ผมตื่นขึ้นในห้องที่ไม่คุ้นเคย และมองรอบๆอย่างสงสัยและผมก็เลือบไปเห็นเงาชายร่างสูงและหนา

กำลังเดินมาทางเตียงที่ผมกำลังนอนเปลือยกายอยู่ผมยังไม่ทันหลบหน้า ร่างหนาก็ถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ เขาเอ่ยว่า ตื่นแล้วหรอเด็กดี ก่อนที่ร่างหนาจะ

มานั่งลงบนเตียง ตาสีฟ้า หน้าคม กล้ามโต ยังไม่ทันที่ผมจะหลบตา เขาก็คร่อมผมและจับแขนทั้งสองข้างของผมไว้เหนือศรีษะ ก่อนที่ผมจะพูดอะไร

ปากของร่างหนาก็ปกบลงมาที่ปากผมทันที ผมทำตาโตและขณะนั้นลิ้นอันอุ่นก็เข้ามาในปากผม

ผมไม่รู้ว่าเราจูบกันนานแค่ไหนแต่ผมได้กลิ่นเลือดจางๆ ใช่ครับปากผมแตก และผมก็ได้เห็นหน้าเขาชัดๆแล้วเขาก็ถามชื่อผม ผมเลยบอกชื่อผมให้เขาไป และตอนนี้ผมก็รู้สึกเจ็บเอวและก้นมากๆผมเลยจับดูก้นของผมบวมและมีรอยมือหนาที่บีบเอวผม

และเรื่องราวของเมื่อคืนก็ผ่านหัวของผมไป

และร่างหนาก็ถามว่าผมอยู่โรงเรียนอะไร ผมเลยบอกไปและผมก็รู้ว่าร่างหนาเขาสอนที่โรงเรียนที่ผมกำลังเรียนอยู่ตอนนั้นผมอึ้งและพูดไม่ออกและร่างหนาก็บอกให้ผมไปอาบน้ำและเตรียมชุดให้ผมเรียบร้อยแล้ว

ผมกำลังก้าวขาลงจากเตียงร่างหนาก็ถามขึ้นว่า ให้อุ้มรึป่าวไหวไหมผมเลยบอกไปว่าไหวแต่พอลงจากเตียงร่างบางก็ล้ม

ลงกับพื้นร่างหนาเห็นก็ตกใจอย่างมากและมาพยุงร่างบางไปห้องน้ำ

ณ โรงเรียน ผมกำลังเดินไปอาคารที่ผมเรียนอยู่ก็มีโทรศัพท์เข้าผมเลยหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาจากกระกางเกงและพบว่าคนที่โทรมานั้นคือ อาจารย์ธีร์

ตอนนั้นผมตกใจมากเพราะไม่รู้ว่าเขาเอาเบอร์ผมไปตอนไหน แต่ยังไม่ได้ตัดสายก็มีเสียงที่คุ้นหูพูดมาจากด้านหลังตอนนั้นใจผม ตกไปอยู่ที่ตาตุม

พอร่างบางกำลังหันหลังไปก็มีเสียงของร่างบางดังขึ้นและทำให้สติของร่างบางกลับมาพอร่างบางเห็นเพื่อนตัวเองก็ รีบวิ่งไปหาเพื่อนของตนทันที

และก็หันไปสบตากับร่างหนาพอดีร่างหนาทำหน้าตาเจ้าเล ่และยิ่งทำแบบนี้ก็ทำให้ร่างบางกลัวและไม่กล้าสบตาเลยทีเดียว และพอเข้ามาในห้องเรียน

ร่างบางก็เห็นอาจารย์ที่ฝึกสอนอยู่กำลังรอพวกเพื่อนของร่างบางอยู่ และพอมาครบกันหมดแล้ว

อาจารย์คนนั้นก็แนะนำอาจารย์ที่จะเข้ามาสอน

วิชาสุขศึกษาแทนอาจารย์ที่ย้ายไปพออาจารย์คนนั้นเดินเข้าห้องมาก็ทำให้ร่างบางตกใจอย่างมาก

เพราะอาจารย์ที่มาใหม่คืออาจารย์ธีร์

คนที่ร่างบางนอนด้วยเมื่อคืนพอร่างฟนาเห็นร่างบางทำให้ตกใจก็ยิ่ง ทำให้ร่างหนาอยากแกล้งร่างบางพอร่างหนาแนะตัวเสร็จก็เดินเข้ามาหา ร่างบาง

ที่กำลังตกอกตกใจอยู่พอร่างหนาเดินว่าก็ได้เอ่ยถามร่างบางว่า หายเจ็บก้นรึยังครับทั้งห้องตกใจและมองมาที่ร่างหนาและร่างบางทั้งห้องเงียบไม่ได้ยิน แม้เสียงลมหายใจทันใดนั้นร่างบางก็ได้จับมือร่างหนาวิ่งออกจากห้อง

...พอออกมาจากห้องแล้วร่างบางก็ได้ด่าทอร่างหนาแต่ร่างหนาก็ได้เอ่ย ถามร่างบางเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนทันใดนั้นอาจารย์ที่สอนยุห้องข้างๆก็เดินมาร่างบางเลยรีบวิ่ง กลับห้องตัวเองและพอเดินเข้ามาในห้องสายตาทุกคู่ก็จับจ้องมาที่ร่างบาง...

จนร่างบางได้มานั่งสายตาพวกนั้นค่อยหยุดมอง

และเพื่อนของร่างบางเอ่ยถามว่ารู้จักกับอาจรย์

คนใหม่มาก่อนหรอร่างบางเลยตอบไปว่าเคย

และร่างหนาก็ได้เดินเข้ามาในห้องและแนะนำตัวเองอีกครั้งพอจบคาบ เรียนนี้แล้วร่างบางก็ได้นอนอยู่ในห้องคนเดียวเพราะร่างบางเจ็บก้น จนเดินไปไหนไม่ได้

ร่างหนาได้เดินมาเจอร่างบางกำลังนอนอยู่เลยเดินเข้ามาหาพร้อมเอ่ย ถามว่า ไม่ไปกินข้าวกับเพื่อนหรอคะ พอร่างบางได้ยินเสียงก็ขนลุกและตัวสั่น

และพูดไม่ออกไม่ทันที่ร่างบางจะทำอะไรร่างหนา

ก็ได้มาพยุงร่างบาง

ร่างบางถามด้วยความสงสัยว่าจะพาไปไหน

แต่ร่างหนาก็ไม่ตอบและพยุงร่างบางจนถึงรถตัวเอง ร่างหนาได้เปิดประตูรถให้ร่างบางและเอ่ยคำว่า จะพาไปนอนพักดูท่าแล้วน่าจะไม่ไหว พอร่างหนาพูดจบก็ได้ปิดประตูรถทันที

ณ บ้านของร่างหนา ร่างหนาได้ลงรถและเดินมาเปิดประตูให้ร่างบางและอุ้มร่างบางเดินเขเาไปในบ้านและขึ้นไปห้องของร่างหนา

ร่างหนาได้ให้ร่างบางนอนพักและจะสั่งคนให้ข้าวต้มขึ้นมาให้ร่างบางก็ได้พยักหน้ารับและนอน

ร่างหนากำลังลุกออกจากเตียงก็มีมือของร่างบางรั้นไว้ร่างบางได้ เอ่ยพูดกับร่างหนาว่า อย่าทิ้งผมไปนะอยู่นอนกอดผมก่อน พอร่างหนาได้ยินแบบนี้ก็ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู