ณ ยามราตรีที่เงียบงัน สายลมหนาวพัดผ่านทุ่งหญ้ารกร้าง เสียงกระซิบแห่งความมืดดังก้องอยู่ในห้วงอากาศ ดวงจันทร์สีเงินลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้าพร้อมดาวระยิบระยับ ทอแสงเย็นเยียบลงมาบนหมู่บ้านเล็กๆ ที่หลับใหลไร้ซึ่งการตื่นรู้ถึงชะตากรรมที่ใกล้เข้ามา..

ที่ขอบป่าทางทิศเหนือ มีเงาร่างหนึ่งยืนอยู่ใต้ต้นไม้เก่าแก่ แสงจากคบเพลิงที่ริบหรี่สะท้อนให้เห็นแววตาสีแดงฉานของเขา **"มันถึงเวลาแล้ว..." **เสียงแผ่วเบาเอื้อนเอ่ยออกมา ก่อนที่ร่างนั้นจะสลายไปพร้อมกับสายลม ราวกับว่าไม่เคยมีอยู่จริง

ในขณะเดียวกัน หญิงสาวผู้หนึ่งสะดุ้งตื่นขึ้นจากนิทรา ลมหายใจหอบถี่ ราวกับถูกฉุดดึงออกจากความฝันอันเลวร้าย ดวงตาสีฟ้าของเธอสั่นระริก ภาพในหัวยังคงแจ่มชัด - ดวงจันทร์สีเลือด หอคอยสูงเฉียดฟ้า และเงาดำที่ค่อยๆ คืบคลานเข้าหาเธอ

เธอไม่รู้ว่าความฝันนั้นหมายถึงอะไร แต่หัวใจของเธอบอกว่า **มันไม่ใช่เพียงแค่ฝัน... มันคือคำเตือน!! **

และคืนนี้จะเป็นเพียงคืนสุดท้ายที่หมู่บ้านแห่งนี้จะเงียบสงบ ก่อนที่โชคชะตาจะทชนำพาคนให้หมู่บ้านไปสู่เส้นทางที่ไม่มีวันหวนกลับ...

แสงแรกของอรุณรุ่งแตะขอบฟ้า เปลี่ยนสีของท้องฟ้าจากม่วงเข้มเป็นสีทองอ่อน สายลมย้ามเช้าพัดผ่านทุ่งหญ้า ปลุกโลกให้ตื่นจากห้วงนิทรา เสียงนกร้องประสานกันเป็นบทเพลงแห่งรุ่งอรุณ ขณะที่สายหมอกบางเบาค่อยๆ เคลื่อนหายไปกับไอแดดอ่อน

ภายในหมู่บ้าน เสียงระฆังดังขึ้นเบาๆ บอกเวลาเริ่มต้นวันใหม่ กลิ่นขนมปังสดใหม่ลอยอบอวลจากร้านเบเกอรี่ริมถนน เสียงเด็กๆ หัวเราะไล่จับกันไปตามทางเดินหิน เสียงเหล่าพ่อค้าแม่ค้ากำลังจัดแผงขายผลไม้ พร้อมกับเสียงเกวียนที่เคลื่อนผ่านไปอย่างเชื่องช้า

แต่ทว่าสำหรับ เซเลน่า เช้าวันนี้มันไม่เหมือนวันอื่น... หัวใจของเธอสั่นระริก ราวกับรู้ว่าบางสิ่งบางอย่างกำลังจะเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล

แม้แสงอาทิตย์จะทอดตัวลงบนยอดไม้ และสายลมอ่อนจะพัดพาอย่าแผ่วเบา แต่ภายในใจของ เซเลน่า กลับรู้สึกถึงความไม่ปกติซ่อนอยู่ในอากาศ

เธอยืนอยู่ริมหน้าต่าง พร้อมมองออกไปยังถนนที่เริ่มมีผู้คนขวักไขว่ ทุกอย่างดูเหมือนปกติดี แม่ค้ากำลังพูดคุยกับเด็กๆ ที่กำลังวิ่งเล่นอย่างร่างเริง พ่อค้ากำลังขายของให้กับลูกค้าที่เข้ามาซื้อ กลิ่นขนมปังอบใหม่ลอยมาตามสายลม แต่ในความเงียบสงบนี้ มีบางอย่างที่เธอจับต้องไม่ได้ ราวกับเสียงกระซิบที่ไร้ที่มา

มือของเธอกำสร้อยคอเส้นเล็กไว้แน่น มันเป็นของที่แม่ของเธอให้ไว้ก่อนจากไป ดวงตาสีฟ้าจ้องมองมันนิ่ง รู้สึกถึงไออุ่นที่แผ่ออหมาอย่างจางๆ

"เซเลน่า! มัวเหมออะไรอยู่ล่ะ รีบไปตลาดกันเถอะเดี๋ยวของจะหมดก่อน"

เสียงของ **ลีอาน่า **ดึงเธอออกจากภวังค์ เธอกระพริบตาไล่ความคิด ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

"อืม...กำลังจะไป"

แต่เธอไม่รู้เลยว่า วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่เธอจะได้ใช้ชีวิตแบบเดิม เพราะโชคชะตาได้ขีดเส้นทางใหม่ให้เธอแล้ว...

เซเลน่าก้าวออกจากบ้าน ไอแดดอุ่นยามเช้าแตะผิวของเธอเบาๆ แต่เธอกลับรู้สึกถึงความเย็นที่แทรกซึมอยู่ในอากาศ มันเป็นความรู้สึกแปลกประหลาด ราวกับว่ามีเงาที่มองไม่เห็นกำลังจับจ้อง

ที่ตลาดเช้านี้ก็คึกคักเช่นเคย เสียงพ่อค้าแม่ค้าตะโกนเรียกลูกค้าด้งก้อง พร้อมทั้งเสียงหัวเราะของเด็กๆ แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามเพิกเฉยแค่ไหน หัวใจของเธอกลับเต้นเร็วขึ้นโดยไร้เหตุผล

ขณะที่เธอกำลังจะเดินไปที่แผงผลไม้ จู่ๆ เสียงหนึ่งก็ดังก้องอยู่ในหัว

"ถึงเวลาแล้ว..."

เธอหยุดนิ่ง ทั่วร่างกายเย็นวาบ ดวงตากวาดมองไปรอบๆ อย่างตื่นตระหนก แต่ทว่าผู้คนรอบตัวกลับยังใช้ชีวิตตามปกติ ไม่มีใครได้ยิน ไม่มีใครสนใจ ราวกับว่าเสียงนั้นมีเพียงเธอเท่านั้นที่รับรู้

และในเสี้ยววินาทีนั้นเอง สายตาของเธอสะดุดเข้ากับบางสิ่ง

ที่กลางตลาด มีร่างหนึ่งยืนอยู่ในเงามืด ชุดคลุมสีดำสนิทปกปิดรูปร่างและใบหน้า ทว่าดวงตาสีแดงฉานใต้เงาผ้านั้นกลับส่องประกายจ้องมาที่เธอโดยตรงราวกับรอคอยเะอมานานแสนนาน

หัวใจของเธอกระตุกวูบ ความรู้สึกบางอย่างกรีดร้องอยู่ภายในจิตใจ บอกให้เธอหนีไปเดี๋ยวนี้

แต่มันสายไปแล้ว-

ร่างในชุดคลุมยกมือขึ้น ก่อนที่เธอจะทันได้ตั้งตัว เวทมนต์มหาศาลก็พุ่งตรงเข้ามาที่เธอ พร้อมกับเสียงแห่งโชคชะตาที่กระซิบแผ่วเบา

"จงตื่นเถิด... ผู้ถือครองอาร์เคน"

เวทมนต์ได้พุ่งเข้าหา **เซเลน่า **อย่างรวดเร็ว เธอแทบไม่มีเวลาคิด ร่างกายขยับไปเองตามสัญชาตญาณ แต่ก่อนที่เธอจะก้าวหนีได้ครบหนึ่งก้าว คลื่นพลังนั้นก็ซัดเข้าใส่

ตูม!!

เสียงระเบิดดังกึกก้อง ผู้คนในตลาดกรีดร้องโกลาหล ฝุ่นตลบอบอวลปกคลุมไปทั่ว ร่างของ เซเลน่า ที่ถูกซัดกระเด็นไปชนกับแผงขายของ เศษไม้กระจัดกระจาย แต่สิ่งที่น่าตกใตยิ่งกว่าคือ เธอไม่ได้รับบาดเจ็บเลย

เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้น ลมหายใจหอบถี่ ขณะที่สายตากวาดมองมือของตัวเอง พื้นรอบตัวเธอมีสัญลักณ์เรืองแสงสีทองปรากฏขึ้น มันหมุนรอบกายเธอ เป็นเวทมนต์แบบที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน