ดาบพิฆาตอสูร
I
ก่อนประวัติศาสตร์ราว13,000 ปีก่อนคริสต์ศักราช ถึงราว 1,000 ปีก่อนคริสต์ศักราช
คุโรซาวะ ยามิ
//นั่งอยู่บนต้นไม้
คุโรซาวะ ยามิ
(วันนี้รูัสึกเหมือนจะร้อนกว่าเมื่อวาน?)
คุโรซาวะ ยามิ
(หรือเย็นกว่าเมื่อวานนะ?)
คุโรซาวะ ยามิ
//กระโดดลงจากต้นไม้
คุโรซาวะ ยามิ
(ไปล่าสัตว์ดีกว่า..)
คุโระซาวะ ยามิ กำลังคุกเข่าอยู่ข้างกวางที่ล่าได้ในวันนี้ เขากำลังใช้มีดหินแหลมตัดเนื้ออย่างชำนาญ
คุโรซาวะ ยามิ
(น่าจะกินได้หลายวันเลย...)
เสียงแหวกอากาศดังสนั่นคล้ายฟ้าผ่า ราวกับบางสิ่งกำลังพุ่งทะยานลงมาจากฟากฟ้า คุโระซาวะเงยหน้ามอง เห็นลูกไฟประหลาดที่มีรูปร่างแปลกตา
คุโรซาวะ ยามิ
(เหมือนกำลังมาทางนี้...อันตรายแน่ ๆ ...หลบก่อนดีกว่า)
คุโรซาวะ ยามิ
(ลุก...ไม่ขึ้นงั้นหรอ??)
เสียงระเบิดดังก้องกังวานเมื่อหินประหลาดตกกระแทกพื้นตรงหน้าของเขา ฝุ่นควันและเศษดินลอยฟุ้งไปทั่ว พื้นดินสั่นสะเทือน
คุโรซาวะ ยามิ
(รีบออกไปจากที่นี่..)
ทันใดนั้น แสงสีแดงที่หินปลดปล่อยออกมาก็เริ่มขยายตัว ความร้อนที่แผ่กระจายมาทำให้ใบไม้รอบตัวเขาเหี่ยวเฉา คุโระซาวะพยายามหนี แต่แรงดูดมหาศาลจากหินประหลาดดึงร่างเขาให้ล้มลง
เสียงร้องของเขาดังก้องเมื่อแสงสีแดงกลืนร่างของเขา ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่าง คล้ายกับเลือดในกายเดือดพล่าน
ลวดลายสีดำแปลกประหลาดปรากฏขึ้นบนร่างกาย เหมือนเส้นเลือดที่เปล่งแสงสีแดงใต้ผิว
ภาพหลอนประหลาดแล่นเข้ามาในจิตใจ เขาเห็นภาพของสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่มนุษย์ รูปร่างใหญ่โต มีดวงตานับไม่ถ้วน
ก่อนสติทั้งหมดของยามิจะดับไป
เวลาผ่านไปหลายหมื่นปี จนมาถึงยุคไทโช
คุโรซาวะ ยามิ
อ่า..วันนี้เสียงดังชะมัด...//ลุกขึ้น
คุโรซาวะ ยามิ
น่ารำคาญเป็นบ้า...
คุโรซาวะ ยามิ
//กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้
คามาโดะ ทันจิโร่
//กอดเนซึโกะไว้
โทมิโอกะ กิยู
ไปที่ตีนเขาซากิริซะ หาคนแก่ที่ทีนามว่าอุโรโกะดาคิ ซากอนจิ
โทมิโอกะ กิยู
บอกว่าโทมิโอกะ กิยูสั่งให้มา
โทมิโอกะ กิยู
ตอนนี้ยังไม่มีแดด เลยไม่เป็นไร
โทมิโอกะ กิยู
อย่าให้น้องสาวโดนแดดหนักเชียวล่ะ
คุโรซาวะ ยามิ
...//ลงจากต้นไม้
คุโรซาวะ ยามิ
//เดินกลับถ้ำ
คุโรซาวะ ยามิ
(มีคนตามมาหา...สินะ?)
โทมิโอกะ กิยู
เมื่อกี้เจ้ามาแอบฟังพวกข้าคุยกัน
คุโรซาวะ ยามิ
โอ้...เจ้ารู้ตัวสินะ
โทมิโอกะ กิยู
(อสูรหรอ..?)
คุโรซาวะ ยามิ
อสูร? ข้าไม่ใช่อสูรหรอก
โทมิโอกะ กิยู
(เมื่อกี้...ข้าพูดออกเสียงไปงั้นหรอ)
คุโรซาวะ ยามิ
หืม?...อ่า ไม่ๆ
คุโรซาวะ ยามิ
เจ้าไม่ได้พูดออกเสียงมาหรอก
คุโรซาวะ ยามิ
ข้าเสียมารยาทไปสินะ...ขออภัยด้วย
คุโรซาวะ ยามิ
ข้าเผลออ่านใจเจ้าไปน่ะ
คุโรซาวะ ยามิ
ใจร้อนซะจริง...
หนวดสีดำสนิทเลื้อยขึ้นจากด้านหลังยามิ พุ่งฉับไวราวอสรพิษ ก่อนจะพันรัดร่างกิยูแน่น ดึงเขาเข้ามาใกล้อย่างไร้ทางหนี
โทมิโอกะ กิยู
//พยายามฟันหนวดทิ้ง
โทมิโอกะ กิยู
แก..เป็นตัวอะไรกันแน่
คุโรซาวะ ยามิ
ข้าเป็นตัวอะไร...?
คุโรซาวะ ยามิ
หาใช่ธุระกงการอะไรของเจ้าไม่?
โทมิโอกะ กิยู
(ทำไม...รู้สึกเหมือนจะหมดสติไปเลยล่ะ)
คุโรซาวะ ยามิ
หนวดของข้ามีความสามารถในการดูดกลืนพลังชีวิตน่ะ
คุโรซาวะ ยามิ
หากเจ้ายังไม่รีบออก...เจ้าจะแก่ตายเอานะ
II
ยามิสั่งหนวดสีดำสะบัดร่างกิยูอย่างไร้ปรานี กระแทกติดผนังทันทีเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหมดแรงต่อต้าน
คุโรซาวะ ยามิ
เจ้าอ่อนแอเสียจริง
โทมิโอกะ กิยู
แกเป็นปีศาจมากกว่า..แค่กๆ
โทมิโอกะ กิยู
(มีบางอย่าง...กำลังมาตรึงข้าไว้)
โซ่นับไม่ถ้วนพุ่งออกจากผนังถ้ำ ตรึงร่างกิยูไว้แน่น ยกลอยเหนือพื้นอย่างไร้หนทางหนี ขณะที่ยามิก้าวเข้ามาใกล้
โทมิโอกะ กิยู
(ข้า...อ่อนแอจริงๆ)
โทมิโอกะ กิยู
(จะต้องมาตายตอนนี้เนี่ยนะ)
คุโรซาวะ ยามิ
ตาย? เจ้าคิดว่าข้าจะฆ่าเจ้าหรอ?
โทมิโอกะ กิยู
แล้วไม่ใช่รึไง
คุโรซาวะ ยามิ
ก็ต้องไม่ใช่อยู่แล้ว
คุโรซาวะ ยามิ
ข้าคงไม่ได้บอกเจ้าไป...แต่ข้าชื่นชอบสิ่งสวยงาม
คุโรซาวะ ยามิ
แล้วเจ้าดันถูกใจข้า
โทมิโอกะ กิยู
ถูกใจ? สิ่งสวยงาม?
โทมิโอกะ กิยู
เจ้าบ้าไปแล้วแน่ๆ
คุโรซาวะ ยามิ
คงจะเป็นเช่นนั้น
คุโรซาวะ ยามิ
รอข้าเป็นเด็กดีล่ะ //เดินออกจากถ้ำไป
โทมิโอกะ กิยู
//พยายามฟันโซ่
ยามตะวันลับขอบฟ้า ยามิกลับมาที่ถ้ำ แต่กิยูได้หายไปแล้ว
คุโรซาวะ ยามิ
ข้าอุตส่าห์บอกให้รอแล้วแท้ๆ..
คุโรซาวะ ยามิ
ดื้อเสียจริง
คุโรซาวะ ยามิ
//โยนที่ทำแผลทิ้ง
โคโจ ชิโนบุ
ไปต่อสู้กับอสูรระดับ 12 จันทรามางั้นหรอคะ
โคโจ ชิโนบุ
แล้วทำไมถึงมีสภาพแบบนี้ได้คะ
โคโจ ชิโนบุ
แต่ว่าร่างกายไม่ค่อยเป็นอะไรมากค่ะ
โคโจ ชิโนบุ
สามารถรับภารกิจตามปกติได้ค่ะ
โคโจ ชิโนบุ
แผลห้ามโดนน้ำนะคะ
คุโรซาวะ ยามิ
//ทำความสะอาดถ้ำ
คิบุตสึจิ มุซัน
เหล่าอสูรบอกข้ามา
คิบุตสึจิ มุซัน
ว่ามีคนที่น่าสนใจอยู่ภายในถ้ำแห่งนี้
คิบุตสึจิ มุซัน
ข้าเลยมาดูกับตา
คุโรซาวะ ยามิ
อ่อ..อสูรสินะ
คุโรซาวะ ยามิ
เหมือนข้าจะเจอมนุษย์ที่มีเสื้อปักว่าพิฆาตอยู่เมื่อไม่นานมานี้
คิบุตสึจิ มุซัน
งั้นถือว่าเรารู้ตัวตนกันแล้ว
คิบุตสึจิ มุซัน
ข้ามีข้อเสนอมาให้เจ้า
คิบุตสึจิ มุซัน
เจ้าสนใจหรือไม่
คุโรซาวะ ยามิ
หากข้อเสนอน่าสนใจ
คุโรซาวะ ยามิ
แต่ข้าอยากจะบอกอะไรเจ้าไว้ก่อน
คุโรซาวะ ยามิ
ข้ามีอายุนับหมื่นปี ไม่สนใจอะไรหรอก
คุโรซาวะ ยามิ
แต่ข้าจะให้โอกาสเจ้าลองเสนอมาแล้วกัน
โทมิโอกะ กิยู
//กำลังจะออกไปตรวจตรา
โทมิโอกะ กิยู
เจ้าอีกแล้ว//มองค้อน
คุโรซาวะ ยามิ
โกรธข้าแล้วเจ้าจะได้อะไรขึ้นมากัน
โทมิโอกะ กิยู
เจ้าต้องการอะไรอีก แล้วนี่เจ้ารู้บ้านข้าได้อย่างไร
ยามิหายวับไปทันทีเมื่อกิยูจับดาบคาตานะ ก่อนจะปรากฏด้านหลังของกิยู
คุโรซาวะ ยามิ
อารมณ์ร้ายเหลือเกินนะ//ยิ้มเยาะ
กิยูพลันหันหลังและฟันดาบใส่ยามิ แต่ยามิก็หายตัวไปก่อนที่คมดาบจะถึง คราวนี้เขาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งตรงหน้ากิยู
โทมิโอกะ กิยู
เลิกหนีได้แล้ว
คุโรซาวะ ยามิ
โกรธข้าแล้วรึ?
โทมิโอกะ กิยู
ข้าโกรธเจ้าตั้งแต่พวกเราพบกัน
โทมิโอกะ กิยู
เจ้าจะตามข้ามาทำไม..
โทมิโอกะ กิยู
จะฆ่าก็ฆ่าไม่ได้อีก...ชื่ออะไรก็ยังไม่บอกกัน..//พึมพำๆ
คุโรซาวะ ยามิ
....//เดินตามกิยูต่อไป
โทมิโอกะ กิยู
เลิกเดินตามข้าได้แล้ว!
คุโรซาวะ ยามิ
(คนที่ข้าเจอเมื่อตอนนั้น...)
คุโรซาวะ ยามิ
หน่วยพิฆาตอสูรของเจ้ามีไว้ทำไม
คุโรซาวะ ยามิ
ไม่มีอะไร เจ้าเดินต่อเถอะ
โทมิโอกะ กิยู
จะพูดทำไมไม่พูดให้จบ//เดินต่อ
คุโรซาวะ ยามิ
โกรธข้าอีกแล้ว
คุโรซาวะ ยามิ
อารมณ์อ่อนไหวเสียจริง
ยามิตลอดครึ่งปี ก็มีแวะเวียนมาหากิยูบ้างบางครั้ง
พร้อมนำของฝากมาให้กิยูด้วย และแม้กิยูจะบ่นว่าไม่อยากได้ แต่กิยูก็รับไว้อยู่ดี
ทั้งสองคนก็เริ่มสนิทกันขึ้นมานิดหน่อย(มาก)
ขณะที่กิยูไปทำภารกิจ ยามิเองก็ชอบตามไปด้วยพร้อมด้วยเหตุผลว่าจะไปดูแลกิยู หากได้รับบาดเจ็บ
III
คุโรซาวะ ยามิ
//มองท้องฟ้า
โทมิโอกะ กิยู
ข้าจะไปตลาด เจ้าจะไปด้วยกันกับข้าไหม
คุโรซาวะ ยามิ
ไปสิ//ลุกขึ้น
คุโรซาวะ ยามิ
ช่วงนี้ข้าได้ยินพวกคนใส่ชุดดำๆ...ที่มาคฤหาสน์เจ้าพูดว่าจะมีการสอบคัดเลือก?
โทมิโอกะ กิยู
เจ้าหมายถึงหน่วยคาคุชิใช่ไหม?
โทมิโอกะ กิยู
อือ จะมีการสอบคัดเลือกเร็วๆนี้ เป็นการเพิ่มสมาชิกใหม่น่ะ
คุโรซาวะ ยามิ
อ่า...ข้าเข้าใจแล้ว
คุโรซาวะ ยามิ
เด็กคนนั้นก็จะเข้ารับการคัดเลือกเร็วๆนี้?
คุโรซาวะ ยามิ
คนนั้น..? ที่มีน้องสาวเป็นอสูร
โทมิโอกะ กิยู
อะ..หากเขาผ่านการคัดเลือกได้ก็คงจะอย่างนั้น
โทมิโอกะ กิยู
ข้าหวังว่าเขาจะผ่านการคัดเลือกได้
โทมิโอกะ กิยู
ข้าต้องการคนที่จะมาสืบทอดตำแหน่งเสาหลักวารีแทนข้า
คุโรซาวะ ยามิ
ของแค่นั้นข้าสืบทอดให้เจ้าก็ได้
โทมิโอกะ กิยู
จริงหรอ//หันมอง
คุโรซาวะ ยามิ
ถึงตลาดแล้ว เจ้าอยากซื้ออะไรก็ไปคนเดียวแล้วกัน
คุโรซาวะ ยามิ
ข้ารอที่นี่แหละ
โทมิโอกะ กิยู
เจ้ายังไม่ตอบคำถามข้าเลยนะ
โทมิโอกะ กิยู
(จะมาด้วยทำไม ถ้าแค่จะมานั่งรอข้า)
โทมิโอกะ กิยู
(สติเต็มร้อยไหมนะ)
โทมิโอกะ กิยู
ข้าตั้งใจให้เจ้าได้ยินนี่แหละ//เดินหนี
คุโรซาวะ ยามิ
หึ..//ยกยิ้ม
คุโรซาวะ ยามิ
เจ้าจะทานอะไร
คุโรซาวะ ยามิ
..ข้าทำแซลมอนต้มหัวไชเท้าให้เจ้าทานแล้วกัน
ประชุม ก๊าาา ประชุมเสาหลักก๊าาา!
คุโรซาวะ ยามิ
งั้นเจ้าค่อยกลับมาทานแซลมอนต้มหัวไชเท้าของเจ้าแล้วกัน
ก๊าา! นายเหนือหัว สั่งให้นำตัวคุโรซาวะ ยามิ ไปด้วย ก๊าา!
โทมิโอกะ กิยู
นี่ เดี๋ยวก่อน
โทมิโอกะ กิยู
เจ้าต้องไปกับข้าด้วย
คุโรซาวะ ยามิ
ไม่มีเหตุผลมาบอก... ข้าก็ไม่มีเหตุผลต้องไปหาท่านเจ้าบ้านของเจ้ากิยู..
คุโรซาวะ ยามิ
ไว้พบกันใหม่คนงาม
ยามิกระซิบ พลางปลายนิ้วเกลี่ยแก้มกิยูแผ่วเบา แล้วร่างของเขาก็เลือนหายไปกับอากาศ ทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่า...และแววไม่พอใจในดวงตากิยู
อุบุยาชิกิ คางายะ
น่าเสียดายเหลือเกิน...
อุบุยาชิกิ คางายะ
ที่ข้าไม่มีโอกาสได้พบ กับผู้ที่เคยสนทนากับคิบุตสึจิ มุซัน
โทมิโอกะ กิยู
(ยามิเคยคุยกับ...คิบุตสึจิ มุซัน??)
อุบุยาชิกิ คางายะ
โทมิโอกะ กิยู..หากข้าต้องการพบเขาต้องไปพบเขาที่ใดกัน
โทมิโอกะ กิยู
...(นั่นสิ ที่ไหนกันนะ)
โทมิโอกะ กิยู
ข้าเองก็ไม่ค่อยแน่ใจ...
โทมิโอกะ กิยู
อาจจะเป็นถ้ำบนภูเขา บ้านพักของเขา..
โทมิโอกะ กิยู
เพียงแต่มันห่างไกลพอสมควร...เกรงว่าท่านเจ้าบ้านจะ...
คันโรจิ มิตซึริ
ขออนุญาตนะคะ
คันโรจิ มิตซึริ
หน่วยคาคุชิบอกว่ามีผู้ชายอยู่กับคุณโทมิโอกะเกือบตลอดเวลา ใช่คนนั้นไหมคะ?
อุซุย เท็นเง็น
โอ้! ถ้าคนนั้นข้าเองก็เคยเห็น!
อุซุย เท็นเง็น
ท่าทางดูฉูดฉาดมาก!
อุซุย เท็นเง็น
น่าเสียดายที่ไม่ได้เข้าร่วมหน่วยพิฆาตอสูร!
เรนโงคุ เคียวจูโร่
ผู้ชายคนนั้นนี่เอง!
เรนโงคุ เคียวจูโร่
ข้าเคยเข้าไปคุยด้วยครั้งหนึ่ง!
เรนโงคุ เคียวจูโร่
ข้าคุยกับเขาไปตั้งเยอะ แต่เขาตอบกลับมาเพียง "อือ" ประโยคเดียวเท่านั้น! ฮ่าๆๆๆๆ!
โคโจ ชิโนบุ
ฉันคิดว่า...เขาไม่น่าจะอยากคุยกับใครเลย..
โคโจ ชิโนบุ
เพราะฉันเองก็เคยเห็นเขามาเยี่ยมคุณโทมิโอกะอยู่บ่อยครั้ง
โคโจ ชิโนบุ
แต่เขาชอบทำหน้าเหมือนชีวิตนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจแล้ว
คันโรจิ มิตซึริ
เอ๋! นี่เคยเห็นกันเกือบหมดเลยหรอคะ!
คันโรจิ มิตซึริ
มีแต่ฉันคนเดียวสินะคะ..ที่ไม่เคยเห็น
ฮิเมจิมะ เกียวเม
ข้าเองก็ไม่เคยพบมาก่อน..นะโม อามิตตาพุทธ..
อุบุยาชิกิ คางายะ
ข้าดีใจเหลือเกินที่พวกเจ้าสนิทกัน
อุบุยาชิกิ คางายะ
โทมิโอกะ...ครั้งหน้าบอกเขามาคุยกับข้าทีได้หรือไม่
โทมิโอกะ กิยู
อะ..ได้ครับ//ก้มหัว
อุบุยาชิกิ คางายะ
ส่วนเหตุผล...
อุบุยาชิกิ คางายะ
ข้าอยากที่จะแลกเปลี่ยนข้อมูลบางอย่างกับเขา...
ยามินอนเอกเขนกบนกิ่งไม้สูง ดวงตาสีเงินวาววับจับจ้องเงียบงัน ผ่านสายสัมพันธ์ลึกลับที่เชื่อมมุมมองกับกิยู ทุกสิ่งที่อีกฝ่ายเห็นล้วนสะท้อนเข้ามาในจิตเขา
ขณะที่กิยูไม่เฉลียวใจเลยว่าตนกำลังถูกจับตามอง ยามิยกแขนขึ้นแนบหน้าผาก ปล่อยอีกข้างห้อยตามแรงโน้มถ่วง ก่อนจะจมดิ่งอยู่ในภาพที่ฉายผ่านดวงตาของเหยื่อผู้ไม่รู้ตัว
ยามิรับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในการประชุมเสาหลักทั้งหมด
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
