เดิมที่มีดินแดน3ดินแดน3ดินแดนมีดินแดนมนุษย์ดินแดนสวรรค์และดินแดนมารแต่ทั้ง3ดินแดนนี้ต่างสงบสุขมาหลายพันปีและอยู่มาวันหนึ่งโลกมนุษย์เกิดความวุ่นวายซึ่งแดนสวรรค์ได้ติดต่อไปหาแดนมารเพื่อพูดคุยหาทางแก้กับเหตุการณ์ครั้งนี้แดนสวรรค์จึงได้ส่ง เทพรามันลงไปซึ่ง

“เทพรามัน”เป็นเทพที่ทุกคนต่างรู้ว่าปราบปีศาจและมารที่คิดจะทำให้3ดินแดนนี้แตกหักกันมาเยอะแล้วและทางแดนมารได้ส่ง “จอมมารเฟ้ย”ลงไปแก้สถานการณ์ครั้งนี้เมื่อทั้งสองได้เดินทางไปยังโลกมนุษย์กลับพบว่ามีชาวบ้านตายเป็นจำนวนมาทั้งสองเลยหาสาเหตุจนไปพบศพชาวบ้านคนหนึ่งซึ่งจอมมารเฟ้ยได้กลิ่นอายปีศาจที่ติดอยู่กับศพพบว่า

ปีศาจตนนี้มีนามชื่อว่า ”หลงจี้“ซึงปีศาจาหลงจี้เกิดมาจากบึ่งน้ำมรณะหากปีศาจหลงจี้ไปที่ใดก็จะมีคนตายและนิสัยปีศาจหลงจี้จะชอบเที่ยวเล่นและดื่มสุราเมื่อมาโลกมนุษย์พบว่ามนุษย์ชอบจัดงานครื้นเครงจึงได้เข้ามาร่วมเที่ยวเล่นเหมือนมนุษย์และเมื่อปีศาจหลงจี้เข้าร่วมทำให้ชาวบ้านที่อยู่อยู่ในงานล้มป่วยตายกันเมื่อทั้งสองทราบสาเหตุ

จึงได้เดินทางหาปีศาจหลงจี้แต่หาเท่าไรก็ไม่พบตัวตัวปีศาจหลงจี้จนเทพรามันพบเจอชาวบ้านที่หลบอยู่ข้างๆบ้านมีอาการหวั่นกลัวจึงได้ถามชาวบ้านผู้นั้นว่า “ท่านเห็นปีศาจที่ตัวเหมือนงูและหัวเหมือนหมูเดินผ่านมาทางนี้หรือไม่”ชาวบ้านคนนั้นจึงตอบกลับมาทันทีว่าพึ่งเห็นว่าปีศาจตนนั้นพึ่งผ่านไปและเมื่อทั้งสองทราบว่าปีศาจหลงจี้ผ่านไปทางนี้จึงออกตามหากันต่อไปจนไปพบปีศาจหลงจี้นั่งร้องที่หมู่บ้านข้างๆพร้อมพูดจาพรึมพรำอกกมาว่า

“ข้ามันคนไม่ดีไปไหนมีแต่ตาย ข้าอยากจะตาย แต่ตายไม่ได้”ทัดใดนั้นทั้งสองก็ได้เข้าไปหาปีศาจและตัวตัวปีศาจมีความตกใจที่เจอ “เทพรามัน”และปีศาจหลงจี้พูดกับเทพรามันว่าท่านจะมาจับข้าไปหร่อ เทพรามันจึงตอบว่าใช่ และพูดกล่าวว่า“เจ้าทำให้มนุษย์ที่บริสุทธิ์ต้องตาย เจ้ารู้ความผิดหรือไม่”ปีศาจหลงจี้จึงตอบมาว่าข้าเกิดมาในสภาพที่ทุกคนรังเกียจไม่ชอบข้าไปไหนไม่ได้มีผู้คนต้องล้มตายข้าเองก็เสียใจที่ข้าต้องเกิดมาเช่นนี้“

จอมมารเฟ้ย"ได้พูดกับปีศาจตนนั้นว่าเจ้าเกิดมาเช่นนี้ข้าอยากจะช่วยเจ้ามากแต่ข้าก็ช่วยเจ้าไม่ได้"จอมมารเฟ้ย"เลยพูดกับจอมมารเฟ้ยว่าหากข้าเป็นจอมมารแบบท่านข้าจะไม่ขออะไรอีกนอกจากใช้ชีวิตคู่กับคนที่ข้ารักและใช้ชีวิตกันแบบเรียบง่ายในโลกมนุษย์แบบที่ข้าคิดเมื่อจอมมารหลงจี้พูดเสร็จทั้งสองจึงต้องพาจอมมารจี้หลงกลับไปลงโทษตามความผิดที่ปีศาจจี้หลงได้กระทำขึ้นในแดนมนุษย์และคุมขัง"จอมมารจี้หลงที่คุกสวรรค์"ตลอดชีวิตและเมื่อสถานการณ์ที่โลกดีขึ้น"จอมมารเฟ้ย"จึงต้องกลับไปแดนมารและเมื่อไปถึงแดนมารจอมมารเฟ้ยจึงเข้าไปหาพ่อกับแม่ที่เขา "หิมะ"

ซึ่งเมื่อคนเป็นแม่ที่ชื่อว่า"จอมมารหญิงภาลิน" เห็นว่าลูกกลับมาจึงเข้าไปกอดพร้อมกับพูดว่า"เจ้าโตพอที่จะสู้รบได้แล้วแต่เจ้ายังต้องศึกษาหาความรู้อีกเยอะเพื่อที่จะเป็นจอมมารที่ดี"และตัวแม่นั้นก็อยู่กับเจ้าได้ไม่นานหากเจ้าไม่ศึกษาหาความรู้เรียนวิชามารและบำเพ็ญตบะให้เก่งกล้าเจ้าก็ไม่สามารถปกป้องแม่เจ้าได้ได้เช่นกัน"จอมมารเฟ้ย"จึงพูดกับแม่ไปว่าข้าจะเล่าเรียนตามที่ท่านว่าท่านต้องอยู่กับข้าไปจนข้าโตท่านห้ามทิ้งข้าไว้คนเดียวข้าไม่อยากอยู่แดนมารแต่เพียงผู้เดียวข้ายังอยากที่จะมีท่านพ่อท่านแม่อยู่ข้างกายข้าไปตลอดชีวิตของตัวข้า

"ในขณะนั้นคนเป็นพ่อจอมมารชื่อว่า"จอมมารกินตะ"เดินมาแล้วพบว่าสองแม่ลูกพูดคุยกันจึงได้เข้ามาร่วมพูดคุยและพ่อจอมมารเดินเข้ามากอดบุตรชายของตนแล้วพูดว่าเจ้าโตพอที่จะเป็นจอมมารที่แข็งแกร่งได้แล้วสินะ"หากวันใดพ่อกับแม่ได้ตายจากเจ้าเจ้าก็สามารถดูแลแดนมารได้แล้วเมื่อจอมมารเฟ้ย"ได้ฟังสิ่งที่พ่อพูดจึงได้ตอบกลับมาว่าข้าจะป้องป้องท่านพ่อท่านแม่ข้าจะไม่ให้ท่านทั้งสองต้องตายเด็จขาดข้าสัญญากับท่านแม่ไว้แล้ว

"จอมมารกินตะ"จึงได้บอกกับบุตรชายของของไปว่าการตายเป็นเรื่องที่ทุกคนไม่สามารถฝันชตาได้หรอกเจ้าอย่ายึดติดกับ"ข้าและแม่เจ้าหากวันใดข้าทั้งสองต้องตายจากเจ้าไปเจ้าก็ต้องอยู่เพื่อปกป้องเหล่าพี่น้องแดนมารที่ยังรอคอยจอมมารที่ดีอย่างเจ้าอยู่

"จอมมารกิน ถามจอมมารเฟ้ย ว่าเข้าใจสิ่งที่ตนพูดไหม

จอมมารเฟ้ยตอบกลับมาว่า "ข้าเข้าใจแล้วท่านพ่อและจอมมารหญิงภาลิน”ซึ่งเป็นมารดาจึงได้ชวนบุตรชายและสามีไปทานอาหารซึ่งอาหารวันนี้เป็นอาหารโปรดของที่"จอมมารเฟ้ยชอบ”และจอมมารเฟ้ยชมฝีมือในการทำอาหารของมารดารไม่ขาดปาก "ว่าอร่อยและถูกใจตนเป็นอย่างมากตนอยากที่จะกินฝีมือของมารดารแบบนี้ทุกๆวัน"มารดารเลยตอบไปว่า"ข้าจะทำให้เจ้ากินทุกวัน ดีไหม"จอมมารเฟ้ย"ตอบกลับมาว่าดี

หลังจากทุกคนกินอาหารเสร็จ มารดาของจอมมารเฟ้ยจึงได้บอกกับจอมมารเฟ้ยว่าตนได้ติดต่ออาจารย์หลายสำนึกมาฝึกสอนวิชาให้เจ้า จอมมารเฟ้ย เมื่อได้ยินเช่นนั้นจึงรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากจึงได้เข้าไปกอดมารดารแล้วพูดว่า"ข้ารักท่านแม่ที่สุดเลย"มารดาของจอมมารเฟ้ย"พูดบุตรชายของตนว่า"แม่ก็รักลูกเช่นกัน"

หลังจากนั้น มารดารดาของจอมมารเฟ้ยก็ให้"จอมมารเฟ้ยไปหาอาจารย์ที่สำนัก "กายยดา"เมื่อจอมมารเฟ้ยไปถึงพบว่าอาจารย์ที่ท่านแม่ได้เลือกให้และท่านอาจารย์ที่แม่จอมมารได้เลือกให้ได้บอกกับจอมมารเฟ้ยว่า "ข้าคืออาจารย์ของเจ้า"และเจ้าต้องเรียนวิชากับข้าและลูกศิษย์คนอื่นๆๆด้วยจอมมารเฟ้ยจึงอาจารย์ไปว่า "ไม่ใช่ว่าท่านต้องสอนข้าคนเดียวหรือ"

อาจารย์เลยตอบมาว่า"เจ้ายังต้องเรียนพร้อมกับศิษย์อื่นๆหลายสำนักเพราะวิชามารของเจ้ายังด้อยกว่าศิษย์สำนักอื่นจมมารเฟ้ยเมื่อได้ยินสิ่งที่อาจารย์พูดจึงเข้าใจ

หลังจากนั้นศิษย์สำนักอื่นได้เดินทางมาที่[สำนักกายดา]และเมื่อศิษย์ทุกสำนักมาถึงอาจารย์จึงเริ่มสอนพื้นฐานที่ศิษย์ทุกคนจะต้องเข้าใจและเมื่อเริ่มเรียนได้สักพัก"ศิษย์ที่มาจากเขานาทีซึ่งอยู่บนสวรรค์"ล้มป่วยในขณะเรียนวิชาอาจารย์จึงให้ทุกคนพักและให้ทุกคนที่มาทำความรู้จักกัน

จอมมารเฟ้ยเห็นว่ามีหญิงสาวที่มาร่ำเรียนพร้อมกับตนและสำนักอื่นๆจึงได้เขาไปถามชื่อหญิงสาว "และหญิงสาวได้บอกชื่อของตนว่า ตนชื่อพานวดี ตนเป็น กระต่ายสีขาวมีหางแค่2หางที่มาร่ำเรียนเพราะอยากลงไปเที่ยวโลกมนุษย์และสมารถแปลงกายได้ถาวรเมื่อจอมมารเฟ้ยได้ยินจึงเข้าใจเหตุผลหญิงสาว

และหญิงสาวจึงถามชื่อของจอมมารเฟ้ยว่าชื่ออะไรและมาเรียนเพื่ออะไรและร่างที่แท้จริงเป็นอะไร"จอมมารเฟ้ย"จึงตอบไปว่าตนเป็นลิงเผือก12หางที่มาเรียนเพราะว่าข้าต้องดูแลรับผิดชอบ มารทุกคนที่อยู่ในบริวารของ หญิงสาวเมื่อทราบว่าคนที่ตนคุยด้วย คือจอมมารเฟ้ย"จึงทำความความเคารพ"และจอมมารเฟ้ยเมื่อเห็นเช่นนั้นจึงบอกไปว่าตอนนี้ข้าก็เหมือนเจ้า "ความรู้ยังน้อยนิด"

หญิงสาวเลยตอบว่าภายภาคหน้า "ท่านจะต้องเป็นจอมมารที่ยิ่งใหญ่ไร้ใครเทียบเท่า"จอมมารเฟ้ยเมื่อฟังเช่นนั้นจึงพูดออกมาว่า "ข้างั้นข้าเทียบเจ้าได้หรือป่าว"หญิงสาวเลยพูดมาว่าคำนั้นข้าต้องเป็นคนพูด

สักพักอาจารย์จึงเรียกทุกคนมาสอนต่อเพื่อที่จะให้ทุกคนเรียนรู้วิชาให้เร็วและอาจารย์ให้ทุกคนจับคู่กับจอมมารเฟ้ยจึงได้จับคู่ พานวดีและจอมมารเฟ้ยหยอกล้อ ว่าหญิงสาว คือกระต่ายน้อย และหญิงสาวได้พูดเล่นกับจอมมารว่า

ท่านก็ปีศาจ ลิงนอนทั้งวัน สักพักอาจารย์เลยดุทั้งสองที่มัวพูดคุยไม่ตั้งใจเรียนทำให้ทั้งสองต้องตั้งใจเรียนอีกครั้งและพอผ่านไปสักพัก

อาจารย์จึงเรียกศิษย์สำนักสวรรค์ที่อยู่บนเขายาสิลามาเพื่อทดสอบสิ่งที่ได้เรียนในวันนี้

[แอดแอบกระซิบเนื้อเรื่อสนุกๆมีอีกนะ]🥰🥰