เรื่องที่ 1: เสียงกระซิบในห้องมืด

บทที่ 1: การเริ่มต้นของเสียงกระซิบ

ในหมู่บ้านเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ลึกเข้าไปในป่าทึบ มีบ้านหลังหนึ่งที่ไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้ เพราะว่ากันว่ามีบางสิ่งอาศัยอยู่ในนั้น มันไม่ใช่คน ไม่ใช่สัตว์ และไม่ใช่สิ่งที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า แต่ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “มัน” มักจะส่งเสียงกระซิบเรียกชื่อของผู้ที่เดินผ่าน

"ขิม" หญิงสาววัย 25 ปี ผู้เพิ่งกลับมาจากเมืองใหญ่เพราะแม่ของเธอเสียชีวิตกระทันหัน บ้านที่แม่ทิ้งไว้ให้ขิม คือบ้านเก่าหลังหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านหลังนั้น แม้เธอจะไม่เชื่อเรื่องลี้ลับ แต่เสียงเล่าลือและสายตาหวาดกลัวของชาวบ้านก็ทำให้ขิมเริ่มไม่สบายใจ

คืนแรกที่ขิมย้ายเข้าไปอยู่ในบ้าน หลังจากเก็บข้าวของเสร็จเรียบร้อย เธอก็เข้านอนโดยไม่คิดอะไร แต่ทันทีที่ไฟในห้องดับลง เธอกลับได้ยินเสียงแปลกๆ มาจากนอกหน้าต่าง มันเป็นเสียงกระซิบที่เบาเสียจนแทบจะไม่ได้ยิน แต่เมื่อเธอเงี่ยหูฟังชัดๆ คำที่ได้ยินนั้นทำให้ขิมสะดุ้งสุดตัว

"ขิม...ช่วย...ด้วย..."

บทที่ 2: เงาในกระจก

เช้าวันรุ่งขึ้น ขิมพยายามบอกตัวเองว่าเธอแค่ฝันไป แต่เสียงกระซิบเมื่อคืนกลับติดอยู่ในหัว เธอพยายามถามเพื่อนบ้านเรื่องบ้านต้องคำสาป แต่ทุกคนกลับเงียบและหลบตา มีเพียงยายแก่วัย 80 ปี ที่พูดออกมาว่า

"อย่าไปยุ่งกับมันเลยหนู มันจะพาหนูไปที่ที่กลับมาไม่ได้..."

ขิมยิ่งสงสัย เธอเริ่มค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับบ้านหลังนั้นจากเอกสารเก่าๆ และพบว่ามันเคยเป็นบ้านของครอบครัวหนึ่งที่หายตัวไปอย่างลึกลับเมื่อสิบปีก่อน ไม่มีใครพบศพ มีเพียงรอยเลือดที่เปื้อนอยู่ทั่วบ้าน

บทที่ 3: สัมผัสที่มองไม่เห็น

ในคืนต่อมา ขิมเริ่มรู้สึกถึงบางสิ่งในบ้านของตัวเอง เงาที่เคลื่อนไหวในมุมห้อง กระจกในห้องน้ำที่มีลายนิ้วมือปรากฏขึ้นมาเอง และเสียงกระซิบที่ดังขึ้นเรื่อยๆ จนเธอเริ่มแยกไม่ออกว่ามันเป็นความจริงหรือภาพหลอน

เมื่อขิมตัดสินใจกลับไปยังบ้านต้องคำสาป เธอพบสมุดบันทึกเล่มหนึ่งที่เขียนไว้ด้วยลายมือหวัดๆ ของเด็กสาวคนหนึ่ง มันเล่าเรื่องราวของคืนที่เกิดโศกนาฏกรรม เธออ่านมันจนถึงหน้าสุดท้ายที่เขียนไว้ว่า

"เราอยู่ที่นี่ หนูจะช่วยเราหรือเปล่า?"

บทที่ 4: การเผชิญหน้า

คืนสุดท้ายมาถึง ขิมตัดสินใจเผชิญหน้ากับสิ่งที่อยู่ในบ้านต้องคำสาป เธอนำสมุดบันทึกติดตัวไปด้วย แต่ทันทีที่เธอก้าวเข้าไปในบ้าน ประตูหลังเธอกลับปิดลงเองอย่างแรง และไฟทุกดวงในบ้านก็ดับมืดสนิท

เสียงกระซิบดังขึ้นรอบตัวเธอ แต่มันไม่ใช่เสียงเดียว มีหลายเสียง ทั้งชาย หญิง และเด็ก เสียงเหล่านั้นร้องไห้ หัวเราะ และกระซิบขอความช่วยเหลือจนเธอแทบบ้า

ขิมเปิดไฟฉายส่องไปรอบๆ และพบเงาร่างมากมายยืนล้อมรอบเธอ พวกเขามีดวงตาว่างเปล่า และร่างกายบิดเบี้ยวเหมือนไม่ใช่มนุษย์ แต่ในมือของพวกเขากลับยื่นบางสิ่งมาหาเธอ มันคือสมุดบันทึกเล่มเดียวกันที่เธอถืออยู่

ขิมไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงกล้าพูด แต่เธอตะโกนออกไปว่า "ฉันจะช่วยพวกคุณ! แต่บอกฉันมาว่าฉันต้องทำอะไร!"

เสียงกระซิบหยุดลงพร้อมกัน และเงาทั้งหมดก็พุ่งเข้าหาเธอในความมืด

---

อยากให้เรื่องราวจบแบบไหน หรือมีเหตุการณ์อะไรเพิ่มเติม บอกได้นะ!