แค่ความสุข...
เนื้อหาอาจไม่เหมาะสม
มิน
เอ้ะ!วันนี้ต้องรีบสักหน่อยแล้ว
//ฉันรีบออกจากบ้าน//
เมื่อไหร่จะถึงนะ
//ชน//
อุ้ย!ขอโทษนะคะ
//มินยืนต่อหน้าร่างสูง//
เจม
เดินไม่ดูทางเอาซะเลย
//หงุดหงิด//
มิน
//สวยจัง//
ตายแล้วสายแล้ว
มิน
เห้ออออ
//ถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อกำลังเดินกลับบ้าน//
วันนี้เหนื่อยเป็นบ้า
ทันใดนั้นก็มีมือปริศนาเอาผ้าผิดปากมินจนสลบไป
มิน
//ฟื้น//
ที่นี่ที่ไหนน่ะอย่าบอกนะว่าลักพาตัว
//ขอให้เป็นผู้ชายหล่อๆ//
เจม
ว่าไงของเล่นชิ้นใหม่
//เดินเข้าไปใกล้อีกฝ่าย//
มิน
เอ้ะคนเมื่อเช้านิทำไมถึงได้ลักพาตัวเรามากัน
//ทำหน้าสงสัย//
เจม
โทษฐานที่เธอทำให้ฉันหงุดหงิดเมื่อเช้าต่อไปนี้จงรับกรรมของแกไปซะ
//จับคางมินอย่างแรง//
มิน
อะไรเนี่ย!
//สบัดหน้าหนี//
เจม
น่าสนใจจริงๆแกทำแบบนี้ยิ่งทำให้ฉันตื่นเต้น
//เจมยิ้มสะใจ//
ฉันไปสืบมาแล้วเหมือนจะไม่มีใครต้องการเธอเลยนิไอ่ขยะไร้ค่า
//จับตัวอักฝ่ายฟาดกับผนัง//
ต่อให้แกตายไปสักคนคงไม่มีไครสนใจหรอก
//กระชากผมมินให้เงยหน้า//
มิน
โอ้ยมันเจ็บนะโว้ย!
//มินพยายามดึงมืออีกฝ่ายออก//
เจม
ดีฉันชอบเสียงร้องของเธอ
เธอจะได้รู้กันถ้าต่อปากต่อคำกับฉัน
//เจมผลักอีกฝ่ายอย่างแรง//
ความโหดร้าย
มิน
โรคจิตหรือไงกัน
//บ่นกับตัวเอง//
มิน
ฉันบอกว่าแกมันไอ้โรคจิต!!!!
//ตะโกน//
เจม
//ตบหน้ามินอย่างแรง//
บังอาจ
คงอยากตายไวสินะ
ไอ้ขยะไร้ค่า
//เตะอีกฝ่ายแรงๆ//
มิน
//ปิดปากเงียบ//
//น้ำตาเริ่มไหลเพราะความเจ็บและความกลัว//
เจม
แค่นี้ก็จะร้องแล้วหรอ
อ่อนแอเป็นบ้า!
//ตะคอก//
เจม
แกต้องอยู่ที่นี่กับฉันตลอดไป
//ยิ้มเยาะ//
เจม
ไปทำอาหารมาสิวะ
//ตะคอก//
มิน
\\รีบเดินไปทางห้องครัว//
เจม
ให้มันได้แบบนี้สิไอ้ไร้ค่า
//ยิ้มเยาะ//
มิน
//ท้องร้อง//
หิวจังฉันเองก็ไม่ดเกินข้าวหลายวันแล้ว
//คิดในใจ//
เจม
เร็วสิวะไอ้ขยะ
//ตะโกนจากห้องนั่งเล่น//
เจม
ถ้าไม่ถูกใจล่ะก็แกโดนแน่
มิน
//มินรีบทำด้วยท่าทางกระวนกระวาย//
เจม
มองไรไปทำงานไป!
//ตะคอก//
มิน
คือ..ฉัน
ฉันหิว
//เสียงท้องร้องดังขึ้น//
เจม
เหอะ!..
//ปัดข้าวทิ้ง//
ก้มลงไปกินสิ
มิน
//มินได้แต่ยืนกุมมือนิ่งๆด้วยความกวาดหวั่น//
เจม
อยากกินก็ไปเลียสิวะ
//โยนจานใส่หน้าอีกฝ่าย//
มิน
โอ้ย!!
//กุมแผลที่หัวแน่น//
//เลือดสีแดงสดใหลออกมา//
เจม
เหอะ!อ่อนหัดชอบ
//ยิ้มเยาะเย็น//
เจม
จะไปไหนก็ไปซะไปรกหูรกตา
//ตะโกน//
มิน
//มินรีบเดินไปหากล่องประถมพยาบาล//
ไอ้บ้าเอ้ย..
//มินทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมทนทุกข์//
มิน
แผลเก่ายังไม่หายเลย
//มินกุมแผลเก่าที่ลำตัว//
มิน
ทำไมถึงได้ใจร้ายขนาดนี้กันนะ
//สีหน้าโศกเศร้า//
เจม
มาทำอะไรห้องฉันใสหัวออกไป!
//เตะอีกฝ่ายให้ออกจากห้อง//
มิน
//มินกุมแผลแน่น//
เห้อ...
//เดินเข้าห้องเก่าๆของตน//
มินหลับทันทีเมื่อถึงห้องแต่ตอนเช้าเธอนั้นตื่นไม่ไหว
เจม
เห้นไอ้ขยะไปไหนแล้ววะ!
//เสียงตะโกนดังแต่เช้า//
มิน
//มินที่จับไข้ตัวร้อนอยู่บนเตียงเก่าๆค่อยๆลุกขึ้นเพื่อนไปรับกรรมต่อ//
เจม
พึ่งตื่นหรือ
//กล่าวทักทันทีเมื่อเห็นอีกฝ่าย//
ถ้าจะตื่นสายขนาดนี้ฉันสามารถทำให้เธอไม่ตื่นได้อีกเลยนะ
//เจมควักมีดสั้นขึ้นมา//
มิน
ขอโทษ..
//ร่างบางเดินอย่างเหนื่อยล้า//
เจม
//จับทุบ//
เรียกร้องความสนใจหรือไงยัยโง่!
//กระชากผมอย่างแรง//
คิดว่าทำท่าทางอ่อนแอแล้วฉันจะสงสาร?
//ปัดให้อีกฝ่ายล้มไปอีกทาง//
สมเพช!
//ตะหวาด//
มิน
//ไม่มีแรงแม้จะยืนขึ้น//
ขอโทษ...
//พยายามฝืน//
แค่ความสุข
มินแอบหลบมาอยู่หลังบานตอนที่เจมไม่อยู่
มิน
เห้ออ..
//ถอนใจด้วยความเหนื่อย//
มินหยิบกีตาร์เก่าๆที่พ่อของเธอทำให้ก่อนที่ท่านจะจากไป
มิน
มันเจ็บปวดเหลือเกิน...
//เสียงเพลงและเสียงร้องบรรเลงขึ้นด้วยความชำนาญและไพเราะ//
มิน
ที่ฉันรู้ว่าฉันไม่มีค่าอะไรสำหรับเธอเลย...
ฉันพยายามหาวิธีแก้แล้ว...
แต่มันไม่มีวิธีเลย...
//เสียงเพลงบรรเลงจบ//
เจม
เล่นบ้าอะไรของเธอ
//ยืนหน้าประตูหลังบ้าน
เจม
//กระชากกีต้าร์ออกจากมืออีกฝ่ายอย่างแรง//
มิน
เดี๋ยวก่อน
//พยายามเอากีต้าร์คืน//
มิน
อย่านะนั้นมีนของที่สำคัญกับฉันมากเลยนะได้โปรด ...
//มินเริ่มรองให้อีกครั้ง//
เจม
ของสำคัญหรอ
//ยิ้มเยาะ//
เจม
นั้นมันยิ่งดีเลยไม่ใช่หรือไง
//ทุบกีต้าร์ลงกับพื้นอย่างแรง//
มิน
ไม่!!!
//รีบวิ่งไปหาซากกีต้าร์//
เจม
น่าสมเพช
//มองเศษกีต้าร์ที่แตกเป็นเสี่ยงๆด้วยความพอใจ//
มิน
//มินลุกขึ้นก่อนจะตบไปที่หน้าเจมอย่างแรง//
เจม
นังบ้า
//ดึงคอเสื้ออีกฝ่ายอย่างแรง//
เจม
แก้กล้ามาหือกับฉันหรอ
//ทุบมินลงพื้นอย่างแรง//
มิน
ในเมื่อฉันไม่เหลืออะไรแล้ว
ก็ให้มันจบวันนี้!!
//มินหยิบเศษกีต้าร์คมๆขึ้นมาชิ้นนึง//
ฝนที่เริ่มโหมกระหน่ำในค่ำที่แสนมืดมิด
เจม
แกจะทำอะไรนังบ้า!
//เจมยืนแข็งทื่อ//
มิน
//มินเอาเศษกีต้าร์ทิ่มคอตัวเองอย่างจัง//
ร่างที่จมกองเลือดนอนแน่นิ่ง
เจม
น่าสมเพชจริงๆสมกับเป็นแก
เจม
อ่ะ..เอ้ะนี่มันอะไรกัน
//ภาพวัยเด็กของมินปรากฏขึ้นในหัวของเจม//
คุณพ่อ
อ่ะนี่นะลูกพ่อเนี่ยตั่งใจทำมากๆ
คุณพ่อ
มันคือกีต้าร์ยังไงล่ะ
ภาพในวัยเด็กอันแสนอบอุ่นยังคงฉายอยู่ในหัวเจม
มิน
ทำไมต้องจากไปไวขนาดนี้หนูเพิ่ง8ขวบเองนะคุณพ่อ
เสียงร้องให้ของเด็กน้อยดังในภาพอันแสนโศกเศร้า
หญิงงามวัยกลางคนใส่ตะเพิดลูกสาวอย่างไรความปราณี
เมล
ตั้งแต่ที่พ่อแกตายไปแกยิ่งทำตัวไร้ประโยชน์ข้นทุกที
เมล
เอากีต้าร์เก่าๆของพ่อแกไปแล้วใสหัวออกไปซะ!
ภาพอันโศกเศร้ายังคงดำเนินต่อไป
มิน
หนูแค่อยากมีความสุขบ้างแค่นั้นเอง..
เด็กน้องหลบมุมเล็กๆกับกีต้าร์เก่าๆ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
