พันธนาการรักซาตาน
ซาตาน 1
"อาเดรียน" คือจอมปีศาจแห่งรัตติกาล ผู้ปกครองอาณาจักรแห่งความมืดมานับพันปีด้วยความเก่งกล้าและพลังของเขาจึงทำให้เขาไม่รู้จักความรัก
อยู่มาวันหนึ่งอาเดรียนได้ขึ้นไปยังโลกมนุษย์เพื่อจะไปหาอาหารมากินซึ่งอาหารที่ว่าก็คือเนื้อมนุษย์ แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่ออาเดรียนดันเห็นเหยื่อที่หมายตาได้วิ่งเข้าไปหลบในโบสถ์
อาเดรียนไม่รอช้าจึงตามไปจับและได้เจอบาตรหลวงที่มาปกป้องเหยื่อของอาเดรียน
(บาตรหลวง)
หยุดเดี๋ยวนี้นะเจ้าปีศาจ!
(บาตรหลวง)
เจ้าจะฆ่าผู้คนไม่ได้!
อาเดรียน (พอ.)
แล้วเจ้าจะหยุดข้าได้ยังไงเจ้ามนุษย์ที่น่ารังเกียจ
จู่ๆอาเดรียนก็หยุดนิ่งเมื่อได้กลิ่นเลือดที่บริสุทธิ์ของใครบางคนอาเดรียนจึงเลิกสนใจบาตรหลวงและเหยื่อที่หมายตาเอาไว้
อาเดรียน (พอ.)
เจ้ามนุย์ซ่อนของอร่อยไว้งั้นเหรอ? ข้าได้กลิ่นอันหอมหวานมาจากข้างล่างด้วยนะ...
อาเดรียน (พอ.)
งั้นข้าจะลองไปดูดีกว่ามันสิ่งนั้นคืออะไร
(บาตรหลวง)
ไม่ได้นะ! นั่นคือของที่จำเป็นต้องเอาไปเซ่นไหว้แด่พระเจ้าของเรา! เจ้าปีศาจอย่างแกไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับของของพระเจ้า!
อาเดรียน (พอ.)
น่ารังเกียจจริงๆ //พลิกมือและบาตรหลวงก็ตัวแหลกละเอียด
อาเดรียนได้เดินลงไปดูที่ชั้นใต้ดินของโบสถ์ว่ามีอะไรแต่ก็ไปเจอเข้ากับเด็กหนุ่มที่โดนมัดเอาไว้อย่างกับสัตว์และมีบาดแผลเต็มตัวแถมยังมีเลือดไหลซึม
ซึ่งเด็กหนุ่มคนนั้นชื่อว่า "ลูเซียน" เด็กที่โดนพ่อแม่ทิ้งไว้ตั้งแต่เกิดต้องอาศัยเป็นขอทานลักขโมยของเพื่อความอยู่รอด แต่ก็ดันไปสะดุดตานักบวชเข้าให้จึงโดนจำตัวเพื่อมาเป็นของเซ่นไหว้แด่พระเจ้า
อาเดรียน (พอ.)
เด็กนี่โดนอะไรมาบ้างล่ะเนี่ย
ลูเซียน (นอ.)
เจ้า... อย่าเข้ามานะ... //ตัวสั่นด้วยความกลัวคิดว่าตะโดนทรมาน
อาเดรียน (พอ.)
โอ้ ถูกทรมานมานานแล้วสินะ //มองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
ลูเซียน (นอ.)
ปล่อยข้าไป... //พูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเพราะแทบจะไม่มีแรงเหลือแล้ว
อาเดรียน (พอ.)
ปล่อยเหรอ? คิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? //ปลดโซ่ออกจากตัวลูเซียนและอุ้มลูเซียนขึ้น
อาเดรียนได้พาลูเซียนไปที่อาณาจักรของอาเดรียน ลูเซียนที่อ่อนแรงมากๆจึงไม่สามารถปฏิเสธออกมาได้เลยได้แต่อยู่นิ่งๆ ให้อาเดรียนอุ้ม
อาเดรียน (พอ.)
เจ้าตัวเบาจริงๆ เจ้ามนุษย์ คงไม่ได้กินอาหารมาหลายวันแล้วสินะ
อาเดรียน (พอ.)
หิวมากเลยสินะ ข้าน่ะชอบจริงๆ ที่ได้เห็นมนุษย์ทรมาน
หลังจากที่มาถึงอาณาจักรของอาเดรียน อาเดรียนได้พาลูเซียนไปที่ห้องอาหารและวางลงอย่างเบามือก่อนจะสั่งให้คนรับใช้ไปทำอาหารที่มนุษย์สามารถกินได้มาให้ลูเซียน
อาเดรียน (พอ.)
กินให้หมดล่ะเพราะหลังจากนี้นายคงทรมานหนักกว่าอยู่บนโลกมนุษย์แน่ๆ
ลูเซียน (นอ.)
ไม่อยากโดนทรมานแล้ว...
อาเดรียน (พอ.)
คงจะยากนะเจ้ามนุษย์
ลูเซียน (นอ.)
//นั่งกินอาหารเงียบๆ
อาเดรียน (พอ.)
ดี //ลุกและเดินออกไปจากห้องอาหาร
แอดเองคับ
ก็จบกันไปแล้วนะคับตอนแรกกกก
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
