ผมน้ำอยู่หมู่บ้านร้างแก้วอยู่กับย่าแค่สองคนสวนพ่อแม่ผมท่าแยกทางครับแม่ไปทำงานกรุงเทพก็เลยต้องอยู่กับย่าชีวิตแต่ละวันเรียนกลับบ้านมาช่วยย่าทำงานบ้านน้ำเอ้ยไปซื้อน้ำปลาให้ย่าหน่อย

ผมวิ่งโจรพื้นไม้กระสับกระเทียมโอ๊ยไอ้น้ำจะวิ่งทำไมเดินดีผมขอโทษครับย่าก็กลัวช้าเออรีบไปได้แล้วหลังจากนั้นผมปั่นจักรยานซื้อน้ำปลาร้านยายสมชายพอถึงผมก็เลยไปเข้าร้านเพื่อเลือกของพอเลือกเสร็จไปคิดตังค์กับยายสมชายผมไม่รู้ทำไมชื่อยายสมชายผมเคยถามแกว่าทำไมชื่อแบบนี้เอ้าไอ้นี่ก็พ่อแม่กูตั้งชื่อให้นิโถ่ยายผมแค่ถามเองเออๆไอ้น้ำเอ็งรู้ไหมหมู่บ้านเรามีคนตายแล้วทำไมครับยาย?ก็เมื่อวานกูนะจะไปบ้าบตาเหงี่ยมพอไปถึงนะเห็นคนมาเต็มบ้านเลยพอไปถามคนข้างทำไมถึงคนมาเต็มบ้านจัดงานอะไรไม่ได้จัดงานอะไรหรอกจ้ะพอดีว่าตาเหงี่ยมตายแล้วห๊ะเมื่อวานยังอยู่ดีๆอยู่เลยฉันก็ไม่รู้หรอกจ้าเออแล้ว มันตายยังไงตอนที่ฉันไปถึงคนมาเต็มบ้านเลยคือเหมือนยายนั่นแหละพอฉันถามว่าเกิดอะไรขึ้น ตาเหงี่ยมตายหันไปเห็นร่างสภาพดูไม่ได้เลยจ้า แบบว่าร่างตัวดำผอมแห้งกลิ่นเหม็นเน่าฉาบจริงหรอจริงจ้ายายแต่ก็ไม่รู้ตายยังไงแต่เจ้าหน้าที่บอกว่าตาเหงี่ยมตายไป1 เดือนโธ่ไอ้เงี่ยมเอ้ย

...----------------...

โหพูดเอาซะคิดสภาพเลยยายสมชายแล้วนี่เขาจัดงานที่ไหนที่วัดโอเคครับเดี๋ยวผมจะให้ย่าไปร่วมพิธี ด้วยงั้นผมขอตัวไปก่อนนะยายสมชายเดินออกจากร้านตรงที่จักรยานของตัวเองขึ้นไปปั่นจักรยาน แล้วผมก็เห็นยายคนหนึ่งผมขาวยาวแทบจะไม่เห็นหน้าเสื้อผ้าชุดดำเล็บยาวดำแกมามองที่ผมรู้สึกว่า น่ากลัวขนลุกยังไงก็ไม่รู้แต่ผมก็ไม่หันไปมองยายแกผมรีบปั่นไปถึงบ้านพอถึงรีบไปย่าทันทีย่าครับผมมาแล้วเออทำไมมานานพอดีผมมัวคุยกับยายสมชายอยู่ครับอ่อเออย่าตาเหงี่ยมตายแล้วนะแล้วทำไมถึงตายแล้วไปจัดงานที่ไหนที่วัดครับย่า

ยายสมชายบอกว่าตาเหงี่ยมนอนไหลตายเรื่องจะไปเจอศพเจ้าหน้าที่ก็บอกว่าตายไปแล้ว 1 เดือน

...----------------...

รออ่านต่อได้เลย

หลังจากที่คุยเรื่องตาเหงี่ยมเสร็จแต่มีเรื่องหนึ่งที่ผมยังไม่เล่าให้ย่าฟังที่ผมไปเจอยายแก่น่ากลัวจ้องจะกินเขาเออน้ำเอ้ยครับย่าเย็นนี้เราไปงานศพตาเหงี่ยม ไปไหว้แล้วจะได้ไปช่วยงานเขาครับย่าพอตกเย็นโพล้เพล้ผมกับย่าแต่งตัวเสร็จเพื่อจะออกจากบ้าน ตรงไปที่งานน้ำเอ้ยล็อคประตูอะไรเสร็จแล้วใช่ไหมเสร็จแล้วครับย่าโอเคงั้นเราไปกันเลยผมเดินตรงไปที่จักรยานผมนั่งปั่นให้ย่านั่งซ้อนท้ายเมื่อมาถึงงานพวกผมจะเดินตรงไปเข้าวัดที่จัดงานศพตาเหงี่ยมอ้าวยัยเพ็ญเข้ามาก่อนเสียงที่ตรงหน้า เรียกย่าผมคือยายสีครับเป็นเพื่อนสนิทย่าผมตั้งแต่ตอนเป็นสาวถึงตอนนี้สวัสดีครับยายสีด้วยยิ้มสดใสป่ะจะพาไปไหว้ไอ้ตาเหงี่ยมกันพวกผมพาเดินไม่กี่ก้าวก็ถึงโลงศพพวงดีตั้งไว้สวยงามพากันไหว้เสร็จยายสีพาไปนั่งอีกมุมผมนั่งข้างย่าได้ยินชาวบ้านพากันพูดว่าตาเหงี่ยมตายยังไงหนึ่งในนั้นก็มียายสมชายก็เข้าใจหรอกว่ายายแกชอบเรื่องชาวบ้านของคนอื่นถ้าพูดง่ายแกชอบเสือกเรื่องชาวบ้านถอนหายใจใหญย่าครับเดี๋ยวผมไปเอาน้ำมาให้นะครับน้ำเอ้ยเอาน้ำให้ยายสีด้วยลูกครับผมเดินตรงไปโรงอาหารเพื่อจะไปเอาน้ำแต่สายตาสะดุด

...--------------...

ต้นโพธิ์ใหญ่เห็นเงาคนหนึ่งตะคุ่มผมก็คิดในใจว่า ใครมันจะไปอยู่ตรงที่มืดๆผมก็จ้องมองเพราะว่าไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเลยทำไมคนนั้นถึงมาอยู่ที่ต้นโพธิ์ได้คิดในใจเงานั่นเดินมาตรงที่ผมอย่างช้าๆแต่ผมดันได้ยินเสียงหัวเราะฮ่าๆๆอย่างน่ากลัวแต่ก็ยังมีโชคดีไอ้เตี้ยผมภวังค์เสียงนั่นทันทีหันไปมองคนที่เรียกผมไอ้ต้นผมร้องเสียงหลงแหมเสียงลงเลยนะมึงเหมือนเป็นคนไปเห็นผีมานี่ฮ่าๆๆผมก็ไม่ตออะไร เออแล้วมึงมาทำอะไรที่นี่อ๋อกูเอาน้ำไปให้ย่างั้นกูไปก่อนนะเดี๋ยวไอ้น้ำมึงพากูไปเข้าห้องน้ำหน่อยดิกูกลัวมึงโตเป็นหมาแล้วยังมากลัวอีกโถ่มึงครั้งนี้ครั้งเดียวมันทำหน้าตาอ้อนใส่ผมไอ้เราก็แพ้ทางลูกอ้อนด้วยสิก็เลยพามันเข้าห้องน้ำหลังวัด

...----------------...

เป็นไงบ้างค่ะความคิดเห็นมาได้เลยนะคะ ให้กำลังใจแอดกดไลค์1

ห้องน้ำหลังวัดติดตรงป่าช้าผมยืนเฝ้าเพื่อนเข้าห้องน้ำมึงอยู่ไหมผมตอบกลับอยู่มึงรีบขี้เร็วเออกูกำลังเสร็จแล้วที่นี่ผมได้ยินเสียงหัวเราะเสียงเหมือนยายแก่แถบๆสูงอยู่แถวป่าช้าผมเริ่มคิดในใจยินใครแต่เสียงนั้นมันเริ่มดังขึ้นดังขึ้นอีกผมเริ่มน่ากลัวเสียงนั้นผมรีบบอกเพื่อนให้รีบกำลังเสร็จแล้วเออเร็วๆตอนนี้ผมกลัวมากจนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจังหวะนั้นเสียงมันก็เริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆแต่เสียงนั้นก็หายไปเพราะเพื่อนผมมันดันออกมาพอดีตอนที่เสียงมันจะเข้ามาหาผมมั้ยมึงเข้าในงานกันพวกเดินออกจากห้องน้ำหลังวัดเดินไปถึงงานผมแยกทางกับเพื่อนก็ไม่ได้ลืมที่เอาน้ำให้ยายสีกับย่าผมเออทำไมถึงมาช้าผมขอโทษครับย่าพอดีไอ้ต้นให้ผมพามันไปเข้าห้องน้ำหลังวัดผู้เป็นได้ยินดังนั้นก็ไม่ตอบอะไรมาๆหลังจากนั้นผมก็ขอตัวไปช่วยงานเสิร์ฟอาหารให้คนที่เข้ามางานพออะไรเสร็จแขกเริ่มทยอยกลับบ้านพวกผมพากันกลับบ้านเดินไปเอาจักรยานคู่ใจของผมข้างต้นไม้ผมก็ให้ย่านั่งพอนั่งเสร็จผมก็เริ่มปั่นออกจากวัดเพื่อตรงไปที่บ้านก็ไม่นานถึงบ้านย่าผมก็ออกจากที่นั่งย่าเดินไปเปิดประตูงั้นผมเอาจักรยานหัวใจไปเก็บเดินขึ้นไปบ้าน

บ้านของผมเป็นเป็นไม้ยกสูงข้างล่างก็จะก็มีแคร่ตามประสาบ้านชนบทหลังจากนั้นผมก็เข้านอนคนละห้องกับย่าผมเดินตรงไปที่ห้องย่าเพื่อกางมุ้ง

พอเสร็จก็กำลังเดินกลับห้องตัวเองน้ำเอ้ยอย่าเปิดหน้าต่างตอนดึนนะครับย่าจากนั้นผมก็เข้านอนผมได้ยินเสียงหมาหอนจะหอมที่หน้าบ้านผมกำลังลุกไปเปิดหน้าต่างเพื่อดูว่ามันหอนอะไรเพิ่งหยุดคิดได้ว่าย่าเคยสอนถ้าได้ยินเสียงอะไรห้ามออกไปไปที่เราก็อยากรู้ไงเหลือไปเห็นผนังที่มันเป็นรูที่สามารถส่องเข้าไปข้างนอกพอส่องเข้าไปผมก็ต้องตกใจ แอบเอามือปิดปากไม่ทัน ยายแก่ที่ผมเคยเห็น แกมายืนหน้าบ้าสผมแล้วก็แสยะยิ้มที่น่ากลัวมากจนเห็นฟันแหลมมีเลือดเต็มปากเลยยายแก่คนนั้หันมามองที่ผมแล้วพูดว่าร่างมึงสวยดีนะกูอยากได้ร่างมึงเสียงที่พูดออกมายานๆและเยือกเย็นแฝงกับความน่ากลัวจนผมแทบร้องไห้

...----------------...

ติดตามตอนต่อไป