เมื่อโปราณกาล ข้าคือผู้พิทักษ์ราชวงศ์ แต่ตอนนี้ข้ากลับกลายเป็นกบฏ ในความจริงแล้ว จ้าถูกกล่าวหาโดยขุนนางชั้นสูง ที่มีความปรารถนาต้องการเป็นราชา "ถึงเวลาแล้ว มิลล่า"-การท่านหนึ่งได้กล่าวชื่อของฉัน ใช่แล้ว ฉันชื่อ"มิลล่า"

วันนี้เป็นวันประหารของฉัน

เมื่อฉันย่างเท้าออกไปในลานประลอง

เหล่าประชาชนก็มองฉันด้วยความเกลียดชัง ยกเว้นตระกูลคลอนาของฉันที่รู้ทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้น

"ฆ่ามันช่ะ" "ตระกูลมันต้องถูกเนรเทศ" -เหล่าชาวบ้านได้กล่าวในสิ่งที่พวกเขาคิด

และแล้วเหล่าราชา ราชินี ก็เดินเข้ามา

และรสชา ราชินี ก็มองฉันด้วยความเกลียดชัง

"ฉันคง ถูกเกลียดเข้าแล้วสิน่ะ"-ฉันกล่าวด้วยความเศร้า

"ใช่แล้ว"-ทหารนายหนึ่งได้กล่าว

แบะแล้วฉันก็ถูกประหาร

ไม่นานมาก ฉันก็ตื่นขึ้นมาในพื้นที่สีดำล้วน

"ที่นี่คงเป็นสวรรค์ ไม่ก็ นรกสิน่ะ"-ฉันได้กล่าว

"ใช้แล้วมนุษย์เอ๋ย"-เสียงของหญิงสาวปริศนาได้กล่าว

และไม่นานนัก พื้นที่สีดำก็เปลี่ยนกลายเป็นสีขาวสว่างไสว

และแล้วหญิงสาวสูงโปร่งผิวสีขาวจึงปรากฏ

"มนุษย์เอ๋ย ข้ามีนามว่า มินน่า " -เทพผู้นี้ได้เอ่ยชื่อของเธอ

"เจ้ามีนามว่าอะไร"-มินน่าผู้เป็นเทพได้กล้าว

"ข้ามีนามว่า มิลล่า"-มิลล่าได้กล่าวชื่ของเธอ

"ชื่อเจ้าช่างไพเราะกระไรเช่นนี้"-มินน่าผู้เป็นเทพได้กล่าว

"รูปร่างเจ้าก็เช่นกัน เรามาเป็นเพื่อนกันได้ไหม"-มินน่าผู้เป็นเทพได้กล่าวขฉันเป็นเพื่อน

รูปร่างของนางเอกมีความสดสวยในแบบของนาง

"ขอบพระมันเป็นอย่างยิ่งค่ะท่านมินน่า"-มิลล่าได้กล่าวขอบคุณ

"จ้าจะส่งเจ้าไปเกิดใหม่ ใหนบอกสิเจ้าต้องการสิ่งใด"-มินน่าผู้เป็นเทพได้กล่าว

"ข้าจะให้เจ้าเลือกระหว่าง กลับไปร่างของเจ้า หรือ ให้ข้าสร้างร่างใหม่ให้เจ้า"

มินน่าได้เอ่ยถามมิลล่า

"แน่นอนว่าข้าต้องเลือก กลับไปรา่งของข้า " "เพื่อล้างแค้น"-มิลล่าได้กล่าวด้วยควาแค้น

"มิลล่าอย่าลืมสิวะ ร่างเก่าของเจ้าเป็นเช่นไร"-มินน่ากล่าวเตือนสติมิลล่า

"ถ้าเป็นเช่นนั้ข้ายอมไปร่างที่ท่านสร้างไว้ให้ข้าก็ได้ เพราะยังไง ความปรารถนาของข้าคือกลับไป "แก้แค้น" พวกพระราชานอกรีตที่ทิ้งข้าไว้เบื้องหลัง"-มิลล่าได้กล่าว

"ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ข้าจะทำตามที่เจ้าปราถนา มิลล่า "ผู้เป็นเพื่อนคนเดียวของข้า" จงเกิดให้ม่ช่ะ" มินน่าได้ร่ายเวทย์บางอย่าง

จบ

โปรดติดตามตอนต่อไป

หลังจากที่มินน่าร่ายมนต์บางอย่าง

ฉันก็โผล่มาที่แห่งหนึ่ง ในร่างของผู้หญิงผมสีเงิน รูปร่างผอมปาง ในตาสีแดง

ดูเหมือนว่าจะเป็นเผ่าแวมไพร์(เลือดผสม) ที่โดนแดดได้ ราวกันมนุษย์ เสื้อผ้าที่ฉันใส่อยู่ออกจะ อืม... ว่าไงดี แบบ เหมือนคนจนไม่มีตังค์ซื้ออาหาร เอาง่ายหรือจน แต่ดูเหมือนว่าน่ะจะเป็นชุดนอนมากกว่า อืม...... อ๋อใช่ดูเหมือนว่าเผ่าแวมไพร์บนโลกใบนี้ก็..... เหลือแค่เราสิ

เฮ้อ

"คุณหนูค่ะ"เสียงของเด็กหญิงได้ดังออกมาจากประตู

"ว่าไงจ่ะ"มิลล่าได้กล่าวทักออกไป

ว่าแต่เสียงของฉันก็เปลี่ยนไปมากเหมือนกันนะเนี่ย

โอยอยากได้อย่างนี่(เสียง)ตั้งแต่ชาติที่แล้วอ่ะ เสียงน่ารักอ่ะ(ตัวเอง)

"มีอะไรหรอ"มิลล่าได้กล่าว

"顺便问一下，我可以杀了你吗"สาวใช้คนนั้นได้กล่าว

พูดอะไรของเค้านิ ชั่งเถอะ

"สวัสดียามเช้าค่ะคุณหนู"หญิงสาวคนนั้นได้เอ่ยออกมา

"ขอโทษที่เสียมารยาทค่ะ ข้ามีนามว่า มินตรา ฟราเมนท์ เป็นสาวใช้ของคุณหนูหลังจากนี้เป็นต้นไปค่ะ"หญิงสาวคนนั้นได้เอ่ยนามของนาง

"มีอะไรหรอ?"ฉันได้เอ่ยไป

"ท่านราชาบอกคุณหนูแล้วไม่ใช่หรือค่ะ"หญิงสาวคนนั้นได้เอ่ยออกมาด้วยความงุ่นงง (ถูกป่าวว่ะ ... ชั่งมัน)

"เอ่~~ อย่าบอกน่ะว่าท่านความจำเสื่อมน่ะ

"อืม....ประมาณนั้น ฉันชื่ออะไรยังจำไม่ได้เลย"ฉันได้เอ่ยออกไป

"เฮ้อ งั้นงานนี้ก็คงล้มแล้วสิ"หญิงสาวคนนั้นได้เอ่ยออกมา

..."เรื่องนี้ดิฉันพูดไม่ได้ค่ะ"หญิงสาวได้กล่าว...

.

.

.

.

ผ่านไปสักพัก

"ไปเรียนงั้นเหรอ"ฉันเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ

"งั้นฉันจะบอกสิ่งที่สำคัญให้น่ะค่ะ

ท่านมีนามว่าอลิญา เป็นแวมไพร์ตนสุดท้าย อายุ19,283,847,560+ปี อยู่ในวัยที่ต้องเรียนองค์าาชาหน้าโง่นั้นก็เลยส่งลูกของเขาไป ท่านก็เลยต้องไปเป็นองครักษ์ให้กับองค์ชายค่ะ"หญิงคนนั้ได้กล่าว

ถ้างั้น

แปลว่ามินน่าอยากให้ข้าทำอะไรบางอย่างสิน่ะ

ส่งเราไปร่างนี้ตอนเด็กก็ได้นิฉันจะได้เข้าใจ

งั้น

"งั้น ดิฉันต้องไปแจ้งองค์ราชาก่อน "หญิงสาวคนนั้นได้กล่าว

"นี้มินน่า ไม่ต้องเล่นละครกันก็ได้นิ ทำไหมต้องมากลายร่างเป็นเมดล่ะ"ฉันได้กล่าวออกไป

"แหม แหม โดนจับได้ชะแล้วสิ คุณนี้ก็เก่งเหมือนกันนิค่ะ มิลล่า " หญิงสาวคนนั้นได้กล่าว

จบ

ติดตามชมตอนต่อไป

วันเสาร์

หลังจากฉันได้คุยกับมินน่า ก็เข้าใจได้เลยว่า ฉันเกิดมาเป็นเผ่าแวมไพร์ตนสุดท้าย โดยสามารถป้องกันนแสงได้

สภาพฉันดูไม่ได้เลย เคยทำแต่ ทำลายปีศาจ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นปีศาจเสียเอง

เฮ้อ ฉันถอนหายใจออกไป

ตอนนี้นอกจากจะเป็นแวมไพร์ตนสุดท้าย ก็ยังเป็นพระราชทายาทหนึ่งเดียวอีก

ฉันว่า

.

.

.

ฉันขอพักเสียหน่อย

"จะว่าไปแล้ว เธอตอนนี้ก็กลายเป็นผู้พิทักษ์แห่งอาณาจักร ชีเรียนิ"มินน่าได้เอ่ยออกมา

"ว่าแต่ เอาจริงดิ ชาติที่แล้วข้าก็เป็นผู้พิทักษ์ ชาตินี้ก็เป็นผู้พิทักษ์ " "ขอพักสักหน่อยเถอะค่ะ ท่านเทพ"ฉันได้กล่าวอ่อนวอนออกไป

แล้วมินน่าก็ยิ้ม

.

.

.

.

.

"เออ เอาจริงดิ นี้ฉันต้องแต่งตัวแบบนี้จริงดิ"ฉันได้บ่นออกไป

"สวยมากค่ะ "มินน่าได้เอ่ยชม

"แต่ฉันไม่ชอบไง"ฉันได้กล่าวออกไป

"เอาเถอะนะ ออกจะสวย อีกอย่าง คุณดูดีขึ้นมากเลยน่ะค่ะ"มินน่าได้เอย

.

.

.

.

.

.

.

ณ โบสถ์

"เอาจริงสิน่ะ มินน่า"ฉันได้กล่าวออกไป

มินน่าที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน

"ใช้ค่ะ ฉันจะเริ่มส่งคำทำนายน่ะค่ะ" มินน่าได้กล่าวออกมา

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

💫🎶🪭🏵️🪽👼🏻🌌

ต่อจากนี้จะเป็นคำทำนาย

เมื่อสวรรค์ตกอยู่ภายใต้อำนาจของ มิลล่าผู้ที่คนบนโลกาวินาศนี่เชื่อว่า้สียชีวาแล้ว นางจักกลับคืนสู่รากเหง้า ของแวมไพร์ สวรรค์จักคอยมอบพระพรให้แก่นาง โลกาวินาศนี้ สวรรค์ จักกลับมารุ่งโรจน์ อีกครา นางผู้นั้นเป็นถึงแวมไพร์ตนสุดท้าย เมื่อผู้ถูกปลดปล่อยจากแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ นางจักทำให้สรวงสวรรค์

กลับคืนสู่รากเหง้าของมันเช่นกัน 2จักวาลนี้ ไม่เคยออกห่างกัน และจะอยู่ด้วยกันชั่วนิรันดร์ ถึงเมื่อนั้น แม่น้ำศักดิ์สิทธิ์จักส่องสว่างทั่วเอกภพ และไม่อาจมีใครเบาแสงนั้นได้ ยกเว้น แต่ว่า มิลล่า และผู้ถูกขังใต้แม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ จักสวรรคต และเดินทางสู่ปรโลก

พร้อมทั้งอธิษฐานขอให้มีบุญวาสนามาอยู่ด้วยกันอีสักครา ต่อหน้าแม่น้ำเจ้าศรีรัศมิ์ และสลายหายไปชั่วกาล

{เงื่อนไขคำทำนา}™

1 ปีศาจยกสงครามสู่มหาสรียา √

2 มหาสรียาแตกสลาย ×

3 แม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ไหล่สู่โลกาวินาศ ×

4 พระมหากษัตริย์ทุกพระองค์สิ้นพระชนม์ ×

จบ

ติดตามตอนต่อไป