"สวัสดีครับผมมีประสบการณ์ที่อยากจะเล่าให้ทุกคนฟังมากๆเลยแต่ว่า..พวกคุณคงคิดว่าเป็นเรื่องที่ผมเพ้อเจ้อไปเองแน่ๆ แต่ผมจะเล่าครับ

ผมขอแนะนำตัวเองในนามสมมุติว่า "ดิน” นะครับ

ผมนั้นอยู่ม.5ครับซึ่งต้องบอกว่า ผมอยู่มาตั้งแต่ม.1

แทบไม่เคยเจอเรื่องสิ่งลี้ลับเลยครับแต่ผมก็ไม่ได้ลบหลู่นะ ก็เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง ซึ่งโรงเรียนเรามีกฏหลักอยู่หนึ่งข้อ นั้นคือหลัง15:30น. ที่เลิกเรียนจะมี

เวลาให้เราอยู่ที่โรงเรียนได้แค่1ชั่วโมงกว่าๆ เอาง่ายๆ พอถึง18:00น. ที่นี่จะต้องไม่มีนักเรียนหรือครูอยู่ นั่นเป็นกฏเหล็กเลยหล่ะ เพราะเห็นว่ามีนักเรียนอยู่หลัง18:00น. จากนั้นเขาก็หายสาบสูญไป ผมคิดว่ามันคงไม่ใช่เรื่องจริงคงจะแค่เตือนให้นักเรียนรีบกลับบ้าน เพราะกลัวจะเกิดอันตราย

...แต่ทว่าผมได้รู้แล้วครับ ว่าเราควรทำตามกฎนั้น

ย้อนไปหลายวันก่อนผมนั้นเผลอหลับไปพอลืมตามาดูเวลาที่โทรศัพท์มือถือ ก็พบว่ามันเป็นเวลา17:46น. ซึ่งผมนั้นก็รีบที่จะวิ่งออกจากอาคารเรียนทันทีแต่ทว่า ทันทีที่ผมก้าวขาออกจากห้อง

มันก็เป็นเวลา18:00น. ใช่มันเร็วมากเร็วเกินไปจริงๆจนผมงง เพราะทันทีที่ถึง18:00น. ภายในโรงเรียนมันมืดสนิทเหลือเพียงแค่แสงไฟตามทางเดินเล็กน้อย ซึ่งมันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นเลย เพราะมันกลับน่ากลัวกว่าเดิม ผมกลับมานั่งคิดที่โต๊ะเรียนของผม ว่า โลกนี้เหมือนโดนตัดขาดจากโลกความเป็นจริง ผมคิดว่าจะแอบอยู่ในนี้จนกว่าจะเข้าเช้าวันถัดไป แต่คงด้วยความที่ผมเป็นคนขี้สังเกตผมดันไปเห็นกระดาษใบหนึ่งติดอยู่ที่ประตู ผมเข้าไปหยิบกระดาษด้วยท่าทีลังเล ก่อนจะอ่านมัน และสิ่งที่กระดาษใบนั้นเขียนไว้ก็คือ..

“ สวัสดีนักเรียนที่ติดอยู่ภายในโรงเรียนนี้หลังจาก18:00น. ไม่ว่าจะด้วยกรณีไหนก็ตามแต่

ขอให้คุณอ่านกฎแล้ว ขอล่ะ ได้โปรดทำตามด้วย

เพราะมันเป็นสิ่งที่จะทำให้คุณมีชีวิตรอด......

.ใช่ครับผมงงมาก กระดาษไร้สาระว่ะ ผมคิดในใจ

แต่ก็นะ อ่านไว้แก้เบื่อก็ดี เผื่อมันจะทำให้ผมง่วง

“ กฏการเอาชีวิตรอดจากห้องเรียนหลัง19:00น.

ข้อที่1. ในเวลา19:00น. อุณหภูมิในตึกนี้จะเปลี่ยนไป ทำให้รู้สึกหนาวจนตัวสั่น แต่อย่าได้กังวล เพราะนั่นเป็นสัญญาณของ ครูนพ ครูนพเป็นคนที่มีอายุอยู่ประมาณ30-39 เขาตัวสูง ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวเน็กไทสีฟ้า ครูนพเป็นครูสอนคณิตศาสตร์ เขาเลยดูน่ากลัว และบรรยากาศนั้นก็เป็นวิธีแสดงความรู้สึกของครูนพ ถ้าครูนพเข้ามาในห้อง ให้คุณสวัสดีเขาด้วยถ้อยคำที่สุภาพ แล้วออกจากห้องนี้ ไปยังห้องเครื่องเสียงและควรไปให้เร็วที่สุดอย่าลืมล็อกประตูล่ะ

ยังอยู่กับข้อที่1 นั้นคือสิ่งที่จะต้องมาดูกันว่าคุณจะรอดไปถึงข้อต่อไปรึไม่

จากข้อความข้างบน ทันทีที่คุณสวัสดีครูนพ บรรยากาศนั้นจะเปลี่ยนไป โดยคุณจะไม่รู้สึกว่าหนาวอีก แต่ๆๆ หากคุณตกใจใบหน้าครูนพ

บรรยากาศจะหนาวขึ้นจนคุณก้าวขาไม่ออกและคุณจะได้เห็นใบหน้าอันน่ากลัวของครูนพ

ใช่ทันทีที่คุณพบครูนพ คุณต้องอย่ากลัวครูนะ

ไม่งั้นคุณอาจจะไม่รอดก็ได้ และจะหายไปตลอดกาล

3.หากคุณไปถึงห้องเครื่องเสียงอย่างปลอดภัย ให้รีบล็อกประตูปิดหน้าต่าง และอยู่ในความเงียบสักพัก ซึ่งมันจะถึงช่วงเวลา21:00น. อย่าตกใจว่าเวลามันผ่านไปไวมากเพราะนี้ไม่ใช่โลกของคุณ

ผ่านไปซักพักคุณจะได้ยินเสียงเดินมา แล้วเคาะประตู ไม่ต้องกลัวนะ ถึงคนข้างหลังประตูจะน่ากลัวก็ตาม อย่าทำให้เขาไม่พอใจ ทันทีที่เขาเคาะประตูมา3ครั้ง ย้ำว่า3ครั้งติดกันเท่านั้น ให้คุณเคาะ

กลับไป3ครั้งแล้วพูดว่า “ขอโทษนะครับ กรุณารอสักครู่นะครับ จากนั้นให้คุณไปปิดไฟลงซะ เพราะเราเดาว่าคุณคงไม่อยากเห็นใบหน้านั้นหรอก

เขาคือลุง "ทิต" เป็นยามที่ดูแลโรงเรียนแห่งนี้ถึงเขาจะตายไปแล้ว แต่เขาก็รักโรงเรียนแห่งนี้มาก่อน เขาจะเดินตรวจตามห้อง ไล่วิญญาณชั่วร้าย

ระหว่างที่เขาตรวจห้อง ให้คุณยืนก้มหน้าชิดกำแพงจนกว่าเขาจะออกไปให้คุณขอบคุณลุงทิตด้วย เพราะเขาจะคิดว่าคุณเป็นเด็กดี และจะคอยช่วยคุณให้ผ่านคืนนี้ไปได้

คุณพักได้หลังจากเหตุการณ์ข้อ3จบลง

เวลาจะผ่านไปเร็วเช่นเคยจนตอนนี้เป็นเวลา23:00น คุณจะได้ยินเสียงร้องไห้ราวกัเธอโดนบเคียดแค้นใครอยู่ เธออาจจะมีใบหน้าที่น่ากลัว

แต่อย่ากลัวเธอไป เราอยากให้คุณรวบรวมความกล้าเดินออกไปหาเธอ แล้วพูดกลับเธอว่า "เธอไม่ใช่คนผิด เธอน่ะเก่งมากแล้ว อย่าโทษตัวเองไปเลย กลับบ้านเถอะนะ" เธอจะหันมามองคุณแล้วค่อยๆจางหายไป จากนั้นให้คุณกลับมาห้องเดิม

5.ในระหว่างที่เดินกลับ คุณจะพบหญิงสาว ดูเหมือนจะอยู่ม.4 กระโดดลงจากอาคาร ใช่ เราเดาว่าคุณช็อคแน่ แต่ตั้งสติไว้ ให้คุณนั้นรีบวิ่งไปคว้าแขนเธอ ห้ามให้เธอกระโดดลงไป เพราะว่าเหตุการณ์นั้นจะเหมือน เดจาวู ทันทีที่คว้าแขนเธอได้ให้พูดไปว่า "ทำบ้าอะไรของเธอ! จะเอาชีวิตมาทิ้งไว้แบบนี้เพราะผู้ชายคนเดียวบ้ารึป่าว ถึงมันจะไม่รักเธอแต่พ่อแม่เพื่อนของเธอเขารักเธอมากนะ

เธอจะค่อยๆลงมานั่งร้องที่พื้น แล้วเธอก็จะหายไปโดยทันที

6.เวลาจะมาจบตรง ตี1 คุณจะได้กลิ่นไหม้ ได้ยินเสียงเหมือนอะไรโดนเผา ให้คุณวิ่งให้สุดชีวิตลงมาจากตึกนั้น แต่มันไม่ง่ายหรอก เพราะจะมี วิญญาณตนอื่น มารั้งคุณไว้ ถ้าคุณรอด...และออกมาก่อนตี5 คุณจะเจอยามที่คุณรู้สึก นั้นแสดงว่าคุณรอด

แต่หากคุณออกไปไม่ทันคุณตาย หรือคุณทำผิด

กฏ แต่ยังออกทัน คุณจะยามพบที่คุณไม่คุ้นหน้า

เสียใจด้วยคุณไม่รอด......

*และโปรดอย่าลืม กฎทั้งหมดจะเริ่มตอน19:00น.

ใช่ครับกลับมาที่ผมนั่งอ่านกฎนั่นอยู่ ผมก็คิดนะว่า อะไรวะเนี่ย เกินจริงไปมาก และทันทีที่ผมจะลุกจากเก้าอี้ มันก็เริ่มหนาวขึ้น หนาวจนบอกไม่ถูก

หนาวจนชาเลย แต่ทันทีที่ประตูห้องเปิด มันกลับค่อยๆเบาลง แต่ก็ยังหนาว ผมเห็นใบหน้านั้นมันบิดเบี้ยวมีรอยไหม้ เป็นแผลเป็นที่ยัวมีเลือดติดอยู่

ผมกลัวมาก แต่ก็นึกถึงสิ่งที่ผมได้อ่านไปแล้วผมก็ตัดสินใจ "สวัสดีครับครูนพ" ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ก่อนจะรีบออกจากห้องและโค้งตัวคำนับครูอีกหนึ่งที ผมรีบวิ่งไปจนไปถึงห้องเครื่องเสียง

ผมเหนื่อยมากแต่ก็ไม่ลืมปิดหน้าต่างล็อกประตู

แต่ผมก็นึกๆดู "เชี่ย ลืมสังเกตว่าบรรยากาศตอนนั้นมันเป็นยังไง จะผิดกฎป่ะวะ "

ผมนั่งคิดอยู่สักครู่หนึ่งเพราะคิดว่าที่ผมรีบออกมา จะทำให้ครูนพไม่พอใจเป็นแน่ แต่ผมก็ได้ยินเสียงคนเดินมา ผมดูนาฬิกาใช่ ถึงเวลากฎอีกข้อหนึ่งแล้ว ผมกั้นใจ ฮึบ!! กูจะไม่กลัวๆๆ

"ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังสามครั้งผมตอบกลับทันทีเลยว่า "ขอโทษนะครับกรุณารอสักครู่นะครับ"

ผมรีบปิดไฟและเปิดประตู ผมยืนตามที่กฎบอก เอาแต่ก้มหน้า เวลาก็ผ่านไป ลุงทิตออกจากห้องไปแล้ว

จากนั้นผมก็รอเวลาและทำตามกฎ ผมทำมันได้โดยที่ผมไม่กลัว จนมาถึงตี1 กลิ่นไหม้เริ่มมา ทำเอาผมร้อนไปด้วย เสียงโหยหวนนั้น ทำเอาผมจะอ้วก ผมรีบวิ่งสุดชีวิตเลยครับผมไม่สนแล้ว ผมจะต้องออกไปให้ได้!!!!!!!!!

"ตึกๆๆๆ ผมออกมาได้!!!!

ผมรีบวิ่งไปที่ป้อมยามแต่ทว่า............................

"มัน จบ แล้ว"

ภาพย้อนไปผมเห็นในสิ่งที่ผมทำตามกฎนะ เห็นด้วยว่าครูนพไม่ได้โกรธแต่ทำไ..................

"ผมตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่โรงพยาบาล ผมงงมาก จนคนๆนึงบอกว่า ผมวิ่งออกมาจากโรงเรียนจนเกือบโดนรถชน ผมงงมาก ผมคิดว่าผมไม่รอดแต่ทำไม เรื่องทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี ผมเชื่อว่าผมเจอสิ่งนั้นมาจริงๆ เพราะกระดาษกฎ มันยังอยู่ในกระเป๋ากางเกงผมอยู่เลย

จนผมได้รู้ว่า

ลุงทิตกับครูนพ อยู่ใน เหตุการณ์ไฟไหม้เมื่อหลายปีก่อน ด้วยความรักโรงเรียนนี้ จึงคอยช่วยกำจัดวิญญาณชั่วร้าย ส่วนหญิงสาวสองคน คนแรกที่ผมเจอเกิดขึ้นเมื่อสองปีก่อน เธอโดนแฟนนอกใจ

คนที่สอง เกิดขึ้น5ปีก่อน เธอพลาดท้องกับผู้ชายคนนึง แต่เขาก็ปัด ไม่รับผิดชอบเด็กในท้อง

ถึงพ่อแม่เธอจะเสียใจ แต่ก็ไม่เคยคิดให้เธอเอาเด็กออก จนเธอตัดสินใจจบชีวิตตัวเองลง

.............จบ...............................................................