ขอเป็นฉันในแบบที่ฉันเลือก

แจ้ง!!

ไม่ได้มีเจตนาให้คนในรูปเสียหายสร้างขึ้นเพื่อความบันเทิงต้องขออภัยหากกระทำผิดพลาดไว้ ณ ที่นี้ด้วย

ขอให้อ่านอย่างสนุก

. . . . . . . . . . . . . .

กริ๊งๆๆๆๆ

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นอย่างไร้ความปรานีในเช้าวันจันทร์ จันทร์ฉายคว้าหมอนปาใส่นาฬิกาอย่างแรง ก่อนจะหันมานอนต่อ แต่เสียงแม่ตะโกนจากครัวกลับปลุกเธออย่างสมบูรณ์แบบ

แม่จันทร์ฉาย

จันทร์! ตื่นได้แล้ว! หรือจะไปทำงานสายแล้วโทษที่รถติดอีกเหมือนทุกวัน!//ตะโกนเรียก

จันทร์ฉายถอนหายใจยาว ก้าวขาลงจากเตียงอย่างไม่เต็มใจ ก่อนจะหยิบชุดกระโปรงสีส้มพีชที่เธอซื้อมาจากตลาดนัดเมื่อคืน เธอคิดว่ามันดูดีและเหมาะสมสำหรับงานเลี้ยงของออฟฟิศในคืนนี้

จันทร์ฉาย

ชุดนี้ก็สวยเหมาะกับฉันดีนะเนี้ยย

จันทร์ฉายพูดกับตัวเองหน้ากระจก

. . . . .

ที่ทำงาน

เมื่อถึงที่ทำงาน จันทร์ฉายพยายามหลีกเลี่ยงสายตาคนที่เดินผ่านไปมา แต่เสียงซุบซิบจากกลุ่มเพื่อนร่วมงานชายที่นั่งอยู่ในห้องประชุมทำให้เธอหยุดฟัง

ตัวประกอบ

นี่ๆ ดูชุดจันทร์สิ เมื่อเช้าผมเห็นนะ กระโปรงนั่นมันสั้นขนาดไหน!//พูดไปหัวเราะไป

ตัวประกอบ

เออ! เดินผ่านโต๊ะฉันที ขากระโปรงนี่ปลิวเลย!

จันทร์ฉายกัดฟันกรอด ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องประชุมพร้อมรอยยิ้มอันสง่างาม เธอนั่งลงที่เก้าอี้แล้วหันไปพูดกับพวกเขาเสียงดังฟังชัด

จันทร์ฉาย

โอ้โห พวกคุณนี่ช่างสังเกตกันจังเลยนะคะ//ยิ้ม

จันทร์ฉาย

ถ้าพรุ่งนี้ฉันใส่ชุดยาวคลุมข้อเท้า จะพูดถึงความยาวของชุดอีกไหม?🤔//ทำท่าสังสัย

จันทร์ฉาย

หรือจะเริ่มพูดถึงสีรองเท้าด้วยเลยดี?😏//หันมายิ้มพร้อมหัวเราะ

เสียงหัวเราะของเธอแทรกความเงียบในห้องประชุม คนรอบข้างเริ่มหันมามอง ทั้งเพื่อนร่วมงานชายที่หน้าเสีย และเพื่อนสนิทของเธอ มะปราง ที่ยืนยิ้มกว้างอยู่ข้างประตู

ตัวประกอบ

.....