เงาเสียงในรัตติกาล
เงาแรกในความมืด
[ฉาก: ภายในคฤหาสน์ร้าง บรรยากาศเต็มไปด้วยความอึดอัดและเสียงกระซิบปริศนา]
นัท(พระเอก)
(หันขวับไปมองธีร์) คุณได้ยินไหม?
ธีร์(นายเอก)
(นิ่งไปสักพักก่อนตอบ) ได้ยิน… มันเรียกชื่อผมอีกแล้ว
นัท(พระเอก)
(เสียงจริงจัง) นี่มันเรื่องบ้าอะไร? ใครอยู่ที่นี่?
ธีร์(นายเอก)
(หลบสายตา) ผมไม่รู้… แต่เสียงนี้… มันไม่ใช่ครั้งแรก
นัท(พระเอก)
(เดินเข้าไปใกล้) คุณหมายความว่ายังไง? เคยได้ยินมาก่อน?
ธีร์(นายเอก)
(พยักหน้าเบา ๆ) ตั้งแต่เด็ก… ทุกครั้งที่ผมอยู่ใกล้ที่นี่ เสียงนั้นจะเรียกชื่อผมเสมอ
นัท(พระเอก)
(ขมวดคิ้ว) แล้วคุณไม่คิดจะบอกใครเลยเหรอ?
ธีร์(นายเอก)
(หัวเราะเย็น) ผมจะบอกยังไงล่ะ? จะมีใครเชื่อว่ามีเสียงปริศนาในคฤหาสน์ที่ไม่มีใครกล้าเข้า?
นัท(พระเอก)
(เสียงเข้ม) ผมเชื่อ… และผมจะหาคำตอบให้ได้ว่าเสียงนี้มาจากไหน
ธีร์(นายเอก)
(มองหน้านัทนิ่ง ๆ) คุณไม่ควรทำแบบนี้ มันอันตราย
นัท(พระเอก)
(จ้องกลับ) ผมไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ถ้าคุณคิดว่ามันอันตราย ทำไมถึงยังมาที่นี่?
ธีร์(นายเอก)
(นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนพูดเบา ๆ) เพราะผมอยากรู้… ว่ามันต้องการอะไรจากผม
[เสียงกระซิบดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ใกล้กว่าเดิม]
เสียงหัวเราะ
“ธีร์… กลับมา… กลับมา…”
นัท(พระเอก)
(ชักปืนออกมา) ใครอยู่ที่นั่น!?
ธีร์(นายเอก)
(ยกมือแตะไหล่นัท) อย่า… ถ้ามันไม่ใช่คน คุณจะทำอะไรกับปืนนั่นได้?
นัท(พระเอก)
(ลังเล) แล้วคุณคิดว่าเราควรทำยังไง?
ธีร์(นายเอก)
(ยิ้มบาง ๆ) ฟังมัน… มันอาจจะบอกอะไรเราก็ได้
นัท(พระเอก)
(สบถเบา ๆ) คุณนี่มันบ้าจริง ๆ ธีร์
ธีร์(นายเอก)
(ยิ้มเย้ย) ผมบ้าหรือเปล่า ผมไม่แน่ใจ แต่คุณยังอยู่ตรงนี้กับผมนะ
[เสียงปริศนาเงียบลงชั่วขณะ ก่อนจะมีเสียงบางอย่างเหมือนฝีเท้าจากชั้นบนดังขึ้น]
นัท(พระเอก)
(หันขวับไปทางบันได) มีคนอยู่ข้างบน
ธีร์(นายเอก)
(มองตาม) หรืออาจจะไม่ใช่คน…
นัท(พระเอก)
(จับแขนธีร์แน่น) ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม ผมจะไม่ให้คุณไปคนเดียว
ธีร์(นายเอก)
(หลุดยิ้ม) คุณนี่เป็นตำรวจที่ดื้อที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาเลย
นัท(พระเอก)
(ยิ้มมุมปาก) และคุณคือคนที่ทำให้ผมปวดหัวที่สุด
[ทั้งสองมองหน้ากัน ก่อนจะตัดสินใจเดินขึ้นบันไดไปด้วยกัน เสียงฝีเท้าดังก้องรอบตัวในความมืด]
เงามืดบนบันไดแห่งความลับ
[ฉาก: บันไดเก่าที่ทอดขึ้นไปยังชั้นสองของคฤหาสน์ร้าง บรรยากาศเย็นยะเยือกและมืดสนิท]
นัท(พระเอก)
(เสียงเข้ม) คุณมั่นใจเหรอว่าต้องขึ้นไป?
ธีร์(นายเอก)
(ยิ้มขม) ถ้าไม่ขึ้นไป เราก็จะไม่มีทางรู้ว่าเสียงนั้นมาจากไหน
นัท(พระเอก)
(มองไปที่บันได) คุณกลัวไหม?
ธีร์(นายเอก)
(นิ่งไปเล็กน้อย) กลัวสิ แต่ถ้าผมไม่ไป มันคงไม่มีทางหยุดหรอก
นัท(พระเอก)
(หยุดและหันมามองธีร์) ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ผมจะไม่ยอมให้คุณอยู่คนเดียว
ธีร์(นายเอก)
(ยิ้มบาง ๆ) ผมก็จะไม่ปล่อยให้คุณไปคนเดียวเหมือนกัน
[ทั้งคู่เดินขึ้นไปจนถึงชั้นสอง]
ธีร์(นายเอก)
(กระซิบ) นี่มันไม่ใช่เรื่องดีเลย... เราควรจะกลับลงไปไหม?
นัท(พระเอก)
(เสียงนิ่ง) ไม่ ผมต้องการหาคำตอบ
[เสียงกระซิบเริ่มดังขึ้นอีกครั้งจากประตูห้องที่เปิดแง้มอยู่]
เสียงหัวเราะ
“ธีร์... กลับมา... กลับมา...”
ธีร์(นายเอก)
(หันมองนัท) นั่นมันเสียงอีกแล้ว...
นัท(พระเอก)
(มองไปที่ประตู) เราต้องเข้าไปให้ได้
ธีร์(นายเอก)
(เสียงสั่น) แต่... ถ้าเราตัดสินใจผิดล่ะ?
นัท(พระเอก)
(เดินไปที่ประตู) ผมไม่เชื่อว่าเราจะเจออะไรที่เราหนีไม่ได้ ถ้าเรากลัว เราก็จะไม่มีทางได้คำตอบ
[นัทเปิดประตูห้องและเดินเข้าไปพร้อมกับธีร์]
ธีร์(นายเอก)
(กระซิบขณะเดินตาม) คุณมั่นใจเหรอ? ผมรู้สึกเหมือนมีบางอย่างจ้องมองเราอยู่
นัท(พระเอก)
(หันไปมองธีร์) ถ้ามีอะไรที่ไม่ดีเกิดขึ้น คุณก็แค่ตามหลังผมมา
[ทั้งคู่เดินเข้าไปในห้อง ที่เต็มไปด้วยฝุ่นและกลิ่นไม้เก่า ๆ]
นัท(พระเอก)
(ยกไฟฉายส่อง) นี่มันอะไร?
ธีร์(นายเอก)
(ชะงักและหยุดเดิน) ดูเหมือนจะเป็นห้องทำงานเก่า ๆ
นัท(พระเอก)
(ก้มลงเก็บกระดาษเก่า ๆ ที่อยู่บนพื้น) นี่มัน... กระดาษเก่า
ธีร์(นายเอก)
(มองไปที่กระดาษในมือของนัท) คุณจะอ่านมันเหรอ?
นัท(พระเอก)
(พยักหน้าและเริ่มอ่านออกเสียง) “ความลับอยู่ในเสียง และเสียงจะนำพาความตาย”
ธีร์(นายเอก)
(เสียงสั่น) นั่นมันอะไรกัน? ทำไมถึงมีข้อความแบบนี้อยู่ที่นี่?
“ออกไป... อย่าอยู่ที่นี่...”
นัท(พระเอก)
(หันไปมองรอบห้อง) นี่มันไม่ใช่แค่เสียงลม...
ธีร์(นายเอก)
(กระชับมือของนัท) เราต้องออกไปจากที่นี่ก่อนที่มันจะสายเกินไป
นัท(พระเอก)
(ไม่ยอมถอย) ผมต้องการรู้ว่าใครหรืออะไรอยู่ที่นี่
[เสียงปริศนาดังขึ้นอีกครั้งและกล่องไม้บนโต๊ะเริ่มสั่นเบา ๆ]
ธีร์(นายเอก)
(ดึงนัทไปข้างหลัง) นัท! อย่าทำ!
นัท(พระเอก)
(ยืนกราน) ผมจะเปิดกล่อง
[นัทเปิดกล่องไม้ขึ้น และในนั้นมีรูปถ่ายเก่า ๆ ของชายหญิงคู่หนึ่งยืนหน้าคฤหาสน์ และมีข้อความเขียนไว้ด้านหลังภาพ]
นัท(พระเอก)
(อ่านข้อความในกล่อง) “ผู้ที่อยู่ในนี้ จะไม่มีวันหนีพ้น...”
ธีร์(นายเอก)
(เสียงสั่น) นี่มันอะไรกัน!?
[ทันใดนั้น ลมเย็นพัดผ่านห้องและประตูปิดดังเอี๊ยด พร้อมกับเสียงหัวเราะแหลม ๆ ที่ดังจากมุมมืด]
เสียงหัวเราะ
“พวกเจ้าจะไม่มีวันออกไป...”
นัท(พระเอก)
(หันไปมองธีร์) คุณได้ยินไหม
ธีร์(นายเอก)
(หน้าซีด) ได้ยิน... เราต้องหาทางออกจากที่นี่เดี๋ยวนี้
นัท(พระเอก)
(ยิ้มเย็น) ผมไม่หนีหรอก เราจะต้องหาคำตอบให้ได้
[เสียงหัวเราะยังคงดังอยู่ในความมืด ขณะที่ทั้งสองยืนอยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยความลึกลับและเงามืด]
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
