ทวีปเทียนโจว 

ท้องฟ้ามืดสนิท และภูเขาลึกลับที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้โบราณสูงตระหง่านก็มืดมิดราวกับกลางคืน ขบวนรถม้าอันหรูหราวิ่งผ่านไปอย่างมั่นคง

แม้ว่าจะอยู่ที่บริเวณรอบนอกของเทือกเขาเท่านั้น แต่รัศมีที่ลึกและน่าสะพรึงกลัวของสัตว์ประหลาดและสัตว์ประหลาดที่อยู่รอบ ๆ มันมักจะกะพริบ ซึ่งเพียงพอที่จะพิสูจน์ระดับของอันตรายที่นี่

ภายในรถม้าเด็กชายตัวน้อยกุมหัวด้วยความเจ็บปวด        

คลื่นความทรงจำอันรุนแรงก็หลั่งไหลเข้ามาในจิตใจของเขา 

เเต่เมื่อเขาลืมตาขึ้นมองรอบข้างด้วยความงุนงงเขาก็รีบมองลงไปที่ร่างกายของเขาเองเอาเลย...คุณมันเด็กเหลือขอตัวน้อย

 เขาจำได้อย่างชัดเจนว่าเขาฝืนอ่านนิยายเรื่องหนึ่งที่มีถึง997ตอนจนจบโดยไม่หยุดพักเเละเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า เมื่อเขาอ่านบทสุท้ายจนจบ

เเต่เมื่อเขาลืมตาขึ้นมาเขาก็ปรากฎตัวในสภาพเเวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย

ตามความทรงจำแล้วเจ้าของร่างนี้มีชื่อว่ากู้จุนหยา เจ้า ชายน้อยผู้สูงศักดิ์แห่งตระกูลกู้ในโลกเบื้องบน พ่อของเขาคือผู้นำตระกูลกู้ และแม่ของเขาคือนักบุญศักดิ์สิทธิ์แห่งสำนักพระจันทร์แดง พวกเขาทั้สองรักเเละตามใจ เจ้าของเดิมอย่างมาก และมักจะให้ความสำคัญ กับเจ้าของเดิมจนถึงแก่นแท้ทำให้เจ้าของเดิมมีนิสัยซุกซนเเละ ขี้เล่น

เมื่อปีที่แล้วผู้อาวุโสใหญ่ที่เก็บตัวอย่างสันโดดใน ห้องโถงบรรพบุรุษของตระกูล เขาสำผัสได้ว่ามีหนึ่งใน ทายาท สายตรง ที่สายเลือดตื่นขึ้นมา แต่ไม่ได้ปรากฎตัวภายในตระกลู กู้ แต่กลับปรากฏตัวขึ้นในทวีปเบื้องล่าง สันนิษฐาน ว่าคนผู้นั้นอาจเป็นทายาทของคุณชายคนที่สองซึ่งเป็นอาเจ้าของเดิม

ด้วยความขี้เล่นและอยากรู้อยากเห็นเจ้าของเดิม จึงอาสาลงไปในโลกเบื่องล้างเพื่อตามหา ลูกพี่ลูกน้องที่ไม่ เคยพบหน้าผู้นั้น เเละพากลับสู่ตระกูลกู้

กู้จุนหยา ลดดวงตากลมโตที่สดใสดั่งท้องทะเลลงมองที่พื้นของรถม้า มีหมาป่าสีขาวตัวใหญ่นอนอย่างเงียบๆข้างเท้าของเขาโดยมีม่านลูกปัดที่ไหลผ่านหน้าต่างตกกระทบหางของมันเบาๆ ตรงกลางรถม้ามีโตะอันเล็กโดยมีขนมเเละกาน้ำชาที่ยังคงปล่อยไอร้อนออกมาวางอยู่   ทำให้บรรยากาศภายในเต็มไปด้วยความอบอุ่น    

เขาขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิด นึกถึงสถานที่ที่เจ้าของเดิมกำลังจะไป ทันใดนั้นเสียงที่เย็นชาไร้อารมณ์ก็ดังขึ้น ขัดจังหวะความคิดของเขา

[ ติ๊ง    เปิดใช้งานระบบบอสที่ซ่อนอยู่ การเชื่อมโยงสำเร็จ และเปิดตัวอย่างเป็นทางการแล้ว ]

ประณามมัน! ให้ตายเถอะ...ระบบ!

ในฐานะคนงี่เง่าแห่งศตวรรษที่ 24 ที่คุ้นเคยกับนวนิยายออนไลน์รายใหญ่ เขารู้ความหมายของระบบเป็นอย่างดี     โดยไม่คาดคิด ตอนนี้ที่ฉันได้เกิดใหม่แล้ว ฮ่าในฐานะนักเดินทางข้ามเวลาถ้าไม่มีนิ้วทองเขคงเป็นนักเดินทางข้ามเวลาที่น่าสังเวชที่สุดเเล้ว

ติ๊ง... กำลังแจกแพ็คเกจของขวัญเปิดใช้งาน... ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับพรสวรรค์การฝึกฝนเต็มระดับ 

"ติ๊ง... ตรวจพบระบบการเชื่อมโยงเริ่มต้นของโฮสต์แล้ว และจะมีการมอบชุดของขวัญมือใหม่*3 พื้นที่ระบบได้รับการออกโดยอัตโนมัติ โฮสต์สามารถเปิดแผงพื้นที่ได้ตลอดเวลาเพื่อรับมัน!"

ฉันแค่บอกว่านักเดินทางข้ามเวลาต่างก็งี่เง่า ทำไมนายน้อยของฉันถึงแตกต่างขนาดนี้ หืม... ไม่เป็นไร มันสายไปหน่อย โอเค มันไม่สายเกินไป มันค่อนข้างทันเวลา

กู้จุนหยานสูดหายใจเข้าลึกๆ  ทำตามคำแนะนำของระบบในใจและใส่ความคิดของเขาเข้าไปในระบบ

แผงที่ไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าสีฟ้าปรากฏขึ้น โดยอ่านข้อมูลหน้าแรกอย่างเงียบๆ และชุดข้อมูลก็แสดงอย่างชัดเจน:

[ ชื่อ : กู้จุนหยา                                                              อายุ :  9 ปี                                                         ร่างกาย : พระกายศักดิ์สิทธิ เยือกเเข็ง                        สายเลือด :  อมตะ                                                          การเพาะปลูก :  ไม่มี                                                     ความสามารถ :      ไมมี                ]

คลังสมบัติ: ชุดของขวัญมือใหม่*3, รางวัลปกติ, ของใช้ประจำวัน,

สัตว์พาหนะจำนวนนับไม่ถ้วน (ผู้รับเหมา): ยังไม่มี

[ ชุดของขวัญมือใหม่ ต้องการเปิดหรือไม่ ]

" เอาเลย "

" ติ๊ง...หมุนวงล้ออมตะฟรี 3 ครั้ง "

เจ้าภาพจะได้รับโอกาสหมุนวงล้อวันละครั้งจะรีเซ็ตในตอนเช้าของทุกวัน

" เจ้าภาพต้องการสุ่มเลยหรือไม่"

" เอาเลย "

" ติ๊ง... ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับ ชุดคลุมอมตะ: 

“ติ๊ง... ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับเทคนิคการหายใจที่ซ่อนอยู่ เทคนิคการควบคุม "

“ติ๊ง... ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับเเกนสัตว์อสูรระดับครึ่งก้าวอมตะ "

"ติ๊ง...ขอแสดงความยินดีกับเจ้าบ้านที่ได้รับรางวัลการฝึกฝนเริ่มต้น ระดับการฝึกฝน +10 และการก้าวไปสู่ระดับที่สิบของการกลั่นพลังชี่!"

ฮิฮี นี้มันดีเกินไป...เขาจะเป็นบุตรแห่งโชคชะตาได้จริงหรือ?

โอ้ โฮ โฮ เจ๋ง!

[พิธีกรไม่ใช่พระเอก! -

“เฮ้ ระบบ ในเมื่อฉันไม่ใช่ตัวเอก แล้วมีตำแหน่งอื่นอีกไหม? อิอิ เรามาเจาะลึกกันดีกว่า!”

[ถ้าต้องระบุตัวตน โฮสต์ก็คือวายร้ายสีเทา! จอมวายร้ายสีเทา: ทั้งดีและชั่ว ไม่ได้รับการสนับสนุนจากสวรรค์ แต่ไม่ใช่หินก้าวที่สวรรค์จัดเตรียมไว้เพื่อการเติบโตของเด็กลิขิต เมื่อคุณเติบโตขึ้น คุณอาจเข้าร่วมค่ายผู้ร้าย หรือคุณอาจกลายเป็นพันธมิตรของ ตัวเอก : พิธีกรเป็นคนธรรมดาอย่าฝันที่จะเป็นพระเอก! -

ลืมไปเถอะเป็นคนธรรมดาก็จะเป็นคนธรรมดา

จากความทรงจำเพียงเล็กน้อยของร่างกายดั้งเดิม กู้จุนหยา รับรู้ว่าระดับการฝึกฝนในทวีปเทียนโจวแบ่งออกเป็นเจ็ดขั้นตอนหลัก:

ขั้นกลั่นพลังชี่ ขั้นการสร้างรากฐาน

ขั้นเเกนทองคำ ขั้นวิญญาญเเรกเริ่ม

ขั้นเเปลงร่างเทพเจ้า ขั้นหวนคืนสู่ความว่างเปล่า

ขั่น มหายาน

แต่ละอาณาจักรแบ่งออกเป็นระดับหนึ่งถึงเก้า ผู้คนในระดับสิบเช่นฉันนั้นไม่ได้หายาก แต่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพบเห็น

แต่เขารู้ดีว่าต้องมีสัตว์ประหลาดที่ไม่มีใครเทียบได้มากมาย

เพียงแต่ว่าพวกเขาทั้งหมดควรจะซ่อนอยู่ท่ามกลางยักษ์ใหญ่ที่มีรากฐานอันลึกซึ้ง อัจฉริยะที่สืบทอดมาเหล่านั้น

หรือผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นบุตรแห่งสวรรค์ บุตรแห่งโชคชะตา และอื่นๆ

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ท่ามกลางความอยากรู้อยากเห็นของกู้จุนหยาเวลายาวนานประมาณครึ่งชั่วโมงก็ผ่านไป และในที่สุดหมาป่าสีเงินก็ตื่นขึ้น

เมื่อมองไปที่หมาป่าสีเงิน ดวงตาของกู้จุนหยาก็เต็มไปด้วยสีสัน หมาป่าที่ดูสง่างามตัวนี้มีชื่อว่า เซียวไป๋ เป็นสัตว์อสูรระดับราชาอมตะ ที่พ่อของเจ้าของร่างเดิมมอบให้เป็นของขวัญเมื่อเขาอายุได้7 ปี จากนั้นเป็นต้นมาไม่ว่าจะไปที่ไหนเขาก็มักจะพามันไปด้วยทุกที่

เซียวไป๋ที่พึ่งตื่น จ้องมอง กู้จุนหยา ด้วยดวงตากลมโต หางที่ฟูของมันโบกไปมาอย่างมีความสุขเเตกต่างจากความดุร้ายโดยทั่วไปของสัตว์อสูรโดยสิ้นเชิง

เขาหลบดวงตาอันหน้ารักของเซียวไป๋ ยกมือคว้าขนมที่อยู่ด้านข้าง เเล้วโยนให้เซียวไป๋อย่างทำอะไรไม่ถูก เขาหัวเราะเบาๆเเล้วพูดว่า

" เซียวไป๋? เจ้าคิดว่าลูกพี่ลูกน้องเป็นคนเช่นไร " เขาเเตะคาง ยิ้มอย่างไร้เดียงสา คิดในใจตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าคนที่เจ้าของเดิมตามหาเป็นชายหรือหญิง เเละคนๆนั้นมีนิสัยยังไง เขารู้เพียงว่าผู้ที่สายเลือดตื่นขึ้น ..อือ..ควรจะปรากฎตัวในราชวงศ์โจว?

" ....บูววว..บูวว..บู " เซียวไป๋

 "โอ้.... " กู้จุนหยาเอียงหัวไปทางหน้าต่างด้วยดวงตากลมโตมองผ่านออกไปข้างนอก หลบเลี่ยงเซียวไป๋ที่ส่งเสียงไม่หยุด เขาไม่อยากคุยกับเซียวไป๋เเล้ว "..." ฟังไม่ออก 

ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของเซียวไป๋ที่ดูยังไงก็เป็นหมาป่าปลอม ที่ทำตัวราวกับสุนัขไซบีเรียนฮักกี้ดเขาหาวเล็กน้อยเอนกายนอนอย่างเกียจคร้านบนผ้าขนสัตว์สีขาวที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น ด้วยสีหน้าสงบสุขเเล้วหลับไปอย่างสงบ

ในรถม้าเปล่งเเสงไฟจางๆเด็กชายมีใบหน้าที่หน้ารักเละงดงาม เส้นผมสีดำประดับด้วยกิ๊บหยกสีเงินพระจันทร์ โดยมี หยกสีเเดงห้อยอยู่ที่หน้าผาก  เขานอนอย่างเงียบๆโดยมีหมาป่าสีขาวนอนอยู่บนพื้น เมื่อเวลาผ่านไปเขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยราวกับตกอยู่ในฝันร้าย

 ในความมืดกู้จุนหยาไม่รู้ว่าเขาปรากฎตัวที่นี่เมื่อไหร่เมื่อ กู้จุนหยา มองภาพตรงหน้าด้วยดวงตาที่ว่างเปล่า เขาก็มองเห็นโลกอันเเปลกประหลาดโดยมีเส้นตัดผ่านท้องฟ้าที่ไม่อาจข้ามไปได้ราวกระจก ภายใต้ท้องฟ้าสีเเดงฉานเต็มไปด้วยรอยเเตก ร้าวอันน่าสะพรึงกลัวราวกับมีสัตว์ร้ายซ่อนตัวอยู่  

 โซ่ตรวนสีดำ พันทั่วท้องฟ้า เส้นผมสีขาวยาวพันไปตามโซ่ที่ขยับไปรอบๆเพื่อปิดกั้น นิ้วเรียวยาวที่เปื้อนเลือดเอื้อม มือไปหาเขาอย่างช้า ผีเสื้อสีเเดงกระพือปีกบินไปหากู้จุนหยา

เขาเอื้อมมือไปข้างหน้าผีเสื้อตัวน้อยเข้าสู่หัวใจโดยไม่อาจขัดขืนได้กู้จุนหยารู้สึกถึงเส้นนับไม่ถ้วนที่ไม่อาจมองเห็นพันรอบตัวราวก็โซ่ตรวน ทำให้เขาสูญเสียความสามารถในการควบคุมตัวเองอย่างช้าๆเเละถูกรอยเเตกนับถ้วนกลืนกิน

กู้จุนหยาลืมตาขึ้นอย่างเเผ่วเบาใบหน้าที่งดงามราวกับนางฟ้าตัวน้อยของเขาไร้อารมณ์ ดวงตามืดมนเต็มไปด้วยความรกร้างของเขากระพริบอย่างรวดเร็ว   กลับมาเป็นดวงตาสีฟ้าที่สดใสเเละชัดเจนราวกับน้ำโดยที่เเม้เเต่ระบบก็ดูเหมือนจะไม่สังเกตเห็นสิ่งใด

จบบท

ยังไม่เเก้ไขคำผิด

สามเดือนผ่านไปไวเหมือนโกหก

ขบวนรถม้าของกู้จุนหยาก็มาถึง ราชวงศ์เทียนโจว

ภายในสามเดือนระหว่างการเดินทาง เขาสุ่มวงล้อในตอนเช้าเเละมักใช้เวลาทั้งหมดไปกับการนอนหลับโดยไม่ได้ฝึกฝนพลัง

กู้จุนหยามองผ่านหน้าต่างรถม้า

ภายนอกบรรยากาศเต็มไปด้วยความครึกครื้น เเละมีชีวิตชีวาเมื่อเขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความเจ็บปวดเมื่อนึกถึงความเกลือในสามเดือนของระบบ

เมื่อมาถึงใจกลางเมืองที่พลุกพล่าน ขบวนรถม้าที่หรูหราเเละมีผู้คนมากมายคอยคุ้มกันก็หยุดลงหน้าศาลาจินอี้ฟ หอการค้าอันดับหนึ่งในราชวงศ์เทียนโจว

" นายน้อยพวกเรามาถึงเเล้ว " เสียงที่เย็นชาของผู้อาวุโสเก้าดังเข้ามาในหูของกู้จุนหยา

เขาก็ลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าเเละเครื่องประดับที่เอียงให้เรียบร้อยเเล้วลงจากรถม้าอย่างสงบ

ภายใต้สายตาที่อยากรู้อยากเห็นของผู้สัญจรไปมา เด็กชายอายุราว9ปี ลงจากรถม้าภายใต้ความช่วยเหลือของชายหนุ่มอย่างช้าๆ

ห่างออกไปไม่ไกล ภายในชั้นสองของโรงเตี๊ยม ระเบียงไม้หักลงเเละหญิงสาวในชุดขาวก็ร่วงตกลงไปในอ้อมเเขนของชายหนุ่ม

ร่างทั้งสองหยุดชะงักกอดกันกลางถนน กู้เหนียนเหนียนมองใบหน้าของชายหนุ่มด้วยความตกตะลึงใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเย็นชา เธอก็ก้มลงด้วยความเขินอายราวกับกวางน้อย

กู้จุนหยามุมปากกระตุกมองภาพทั้งสองคนที่กอดกันด้วยสีหน้าว่างเปล่าอดไม่ได้ที่จะพึมพำ " หนุ่มสาวสมัยนี้เล่นเก่งกันจริง "

[ตรวจพบธิดาเเห่งโชคชะตา]

【ติ๊ง! ภารกิจเผยแล้ว! -

[ชื่อ : เย่หยูอี้

อายุ : 16

ร่างกาย : ฟีนิกซ์. การเพาะปลูก : กลั่นพลังชี่ ระดับ5 ความสามารถ : ปรมาจารย์พิษ

นิ้วทอง : วิญญาณอมตะผู้งดงามในจี้หยก]

ค่าโชค : 100,000 โชคชะตา

【ต้องการเปิดบทความหรือไม่】

กู้จุนหยาเลิกสนใจภาพตรงหน้าหันมองหน้าจอระบบเล็กน้อยเเล้วเก้าเท้าเข้าหอการค้าจินอี้ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ในเวลาไม่นาน ชายหนุ่มในชุดสีฟ้าโบกพัดขนนกก็มาปรากฎตัวข้างหน้ากู้จุนหยาเเละผู้อาวุโสเก้า  เขาโค้งตัวลงทำความเคารพด้วยรอยยิ้ม

" กู้จินหยุนทำความเคารพฝ่าบาทเจ้าชายน้อย เเละผู้อาวุโสเก้า "

" ข้าน้อยได้จัดที่พักไว้ให้พระองค์เเล้ว "

กู้จินหยุนมองทั้งสองคนด้วยความเคารพ

เเล้วพากู้จุนหยาเเละผู้อาวุโสเก้าขึ้นไปบนชั้นสี่โดยไม่รอช้าท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของคนรับใช้เเละลูกค้าที่มาซื้อของ

เด็กชายเอียงคอมองกู้จินหยุนด้วยดวงตากลมโตอดไม่ได้ที่จะพูดเตือน " อย่าลืมพาเซียวไป๋มาด้วย "

ทันใดนั้นผู้อาวุโสเก้าก็เหมือนจะคิดอะไรได้ เขาถามกู้จินหยุนด้วยน้ำเสียงเเผ่วเบา " งานประมูลจะจัดขึ้นตอนไหน "

เรียนผู้อาวุโสเก้า จินหยุนคิดว่า งานประมูลของเราจะเริ่มต้นภายในเจ็ดวัน ท่านต้องการอะไรเพิ่มเติมหรือไม่

" ก็เเค่นั้นเเหละ " เขาหยุดเล็กน้อยเเละตอบ

" ไม่ต้องเเล้ว"

ภายใต้การนำทางของกู้จินหยุนกู้จุนหยาก็มาถึงห้องบนชั้นสี่โดยมีห้องของผู้อาวุโสเก้าอยู่ข้างๆกันเมื่อมาถึงห้อง กู้จุนหยาก็เอนกายลงบนเตียงอย่างเกียจครานเขาเอียงหัวมองข้อความระบบด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนพูดเสียงเบา

" เอาล่ะเปิดเลย "

ติ๊ง!【 บทความ 】

[เย่หยูอี้ นักฆ่าอันดับ1 ในศตวรรษที่21 ถูกคนรักหักหลังระหว่างทำภารกิจ โดยไม่คาดคิดเลือดของเธอหยดลงไปในหยกโบราณที่เธอขโมยมาระหว่างภารกิจ

เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาด้วยความงุนงงเธอก็ตื่นขึ้นมาในร่างของเย่หยูอี้ คุณหนูใหญ่เเห่งตระกูลเย่ ขยะที่ไม่มีรากฐานทางจิตวิญญาญ

เมื่อสำรวจหยกโบราณเธอก็ได้พบกับจิตวิญญาณผู้เป็นอมตะ มู่เทียนหลี่ ผู้เเข็งเเกร่งอันดับหนึ่งเเห่งทวีปเทียนโจว ภายในเวลาเพียงพันปีเขาก็สามารถก้าวข้ามจากขั้นมหายาน กลายเป็นอมตะได้สำเร็จ

โดยไม่คาดคิดเมื่อเขากำลังขึ้นสู่สวรรค์ได้สำเร็จ

เเต่ลูกศิษย์ของเขาดันทรยศร่วมมือกับบรรพบุรุษมหายานองค์อื่นๆ เพื่อฆ่าเขา

เพื่อความอยู่รอดเขาซ่อนจิตวิญญาณของเขาไว้ภายในจี้หยกโบราณที่เป็นสมบัติอมตะที่ช่วยให้เขาทะลวงผ่านระดับอมตะ

ด้วยความช่วยเหลือของมู่เทียนหลี่เเละของภายในหยกโบราน เย่หยูอี้ก็สามารถสร้างรากฐานทางจิตวิญญาญ ไฟสวรรค์ได้สำเร็จ

เเละโกงไปตลอดทาง

จนกระทั่งนางได้พบกับ เย่อ๋อง โจวเทียนหวู่ เจ้าชาย5ผู้ลึกลับ

ชายที่ราวกับอมตะผู้ทรงอำนาจอย่างโจวเทียนหวู่  ก็ตกหลุมรักนางเอกเเละได้เเต่งงานด้วยกันด้วยราชโองการจากจักรพรรดิ

เเต่ความรักของนางเอกเเละพระเอกก็ไม่ง่าย เพราะระหว่างทางนางเอกเเละพระเอกได้พบกับชายหนุ่มมากหน้าหลายตาที่ยินดีทำเพื่อนางเอก เเละนางเอกก็มักจะให้ความหวังเเละคลุมเครือกับเหล่าชายหนุ่มผู้มีอำนาจเหล่านั้น เมื่อเธอมาถึงจุดสูงสุด เเละกำลังขึ้นสู่สวรรค์พร้อมพระเอก ในตอนท้ายเธอก็บอกปัดโบกมือไล่ชายหนุ่มที่สูนเสียทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อเธอ พร้อมพูดว่า. ข้ารักเเค่โจวเทียนหวู่เท่านั้น ที่ผ่านมาข้าเเค่ไม่อยากให้พวกท่านเสียใจ]

กู้จุนหยา"..."

เเล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้าล่ะ

[เเน่นอนว่ามันเกี่ยวกับเจ้าภาพ]

[เพราะตามเนื้อเรื่องหลัก กู้เหนียนเหนียนน้องสาวคนที่7เเห่งสำนักเมฆาสวรรค์ ตกหลุมรักพระเอกโจวเทียนหวู่ก่อนนางเอก เเละเธอมักจะคอยวางเเผนเพื่อฆ่านางเอก]

[เเม้ว่าในท้ายที่สุดเธอจะพ่ายเเพ้ต่อนางเอกเเละกำลังจะถูกพระเอกฆ่า เเต่เธอก็ไม่ตายเเละรอดชีวิตไปได้ด้วยความช่วยเหลือของผู้อาวุโสคนที่เก้าที่ปรากฎตัวขึ้นเพื่อพาเธอกลับตระกูลกู้ในโลกเบื้องบน]

เขาหาวสองครั้งเเล้วกล่าวไล่ระบบด้วยน้ำเสียงเกียจคร้าน " โอ้..เป็นเช่นนั้น งั้นเจ้าไปเถอะข้าจะพักผ่อน "

【?!เดี๋ยวก่อนเจ้าภาพ!! 】

[กู้เหนียนเหนียนได้เกิดใหม่เเล้ว]

[ติ๊งตรวจพบธิดาเเห่งโชคชะตา]

[ชื่อ : กู้เหนียนเหนียน

อายุ : 17

ร่างกาย : อมตะ การเพาะปลูก : กลั่นพลังชี่ ระดับ10 ความสามารถ : ผู้สวมหนังสือ

นิ้วทอง : ระบบนักเต้นหัวใจ]

ค่าโชค : 300,000 โชคชะตา

กู้จุนหยา "...."

เดี๋ยวนี้นักเดินทางข้ามเวลามีเยอะขนาดนั้นเลยหรือ

【 เจ้าภาพๆ !! เธอสวมหนังสือ เเละเธอก็เป็นนักเดินทางข้ามเวลาเหมือนกัน อีกอย่างคือ เธอมีระบบ!!】

กู้จุนหยาขมวดคิ้วดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความซับซ้อน " ระบบของเธอคืออะไรเธอสามารถสัมผัสถึงคุณได้ไหม "

【 เจ้าภาพระบบของเธอคือระบบนักเต้นหัวใจ 】

, เจ้าภาพอย่ากังวลคุณต้องรู้ว่าฉันสุดยอดเเค่ไหนก็เเค่ระบบนักเต้นหัวใจเล็กๆน้อย มันเป็นเเค่ระบบระดับต่ำ เเละไม่สามารถสัมผัสถึงระบบที่สุดยอดเเละยิ่งใหญ่เช่นฉันได้ ,

"เอาล่ะ เเต่ ถ้าอย่างนั้นเธอก็รู้เนื้อเรื่องในนิยายทั้งหมดใช่ไหมล่ะ  " เมื่อฟังเสียงที่ไม่สัมพันกันกับข้อความของระบบ กู้จุนหยา ก็ยิ้มมุมปากด้วยความสนใจ

【 โฮสต์?!! 】

【!! นางเอกเย่หยูอี้ได้เกิดใหม่เเล้ว เเละเธอมีสมุดนิยายเป็นนิ้วทองที่ช่วยให้เธอเกิดใหม่ 】

กู้จุนหยา "..."

เขาก้มหน้าพึมพำด้วยใบหน้าที่โศกเศร้า " บ้าๆ โลกนี้มันอยู่ยาก

ตระกูลเย่

เย่หยู่อี้ ลืมตาขึ้นด้วยความตกตะลึง ไม่นางยังไม่ตาย นางจำได้อย่างชัดเจน ถึงความเจ็บปวดของการถูกฆ่าด้วยคนที่นางรักที่สุดเเละเฝ้ามองอาจารย์มู่เทียนหลี่ที่นางเคารพปกป้องนางจนตาย

ในตอนที่นางตายด้วยความเจ็บปวดเเละไม่ยินยอมนางก็เข้าใจเหตุการทั้งหมดเพราะนาง ได้พบกับนิยายเล่นหนึ่งที่เขียนเรื่องราวการเดินทางของนางเเละโกงไปตลอดทาง เเละได้รู้ว่า กู้เหนียนเหนียนก็เป็นนักเดินทางข้ามเวลาเหมือนกัน

ที่กู้เหนียนเหนียนเอาเเต่มุ่งเป้ามาที่นางก็เพราะนางเป็นนางเอกของนิยายเรื่องนี้

" ที่เเท้โจวเทียนหวู่ก็เคยเป็นคนรักของนาง "

" ฮ่าฮ่ากู้เหนียนเหนียนข้าเย่หยูอี้กลับมาเเล้ว ในเมื่อสวรรค์ให้โอกาศข้าอีกครั้งข้าก็จะทวงทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของข้ากลับคืนมาอย่างเเน่นอน เเละให้เจ้าต้องชดใช้ "

นางมองจี้หยกโบราณด้วยความอ่อนโยน กระซิบน้ำเสียงเเผ่วเบา" อาจารย์จากนี้ไปข้าจะไม่ยอมให้ผู้ใดก็ตามมาทำร้ายท่าน "

อีกฝั่งภายในโรงเตี๊ยม

กู้เหนียนเหนียน ถามระบบด้วยคิ้วที่ขมวดมุ่น

" ระบบคุณกำลังจะบอกว่าพ่อของเจ้าของร่างเดิมไม่ใช่คนธรรมดา เเต่เป็นคนจากโลกบนอย่างนั้นหรือ"

"ถ้าอิงตามนิยายเเล้วในตอนที่พระเอกกำลังจะฆ่าเจ้าของเดิม เเต่ชายหนุ่มในชุดดำก็ปรากฎตัวเเละช่วยเธอไว้ " หลังจากนั้นเจ้าของเดิมก็ไม่ปรากฎตัวขึ้นอีกเลย ที่เเท้เธอก็มีภูมิหลังที่ซ่อนอยู่ที่ไม่ได้เปิดเผยในนิยาย

[ใช่เเล้วโฮสต์]

【ติ๊ง! ภารกิจเผยแล้ว! -

[ได้รับความชื่นชอบจากกู้ซิงเฉิน]

รางวัล : เข้าสู่ขั้น เเกนทองคำระดับเเรกโดยตรง

บทลงโทษ : ฟ้าผ่า 9 ครั้ง

【 ชื่อ : กู้ซิงเฉิน

ระดับพลัง : ราชาอมตะ ระดับ10

ความชอบ : 0

ตำเเหน่ง : ผู้อาวุโสลำดับที่เก้าเเห่งตระกูลกู้ 】

【ติ๊ง! ภารกิจเผยแล้ว! -

[ได้รับความชื่นชอบจากเจ้าชายน้อยกู้]

รางวัล : เข้าสู่ขั้น มหายาน ระดับสูงสุด /เป็นที่ชื่นชอบของทั้งตระกูลกู้

ล้มเหลว : ตาย??

[ชื่อ : กู้จุนหยา

ระดับพลัง :???

ความชอบ : -100

ตำเเหน่ง : เจ้าชายน้อยผู้สูงศักดิ์เเห่งตระกูลกู้]

" อ๊ะ...ขั้นมหายาน " กู้เหนียนเหนียนพูดด้วยความตกตะลึงเเต่เมื่อมองไปที่ค่าความชอบเธอก็มึนงง ไม่เธอไม่เคยพบกับนายน้อยกู้ผู้นั้น เเล้วทำไมความชอบถึงติดลบละ

" ระบบเจ้ามันไม่หน้าเชื่อถือ "

เมื่อไปที่ระบบกู้เหนียนเหนียนก็กัดฟันด้วยความโกรธ นางอยากจะบ้าภารกิจนั้นยากจนเเทบจะเป็นไปไม่ได้เเต่รางวันนั้นช่างหอมหวานมากจนนางอดไม่ได้ที่จะร้องให้อย่างขมขื่นด้วยน้ำตาที่ไหลออกจากมุมปาก

" หึระดับsssเเล้วยังไงละความชอบ-100เเล้วยังไงละ ยังไงฉันก็อ่านนิยายเเนวนี้มาเยอะเเล้ว ถ้าตามนิยายต่างๆนี่มัน    

จอมวายร้ายดำคล้ำที่ต้องการทำลายโลกชัดๆ เเละมันก็จะต้องมีสาวงามที่มาทำดีด้วยเเละกลายเป็นเเสงจันทร์สีขาวเหมือนในนิยายที่ทำให้เขาคลั่งใคล้เเละกลายเป็นยันเดเระในที่สุด"

นางคิดอย่างจริงจังเเละนึกถึงนิยายนับไม่ถ้วนที่นางอ่านเมื่อชาติที่เเล้ว ด้วยความช่วยเหลือระบบนางยังคงมีโอกาศ

" ก็เสี่ยงดี เอาละระบบคุณจะได้รู้ว่ากู้เหนียนเหนียนคนนี้มีเสนห์เเละเป็นที่ชื่นชอบของสวรรค์เเละโลกเพียงใดต่อให้เขาจะเป็นเจ้าชายเเห่งโลกเบื้องบนเเล้วไงละ" นางเชิดหน้าที่มีเสนห์ของนางขึ้นมองฟ้ายกยิ่มมุมปากอย่างเจ้าเลห์ เเล้วนางก็นึกขึ้นได้

"เดี๋ยวนะระบบเเต่ในนิยายดูเหมือนว่าจะไม่มีเจ้าชายน้อยตระกูลกู้โผล่มาเลยนิ งั้นการวางเเผนขั้นต่อไปก็จะยากยิ่งขึ้นเเละนิสัยของเขาตอนนี้ก็ยังไม่มีการอ้างอิงเเต่ตามตัวละครของเขาเขาคงจะเป็นคนที่เข้าใจยาก

[ ถูกต้องเเล้วโฮตส์เจ้าชายกู้อาจจะเเข็งเเกร่งกว่าพระเอกโจวเทียนหลีด้วยซ้ำเขาน่าจะมาจากโลกเบื้องบน]

"เอาละฉันจะตามหาเจ้าชายกู้ได้ที่ไหน" กู้เหนียนเหนียนถามระบบด้วยความตื่นเต้น

[ โฮตส์เจ้าชายกู้ควรจะอยู่ในศาลาจินอี้ในอีกเจ็ดวันงานประมูลจะถูกจัดขึ้นเละคุณจะได้พบเขาอย่างเเน่นอน 

อีกอย่างตอนนี้ที่พระราชวังจัดงานเลี้ยงขึ้นคุณน่าจะได้พบกับพระเอกโจวเทียนหวู่เเละนางเอกเย่หยูอี้ เเละการต่อสู่ของคุณคงจะยากขึ้นเพราะนางเอกก็มีอาจารย์สุดหล่อในจี้หยกโบราณ ไม่เเน่คุณอาจจะได้พบกับเจ้าชายกู้ก็ได้]

"เอาละ"กู้เหนียนเหนียนตอบอย่างเชื่องช้าเมื่อนึกถึงนางเอกเย่หยูอี้ มันคงจะยากหากจะเอาชนะเย่หยูอี้ที่เป็นนักฆ่าในโลกที่เเล้วเเละมีรัศมีตัวเอก เเต่นางจะไม่เเพ้เพราะนางรู้ทุกอย่างตามนิยายเเละมีข้อได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

เมื่อนึกถึงเนื้อหาในนิยาย

  นางก็เปลี่ยนชุดเป็นสีขาวพระจันทร์ประดับด้วยใข่มุกสีชมพู เปลือกตาของนางทาด้วยสีชมพูมีหยดน้ำเล็กๆทำให้นางมีเสนห์ยิ่งขึ้น

ปากเล็กของนางเม้มล็กน้อย ประกอบกับผิวที่ขาวเนียนอมชมพูราวกับจะบีบน้ำออกมา

ทำให้นางดูน่ารักละเอียดอ่อนเเละน่าสงสารอย่างยิ่ง

นางมองกระจกน้ำจากระบบด้วยความพึงพอใจอดไม่ได้ที่จะพึมพำ" หน้าตาเเบบนี้ หึ!!ดูซิว่าคนโบราณอย่างเจ้าชายกู้จะไม่ถูกล่อลวงเเละตกอยู่ภายใต้กระโปรงของข้า"

ณ ตระกูลเย่

เย่หยูอี้ มองไปที่กระจกด้วยใบหน้าเย็นชา หญิงสาวคนนี้เป็นหญิงสาวที่สวยงามอย่างยิ่งเธอมีใบหน้ารูปใข่ดวงตาเรียวยาวทำให้เธอดูราวกับจักรพรรดินีผู้สูงศักธิ์

ผิวของนางขาวเนียนตัดกับชุดสีเเดงเพลิงทำให้นางดูร้อนเเรงเเละมีเสนห์

ตอนนี้นางมีความทรงจำจากชาติก่อนเเละนางก็ไม่ได้เเต่งตัวตามต้นฉบับอีกต่อไป กู้เหนียนเหนียนคงจะไม่สามารถวางกับดักเเละเล่นงานนางได้อย่างง่ายดายอีกต่อไป 

นางลุกขึ้นพูดกับซู่ซู่อย่างเย็นชา

" ท่านพี่คงจะรอนานเเล้วเราไปกันเถอะ"

นางเดินอย่างรวดเร็วผ่านทางเดินไปหน้าประตูทั่งสองด้านล่อมด้วยดอกไม้หลากหลายสีสันงดงามตระการตาตามทางเดิน  ด้วยการเก้าเดินอย่างรวดเร็วในเวลาไม่นาน

ร่างของนางก็ปรากฎหน้าตระกูลเย่ ซึ่งมีรถม้าหรูหราที่ถูกคุ้มกันด้วยองครักษ์ปกป้องจอดรออยู่โดยมีชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาดูอ่อนโยนในชุดน้ำเงินคราม เมื่อเขาเห็นการมาถึงของเย่หยูอี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างอ่อนโยน " เสี่ยวหยูอี้เจ้ามาเเล้ว"

เมื่อเห็นชายหนุ่มเย่หยูอี้ก็เดินอย่างเร็วยิ่งขึ้นจนเกือบจะวิ่งเข้าหาชายหนุ่ม นางจำได้ในชีวิตก่อนถึงเเม้พี่ชายของนางตกหลุมรักกู้เหนียนเหนียนก็ตามเเต่ เขาก็ยังคงเลือกนางที่เป็นน้องสาวเเละเข้าข้างนาง ในท้ายที่สุดเขาก็ตายเพื่อนาง"

เเม้พี่ชายของนางจะชมชอบหญิงผู้นั้นเเต่เขาก็ไม่เคยทรยสต่อความไว้วางใจของนางเลย นางอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น ในชีวิตนี้นางจะไม่มีทางให้โอกาสกู้เหนียนเหนียนวางเเผนต่อต้านพี่ชายของนางอีกต่อไป

นางจับมือเย่จื่อเฉินด้วยรอยยิ้มเเละก้าวขึ้นรถม้าด้วยความมุ่งมั่น

จนเย่จื่อเฉินก็อดไม่ได้ที่จะเเปลกใจเมื่อดูน้องสาวของเขาเช่นนี้อือ? ดูเหมือนว่าวันนี้น้องสาวของเขาดูจะเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเเล้ว เขาส่ายหัวยิ้มอย่างอ่อนโยนเเล้วขึ้นรถม้าอีกคัน

ในเวลาไม่นานรถม้าของนางก็มาถึงพระราชวัง

ในงานเลี้ยงที่มีผู้มีอำนาจหลายคนนั่งอยู่ เสียงที่เเหลมสูงของขันทีก็ดังขึ้นท่ามกลางเสียงของผู้คน

" ตระกูลเย่มาถึงเเล้ว!"

ท่ามกลางสายตาของทุกคนร่างในชุดเเดงที่ดูราวกับเปลวเพลิงก้าวอย่างสง่างามด้วยตัวตั้งตรงใบหน้าของนางขาวราวหยกมันเเพะดวงตาของเธอมีเสนห์เเละเรียว เหล่าชนชั้นสูงต่างก็มองไปที่นางด้วยความสนใจต่างก็ตกตะลึงเมื่อพวกเขาเตรียมจะเยอะเย้ย

ภายใต้สายตาของทุกคนด้วยรูปโฉมที่งดงามสะคราญตาของเย่หยูอี้ ทำให้ทุกคนกลั้นหายใจด้วยความตกตะลึงกับเสน่ห์อันเย้ายวนของนาง

ด้านข้างของนางมีชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาในชุดสีน้ำเงินเต็มไปด้วยควมาอ่านามอ่อนโยน

ทั้งสองโคงคำนับต่อจักรพรรดิ์เเละนังลงบนที่นั่งตระกูลเย่อย่างสงบโดยไม่สนใจเสียงโดยรอบ

เสียงของขันทีก็ดังขึ้นอีกครั้ง" เจ้าชายลำดับที่ห้าเสด็จ" 

สิ่นเสียงของขันทีชายหนุมในชุดสีดำปักด้วยลายมังกรก้าวเข้ามาใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาปิดด้วยหน้ากากครึ่งหน้า เเต่ที่หน้าประหลาดใจคือมือของเขาที่กุมมือหญิงสาวในชุดขาวพระจันทร์ ใบหน้าที่สวยงามเเละหน้าสงสารของเธอดูขี้อายเล็กน้อย

เมื่อมองไปที่มือที่จับกันของกู้เหนียนเหนียนเเละโจวเทียนหวู่เย่หยูอี้ก็รู้สึกราวกับมีนับเข็มทิ่มเเทงใจนับไม่ถ้วน

เมื่อนางไม่รู้ก็ไม่เจ็บมากนักเเต่เมื่อรู้เเล้วนางก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจของนางกำลังจะสลายอดไม่ได้ที่จะนึกถึงความทรงจำเเละความตายในชาติก่อน

เหล่าหญิงสาวตระกูลใหญ่ที่พูดถึงเย่หยูอี้ก็มองไปที่เจ้าชายเก้าเเละหญิงสาวปริศนา

ด้วยความฮือฮา ว่ากันว่าเจ้าชายห้าเป็นคนลึกลับเเละสันโดดเขาเต็มไปด้วยความบริสุทธเเละไม่เคยเข้าใกล้สตรีเลยเเม้จะมีเหลาคุณหนูทั้งเล็กเเละใหญ่มอบตัวให้เขาก็ตาม

โจวเทียนหวู่กระชับมือของกู้เหนียนเหนียนอย่างอ่อนโยนดวงตาของเขามืดลงเล็กน้อยเเฝงด้วยความหึงหวง

!ติ้งความชอบ+10

เมื่อได้ยิมเสียงของระบบกู้เหนียนอดไม่ได้ที่จะยกมือป้องปากเพื่อปิดบังรอยยิ้มของนาง

ร่างของนางนั่งลงข้างโจวเทียนหวู่ โดยที่มือยังคงกุมนางไว้เเน่น นางอดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามองไปทางเย่หยูอี้ด้วยดวงตาท้าทาย

ฝั่งตรงข้ามเมื่อมองดูดวงตาที่ท้าทายของกู้เหนียนเหนียน อารมณ์ของเย่หยูอี้ก็เย็นลง นางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกรังเกียจเเม้เหล่าชายหนุ่มผู้สูงศักธิ์มากมายจะจะปรากฎรอบตัวนางเเต่ การกระทำของนางก็ไม่ต่างอะไรจากโสเภนีที่จะปรากฎตัวบนเตียงของชายหนุ่มไม่ซ้ำหน้าหลากหลายเผ่าพันธุ์ ถ้าไม่ติดโรคอะไรเเปลกๆก็ถือว่าเป็นปาฎิหารเเล้ว

เมื่อความคิดของเธอเริ่มน่ารังเกียจยิ่งขึ้นเสียงอันเเหลมคมของขันทีก็ดังขึ้น " ศาลาจินอี้มาถึงเเล้ว"

เมื่อเสียงของทีดังขึ้นเสียงสนทนาที่ดังก็หยุดลง

บางคนอดไม่ได้ที่จะเเปลกใจ เป็นเรื่องน่าประหลาดใจที่ขุมกำลังลึกลับอย่างหอการค้าจินอี้จะเข้าร่วมงานเลี้ยงเเม้ว่าพระราชวังจะส่งคำเชิญไปก็ตาม

ตามสายตาซุบซิบของผู้คน

ชายหนุ่มร่างสูงในชุดคลุมสีฟ้าโบกพัดอย่างสง่างามก้าวเข้ามาอย่างสงางามใบหน้าที่หล่อเหลาดวงตาของเขาดูราวกับสุนัขจิ้งจอกซึ่งยังคงมีรอยยิ้มมาตรฐานเเละสมบูณเเบบ

ด้านหลังของเขามีชายหนุ่มที่ลึกลับไม่อาจหยั่งถึงได้ใบหน้าของเขาหล่อเหลาเย็นชาราวกับน้ำค้างเเข็งที่ไม่มีวันละลายเก้าตามอย่างสงบด้านข้างของเขาคือเด็กชายที่ดูราวกับนางฟ้าในชุดขาวคลุมด้วยผ้าคลุมสีม่วงโดยมีใข่มุกล้ำค่าที่ใสราวหยกหยดน้ำห้อยลงมากำลังยิ้มอย่างสดใส

เย่หยูอี้อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ไม่สิดูเหมือนว่าชาติก่อนหอการค้าจินอี้จะไม่ได้เข้าร่วมงานเลี้ยง เเละในชาติที่เเล้วในตอนที่นางสืบค้นข้อมูลนางก็ได้ค้นพบว่าหอการค้าจินอี้กำลังปกป้องกู้เหนียนเหนียนอย่างลับๆ

ทำให้การลงมือสังหารนางเเทบเป็นไปไม่ได้เลย

เเต่เป็นไปได้ยังไงเขาไม่ควรปรากฎตัวขึ้นในตอนนี้

เมื่อมองไปที่ชายในชุดดำนางก็นึกถึงความทรงในใจของนาง

เมื่อดาบของนางกำลังจะสังหารกู้เหนียนเหนียนได้สำเร็จ ชายในชุดคลุมสีดำ ลึกลับเเละไม่อาจหยั่งรู้ก็ปรากฎตัวราวกับเทพพระเจ้า เเละช่วยชีวิตกู้เหนียนเหนียนไว้อย่างง่ายดาย

ชายผู้นั้นหลุบมองนางอย่างถ่อมตน เเต่ก็ไม่ได้ลงมือโจมตีนาง เเละพากู้เหนียนเหนียนไปโดยทิ้งคำพูดสุดท้ายไว้ด้วยน้ำเสียงเย็นชา

" สังหารนาง? เจ้าคงไม่สามารถรับผลที่ตามมาได้ "

นางได้เพียงมองอย่างตกตะลึงเเละนึกถึงคำพูดของชายลึกลับ เขาเเข็งเเกร่งมาก! เเละการสังหารนางก็ง่ายดายเเต่ทำไมเขาถึงไม่ฆ่านางละ

เมื่อสติของเย่หยูอี้กลับมา ร่างทั้งสามก็มาถึงที่นั่งซึ่งอยู่ไม่ไกลกับของตระกูลเย่ กู้จินหยุนไม่ได้นั่งลงตรงกลางเเต่หลบไปนั่งด้านข้างให้กู้จุนหยาที่ติดตามเขามานั่งลงเเทน โดยมีกู้ซิงเฉินนังอยู่ด้านข้าง

  เเต่เมื่อเย่หยูอี้มองไปที่เด็ดชายนางก็คิดไม่เคยพบเขามาก่อนนางไม่เเน่ใจว่าเขาเป็นใครเเต่สัญชาติ        ญาณบอกนางว่าเเม้ว่าเขาจะเป็นเด็กน้อยเเต่ชายลึกลับที่ช่วยชีวิตกู้เหนียนเหนียนเเละเจ้านายเเห่งหอการค้าจินอี้ให้เกียรติเขาอย่างมากจะเขาต้องเป็นคนจากโลกเบื้องบนอย่างไม่ต้องสงใสเเละสถานะของเขาคงจะไม่ต่ำ