'สกาย' มาเฟียหนุ่มอายุ 28 ปี หล่อเหลาแต่ปากร้าย กวนตีน ชอบกดคนอื่นต่ำ และไม่เคยเห็นหัวใคร เขาเย็นชา ใช้ความรุนแรงเป็นหลัก และคำพูดของเขาก็คือกฎหมาย ทุกคนต้องทำตามที่เขาสั่งโดยไม่มีข้อโต้แย้ง แม้แต่ศัตรูก็ต้องยอมสยบใต้ฝ่าเท้าของเขา

ในคืนหนึ่ง 'คีย์' เด็กหนุ่มอายุ 17 ปี ถูกขายให้กับมาเฟียอย่างสกายด้วยเหตุผลที่เขาไม่อาจปฏิเสธได้ ร่างเล็ก ใบหน้าหวาน และนิสัยขี้อ้อนของเขากลับเป็นสิ่งที่สกายไม่ชอบเอาเสียเลย เพราะสำหรับเขา เด็กคนนี้มันแค่ของเล่นที่ไร้ค่า เป็นเพียงแค่ "รองมือรองเท้า" ที่มีหน้าที่ทำตามคำสั่งเท่านั้น

"มึงก็แค่ของเล่น...อย่าคิดว่ามีค่ามากกว่านั้น"

แม้จะถูกดูถูกและเหยียบย่ำเพียงใด คีย์ก็ไม่มีสิทธิ์หลบหนี เขาถูกตีตราเป็นของเล่นของมาเฟียที่เลือดเย็นที่สุด ทุกการกระทำของเขาต้องได้รับอนุญาตจากสกาย ความหวังในการเป็นอิสระนั้นไม่มีอยู่จริง แต่แล้ว...บางสิ่งบางอย่างกลับเปลี่ยนไปเมื่อสกายเริ่มรู้สึกว่า 'ของเล่น' ชิ้นนี้มันน่ารำคาญเกินไป...

หรือว่าแท้จริงแล้ว...สิ่งที่น่ารำคาญนั้นคือ 'หัวใจ' ของตัวเองกันแน่?

ตัวละครหลัก

สกาย (Sky)

อายุ 28 ปี

มาเฟียอันดับต้น ๆ ของโลก

หล่อโหด ปากหมา กวนตีน ดูถูกคนอื่นโดยเฉพาะนายเอก

ชอบให้ทุกคนทำตามคำสั่ง ไม่ฟังใคร

ใช้ความรุนแรงเป็นหลัก เย็นชา ไร้หัวใจ

ไม่เคยเชื่อเรื่อง "ความรัก"

คีย์ (Key)

อายุ 17 ปี

ถูกขายให้พระเอกเพราะเหตุผลบางอย่าง

ร่างเล็ก ใบหน้าหวาน น่ารัก ขี้อ้อน

ยอมทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ตัวเองถูกทำร้าย

รองมือรองเท้าของสกาย ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธคำสั่ง

แต่ภายในใจกลับมีบางอย่างที่อยาก "หลุดพ้น"

ตัวอย่างฉากเปิดเรื่อง

“เด็กคนนี้ขายเท่าไหร่?” เสียงทุ้มเย็นชาของสกายเอ่ยขึ้นพร้อมกับปรายตามองเด็กหนุ่มที่กำลังตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

“สำหรับคุณ...ฟรีครับ” ชายแก่ที่นำคีย์มาขายกล่าวด้วยรอยยิ้มประจบ

สกายยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะเดินเข้าไปกระชากคางของเด็กหนุ่มให้เงยขึ้น ดวงตากลมโตสั่นระริกด้วยความกลัว

“น่ารักดีนี่...” เขาเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะผลักร่างเล็กจนล้มลงไปกองกับพื้น “แต่จำไว้...มึงไม่มีค่าพอจะเป็นอะไรไปมากกว่าของเล่นของกู”

คีย์เม้มปากแน่น ก้มหน้ายอมรับชะตากรรมโดยไม่กล้าแม้แต่จะโต้แย้ง เพราะเขารู้ดี...ว่ามาเฟียตรงหน้าคือปีศาจในร่างมนุษย์

เสียงโซ่ตรวนกระทบกันดังแว่วท่ามกลางความเงียบงันของห้องมืด คีย์นั่งกอดเข่าตัวสั่นอยู่มุมห้อง ร่างเล็กซุกอยู่ในเงามืด หัวใจของเขาเต้นรัวด้วยความหวาดกลัว

เขาถูกขายมาให้กับ สกาย ชายที่ได้ชื่อว่าเป็น “ปีศาจแห่งโลกใต้ดิน”

ปัง!

เสียงประตูเปิดออกอย่างแรง คีย์สะดุ้งสุดตัว ร่างเล็กเผลอขดตัวแน่นขึ้นเมื่อเห็นเงาร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาในห้องพร้อมกับออร่าที่ชวนให้รู้สึกหวาดหวั่น

สกาย มาเฟียผู้โหดเหี้ยมที่ใคร ๆ ต่างหวาดกลัว

ชายหนุ่มสวมชุดสูทสีดำสนิท ดวงตาคมกริบเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ริมฝีปากหยักยกขึ้นเป็นรอยยิ้มร้ายกาจ เขากวาดสายตามองร่างเล็กที่นั่งตัวสั่นอยู่บนพื้น ก่อนจะถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย

“นี่เหรอของที่พวกมันส่งมาให้กู?”

เสียงทุ้มต่ำดังขึ้น คีย์หลุบตาลงต่ำ ไม่กล้าสบตากับชายตรงหน้า มือเล็กกำชายเสื้อตัวเองแน่น ขณะที่ร่างกายยังคงสั่นสะท้าน

“ลุกขึ้น”

คำสั่งสั้น ๆ ดังขึ้น แต่เต็มไปด้วยอำนาจ คีย์พยายามขยับตัวขึ้นยืน ทว่าขาของเขากลับอ่อนแรงเกินไป สกายจึงกระชากคอเสื้อของเขาอย่างไม่ปรานี

“ช้า”

คีย์ร้องออกมาเบา ๆ ด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ไม่กล้าปริปากพูดอะไร ดวงตาหวานสั่นระริกเมื่อสบกับดวงตาเย็นชาของอีกฝ่าย

สกายยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มองเด็กหนุ่มที่ตัวเล็กกว่าที่เขาคิดไว้

“ตัวเล็กไปหน่อย”

มือหนาเชยคางของเด็กหนุ่มขึ้น จ้องเข้าไปในดวงตาคู่นั้นอย่างพิจารณา

“แต่ก็น่าสนใจดี”

คีย์รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเพียงของเล่นสำหรับอีกฝ่าย ไม่มีค่าความเป็นมนุษย์แม้แต่น้อย

“ตั้งแต่วันนี้ มึงเป็นของกู”

เสียงเย็นเยียบกล่าวขึ้น “มึงต้องทำตามคำสั่งกูทุกอย่าง ห้ามขัดขืน และจำไว้…ถ้าคิดหนี กูจะหักขามึง”

---

กลางดึก

คีย์นอนขดตัวอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ในห้องของสกาย ถึงแม้เตียงจะนุ่มและหรูหรา แต่มันกลับให้ความรู้สึกเหมือนเป็นกรงขัง เขาหลับตาลงแน่น พยายามข่มใจตัวเองไม่ให้ร้องไห้ออกมา

ในขณะที่เขากำลังพยายามข่มตาหลับ เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้น สกายเดินเข้ามาใกล้ ก่อนจะนั่งลงข้างเตียง

“หวาดกลัวกูขนาดนั้นเลย?”

เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม คีย์ไม่ตอบ ทำเพียงขดตัวแน่นขึ้น

“จำไว้ กูคือเจ้าของมึง”

เสียงของมาเฟียหนุ่มดังขึ้นใกล้ ๆ ก่อนที่มือหนาจะยื่นมาแตะที่ปลายคางของเด็กหนุ่ม บังคับให้เงยหน้าขึ้นสบตากับเขา

“อย่าคิดหนี เพราะมึงไม่มีที่ไป”

และตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป…เขาคือของเล่นของปีศาจ

---

(โปรดติดตามตอนต่อไป)

ความเงียบงันในกรงขัง

คีย์นั่งนิ่งอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ ขณะที่สายตาคู่หวานเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่าง ร่างกายของเขายังคงสั่นสะท้านจากเหตุการณ์เมื่อคืน

เมื่อคืน…

สกายไม่ได้ทำอะไรเขา แต่เพียงแค่การถูกมองด้วยสายตาเย็นชานั่นก็ทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่ามากพอแล้ว

“กูคือเจ้าของมึง”

คำพูดของมาเฟียหนุ่มยังคงก้องอยู่ในหัว ไม่ว่าเขาจะพยายามลืมมันมากแค่ไหนก็ตาม

---

ประตูเปิดออก

เสียงฝีเท้าดังขึ้น ก่อนที่ร่างสูงของสกายจะเดินเข้ามาในห้อง คีย์รีบลุกขึ้นนั่งตัวตรงอย่างประหม่า เขารู้ดีว่าคนตรงหน้ามีอำนาจมากแค่ไหน และเขาไม่อยากทำให้มันแย่ไปกว่านี้

สกายกวาดสายตามองเด็กหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะกระตุกยิ้มเย็น

“ดูเหมือนมึงจะเริ่มเข้าใจสถานะของตัวเองแล้วสินะ”

คีย์เงียบ ไม่กล้าตอบ เขาทำได้แค่นั่งนิ่ง ๆ รอให้อีกฝ่ายพูดต่อ

“ตั้งแต่วันนี้ไป มึงต้องทำหน้าที่ของมึงให้ดี”

มาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ ก่อนจะยื่นมือไปแตะที่ปลายคางของคีย์แล้วเชยขึ้นเบา ๆ

“อย่าทำให้กูเบื่อ”

---

โลกที่โหดร้าย

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ คีย์ถูกพาตัวไปที่ห้องรับแขกของคฤหาสน์ เขาไม่รู้เลยว่ากำลังจะต้องเผชิญกับอะไร

เมื่อเดินเข้าไปในห้อง สิ่งที่เห็นคือชายร่างใหญ่สองคนที่ถูกมัดอยู่กับเก้าอี้ เลือดไหลอาบไปทั่วร่างของพวกเขา

ดวงตาของคีย์เบิกกว้าง เขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน หัวใจเต้นรัวจนแทบหลุดออกมาจากอก มือเล็กกำสาบเสื้อของตัวเองแน่น ร่างกายสั่นเทา

สกายเดินเข้ามายืนข้างหลังเขา ก่อนจะก้มลงมากระซิบข้างหู

“นี่คือโลกของกู”

เสียงทุ้มต่ำเปล่งออกมาอย่างเย็นชา ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินไปหยิบปืนจากโต๊ะขึ้นมา

ปัง!

เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับร่างของชายคนหนึ่งที่ล้มลงไปกองกับพื้น คีย์สะดุ้งสุดตัว ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“มึงเห็นแล้วใช่ไหม?”

สกายหันมามองเขา รอยยิ้มเย็นเยียบปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลานั้น

“นี่คือสิ่งที่กูทำ”

---

คำสั่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

คีย์ถูกพาตัวกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง หลังจากเหตุการณ์เมื่อครู่ เขายังคงตัวสั่น หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ

สกายเดินเข้ามานั่งลงบนเตียงข้าง ๆ เขา ก่อนจะยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาหวาน

“อย่าร้องไห้”

เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นเบา ๆ แต่กลับทำให้คีย์รู้สึกเย็นยะเยือกไปทั้งร่าง

“กูไม่ชอบคนอ่อนแอ”

เด็กหนุ่มเม้มริมฝีปากแน่น พยายามกลั้นสะอื้น สกายจ้องมองใบหน้าของเขาอย่างพิจารณา ก่อนจะพูดต่อ

“จำไว้ ต่อไปนี้ มึงต้องเข้มแข็ง”

“เพราะมึง…เป็นของกู”

---

(โปรดติดตามตอนต่อไป)