ฝากรักไปถึงนาย
เรื่องราวในวันวาน
มีใครหลายคนที่เคยรักใครสักคนจนหมดใจไหม
ก็เหมือนผมผมรักคนคนหนึ่งจนหมดใจที่มีเลยก็ได้..แต่เขาคนนั้นคงจะไม่รักผมแถมคงจะรังเกียจมากกว่ารับรักละ555
ตลกเนาะพอโตขึ้นผมคิดว่าเดี๋ยวก็ลืมเค้าได้เองแต่แล้วก็เปล่าเลยผมรักและคิดถึงเขาทุกทีทุกครั้งจนกระทั่งโชคชะตาเล่นตลกผมได้ผมดับเขาอีกครั้งแล้วแบบนี้ผมจะลืมลงหรอ
แถมตอนนี้เขานอนข้างผม?!!เรื่องราวทำไมมันลงเอ่ยแบบนี้กัน?
ออ๋ ก่อนอื่นผมลืมแนะนำตัว
ต้นนำ้ กรินรักษ์
สวัสดีครับผม ต้นน้ำ กรินรักษ์ อายุ25 แต่ที่ผมจะเล่าผมอายุ15ปีตอนยังเรียนม.ต้น ส่วนปัจจุบันผมทำงานบริษัทAเชียนกรุ๊ป สูง167ซ.ม [อันนี้ส่วนสูงในอดีตนะครับ]ส่วนปัจจุบัน[สูง178]อ๊ะ!อย่าพึ่งว่าผมนะผมนะเตี้ยได้แม่มานะ555แต่ก็หน้าตาได้แม่หลาย%เลยเหมือนกัน
ต้นนำ้ กรินรักษ์
ส่วนไอคนแอ็กนี้คือ
เต้ ตระหนักจันทร์
สวัสดีครับสาวๆ ผมเต้ ตระหนักจันทร์ อายุ25[ปัจจุบัน] สูง195 ซ.ม [ปัจจุบัน]ส่วนอดีตอายุ15 สูง 175ซ.ม ฝากเนื้อฝากตัวนะครับ😉
เมฆ
โอ๊ยย!..แกจะเรียกฉันทำไมวะ?ไม่มีความเป็นผู้หญิงสักนิด
ลินิน
อะไรนะ!!แกว่าใครไอเมฆ![😡ชี้หน้าด่าเมฆ]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
พวกเธอสองคนเมื่อไหร่จะเลิกทะเลาะกัน?[มองสลับกับสองคน]
ลินิน
ก็มันด่ารานิต้นน้ำ[เสียงอ่อนลง]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
อะเครเมฆนายก็หยุดว่าลินินสักทีสิ
เมฆ
อึ่ย!อะไรของนายวะเขาข้างแต่ไอลินินอะ[เชิดหน้าหนีด้วยความงอล]
??
เฮ้ยๆหลีก พรึ่บ![กอดไหล่ต้นน้ำ]
เมฆ
เอ้าไอเต้ต่อจะมานะแก!!
เต้ ตระหนักจันทร์
ใครว่าต้นน้ำเข้าลินินกันเค้าเข้าข้างฉันต่างหากละ เนาะจริงมั้ยครับคนสวย[😊หันไปพูดกับต้นน้ำที่โดนโอบไหล่
ต้นนำ้ กรินรักษ์
!!!อะ..คะใครเข้าข้างนายกัน[ผลักมือเต้ออกจากไหล่]
เมฆ
เนี่ยไอต้นน้ำแกอะชอบเขินไอเต้จังคิดไรกับมันป่าว~กิ้วๆ~[แซวต้นน้ำ]
เต้ ตระหนักจันทร์
เฮ้ย!ไอเมฆต้นน้ำเป็นชายนะเว้ยจะชอบฉันได้ไงวะ?แกก็ชอบแกล้งต้นน้ำเดี๋ยวโดน!
ต้นนำ้ กรินรักษ์
….🙁[ถ้าฉันชอบนายจำเป็นต้องหญิงสินะ]
ลินิน
เอ้า!!ต้นน้ำทำไมหน้าเป็นแบบนั้นละไม่สบายหรอ?เห็นน้ำตาคลอเบ้าแล้ว?[สังเกตเห็นต้นน้ำน้ำตาคลอเบ้าตา]
เต้ ตระหนักจันทร์
?!!ต้นน้ำ!นายร้องทำไม?ไอเมฆใช่ไหมที่ทำให้นายร้องอะ[กระวนกระวาย]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
อ๊ะ!!เปล่านายไม่ต้องมายุ่งกับฉันเดี๋ยวฉันมานะ[หันไปพูดกับเต้ที่เดินมาจับข้อมือ]
เต้ ตระหนักจันทร์
เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อนนะ[กำลังจะเดินตามต้นน้ำ]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
ไม่ต้อง!!![ตะคอกใส่เต้]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
!!?..ฉันข ขอโทษฉันอยากอยู่คนเดียวอะขอร้อง[เดินออกจากทั้งสามคน]
ลินิน
นั่นสิ?แกอะไปแกล้งเพื่อน! ผัวะ![หันไปต่อยแขนเมฆ]
เมฆ
โอ๊ยย!ยัยช้างน้ำ!!คนรึข้างวะเนี่ย!![ลูบแขนตัวเองด้วยความเจ็บ]
ลินิน
กะ แกว่าฉันว่าช้างหรอ!!![กำลังจะต่อยอีกรอบ]
เต้ ตระหนักจันทร์
เฮ้ย!!!!พวกมึงจะเงียบกันได้ยังวะ!!!ไม่เห็นกูอารมณ์เสีย[ตะหวาดและมองสองคนด้วยห่างตา]
ลินิน
…ฉันขอโทษ[เสียงระห้อย]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
ฮึก ฮึบ อย่าร้องสิต้นทำไมแกอ่อนจะวะ!!ฮื้อ แม่ง ทำไมต้องนายด้วยที่ฉันชอบ!
??
??[ใครมาร้องในห้องน้ำ?อยู่ในห้องสวม]
ป๊อบ ชนันทน์
เอ้า![ล้างมือและหันมองคนที่ยืนหันหลัง]
ป๊อบ ชนันทน์
น้องเองหรอที่ร้องในนี้?
ต้นนำ้ กรินรักษ์
!!!พ พี่ป๊อบคือไม่ใช่นะไม่ใช-
ป๊อบ ชนันทน์
[เดินมาลูบหัวรุ่นน้องด้วยความเอ็นดู]
ป๊อบ ชนันทน์
ใครหักอกน้องต้นน้ำของพี่ละ[ยิ้มให้แบบอ่อนโยน]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
ไม่มีใครครับ ผมไปนั่งฟังพี่ป๊อบเล่นดนตรีได้ไหมครับ[เงยหน้ามองรุ่นพี่ที่สูงกว่า]
ป๊อบ ชนันทน์
!!!😳อื้มสำหรับน้องพี่ให้ไปเสมอแหละครับ[เอามือเช็ดน้ำตาต้นน้ำและหลอกจับแก้มขาวเนียน]
……ได้ไหมคะอันนี้พึ่งแต่งดูคะเดี๋ยวมาตอนEpตอนไปน๊าา
เป็นอะไรของนาย?
ความเดิมที่แล้วหลังจากต้นน้ำได้ขอป๊อบรุ่นพี่สุดหล่อไปนั่งฟังเพลง
ต้นนำ้ กรินรักษ์
อื้อ~พ พี่ป๊อบครับพี่เคยรักใครสักคนไหมครับ[ลังเลที่จะถามอีกฝั่ง]
ป๊อบ ชนันทน์
เคยสิพี่ยังรักเค้าอยู่เลยนะแต่เค้าจะรู้ไหมนะ?[เอามือลูบหัวต้นน้ำด้วยความอ่อนโยน]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
ใครหรอครับบอกได้ไหม?[เอาตัวเองไปนั่งซุกอกป๊อบ]
ป๊อบ ชนันทน์
เราไง[เอาหน้าก้มไปใกล้ต้นน้ำกำลังจะจูบต้นน้ำ]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
พ พี่!!พี่พูดอะไรนะพี่รักผมหรอ!?[พยายามเอาตัวออกห่าง]
ป๊อบ ชนันทน์
พรึ่บ! อย่าหนีพี่เลยต้นน้ำพี่รักเราจริงๆ[จับอีกฝั่งมาโอบไว้]
??
ผัวะ![ต่อยป๊อบที่ยืนกอดต้นน้ำ]
เต้ ตระหนักจันทร์
ทำไรวะ!!
เต้ ตระหนักจันทร์
ต้นน้ำมานี่![ดึงแขนคนตัวเล็กเข้ามาหาตัวเอง]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
อ๊ะ!!ตะ เต้ไปต่อยพี่เค้าได้ไงอะ!?[จับแขนเต้]
เต้ ตระหนักจันทร์
ก็เห็นอยู่ไอรุ่นพี่นี่มันกำลังทำอะไร!![กำลังเดินจะเดินไปต่อยป๊อบอีกครั้ง]
ป๊อบ ชนันทน์
555ไอน้องพี่จะบอกให้ฟังน้องอะมาต่อยพี่แล้วเคยรู้เรื่องบ้างป่าวว่าต้นน้ำเค้ารัก-
ต้นนำ้ กรินรักษ์
อ๊าก!พอได้แล้วฮื้อ[น้ำตาไหล่อาบหน้า]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
พี่ป๊อบพอเถอะถ้าพี่ยังไม่หยุดพูดเราทั้งสองต่างคนต่างอยู่เถอะ[ตาแดงก่ำด้วยความโกรธก่อนที่จะเดินจากไป]
เต้ ตระหนักจันทร์
อ๊ะ!เดี๋ยว!ต้นรอเราด้วยนิ[วิ่งตามหลังคนตัวเล็กไป]
ป๊อบ ชนันทน์
หึ!ให้มันได้แบบนี้สิวะ[นั่งลงที่เก้าไม้หินอ่อนแถวนั้นด้วยความเหนื่อย]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
ฮื้อ อึก ฮื้อ ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ละ[นั่งที่ชิงช้า]
เต้ ตระหนักจันทร์
ร้องทำไมอะคนสวยของเรา~[คุกเขาลงตรงหน้าอีกคนแล้วจับเงยหน้าให้สบตาตัวเอง]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
นายอะเป็นไรทำไมถึงต่อยพี่เค้าแรงขนาดนั้น?[เบนสายตาไปทางอื่น]
เต้ ตระหนักจันทร์
ก็เห็นอยู่ไอรุ่นพี่คนนั้นจะจูบนายอยู่ฉัน ฉันเห็นใครทำกับเพื่อนฉันทนไม่ไหวอะเลยชกหน้า[มองทางอื่นและเกาหลังคอกลบเกลื่อน]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
เพื่อน!ฮึ! เพื่อนนั่นสินะ!ใช่นายเป็นห่วงฉันเพราะเป็นเพื่อนกันนิเนาะ[ยิ้มมุมปากด้วยความสมเพชตัวเอง]
เต้ ตระหนักจันทร์
!?แล้วจะไม่ให้ฉันคิดว่านายเป็นเพื่อน?แล้วให้คิดเป็นอะไรอะ??
ต้นนำ้ กรินรักษ์
ไม่มีอะไรแล้วฉันกลับบ้านละ[กำลังลุกขึ้น]
เต้ ตระหนักจันทร์
พรึ่บ![กอดอีกฝั่งไว้]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
!?นายทำบ้าอะไร?[ตั้งตัวไม่ทัน]
เต้ ตระหนักจันทร์
นายจะหนีฉันไปหรอต้นน้ำ?[เสียงระห้อยแล้วเอาหน้าซุกลงที่ไหลอีกฝั่ง]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
ฉันจะหนีนายไปไหนละ~[ใจอ่อนและยอมเอามือไปลูบหัวคนตัวสูงกว่า]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
ฉันก็อยู่ข้างๆนายเสมอมาตลอด[เสียงเศร้าลง]
เต้ ตระหนักจันทร์
ขอบคุณนะต้นน้ำ[กอดอีกคนเอาไว้ในอ้อมอก]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[สำหรับนายเห็นแค่ฉันเป็นเพื่อนสินะแต่มันอาจจะดีก็ได้เพราะฉันไม่อยากมองหน้านายไม่ติด]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[ไม่เป็นไรสถานะของฉันอยู่คำว่าเพื่อนก็ได้แล้ว]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[ขออยู่ข้างนายแบบนี้เรื่อยๆก็ดีมากๆแล้วละ]
หลังทั้งสองนั่งปรับทุกข์กันที่สนามเด็กเล่นเสร็จเต้อาสาไปส่งต้นน้ำที่บ้านก่อนจะกลับบ้านตัวเอง
รอepหน้าเลยนะเดี๋ยวepหน้าทั้งสองจะต้องจากกันแล้ว
หนีห่าง จากลา1
หลังจากความเดืมตอนที่แล้วหลังต้นน้ำกับเต้ปรับทุกข์กันที่สนามเด็กเล่นกันเสร็จแล้วเต้เป็นคนอาสาไปตันน้ำที่บ้าน
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[ตั้งแต่วันที่เราปรับทุกข์กันและผมทำใจยอมรับว่าผมกับเต้คงมีบุญร่วมกันแค่คำว่า ‘’เพื่อน‘’เท่านั้นจนกระทั่งวันนี้เป็นวันที่สามแล้วที่ผมไม่เจอเค้าเพราะโรงเรียนดันปิดเนื่องในวันสำคัญ]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[วันนี้ที่เปิดเลยเป็นวันสอบปลายภาคของม.3อย่างเราสอบวันแรก]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[ผมหัวเราะร้องไห้ไม่ออกเลยเพราะแม่ได้คุยกับผมไว้ก่อนแล้วว่าจะย้ายผมไปเรียนม.ปลายที่กรุงเทพฯตอนนี้ที่ผมอยู่ปัจจุบันคือเชียงใหม่ผมก็รู้สึกตื่นเต้นเหมือนกันที่จะเรียนในที่ใหม่ๆแต่…ผมจะลืมคนข้างหลังได้ยังไงโดยเฉพาะ..เต้เพื่อนชายแท้ของผม]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[ขณะที่ผมคิดอะไรเพลินไปหน่อยผมไม่รู้เลยว่ามีเสียงหวานเล็กเอ่ยเรียกผมอยู่ตั้งแต่ไกลๆ]
??
พี่ พี่ต้นน้ำ พี่ค่ะน้องอยู่ทางนี้คะ~
??
แฮ่ก แฮ่ก~พะ พี่ต้นน้ำ คะ ไม่ได้ยินน้องเรียกหรอ?[ลองสะกิดต้นน้ำเบาๆ]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
อ๊ะ! ห๊ะ![หันมองตามเสียง]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
อ๊ะ!เอ้า ! เม?เมยูกิ?น้องมาทำอะไรที่นี่?
เมยูกิ ไคตะ
โธ่~พี่อ่า~น้องพึ่งย้ายมาเรียนที่นี่นะสิแม่อยากให้ย้ายมาแถวบ้านเกิดนะสิ[กอดแขนต้นน้ำพร้อมเอาตัวอ้อน]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
อ๋อ แล้วป้าเนละ?
เมยูกิ ไคตะ
แม่กลับแล้วคะพี่พาไปห้องหน่อยสิ~น๊าา~[เอามือควงแขนต้นน้ำ]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[อย่างที่ทุกคนเห็นเด็กผู้หญิงคนนี้คือ เมยูกิ ไคตะ เป็นลูกป้าเนที่เป็นเพื่อนแม่ผมทำให้ผมกับน้องเมสนิทกันและผมก็กลายเป็นพี่ชายของเมไปโดยปริยายเด็กคนนี้นิสัยน่ารักเป็นที่ชอบของคนวัยรุ่นพี่หรือรุ่นเพื่อนแถมยังป๊อบในหมู่สาวๆ]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[ผมดีใจที่เห็นน้องสาวได้เรียนที่เดียวกันแต่ผมกำลังจะจบแล้วย้ายนะสิ เฮ้อ~ชั่งส่วนทาง]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[แต่ผมกลับไม่ชั่งใจเลยว่าเต้ชายแท้เพื่อนผมกำลังมีคนที่คบอยู่]
??
ตึก ตึก ตึก[เสียงฝีเท้า]
มีคนกำลังเดินมาหาเค้าทั้งสองคนก่อนคนนั้นจะพูดคุยขึ้นทำเอาต้นน้ำชะงักงัน
เมยูกิ ไคตะ
อ๊ะ!พี่ไม่นึกจะได้เจอกันที่นี่[ปล่อยมือที่ควงแขนต้นน้ำแล้ววิ่งไปทางต้นเสียงที่เรียก]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[เสียงที่ผมได้ยินคือเสียงคนนั้นผมไม่กล้าที่จะหันไปได้แต่ยืนหันหลังทั้งสองคน]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[เสียงคนนั้นเป็นใครไม่ได้นอกจาก-]
เมยูกิ ไคตะ
พี่เต้! หนูดีใจจัง~ที่ได้เจอพี่ พี่คะมานี่สิ[จับมือของเต้มาตรงหน้าต้นน้ำ]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[ตอนนี้ในหัวผมมันกำลังมีคำถามนับร้อยที่เวียนในหัวว่า ทำไมเต้กับเมรู้จัก? แล้วเค้าสองคนเป็นอะไรกัน?ศัพท์ที่เมเรียกทำไมต้องใช้คำว่าหนูแทนน้องกับรุ่นพี่?แล้วเสียงนั่นอีกเสียงหวานอ่อนที่นอกจากจะเรียกผมเค้ายังเต้?ตอนนี้ในหัวผมมันอื้อไปหมดงงไปหมดว่าทั้งสองรู้กันได้ยังไง?]
เมยูกิ ไคตะ
พี่เต้มาเร็ว นิคะนี่พี่ชายหนูเองพี่ต้นน้ำถึงจะไม่ได้พ่อเดียวกันแต่พี่ต้นน้ำดูแลหนูมาตั้งแต่เด็กๆเลยนะ[บอกให้เต้ฟังด้วยความตื่นเต้น]
เต้ ตระหนักจันทร์
!!!ห๊ะ!น้อง! พี่! ต้นน้ำกับเมหรอ?[สงสัยกับเรื่องตรงหน้าอย่างมาก]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[เมื่อผมได้ยินเสียงเต้แล้วก็ทำให้ผมหลุดจากภวังค์ที่คิดกลับสู่โลกความจริง]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
!!อ๊ะ!เต้!
เมยูกิ ไคตะ
เอ้า!พี่ต้นน้ำกับพี่เต้รู้จักกันหรอคะ?[เอียงคอเล็กน้อยด้วยความสงสัย]
เต้ ตระหนักจันทร์
ใช่นะสิพี่กับต้นน้ำเราเพื่อนสนิทกันนะจะบอกให้[ยิ้มหวานให้เม]
เต้ ตระหนักจันทร์
ใช่มะต้นน้ำ[หันไปมองต้นน้ำ]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
อ๊ะ!!อื้อ!
เต้ ตระหนักจันทร์
เอ๊ะ!ทำไมชอบเมอละต้นน้ำคนสวยของเต้~[แซ่วอีกคนด้วยความเอ็นดู]
เมยูกิ ไคตะ
พี่ต้นน้ำคะพี่เต้เป็นแฟนน้องคะ~น้องขอโทษน๊า~ที่ไม่ได้บอกพี่อะเราพึ่งคบกันหนึ่งอาทิตย์เองน้องไม่กล้าบอกพี่กะว่าค่อยเจอหน้ากันก่อนแล้วค่อยบอก[หลับตาด้วยความรู้สึกผิด]
เต้ ตระหนักจันทร์
ใช่ฉันก็ขอโท-
เต้ ตระหนักจันทร์
ต้นน้ำ!ร้อง ร้องไห้ทำไม!เป็นอะไรรึเปล่า[รีบเดินไปดูต้นน้ำด้วยความเป็นห่วง]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[ปัดมืออีกฝั่งออก][ที่ผมเจ็บคือ ทำไมเต้ถึงไม่บอกผมว่ามีแฟนแล้วทำไมถึงเป็นน้องผมละผมเป็นอะไรสำหรับเค้า เค้าเห็นผมเป็นอะไรถ้าเมไม่มาเค้าคงให้ผมเป็นไอคนโง่ที่ไม่รู้อะไรสินะเจ็บ! เจ็บใจ!!]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
ฮื้อ~ ฮื่อ~ อึก ฉะ ฉันไม่เป็นไรก็แค่ดีใจ ท ที่เมมีแฟนคอยดูแลแล้ว [หลังพูดจบก็เดินทิ้งสองคนเอ้าไว้]
เมยูกิ ไคตะ
!!อ๊ะ!พี่ต้นน้ำคะ!
เต้ ตระหนักจันทร์
ต้นน้ำ!จะไปไหน?เค้าเป็นอะไรอะเม[หันมองหน้าเด็กสาวอายุน้อยกว่าตัวเอง]
เมยูกิ ไคตะ
พี่คงดีใจอย่างที่บอกแหละคะพี่เค้านะรักหนูมากพอเห็นหนูมีแฟนคงดีใจจนร้องไห้แน่เลย อิอิ~น่ารักใช่ไหมคะพี่เต้[หันมองเต้]
เต้ ตระหนักจันทร์
[ใช่หรอ?ต้นน้ำร้องเพราะน้องสาวมีแฟนหรอ?ทำไมมันรู้สึกจุกๆที่อกแปลกๆบอกไม่ถูก]
ณ ใต้ต้นดอกมะลิหลังอาคารเรียนหนึ่ง
ต้นนำ้ กรินรักษ์
ฮื้อ ฮื่อ~ไอ น้ำตาเจ้ากรรมนิทำไมไหล่ผิดเวลาอีกแล้วอ่าา~ฮื้อ~อึก[ในใจผมที่ร้องไห้ไม่ได้ร้องเพราะดีใจที่น้องคบกับเต้เลยไม่ใช่ผมจะใจร้ายนะแต่เป็นใครก็ได้ที่ ไม่ใช่เต้แล้วใครก็ได้ที่เต้จะคบแต่ทำไมเป็นเมน้องผมละยิ่งผมคิดน้ำตามันก็ไหล่เหมือนธารน้ำเลย]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
ฮื้อ ฮื่อ~ไอคนน่าอายจะร้องต่อหน้าคนอื่นตั้งสองรอบทำไม![ขณะที่ผมร้องไห้น้ำเป็นธารน้ำไหล่แล้วก็มีผ้าเช็คผืนหนึ่งยื่นมาให้ผม]
??
ร้องทำไม?[เสียงเรียบนิ่ง]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[หยิบผ้าเช็คหน้าแล้วหันไปมองคนยื่นให้]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
!!พี่ พี่โดม![ฮื้อ ทำไมเป็นรุ่นพี่อีกแล้วละที่เห็นน่าขายหน้าชะมัดเลยทำไม]
โดม คเชน์ทร
อะเช็คหน้าซะสิตาแดงเหมือนโดนต่อยแล้วนะ[นั่งลงข้างต้นน้ำ]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
ฮื้อ~ฮื้อ~[ร้องหนักกว่าเก่าเพราะความอาย]
โดม คเชน์ทร
พี่ทำให้นายร้องไห้หรอ?
ต้นนำ้ กรินรักษ์
ม ไม่ใช่ครับ ผ ผมอายที่ร้องไห้ใครเห็นอะ[🥺]
โดม คเชน์ทร
[ทำตัวไม่ถูกไม่รู้ควรปลอบยังไง]
โดม คเชน์ทร
[ยื่นลูกอมให้เป็นกลายปลอบ🍬]
โดม คเชน์ทร
เอานี่ไปกินสิหวานอร่อยนะ[พูดในสิ่งที่ไม่เคยพูดกับใคร]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
??อ๊ะ!ขอบคุณครับ[หยิบลูกอมมาแกะกิน]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[พี่คนนี้ก็แปลกร้อยวันพันปีไม่เคยมาหาวันนี้อะไรเข้าสิง?ถึงเดินเข้ามาแถมให้ผ้าเช็คหน้าดูดีมีราคากับลูกอมหวานๆให้ด้วย]
ขณะสองคนนั่งใต้ต้นดอกปีบสายลมอ่อนพัด🍃โชยกลิ่นดอกปีบและพัดพาความหอมจางๆให้คนคนหนึ่งตกหลุกรักอีกคน
โดม คเชน์ทร
[!!มองคนตรงหน้าด้วยสายยากที่จะคาดเดาได้]
โดม คเชน์ทร
[พึ่งรู้ว่าเด็กคนนี้น่าดึงดูดขนาดนี้ก่อนหน้าก็สนใจอยู่พอเห็นวันนี้แล้ว รู้สึกในอกเหมือนมีคลื่นบางอย่างทำให้รู้สึกใจเต้นผิดปกตินะ?]
โดม คเชน์ทร
[ตึก ตัก ตึก ตัก💓]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[ตั้งแต่วันนั้นวันที่ผมกับเมแล้วก็เต้เจอกันผมก็ไม่เจอแล้วก็ไม่ได้พูดกับพวกเค้าอีกผมไม่รู้จะพูดว่าอะไรจะเริ่มตรงไหนตอนนี้ผ่านมาสามวันและสอบวันสุดท้ายที่ผมจะไปย้ายที่กรุงเทพฯวันนี้เพราะแม่มีงานเร่งด่วน]
ต้นนำ้ กรินรักษ์
[คราวนี้ผมกับเต้คงได้จากกันสักทีสินะพูดเอาจริงๆผมรู้สึกใจหายนะแต่ทำไงได้ผมไม่อยากจะทุรังไปชอบคนเดียวน้องคบหรอกมีทางเดียวที่ผมจะสามารถลืมเต้ได้คงต้องไปที่ไกลๆจะลืมเต้สักที]
เอาละทุกคนคะตอนนี้ยาวไปหน่อยพอดีเพลินไปหน่อยคะแบตใกล้จะหมดแล้วด้วยยังไงเจอepหน้าเต้กับต้นน้ำไม่ทันร่ำลาต้นน้ำก่อนเสียแล้วละ
ขอบคที่อ่านะคะแล้วเจอกันจุ๊บๆสายวายทั้งหลาย💗🥰
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
