ท่ามกลางผู้คนที่เดินเผนผล่านเสียงเจี้ยวจ้าวมีเด็กน้อยคนหนึ่งที่กำลังเดินไปมาเหมือนจะหลงทางหรือผลัดกับแม่ของตน "พะพี่ชายฮะ"เด็กน้อยมองรอบๆก่อนจะเรียกชายคนหนึ่งที่ค่อนข้างตัวสูงหน้าตาดีดูเป็นดี"ว่าไงหนูน้อย"ร่างใหญ่เอ่ยขึ้นขณะก้มลงลูบหัวเด็กน้อยคนนั้น"คะคือว่าผมหลงทางแม่ครับฮึกฮือออ"ไม่ทันพูดจบเด็กน้อยก็ร้องไห้ยกใหญ่ทำให้ร่างใหญ่ลำบากใจเล็กน้อยเพราะเค้าไม่ได้รุ้จักกับเด็กน้อยแม้แต่น้อย"งั้นเดี่ยวพี่จะพาไปหาแม่หนูเองจับมือพี่ไว้นะ"พูดเสร็จก็ยื่นมาจับมือเล็กๆของเด็กน้อย"คะครับ"เด็กน้อยยิ้มอย่างดีใจเมื่อมีคนจะพาไปหาแม่ตัวเอง
"แล้วหนูชื่ออะไรล่ะหื้ม~"ร่างใหญ่ถามพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ทำให้คนรอบข้างสนใจเขาและเริ่มถ่ายภาพเขากับเด็กน้อย
"ผมชื่อมีนาครับ"เด็กน้อยยิ้มตอบ
"มีนา มีนา"เสียงของคนที่เหมือนกำลังตามหาใครอยู่ ตะโกนจนสุดเสียงแต่ไม่มีเสียงตอบรับใดๆทั้งสิ้น
"อ๊ะพะพี่ชายฮะแม่ผมอยู่ตรงนั้นครับ"เด็กน้อยยิ้มพูดพร้อมชี้ไปที่แม่ของตน แต่ทันใดนั้นก็สังเกตุเห็นว่าพี่ชายของตนสีหน้าไม่สบอารมณ์อย่างมาก ทำให้เขาตัวสั่นหงึกแบบไม่ทันตั้งตัว
"อ๋อ เจอแม่แล้วแฮะ"ร่างใหญ่เอ่ยอย่างอารมณ์เสียพร้อมบีบมือร่างเล็กไม่ให้หนีไปได้
"อ๊ะ-พี่ครับขอบคุณนะครับผมเจแม่แล้วครับขอบคุณนะครับ"เด็กน้อยพูดอย่างสั่นๆเพราะโดนอีกฝ่ายบีบมือจนแดงจี๋
"ไม่ไปไม่ได้หรอ"ร่างใหญ่พูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลไม่หยุดหย่อน แต่สีหน้ากลับเย็นชา
ทำให้เด็กน้อยปัดมือร่างใหญ่ทิ้งแล้วหันหลังวิ่งแต่
"อ่อก แค่กๆอึก~"ร่างใหญ่ใช้มือของเค้าปิดปากของเด็กน้อยไม่ให้พูดแล้วต่อยท้องเด็กน้อยจนทำให้เด็กน้อยถึงกับจุกดิ้นไม่ได้ทำได้เพียงดิ้นเบาๆแล้วสลบไป
ณ คฤหาสน์ตระกูลชินวัตร
"ฮึกอื้อ หนาวจัง"มีนาเด็กน้อยพูดด้วยเสียงแหบๆ
"หึ ตื่นแล้วหรอแมวน้อย"เดินมาพร้อมกับเข็มขัด
"พะพี่ชายมะทำไม..."มีนาสั่นกลัวกับคนตรงหน้า
"ต้องลงโทษซะแล้ว ถ้างั้นก็ไม่เชื่อง"(สิงค์คือชื่อของร่างใหญ่ )สิงค์ยิ้มอย่างมีเหล์สนัยก่อนจะใช้เข็มขัดที่เค้าถืออยู่ฟาดเข้าอย่างแรงที่ต้นขาอ่อนของมีนา มีนาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดความคิดมันสับสนวุ่นวายไปหมดว่า เค้าทำอะไรผิดกันแน่ถึงได้โดนกระทำแบบนี้
"ทำอึก...แบบนี้ทำไมคะครับ"มีนาเอ่ยพร้อมกับน้ำตา "หึ ต่อจากนี้เรียกกูว่าแด็ดดี๊นะ"พูดเสร็จก็ใช้เข็มขัดฝาดไปยังมีนาไม่ยั้ง "เรียกกูแด็ดดี๊เดี๋ยวนี้!!"ฝาดเข้าไปอย่างเต็มแรงทำให้เลือดของมีนาไหลออกมาจากบาดแผลที่ได้รับ "แด็ดดี๊คะ...ครับ"มีนาพูดเสียงสั่นเทา "ดี"สิงค์พูดอย่างพอใจแล้วก้มไปเลียเลือดของมีนา สิงค์ได้กัดรอยประทับว่าเป็นของตน โลมเลียร่างกายของมีนาทุกส่วน
"ฮึก..."มีนาขยับตัวเพื่อเปลี่ยนท่านอนของตน"ตื่นแล้วก็ลุกขึ้นไปกินข้าวได้แล้ว เสียงร่างใหญ่พูดเย็นชาออกมาจากมุมของห้องที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์"....."มีนาเงียบแล้วตัวก็สั่นเทาอีกครั้งก่อนจะตอบ"คะครับ"มีนาค่อยๆลุกขึ้นเดินแต่ตัวเองกลับต้องล้มลงพื้นไป ฮวบบ "จิ๊ กะอีแค่นี้ทำเป็นเดินไม่ไหว"สิงค์มองร่างบางด้วยสายโรคจิตมีนาเริ่มรู้สึกเจ็บกับบาดแผลที่ได้รับกับช่วงล่างที่โดนสิงค์กระทำ มีนารุ้สึกเหมือนมีอะไรไหลออกมาจึงยื่นมือไปดู "ละ...เลือด...."เสียงมีนาสั่น สิงค์เห็นว่าร่างบางชักชาจึงเดินไปลากร่างบางไปห้องน้ำ
ซ่าาา เสียงน้ำไหลออกมาจากฝักบัว
เมื่อลากร่างบางมาห้องน้ำแล้วไม่รอช้าเขาได้เปิดน้ำออกมาแล้วฉีดบนร่างบาง "เย็น!!...ยะเย็นครับ"มีนาเอามือปิดร่างกายตัวเองเมื่อน้ำที่ออกมามันคือน้ำเย็น สภาพห้องน้ำเต็มไปด้วยเลือดและน้ำกามของสิงค์ "ฮึก ฮื่อออือออ"เมื่อเจ็บเด็กน้อยทำได้เพียงร้องไห้ สิงค์เห็นแล้วอารมณ์เสียจึงฉีดน้ำเข้ารูข้างหลังของร่างบาง ร่างบางร้องไห้อย่างเจ็บปวดก่อนจะสลบไป "เห้ยจะสลบไปทำไมฟะ!!"สิงค์ตะคอกมีนาที่สลบก่อนจะใช้มือฝาดเข้าอย่างจังที่หน้าของมีนา "อึก..."มีนาตื่นขึ้นมาด้วยเจ็บปวด "หึ"สิงค์ยิ้มอย่างพอใจพร้อมใช้มือกับข้างหน้าของมีนาก่อนจะใช้อีกข้างยัดนิ้วเข้าไปในรูของมีนา "คะครับ...ทำแบบนี้...มะไม่นะอ้าส์~อ๊ะห์"มีนาพยายามใช้มือปิดช่วงล่างของตน "อย่าปิดสิ!"สิงค์กระซิบข้างๆหูมีนาก่อนจะกัดหูเข้าและเลีย"(ทำไมเราไม่ตายไปเลยนะ)"เด็กน้อยพูดในใจพร้อมสีหน้าเศร้าๆ "ฮะฮ่าๆ คิดอยากตายสินะ"ร่างใหญ่หัวเราะกับสีหน้าอยากตายของอีกฝ่าย "นายตายไม่ได้หรอก เพราะชีวิตของนายคือของชั้น"สิงค์ใช้แก่นกายของตนยัดเข้ารูของมีนาก่อนจะกระแทกอย่างบ้าคลั่ง "อึก ฮือออ๊ะห์-อ้าๆ~" "ซี๊ดดด~ดีจัด"ร่างใหญ่พูดด้วยความพึงพอใจพร้อมกระแทกอย่างแรงจนทำให้ร่างบางตาเยิ้ม "ชั้นไม่ให้นายร้องไห้หรอก ไม่ใช่สิชั่นจะทำให้นายไม่มีเวลาร้องไห้เลย"
เสียงร้องอันเจ็บปวดบวกกับเสียงเนื้อตบตีด้วยกัน "ตับๆๆสวบสวบสวบ" "อ๊ะห์ อ้า~อะะแฮ่ก แฮ่ก อ๊ะส์อร้าง~"สวบสวบเสียงดังไม่หยุดออกมาจากห้องของสิงค์
"มีนาคงไม่ได้ออกไปไหนอีก"
ติดตามผลงานได้ที่ReadAWrite
เพราะเราจะลงที่ReadAWriteก่อนค่อยลงในนี้
สวัสดีครับผมชื่อจียองอีผมอายุ19กำลังบรรลุนิติภาวะครับ พ่อแม่ผมเสียตั้งแต่ตอนเด็กๆทำให้ต้องมาอยู่กับพี่...(ที่ผมไม่อยากเป็นแค่น้อง)
"ฮึก ฮ้าวว" "นี่ยองอีตื่นได้แล้ว""อ่า~ครับฮื้มม~"ยองอีพูดครับพร้อมเสียงงัวเงียเพิ่งตื่น "ไปอาบน้ำแล้วค่อยมากินข้าวกันนะ" "อ่าครับ~เดี่ยวผมตามไปครับ"ยองอีลุกขึ้นแล้วเดินไปห้องน้ำ
ณ ห้องอาหาร
"อ้าวมาแล้วหรอ"คนที่พูดคนนี้เป็นพี่ชายของผมเองเขาค่อนข้างซื่อบื้อเป็นบ้าเลยเขาไม่รุ้ตัวด้วยซ้ำว่าผมคิดยังไงกับเขาผมมองเขาด้วยสายตายังไง ผมเกลียดที่เขาเป็นแบบนั้น แต่ถึงยังไงผมก็คงต้องจัดการเรื่องนี้เองคนเดียว "ครับ"ยองอีนั่งลงบนเก้าอี้
หลังจากกินข้าวกันเสร็จแล้ว พี่ผมก็จะเป็นคนที่ไปส่งผมเรียนประจำ "(ผมเกลียดพี่ทั้งที่พวกเราก็ไม่ได้เป็นพี่น้องกันแต่เราก็ไม่สามารถพัฒนาความสัมพันธ์อันซับซ้อนนี้ได้เลย ผมเลยเกลียดพี่ที่สุด) "เชอะ"ยองอีถอนหายใจเฮือกใหญ่ "นะนายป่วยหรอ"เสียงพี่ยองอึนพูดอย่างเป็นห่วงยิ่งทำให้ยองอีอารมณ์เสีย "เปล่าครับไม่ได้ป่วยผมแค่เบื่อ" "ฮะๆ"
ณ โรงเรียน
"ตั้งใจเรียนนะ"ยองอึนโบกมือลาคนน้อง
"ครับ"โบกมือกลับ ยองอึนขับรถไปที่ทำงาสตาปกติ "เห้ยไง ยองอี"เพื่อนสนิทของยองอีโบกมือทักทาย "เห้ยกูมีของเล่นมาใหม่หว่ะ"เพื่อนของยองอีพูดพร้อมยกพงสีขาวๆให้ยองอีดู"ไรว่ะอารมณ์ยิ่งเสียยุ" "เออน่า มันคือยาเสพติดของกูที่ได้จากผับเมื่อวานว่ะ ใช้แล้วคนดื่มจะเมาง่ายแถมจะไม่ได้สติอีก" "กูขอดิ"ยองอีแย่งจากมือเพื่อนตัวเองก่อนจะเก็บเอาไว้ในการเป๋าตัวเอง "ไวนะเราอ่ะ" อากิพูดพร้อมกอดคอยองอี "แล้วมึงจะเอาไปใช้กับใคร" อากิถามด้วยความสงสัย "ใครก็ได้อย่ายุ่ง"ยองอียื่นเงินให้อากิก่อนจะเดินเข้าห้องเรียน "ขอบคุณลูกพี่ฮ่าๆ"
ตอนเย็น
กริ๊ดด เสียงคนร้องกริ๊ดดดังก้องทั่วหน้าโรงเรียน
"หล่อมากเลยค่ะ" " ขอเบอร์หน่อยได้มั้ยค่ะ" ขอถ่ายรุปด้วยได้มั้ยค่ะ" "เอ่ออ"ยองอึนเหงื่อตกเมื่อตกอยู่ในสถานะการแบบนี้ "พี่ผมมาแล้วครับ"ยองอีพูดพร้อมยิ้มสดใส เสียงซุบซิบของคนที่อยุ่แถวนั้นแซวสองคนไปมา "พี่ยืนทำอะไรรีบขับรถออกไปกันเถอะครับ" "อ่า...ได้ๆนายไม่ชอบคนเยอะๆสินะเกือบลืมไปเลยฮ่าๆ"ยองอึนหัวเราะแห้งๆกับบรรยากาศตอนนี้ "พี่คืนนี้ไปดื่มด้วยกันมั้ยครับ" "เดี๋ยว!!นายยังเด็กอยู่เลยยังไม่ได้บรรลุนิติภาวะ"พี่คนโตแล้วนะ อีกอย่างดื่มครั้งแรกแบบนี้ก็กับพี่นะ" "อืม~"ร่างบางคนรุ่นคืดอยู่บ้างใหญ่ก่อนตองตกลง "ได้สิไปดื่มด้วยกันงั้นเดี่ยวพี่ไปซื้อเครื่องมานะ" "ครับ"ยองอีพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง "ฮ่าๆ ยองอีโตขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย" ยองอึนยิ้มกรุ่มกริ่ม ก่อนจะเข้าไปซื้อเบียร์สองขวด แล้วขับรถกลับบ้านต่อ
ณ บ้านยองอึน
"นายอย่าเพิ่งดื่มนะเดี่ยวพี่ไปเตรียมอาหารมาให้ก่อน!?!"พอกลับมาถึงบ้านยองอึนก็เข้าครัวทันทีเพื่อเตรียมอาหารให้ยองอีน้องสุดที่รักของตน "ครับผมไปเตรียมตัวก่อนนะ"ยองอีขึ้นไปถอดชุดนักเรียนและเริ่มเตรียมตัว?!
"นี่ยองอีอาหารพร้อมแล้ว"ยองอึนตะโดนเรียกยองอี "ครับ" ยองอีเดินมาพร้อมกับขวดเบียร์
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
