เด็กน้อยของพี่ [พ.อเลว]
บทที่ 1.
ภักษ์
ยาหยี ไม่เอาน่า กลับเถอะนะพี่ขอล่ะ
*(โอบแขนรอบเอวของยาหยีแน่น)*
ยาหยี
ไม่เอาาา พี่ใจร้ายจะตาย หนูจะไปอยู่กับเพื่อนปล่อยย!
*(ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของภักษ์)*
ปล่อย!!
ภักษ์
ถ้าหนูดื้อพี่จะตีก้นหนูแน่ กลับบ้านกับพี่ได้แล้ว
*(พูดด้วยน้ำเสียงที่หึงหวง และกอดเอวยาหยีแน่น)*
พี่บอกให้กลับก็ต้องกลับไม่ต้องมาพูด!
*(ตะคอก)*
ยาหยี
*(สะดุ้งโหยง)*
จ-ใจร้าย...
*(สะอื้นก่อนที่ภักษ์จะอุ้มคุณขึ้นและพาไปที่รถ ลีมูซีนที่จอดอยู่หน้าบ้านของเพื่อนคุณ)*
ไม่ถึง5นาที รถลีมูซีนก็ขับออกไปทันที
บุอี๊
น่ากลัวว่ะ
*(ขนลุก)*
ทำไม ยาหยีต้องเอาคนแบบมันด้วยน่ะ
*(ถอนหายใจ)*
ควอซอง
แหม่....มึงไม่ต้องมาพูดเลย ยาหยีต้องการมันซ่ะที่ไหน
*(ถอนหายใจ)*
เลซ
เอาจริงดิ๊~ นี้กู เตรียมอาหารที่เยอะขนาดนี้เพื่อมันเลยน่ะเว้ย!
*(ท้อกันชีวิต)*
กุกินไม่หมดหรอกเยอะขนาดนี้ พวกมึงล่ะ?
*(หันไปมอง บุอี๊ กับ ควอซอง)*
บุอี๊
*(ถอนหายใจ)*
ปกติ ยาหยีมันก็กินให้พวกเราตลอดอ่ะ เอาเถอะ ถ้ากินไม่หมดก็เก็บไว้ในตู้เย็นก่อน เดียวถ้ายาหยีมาพรุ่งนี้จะได้เอาให้มันกิน ร่วมเป็นอาหารคํ่าพวกเราเลยก็ได้
*(ยิ้มเจื่อนๆ)*
ควอซอง
กุก็ว่างั้น
*(เห็นด้วยสุดๆ)*
ยาหยี
ทำไมพี่ชอบทำให้เวลาที่หนูอยู่กับเพื่อนเป็นเวลาที่เลวร้ายที่สุดด้วย
ภักษ์
*(ยิ้ม)*
ยาหยี พี่ทำเพราะหนูเลยนะ ไม่ร้องๆ ก็พี่ต้องการให้ชีวิตของหนูสุขสบายนิหน่า
ภักษ์
ไม่ใช่ไปอยู่กับพวกบ้านนอกนั้น
*(กดเสียงต่ำในขนาดที่พูดอย่างรังเกียจถึงเพื่อนๆของยาหยี)*
ภักษ์
*(ดึงยาหยีเข้ามากอดแน่นบนตัก)*
ไม่ร้องนะครับ ..... ถ้าหนูร้องพี่คงจะต้องจัดการหนูตรงนี้
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
