กลิ่นอายเครื่องหอมโบราณคลุ้งไปทั่วบริเวณ เสียงสวดคาถาพึมพัมพึ่งเงียบสงบไปไม่ถึงนาที บ้านเรือนหลังโตมากไปด้วยลูกศิษย์ลูกหา สำนักของพ่อพยัคฆ์ พ่อผีสายดำผู้ครอบครองซึ่งมนต์ขลัง ขึ้นชื่อเรื่องการเลี้ยงผี วิชานอกรีต การสาปแช่งที่เป้าหมายไม่เคยรอดตาย
แลกกับราคามหาศาลที่ไม่ได้หมายถึงเพียงแค่ตัวเลข ใช่ ไม่ได้หมายถึงเพียงแค่เงินตราที่ต้องจ่ายเป็นค่าวิชา แต่มันต้องขายทั้งวิญญาณ กระดูก อวัยวะ หรืออะไรก็ตามที่พ่อครูปราถนาจะช่วงชิง มนต์ดำอาถรรพ์หาใช่พุทธคุณที่มีไว้เพื่อช่วยเหลือ... มันทีราคาที่ต้องจ่าย ชีวิตก็แลกด้วยชีวิต...
ผ้านุ่งพันเพียงช่วงล่าง เนื้อผิวสีแทน มวลกล้ามเนื้อแน่นเรียงตัวเป็นลูกคลื่น รอยสักป้องภัยนับแต่ยันต์เก้ายอด..กระทั่งเสื้อคู่สาปแช่งศัตรูให้พ่ายภัยคือสิ่งที่ปรากฎตระหง่านล่อหลอกสายตาหญิงชาวบ้านให้ร่ำลือถึงความดุร้ายไม่ต่างจากเสือป่าที่แสน่าเสน่ห์หา.... น่าเสียดายที่กลับไม่เคนมีใครได้มีโอกาาล่วงล้ำเข้าไปใกล้นอกเสียงจาก...
สัมผัสสายลมหวิวโลดแล่นผ่านกายจนร่างแกร่ง พัดเอาม่านล้อมตั่งให้พริ้วไหว เรียดให้เขาตวัดสายตาราบเรียบมองไปยังมุมมืดของห้องพักส่วนตัว
" มึงมาทำไมอีก กูบอกให้มึงไปให้พ้น เมื่อคราวก่อนยังไม่เข็ดรึกระไร "
ทันใดคำขู่เรียบนิ่งดังแทรกความนิ่งสงัด บรรยากาศเย็นเฉียบขวนหนาวกระดูกสันหลังที่กลับเรียกเสียงกัวเราะคิกคักแสนซุกซนให้ดังมาจากมุมมืดสลัว....
" พ่อหมอก็อย่าใจร้ายนักสิจ๊ะแก้วก็แค่อยากเห็นพ่อหมอมันก็เพียงแค่นั้นเอง "
เสียงหวานระรื่นหูยังคงความทุ้มต่ำเอาไว้ภายใน... ร่างกายบอบบางที่ปรากฎคลานออกมาจากมุมห้องด้วยรอยยิ้มร่า เอวเว้าคอดเหินชาย เนื้อเสื้อเก่าหลุดรุ่ยที่เผยออวดลูกเขอร์รี่สีสดวับแวมด้วยคอเสื้อย้วย
กระดกมวลสะโพกขาวอวบล่อสายทุกครั้งที่ร่างกายเล็กๆคลานสี่ขาเข้ามาเมื่อมันปราศจากชิ้นกางเกงที่ถูกสวมใส่
" แก้วก็แค่คิดถึงพ่อพยัคฆ์.... พ่อไม่คิดถึงแก้วบ้างเลยหรอจ๊ะ "
เจตนานั่งคุกเข่าลงต่อหน้าร่างกายแข็งแกร่งที่นั่งนิ่งอยู่บนตั่งด้วยความเอื่อยเฉื่อย แก้วนั่งในท่าเทพธิดา ปล่อยให้เนื้อผ้าเสื้อเผยออวดโฉมต้นขาขาวละออไปจนถึงสีชมพูอ่อนๆที่วับแวบออกมาจากชายเสื้อเพียงนิดเพียงน้อย
" พ่อพยัคฆ์....อย่าใจร้ายกับแก้วนักเลย..."
สองฝ่ามือขยับท้าวลงกับพื้น ใบหน้าหวานขยับลงใกล้หว่างกลางเป้าผ้า ทว่าริมฝีปากเล็กกลับทำได้เพียงแค่ขบกัดบนบริเวณผ้านุ่งทับซ้อนกันหลายชั้น
เมื่อแก้วคือดวงวิญญาณเร่ร่อนไร้ที่สิงสถิต....และตะกรุดอาคมอกร่งกล้ามันกำลังคล้องอยู่แทบบำคอหนา หากแก้วแตะลงไป
มันไม่ต่างจากมนุษย์ในเวลาที่เอามือไปจ่อเข้ากองไฟบรรลัยกัลป์
" แก้วอยากแตะตัวพ่อนะจ๊ะ.... ถอดตะกรุดให้แก้วได้มั้ย "
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
