Toshiro Masato หรือ Masato เด็กหนุ่มผู้มีแววตาเฉลียวฉลาดซ่อนอยู่ภายใต้กรอบแว่นหนาเตอะ ภายนอกเขาอาจดูเหมือนนักเรียนมัธยมปลายทั่วไป ทว่าเบื้องหลังรอยยิ้มจาง ๆ นั้นกลับเต็มไปด้วยความโดดเดี่ยวและเจ็บปวด มาซาโตะถูกเพื่อนที่โรงเรียนรังแกอยู่เสมอ คำพูดเสียดแทงและการกลั่นแกล้งต่างๆ นานา ทำให้เขาเลือกที่จะเก็บตัวเงียบ ไม่สุงสิงกับใคร แม้แต่ครอบครัวก็ยังไม่เคยใส่ใจความรู้สึกของเขาอย่างจริงจัง

“ทำไมต้องเป็นฉัน...” Masatoมักจะนั่งถามตัวเองในห้องนอนแคบๆ ที่บ้าน ความฝันมากมายที่เขาวาดไว้ ไม่ว่าจะเป็นการเป็นนักเขียนเกมหรือ นักเขียนนิยายดูเลือนลางทุกทีเมื่อต้องเผชิญกับความจริงอันโหดร้ายจนกระทั่งวันหนึ่ง Masatoตัดสินใจออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเอง

เงินที่ได้จากการลงทุนแอบเล่นหุ้นถูกนำมาเช่าอพาร์ทเมนต์เล็กๆใกล้โรงเรียน เขาเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยความหวังที่จะหลุดพ้นจากความทุกข์ เย็นวันนั้น Masatoเดินทางไปซื้อของใช้เข้าบ้านที่ร้านสะดวกซื้อ ระหว่างทางกลับ เขาเห็นNaoki Aiko หรือ Aiko เพื่อนร่วมชั้น กำลังถูกล้อมรอบด้วยกลุ่มชายฉกรรจ์

“ปล่อยฉันนะ!” ไอโกะพยายามดิ้นรนขัดขืน แต่ก็สู้แรงผู้ชายไม่ได้ แม้จะหวาดกลัว แต่Masatoก็ตัดสินใจเข้าไปช่วยเหลือAikoโดยไม่ลังเล

“พวกแก! กำลังทำอะไร!” Masatoตะโกนเสียงดัง พร้อมกับคว้าขวดแก้วที่ตกอยู่ข้างทางขึ้นมาขู่ กลุ่มชายฉกรรจ์หันมามองMasatoด้วยความตกใจ Masatoใช้ไหวพริบและสติปัญญาหาทางเอาตัวรอด เขาแกล้งทำเป็นโทรศัพท์แจ้งตำรวจ

“ฮัลโหล! ตำรวจครับ! มีคนกำลังจะทำร้ายผู้หญิง ช่วยด้วย!” กลุ่มชายฉกรรจ์เห็นท่าไม่ดี จึงรีบวิ่งหนีไป Aikoทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความโล่งอก เธอมองMasatoด้วยความซาบซึ้ง

“ขอบคุณนะคะ Masatoคุง ฉันไม่รู้จะทำยังไงถ้าไม่มีคุณ” Aikoกล่าวขอบคุณMasatoด้วยรอยยิ้มสดใส คำขอบคุณจากใจจริงของAikoทำให้หัวใจของMasatoเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาไม่เคยได้รับคำขอบคุณจากใครอย่างจริงใจแบบนี้มาก่อน ใบหน้าของAikoที่ยิ้มแย้มทำให้Masatoรู้สึกประหม่า เขารีบวิ่งกลับเข้าห้อง ปล่อยให้ไอโกะยืนงงอยู่คนเดียว “เอ๊ะ เขาเป็นอะไรน่ะ” Aikoพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะสังเกตเห็นว่าอพาร์ทเมนต์ของมาซาโตะอยู่ตรงข้ามกับห้องของเธอพอดี “อ๊ะ! นี่เราเป็นเพื่อนบ้านกันเหรอเนี่ย”

Aikoตัดสินใจนำขนมที่เธอทำเองไปฝากMasato เธอเคาะประตูห้อง Masatoเปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าAikoจะตามมาที่ห้อง

“เอ่อ...คือ...” Aikoยื่นกล่องขนมให้ “ฉันทำขนมมาฝากน่ะ ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้นะคะ” Masatoลังเลที่จะรับ เขาไม่คุ้นเคยกับการได้รับของขวัญจากใคร แต่Aikoก็ยืนยันที่จะให้เขา

“รับไปเถอะน่า ถือว่าเป็นการขอบคุณจากใจจริง”Masatoจำใจรับกล่องขนมมาด้วยความรู้สึกเขินอาย “ขอบคุณครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับห้องก่อนนะคะ” Aikoโบกมือลา ก่อนจะเดินกลับไปยังห้องของตัวเอง Masatoปิดประตู หัวใจยังคงเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ขนมในกล่องดูน่าอร่อย Masatoหยิบขนมขึ้นมาชิม รสชาติหวานละมุน ทำให้เขารู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด

“อร่อยจัง...” Masatoพึมพำกับตัวเอง “พรุ่งนี้ต้องเอาไปคืนพร้อมกับของฝากสักหน่อยแล้ว”

เช้าวันต่อมา Masatoตื่นแต่เช้า เขาเตรียมตัวไปโรงเรียน พร้อมกับกล่องขนมเปล่า เขามองไปยังบ้านของAiko

“หลังจากนี้คงเป็นได้แค่เพื่อนบ้านของคุณAikoสินะ” Masatoคิดในใจ ระหว่างทางเดินไปโรงเรียนMasatoได้ยินเสียงซุบซิบของนักเรียนคนอื่นๆ

“นั่นไง ไอ้เด็กเนิร์ด”

“เมื่อวานเห็นมันอยู่กับAikoด้วยล่ะ”

“สงสัยจะเข้าไปช่วยAikoตอนโดนพวกนั้นล้อม ฮ่าๆๆ”

Masatoไม่สนใจ และเดินตรงไปยังห้องเรียน Aikoนั่งอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง เธอหันมายิ้มให้Masato แต่เขากลับหันหน้าหนี ความรู้สึกมากมายตีกันอยู่ในใจ ทั้งดีใจ ประหม่า และกลัว Aikoที่ทำแก้มป่องด้วยความงอน

“เขาเป็นอะไรของเขานะ เมื่อวานยังขอบคุณดี ๆ อยู่เลย” ช่วงพักเที่ยง Masatoเดินไปที่โรงอาหาร เขาเห็นAikoกำลังถูกรุมล้อมด้วยเพื่อนผู้ชาย

“Aiko ไปกินข้าวกับพวกเรามั้ย”

“วันนี้Aikoว่างรึเปล่า”

Masatoเลือกที่จะนั่งที่โต๊ะว่าง ๆ คนเดียว เขาไม่อยากเข้าไปยุ่งกับกลุ่มคนพวกนั้น แต่แล้วAikoก็เดินตรงมาหาเขา

“Masatoคุง! มานั่งกินข้าวด้วยกันสิ” Aikoพูดด้วยรอยยิ้ม

Masatoตกใจ Aikoนั่งลงข้าง ๆ เขาพร้อมกับวางถาดอาหารลง

“ฉันเห็นMasatoคุงนั่งคนเดียว เลยมานั่งเป็นเพื่อน” เธอยิ้มให้มาซาโตะพร้อมกับหยิบช้อนขึ้นมาตักข้าว แก้มของเธอพองขึ้นเล็กน้อยขณะที่เคี้ยวข้าว ดวงตาเป็นประกายสดใส Aikoดูน่ารักมากเวลาตั้งใจกินข้าว

Masatoรู้สึกประหม่าเล็กน้อย แต่ก็ดีใจที่Aikoะมานั่งด้วย AikoคอยชวนMasatoคุยเรื่องต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่โรงเรียน เรื่องหนังสือ หรือเรื่องเกม มาซาโตะเริ่มรู้สึกผ่อนคลายและสนุกกับการพูดคุยกับAikoมากขึ้น

ตอนเย็น Masatoแอบหนีกลับบ้านก่อน เขาไม่อยากเจอเรื่องวุ่นวาย แต่ระหว่างทางกลับบ้าน Masatoก็แวะซื้อเค้กสตรอเบอร์รี่ ซึ่งเป็นเค้กที่Aikoชอบ เขาจำได้ว่าเคยได้ยินAikoพูดคุยกับเพื่อน ๆ ถึงเรื่องเค้กชนิดนี้เมื่อมาถึงอพาร์ทเมนต์

Masatoเดินไปที่หน้าบ้านของAikoแล้วเคาะประตูเบาๆ Aikoเปิดประตูออกมา

“Masatoคุง!” เธอมีสีหน้าประหลาดใจ

“เอ่อ...” Masatoยื่นกล่องเค้กให้Aiko

“ผมซื้อมาฝาก หวังว่าคุณจะชอบนะครับ”

Aikoรับกล่องเค้กมาด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณนะคะ Masatoคุง ฉันชอบเค้กสตรอเบอร์รี่ที่สุดเลย”

“จริงเหรอครับ ผมดีใจจัง” Masatoยิ้มออกมา เขารู้สึกดีใจที่ได้เห็นรอยยิ้มของAiko

“งั้น... ฉันเข้าบ้านก่อนนะคะ” Aikoโบกมือลา ก่อนจะปิดประตูห้อง Masatoเดินกลับไปที่ห้องของตัวเองด้วยความรู้สึกเบิกบานใจ เขาไม่เคยรู้สึกมีความสุขแบบนี้มาก่อน Masatoนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้อง แสงไฟสีส้มอ่อน ๆ ส่องสว่าง บรรยากาศเงียบสงบ แต่แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ขัดจังหวะการอ่านของเขา Masatoลุกขึ้นเดินไปที่ประตู

“Masatoคุง!” เสียงใส ๆ ของAikoดังมาจากข้างนอก

Masatoเปิดประตูออก ก็พบกับAikoที่ยืนอยู่ตรงหน้า แต่คราวนี้ใบหน้าของเธอไม่สดใสเหมือนเคย ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น แก้มป่อง ดวงตากลมโตฉายแววไม่พอใจ

“Aiko...” Masatoเอ่ยชื่อเธอเบา ๆ “เข้ามาก่อนไหม”

Aikoไม่ตอบ แต่เดินเข้ามาในห้อง ตรงไปยังโซฟาในห้องรับแขก แล้วทิ้งตัวลงนั่ง กอดอก ทำแก้มป่อง

Masatoเดินตามมาอย่างงง ๆ เขามองไอโกะด้วยความรู้สึกผิด แต่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด

“Aiko เป็นอะไรรึเปล่า” Masatoถามด้วยความเป็นห่วง เขานั่งลงบนโซฟา แต่เว้นระยะห่างจากAikoพอสมควร Aikoเห็นMasatoนั่งห่าง ก็ยิ่งไม่พอใจ เธอลุกขึ้นเดินมานั่งข้าง ๆ Masato ชิดจนแทบจะติดกัน Masatoสะดุ้ง หัวใจเต้นแรง

“ทำไมวันนี้Masatoคุงหลบหน้าฉันล่ะ” Aikoถาม เสียงสั่นเล็กน้อย “ที่โรงเรียนก็ไม่มองหน้า ไม่คุยด้วย”

Masatoหน้าแดงก่ำ “เอ่อ... คือ...” เขาไม่รู้จะตอบยังไง Aikoขยับเข้ามาใกล้เขาอีก จนMasatoรู้สึกถึงลมหายใจอุ่น ๆ ของเธอ

“หรือว่า... Masatoคุงรังเกียจฉัน” Aikoพูดเสียงเบา น้ำตาคลอนิดหน่อย

“ไม่ใช่นะ!” Masatoรีบปฏิเสธ

“ผมไม่ได้รังเกียจAikoสักหน่อย”

“แล้วทำไม...” AikoมองMasatoด้วยแววตาตัดพ้อ

MasatoหลบสายตาAiko “คือ... ผม...”

เขาไม่กล้าสบตาเธอ “ผมแค่... ไม่กล้า”

“ไม่กล้า?” Aikoเลิกคิ้ว

“ผมไม่เคยมีเพื่อนผู้หญิงมาก่อน” Masatoสารภาพ “ผมไม่รู้ว่าควรจะทำตัวยังไง” Aikoยิ้มออกมา

“แค่นี้เองเหรอ” เธอเอื้อมมือไปจับมือMasatoไว้

“ไม่ต้องกลัวนะ ฉันไม่กัดหรอก”

MasatoมองมือของAikoที่กุมมือเขาอยู่ ความอบอุ่นจากมือเล็ก ๆ นั้น ส่งผ่านมาถึงหัวใจของเขา Masatoที่ทำตัวไม่ถูกได้แต่มองไปทางอื่นพลางตอบตะกุกตะกัก

“ปะ เปล่าซะหน่อย ฉันเปล่านะ” Aikoที่เห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของMasatoก็ยิ่งได้ใจ เธอขยับเข้าไปใกล้อีกจนเกือบจะชิดแก้ม

“งั้นหรอ? แต่ฉันเห็นนะ ตอนพักเที่ยงนายก็หนีฉัน”Masatoที่ใบหน้าขึ้นสีแดงจัด รีบโบกมือปฏิเสธ

“มะ ไม่ใช่อย่างงั้นนะ! ฉันแค่... เอ่อ...” เขาพยายามหาคำแก้ตัวแต่ก็คิดไม่ออก ทำได้เพียงก้มหน้าหลบสายตาAiko

Aikoเห็นท่าทางเหมือนลูกหมาทำผิดของMasatoก็อดใจที่จะแกล้งต่อไม่ไหว เธอเอียงคอ ทำหน้าสงสัย

“แค่... อะไรหรอ?”

Masatoที่จนมุมได้แต่พูดความจริงออกมา “คือ... ฉันไม่ชินน่ะ ที่มีคนมาสนใจแบบนี้” เขาเงยหน้ามองAikoอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

“ฉันไม่เคยมีเพื่อนมาก่อน... แล้วก็ไม่เคยมีใครมาดีกับฉันแบบนี้”

Aikoที่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกใจหาย เธอไม่คิดว่าเบื้องหลังท่าทางเย็นชาของ Masatoจะมีความเศร้าซ่อนอยู่ เธอเอื้อมมือไปจับมือMasatoไว้

“ฉันขอโทษนะ ที่ทำให้ลำบากใจ ฉันแค่อยากเป็นเพื่อนกับนายจริง ๆ”

Masatoที่สัมผัสได้ถึงความจริงใจจากAikoก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจ เขากุมมือAikoตอบ

“ฉันก็อยากเป็นเพื่อนกับเธอเหมือนกัน Aiko” บรรยากาศในห้องเงียบสงบลง ทั้งสองนั่งมองตากัน สายตาของAikoสื่อถึงความจริงใจและความเป็นมิตร ส่วนสายตาของMasatoแสดงออกถึงความรู้สึกขอบคุณและความยินดีที่ได้พบเจอเพื่อนแท้

Aikoเป็นฝ่ายทำลายความเงียบ “ว่าแต่... ทำไมนายถึงหนีฉันตอนพักเที่ยงล่ะ?” Masatoเกาหัวแก้เขิน “ก็... พวกผู้ชายคนอื่น ๆ เขามองฉันแปลก ๆ น่ะ ฉันเลยไม่กล้าเข้าไปใกล้”

Aikoพยักหน้าเข้าใจ “อ้อ... ที่แท้ก็ขี้ขลาดนี่เอง”เธอพูดติดตลก

Masatoทำหน้ามุ่ย “ฉันไม่ได้ขี้ขลาดซะหน่อย!” Aikoหัวเราะ “ล้อเล่นน่า! ไม่ต้องกังวลไปหรอก ต่อไปนี้ฉันจะปกป้องนายเอง!” เธอพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ MasatoมองAikoอย่างซาบซึ้งใจ

“ขอบคุณนะ Aiko” หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ใช้เวลาพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน Masatoเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ในชีวิตให้Aikoฟัง Aikoก็ตั้งใจฟังอย่างสนใจ ความรู้สึกเหงาและโดดเดี่ยวที่เคยกัดกินหัวใจของมาซาโตะค่อย ๆ จางหายไป แทนที่ด้วยความอบอุ่นและความสุขที่ได้มีAikoอยู่เคียงข้าง

เมื่อเวลาผ่านไป Aiko ก็ขอตัวกลับห้อง Masato เดินไปส่งเธอที่หน้าประตู ก่อนจากกัน Aiko หันมายิ้มให้ "เจอกันพรุ่งนี้นะ Masato"

Masato ยิ้มตอบ "อืม เจอกันพรุ่งนี้" หลังจาก Aiko กลับไปแล้ว Masato ก็ยืนยิ้มอยู่หน้าประตูบ้าน เขารู้สึกมีความสุขอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาหวังว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับ Aiko จะคงอยู่ตลอดไป

เช้าวันต่อมา Masato ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกสดใส เขาเตรียมตัวไปโรงเรียนพร้อมกับรอยยิ้ม ระหว่างทางเดินไปโรงเรียน เขานึกถึง Aiko และบทสนทนาเมื่อคืน

"นายชอบทำอะไรในเวลาว่างหรอ Masato?" Aiko ถามขึ้นขณะที่พวกเขากำลังนั่งคุยกันอยู่บนโซฟา

"ฉันชอบอ่านหนังสือ โดยเฉพาะหนังสือเกี่ยวกับการลงทุน แล้วก็ชอบศึกษาเรื่องหุ้นด้วย" Masato ตอบ

"จริงหรอ? น่าสนใจจัง ฉันไม่เคยรู้เลยว่านายสนใจเรื่องพวกนี้" Aiko ทำตาโต

"ฉันไม่เคยบอกใครน่ะ เพราะกลัวว่าจะโดนล้อ" Masato พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

"ไม่ต้องห่วงน่า ฉันไม่ล้อนายหรอก" Aiko ยิ้มให้กำลังใจ

"ฉันว่ามันเจ๋งออก ที่นายมีความรู้เรื่องพวกนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย"

Masato รู้สึกดีใจที่ Aiko ไม่รังเกียจงานอดิเรกของเขา "แล้วเธอชอบทำอะไรล่ะ Aiko?" "ฉันชอบร้องเพลง เต้น แล้วก็เล่นดนตรี ฉันเป็นสมาชิกชมรมดนตรีของโรงเรียนด้วยล่ะ" Aiko ตอบอย่างภูมิใจ "ว้าว เก่งจังเลย" Masato รู้สึกทึ่ง "ฉันเคยเห็นเธอแสดงบนเวทีด้วย เธอเก่งมากเลยนะ"

Aiko หน้าแดงเล็กน้อย "ขอบคุณนะ Masato"

"ถ้ามีโอกาส ฉันอยากฟังเธอเล่นดนตรีสดๆ บ้างจัง" Masato พูดด้วยความจริงใจ

"ได้สิ ไว้ฉันจะเล่นให้ฟังนะ" Aikoตอบตกลงด้วยรอยยิ้มMasato นึกถึงคำพูดของ Aiko แล้วก็ยิ้มออกมา เขาอยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆ จัง วันที่เขาจะได้ฟัง Aiko เล่นดนตรีให้ฟัง เมื่อมาถึงโรงเรียน Masato ก็ตรงไปที่ห้องเรียน เขามองหา Aiko แต่ก็ไม่เห็น เขาจึงเดินไปนั่งที่โต๊ะของตัวเอง สักพัก Aiko ก็เดินเข้ามาในห้อง เธอเห็น Masato ก็นั่งลงข้างๆ แล้วยิ้มให้

"อรุณสวัสดิ์ Masato"

"อรุณสวัสดิ์ Aiko " Masato ยิ้มตอบ

"เมื่อคืนนอนหลับฝันดีไหม?" Aiko ถาม

"อืม หลับสบายมากเลย" Masato ตอบ "แล้วเธอล่ะ?"

"ฉันก็นอนหลับฝันดีเหมือนกัน"

Aiko ตอบ "เพราะเมื่อคืนได้คุยกับนายไง" Masato หน้าแดงอีกครั้ง เขาไม่รู้จะตอบอย่างไรดี จึงได้แต่ยิ้มเขินๆ Aiko หัวเราะเบาๆ "เขินอะไร ฉันพูดจริงๆ นะ" Masato รู้สึกดีใจที่ Aiko รู้สึกเหมือนกันกับเขา เขาเริ่มรู้สึกว่าชีวิตของเขา กำลังเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น ขอบคุณ Aiko ที่เข้ามาเติมเต็มชีวิตของเขา

เสียงออดดังขึ้น เป็นสัญญาณเริ่มต้นคาบเรียนแรกของวัน นักเรียนทุกคนทยอยเดินเข้าห้องเรียน Masato เดินเข้ามาในห้อง สายตากวาดมองไปรอบๆ เขามองหา Aiko แต่ก็ยังไม่เห็น

"Masato!" เสียงใสๆ ดังขึ้นจากด้านหลัง Masato หันไปตามเสียง ก็พบกับ Aiko ที่กำลังเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับเพื่อนๆ

"อรุณสวัสดิ์ Masato" Aiko ยิ้มทักทาย

"อรุณสวัสดิ์ Aiko " Masato ยิ้มตอบ

Aiko เดินมานั่งที่โต๊ะข้างๆ Masato "เมื่อคืนนายกลับบ้านก่อน ฉันเลยไม่ได้คุยกับนายเลย" เธอพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจเล็กๆ

"ขอโทษนะ Aiko" Masatoรู้สึกผิด "ฉันแค่... เอ่อ... ไม่อยากมีปัญหา"

"ปัญหาอะไร?" Aiko ขมวดคิ้ว Masato ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจเล่าเรื่องที่เขาถูกเพื่อนๆ รังแกให้ Aiko ฟัง Aiko ฟังอย่างตั้งใจ เมื่อ Masato เล่าจบ เธอก็พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง "Masato นายไม่ต้องกลัวพวกนั้นหรอกนะ ต่อจากนี้ไป ฉันจะอยู่ข้างๆ นายเอง" Masato มอง Aiko ด้วยความซาบซึ้ง "ขอบคุณนะ Aiko "

ทันใดนั้น ก็มีกลุ่มนักเรียนชาย 4-5 คน เดินเข้ามาล้อมโต๊ะของ Aiko พวกเขามอง Aiko ด้วยสายตาหื่นกระหาย และพูดจาแทะโลม Aiko รู้สึกอึดอัด และหวาดกลัว เธอหันไปมอง Masato ด้วยสายตาขอความช่วยเหลือ

Masato เห็น Aiko กำลังลำบากใจ เขากำหมัดแน่น "ช่วยไม่ได้สินะ" เขาพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นยืน และเดินเข้าไปหา Aiko

"Aiko ลำบากใจอยู่เหรอ?" Masato ถาม พลางมองไปที่กลุ่มนักเรียนชาย "เออ พวกแก หลีกไปได้แล้ว" หนึ่งในกลุ่มนักเรียนชาย พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "พวกนาย รังแกผู้หญิงแบบนี้ มันไม่แมนเลยนะ" Masato พูดเตือน "แกเป็นใคร มาเสือกเรื่องของพวกเรา" อีกคนพูดขึ้น พร้อมกับผลัก Masato

Masato เซถลาไปข้างหลัง แต่เขาก็ทรงตัวไว้ได้ "ฉันเป็นเพื่อนของ Aiko และ ฉันจะไม่ยอมให้พวกนายรังแกเธอ"

"เพื่อนเหรอ? ฮ่าๆๆ" กลุ่มนักเรียนชายหัวเราะเยาะ "ไอ้ขี้แพ้ อย่างแกเนี่ยนะ จะเป็นเพื่อนกับ Aiko " "พวกแก หยุดพูดจาแบบนั้นได้แล้ว" Aiko ตะโกนขึ้น "หุบปากไปเลย ยัยเด็กบ้า" หนึ่งในกลุ่มนักเรียนชาย หันไปตวาดใส่ Aiko "แก!" Masato เริ่มทนไม่ไหว แต่กลุ่มนักเรียนชายทั้ง 6 คน ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีว่าชอบหาเรื่องคนอื่น กรูเข้ามาล้อม Masato ไว้ พวกเขาตั้งใจจะรุมกระทืบ Masato ให้สาสม แต่ Masato ไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครมารังแกเพื่อนของเขาง่ายๆ เขาตั้งท่าเตรียมพร้อม สายตาคมกริบจ้องมองไปที่กลุ่มนักเรียนชาย

การต่อสู้เริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว Masato เคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่ว เขาหลบหมัด เตะ ศอก ของกลุ่มนักเรียนชายได้อย่างหวุดหวิดและใช้จังหวะนั้น สวนกลับด้วยหมัด เท้า เข่า อย่างแม่นยำ

เสียงดังโครมคราม ดังขึ้นทั่วห้องเรียน โต๊ะเก้าอี้ล้มระเนระนาด Masato ต่อสู้ด้วยความแข็งแกร่ง และความมุ่งมั่น เขาไม่ยอมแพ้แม้จะถูกรุมล้อมด้วยจำนวนคนที่มากกว่า ในที่สุดMasatoก็สามารถจัดการกับนักเรียนชาย 5 คน ได้สำเร็จ พวกเขานอนร้องโอดโอยอยู่บนพื้น

Aiko ที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด รีบวิ่งเข้ามาหา Masato ด้วยความเป็นห่วง "Masato! นายบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?" เธอถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ มือเล็กๆ เอื้อมไปสัมผัสใบหน้าของเขาอย่างเบามือ Masato ส่ายหน้า "ฉันไม่เป็นไร" เขายิ้มให้ Aiko เพื่อให้เธอสบายใจ แต่แล้ว เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น นักเรียนชายอีกคนที่เหลืออยู่ วิ่งเข้ามาจากด้านหลัง พร้อมกับไม้เทนนิสในมือ เขาเหวี่ยงไม้ฟาดเข้าที่ศีรษะของ Masato อย่างแรง

"Masato!" Aiko กรีดร้องด้วยความตกใจ Masato เซถลาไปข้างหน้า เขารู้สึกถึงของเหลวอุ่นๆ ไหลลงมาตามใบหน้า แต่ด้วยสัญชาตญาณเอาตัวรอด เขาพุ่งหมัดเข้าใส่ท้องของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ร่างนั้นจะล้มลงไปกองกับพื้น Masato ทรุดตัวลง เขารู้สึกมึนงง และโลกเริ่มหมุน ภาพตรงหน้าพร่าเลือน แต่เขายังได้ยินเสียงฝีเท้า และเสียงเรียกของใครบางคน

"Masato! Aiko!" เสียงอาจารย์ดังขึ้น Masato รู้สึกโล่งใจ ที่อาจารย์มาถึง เขาหลับตาลง ปล่อยให้สติเลือนหายไป พร้อมกับเสียงเรียกของ Aiko ที่ดังก้องอยู่ในหู "Masato! Masato!" ความมืดเข้าปกคลุม Masatoล่องลอยอยู่ในห้วงแห่งความฝัน ภาพในอดีตที่เขาพยายามลืมเลือน กลับมาหลอกหลอนเขาอีกครั้ง เขาเห็นตัวเองในวัยเด็ก กำลังเล่นสนุกอยู่กับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง ในสนามเด็กเล่นของโรงเรียนประถม เธอเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของเขาในตอนนั้น รอยยิ้มสดใส เสียงหัวเราะ ความทรงจำที่แสนงดงาม แต่แล้ว ภาพก็เปลี่ยนไป เขาเห็นตัวเองถูกเพื่อนๆ รังแก ล้อเลียน ดูถูก เขาพยายามวิ่งหนี แต่ก็หนีไม่พ้น ความรู้สึกเจ็บปวด ทรมาน กัดกินหัวใจของเขา

"Masato..." เสียงเรียกแผ่วเบา ปลุกเขาให้ตื่นจากฝันร้าย

Masato ลืมตาขึ้น เขารู้สึกมึนงง และเวียนหัว ภาพตรงหน้ายังคงพร่ามัว แต่เขาก็เห็น Aiko นั่งหลับอยู่ข้างเตียง ศีรษะของเธอซบลงบนเตียง ใกล้กับมือของเขา Masato พยายามขยับตัว แต่ก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ศีรษะ เลือดไหลซึมออกมาจากผ้าพันแผล

"อ๊ะ!" Aiko สะดุ้งตื่น "Masato! นายตื่นแล้วหรอ เป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?" เธอถามด้วยความเป็นห่วง

"ฉันไม่เป็นไร แค่เวียนหัวนิดหน่อย" Masato ตอบ พลางพยายามลุกขึ้นนั่ง

อย่าเพิ่งลุกสิ!" Aiko รีบห้าม "เดี๋ยวแผลจะเปิด" Masato มองไปที่นาฬิกาบนผนัง "นี่มันเลิกเรียนแล้วนี่"

"ใช่ ฉันรออยู่กับนายตลอดเลย" Aiko พูดด้วยรอยยิ้ม "ฉันดีใจจัง ที่นายไม่เป็นไร" เธอกอด Masato เบาๆ ด้วยน้ำตาคลอ "ขอบคุณนะ Aiko" Masato รู้สึกอบอุ่นใจ ไม่นานนัก ครูประจำห้องพยาบาลก็เดินเข้ามา "Masato คุง Aiko ซัง พ่อแม่ของนักเรียนที่ก่อเรื่อง มารับตัวกลับไปแล้วนะคะ ส่วนพ่อแม่ของ Aiko ซัง รออยู่ข้างนอกค่ะ"

Aiko มอง Masato ด้วยสายตาเป็นห่วง "ฉันไปก่อนนะ Masato" "อืม" Masato พยักหน้า ครูหันไปมอง Masato "แล้วพ่อแม่ของ Masato คุงล่ะคะ จะให้ครูติดต่อไปไหม?" Masato ส่ายหน้า "ไม่ต้องหรอกครับ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

Aiko เห็นท่าทางของ Masato ก็รู้สึกสงสาร เธอจับมือเขาไว้ "ไม่เป็นไรนะ Masato ฉันอยู่ข้างๆ นายเสมอ" Masato มอง Aiko ด้วยความซาบซึ้ง "ขอบคุณนะ Aiko" หลังจาก Aiko ออกไปแล้ว ครูก็ช่วยทำแผลให้ Masato จนเสร็จ "Masato คุง พักผ่อนอีกสักหน่อยนะคะ เดี๋ยวครูจะให้คนไปส่งที่บ้าน" Masato พยักหน้า เขารู้สึกเหนื่อยล้า และอยากพักผ่อน

ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง Masato ก็รู้สึกดีขึ้น เขาสามารถลุกขึ้นเดินได้ ครูพยาบาลจึงพาเขาไปที่หน้าห้อง "Masato คุง พ่อแม่ของ Aiko ซัง จะไปส่งที่บ้านให้นะคะ" Masato มองไปที่หน้าห้อง ก็พบกับ Aiko ยืนอยู่กับชายหญิงวัยกลางคน

"สวัสดีครับ ผมชื่อ Naoki Hajime ครับ เป็นพ่อของ Aiko" ชายวัยกลางคนแนะนำตัว "ส่วนนี่ภรรยาของผม Naoki Hina ครับ"

"สวัสดีครับ" Masato กล่าวทักทาย

"Masato คุง ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ เรื่องที่โรงเรียน เดี๋ยวผมจะจัดการให้เอง" Hajime พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ขอบคุณมากครับ" Masato โค้งศีรษะ

"งั้น เราไปส่ง Masato คุงที่บ้านกันเลยดีกว่า" Hina พูดขึ้น

Masato ขึ้นรถไปกับครอบครัวของ Aiko ระหว่างทาง Hajime และ Hina พูดคุยกับเขาอย่างเป็นกันเอง ทำให้ Masato รู้สึกผ่อนคลาย เมื่อมาถึงบ้าน Masato ก็กล่าวขอบคุณ Hajime และ Hina "ขอบคุณมากนะครับ ที่มาส่งผม"

"ไม่เป็นไรครับ Masato คุง" Hajime ยิ้มให้ "พรุ่งนี้ก็หยุดเรียนไปก่อนนะครับ แล้วค่อยว่ากันเรื่องที่โรงเรียน"

"ครับ" Masato พยักหน้า

Aiko โบกมือลา "เจอกันพรุ่งนี้นะ Masato"

"อืม เจอกันพรุ่งนี้" Masato ยิ้มตอบ

Masato เดินเข้าบ้าน เขารู้สึกเหนื่อยล้า จึงทิ้งตัวลงนอนบนโซฟา และเผลอหลับไปในที่สุด เสียงเคาะประตูดังขึ้น ปลุก Masato ให้ตื่นจากภวังค์ เขาพยายามลุกขึ้น แต่ก็รู้สึกมึนงงและเวียนหัว "Masato คุง อยู่ไหม?" เสียงของ Hajime ดังมาจากข้างนอก Masato พยายามเดินไปที่ประตู แต่ร่างกายของเขายังไม่แข็งแรงพอ เขาเซไปมา "Masato คุง!" Aiko ร้องด้วยความตกใจ เธอรีบวิ่งเข้ามาพยุง Masato ไว้ Hajime มอง Masato ด้วยความเป็นห่วง

"Masato คุง อาการยังไม่ดีขึ้นเลย ให้ Aiko ดูแลนายไปก่อนนะ จนกว่าจะหายดี" "แต่..." Masato พยายามจะปฏิเสธ "ไม่มีแต่" Hajime พูดขัด "ลูกสาวของฉันได้รับความช่วยเหลือจากนายตั้งสองครั้ง อย่างน้อยก็เห็นแก่ผู้ใหญ่คนนี้ ยอมให้ฉันช่วยบ้างเถอะ" Masato รู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของ Hajime เขาพยักหน้า "ขอบคุณครับ"

"งั้นเอาตามนี้นะ" Hajime ยิ้ม "ฉันกับ Hina จะแวะมาเยี่ยมบ่อยๆ Aiko ก็จะอยู่ดูแลนายจนถึงสองทุ่ม แล้วค่อยกลับบ้าน" Masato มอง Aiko ที่กำลังพยุงเขาไปที่โซฟา "ขอบคุณนะ Aiko" "ไม่เป็นไร Masato" Aiko ยิ้มให้ "ฉันยินดีดูแลนาย" Hajime มองดูทั้งสองคน แล้วก็เดินออกจากบ้านไป

Aiko ช่วยพยุ่ง Masato นอนลงบนโซฟา "Masato นายพักผ่อนก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปทำข้าวต้มให้"

"ขอบคุณนะ Aiko" Masato หลับตาลง Aiko เดินเข้าไปในครัว เธอเริ่มทำข้าวต้ม พลางฮัมเพลงเบาๆ Masato นอนฟังเสียง Aiko ทำอาหาร เขารู้สึกอบอุ่นใจ "มีครอบครัวที่อบอุ่นแบบนี้ คงจะดีสินะ" เขาพึมพำกับตัวเอง Aiko ที่ได้ยิน Masato พูด ก็ยิ้มออกมา "งั้นเรามาเป็นครอบครัวเดียวกันไหม?" เธอพูดด้วยน้ำเสียงล้อเล่นแต่แอบหวังอยู่นิดๆ "อย่ามาพูดบ้าๆ" Masato พูด ก่อนจะหลับไป

"นั้นสินะ..." Aiko พึมพำกับตัวเองเบาๆ "แต่ฉันไม่ยอมแพ้หรอกนะ" เธอมุ่งมั่นที่จะทำลายกำแพงหัวใจของ Masato ให้ได้ หลังจากทำข้าวต้มเสร็จ Aiko ก็ยกถ้วยข้าวต้มร้อนๆ มาวางบนโต๊ะ เธอนั่งลงข้างๆ Masato แล้วค่อยๆ ประคองศีรษะของเขาขึ้นมาวางบนตัก

เวลาผ่านไป Masato ค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา ภาพแรกที่เขาเห็นคือใบหน้าของ Aiko ที่กำลังก้มลงมองเขาด้วยรอยยิ้ม Masato สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้ตัวว่ากำลังนอนหนุนตัก Aiko อยู่ ใบหน้าของเขาเริ่มแดงก่ำด้วยความเขินอาย "อะ... เอ่อ..." Masato พยายามจะลุกขึ้น แต่ Aiko ก็ช่วยพยุงเขาไว้ด้วยรอยยิ้ม

Masato ที่ทำตัวไม่ถูกได้แต่หันหน้าหนี แต่ Aiko ก็ยิ่งได้ใจ เธอตักข้าวต้ม เป่าให้หายร้อน แล้วยื่นมาที่ปากของ Masato "อ้ามมมม" Aiko พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน Masato ที่เขินจนทำอะไรไม่ถูก จะลุกก็ลุกไม่ไหว จึงจำใจอ้าปากรับข้าวต้มจาก Aiko ด้วยความเขินอาย หลังจากกินข้าวต้มเสร็จ Aiko ก็เก็บถ้วยไปล้าง "Masato คุง" เธอพูดขึ้น "ขอกุญแจสำรองบ้านหน่อยได้ไหม? เผื่อเกิดอะไรขึ้น ฉันจะได้เข้ามาช่วยได้ทัน"

Masato ไม่อยากให้กุญแจ Aiko จึงแกล้งหลับ แต่ Aiko รู้ทัน เธอเดินมาข้างๆ Masato แล้วก้มลงกระซิบข้างหู

"ถ้าไม่ยอมให้ ฉันจะมาอยู่กินกับ Masato ตั้งแต่ตอนนี้เลยนะ"

Masato สะดุ้ง เขารู้ว่าถ้า Aiko ไปขอ Hajime กับ Hina ทั้งสองคนก็คงอนุญาต เขาจึงจำใจบอกที่ซ่อนกุญแจสำรองให้ Aiko

"อยู่ที่ชั้นวางหนังสือ ชั้นที่สอง ลิ้นชักขวาสุด"

Aiko ยิ้ม "เสร็จชั้นไปเรื่องหนึ่งละ" เธอพูดพึมพำกับตัวเอง แล้วเดินไปหยิบกุญแจ Masato ได้ยิน Aiko พูด แต่ก็ไม่เข้าใจความหมาย

Aiko เก็บกุญแจเสร็จ ก็ขอตัวกลับบ้าน เพราะใกล้จะสองทุ่มแล้ว

"ขอบคุณนะ Aiko" Masato กล่าวขอบคุณ

"ไม่เป็นไร Masato" Aiko ยิ้มให้ "ฝันดีนะ" Aiko ล็อกประตูบ้านให้ Masato ก่อนจะเดินกลับบ้าน Masato เดินเข้าห้องนอน ทิ้งตัวลงบนเตียง ทั้งที่ยังไม่ได้อาบน้ำ คุณหนู Aiko ที่เป็นถึงไอดอลของโรงเรียน ทำไมถึงได้..." Masato คิดในใจ "แต่ก็น่ารักดีนะ" เขายิ้มออกมา ก่อนจะหลับไป

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องนอน ปลุก Masato ให้ตื่นจากนิทรา เขารู้สึกมึนหัวเล็กน้อย แต่ก็ดีขึ้นกว่าเมื่อวานมาก Masato ถอดเสื้อนอนออก แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ หลังจากอาบน้ำเสร็จ เขาก็ใส่กางเกง แต่ลืมหยิบเสื้อ จึงเดินออกมาจากห้องน้ำทั้งอย่างนั้น "อ๊ะ!" Masato ตกใจ เมื่อเห็น Aiko ยืนอยู่ที่หน้าห้องน้ำ Aiko ที่กำลังจะหันมา ก็เห็น Masato ยืนเปลือยท่อนบนอยู่ เธอรีบหลับตา และหันหน้าหนีด้วยความเขินอาย "อะ... อรุณสวัสดิ์ Masato คุง" Masato เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อ เขารีบวิ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำ "ขอโทษ!"

Aiko ยืนหน้าแดงอยู่หน้าห้องน้ำ "Masato คุง หุ่นดีจัง..." เธอพึมพำกับตัวเอง "ถ้าได้จับจะ..." Aiko ส่ายหัว พยายามสลัดความคิดนั้นออกไป Masato ใส่เสื้อผ้าเสร็จ ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เขาเห็น Aiko ยืนหน้าแดง ทำท่าทางลุกลี้ลุกลน "Aiko เป็นอะไรรึเปล่า?" เขาถามด้วยความเป็นห่วง

ปะ... เปล่า" Aiko ตอบตะกุกตะกัก "มะ... มาทานข้าวกันเถอะ" เธอรีบเปลี่ยนเรื่อง Aiko จัดเตรียมอาหารเช้าไว้เรียบร้อยแล้ว เป็นข้าวหน้าแฮมเบิร์ก หน้าตาน่ารับประทาน

"ว้าว น่ากินจัง" Masato อุทาน

"ลองชิมสิ" Aiko ยิ้ม

Masato ตักข้าวเข้าปาก "อร่อยมาก!" เขาพูดด้วยความประหลาดใจ "Aiko ทำอาหารเก่งจัง"

Aiko ยิ้มแก้มปริ "ขอบคุณนะ"

หลังจากทานข้าวเสร็จ Aiko ก็เก็บจานไปล้าง เธอมอง Masato ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่

"ทำไม Masato คุง ถึงได้เฉยชากับฉันจังนะ..." Aiko คิดในใจ

“ทั้งๆ ที่อยู่กับผู้หญิงตัวคนเดียวแบบนี้แท้ๆ" เธอทำแก้มป่อง

Aiko ตัดสินใจ เธอเดินเข้าไปนั่งข้างๆ Masato

Masato รู้สึกประหม่า เขาขยับตัวออกห่าง แต่ Aiko ก็คว้าแขนเขาไว้ "Aiko!" Masato ร้อง Aiko ดึง Masato ลงไปนอนบนโซฟา เธอนอนทับเขา แล้วเอาหัวซบลงบนอกของเขา Masato ทำตัวไม่ถูก "Aiko นี่เธอ..."

Aiko เงยหน้าขึ้นมอง Masato "ลูบหัวหน่อยสิ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน Masato มอง Aiko ด้วยสายตาเอ็นดู เขาจำยอมลูบหัวเธอเบาๆ Aiko หลับตาพริ้ม ทันใดนั้น ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

"Aiko! Masato คุง!" เสียงของ Hajime ดังมาจากข้างนอก

Aiko รีบวิ่งออกไปเปิดประตู "คุณพ่อ!" Hajime เดินเข้ามาในบ้าน พร้อมกับรอยยิ้ม "สวัสดี Masato คุง เป็นไงบ้างร่างกายดีขึ้นรึยัง?"

"สวัสดีครับ" Masato ตอบ "ผมดีขึ้นมากแล้วครับ ขอบคุณที่เป็นห่วง" "ดีแล้วล่ะ" Hajime พยักหน้า "พ่อเห็น Aiko รีบร้อนจะมาดูแลนาย ก็เลยตามมาด้วย" เขาพูดติดตลก พลางมอง Aiko ที่หน้าแดงก่ำ

ทั้งสามคนเดินเข้าไปนั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่น

"Masato คุง ทำงานแล้วเหรอ?" Hajime ถามขึ้น Masato เล่าเรื่องความสามารถในการลงทุน การเช่าบ้านอยู่คนเดียว และเรื่องราวในอดีตที่ทำให้เขาต้องออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองให้ Hajime ฟัง

Hajime ฟังอย่างตั้งใจ เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้น ก็มีเสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น "เดี๋ยวผมไปรับเองครับ" Masato อาสา เขาลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู

เมื่อ Masato ออกไป Hajime ก็หันไปมอง Aiko "Aiko พ่อถามจริงๆ นะ ลูกชอบ Masato คุง รึเปล่า?"

Aiko หน้าแดงก่ำ "คะ... คุณพ่อ!"

"บอกพ่อมาตรงๆ ลูกอยากคบกับเขาไหม?" Aiko ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ "ค่ะ"

"ถ้าเป็น Masato คุง พ่อเห็นด้วยนะ" Hajime พูดด้วยรอยยิ้ม "พยายามเข้านะลูก" Aiko ยิ้ม แล้วพยักหน้ารับ ทั้งสองคนลุกขึ้นเดินไปที่ประตู "จะกลับกันแล้วเหรอครับ?" Masato ถามด้วยท่าทางเสียดาย ใช่แล้วล่ะ Masato คุง" Hajime ตอบ "พ่อมีงานด่วน ไว้คราวหน้าจะมาคุยด้วยใหม่นะ"

"ครับ" Masato พยักหน้า Hajime โบกมือลา แล้วเดินออกจากบ้านไป Masato หันมามอง Aiko "Aiko เป็นอะไรรึเปล่า? หน้าแดงเชียว"

"ปะ... เปล่า" Aiko ตอบตะกุกตะกัก "ฉันแค่... เอ่อ..."

"คงโดนคุณพ่อถามอะไรเยอะแยะสินะ"

Masato พูด "ไม่ต้องกังวลไปหรอก"

Masato เดินไปที่ชั้นหนังสือ แล้วเลือกหนังสือขึ้นมาเล่มหนึ่ง

Aiko เดินตามมา แล้วกระซิบข้างหู Masato "Masato คุง คราวหน้า ขอนอนหนุนตักอีกได้ไหม?" Masato สะดุ้ง เขารู้สึกเหมือนมีลมหายใจอุ่นๆ รดที่ใบหู เขาคลานถอยหลังจนชิดกับชั้นหนังสือ "นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย..." Masato คิดในใจ เขามอง Aiko ที่นั่งยิ้มอยู่บนพื้น Aiko ยังคงเป็นไอดอลที่น่ารัก แต่ตอนนี้ เธอดูเจ้าเล่ห์ และมีความมั่นใจ มากกว่าที่เคย

Aiko เห็น Masato นั่งตัวเกร็ง หลับตาปี๋ ก็อดใจที่จะแกล้งต่อไม่ได้ เธอค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ จนหน้าผากแทบจะชนกัน ลมหายใจอุ่นๆ ของ Aiko รดใบหน้าของ Masato ทำให้เขารู้สึกขนลุกซู่ หัวใจเต้นแรง

"Masato คุง..." Aiko เรียกชื่อเขาแผ่วเบา Masato ลืมตาขึ้น สบตากับ Aiko "คิดยังไงกับฉัน... ในตอนนี้?" Aiko ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง

Masato มองลึกเข้าไปในดวงตาของ Aiko เขาเห็นความจริงใจ และความรู้สึกที่เธอพยายามจะสื่อออกมา

"Aiko..." Masato เอ่ยชื่อเธอ "ฉัน..." เขา ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้อย่างไรดี ตั้งแต่ Aiko เข้ามาในชีวิต โลกของเขาก็เปลี่ยนไป จากเด็กหนุ่มที่โดดเดี่ยว ไม่มีใครสนใจ กลายเป็นมีคนคอยห่วงใย ดูแล มอบความอบอุ่นให้ เขาซาบซึ้งในทุกสิ่งที่ Aiko ทำเพื่อเขา และเริ่มรู้สึกผูกพันกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆ แต่... เขายังไม่แน่ใจว่าความรู้สึกนี้คืออะไรกันแน่

"ฉัน..." Masato พยายามจะพูดต่อ

Aiko ยิ้มให้ "ไม่ต้องรีบตอบก็ได้นะ Masato คุง ฉันจะรอ"

เธอลุกขึ้นยืน "ฉันกลับบ้านก่อนนะ" Masato มอง Aiko เดินออกจากบ้านไป เขายังคงสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง

"ฉัน... คิดยังไงกับ Aiko กันแน่?" Masato พลิกตัวไปมาบนเตียง ความรู้สึกสับสน และคำถามมากมายวนเวียนอยู่ในหัว เขาไม่สามารถข่มตาหลับลงได้เลย ภาพของ Aiko ที่นั่งยิ้ม แก้มป่อง และคำพูดของเธอ

"ขอนอนหนุนตักอีกได้ไหม" ยังคงติดตา

"นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย?" Masato ถามตัวเอง เขาไม่เคยใกล้ชิดกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน ไม่เคยมีใครแสดงความรู้สึกดีๆ ให้แบบนี้

"Aiko... เธอคิดอะไรกับฉันกันแน่?" Masato ครุ่นคิด ความรู้สึกสับสน และความกังวล ทำให้ Masato นอนไม่หลับตลอดทั้งคืน

รุ่งเช้า Masato ตื่นขึ้นมาด้วยความอ่อนเพลีย แต่เขาก็ตัดสินใจไปโรงเรียน "ฉันไหว" Masato บอกกับตัวเอง พลางมองใบหน้าตัวเองในกระจก เขาแต่งตัว เสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงสแล็คสีดำ ดูเรียบร้อย Masato หวังว่าการไปโรงเรียนจะทำให้เขาเลิกคิดฟุ้งซ่าน "Masato คุง!" เสียงใสๆ ดังขึ้นจากหน้าบ้าน Masato เปิดประตูออกไป ก็พบกับ Aiko ที่ยืนยิ้ม พร้อมกับชุดนักเรียนน่ารัก "Aiko..." Masato แปลกใจ "เป็นไงบ้าง หายเวียนหัวรึยัง?" Aiko ถามด้วยความเป็นห่วง มือเล็กๆ เอื้อมมาแตะหน้าผาก Masato เบาๆ

"ฉันไม่เป็นไรแล้ว" Masato ตอบ "ไปโรงเรียนกันเถอะ"Masato พยายามจะเดินนำหน้า แต่ Aiko ก็คว้ามือเขาไว้ "เดี๋ยวก่อน!" Aiko ทำหน้ามุ่ย แก้มป่อง "นายยังไม่หายดีเลยนะ ให้ฉันช่วยพยุงหน่อย" "ไม่เป็นไร ฉันเดินเองได้" Masato ยืนยัน

"งั้นก็ได้" Aiko ยอมแพ้ "แต่ต้องเดินไปด้วยกันนะ"

Masato พยักหน้า ทั้งสองเดินเคียงข้างกัน แต่ Masato ก็ยังคงรักษาระยะห่าง Aiko เหลือบมอง Masato "ทำไมนายต้องเดินห่างฉันจังเลยล่ะ?"

Masato ไม่ตอบ เขาได้แต่ก้มหน้า "หรือว่า... นายรังเกียจฉัน?" Aiko ถามต่อ น้ำเสียงเริ่มสั่นเครือ Masato สะดุ้ง "เปล่านะ!" เขาเงยหน้าขึ้นมอง Aiko "ฉันแค่... ไม่ชิน" "ไม่ชิน?" Aiko มอง Masato ด้วยสายตาสงสัย

Masato ถอนหายใจ "ฉันแค่... ไม่ชิน ที่อยู่ใกล้ผู้หญิง" เขาไม่เคยมีเพื่อนผู้หญิงมาก่อน ยิ่งเป็นคนที่สวย และโด่งดังแบบ Aiko ยิ่งทำให้เขารู้สึกประหม่า Aiko ยิ้ม

"ไม่ต้องกังวลไปหรอก Masato คุง ฉันไม่ใช่ผู้หญิงน่ากลัวสักหน่อย" Masato ยิ้มบางๆ

เมื่อมาถึงโรงเรียน ก็มีเสียงซุบซิบดังขึ้นรอบตัว

"นั่นไง ไอ้คนขี้แพ้"

"ได้ข่าวว่า ไปสู้กับพวก รุ่นพี่ แล้วแพ้ราบคาบเลยนี่"

"ฮ่าๆๆ จริงเหรอ? อ่อนจัง"

Masato กำหมัดแน่น ความรู้สึกหดหู่ และจิตใจอันดำมืดกลับมาอีกครั้ง Aiko เห็นท่าทางของ Masato ก็รู้สึกสงสาร เธออยากเป็นความสุข เป็นที่พึ่งทางใจให้กับเขา

"Masato คุง..." Aiko เรียกชื่อเขาเบาๆ Masato เงยหน้าขึ้นมอง Aiko "ไม่ต้องสนใจพวกนั้นหรอกนะ" Aiko พูดด้วยรอยยิ้ม "ฉันอยู่ข้างๆ นายเสมอ" Masato รู้สึกอบอุ่นใจ แม้คำพูดของ Aiko จะไม่ได้ทำให้เสียงซุบซิบหายไป แต่เขาก็รู้สึกดีขึ้น ที่อย่างน้อยก็มีเธออยู่เคียงข้าง

เสียงออดดังขึ้น เป็นสัญญาณเริ่มต้นคาบเรียนศิลปะ นักเรียนทุกคนต่างจับคู่กัน Aiko เดินเข้ามาหา Masato ที่นั่งอยู่คนเดียว

"Masato คุง เรามาจับคู่กันไหม?" Aiko ถามด้วยรอยยิ้ม Masato ที่ไม่มีใครคบอยู่แล้ว จึงพยักหน้ารับ

"นายอยากวาดรูปอะไร?" Aiko ถาม

"แล้วแต่เธอเลย" Masato ตอบ

Aiko หยิบดินสอขึ้นมา แล้วเริ่มวาดรูป Masato แอบมอง Aiko วาดรูป เขาเห็นเธอวาดรูปเขาออกมาเป็นเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารัก แก้มยุ้ย ใส่แว่น ดูแตกต่างจากภาพลักษณ์ภายนอกของเขาโดยสิ้นเชิง

Masato อดหัวเราะไม่ได้ "เธอนี่ ชอบแกล้งฉันจริงๆ"

Aiko ยิ้ม "ก็มันน่ารักดีนี่นา ฉันว่ามันเหมาะกับนายนะ"

Masato หยิบพู่กันขึ้นมา แล้วเริ่มวาดรูป Aiko บ้าง เขาวาดเธอออกมาเหมือนเทพธิดา สวยสง่า ราวกับหลุดออกมาจากเทพนิยาย

"ว้าว! สวยจัง" Aiko อุทาน "นายวาดรูปเก่งจังเลยนะ Masato คุง"

Masato ยิ้ม "ก็เธอสวยจริงๆ นี่ เป็นแบบที่สมบูรณ์แบบเลยล่ะ"

หลังจากหมดคาบเรียน ก็ถึงเวลาพักเที่ยง Masato เดินไปที่โรงอาหาร แต่เขาก็ได้ยินเสียงซุบซิบของนักเรียนคนอื่นๆ "นั่นไง ไอ้คนขี้แพ้"

"ได้ข่าวว่า ไปสู้กับพวก รุ่นพี่ แล้วแพ้ราบคาบเลยนี่"

"เอา จริงดิ?"

"สงสัยจะโชคดี ที่ Aiko มาช่วยไว้ได้ทัน"

Masato รู้สึกท้อแท้ เขาเปลี่ยนใจ ไม่ไปโรงอาหาร แต่เดินขึ้นไปบนดาดฟ้า Masato นอนลงบนพื้น มองท้องฟ้า แล้วคิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้น ตั้งแต่เขาได้พบกับ Aiko

"ทำไมชีวิตฉันถึงได้เจอแต่เรื่องแย่ๆ แบบนี้?" Masato ถามตัวเอง

Aiko ที่โรงอาหาร ได้ยินเพื่อนๆ พูดถึง Masato เธอรีบวิ่งออกไปตามหาเขา แต่ก็ไม่พบ

"Masato คุง นายอยู่ไหน?" Aiko วิ่งไปทั่วโรงเรียน เมื่อถึงเวลาเรียน Masato ก็ยังไม่กลับมา Aiko จึงรู้ว่า Masato คงจะกลับบ้านไปแล้ว

Aiko รู้สึกผิด ที่ไม่สามารถช่วย Masato จากคำพูดร้ายๆ ของเพื่อนๆ ได้

Masato ไปหารุ่นพี่ Masato เดินออกจากโรงเรียน มุ่งหน้าไปยังร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ที่อยู่ห่างออกไป เขาต้องการพบกับ Asami รุ่นพี่ที่เคยทำงานด้วยกันที่ร้านหนังสือ และเป็นเพื่อนเล่นเกมออนไลน์ของเขา

"Masato!" Asami ร้องทัก

Masato ทรุดตัวลงนั่ง "พี่ Asami" Asami มอง Masato ด้วยความเป็นห่วง "เกิดอะไรขึ้น? ดูแย่จัง" Masato เล่าเรื่องที่โรงเรียนให้ Asami ฟัง "แล้วนายจะทำยังไงต่อ?" Asami ถาม "ผมไม่รู้" Masato ตอบ

"ผมเหนื่อย ผมอยากลืมเรื่องราวร้ายๆ พวกนั้น" Asami ตบไหล่ Masato "ไม่เป็นไรนะ Masato เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ถ้ามีอะไรให้ช่วย บอกพี่ได้เสมอนะ" Aiko ที่เพิ่งเลิกเรียน รีบวิ่งกลับบ้าน เธอตรงไปที่บ้านของ Masato แล้วเคาะประตู แต่ไม่มีเสียงตอบรับ

"Masato คุง..." Aiko พึมพำ "นายอยู่ไหนกันนะ?" ความกังวลเริ่มก่อตัวขึ้นในใจ Aiko นึกถึงใบหน้าเศร้าๆ ของ Masato ตอนที่เขาเดินออกจากโรงเรียนไป

"หรือว่า... นายจะหนีไปแล้ว?" Aiko คิด เธอพยายามเคาะประตูอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบ Aiko รู้สึกผิดหวัง "Masato คุง..." เธอพึมพำ

"ฉันช่วยนายได้ยังไงบ้างนะ?"

Aiko วิ่งกลับไปที่บ้านของตัวเอง เธอตรงไปหา Hajime ที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่ห้องนั่งเล่น "คุณพ่อ!" Aiko ร้องไห้ "Masato คุง โดนเพื่อนๆ รังแกที่โรงเรียนค่ะ" Hajime วางหนังสือพิมพ์ลง แล้วมอง Aiko ด้วยความตกใจ "Aiko ใจเย็นๆ เล่าให้พ่อฟังช้าๆ เกิดอะไรขึ้น?"

Aiko เล่าเรื่องทั้งหมดให้ Hajime ฟัง ตั้งแต่ Masato ถูกเพื่อนๆ นินทา ล้อเลียน จน Masato ต้องหนีกลับบ้าน "พวกนั้นมันแย่มาก!" Aiko พูดด้วยความโกรธ "Masato คุง ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ทำไมพวกเขาต้องรังแกเขาด้วย?"

"พ่อเข้าใจ Aiko" Hajime ปลอบ "Masato คุง เป็นเด็กดี พ่อก็รู้สึกสงสารเขาเหมือนกัน" "คุณพ่อ เราต้องช่วย Masato คุงนะคะ"Aiko อ้อนวอน Hajime ลูบหัว Aiko เบาๆ "ไม่ต้องห่วงนะ Aiko พ่อจะช่วยMasato คุงเอง" "จริงเหรอคะ?" Aiko ถามด้วยความดีใจ "จริงสิ" Hajime ยิ้ม

"พ่อจะไปคุยกับทางโรงเรียน ให้เขาจัดการกับพวกเด็กเกเรพวกนั้น"

ขอบคุณค่ะ คุณพ่อ" Aiko กอด Hajime แน่น Hajime มอง Aiko ด้วยความรัก "พ่อจะทำทุกอย่าง เพื่อให้ Aiko มีความสุข" Aiko ซบหน้า หน้าอก Hajime "หนูดีใจ ที่มีคุณพ่ออยู่เคียงข้าง"