พระชายา ผู้น่าสงสาร เป็นได้แค่เพียง ทาสรักทางใจ
ตอนที่ 1
เฉิงเซียน. พระเอก
เอ๊ะอะไรกัน พี่ใหญ่ เอ้าไม่สิฮ่องเต้ ไม่ทราบว่า ฝ่าบาทพาผู้ใดมาหรือหน้าตาก็อาจจะดูดี คนรับใช้ท่านเหรอ หรือว่า จะเป็น ถ้าบำเรอของท่านล่ะ ฮ่าๆๆ
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เจ้าหุบปากซะ ถ้าไม่มีงานไม่มีการทำหรือไงมัวแต่คอยยุ่งเรื่องของข้าไหม เจ้าน่ะ สมควรที่จะไปออกตรวจตามงานนะ ไม่ใช่เจ้าจะมาพูดกับข้าเล่นแบบนี้
เฉิงเซียน. พระเอก
โธ่เอ้ยพี่พี่ใหญ่ทำไมท่านต้องวาง ตัวขนาดนั้นด้วยล่ะ ข้าเป็นน้องท่านนะ ข้าจะพูดอะไรไปเล็กน้อย ก็ไม่ได้แปลกนี่นาท่านเปลี่ยนมากี่คนแล้วล่ะ ก็ไม่เห็นท่านจะพอสักที แต่ละคนที่เข้ามาหาท่าน ก็รู้แต่ท่านไม่พอใจทั้งสิ้น บางคนท่านไม่ถูกใจท่านก็ไล่ออกจากวังบางคนท่านไม่ถูกใจท่านก็ส่งเสือกใสไล่ไปเป็นคนใช้ แล้วเนี่ยท่านพามาเนี่ยจะมาเป็นคนใช้ของท่าน หรือท่านบำเรอของท่านล่ะ
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
ถ้าเจ้าไม่หุบปากแล้วก็นะ ถ้าจะตัดลิ้นเจ้าซะ เรื่องของข้าเจ้าไม่ต้องมายุ่ง เจ้าจะไปไหนก็ไป เฮ้ยเจ้าน้องบ้า
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
นี่เจ้าน่ะ เจ้าชื่ออะไร เจ้า มานี่ มานี่สิ เจ้า ตามข้ามาก็แล้วกัน
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
ท่านหมายถึงถ้าอย่างนั้นเหรอ ชื่อ ชื่อของข้าน่ะหรอ ข้าชื่อ ฟาง เหนียงชุน แล้วท่านจะให้ข้าไปไหนล่ะ ให้ข้าตามท่านไปไปที่ใด อย่าบอกนะ ว่าท่านจะเอาข้าไปทรมานน่ะ ถ้าไม่ไป นะ
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
งั้นเหรอ ชื่อเพราะดีนี่ งั้นต่อไปข้าจะเรียกเจ้าว่า อาเหนียงก็แล้วกัน ฮ่าๆๆ อะไรนะ เมื่อกี้นี้ เจ้าว่ายังไงนะ ก็บอกว่า เจ้าจะไม่ไปกับข้า เจ้าหมายถึงว่า ฮ่าๆๆ เจ้าคิดว่าข้าจะเอาเจ้าไปทรมานอย่างนั้นหรอ ฮ่าๆๆ
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เจ้าคิดมากไปแล้ว ข้าหมายถึงว่า ที่ข้าให้เจ้าตามข้ามา ข้าจะพาเจ้าไปดูห้อง คือแบบว่า ห้องนอนเจ้าหน้า ปัดโธ่เอ้ย เจ้านี่จริงๆเลย ไปเถอะ ตามเข้ามาไม่ต้องกลัว ข้าไม่จับเจ้าไปทรมานหรอกน่า ฮ่าๆๆ
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
นี่ท่านหัวเราะเยาะแค่นั้นหรอ ท่าน ท่านรอข้าเล่นอย่างนั้นหรอ ท่านหัวเราะเยาะข้า เพราะข้าดูตลกอย่างนั้นสิ ใช่สิ ก็ข้าเป็นเพียงแค่ทาสของท่าน ท่านใช้ทำอะไร ข้าก็ต้องย่อมทำตามท่านอยู่แล้วนี่นาใช่ไหมล่ะ
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
ทำไม เจ้ากลัวเหรอ ฮ่าๆๆ เจ้ากลัวอะไรข้า ข้าเป็นคนซื้อเจ้ามา เพื่อให้เจ้าเป็นอิสระแก่พ่อแม่เจ้าแต่เจ้าอยู่ที่นี่บริบัตรฆ่าให้ดีที่เหลือเจ้าก็สุขสบายแล้วนี่นาเจ้าจะกลัวอะไรอีก
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
นี่ ห้องนี้เป็นห้องนอนของเจ้า เจ้าอยู่ได้ไหมล่ะ ที่นี่เป็นห้องนอนของเจ้า มันก็สบายแล้วนี่นา ห้องออกจะใหญ่โต เจ้ารู้ไหม ข้าไม่เคย ยกห้องนี้ให้ใครเลยนะ ใช่คนที่ผ่านๆมาหรือคนที่มาก่อนเจ้าคนพวกนั่นก็เป็นแค่เพียงบำเรอของข้าเท่านั้น คนพวกนั่นไม่คู่ควรที่จะอยู่ห้องแบบนี้ด้วยซ้ำ
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
คือ ข้าเห็นท่านอารมณ์ไม่ดีกับน้องของท่าน ข้าก็เลยกลัวท่านน่ะว่าแต่ว่าคือห้องนี้มันใหญ่เกินไปสำหรับข้าจริงๆนะ แต่ก็ ถ้าท่านอยากให้ข้าอยู่ ข้าจะอยู่ก็ได้ งั้น ข้าขอขอบคุณท่านก็แล้วกันที่ท่านช่วยเหลือข้าในวันนี้ ครั้งต่อไป ท่านให้ข้าทำอะไรข้าก็จะทำ แล้วก็ค่าจะต้องมีบัตรท่านให้ดีที่สุดก็แล้วกัน
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
ดีเจ้าพูดได้ดีนี่ ข้าเอง ก็อยากจะรู้จักเจ้าซะแล้วสิ แต่ว่าคืนนี้เจ้า จะปฏิบัติข้ายังไงดีนะ เอาเป็นว่า คืนนี้เจ้าเตรียมตัวรอข้าก็แล้วกัน ถ้าจะมาหาเจ้า ข้าเจ้าทำให้ข้าพอใจ ข้าก็จะดูแลเจ้าต่อไป ตกลงไหม แต่เจ้า คิดจะมีบัตรข้าแล้ว เจ้าควรปฏิบัติข้าเพียงคนเดียว ถ้าไม่มีสิทธิ์ปรนนิบัติให้ใคร เป็นอันขาดได้หรือเปล่านะ เจ้าเข้าใจที่ข้าพูดหรือไม่
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
ได้ๆค่าเข้าใจแล้ว ข้าาจะทำตามที่ท่านสั่งก็แล้วกัน คืนนี้ข้าจะปรนนิบัติท่าน ให้ดีที่สุดก็แล้วกันถ้าท่านไม่พอใจข้า ท่านโยนข้าออกไปเลยก็ได้ แต่แค่สัญญา ว่าข้า จะไม่ทำแบบนี้กับผู้ใด ถ้าจะทำกับท่านเพียงคนเดียวเช่นกัน ถ้ารู้ว่าข้าไม่มีสิทธิ์ที่จะทำกับใครเพราะข้าเป็นเพียงแค่ทาสของท่านเท่านั้น
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เจ้าอยากเป็นทาสของข้าอย่างนั้นหรอ งั้น เจ้าก็จงเป็นต่อไปก็แล้วกัน ถ้าข้าไม่ปล่อยเจ้า เจ้าก็ไปไหนไม่ได้ เข้าใจหรือไม่ เราต้องอยู่ข้างกายข้า เข้าใจหรือไม่
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
ได้ๆ ข้ายอมเป็นทาสของท่าน ตลอดชีวิตก็แล้วกัน จนกว่าท่านจะพอใจ ถ้าท่านไม่พอใจ ท่านข้าก็ทิ้งได้เลย
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
ได้งั้นเอาตามนั้น งั้นคืนนี้เจ้าเตรียมตัวรอข้าแล้วกัน ข้าจะมาหาเจ้า เจ้าก็รอคอย ปฏิบัติข้าก็แล้วกัน ถ้าอยากจะรู้นะว่าคนอย่างเจ้า จะปรนนิบัติข้าได้ถูกใจข้าหรือไม่
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เดี๋ยวพวกเจ้า เอาชุดผ้าอาภรณ์ มาให้อาเหนียงเปลี่ยนด้วย
ฉางพิง. องครักษ์ ของพระเอก และพระเอกรอง
ได้ขอรับฝ่าบาท เดี๋ยวก็หม่อม จะไปเอามาให้คุณชาย ฟาง ทันทีนะขอรับ กระหม่อมน้อมรับคำสั่งพะยะค่ะฝ่าบาท
ทันใดนั้นฮ่องเต้ก็ได้สั่งให้ องครักษ์นำเสื้อผ้าอาภรณ์มาให้ฟางเหนียงชุน เปลี่ยนชุด ทันที และเครื่องประดับ ที่จะต้องใช้ทันที
ฉางพิง. องครักษ์ ของพระเอก และพระเอกรอง
นี่เขารับคุณชายฟาง ข้าน้อย เอาชุดผ้าอาภรณ์มาให้ท่านเปลี่ยน ข้าน้อยทำตามที่ฝ่าบาทสั่งแล้ว ขอรับ ฉันอย่าคิดมากเลยฝ่าบาทไม่ใช่เป็นคนไม่ดีนะขอรับฝากบัตรเป็นคนดีมาก เพียงแต่ทีท่าของฝ่าบาทค่อนข้างเป็นคนเย็นชาเท่านั้นเองขอรับท่านจะอยู่ได้กลัว ส่วนที่องค์ชายรองได้พูดไว้นั้นท่านก็อย่าไปใส่ใจเพราะต้องใช้รองน่ะค่อนข้างเป็นคนที่เอาแต่ใจชอบแหย่คุณไปเรื่อยๆนะขอรับถ้าอยากใส่ใจเลย ถ้าไปทำงานล่ะ ท่านรีบใส่เถอะ
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
ข้าขอขอบใจท่านมากนะ ท่านอุตส่าห์มีน้ำใจให้ข้า ขอบคุณท่านมาก ท่านไปเถอะ เดี๋ยวข้าจะรีบเปลี่ยนชุดอาภรณ์ชุดใหม่เอง
ฉางพิง. องครักษ์ ของพระเอก และพระเอกรอง
ได้ครับงั้น ข้าน้อย ขอลาเลยแล้วกันนะ ขอรับ
ทันใดนั้น ความเหนียงชุนก็ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์และเครื่องประดับที่ฮ่องเต้ให้ไว้เขาจึงใส่มันบรรจง แต่งตัว อย่างดี
ตอนที่ 2
สานต่อจากความเดิมหลังจากที่ฮ่องเต้ ได้ซื้อตัว ฟางเหนียงชุนมาแล้ว เขาก็จัดการโดยการที่ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์และที่อยู่ใหม่ให้เขา อย่างดี ดังนั้น เขาจึงเดินเข้าไปในห้อง ในช่วงเวลาประมาณ 2 ยาม ในค่ำ คืน ที่ฮ่องเต้นั้น ได้เดินทางตรงมายังห้องของฟางเหนียงชุน นั้นเขาจึง เปิดประตูออกและเดินเข้าไปยัง ห้องของอาเหนียง เขาเห็นอาเหนียงนั่งหันหลังอยู่แต่ดูเหมือนอาเหนียงจะค่อนข้างเซื่องซึม ดังนั้นฮ่องเต้จึงถามอาหนิงว่า
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
อาเหนียง เจ้าเป็นอะไรไป ข้ามาหาเจ้า ทำไมเจ้าดูเซื่องซึมยิ่งนัก เจ้ากลัวข้าเหรอ เจ้ากลัวที่จะปรนนิบัติให้ข้าอย่างนั้นเหรอ งั้น วันนี้ข้าไม่ทำก็ได้ แค่จะไปทำงาน ก็แล้วกัน
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
ไม่เปล่า ถ้าไม่ได้เซื่องซึม แต่ข้า คิดว่า ข้าคงทำไม่ได้ดีเท่านั้นเอง มากเลยสินะ
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
อะไรของเจ้าคนที่ผ่านมา ล้วนเป็นแค่บำเรอของข้าเท่านั้น ข้าไม่ได้สนใจสักเท่าไหร่ แต่ ตัวเจ้า ถ้าข้าไม่ลองแล้วข้าจะรู้ได้ยังไงกันเล่า นะ เจ้าเดินมาหาข้าสิ หรือเจ้าจะให้ข้าเดินเข้าไปเอง
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
ท่าน คือข้า ข้าไม่อยากให้ท่านเห็นบน แผ่นหลังของข้าสักเท่าไหร่ เพราะบนหลังของข้ามีแต่บาดแผลเต็มไปหมด บาดแผล ที่พ่อกับแม่ข้าสร้างเอาไว้กับข้าแค่ไม่อยากให้ท่านเห็นเลย ถ้ากลัว
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
อะไรกันบาดแผลของเจ้าอย่างนั้นหรอ ทำไมเจ้าไม่บอกข้า เจ้ากลัวข้าทำไม เจ้ามานี่ ข้าจะทายาให้เจ้า ให้ข้าดูบาดแผลให้เจ้าได้หรือไม่
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
ฉันแน่ใจหรอ ว่าท่านอยากดูมันจริงๆฉันไม่กลัวมันงั้นเหรอ ท่าน ไม่รังเกียจข้าอย่างนั้นหรอ
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
ก็ข้าไม่เห็นข้าจะตอบเจ้าเช่นไรล่ะ ใช่หรือไม่ก็ถอดออกมานะ จะถอดมันออกมาซะ ถ้าเจ้าไม่ถอดถ้าจะถอดเอง
ทันใดนั้นฮ่องเต้ ก็ไม่สนใจอะไร เขาจึงได้เพียงแต่ พูดขึ้นมาเพียงแค่คำว่า
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เจ้าอย่ากลัวไปเลย บาดแผลของเจ้า ตราบใดถ้าข้าเห็น ข้าจะไม่ทำให้เจ้าต้องเจ็บปวดแบบเช่นนั้นอีก เจ้าอยู่กับข้า เจ้าวางใจได้ข้าไม่ทุบตีเจ้าแน่นอน ถ้าให้สัญญาเจ้า ถึงตัวข้า จะเป็นคนที่หญิงยโสโอหังแต่เพียงใด ข้าก็ไม่เคยทำร้ายผู้ใด เท่านั้นเอง นอกเสียจาก คนคิดจะมาทำร้ายข้า ข้าถึงจะทำร้ายตอบ
เ ทันใดนั้นฮ่องเต้ก็ได้เดินเข้าไปหาเหนียงชุน และจับเหนียงชุน อุ้มขึ้นเตียงทันที ทันใดนั้นเขาจึงกระชากเสื้อผ้าของเหนียงชุดออก แล้วจับเหนียงชวนหันหลัง ดังนั้นเขาจึงเห็นบาดแผลอันที่น่ากลัวของเหนียงชุนจนทำให้เขารู้สึกเจ็บปวด เมื่อเขาได้เคยเจอแบบนี้เหมือนกัน ตอนเด็กๆ ฮ่องเต้ ก็มักจะไม่ถูกใจเขาสักเท่าไหร่ เขาก็โดนโดนทุบตีเช่นกันมันดังนั้นจึงทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดที่ได้เห็นบาดแผลบนแผ่นหลังเช่นนี้ มันทำให้เขารู้สึกย้อนนึกถึงอดีตสิ่งที่เขาเคยพบเจอมาเช่นกันเพียงแต่เขาไม่เคยพูดถึงให้ใครได้ยินเท่านั้นเอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
ทำไมแผ่นหลังของเจ้าล้วนมีแต่บาดแผลเต็มไปหมดข้ารู้สึกปวดใจยิ่งนักมันทำให้ชีวิตของข้า มันเจ็บปวดมากเหลือเกิน เจ้าหนี้ ทนพิษบาดแผลอย่างนี้มาได้เช่นไร
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
ใช่ข้าโดนทุบตีมาตั้งแต่เล็กจนค่าโตแถมค่า ทำงานหนักให้เขาทุกอย่างแต่เขากลับ ไม่พอใจข้าให้ข้าเอาของไปขายให้ เงินก็ไม่พอเท่าที่เขาต้องการบางที ถ้าท่านไม่ได้กินข้าวเราด้วยซ้ำพ่อกับแม่ข้า เขาก็เลี้ยงข้าเหมือนเช่นหมาตัวนึงเหมือนกัน
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
หมายังงั้นเหรอ สุนัขอย่างนั้นเหรอ เขาเลี้ยงเจ้า เยี่ยงหมาอย่างนี้อย่างนั้นเหรอ เหมือนเจ้าเป็นทาสรับใช้ของเขาเขาทำเหมือนเจ้าไม่ใช่ลูกอย่างนั้นหรอกหรือ
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
ความรู้สึก มันเจ็บปวดยิ่งนัก ท่านจะไม่เชื่อข้าก็ได้นะ คิดสิว่า ท่านไม่เคยได้ยินไม่เคยรับรู้ก็แล้วกัน ช่างเถอะถ้าชินแล้ว บาดแผลนี้ มันเป็นบาดแผลรอยลึกที่ข้าจดจำชั่วชีวิตถ้าจะไม่มีวันลืม มันเด็ดขาด ว่าเขาทำอะไรกับข้าไว้บ้าง นับต่อจากนี้ ข้าจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก ไหนๆท่าน ก็ซื้อเข้ามาแล้ว ข้าก็คงเป็นแค่ทาสรับใช้ของท่านเหมือนกันสินะ
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
นี่เจ้าพูดอะไรของเจ้า ยานั่นข้าจะทาให้เจ้าก็แล้วกันเผื่อบาดแผลนี่จะได้ลดน้อยลง เจ้าจะได้ไม่รู้สึกเจ็บตัวอีก แต่ตอนนี้เจ้า ต้องปฏิบัติข้านะ ตอนนี้มันถึงเวลาที่จะต้อง ปรนนิบัติข้าแล้วนี่นา ข้ารู้ว่าเจ้าต้องอยาก ทำมันแน่นอน ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการมัน เจ้าอยากปลดปล่อยมันใช่หรือไม่
ทันใดนั้นฮ่องเต้ก็ได้โอบกอด เหนียงชุดไว้กับตัว และบรรจงจูบปากเหนียงชุน อย่างอ่อนโยน ฮ่องเต้นั้นได้รูปร้ายร่างกายของเหนียงชุนจนทำให้เหนือทุนรู้สึก หัวใจไหวหวั่น หวั่นไหว กับฮ่องเต้เป็นอย่างมาก เขาไม่คิดว่า ฮ่องเต้ จะทำกับเขาเช่นนี้ เป็นแค่เพียงบำเรอของฮ่องเต้เท่านั้นเขาก็ปล่อยให้ผ่านเลยไป ถึงจะเป็นเพียงแค่คนแรกของเหลียงชุน เหลืองชุนคิดเพียงแค่ว่า ฮ่องเต้นั้น ก็คงเห็นเป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวส่วนนึงของร่างกายเขาเท่านั้น เหนียงชุนได้เอาแต่คิดเพียงแค่ว่าตัวเหนียงชุนนั้น เป็นแค่บำเรอบนเตียงของเขาทั้งชีวิตเท่านั้น
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เลี้ยงชุน พระเจ้าเสือกบอกข้านะ เจ้าคง ไม่เคยทำแบบนี้สิท่า ถ้าจะสอนเจ้าเอง เจ้าคงอาจจะลืมความเจ็บป่วยของเจ้าไปเลยก็ได้ แค่จะ ช่วยบรรเทาความเจ็บปวดให้เศร้าหลังจากนี้เอง
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
ท่านท่าน คือ ข้า. อ๊ะ.....อ๊ะ...ข้า....
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
ต่อไป เจ้าอยู่ที่นี่ เจ้าไม่ต้องกลัวอันใด สำหรับเจ้า เจ้ามีค่า ก็พอแล้วนี่ เจ้า ถึงจะบอกว่าตัวเจ้าเป็นเพียงแค่ทาสของข้า แต่เจ้า ต่อไปก็จะเป็นทั้งชีวิตของข้า ก็เพียงพอ ถ้าจะทำให้บาดแผลความ เจ็บของเจ้าในส่วนลึก ให้เจ้าได้คายความ เจ็บปวดลง เจ้าจะได้ ไม่นึกถึงมันอีก
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
ท่าน ท่านวันเกิดข้ามากเกินไปแล้ว ท่าน
ทันใดนั้นเขาทั้งสองคนก็ได้เป็นหนึ่งอันเดียวกัน สำเร็จความใคร่ความต้องการของตัวเองจนทำให้ ฟางเหนียงชุนนั้นคลายบรรเทาทุกข์ความรู้สึกของตัวเอง ความเจ็บปวดของตัวเองกับ เลอะเลือนหายไปอย่างสิ้นเชิง อยู่ด้วยกันจนถึงเช้า
ตอนที่ 3
สานต่อจากความเดิมหลังจากที่เข้าทั้งสองคน ได้มีความ สัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ทันใดนั้น ฮ่องเต้นั้นก็ได้รู้สึกตัวตื่นขึ้น และได้เห็น ฟางเหนียงชวนลุกขึ้นมา นั่งอยู่กับเตียง ด้วยความเศร้าและกังวลใจของตัวเอง ดังนั้นฮ่องเต้จึงได้ถามเขาว่าเขาเป็นอันใด เขาเป็นอะไรไป
ดังนั้นฟางเหนียงชุนก็ได้นั่งคิดอยู่แต่ในใจแค่ว่า ทำไมนะทำไมค่าถึงต้องมาทำอะไรเช่นนี้ตัวข้าเองก็เป็นได้แค่เศษเสี้ยว รักทางใจเท่านั้นสินะ คงเป็นไปไม่ได้หรอกที่ฝ่าบาทจะรักข้าจริงๆสักวันหนึ่งเขาก็ต้องเสียค่าทิ้งเหมือนกับคนอื่นๆเช่นกัน
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เธอเป็นอะไรไป เจ้าคิดอะไรอยู่งั้นเหรอ อาเหนียง เจ้าควรพูดกับข้าไม่ใช่นิ่งเฉยเจ้ามีความในใจอะไรทำไมเจ้าไม่พูดกับข้า หรือว่าเจ้าคิดอะไร อยู่อย่างนั้นเหรอ
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
เปล่าถ้าไม่มีอะไร แค่ไม่รู้จะพูดอะไร ฉันไปเถอะ ท่านมีงานต้องทำอีกมากอย่ามัวแต่เสียเวลากับข้าเลย
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
อะไรกันชอบผลัดใสฆ่าหมายความว่ายังไงเจ้าไล่ฆ่าให้ไปไกลๆเจ้า เจ้าคงคิด ว่าข้า จะผัดใส่เจ้าจะเขียนเจ้าทิ้งอย่างนั้นสิท่า เจ้าถึงทำหน้าอมทุกข์เช่นนี้ ใช่หรือไม่ เจ้ากลัวเป็นเช่นนั้นใช่หรือไม่ เจ้ากังวลเช่นนั้นหรือไม่ เจ้าจงบอกข้า
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
ใช่ถ้าใช่แล้วท่านจะทำไม ความคิดของข้า มันก็จมปากอยู่เพียงแค่นั้น ข้าก็ไม่รู้ว่าท่านจะ ดูแลข้าไปได้ดีแค่ไหนถ้าจะได้อยู่กับท่านได้อีกนานแค่ไหน
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
ทำไมชอบพูดเช่นนั้น เจ้าพูดเหมือนกับว่า เจ้ากลัวว่าข้าจะมีผู้อื่นใช่หรือไม่ เจ้ากลัวว่าข้าจะทำไม่ได้อย่างที่พูดใช่หรือไม่
ทันใดนั้น ฟางเหนียงชุนก็ได้ลุกขึ้นมา แล้วพูดขึ้นมาว่า
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
ใช่ข้าคิดว่าคนอย่างข้าไม่คู่ควรกับท่านด้วยซ้ำ คนน่าสมเพชรอย่างข้าควรเป็นได้แค่ทาสรับใช้อย่างข้า ไม่คู่ควร ที่จะเอื้อมมือไปยืนอยู่เบื้องสูงอย่างท่าน ไม่คิดจะคว้า คนอย่างท่านมาเป็นคู่ครอง ข้ายังอยู่ห่างไกลจากท่านนัก คำพูดดูไปก็เหมือนฝันลมๆแล้งๆจากข้า เพราะฉะนั้น ถ้าไม่อยากให้ท่านต้องจมปลักอยู่กับข้านัก ถ้าเป็นได้เพียงแค่ดำเนินของท่านไม่ควรจะใส่ใจข้าเช่นนั้นท่านไม่ควรจะให้โอกาสข้าเช่นนั้นข้าก็เป็นได้แค่คนเสียสละเหมือนคนอื่นๆเท่านั้น
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เจ้าคิดเช่นนั้นจริงๆแล้วหรือ เจ้าไม่ใช่เศษสวะ เจ้าไม่เหมือนคนพวกนั้น เจ้าเป็นคนมีภูมิฐานที่ดี เจ้าคู่ควรกับข้า ไม่ใช่คนอื่นที่จะมาคู่ควรกับข้า เจ้าคิดว่าตัวเจ้าต้อยต่ำเช่นนั้นเหรอ ข้าซื้อเจ้ามาเพื่อปล่อยให้เจ้าเป็นอิสระจากครอบครัวเจ้าถ้าซื้อเจ้ามา ไม่ได้หมายความว่าเจ้าจะต้องมาเป็นทาสกับข้าตลอดชีวิตพี่นะ เจ้ามีสิทธิ์ที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองเจ้ามีสิทธิ์ที่จะเป็นเจ้าคนนายคน เจ้ามีสิทธิ์ที่จะได้ดีเจ้ามีสิทธิ์ที่จะอยู่เคียงข้างข้า โรงเรียนซะแต่ว่า เจ้าจะเบื่อข้าแล้วก็ผลัดใส่ค่าก็เท่านั้นฮ่องเต้อย่างข้าก็คงจะไม่คู่ควรกับเ เจ้าจริงๆซะมากกว่า เจ้าอย่ามองข้ามตัวเองสิ
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
เราเช่นนั้นถ้าคุณทำเช่นไรต่อไปล่ะ ข้าควรจะ อยู่เคียงข้างท่านให้คนอื่นหัวเราะท่านอย่างนั้นหรอกหรือที่ท่านมี มเหสีอย่างข้า อยู่เยี่ยงทาสเหมือนที่คนเคยร่ำลือกันมาแบบนั้นอย่างนั้นรึ
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เจ้าไม่ใช่ธาตุใครพูดออกมาข้าจะตัดหัวมันทิ้งให้หมด เจ้า ไม่ใช่ทาส เจ้าเป็นมเหสีของข้า เจ้าควรมีศักดิ์ศรี เจ้าควรได้รับสิทธิ์ทุกอย่าง ไม่ใช่คนอื่น ล้วนแต่จะคอยกัดเจ้าล้วนแต่จะคอยซ้ำเติมเจ้าในอดีตของเจ้าที่ผ่านมา อดีตของเจ้าเคยเป็นเช่นไรถ้าย่อมรู้แต่ปัจจุบันเศร้าไม่ได้เป็นเช่นนั้นเจ้าจะกลัวไปทำไมยังมีค่าปกป้องเจ้าทั้งคน อะไรกันเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องฟังแต่เพียงแค่ผู้เดียวก็พอแล้ว แต่ถ้าผู้ใดฝ่าฝืนคิดจะข่มเหงเศร้าและประวัติที่ไม่ดีของเจ้าไปพูดถ้า จะตัดหัวมันทิ้งซะให้หมด ถ้าเข้าใจหรือไม่ เจ้าอยู่กับข้า เจ้าคืออิสระทุกอย่าง ค่าคืนความอิสระให้เจ้า เจ้าอยากจะทำอะไรในวังเจ้าก็ทำเจ้าอยากจะไปไหนเจ้าก็ไป ถ้าไม่เคยคัดใจเจ้า แต่ขอเพียงอย่างเดียวขอให้เจ้าอยู่ที่นี่อย่างมีความสุขก็พอแล้วเราอยากได้อะไรข้าให้ทุกอย่าง ล้วนตามที่เจ้าต้องการ ขอเพียงเจ้าอยู่กับข้า ก็เพียงพอ
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
ข้าจะมั่นใจท่านได้อย่างไร ท่านเอาแต่ได้แต่พูดแต่ข้ากลัวท่านจะทำไม่ได้น่ะสิ ท่านก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าตัวข้าเป็นเช่นไรมา
ทันใดนั้นฮ่องเต้ก็ได้เดินเข้าไปหาแล้วเงยหน้าฟางเหนียงชุนขึ้นมา โอบกอดอย่างอ่อนโยน และจูบปากอีกครั้ง เพื่อทำให้ ฟางเหนียงชุนมั่นใจมากขึ้นอุ่นใจมากขึ้น
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
พวกเจ้าฟังข้านะนับต่อจากนี้ไปพูดเศร้าจงเลือกอันหยังว่าพระมเหสี ถ้าพวกเจ้ามีใครที่ขัดแย้งกับข้า เจ้าก็มาคุยกับข้า ในที่นี้มีที่ใดมีผู้ใด ขัดขืน คำพูดของข้าอีกหรือไม่
ฉางพิง. องครักษ์ ของพระเอก และพระเอกรอง
ไม่มีครับข้าน้อย น้อมรับ คำขอฝ่าบาทพยะค่ะ กระหม่อม จะดูแลฝ่าบาทและพระมเหสีไปตลอดชีวิตพะยะค่ะ
เฉิงเซียน. พระเอก
พี่ใหญ่ถ้าถามท่านหน่อย ท่านเอาอะไรมามั่นใจ ว่าคนของท่านจะเป็นพระมเหสีได้ที่ดีได้ แล้วอีกอย่าง ประวัติของคนของท่านเลื่องลือกันไปทั่ว อาณาจักรเช่นนี้ ท่านยังจะชุบเลี้ยงให้เป็นพระมเหสีอีกอย่างนั้นเหรอ มันจะฟังดู ไม่ง่ายไปหน่อย
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เศร้านะไม่มีอะไรทำหรือไง มาแขวะข้าอยู่นี่เจ้ามีอะไรก็ไปทำเจ้าน่ะพูดอะไรเพราๆ เอื้อเฉาเช่นนี้เจ้ายังจะมีหน้ามาพูดอีกอย่างนั้นเหรอ มันผู้ใดปล่อย ข่าวลือนั้นออกไป ถ้าจะตัดหัวมันทิ้งซะให้หมดแล้วเจ้าก็ไม่มีสิทธิ์มาดูถูกคนของข้า คนของข้าจะเคยเป็นเช่นใดมา เจ้าก็ไม่มีสิทธิ์ถึงเจ้าจะเป็นน้องข้าข้าก็มีสิทธิ์ที่จะสั่งสอนเจ้าได้เช่นกัน
เฉิงเซียน. พระเอก
แหมเดี๋ยวนี้ท่านดูปกป้องคนของท่านมากจริงๆ หรือว่าท่านสองคนมีอะไรเล่นแฝงกันอย่างนั้นหรอ ทำไมถึงปกป้องกันจัง ไม่เห็นสีอย่างท่านคงจะคนดูถูกดูแคลนท่านเยอะจริงๆ แต่ก็เอาเถอะท่านเป็นเหมือนพี่สะใภ้ข้า ถ้าจะไม่ดูถูกดูแคลนท่านแต่คนรอบข้างอาจจะดูถูกดูแคลนท่านทนอยู่ได้
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เจ้าหุบปากไปซะ เจ้าอย่าคิดมาดูกันคนของข้าเด็ดขาดไม่ว่าคนของข้าจะเป็นเช่นไรมาก็เป็นคนของข้าอย่างวันยังค่ำ แล้วเจ้าล่ะ เจ้าอายุก็มากพอสมควรทำไมเจ้าจึงไม่แต่งออกเลยสักที เจ้ามัวแต่รออะไร เธอยังไม่เจอคนที่ใช่หรือไง มัวแต่เอามาคอยแขวะข้าอยู่เช่นนี้ ถ้าเจ้าไม่ใช่น้องข้าข้าตัดหัวเจ้าไปทิ้งไปแล้ว
ฟางเหนียนชุน นายเอกรอง
ข้าโดนดูถูกดูแคลนเช่นนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ถึงข้าจะเอาเรื่องนี้มาใส่ใจ ก็ไม่มีประโยชน์อะไร ชีวิตของข้า ก็เป็นได้แค่ คนต้อยต่ำคนนึง อย่างที่เขาร่ำลือกันนั่นแหละ อย่างที่ข้าบอกท่านข้าก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นพระมเหสีของท่านด้วยซ้ำ
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เจ้ารู้ตัวไหมว่าเธอพูดอะไรออกไป เจ้าคิดว่าคนของข้า จะไม่รู้สึกอะไรอย่างนั้นหรอ เจ้าจงจำไว้นะ คนของข้า เจ้าไม่ต้องยุ่ง เศร้าควรใช้ชีวิตของเจ้าให้มันคุ้มค่าก่อนเถอะ เจ้าควรจะหาคนที่ได้ดีหรอกค่ะมาครองคู่ ไม่ใช่มาคอยแว้นกัดข้ากับพระมเหสีแบบนี้ ถ้าเจ้าไม่เข้าใจ น้องก็น้องเถอะ
เฉิงเซียน. พระเอก
เฮ้ยได้ๆๆ ข้าไม่ยุ่งกับคนของท่านก็ได้ว่าแต่ว่า คนของท่านเนี่ย ก็หน้าตาดูไม่เลวเลยนี่นา พี่สะใภ้ ท่านก็ดูแลตัวเองดีๆดูแลพ่อกำลังกายตัวเองดีๆก็แล้วกัน ดังนั้นซึ่งอย่าให้มีเรื่องอื้อฉาวเกิดขึ้นในบ้านเมืองข้าอีกถ้าไม่อย่างนั้นเราก็นะ
เฉิงลู่ พระเอกรอง
เฉิงลู่ พระเอกรอง
แล้วเจ้าจะทำไมคนของข้าเจ้าจะทำอะไรกับคนของข้า อย่าแม้แต่จะคิด
เฉิงเซียน. พระเอก
ฮ่าๆๆข้าจะทำอะไรคนของท่านได้ล่ะ ในเมื่อท่านตัวติดกันขนาดนี้ พี่ใหญ่ท่านคิดมากไปแล้ว คนอย่างข้าไม่มาเสวนา กับคนของท่านหนูนะ ข้าไม่เสน่หาคนของท่านหรอก ข้าคงคิดว่าถ้าข้าจะเสน่หาคนของท่านข้าคงเป็นเสพสุขอยู่กับหอนางลมดีกว่าไหม
เฉิงเซียน. พระเอก
ถ้าคิดว่า คุณคนนี้น่าสนใจดียิ่งนักถึงแม้ว่าจะมีประวัติแต่ดูเหมือนจะมีปมในใจมากมายจริงๆไม่เช่นนั้นพระมเหสีก็คงจะไม่พูดเช่นนั้นออกมาดูพูดเหมือนไม่ได้ดูถูกดูแคลนใครแต่รู้สึกว่า ถ้ามเหสีนั้นพูดดูถูกดูแคลนตัวเองเป็นอย่างมากจริงๆ ดูเหมือนว่าถ้ามเหสีจะอมทุกข์อยู่ตลอดเวลา
เฉิงเซียน. พระเอก
จะออกไปข้างนอก
เฉิงเซียน. พระเอก
นี่ผู้เช่า พรุ่งนี้ จะออกไปข้างนอก พวกเจ้าก็ไปกับข้าก็แล้วกันข้าจะไป ยิงสัตว์ที่นอกชานเมือง
เฉิงเซียน. พระเอก
ไม่ว่างนะข้าไม่อยากอยู่หรอกเห็นนรกหูรกตาข้า
ฉางพิง. องครักษ์ ของพระเอก และพระเอกรอง
ได้ขอรับบูชาลอง
เฉิงเซียน. พระเอก
นี่ข้าถามเจ้าหน่อย เจ้าคิดว่าพระมเหสีองค์นี้เป็นคนเช่นไรเหรอ เขาไว้ใจได้หรือไม่
ฉางพิง. องครักษ์ ของพระเอก และพระเอกรอง
เท่าที่กระหม่อมดูถ้ามเหสีองค์นี้หลุดพ้นจากพ่อแม่ที่ขายลูกกิน เผอิญมาเจอ ฝ่าบาทพะยะค่ะ กระหม่อมก็ไม่ทราบว่าทำไมพ่อแม่ของพระมเหสีหรือทำกับพระมเหสีเช่นนั้นถ่ายรูปแลกเงินกินเพื่อเล่นการที่จะไปเอาเงินเพื่อจะเล่นการพนันเล่นการพนันจนหมดตัวและถ่ายรูปกินพะยะค่ะ ฝ่าบาทนั้นจึงนำเงินส่วนที่มี 100,000 ตำลึงเพื่อเป็นการซื้อตัวเท่ามเหสีปล่อยให้เป็นอิสระจากครอบครัวนั้นพะยะค่ะแล้วฝ่าบาทถึงได้เอาพระมเหสีมาอยู่ที่นี่ตอนแรกกระหม่อมก็คิดว่าให้เป็นแค่เพียงบำเรอเท่านั้น แต่ก็ไม่กลับคิดว่าฝ่าบาทจะให้ส่งแต่งตั้งแต่พระมเหสีเช่นนี้พะยะค่ะ
เฉิงเซียน. พระเอก
อย่างนั้นเหรองั้นพระมเหสีองค์นี้ก็ โดนดูถูกดูแคลนมามากสินะ โดนทำร้ายผู้ยิ่งผู้ใหญ่มามากสิท่าดูเหมือนจะ ไม่ค่อยกล้าคุยกับผู้ใดเลย ช่างเถอะเรื่องที่ข้าพูดออกไปว่านี้เจ้าก็ลืมนะจ๊ะถ้ามีโอกาสถ้าจะไปคุยกับพระมเหสีด้วยตัวเองข้าจะไปขอโทษพระมเหสีด้วยตัวข้าเองก็แล้วกัน ถ้าไม่คิดว่า จะโดนรันทดขนาดนี้ อาจจะมีคนในใจแต่อาจจะไม่คนไม่พูดก็ได้นี่ใช่หรือไม่ดูเหมือนเป็นคนเงียบๆ ดูเหมือนพ่อแม่เห*ยะ จริงๆ พูดดูถูกดูเหมือนตัวเองอยู่เสมอ น่าสมเพชร น่าสงสาร เสียจริง
เฉิงเซียน. พระเอก
ข้าจะกลับเข้าห้องแล้วพรุ่งนี้เจ้าค่อยออกเดินทางไปยิงล่าสัตว์กับข้า แค่เป็นไปได้เจ้าชวนพระมเหสีมากับข้าก็ได้นะ
ฉางพิง. องครักษ์ ของพระเอก และพระเอกรอง
ได้เบี้ยค่ะ สงสัยลองน้อมรับคำสั่งพี่ค่ะ
ทันใดนั้นองค์ชายร้องก็ได้เดินกลับเข้าห้องตัวเองและ ได้นั่งริมน้ำชาบนโต๊ะแล้วนึกถึงเรื่องราวที่องครักษ์ได้พูดถึงเรื่องพระมเหสีตัวเองก็ได้คิดขึ้นมาว่าตัวเองไม่น่าพูดเช่นนั้น พูดดูแคลนดูถูกดูแคลนเพราะมเหสีจนทำให้มเหสีต้องเป็นที่ตกกังวล เขาจึงสำนึกผิดอยู่ในใจ แต่ไม่กล้าพูดมันออกไป ดังนั้นในวันพรุ่งนี้เขาจึงคิดอยากจะถูกคิดว่าควรจะชวนพระมเหสีไปล่าสัตว์ด้วยกันและพูดคุยกล่าวคำขอโทษที่มาจากใจจริง ขององค์ชายเรานั่นเอง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
