โจรรักขโมยใจ
ตอนที่01
ณ ร้านปิ้งย่างในกรุงเทพพวกเธอได้ดื่มเหล้ากับวันฉลองจบมหาวิทยาลัยคณะ บริหารธุรกิจ กันอย่าดีใจ
แพรว
กลอนค่อยๆดืมนะเดี๋ยวสำลักเหล่าหรอก//พูดอย่าใจเย็นแล้วมองหน้ากลอน//
กลอน
ครับๆรู้แล้วครับขอบคุณที่บอกกันนะพี่ก็ด้วยละอย่าสำลักละ//พูดมองหน้าแพรว//
แพรว
อย่าเมาก่อนละกันนะน้องชาย//ยิ้ม//
กลอน
เฮ้ย!!พี่นั้นและอย่าเห็นว่าเมาก็ละกัน//ทำเป็นไม่สนใจ//
น้ำขิงมาห้ามพร้อมกับปิ้งเนื้ออยู่
น้ำขิง
เป็นพี่น้องกันจะเอาอีกแล้วหรอ
พรีม
งั้นเราเข้าเรื่องกันดีกว่า
พรีม
จะให้รางวัลเรียนจบกันดีกว่า
ขวัญ
แล้วมันคืออะไร?//สงสัยและมองหน้าพรีม//
พรีม
เราอยากไปเดินป่ากัน//พูดอย่างตื่นเต้น//
แพรว
เดินป่าหรอแล้วจะเดินกันที่ไหนหรอ?//สงสัย//
พรีม
พวกเราจะไปเดินป่าที่จังหวัดนครพนมกัน
กลอน
ไกลนะเนี่ย//ตาลุกวาว//
พรีม
แล้วที่นั่นพอเราถึงจุดยอดจะได้เจอวิวที่สวยด้วยนะ
พรีม
งั้นใครไปบ้างใครไปดื่มเหล้าใครไม่ไปไม่ต้องดื่ม
แพรวดื่มเหล้าหมดแก้ว
กรดื่มหมดแก้ว
พรีมดื่มหมดแก้ว
ขวัญ//คิดแป๊บนึง//.....ยกแก้วดื่มหมดแก้ว
ขวัญ
งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่สถานีรถไฟนะ
ทั้งสามคนพยักหน้าพร้อมกัน
ตอนที่02
กลอนและแพรวเดินมาด้วยกันแล้วโยกมือให้👋
ขวัญ
มาเร็วดีนิพรีม//โบกมือ//
น้ำขิง
เรามาแล้ว//ยิ้ม+โบกมือ//
พรีม
พวกมึงมาแล้วก็ดีไปกันเถอะ
ทุกคนได้ขึ้นรถไฟเพื่อเดินทางไปยังนครพนม
กลอน
พี่นั่งริมหน้าต่างเลยนะ
แพรว
มานั่งข้างพี่ได้เลยนะ
น้ำขิง
กลอนยกสัมภาระขึ้นข้างบนหน่อยสิ
หลังจากยกสัมภาระเสร็จทุกคนก็ได้นั่งเก้าอี้ในห้องโดยสาร
พรีมนั่งริมซ้ายกับขวัญ น้ำขิงนั่งขวาใกล้กับหน้าประตูทางเข้าขอโทษด้วยค่ะกลอนขวาตรงกลางส่วนริมหน้าต่างแพรวนั่ง
ขวัญ
พรีมอยากรู้ว่าไม่ได้ไปแบบส่งๆเดดๆนะ
ขวัญพูดเสร็จแล้วมองไปทางพรีมอย่าสงสัย
พรีม
แน่นอนอยู่แล้วว่าเราจองที่พักไว้ให้แล้วแค่เดินขึ้นเขาว่าจะไปถึงโรงแรมที่เราจะพักแล้ว
แพรว
ถึงยังไงก็ถ้าไปแบบส่งๆเดดๆแล้วเพิ่งมาพูดตอนนี้เราก็ก็คงต้องไปอยู่ดีนั่นแหละ//ยิ้ม//
พรีม
ไม่ต้องกังวลนะทุกคนต้องการเดินทางของพวกเราเราจะพาพานเดินป่าขึ้นเขาไปด้วย4 คน ต้องถึงโรงแรมอย่างแน่นอน//ยิ้มอย่ามั่นใจสื่อว่ามันอยู่ในตัวพรีมได้เลย//
กลอน
ก็ดีนะครับพวกเราเดินทางอย่างไม่ต้องกังวลดีกว่าครับตามที่พี่พรีมพูด//ยิ้มอยากเชื่อใจ//
น้ำขิง
ช่างเถอะพวกมึงเอาขนมระหว่างทำมาให้มากินระหว่างทางกันเถอะ
น้ำขิงพูดจบเจ้าหญิงขนมในกระเป๋าสะพายมาให้กินระหว่างทาง
ทุกคนได้รถแล้วขึ้นรถตู้ที่นำทางไปนครพนมซึ่งใช้เวลาเดินทาง2ชั่วโมง
การเดินทางของทุกคนใช้เวลาเดินทางประมาณครึ่งวันของวันศุกร์
พรีมได้ติดต่อพานที่เดินขึ้นเขาพาไปที่โรงแรม
ทุกคนได้นั่งพักในจุดนักท่องเที่ยว
อากาศที่ร้อนจัดทำให้พวกเธอเหงื่อออกเต็มตัวกันทั้งห้าคน
กลอน
เดี๋ยวผมไปหาซื้อน้ำเปล่ามาให้
กลอนวิ่งไปหาซื้อน้ำเปล่ามาให้พวกพี่ๆ
ในขณะนั้นพาน4 คน ได้เดินเข้ามาหาพวกเธอ 4 คนลักษณะของพานที่เดินมาหาพวกเธอเป็นลุงๆที่อยู่ในหมู่บ้านไกลๆที่ใส่ชุดนายพานพร้อมกับปืนกระบอกยาวพี่อยู่ด้านหลัง
...
สวัสดีครับคุณพรีม//ไหว้//
คุณลุงพานคนอื่นๆสวัสดีพวกเธอสี่คน
...
ไหนบอกว่ามากันห้าคนยังไงละครับแล้วอีกคนอยู่ไหนหรอครับ//มองหา//
ขวัญ
อีกคนกำลังไปซื้อน้ำคะรอหน่อยนะคะ
หลังจากขวัญพูดจบกลอนก็มาพอดี
กลอน
ไงทุกคนร้อนมากไหมเดี๋ยวผมเอาน้ำไปให้//กำลังวิ่งมา//
กลอนวิ่งมาด้วยท่าทางที่เหนื่อยด้วยที่ตัวชุ่มเหงื่อ
กลอน
เอานี่ครับทุกคน//ยื่นน้ำไปให้ทุกคน//
ทุกคนต่างรักน้ำจากกลอนด้วยร่างกางที่ร้อนละอูเพื่อหวังว่าให้ช้วยคลายร้อนให้สักนิดก็ยังดี
...
งั้นเราเริ่มออกเดินทางกันเลยไหมครับ
พานพูดขึ้นพร้อมกับมองนาฬิกาข้อมือของเขา
...
นี่มันก็14:30นะครับถ้าออกเดินทางตอนนี้ก็จะถึงที่พักเร็วกว่าเดิมนะครับ
พรีม
งั้นเราจะถึงที่พักกี่โมงคะ
...
ประมาณ 6 โมงเย็นก็ถึงแล้วพวกหนูก็ได้ชมพระอาทิตย์ตกไปด้วยไง
น้ำขิง
งั้นเราไปกันเลยดีกว่าค่ะ
น้ำขิง
แต่พระอาทิตย์ก็ตกเร็วหรอคะ
หลังจากการพูดคุยทุกคนก็ได้สะพายกระเป๋าแล้วก็ออกเดินทางในทันที
ตอนที่03
พานพูดจบพานก็เดินนำหน้าไปในทันที่
หลังจากเดินไประยะหนึ่งก็ได้มีรถไถจอดรอพวกเธออยู่ในถนนลาดยาง
....
อ๋อขึ้นเขาหรอขึ้นมาสิผมผ่านทางนั้นพอดี
พวกนางเอกได้ขึ้นไปนั่งหลังรถไถกับพวกพาน
รถไถออกตัวมุ่งหน้าตรงไปในทันที
ขวัญ
อย่าก็ช่วยเบาแรงไปซักเยอะล่ะนะ//ถอนหายใจอย่างโล่งอก//
แพรว
ใช่ช่วยเบาแรงขึ้นเยอะเลย
...
งั้นผมขอพูดก่อนเลยละกันนะครับ
...
การเดินทางข้างหน้านี้ค่อนข้างที่จะลำบากนิดนึง
...
แต่ผมก็จะไปทางที่ผมจะพาคุณไปได้แล้วนะครับ
...
ผมขอกำชับไว้นะครับว่าเมื่อเราต้องเดินขึ้นเขาแล้วอย่าไปทำอะไร อย่าไปพูดอะไร และอย่าลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ด้วยนะครับ
กูขอพูดแค่นี้ก็พอเพื่อความปลอดภัยของพวกคุณ
ต่างคนต่างคิดและเข้าใจในสิ่งที่พรานพูดในทันที
...
แล้วก็การเดินเขาที่เราจะไปในวันนี้มีเช้าค่อนข้างที่จะมีช้างเยอะการทำอะไรก็ต้องระวังด้วยนะครับ
พรีม
แล้วเราเอารถไถอันนี้เข้าไปในป่าไม่ได้หรอคะ
...
ในป่าจะมีเพียงแค่เส้นทางเดินเท่านั้นครับไม่มีเส้นทางให้รถใหญ่ไปได้หรอครับ
ขวัญ
มึงนี่ก็ถามแปลกๆนะเดินป่าจะเอารถไถไปทำไม
น้ำขิง
นั่นดิถ้ากูเอาไปได้แล้วก็เอาป่านนี้ก็เอารถไปตั้งนานแล้ว
...
ในป่าค่อนข้างที่จะเห็นทางยากด้วยแนะนำว่าให้เดินตามพวกผมมาก็พอครับ
....
ถึงแล้วใช้ทางนี้หรือเปล่า//หันหน้ามองพราน//
...
ใช้ตรงนี้และขอบคุณมากนะ
...
ทุกคนลงมาเถอะครับถึงแล้ว
พวกนายพรานแล้วพวกนางเอกได้ลงมาจากรถไถแล้วขอบคุณเป็นการตอบแทน
ในปากค่อนข้างที่จะลึกแค่เดินไปไม่กี่กิโลก็แทบไม่เห็นทางเข้าแล้ว
...
เดินตามผมมาอย่าถอยห่างจากผมเพราะมันจะเป็นอันตรายกับพวกคุณได้ครับ
น้ำขิง
น่ากลัวแฮะ//เริ่มกังวลเล็กน้อย//
พรีม
ไม่ต้องกลัวหรอกฉันแค่นี้เองเราผ่านไปได้อยู่แล้ว//ให้กำลังใจ//
แพรว
นั่นสิทำตามที่พรานบอกก็พอ
แพรว
งั้นเดี๋ยวฉันจะเดินนำหน้าพรีมอยู่หลังกูน้ำขิงก็อยู่หลังพรีมนะส่วนขวัญก็อยู่หลังน้ำขิงเดี๋ยวให้กลองอยู่หลังสุดเพื่อความปลอดภัยนะ
ทุกคนเดินเข้ามาเรื่อยจนเจอทางแยกซ้ายเข้า
...
เดี๋ยวพวกเราดูให้ว่าต้องไปทางไหน
กลุ่มของพรานได้พูดคุยกันส่วนพวกนางเอกก็มองสำรวจรอบๆไปเรื่อย รอพรานเดินต่อส่าจะทางไหน
แพรว
นี้กลอนเมื่อยมั้ย//มองกลอน//
กลอน
ไม่นะทำมั้ยหรอ//สงสัย+มองหน้าแพรว//
แพรว
พี่สะพายกระเป๋าแล้วเมื่อยไหล่นะนวดให้หน่อยสิ
กลอนเดินไปหาแพรวแล้วนวดไหล่ทั้งสองข้างให้
แพรว
แบบนั้นและขอบคุณนะพอแล้วละ
กลอน
ไม่เป็นไรหรอกนะมีแล้วไรให้ผมช่วยผมทำได้หมดนั้นและ//ยิ้ม//
น้ำขิง
พรานคะสรุปแล้วเราจะเดินกันทางไหนหรอคะ
น้ำขิงถามทางพรานทั้งสี่คน
พรานมองมาที่เธอแล้วพูดว่าพวกเราสรุปออกมาแล้วทุกคนไปทางซ้ายกัน
...
พวกเราไปทางซ้ายกันไปกันเถอะ
พรานเดินนำพวกนางเอกในทันที
พวกนางเอกเดินตามพรานในทันที
น้ำขิง
เดี๋ยวกูช่วยถือสำภาระบางส่วนให้
เมื่อทุกคนเดินไปเรื่อยๆจนเวลาตอนนี้ก็15:55แล้ว ท้องฟ้าเริ่มสีชมพูหวานสวยตระการตา
พรีม
สวยจังเลย//กำลังเดิน//
ระหว่างที่ทุกคนเดินอยู่ขวัญก็รู้สึกเมื่อเหยียบอะไรสักอย่าง
ทุกคนหันมามองขวัญกันอย่าสงสัย
...
เอาเท้าขึ้นทีครับผมจะดู
ขวัญเอาเท้าขึ้นมาสิ่งที่ขวัญเหยียบเป็นซากนกที่ถูกยิงตาย
...
*ใครกันยิงนกตัวนี้กันนะแถมซากก็เพิ่งตายประมาณ2ชั่วโมงอย่างน้อย*
* * =การคิดในใจของตัวละคร
เสียงปืนดังลั่นสามนัดไปทั่วทั้งป่า
แล้วได้เสียงม้าวิ่งไปทั่วไป
พอพรานรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นพรานก็สั่งให้พวกพรานคนที่เหลือชักปืนขึ้นมาในทันที
...
!!!วิ่งแล้วทิ้งศพภาระให้หมดทุกอย่างพวกมันเป็นโจรป่า!!!//ตะโกน//
พวกนางเอกรู้อย่างนั้นก็ทิ้งทุกอย่างแล้ววิ่งหนีในทันทีไปข้างหน้าในทันที
ในขณะนั้นแพรวได้หันไปมองทางทางเลี้ยวเล็กๆทางด้านขวา
แพรว
ทุกคนวิ่งตามมาทางนี้เร็ว
ทุกคนวิ่งตามกันไปทางที่แพรวบอกในทันทีเพื่อหวังว่าจะมีชีวิตรอดกับไป
แพรว
*ทำไมกันทำไมพวกถึงโชคชะตามันเหี่ยแบบนี้วะ*
แพรวคิดได้เพียงแค่แป๊บเดียวเท่านั้นยู่ดีๆก็มีลูกธนูมาจากข้างหลังมาปักที่ขาข้างขวาเธอในทันที
แพรวได้ล้มลงพร้อมกับแผลขนาดใหญ่พร้อมกับลูกธนูที่ปักขาเธอ แล้วธนูอันนี้น้ำสีน้ำเงินพร้อมกับเลือดที่ไหล
กลอนหันมาทางแพรวพร้อมกับวิ่งไปหาแพรวอย่างกังวล
กลอน
!พี่ไม่เป็นไรมั้ยครับ!
แพรว
พี่ไม่เป็นไรหรอกพี่วิ่งได้
พวกโจรป่าตะโกนในทันทีที่เจอพวกเธอ
กลอน
!พี่ครับขึ้นหลังผมมามันไม่มีเวลาแล้วครับ!//ตะโกนเสียงแข็ง//
แพรวได้ดึงลูกธนูออกแล้วขึ้นหลังกลอนในทันที
พรีม
ไปกันเร็วพวกโจรมาแล้ว
สิ้นเสียงของพรีมก็มามีลูกดอกมาปักที่คอพรีม
ลูกดอกได้ปักหลักขวัญในทันที
กลอน
*ทำไงดีถ้าเป็นอย่างนี้แย่แน่....รู้แล้ว*
กลอน
พี่อยู่กับทุกคนก็นะเดี๋ยวผม.....มะ...
ลูกดอกได้ปักแขนกลคนในขณะที่กลอนพูดไม่จบ
กลอนพอเห็นอย่างนั้นก็ดึงลูกดอกออกมาในทันที
กลอนพูดอย่างไม่มีแรงทั้งๆที่เมื่อกี้นี้กลอนยังมีแรงเหลือล้น
กลอน
ผะ...ผม....จะไม่มีทางสลบเด็ดขาดท่าผมยังไม่ได้ปกป้องทุกคน
//เริ่มหอบ//
กลอนได้เอาแพรวไปนั่งกับเพื่อนที่สลบไป
กลอน
เดี๋ยวผมจัดการพวกมันมันเอง//มั่นใจ//
แพรว
มึงทำไม่ได้หรอกร่างกายที่โดนยาสลบนะ
แพรวพูดจบแล้วเอามือทั้งสองข้างจับแขนของกลอน
แพรว
ขอร้องเถอะนะอย่าฟื้นตัวเองเถอะนะ
กลอน
งั้น...จัด..การ..ด้วย...นะ...พี่..ครับ
กลอน
(กลอนสลบลงที่ตักของแพรว)
แพรว
ดื่อจังเลยนะนายนะ//มองไปที่กลอน//
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
