พ่อกับแม่ของทิวาถูกบังคับให้แต่งงานกันทั้งๆที่ทั้งสองต่างก็มีคนรักของตัวเองอยู่แล้วแต่เพราะแม่ของทิวาติดหนี้ก้อนโต และทางเดียวที่ทั้งคู่จะหย่าได้ต้องให้กำเนิดบุตรให้แก่ฝั่งพ่อของทิวา

พอทิวามีอายุ 5 ขวบพ่อกับแม่ก็หย่ากันแม่กลับไปใช้ชีวิตบนเขากับคนรัก ส่วนพ่อก็พาหญิงสาวที่ตนรักมาแต่งงานแล้วอยู่บ้านหลังเดียวกัน จนเวลาผ่านไป 1 ปีพ่อและหญิงสาวคนนั้นได้มีลูกด้วยกัน 1 คนเป็นเด็กผู้หญิงชื่อ ดอกฟ้า

พ่อไม่ค่อยมีเวลาจึงกลัวว่าทิวาจะน้อยใจดังนั้นไม่ว่าทิวาจะต้องการอะไรพ่อก็จะให้ทุกอย่างทำให้ทิวาเป็นเด็กเอาแต่ใจอยากได้อะไรก็ต้องได้

ทิวาได้ทุกอย่างที่ต้องการจากพ่อส่วนแม่เลี้ยงก็ยังรักทิวามากอีกด้วยเพราะถึงทิว่าจะเป็นเด็กที่เอาแต่ใจแต่ทิวาทั้งเรียนเก่ง เล่นเครื่องดนตรีได้แทบจะทุกอย่าง แถมทิวายังทำอาหารและขนมมาให้แม่เลี้ยงกินบ่อยๆจึงทำให้แม่เลี้ยงรักทิวาเหมือนลูกแท้ๆ

ต่างจากดอกฟ้าที่โตมาแล้วมีดีแค่หน้าตาเพราะดอกฟ้าทำอะไรไม่เป็นเลย ทำอาหารไม่เป็น เรียนไม่เก่ง แถมชอบสร้างปัญหาให้กับพ่อและแม่เลี้ยงบ่อยๆจึงทำให้ความรักส่วนใหญ่ของพ่อและแม่เลี้ยงไปอยู่กับทิวา

พอดอกฟ้าอายุได้19ปีทิวาก็อายุได้24ปีควารักของพ่อและแม่เลี้ยงที่มีต่อทิวาก็เพิ่มขึ้นเพราะทิวาทั้งเปิดร้านขายขนม เป็นนักเล่นเปียโนชื่อดังแถมยังเข้ามาช่วยพ่อทำธุรกิจเป็นความภูมิใจของพ่อและแม่เลี้ยงอย่างมากต่างจากดอกฟ้าที่เอาแต่แต่งตัวสวยไปเที่ยวตามผับไปวันๆ

พอพ่อและแม่เลี้ยงมีอะไรก็จะมอบให้ทิวาเสมอทำให้ดอกฟ้าไม่ชอบหน้าทิวา ดอกฟ้าจึงชอบมายั่วโมโหและมาทำงานของทิวาพังบ่อยๆทิวากับดอกฟ้าจึงมีปัญหากันแทบจะทุกครั้งที่เห็นหน้ากัน

พอดอกฟ้าเรียนจบก็ไม่มีงานทำเที่ยวใช้เงินไปวันๆต่างจากทิวาที่ตอนนี้ธุรกิจกำลังเติบโตขึ้นเรื่อยๆ

วันหนึ่งทิวากำลังเดินเล่นกับเพื่อนสนิทอย่างเอวาและดีแล่นทั้งสามก็เดินมาเจอดอกฟ้ากับกลุ่มเพื่อนทำให้ทิวาและดอกฟ้ามีปัญหากัน

เมื่อทิวากลับมาถึงคอนโดเพื่อนก็ได้บอกให้ทิวาใจเย็นๆเพราะช่วงนี้ทิวาชอบอารมณ์ร้อนถ้าเป็นแบบนี้อาจส่งผลต่อภาพลักษณ์และธุรกิจของทิวา

เพื่อนจึงวางแผนพาทิวาไปอยู่กับแม่บนเขาเพื่อที่จะให้ทิวาใจเย็นลงบ้านเพราะถ้าให้ทิวาไปอยู่ในบนเขาที่มีแต่ธรรมชาตอาจช่วยทิวาได้

ทิวาได้ถูกเพื่อนบังคับให้ขึ้นมาอยู่บนเขาด้วยความที่ทิวาคิดถึงแม่จึงยอมมา พอมาถึงทิวาก็มาถึงบ้านของแม่ก็ดูเหมือนบ้านทั่วไปแต่พอทิวาตะโกนเรียกชื่อแม่กลับไม่มีใครตอบกลับก่อนที่จะมีลุงคนหนึ่งที่อยู่ข้างบ้านของแม่ทิวาเดินออกมาหาทิวา

ลุง : ไอ้หนุ่มมาหาใครเหรอให้ลุงช่วยไหม

ทิวา : อ๋อ พอดีว่าผมมาหาแม่ครับ

ลุง : ลุงว่าแกมาผิดบ้านแล้วแหละ

ทิวา : ไม่ผิดหรอกลุง ผมแน่ใจว่านี้บ้านของแม่ผม

ลุง : จะใช่ได้ไงก็บ้านนี้เจ้าของตายมา 4 ปีแล้ว

ทิวา : แต่แม่ผมเคยบอกว่าบ้านแม่อยู่ตรงนี้นะครับ

ลุง : งั้นแม่แกหน้าตาเป็นไงเพื่อลุงจะรู้จัก

ทิวา : ผมไม่รู้ครับผมไม่ได้เจอแม่มา 20 ปีแล้ว งั้นเอางี้ครับลุงเคยได้ยินเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งที่ติดหนี้ก้อนโตเลยต้องไปแต่งงานกับลูกชายเจ้าหนี้บ้างไหมครับ

ลุง : อ๋อ งั้นแกก็มาถูกที่แล้วละนี่บ้านแม่แก แต่ลุงต้องขอแสดงความเสียใจด้วยนะแม่แกกับผัวมันโดนรถชนตายแล้ว ตอนแรกคนในหมู่บ้านว่าจะเอาที่ดินของแม่แกมาสร้างเป็นโรงบาลแต่ดีนะแม่แกเขียนไว้ว่าถ้าไม่ได้คำอนุญาตจากลูกชายมันก็ห้ามสร้าง เลยไม่มีใครไปสร้าง

ทิวา : แม่ผมตายแล้ว...

ลุง : แกอย่าเศร้าไปเลยคนเรามันก็ต้องตายเป็นธรรมดา อย่างน้อยแม่แกก็ทิ้งบ้านและที่ดินไว้ให้แกอยู่นะ ถ้าแกคิดถึงแม่แกก็ลองไปมาอยู่ที่บ้านแม่แกสิ บางทีอาจหายคิดถึงแม่แกได้บ้าง

ทิวา : ครับขอบคุณมากนะครับลุง

ทิวาตอบกลับลุงด้วยเสียงสั่นก่อนจะเดินเข้าบ้านพร้อมกับนํ้าตาที่ไหลออกมา

ตกเย็นทิวาได้เล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนฟังพร้อมกับร้องไห้สะอื้น เอวากับดีแล่นก็รู้สึกผิดที่บังคับให้เพื่อนไปหาแม่ ถ้าไม่อย่างั้นทิวาคงไม่ต้องมานั่งร้องไห้

ก๊อก!! ก๊อก!!

เสียงคนเคาะประตูหน้าบ้านของทิวา ทิวาจึงวางโทรศัพท์แล้วเดินไปเปิดประตู พอทิวาเปิดประตูก็ได้มีชายคนหนึ่งตัวสูงหน้าตาดีมายืนอยู่ตรงหน้าทิวา

สกาย : สวัสดีครับ

ทิวา : นายเป็นใคร

สกาย : อ๋อ ผมชื่อสกายอายุ27ปีครับ พอดีพ่อให้เอาอาหารมาให้เห็นว่าคุณอยู่คนเดียวแล้วไม่รู้ว่าทำอาหารเป็นหารือป่าว

ทิวา : อ๋อ ขอบคุณครับ

สกาย : แล้วคุณชื่นอะไรเหรอครับ

ทิวา : ผมชื่อทิวาครับ อยุ25ปี

สกาย : ทิวายินดีที่ได้รู้จักนะ

ทิวา : ครับ ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันแล้วก็ขอบคุณพี่ที่ทำอาหารมาให้ด้วยนะครับ

สกาย : ครับ เออผมขอเข้าไปข้างในได้ไหมครับ

ทิวา : อ๋อ ได้ครับเชิญเลยแล้วอีกอย่างพี่ไม่ต้องเรียกว่าคุณก็ได้เรียกทิวาเฉยๆก็พอครับ

สกาย : งั้นผมขอเรียกตัวเองว่าพี่แล้วเรียกทิวาว่าทิได้มั้ย

ทิวา : ได้ครับ

หลังพูดจบสกายได้เข้ามาในบ้านแล้วเดินไปหยิบจานก่อนที่จะเอาอาหารใส่จานแล้วเอาไปให้ทิวาที่นั่งอยู่ในห้องรับแขก

สกาย : พี่กลับก่อนนะถ้ามีอะไรทิเรียกพี่ได้นะ พี่ติดเบอร์โทรไว้ที่ห้องครัวนะกินเสร็จอย่างลืมล้างจานด้วยละ

ทิวา : ครับขอบคุณพี่มากเลยนะครับ

สกาย : พรุ่งนี้ทิว่างมั้ยถ้าว่างเดี๋ยวพี่จะพาทิไปสวน

ทิวา : ว่างครับ

สกาย : งั้นพรุ่งนี้ 4 โมงเย็นพี่จะมารับนะ

ทิวา : ครับ

สกาย : ฝันดีนะครับน้องทิ

หลังพูดจบสกายก็เดินออกจากบ้านไป

เอวา : ใครอะ

เอวาและดีแล่นที่ได้ยินทุกอย่างก็ได้พูดแซวทิวาทันทีที่สกายออกจากบ้าน

ดีแล่น : เพื่อนเรามันไม่ธรรมดานี่ไปไม่ถึงวันก็มีหนุ่มมาจีบซะแล้ว

ทิวา : บ้าพี่เค้าแค่เอาอาหารมาให้พวกมึงอะคิดไปเอง

เอวา : ตายแล้วมีคนเขินนน

ดีแล่น : แล้วมึงจะเขินทำไม

ทิวา : กูป่าวเขินพวกมึงอะคุยไม่รู้เรื่องแล้วกูไม่อยากคุยกับพวกมึงละกูไปดีกว่า

ทิวาได้วางสายเอวาและดีแล่นทิ้งก่อนจะรีบกินข้าวอาบ นํ้าแปรงฟันแล้วเข้านอน