นิรันดร์
ครอบครัว
*คำเตือนนิยายเรื่องนี้ไม่ได้มีเจตนาในการชักโยงหรือชี้นำในเรื่องที่ผิดศิลธรรมหรือความเป็นจริงตัวละครและสถานที่ไม่มีอยู่จริงโปรดแยกแยะว่าคือนิยายไม่ใช่เรื่องจริง ขอบคุณค่ะ *
ในเช้าที่สดใสของวันนี้ดูจะหม่นหมองเสียเหลือเกินชายหนุ่มวัย18ปี กำลังหัวเสียกับงานที่บริษัทบางทีเขาก็คิดว่าจะควรจะออกจากวงการนี้ซะที
วาริช
ยามไหนจะเปิดเทอมเสียที.....กูจะทนไม่ไหวแล้วนะนี้กูลูกคนเล็กจริงป่ะเนี่ยนับถือพวกพี่สองแฝด(แตกต่างกันคนละขั้ว) พูดแล้วท้อคนอย่างกูจะไปไหนรอดวะ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นข้างโต๊ะรับประทานอาหาร
วาลาเรียร์
[วาริชลูก~ เป็นยังไงบ้างสบายดีมั้ยถ้าพ่อเขาทำอะไรอีกต้องบอกแม่นะ]
เธอพูดอย่างเป็นห่วงข้างมีชายวัยกลางคนที่นั่งกอดเอวเธออยู่
อดิศร
โธ่ ที่รักผมจะทำแบบนั้นกับลูกได้ยังไงครับแค่ให้ไปช่วยงายพวกพี่แค่นั้นอีกอย่างเจ้าวาริชก็ถึงวัยที่ควรจะเลี้ยงดูตัวเองได้แล้วใช่มั้ยวาริช
ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามเมื่อเริ่มแถได้ผลถึงจะเหงื่อไหลไปทั่วทั้งแผ่นหลังจนรู้สึกเย็นยะเยือก
[เอ่อแม่ครับผมแค่ทำงานง่ายๆเองอย่างที่พ่อพูดนั้นแหละเลิกงอนกันได้แล้ว....ช่วงนี้ผมอยากไปเที่ยวตามแหล่งธรรมชาติอาจจะไปภูเขาน่าจะข่วยผ่อนคลายนะเวลาเดินไปถึงจุดสูงสุดไม่นานก็หน้าหนาวแล้วด้วย]
วาริชพลางคิดในใจว่าผู้เป็นบิดาคงจะยังปลอดภัยอยู่รึป่าว
วาลาเรียร์
[ได้เลยค่ะคนเก่งของแม่พวกพี่ฝากมาบอกว่าแฮปปี้วันเกิดย้อนหลังนะคะ ถึงพี่เขาจะไม่ว่างแต่ก็รักและห่วงน้องชายคนเล็กของบ้าน(ของพี่ใหญ่) จะว่าไปช่วงนี้เจ้ารองก็บ่นคิดถึงน้องเล็กพี่คนโตก็หวงเจ้ารองไม่แพ้กันสัปห์ดาก่อนก็ไปเมาที่ร้านสักจนต้องไปรับกลับเจ้าเด็กคนนี้มันน่าตีจริงๆเลยครับม๋าบอกป๋าด้วยน้องรองอาจจะมี"ผัว"ก็เป็นได้]
สิ้นประโยคนี้ทุกคนต่างเงียบไปสักพักอย่างอึ้งๆ
วาริช
พี่เสือไม่นะ....ในที่สุดพี่ก็มีสามีอย่างที่ผมเคยขอพรไป ผมขอโทษนะพี่ผมแค่คิดเล่นๆไม่นึกว่าจะเป็นจริง แม่ครับฝากดูแลพี่ด้วยนะงั้นแค่นี้นะครับผมกะจะไปเที่ยวตอนนี้แหละครับเตรียมของทุกอย่างหมดแล้วฝากถึงพ่อนะง้อแม่ให้ได้นะพ่อ เมื่อวานผมเห็นพ่อคุยกับผู้หญิงสวยๆคนหนึ่งอยู่โต๊ะทำงานใครอ่ะครับหน้าตาคล้ายแม่เลย
อดิศร
เดี๋ยวเถอะไอ้ลูกเวรนี่-
วาลาเรียร์
ว่าไงนะคะ!! เล่ามาให้หมดเดี๋ยวนี้ จะบอกไม่บอก 1 2 3 -
อดิศร
บอกแล้วจ้าเมียจ๋า~ ผัวยอมแล้ว
วาลาเรียร์
[งั้นแค่นี้นะลูกแม่มีเรื่องจะคุยกับคุณพ่ออีกยาว]
หลังจากนั้นวาริชทำได้เพียงยืนไว้อาลัยให้แก่คุณพ่ออย่างสงบนิ่ง
วาริช
หวังว่าพ่อจะยังอยู่นะ
วาริช
รีบไปเที่ยวดีกว่าโอกาสนี้ไม่ได้มาง่ายๆ
หมู่บ้านในชนบทตั้งอยู่ใกล้ทางไปภูเขาในช่วงจะเข้าฤดูหนาวทำให้บนภูเขามีเมฆอยู่นิดหน่อย
ในขณะนั้นก็มีเด็กสาวชาวบ้านคนหนึ่งกำลังถือลังผลไม้ที่มีส้มอยู่มากมายด้วยท่าทางเหนื่อยล้า
นาธาเลีย
อลิสระวังถือตะกร้าเก็บแอปเปิ้ลมาเยอะจังเลยนะพักก่อนเถอะเดี๋ยวเหนื่อยพี่เริ่มจะหนักแล้วเหมือนกัน
อลิส
ค่ะพี่นาธาเลียหนูว่ามันพอสำหรับมื้อเที่ยงแล้วหล่ะค่ะ
วาริช
ขอโทษนะครับคือผมมาเที่ยวภูเขาในหมู่บ้านนี้พอดีอยากรู้ว่าบนภูเขาสามารถให้นักท่องเที่ยวพักแรมได้มั้ยครับ
เธอหันมาหาวาริชพลางยิ้มให้
นาธาเลีย
อ๋อนักท่องเที่ยวนี่เองพักแรมได้ค่ะถ้าไม่มีอาหารก็สามารถซื้อจากคนในหมู่บ้านได้เลย
นาธาเลีย
งั้นคุณเอาขนมปังฉันไปทานก่อนนะคะชาวบ้านทั่วไปเขาจะไปทำงานในสวนก่อนน่ะค่ะเพราะมันใกล้ฤดูหนาวแล้ว
วาริช
เอ่อ....ขอบคุณครับครั้งหน้าผมจะตอบแทนพวกคุณแน่นอน
วาริช
ผมชื่อวาริชครับคุณหล่ะ
นาธาเลีย
ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะบนภูเขาทางค่อนข้างชันและชื้นเพราะฝนตกนะค่ะน่าเสียดายที่จะไม่ได้เห็นทุ่งดอกไม้แล้วฝนตกหนักแบบนี้
วาริช
บนภูเขามีทุ่งดอกไม้หรอครับ
นาธาเลีย
ใช่ค่ะมันสวยมากเลยถ้าคุณได้ไปดูหล่ะก็คุณจะรู้ได้เลยว่ามันสวยแค่ไหน
นาธาเลีย
ฉันไปก่อนนะคะขอให้โชคดี
อลิส
บ๊ายบายค่ะพี่ชาย ไว้เจอกันใหม่นะ
หนูน้อยโบกมือลาพี่ชายคนโปรดของเธอเขาใจดีมากไม่เหมือนนักท่องเที่ยวคนอื่นๆเลย
อลิส
พี่คะพี่ชายคนนั้นเขาใจดีจัง
นาธาเลีย
ใช่มั้ยหล่ะคนดีๆก็มีอยู่นะอลิสเขาดูไม่รังเกียจใบหน้าของพี่เลย
นาธาเลีย
พี่จะพาเธอไปส่งที่สวนนะพี่ต้องรีบไปทานข้าวร่วมกับคนอื่นๆที่บ้านแล้ว
อลิส
ค่ะพี่เช้าวันนี้หนูสาบานได้เลยว่าคุณแม่ต้องทำซุปมาเขือเทศและขนมปังปิ้งหอมๆ
นาธาเลีย
เธอเนี่ยนะถึงแล้วล่ะ
นาธาเลีย
ลาก่อนนะไว้ตอนเที่ยงเจอกัน
เธอยืนโบกมือลาแล้ววิ่งไปหาคุณพ่อที่สวนผลไม้
วาริช
ถึงสักทีกว่าจะถึงก็เที่ยงแล้วขนมปังก็ดันทานจนหมดไม่เหลือเลย
วาริช
รู้แบบนี้น่าจะเหลือไว้ยังไม่ได้ทำที่อาศัยเลยขี้เกียจลุก
แต่แล้วก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านหลังของเขา
อาเธอร์
เอ่อ....คือผมไม่มีเจตนาจะทำให้ตกใจนะครับขอโทษด้วย
วาริช
ไม่เป็นไรครับว่าแต่คุณชื่ออะไรหรอผมวาริช
อาเธอร์
ชื่อวาริชสินะ......ผมชื่ออาเธอร์ครับ
วาริช
คุณอาเธอร์นี่เองว่าแต่มาเที่ยวหรอครับ
อาเธอร์
ป่าวครับผมมาล่าสัตว์น่ะครับดูเหมือนจะเจอตัวที่ถูกใจเข้าแล้วหล่ะครับ
เขายิ้มให้ด้วยท่าทางใจดีและเป็นมิตร
วาริช
คุณอาเธอร์มาล้าสัตว์นี่เองว่าแต่ไหนครับตัวทีาถูกใจผมยังไม่ อื้อ!!
วาริชตกใจมากเมื่อริมฝีปากของเขาถูกคนตรงหน้าขโมยไป
วาริช
(ไม่นะจูบแรกของกูไอ้เวร)
อาเธอร์ยังคงใชี้ลิ้นกวาดต้อนอีกฝ่ายให้จนมุมอย่างดุดัน
แล้วเปลี่ยนมาเป็นอ่อนโยนจนชายหนุ่มในอ้อมกอดเคลิ้มไปกับรสสัมผัสจนเจ้าตัวไม่ขัดขืนแล้ว
อาเธอร์
หึ....เด็กดีหลับให้สบายนะ
เขาพูดอย่างหมดลำบากเรี่ยวแรงที่เคยมีหายไปไหนก็ไม่รู้ก่อนเขาจะสลบไปอาเธอร์ก็อุ้มวาริชไปตามทางในภูเขาที่ซับซ้อน
"อย่างที่รู้ห้ามไว้ใจใครเด็ดขาดไม่อย่างนั้นจะเป็นตัวเราเองที่เดือดร้อน"
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
