โชคชะตาแห่งการช่วยชีวิต
{ บทที่ - 1 }
[[ Chapter - 1st ]]
- ตอน : จุดเริ่มต้น
ทั้งที่ปากบอกว่า “รัก” แต่กลับทำร้ายกันได้ลงคอ. . .นั่นคือสิ่งที่สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า “พ่อ” ทำกันได้งั้นหรอ ?
นี่คือเรื่องเล่าของผม ไซโตะ ยู. . .ลูกชายและทายาทเพียงหนึ่งเดียว ของ ตระกูลดยุก ไซโตะ ตระกูลที่ฉากหน้าแสร้งทำเป็นคนดี และ แสร้งทำเป็นครอบครัวที่รักใคร่
ผมเอง. . .ที่เป็นคนในตระกูล ก็เชื่อในความเสเเสร้งนั้น. . .เหมือนกันกับคนโง่พวกนั้นที่มองเข้ามา. . .
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
ไม่เป็นไร. . .ไม่เจ็บหรอก
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
ถ้าผ่านบทเรียนนี้ไปได้
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
แม่ของลูกจะต้องภูมิใจแน่
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
พ่อจะบอกเรื่องของแม่ให้ลูกฟังเยอะๆเลยล่ะ. . .
คำพูดและรอยยิ้มแสนอ่อนโยนบนใบหน้าของสิ่งมีชีวิต ที่ครั้งนึง ฉันเคยเรียกว่า < พ่อ > . . . ฉันเคยเชื่อและคิดมาตลอดเลยว่า มันคือรอยยิ้มและใบหน้าที่อ่อนโยน
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
จ-จริงหรอครับ ?!
. . .และ บางที พ่อ อาจจะรักฉันจริงๆก็ได้ แต่ทันทีที่พ่อเริ่มพูดถึงบทเรียน
ฉันก็ถูกพาตัวมาที่นี่ ที่สถานที่ ที่ไม่ต่างอะไรกับนรกแห่งการทรมานแห่งนี้. . .ห้องโล่งกว้างสีดำไม่มีแม้แต่แสงแดด. . .
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
แน่นอน
ไม่มีหน้าต่าง . . .มีเพียงเก้าอี้พร้อมกุญแจมือตั้งอยู่ตรงกลาง ข้างๆมีโต๊ะที่เต็มไปด้วยหลอดทดลอง และ ยามากมาย
ทั้งที่เชื่อใจ. . .และคิดว่าพ่อเป็นคนดีที่อ่อนโยนใจดี กับ ฉัน ที่อาศัยอยู่ใน คฤหาสน์แห่งนี้เพียงคนเดียว. . .
แต่ความเชื่อใจนั้นกลับกลายเป็นเรื่องหลอกลวง. . .
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
พ่อ. . .! ผ-ผมเจ็บ
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
ไม่เป็นไร. . .ไม่ถึงตายหรอก
เขากรีดแขนของผมแล้วเชื่อมสายบางอย่างเข้ากับตัวของผม ก่อนที่จะปล่อยให้ พิษของปีศาจ ไหลเข้ามาในตัวผม . . .
**พิษของปีศาจ สำหรับโลกใบนี้แล้ว ไม่มีสิ่งใดต้านทานได้เลย . . . ไม่มียาใดรักษาได้. . .มีเพียงผู้ใช้ภูตและภูตที่ต้านทาน พิษของปีศาจ ได้**
ความรู้สึกเจ็บปวดมหาศาลถาโถมเข้ามาในร่างกายของผม. . .จนกระทั่ง. . .ผม หมดสติไป
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
. . .
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
ทนได้ดีกว่าที่คิด. . .ยังไม่ตายแฮะ ดูเหมือนหนูทดลองตัวนี้. . .จะมีโอกาส ทำให้ฉันทำยานั้นสำเร็จแฮะ
เสียงของเขาดังก้องไปทั่ว ในขณะที่ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในสถานที่ประหลาด
ห้องหนังสือขนาดใหญ่ที่ถูกตั้งอยู่ ที่นี่ไม่มีทางออก ไม่มีคน. . .มีเพียงแค่ผมและหนังสือมากมาย
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
ที่นี่คือ. . .ที่ไหน
ทั้งที่ตอนแรกคิดว่าไม่มีคนแท้ๆ แต่ระหว่างที่ผมกำลังเดินสำรวจอยู่. . .
ก็ได้พบกับ เด็กชาย คนนึง ที่มีอายุเทียบเท่ากันกับผม
ทันทีที่เจอกับ เด็ก คนนี้ สีผมสีฟ้าของผมก็เข้มขึ้นกระตุ้นสายเลือดบางอย่างในตัวของผม ในขณะนั้นเด็กคนนั้นไม่กล้าเข้าใกล้ผมเลย ได้แต่มองผมด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง
เด็กชายผู้มี ผมสีทอง และ ดวงตาสีทองคำขาว . . .เขาดูเปล่งประกายและงดงามมาก ราวกับทองคำบริสุทธิ์หรือผงแฟรี่. . .
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
นายคือ. . .?
ในมือของเขาจับหนังสือไว้แน่นในขณะที่มองมาที่ผมด้วยใบหน้าที่ตื่นตกใจและตกตะลึง
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
. . .คงตกใจสินะ ฉันเองก็ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน. . .และฉันมาที่นี่ได้ยังไง
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
. . .ฉันชื่อ ยู นะ เหมือนว่าเราจะอายุไล่เลี่ยกันเลย
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
ฉันไม่เคยมีเพื่อนมาก่อนเลย. . .ฮา แล้วนายชื่ออะไรล่ะ?
ผมพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม เขาได้แต่มองมาที่ร่างกายของผมที่มีแผลเต็มไปหมด จากการทดลอง ของสิ่งที่เรียกว่าพ่อ เขายื่นหนังสือมาให้ผม หนังสือบันทึกของเขา ที่บอกชื่อของตัวเอง
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
เลียมหรอ. . .ชื่อเลียม เป็นจอมภูตผู้ดูแลที่นี่งั้นหรอ?
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
ว้าวยอดไปเลย. . .
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
เอ๋? ที่นี่คือ ที่ที่ฉันสามารถเข้ามาได้คนเดียวโดยเรียกชื่อของนายหรือตอนหลับงั้นหรอ
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
. . .
พอผมพูดออกมาเขาก็เอาแต่พยักหน้า
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
( พูดไม่ได้สินะ. . แต่อ่านหนังสือออก )
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
( ไม่รู้วิธีการออกเสียงงั้นหรอ )
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
. . .
เลียม มองมาที่ผมก่อนที่จะเข้ามาสำรวจดูร่างกายของผม
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
. . .จะรักษาให้หรอ?
เขามองมาที่ผมด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย แล้วกอดผมเอาไว้แน่น
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
( สงสารสินะ. . . )
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
ขอบใจนะ. . .
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
บางทีพ่ออาจจะมีเหตุผลก็ได้!
ถึงจะรู้อยู่แก่ใจ ว่าเขาทำไปเพราะเห็นตัวผมเป็นแค่หนูทดลอง แต่ผมก็ยังคงคิดและหาเหตุผลที่จะทำให้ตัวเองเชื่อใจเขาได้อีกครั้ง. . .
เลียม ที่เห็นว่าผมคิดที่จะหลอกตัวเองและหาความหวังในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ แทนที่เขาจะส่งเสริมผม เขากลับยื่นหนังสือเล่มนึงมาให้ผม
แววตาของเขาสั่นระริกด้วยความกลัว. . .กลัวว่าผมจะไม่ชอบในสิ่งที่เขาจะทำแล้วไม่มาหาเขาอีก
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
. . .
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
ไม่เป็นไร ไม่ว่าเนื้อหาจะเป็นยังไง
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
. . .ฉันก็จะไม่โกรธนาย
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
แล้วก็จะคอยกลับมาหานายเรื่อยๆ
ทันทีที่เขาได้ฟังแบบนี้เขาก็ยิ้มออกมาในทันที
รอยยิ้มที่แสนสดใสและไร้เดียงสา
ผมเริ่มเปิดอ่านหนังสือที่เขาให้มาดู จนพบกับความจริงที่ว่า. . .ผม เป็นเพียงแค่ตัวประกอบในนิยาย. . .!
ในตอนนั้นเอง ความทรงจำ ของชาติที่แล้วของผม และ ในชาติที่ผมเคยเป็น คิมคิมยอง พนักงานเงินเดือนที่ประเทศที่มีชื่อว่า เกาหลีใต้ ก็ได้หลั่งไหลเข้ามา
บ่งบอกเนื้อหาของนิยายทั้งหมด ตั้งแต่ต้นจนจบ ให้กับผม โดยไม่ขาดไปแม้แต่บรรทัดเดียว . . .
และผลกระทบนั้นก็ทำให้ผมหลุดมาในโลกแห่งความเป็นจริง. . . ณ ตระกูลดยุกเหมือนเดิม
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
. . .!
{ บทที่ - 2 }
[[ Chapter - 2nd ]]
- ตอน : เอาตัวรอด
ถึงจะสามารถตีความสิ่งที่ผมเผชิญได้ว่ามันอาจจะเป็นความฝัน. . .แต่ผมเลือกที่จะคิดว่ามันไม่ใช่ความฝัน เพราะในวันนี้ ตามความทรงจำของผม ในเนื้อหาของนวนิยายนั้น
ช่างเหมือกันเหลือเกิน. . .
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
ตื่นแล้วหรอ ยู. . .ลูกควรพักผ่อนให้มากกว่านี้แท้ๆ. . .แต่น่าเสียดายที่วันนี้ตาของลูกมาที่นี่น่ะ
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
คงจะต้องไปต้อนรับท่านตาของลูกสักหน่อยแล้ว. . .ว่าไหม
ชายคนนี้ ถึงแม้จะผ่านเรื่องเมื่อวานมาแล้วแต่ก็ยังหน้าด้านหน้าทน เสแสร้งยิ้มออกมาอย่างน่ารังเกียจเหมือนเดิม
ไม่น่าเชื่อเลยว่า ครั้งนึง ฉันจะเคยอยากได้ความรักจากชายคนนี้. . .ที่ไม่ได้ต้องการมอบความรักให้ฉันจริงๆเลยแม้แต่น้อย. . .
ตอนนี้ ฉันจะไม่เชื่อสิ่งที่ชายคนนี้พูดอีกต่อไป. . .สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าพ่อ ทำการทดลองกับร่างกายไร้ภูมิคุ้มกันของลูกอายุ 5 ขวบเนี่ยนะ. . .
ตอนนั้นฉันอาจจะเชื่อหากฉันไม่มีความทรงจำของชาติก่อนทั้งสองชาติ. . .ฉันคงเชื่อคำพูดและใบหน้าแสนหวานที่พร่ำบอกว่ารักมากรักหนาไปแล้วล้ะ
ชาติแรก ฉันเป็นพนักงานเงินเดือนธรรมดา ของ เกาหลีใต้ ที่มีชื่อว่า คิมคิมยอง . . .ฉันมีพ่อแม่และครอบครัวที่แสนอบอุ่นแต่กลับต้องมาตายกันอย่างน่าอนาถจากเครื่องบินตก. . .เพราะ ถูกเครื่องบินรบของ เกาหลีเหนือยิงจนร่วง
ส่วนฉัน. . .ก็ถูกแฟนหนุ่มที่รักมากผลักตกจากหน้าผาเพราะความรักที่มีต่อผู้หญิงคนใหม่ที่เข้ามาในชีวิต ! . . . ไม่อยากคิดเลยว่า ฉันในตอนนั้นจะต้องรู้สึกแค้นมากแค่ไหน
เพื่อนมากมายในชาตินั้นก็ตายไปกันในสงครามสมัยถูกเกณฑ์ไปรบ ! . . .ฉันเอาแต่สงสัยมาตลอดในตอนนั้น ว่าทำไมถึงมีแค่ฉันที่รอด
ในชาติที่สอง คือ ฉัน ไซโตะ ยู ที่มาอยู่ในร่างนี้ครั้งแรก ในตอนนั้นฉันไม่รู้อะไรเลย จำเรื่องราวก่อนที่จะมาเกิดใหม่ไม่ได้ด้วยซ้ำ. .
ฉันในตอนนั้นเอาแต่พยายามเป็นคนโปรดของ คนที่เรียกว่าพ่อ . . . เพราะอยากได้รับความรัก. . .ที่มากกว่านี้
หลังจากที่ได้ยินข่าวอุบัติเหตุของท่านแม่ คนที่เรียกว่าพ่อคนนี้ ก็เป็นคนที่อ่อนโยนมากในสายตาของเราในตอนนั้นแต่. . .อ่อนโยนห่าไรล่ะ!! สุดท้ายแม่งก็เป็นแค่ความอ่อนโยนที่ดูตอแหลเท่านั้นแหละ . . .!!
เพราะสุดท้ายเขาก็ลงมือฆ่าฉันในวัย 7 ปีด้วยมือของตัวเองนี่ !
ในเหตุการณ์นี้. . .ท่านตา ที่เป็นมหาปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่. . .ที่ฉันหลีกหนีเพราะความขี้ขลาดหวาดกลัวในตอนนั้น. . .คงจะเป็นทางที่ดีในการออกมาจากตระกูลบ้านี่ไม่น้อย
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
ครับ ท่านพ่อ
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
ผมจะไปเตรียมตัวนะครับ !
ผมพูดขึ้นพร้อมยิ้มอย่างสดใส ก่อนที่จะถูกสาวใช้พาตัวไป เพื่อทำการอาบน้ำอาบท่าและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เหมาะสม
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
( นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีเลย )
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
( ที่ได้อาบน้ำอุ่นแบบนี้ )
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
( คิดถึงท่านแม่ )
ท่านแม่ในชาตินี้เองก็. . .เสียไปเพราะอุบัติเหตุเหมือนกัน. . .แต่ท่านพ่อกลับ. . .บอกว่าท่านแม่ไปเที่ยวเดี๋ยวก็กลับ. . .โกหกกันหน้าด้านๆแบบนี้เลยงั้นหรอ
ทันทีที่มาถึงหน้าประตูห้องของท่านพ่อก็ได้ยินเสียงถกเถียงกันระหว่างท่านตากับท่านพ่อ ทำให้ทั้งสาวใช้และผมต่างไม่กล้าเข้าไปกันทั้งคู่
Yamasaki Hakai ❄️ ยามาซากิ ฮะไค
อะไรนะ!! จะบอกให้ข้าเชื่อว่าลูกข้าตายเพราะอุบัติเหตุหรอ!!
Yamasaki Hakai ❄️ ยามาซากิ ฮะไค
ให้เชื่อก็บ้าแล้ว!!!
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
. . .โถ่เว้ย!! ท่านจอมปราชญ์!! เชื่อข้าสักครั้งสิครับ !!
Yamasaki Hakai ❄️ ยามาซากิ ฮะไค
ไม่เอา!! ข้าจะกลับแล้ว!
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
ก่อนกลับ ก็เจอหน้าหลานที่ไม่เจอกันมาก่อนหน่อยก็ได้นะครับ!!!
Yamasaki Hakai ❄️ ยามาซากิ ฮะไค
. . .ชิ! ก็ได้ ไปพามา!
สิ้นเสียงคนทะเลาะกัน ท่านพ่อ ก็เปิดประตูออกมา แล้วยิ้มให้ผมด้วยรอยยิ้มที่เสแสร้งก่อนที่จะพาผมเข้าไป
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
. . .
ผมโค้งตัวทำความเคารพท่านตาด้วยความเคารพ. . .ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมก็คงจะร้องไห้ออกมาแล้วหนีไปอยู่ในอ้อมแขนของชายน่ารังเกียจคนนั้น
. . .แต่ว่า. . .แค่คิดก็รู้สึกจะอ้วกแล้วล่ะ
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
ยินดีที่ได้พบครับ ท่านมหาจอมปราชญ์ . . . ผมชื่อ ไซโตะ ยู. . .ลูกชายเพียงคนเดียวของ ไซโตะ รุโอะ ครับ
ท่านตา ชะงักไปสักพัก ก่อนที่จะถอยออกห่างจากผมด้วยสีหน้าที่ตกตะลึง
Yamasaki Hakai ❄️ ยามาซากิ ฮะไค
. . .(เหมือนกันกับ . . . ซาเรีย )
ในตอนนั้นเองเขาก็ได้สติ แล้วส่ายหัวก่อนที่จะพูดขึ้นแล้วเดินจากไป
Yamasaki Hakai ❄️ ยามาซากิ ฮะไค
ชิ! . . .แค่นี้ก็พอใช่มั้ย
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
( อะไรกันทั้งที่พยายามมากตั้งขนาดนี้แต่ก็ยังเกลียดเราอยู่หรอ ? )
ในตอนนั้นผมก็พุ่งเข้าไปกอดเขาเอาไว้ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและอ้อนวอนขอให้เขาพาผมไปด้วย
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
เดี๋ยวสิครับ!! พาผมไปด้วย ขอร้องล่ะครับ!!?
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
. . .( ไอ้เด็กนั่นทำอะไรของมันวะ !!)
{ บทที่ - 3 }
[[ Chapter - 3rd ]]
- ตอน : ช่วยเหลือ
ท่าทางของข้า อาจดูน่าสมเพช . . . ท่าทางที่อ้อนวอนขออย่างไร้หัวคิด เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ข้าทำได้ในตอนนี้. . . ไม่รู้ว่า มหาปราชญ์ ผู้เป็นตา ที่ไม่เคยแยแสอะไรข้า จะตอบรับคำขอของข้าที่พึ่งเคยเจอกันครั้งแรกหรือเปล่า
แต่เพราะความคาดหวังที่มากมายเหลือเกิน ทำให้ข้าน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ. . .ท่าทางของข้าที่แสดงออกมา ก็ทำให้ ชายที่เรียกว่า พ่อ คนนั้น ถึงกับแสดงตัวเข้ามาดึงข้าออกไปอย่างแรงเลยล่ะ
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
ทำอะไรของแกฮะ ! . . .
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
ท่านมหาปราชญ์ เกรงว่าเด็กคนนี้—
ไม่ทันที่เขาจะพูดจบด้วยซ้ำ มหาปราชญ์ ที่เก่งกาจที่สุดแห่งยุคอย่าง ท่านตา ก็ถึงกับแผ่รังสีอำมหิตออกมาด้วยความโมโห
ร่างของข้าถูกท่านตาอุ้มกลับไปยังอ้อมแขนของตนด้วยสายตาที่แสนเย็นชาและไม่พอใจ. . .
Yamasaki Hakai ❄️ ยามาซากิ ฮะไค
เจ้าอยากไปพบ คนในตระกูลงั้นหรอ
คำถามเพียงสั้นๆ . . . ที่ออกมาจากปากของชายแก่ผู้นี้ ทำให้ข้าพยักหน้าทันทีแล้วกอดเขาเอาไว้แน่น
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
ได้โปรด. . .พา. . .ผมไปด้วย
Yamasaki Hakai ❄️ ยามาซากิ ฮะไค
( ทั้งที่ฉันเป็นคนแปลกหน้าที่พึ่งเจอกันแท้ๆ )
Yamasaki Hakai ❄️ ยามาซากิ ฮะไค
( แต่กลับมีปฏิกิริยาที่เป็นถึงขนาดนี้เชียวหรอ )
Yamasaki Hakai ❄️ ยามาซากิ ฮะไค
( เด็กคนนี้. . .เกิดอะไรขึ้นกันแน่ )
ข้าที่เห็นว่าเขาเอาแต่คิดอะไรบางอย่างก็ได้แต่รู้สึกสิ้นหวังและได้แต่คิดในใจด้วยความเจ็บปวด. . . คนที่เรียกไปว่าพ่อและอ้อนวอนขอความรักตลอดมา. . .ก็เอาแต่พูดขึ้นอย่างชอบใจ จนมันเอนเอียงไปทางนั้นเสียหมด
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
( ไม่ทันไร ก็เกลียดเราซะแล้วหรอ )
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
ใช่แล้ว ท่านปราชญ์ คืนเด็กคนนั้นมาเถอะครับ
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
เด็กคนนี้เอาแต่พูดโป้ปดมาแต่ไหนแต่ไร
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
คงเพราะข้าสอนไม่ดีล่ะมั้ง—
ไม่ทันที่เขาจะรู้สึกตัว ข้ากอดท่านปราชญ์แน่นแล้วหลับตาปี๋ด้วยความหวาดกลัวและสับสน ก็มาโผล่อยู่บนรถม้าเสียแล้ว . . . โดยไม่ทันได้รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำ
. . .ท่านพ่อที่รู้สึกตัวพอวิ่งออกมาดู ก็พบเพียงแค่ที่ที่รถม้าเคยอยู่ แต่มันหายไปแล้ว อย่างไร้ร่องรอยเลยล่ะ
Saito Ruo <> ไซโตะ ริโอะ
แม่งเอ้ย!!!!
ข้ามองไปที่ ท่านปราชญ์ ด้วยสายตาที่เป็นประกาย ก่อนที่จะพูดขึ้น
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
. . .ขอบคุณ. . .ครับ
Saito Yuu 🎇 ไซโตะ ยู
. . .
นั่นเป็นเพียงคำพูดเดียวของข้าที่หลุดออกมาจากปากในตอนนั้น เพราะความเหนื่อยล้าและอ่อนเพลีย . . . ทำให้ข้าที่ถึงจะไม่อยากหลับก็หลับไปในอ้อมแขนของชายผู้นี้เสียแล้ว
Yamasaki Hakai ❄️ ยามาซากิ ฮะไค
. . .เป็นเด็กเป็นเล็ก เวลาง่วงก็ควรจะนอนสิ
Yamasaki Hakai ❄️ ยามาซากิ ฮะไค
จะได้สูงไง. . .หลับเถอะ เจ้าเหนื่อยมากแล้ว
เสียงที่อ่อนโยนที่ได้ยินระหว่างที่หลับตาและสัมผัสที่อบอุ่นที่ลูบหัวของเราอยู่ตอนนี้. . .ช่างทำให้ข้ารู้สึกเหมือนตนเองนั้นอยู่ในความฝัน. . .
ถึงแม้ว่าข้าจะแอบมีความหวังเรื่องท่านพ่อ. . .แต่ข้าก็รู้ดีอยู่แก่ใจ. . .เพราะความรู้สึกเหล่านั้นที่ข้ารู้สึกล้วนเป็นของจริง. . .ที่ข้าสัมผัสได้ เจ็บจริง เศร้าใจจริง ทรมานจริง
Maki Sanemi 📚 มากิ ซาเนมิ
นายท่าน ตอนนี้ ท่านมหาปราชญ์ กลับมาจาก คฤหาสน์ดยุก ไซโต แล้วครับ
<< มากิ ซาเนมิ พ่อบ้านประจำตระกูล ยามาซากิ และ สหายคนสนิทของ ยามาซากิ ฮาคุโระ เจ้าตระกูลคนปัจจุบัน >>
Yamasaki Hakuro ❄️ ยามาซากิ ฮาคุโระ
งั้นหรอ. . .เรื่องแค่นี้จะมารายงานฉันทำไมกัน
<< ยามาซากิ ฮาคุโระ พี่ชายของ ยามาซากิ เซเรียอา และ ลูกชายคนโตของ ยามาซากิ ฮะไค ผู้เป็นจอมปราชญ์ ยามาซากิ ฮาคุโระ ดยุกยามาซากิแห่งแดนเหนือคนปัจจุบัน >>
Maki Sanemi 📚 มากิ ซาเนมิ
คือ. . .ท่านจอมปราชญ์เหมือนจะพาเด็กชายคนนึงมาด้วยน่ะครับ
ทันทีที่ ฮาคุโระ ได้ยิน คำรายงานของ ซาเนมิ ก็หยุดงานที่ตนเองนั่งทำอยู่เมื่อครู่นี้ในทันทีแล้วลุกขึ้นพรวดด้วยท่าทางที่เหวอแดกและตกใจเป็นอย่างมาก
Yamasaki Hakuro ❄️ ยามาซากิ ฮาคุโระ
. . .เอ๋?!!!! อย่าบอกนะว่าที่จะไปคือไปล้างแค้น แล้วชิงตัวลูกของคนอื่นมาบ้างน่ะ!!! แบบนั้นเกินไปนะ ตาแก่บ้านี่!!!
ทันทีที่ ฮาคุโระ วิ่งออกไป ซาเนมิ ได้แต่กุมขมับแล้วพึมพำขึ้นมาเบาๆ
Maki Sanemi 📚 มากิ ซาเนมิ
. . .แต่ยังไง นั่นก็พ่อของ นาย นะ ฮาคุโระ. . .
เพราะแสงแดดที่สาดส่องเข้ามา ทำให้รู้สึกแสบตาจนต้องลืมตาตื่นขึ้นมา . . . พอเห็นเพดานที่ไม่คุ้นเคย ก็รู้สึกดีขึ้นมาเพราะความคิดที่ว่า. . .“ อย่างน้อย ก็ไม่ใช่ คฤหาสน์ดยุกไซโตะ ”
ทันทีที่รู้สึกตัวว่าตัวเองไม่ได้อยู่ที่คฤหาสน์ดยุกไซโตะ ข้าก็ลุกขึ้นพรวดขึ้นมาด้วยสีหน้าตื่นตกใจ
ทำให้ได้พบกับหญิงสาวที่มีเส้นผมสีชมพูอ่อนราวกับกลับดอกไม้ ดวงตาสีทองราวกับแสงอาทิตย์อัสดง ใบหน้าที่งดงามและกิริยาที่แสนจะเหมาะสมกับการเป็นเลดี้. . .
เธอหันมามองข้าด้วยสายตาที่เป็นห่วงเป็นใย สายตาที่ข้าไม่เคยได้รับมันเลยแม้แต่ครั้งเดียว
Han Fiona 🌹 ฮาน ฟิโอน่า
จะรีบลุกแบบนั้นไม่ได้นะจ๊ะ
<< ฮาน ฟิโฮน่า ลูกสาวคนสุดท้องของตระกูลเคานต์ฮาน สุดยอดกุลสตรีและแพทย์หญิงที่เก่งกาจที่สุดแห่งจักรวรรดิที่ขึ้นตรงต่อ ตระกูลยามาซากิ >>
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
