ฉันเดินเข้ามาให้ห้องเรียนท่ามกลางสายตานักศึกษาที่อยู่ในห้องจ้องฉันตาเป็นประกาย

"แนะนำตัวสิลูก"เสียงครูที่อายุราวๆ40กว่าพูดขึ้น

"สวัสดีค่ะฉันชื่อ เฟียร์ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"ฉันพูดพลางยิ้มอ่อนให้คนในห้อง

"ไปนั่งข้างวิวเลยลูกวิวยกมือเรียกเพื่อนหน่อย"ครูคนนั้นพูดจบ ก็มีสาวหน้าตาน่ารักยกมือขึ้นพร้อมกวักมือเรียกฉัน

"ไหนๆก็แนะนำตัวแล้ว มาเรียนกันเถอะจ่ะวันนี้ครูจะมาสอนเรื่อง7_(&7#4#฿_--"

5 นาทีต่อมา

"นี่!!..เธอ"เสียงแหลมของสาวน่ารักที่ฉันนั่งข้างๆพูดขึ้นหลังจากไม่ได้พูดอะไรกับฉันเลย จนครูออกจากห้องไปเธอจึงเผยโอกาสพูดขึ้น

"หือ..ว่าไง"ฉันหันมาตอบเธอพร้อมยิ้มอ่อนๆให้นาง

"ไปนั่งที่อื่นได้ไหม ที่ที่เธอนั่งอยู่เป็นที่เพื่อนของฉัน"

ฉันขมวดคิ้วแล้วมองเธอด้วยสายตาที่งงๆ ก่อนที่จะยอมลุกขึ้นไปนั่งโต๊ะอีกตัวนึงที่มีชายหนุ่มนอนฟุบลงกับโต๊ะอยู่

"สวัสดี"ฉันพูดพร้อมจะสกิดเขาเบาๆ ชายหนุ่มหันหน้ามามองฉัน ก่อนที่จะเผยรอยยิ้มที่เห็นเขี้ยวมาให้ฉันถ้าสาวคนไหนเห็นมีหวังคงกรี๊ดแตกแน่ๆ

"หวัดดี..ฉัน ติวเตอร์ ยินดีที่ได้รู้จัก"

"อื้ม..ฉัน เฟียร์ นะยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"ฉันยิ้มตอบให้ติวเตอร์ ก่อนที่เขาจะฟุบหน้าลงไปนอนอีกครั้ง

ติ๊งตอง ติ๊งตอง~(เสียงออดโรงเรียน)

"ตอนนี้ก็เที่ยงแล้วเชิญนักเรียนทุกคนไปกินข้าวได้เลยค่ะ"ครูคณิตพูดขึ้นก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป

ติวเตอร์มองฉันด้วยหางตาก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปโดยไม่ได้พูดอะไรสักคำ นายนี่มองข้ามฉันได้ไง!!เหอะ..หล่อตายแหละชวนไปกินข้าวสักคำก็ไม่มี!!

"ไอ่..บ้าเอ้ย" ฉันพึมพำ ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

ว่าแต่~โรงอาหารอยู่ใหนเนี้ย

ฝึบบ (ชนกับอะไรบางอย่าง)

"โอ๊ย..ไอ่บ้าเอ้ย!!"ฉันสบถออกมาหลังจากโดนชน

"เธอมีสิทธิ์อะไรมาด่าฉัน!!ยัยบื้อ"หนุ่มหล่อคนที่ชนฉันพูดขึ้น ว้าววเขาดูหล่อใช้ได้เลยไม่สิเขาดูหล่อเลยต่างหาก นัยน์ตาสีเทาอ่อน ริมฝีปากสีชมพูเป็นรูป ผมที่ถูกเซ็ตไว้ หล่อชะมัดแต่ปากเนี่ยไม่ดีเล๊ยย

"เอ๊ะอะไรย่ะ..ฉันไม่ได้บื้อสักหน่อยคนที่บื้อควรเป็นนายเพราะนายชนฉัน"ฉันตอบเขาไปอย่างไม่แคร์สายตาคนที่เดินผ่านมอง

"เธอเป็นเด็กใหม่หรอ"ไอ้หนุ่มหน้าหล่อพูดขึ้น เหอะ!!ถึงฉันจะเป็นเด็กใหม่ฉันก็ไม่สนหรอกนะ

"ฉันถาม"เขากดเสียงต่ำก่อนที่จะมองหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง มองอะไรนักหนาฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย

"ใช่..ทำไม?"ฉันตอบกลับไปด้วยสีหน้ารำคาญ

"ชื่ออะไร"ใช่เวลามาถามมั้ยเนี้ยเปลี่ยนอารมณ์ไว๊ไว

"ชื่อเฟียร์..ถามทำม่ะ"

"ฉัน ควีน เธอควรรู้จักฉันให้มากกว่านี้"นายควีนหน้าหล่อบอกฉันก่อนที่จะเดินออกไป ทำเอาฉันงงเป็นไก่ตาแตกเลย ทำไมช่วงนี้เจอแต่คนบ้าๆกันนะ

ฉันได้แค่กลับเข้าไปเรียน จนเลิกเรียน

15:58 น. แล้ววคนขับรถยังไม่มาเลยตายแน่ๆดูท่าฝนเหมือนจะตกเลยยตายแน่ๆฉัน

"โอ้วว..จะ 16:00 น. แล้วคนขับรถรออะไรอยู่นะ"ฉันกระวนกระวายมองซ้ายแลขวาแต่ก็ไม่มีแม้แต่เงารถ

ปี๊บ ปี๊บ

ฉันสะดุ้งเมื่อไดเยินเสียงแตรรถของใครบางคน

"ไง..เฟียร์..ไม่กลับหรอ" เหอะรู้มั้ยใคร ก็นายติวเตอร์ กับ นาย ควีน ที่นั้งคู่กันอยู่เอ่ยถามฉันโดย ควีน

"จะกลับแล้ว"ฉันพูดพรางมองหารถ

"มา...นี่สิเดี๋ยวฉันไปส่ง"คนขับรถเอ่ยพูดขึ้น คนนั้นคือติวเตอร์

"ไม่เป็นไร..เดียวคนขับรถก็มาแล้ว"

"บอกให้มาก็มาเถอะ"นายติวเตอร์ลงมาจากรถพร้อมดึงมือฉันให้เดินตามไปที่รถ

"เห้ออ"ฉันถอนหายใจแล้วเดินตามเขาอย่างว่าง่าย

"เอ้ยย..นายจะทำอะไร"ฉันตกใจเมื่อติวเตอร์เปิดฝั่งข้างคนขับที่มีนายควีนนั้งอยู่แล้วกดฉันนั้งตักเขา

"อย่าพูดมาก"พูดจบติวเตอร์ก็ปิดประตูแล้วเดินกลับไปฝั่งคนขับ

"ตัวหอมดีนิ่.."นายควีนกอดเอวฉันพร้อมกับเอาคางเกยไหล่ฉัน

"หึ้ยย..นายทั้ง 2 ปล่อยฉัน"ฉันโพรงขึ้นเมื่อติวเตอร์จับขาอ่อนฉัน แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ พร้อมกับแอร์ที่เย็นเฉียบเอาซะฉันเหมือนถูกแช่แข็งซะงั้น

"หนาว.."ฉันพูดแล้วมองหน้าติวเตอร์ ก่อนที่เขาจะปล่อยมือจากขาฉันแล้วไปปรับแอร์ แล้วเขาก็เอื้อมมือมาจับเหมือนเดิม

"เธอจะให้ฉันส่งเธอที่ไหน..หรือจะไปห้องฉันดี"ติวเตอร์เอ่ยปากพูดขึ้น

"ไปส่งฉันที่_#&฿&"เขาพยักหน้ารับรู้แล้วก็ขับออกไปด้วยความรวดเร็วทำเอาฉันตกใจส่วนนายควีนก็เอาแต่กอดฉันไม่ปล่อย ฉันเหนื่อยใจเกินที่จะห้ามพวกเขา 2 คนเลยไปเลยถามเลยโดยไม่พูดสักคำ ไม่นานนักรถคันหรูก็จอดลงหน้าบ้านฉัน ก่อนที่ฉันกำลังก้าวเท้าลงจากรถ

"ไม่มีอะไรตอบแทนหน่อยหรอ"ติวเตอร์พูดขึ้นพร้อมยิ้มแล้วชี้ที่แก้มด้านขวา

"อะไร..ย่ะ"ฉันกรอกตามองบน

"ก็อย่างนี้ไง"ควีนดึงมือฉันเข้าไปในรถอีกครั้งแล้วจุ๊บลงที่แก้มฉันอย่างโฉยโอกาส

"ไอ่..บ้า"ฉันรีบผลักเขาออกทันที

"เข้าใจแล้วใช่ไหม"ติวเตอร์พูดขึ้นแต่นิ้วยังชี้ที่แก้มเหมือนเดิมฉันถอนหายใจแล้วเดินไปฝั่งคนขับพร้อมกับเปิดประตูออก ติวเตอร์มองหน้าฉันอยากใจจดใจจ่อฉันจุ๊บเขาอย่างแผ่วเบาและเร็วที่สุดก่อนที่จะปิดประตูแล้วเดินหนีเข้าบ้านในทันที ไม่นานนักฉันก็ได้ยินเสียงรถเคลื่อนที่ออกจากหน้าบ้านของฉัน

"ทำไมลงไปเนี่ย"ฉันพึมพำเบาๆก่อนที่จะเข้าบ้านไป

เช้าวันต่อมา

ฉันเดินเข้ามาในห้องเรียน แล้วนั่งที่ของฉันก่อนที่จะเอาของเก็บ แววตาคู่นั้นคืออะไรกันเนื่องจาก ตอนที่ฉันเข้าห้องมาเห็น' วิว ' ผู้ที่ไล่ฉันเมื่อวานมองฉันด้วยสายตาที่ดูเคืองๆอะไรฉัน อย่างกับฉันไปฆ่าใครมาซะอีก!!

"มาวันที่สองก็ดังดีนิ่" ฉันหันไปมองตามเสียงแบบงงๆว่าเกิดอะไรขึ้น ชายตัวสูงคนนึงที่ฉันเดาไม่ผิดเขาคือหัวหน้าห้อง

"อะไร.." ฉันตอบกลับไปแบบงงๆ

"ดูนี่สิ..เธอไม่รู้อะไรเลยจริงหรอ" หัวหน้าห้องคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับยื่นไอโฟนเครื่องเล็กที่เปิดรูปบางอย่างอยู่

"ติวเตอร์...." ฉันพูดพร้อมเบิกตาโพลงเมื่อเห็นรูปที่กระจายเป็นข่าวใน instagram มีทั้งรูปตอนที่ติวเตอร์ดึงฉันขึ้นรถ และ..รูปที่ฉันจุ๊บติวเตอร์ แต่แปลกที่ไม่ติวควีนเลยแม้แต่นิดเดียว มาไม่ถึงอาทิตย์ก็มีคดีติดตัวแล้วเรา..

"มีอะไรกัน.." ติวเตอร์ที่เหมือนจะพึ่งมาพูดขึ้น โดยที่เหมือนจะยังไม่รู้ข่าวอะไรกับเค้าเลย ติวเตอร์เดินมาหยุดข้างฉัน ก่อนที่ฉันจะเห็นเข้าอึ้งไปสักพัก แล้วเอ่ยปากพูดขึ้น

"จะเอายังไง" ติวเตอร์หันมาถามฉัน

" ไม่รู้.." ฉันก้มหน้าลงตอบไปเพราะรู้สึกว่าร้อนผ่าวๆที่ขอบตา มองเห็นไม่ชัดเจนเลย

ฟึบบ

" ใจเย็น..ไม่ต้องคิดมาก " ติวเตอร์ดึงฉันเข้าไปกอดโดยไม่อายสายตาคนในห้อง ที่มองดูฉันกับติวเตอร์ที่กอดกันแบบอึ้งๆ ฉันยอมให้เขากอดแล้วซุกหน้าลงไปที่ไหล่ขาวๆของเขา

" ฮึก..."

" ไม่เป็นไรเรื่องนี้ฉันผิดเอง " ติวเตอร์ลูบหัวฉันเบาๆ

แชะ แชะ แชะ

" นี่จะถ่ายไรนักหนาจะเอาฉันอายไปข้างเลยรึไง! " ฉันตะวาดขึ้นเมื่อเห็นมีคนถ่ายรูป คนคนนั้นไม่ใช่ใครนอกจาก ยัยวิวอะไรนั้นหน่ะ

" ทำไมย่ะ " ยัยวิวก้าวเท้ามาเผชิญหน้ากับฉัน ทำเอาฉันต้องรีบผละกอดจากติวเตอร์ แล้วหันไปเผชิญหน้ากับยัยนั้น ติวเตอร์ยิ้มมุมปากเมื่อเขาเห็นฉันกำลังอารมณ์เสีย

" ต้องการอะไรว่ามา " ฉันกัดฟันพูดแบบกดอารมณ์สุดๆ ยัยวิวมองฉันอย่างเคืองเพราะรู้ว่าฉันเริ่มจะหมดความอดทน

" ก็ป่าว..แค่เห็นเธอ ' ร่าน ' ดี " ยัยวิวแน่นคำ แล้วแสยะยิ้ม เอาตรงๆมันดู ปัญญาอ่อน อ่ะ ไม่ทันที่ยัยวิวจะพูดอะไรต่อ