว่ามันจะดีไหมเม้นได้นะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
