NovelToon NovelToon

เเม่ครับ..SS.1

ตอนที่1 อย่าทิ้งผมครับ

เสียงคนโหวกเเหวกในงานที่จัดตั้งขึ้นเป็นย่อมเล็กๆเเต่ก็ทำให้คนทั้งหมู่บ้านนั้นมารวมตัวกันอย่างสนุกสนานจนเกิดเรื่องขี้นในงานทำให้มีผู้เสียชีวิตมากกว่า50คนจึงทำให้หมู่บ้านนี้ไม่มีงานสร้างความสนุกสนานให้เเก่หมู่บ้านนี้มาเนินนาน

"คุณเเม่ครับ"

"จ๋าว่าไงคะ"

"ผมไปเก็บผักให้คุณลุงมาครับเเล้วเขาชมผมด้วยเเถมให้เงินอีก"

"โถ่.."

น้ำเสียงคนเป็นเเม่กับท่าทางดูเหนื่อยใจลูกของตนนั้นเป็นคนจิตใจดีมากเสีย อยากจะให้ลูกสุขสบายเเต่ตนเองก็ยังทำไม่ได้เพราะรักมากสะจน..เห้อ

"พรุ่งนี้เข้าเมืองกับเเม่มั้ยคะ"

"เเม่จะพาผมไปหรอครับ.."

น้ำเสียงของวัยหนุ่มที่ดูกี่ทีก็หวานออกจะนุ่มนวลมากกว่าผู้หญิงเสียอีกพูดออกมาด้วยทาท่างที่ดีใจอย่างมากเพราะสาเหตุนั้นก็คือไม่ได้เข้าเมืองนานเเล้วยังไงล่ะจึงคว้าโอกาสนี้ไว้เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าจะได้ไปอีกเมื่อไหร่..

"ไปสิครับผมอยากไป!"

"น่าเอ็นดูเสียจริง"

ณ.เมือง ผู้คนเยอะเยะเต็มไปหมดเเต่ร่างบางก็ดีใจมากเช่นกันเพราะไม่ได้เจอคนเยอะๆเเบบนี้มานานเเล้วอยากจะมาเปิดหูเปิดตาเเต่ทันใดนั้นเองเเม่ตนเขากลับหายไปเขาหาด้วยความตื่นตระหนกจนทำให้ผู้คนมองเขาเป็นตัวประหลาดที่เข้าเมืองครั้งเเรกไปเสียเเล้ว

เขาหายังไงก็หาไม่เจอจนไปเดินชนกับใครคนหนึ่งเข้าเเละร่างบางรู้ได้ทันทีว่าเขาไม่พอใจเเน่ๆเเต่ก็เป็นโอกาสดีที่จะขอความช่วยเหลือจึงเอ่ยปากขอโทษเเละขอความช่วยเหลือ

'หึ..'

เสียงคนมีอายุขำเล็กน้อยกับทาท่างของร่างบางในทันทีที่เห็น

'ผมจะไปช่วยคุณได้ไงครับ'

"ช่วย..ช่วยหน่อยนะผมอยากหาเเม่"

'ทำไมผมต้องช่วยบอกเหตุผลมาสิ'

ซึ่งใช่ร่างบางอื้ออึงในลำคอเพราะไม่มีเหตุผลยิ่งร่างบางทำเเบบนี้ร่างหนาจึงพอใจเเละเอ็นดูอย่างมาก

'โอเคผมจะช่วย'

"ฮึก..ขอบคุณมากครับ"

น้ำตาใสๆได้ค่อยๆเอ่อล้นขึ้นมาจากดวงตาที่น่าสงสารอย่างมากจมูกเเดงไปหมดจึงทำให้ร่างหนาถึงกับยิ้มเเละสงสารตามๆกัน

'เเต่ผมมีข้อเเม้นะ'

"อะไรหรอ"

'มาอยู่กับผมพรุ่งนี้ผมจะช่วยหา'

"อ้ะ..อื้ม"

ร่างบางจำใจยอมเพราะนี่เป็นโอกาสเเล้วจริงๆทำให้ร่างหนาพอใจอย่างมากจึงบอกให้ตามไปเเละจะพากลับไปที่บ้านของตนเอง

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!