เสียงคนโหวกเเหวกในงานที่จัดตั้งขึ้นเป็นย่อมเล็กๆเเต่ก็ทำให้คนทั้งหมู่บ้านนั้นมารวมตัวกันอย่างสนุกสนานจนเกิดเรื่องขี้นในงานทำให้มีผู้เสียชีวิตมากกว่า50คนจึงทำให้หมู่บ้านนี้ไม่มีงานสร้างความสนุกสนานให้เเก่หมู่บ้านนี้มาเนินนาน
"คุณเเม่ครับ"
"จ๋าว่าไงคะ"
"ผมไปเก็บผักให้คุณลุงมาครับเเล้วเขาชมผมด้วยเเถมให้เงินอีก"
"โถ่.."
น้ำเสียงคนเป็นเเม่กับท่าทางดูเหนื่อยใจลูกของตนนั้นเป็นคนจิตใจดีมากเสีย อยากจะให้ลูกสุขสบายเเต่ตนเองก็ยังทำไม่ได้เพราะรักมากสะจน..เห้อ
"พรุ่งนี้เข้าเมืองกับเเม่มั้ยคะ"
"เเม่จะพาผมไปหรอครับ.."
น้ำเสียงของวัยหนุ่มที่ดูกี่ทีก็หวานออกจะนุ่มนวลมากกว่าผู้หญิงเสียอีกพูดออกมาด้วยทาท่างที่ดีใจอย่างมากเพราะสาเหตุนั้นก็คือไม่ได้เข้าเมืองนานเเล้วยังไงล่ะจึงคว้าโอกาสนี้ไว้เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าจะได้ไปอีกเมื่อไหร่..
"ไปสิครับผมอยากไป!"
"น่าเอ็นดูเสียจริง"
ณ.เมือง ผู้คนเยอะเยะเต็มไปหมดเเต่ร่างบางก็ดีใจมากเช่นกันเพราะไม่ได้เจอคนเยอะๆเเบบนี้มานานเเล้วอยากจะมาเปิดหูเปิดตาเเต่ทันใดนั้นเองเเม่ตนเขากลับหายไปเขาหาด้วยความตื่นตระหนกจนทำให้ผู้คนมองเขาเป็นตัวประหลาดที่เข้าเมืองครั้งเเรกไปเสียเเล้ว
เขาหายังไงก็หาไม่เจอจนไปเดินชนกับใครคนหนึ่งเข้าเเละร่างบางรู้ได้ทันทีว่าเขาไม่พอใจเเน่ๆเเต่ก็เป็นโอกาสดีที่จะขอความช่วยเหลือจึงเอ่ยปากขอโทษเเละขอความช่วยเหลือ
'หึ..'
เสียงคนมีอายุขำเล็กน้อยกับทาท่างของร่างบางในทันทีที่เห็น
'ผมจะไปช่วยคุณได้ไงครับ'
"ช่วย..ช่วยหน่อยนะผมอยากหาเเม่"
'ทำไมผมต้องช่วยบอกเหตุผลมาสิ'
ซึ่งใช่ร่างบางอื้ออึงในลำคอเพราะไม่มีเหตุผลยิ่งร่างบางทำเเบบนี้ร่างหนาจึงพอใจเเละเอ็นดูอย่างมาก
'โอเคผมจะช่วย'
"ฮึก..ขอบคุณมากครับ"
น้ำตาใสๆได้ค่อยๆเอ่อล้นขึ้นมาจากดวงตาที่น่าสงสารอย่างมากจมูกเเดงไปหมดจึงทำให้ร่างหนาถึงกับยิ้มเเละสงสารตามๆกัน
'เเต่ผมมีข้อเเม้นะ'
"อะไรหรอ"
'มาอยู่กับผมพรุ่งนี้ผมจะช่วยหา'
"อ้ะ..อื้ม"
ร่างบางจำใจยอมเพราะนี่เป็นโอกาสเเล้วจริงๆทำให้ร่างหนาพอใจอย่างมากจึงบอกให้ตามไปเเละจะพากลับไปที่บ้านของตนเอง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!