แค่ก แค่ก เสียงไอปริศนาดังขึ้นจากห้องนอนของบ้านบารอนพร้อมเสียงที่ดูน่ากลัวพูดขึ้น"ถ้าหยุดข้าได้ ก็ลองดูสิ" วิเวียน่า ซาคัสเลส แกรนด์ดัชเชสแห่งแดนเหนือ

มีแต่คนอิจฉาริษยาวิเวียน่าแต่เนื้อแท้ข้างในเธอคือมาสเตอร์กิลด์เรดที่กุมความลับไว้มากมายไม่ว่าจะราชวงศ์หรือชนชั้นสูงเป็นกิลด์ที่งานดีส่วนมากมีชื่อเสียงด้านลบ วิเวียน่ามีอีกชื่อคือวิเวียน(ชื่อเล่นที่คนสนิทเรียก)และน้ำตานางฟ้า(ชื่อปลอมในกิลด์) วิเวียนมีความสามารถด้านยาพิษและการใช้พิษ ที่จริงก็มีความสามารถอย่างอื่นแต่เธอถนัดการใช้พิษที่สุด "ในที่สุด ตะวันก็ขึ้น" วิเวียน่าพูดเหมือนในที่สุดก็จบสักทีเธอใช้พลังเวทย์วาร์ปไปที่

คฤหาสน์แทนที่จะพบสาวใช้มายืนต้อนรับกลับพบผู้ชายประหลาดเอ่ยขึ้นว่า

"วิเวียน่า ซาคัสเลส เธอคือน้ำตานางฟ้าใช่หรือไม่"

"ฉันควรต้องถามนาย นายเป็นใคร"

"เราก็ไม่ยักรู้ว่าแกรนด์ดัชเชสจะไม่รู้จักเรา องค์ชาย3รู้จักรึเปล่า" วิเวียน่าตกใจมาก "ถวายบังคมเพคะองค์ชาย"

วิเวียน่าได้แต่พลางคิดว่าถ้าองค์ชาย3รู้ฉันจะโดนอะไรบ้างนะ

เสียงเข้มกล่าว "เธอไม่ต้องกังวลหรอก เพราะตอนนี้เรามีข้อเสนอ" วิเวียน่าเอียงคอด้วยความสงสัย

"ที่นี่สาวรับใช้และอัศวินถูกจับไว้อยู่ เจ้าต้องยอมรับกับสัญญานี้"

"ถึงขั้นขู่กันเลยเหรอเพคะ งั้นลองพูดสิ่งที่องค์ชายต้องการหน่อยสิเพคะ"

"ช่วยทำให้ฉันขึ้นเป็นจักรพรรดิที แลกกับความลับของเธอ"

"กะเอาคุ้มเลยสินะ ยอมรับเพคะ"

"ฉันจะขึ้นเป็นจักรพรรดิและเธอคือจักรพรรดินี"

"เพคะ? ช่วยพูดใหม่หน่อยได้ไหมเพคะ"

"ถ้าฉันเป็นจักรพรรดิ เธอก็ต้องเป็นจักรพรรดินี"

"แต่ฉัน...."

"เธอตอบตกลงแล้วไม่ต้องพูดเยอะหรอกนะคุณภรรยา"

...ตกเย็นมา...

เจ้าบ่าวจะสาบานว่าจะรักเจ้าสาวไปตลอดชีวิตหรือไม่

"สาบานครับ" เสียงจากทุ้มต่ำกลายเป็นอ่อนโยน

เจ้าสาวจะสาบานว่าจะรักเจ้าบ่าวเพียงคนเดียวไปตลอดชีวิตหรือไม่

"สาบานค่ะ" วิเวียน่าได้แต่คิดว่าทำไมต้องตอบตกลงกันนะแต่ก็ไม่คิดว่าจะแต่งงานในอายุ24

เชิญเจ้าบ่าวและเจ้าสาวจูบกันเพื่อเป็นการแสดงให้เทพวารีรับรู้ถึงการแต่งงานนี้

.

.

.

.

...คืนเข้าเรือนหอ...

"วิเวียนครับ"

"อย่าเรียกหม่อมฉันแบบนั้นเลยเพคะ"

"พระชายาของเรา"

"รู้แล้วเพคะ"

"อย่าทำเป็นรำคาญสิ"

"ก็รำคาญนั้นแหละเพคะ"

"ฉันรักเธอนะวิเวียน"

"นั้นก็แค่คำชวนให้หลงไหล"

"ฉันต้องการเธอ"

"นี้ก็แค่คำโกหก"

"เธอจะยอมให้ฉันทำมั้ย"

"ไม่เพคะ วันนี้หม่อมฉันจะนอนพื้น"

"เธอนี่ไม่อ่อนข้อให้ฉันเลยนะ"

"พรุ่งนี้ไปพบที่ห้องทำงานหม่อมฉันด้วยนะเพคะ"

...วันรุ่งขึ้น...

"นี่คือห้องทำงานเธอเหรอ?" ห้องที่เต็มไปด้วยเศษแก้วและยาพิษ

"อย่าทำอะไรมั่วซั่วนะเพคะ"

...2ชั่วโมงผ่านไป...

"ลองชิมดูสิเพคะ"

"ชากุหลาบเหรอ"

อึก อึก

"ฟังหม่อมฉันนะเพคะ นั้นคือกุหลาบพันปี กุหลาบพันปี เป็นสมาชิกของสกุล *Rhododendron* ซึ่งมีสารพิษที่เรียกว่า Grayanotoxin ในทุกส่วน การสัมผัสสามารถทำให้เกิดผื่นในคนที่ไวต่อสารนี้ เกสรสามารถระคายเคืองเยื่อเมือก และการกินสามารถทำให้เกิดอาการคลื่นไส้ อาเจียน หัวใจเต้นผิดจังหวะ ความดันโลหิตต่ำ และภาพหลอนได้ สาร Grayanotoxin รุนแรงขนาดที่ว่าน้ำผึ้งจากเกสรของ *Rhododendron* ยังอาจมีผลเสียได้"

"แค่ก แค่ก เอาจริงเหรอ"

"นี่คือยาแก้พิษเฉพาะ กินด้วยนะเพคะ" วิเวียนยิ้ม

"ฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นชากุหลาบได้" ยูรัสพูดด้วยความไม่เชื่อ

"หม่อมฉันให้สาวใช้ทำชาเช่นนี้ตลอด ไม่ว่าเวลาแขกมาเยือนหม่อมฉันก็เสิร์ฟ"

"พอเถอะ"

"ขอบคุณที่ทดลองให้หม่อมฉันนะเพคะ พรุ่งนี้จะมีอีกเพคะ"

"เดี๋ยวก่อนวิเวียน!"

ตึง เสียงปิดประตูห้องดังก้องไปทั่วหัวยูรัส

"ข้าแค่จะขอรางวัลเอง"

...1เดือนผ่านไป...

"วิเวียนครับ"

"เพคะฝ่าบาท"

"วิเวียนเป็นลูกคนเดียวเหรอ น่าอิจฉาจังเลยนะ"

"ทุกคนก็พูดแบบฝ่าบาทนั้นแหละเพคะ"

"หื้ม? ฉันสงสัยน่ะ ช่วยเล่าหน่อยได้ไหม"

"รอบนี้รอบเดียวนะเพคะ"

'วิเวียน่าเป็นบุตรคนที่4 มีพี่ชาย3คนและน้องสาวอีก2คน ช่วงเวลาของครอบครัวก็ดำเนินไปจนพี่ชายคนโตเสียชีวิตจากการลอบสังหาร ท่านพ่อได้จ้างครูฝึกมา2คนเพื่อที่จะฝึก(ทรมาน)ให้ลูกของตัวเองหากไม่ผ่านก็ต้องตาย พวกเราที่เหลือกันอยู่5คนรอดจากด่านมามากมายไม่ว่าจะวิ่งหนีปีศาจ(ที่ไร้ซึ่งสติ) เหวี่ยงดาบพันครั้ง วิ่งรอบจักรวรรดิ พอถึง "การหลบหนีการลอบสังหาร" เราถูกฝึกแยกพอออกมาก็พบแค่พี่ชาย2คน "การฝึกภูมิต้านทานยาพิษ"พี่ชายทั้ง2ของฉันมีภูมิต้านทานพิษที่น้อยมากทำให้ตายไป ส่วนฉันวิเวียน่ามีภูมิต้านทานสูงทำให้รอดมาได้และถูกแต่งตั้งให้เป็นผู้สืบทอดตระกูลซาคัสเลสในฐานะบุตรคนสุดท้าย'

ยูรัสอึ้งไปสักพักก่อนที่จะบอกว่า

"วิเวียนนี่สุดยอดไปเลยนะ..."

"หึ มันแน่อยู่แล้ว" วิเวียน่าตอบกลับด้วยความขอบคุณ

...----------------...

...จบ...

...----------------...

"....." แทนการพูด และจะพูดสลับกันไปมา

'.....' แทนคำบรรยาย

ลงตอนทุกๆ2สัปดาห์ วันเสาร์

...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...

"วิเวียนครับ" ยูรัสพูดกับวิเวียน่าด้วยน้ำเสียงแปลกๆ

"เพคะฝ่าบาท?" วิเวียน่าตอบ

"วันนี้เราจะไปรายงานตัวที่วังกันนะ"

"อา หม่อมฉันขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยเพคะ" วิเวียน่าถามด้วยความสงสัง

"ว่ามาสิ"

"การแต่งงานนี้จะสิ้นสุดเมื่อไหร่เพคะ" สีหน้าวิเวียน่าจริงจังจนยูรัสอึ้งไปสักพักไม่คิดว่าวิเวียน่าจะคิดแบบนี้ก่อนที่ตอบคำถามนั้นกลับ

"3ปี จนถึงตอนนั้นถ้าเธอทนอยู่ได้ความลับของเธอจะถูกเก็บอย่างสมบูรณ์"

...ณ ราชวัง...

"ถวายบังคมเพคะ/พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท" วิเวียน่าและยูรัสพูดพร้อมกัน

"วิเวียน่าไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ยูรัสก็ด้วย"จักรพรรดิทักทายอย่างเป็นมิตร

"เสด็จพ่อรู้จักวิเวียนด้วยหรือพ่ะย่ะค่ะ" ยูรัสสงสัย

"แกรนด์ดยุกคนก่อนมาขอยืมครูฝึกอัศวินไปน่ะ" จักรพรรดิตอบด้วยความรวดเร็ว

วิเวียน่าได้แต่เงียบไม่พูดอะไร ยูรัสที่อยู่ข้างๆกลับรู้ทุกคำที่วิเวียน่าอยากจะพูด

"ว่าแต่วิเวียน่าแกรนด์ดยุกคนก่อนไปไหนหรือ" จักรพรรดิถามด้วยความสงสัยอย่างหนัก

"ตายแล้วเพคะ" วิเวียน่าตอบด้วยความเลือดเย็น

"ด้วยสาเหตุอะไรหรือเราไม่เห็นรู้" จักรพรรดิไม่ตะหงิดใจเลยสักนิด

"มีคนวางยาพิษเพคะ ดอกวิสเทอร์เรีย ทุกส่วนของวิสเทอร์เรีย ตั้งแต่ลำต้น ราก ดอก ใบ และยอดอ่อน มีสารพิษที่ทำให้ระบบต่าง ๆ ภายในร่างกายทำงานอย่างปั่นป่วน หากเผลอกินเข้าไปก็จะทำให้เกิดอาการท้องร่วง ท้องเสีย อาเจียน เป็นไข้ วิงเวียนหรือปวดศีรษะ จนต้องเข้าโรงพยาบาล และถ้าเข้ารักษาในโรงพยาบาลไม่ทันก็จะเกิดอาการช็อกจนเสียชีวิตได้ถึงแม้ว่าจะได้รับพิษในปริมาณน้อยก็ตามเพคะ"

"วิเวียน่าดูมีความรู้ด้านพิษเยอะจังเลยนะ แกรนด์ดัชเชสคนก่อนก็ด้วยไปไหนหรือ" จักรพรรดิเริ่มกดดันวิเวียน่ามากขึ้นตามที

วิเวียน่าเริ่มหน้าซีดเซียวพูดออกไปไม่ได้เลยมันหนักอึ้งเหลือเกินในใจร้องหาแต่ความตายแต่ก็พูดออกไปว่า

"ไปใช้ชีวิตอยู่ในชนบทเพคะ"

"พี่ชายและน้องสาวล่ะไปไหน เห็นแค่ว่าเจ้าสืบทอดเพราะผ่านการฝึกน่ะ"วิเวียน่ากำหมัดรู้สึกในใจมันปั่นป่วนไปหมด เหมือนกินกุหลาบพันปีแล้วไม่กินยาแก้พิษตามไปเลย

"เสด็จพ่อถามเยอะไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ" ยูรัสชิงตอบแทนวิเวียน่า

"โอ้ขอโทษที ช่วยพาสองคนนี้ไปวังพระชายาหน่อย"

...ณ วังพระชายา...

"พระชายาเพคะ เย็นนี้ฝ่าบาททรงจัดเตรียมงานเลี้ยงต้อนรับพระชายาด้วยแหละเพคะ" สาวใช้พูดอย่างตื่นเต้น

"แสดงว่าฉันต้องไปรับแขกสินะ แล้วชุดล่ะ" วิเวียน่าสงสัย

"ฝ่าบาททรงตรัสว่าให้เลือกด้วยตัวเองเพคะ"

"งั้นเหรอ"

ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูเคาะอย่างกับจะพังเข้ามา

"เฮ้อ เข้ามาสิ"เสียงถอนหายใจเหมือนมีปัญหาอะไรบางอย่าง

"เรายูรัสเอง พอดีว่าฉันจะมาเลือกชุดให้เธอน่ะ"

"งั้นก็ช่วยไม่ได้สินะเพคะ ตามหม่อมฉันมา"

ยูรัสเดินตามต้อยๆคล้ายลูกหมา🐶

...ณ ห้องแต่งตัววิเวียน...

"ชุดเธอเยอะจังเลยนะ"ยูรัสพูดด้วยน้ำเสียงแปลกใจ

"โซนนี้ท่านแม่ให้เป็นของขวัญวันเกิดทุกครั้งแต่พอพี่ชายเสียชีวิตท่านแม่ก็เป็นบ้าไปแล้วน่ะเพคะ"

"โซนนี้ก็เป็นชุดไม่ค่อยได้ใช้หรือเอาไว้ใส่ปีละครั้งเพคะ"วิเวียนพูดอีกครั้งจากนั้นก็อธิบายยาวๆ

.......

.......

"ช่วยไม่ได้ เราเลือกชุดนี้แล้วกัน" ชุดที่เลือกทำให้วิเวียนจ้องยูรัสจนละสายตาไม่ได้

"ฝ่าบาททรงเลือกได้ถูกใจหม่อมฉันมากเพคะ"ชุดสีดำมีประกายสีม่วงเข้ากับวิเวียนที่มีผมสีดำตาสีม่วง

"งั้นรอบนี้หม่อมฉันจะเลือกให้เองเพคะ"วิเวียนพูดอีกครั้งเพื่อหยอกยูรัสเล่น

"วิเวียนจะเลือกให้เหรอได้สิ"

.......

.......

...----------------...

...จบ...

...----------------...