ลูกชายสุดที่รักของข้า
ตอนที่ 1
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
ฝ่าบาทพยะค่ะ กระหม่อมมี รายงานจะทูลกระหม่อมพะยะค่ะ
ถึงแย่็ พระเอก
ว่า ไปเจ้ามีอะไร
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
คืออย่างนี้พะยะค่ะ เมื่อ 2 วันก่อนกระหม่อมได้ข่าวคราวพระราชสารมาจากเมืองปี้หยงพะยะค่ะ
ถึงแย่็ พระเอก
เมืองปี้หยงยังงั้นเหรอ ทำไม มีข่าวอะไร จากเมืองที่นั่นเจ้าว่ามา
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
ได้พยัคฆาตฝ่าบาท
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
เคยได้ยินข่าวเหล่าขุนนางพูดกันว่าเมืองปี้หยง จะทำการเผด็จศึก ล้มทับตี เมืองของเราพะยะค่ะ
ถึงแย่็ พระเอก
มีเหตุอันใดที่ต้องยกตีทับเมืองเรา เราไปทำอะไรให้เขาอย่างนั้นหรือ
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
ไม่ทราบเหมือนกันพะยะค่ะ จู่ๆ ถ้าเป็นไปได้กระหม่อมคิดว่าอาจจะยกทัพตีเมืองเพื่อจะมายึดครองเมืองของเราก็ได้นะพะยะค่ะฝ่าบาท
ถึงแย่็ พระเอก
เจ้าพูดมีเหตุผลได้ ถ้าจะไตร่ตรองก่อน แต่เจ้าไปสืบมาให้แน่ชัดว่าเมืองปี้ หยง จะมาตีในเมืองเรา เพราะเหตุใด เจ้าจึงไปสืบมาให้ข้าแล้วกลับมารายงานข้าด้วย
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
ได้พะยะค่ะ น้อมรับคำสั่ง พะยะค่ะฝ่าบาท กระหม่อมทูลลาเลยนะพี่อ่ะค่ะ
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
รัชทายาทถวายพระพรองค์รัชทายาทพะยะค่ะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ไม่เป็นไร เจ้าจะไปไหนก็ไปเถอะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
เสด็จพ่อ เสด็จพ่อทำอะไรหรือพยะค่ะ มีอะไรก็บอกลูกบ้าง เผื่อลูกจะได้ช่วยอะไรท่านได้บ้าง
เฉิงมู้เหิน นายเอก
เมื่อกี้นี้ เห็นองครักษ์บอกว่า มีเรื่องเกี่ยวกับบ้านเมืองใครจะมายกทัพตีเมืองบ้านเราหรือพะยะค่ะเสด็จพ่อ
ถึงแย่็ พระเอก
เจ้าจะรู้ไปทำไม เรื่องลบเรื่องต่อสู้เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้รู้แต่เพียงแค่ว่าเจ้าอยู่ที่นี่ สุขสบายก็พอแล้วนี่ 10 ปีภายหลังเจ้ายิ่งโตยิ่งดูสวยนะ ฮ่าๆๆ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
เสด็จพ่อท่านเก่าเกินไปแล้วลูกไม่ได้สวยอันใด หน้าของลูกก็เป็นเช่นนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรถ้าเป็นคนชุบเลี้ยงชีวิตลูกมาสักวันหนึ่งลูกก็ต้องตอบแทนทดแทนท่านบุญคุณที่ท่านชุบเลี้ยงข้ามาเช่นกัน
ถึงแย่็ พระเอก
เรื่องตอบแทนบุญคุณ เจ้าไม่ต้องคุยกับข้า ทุกวันนี้ข้าเลี้ยงเจ้าเจ้าก็ตอบแทนบุญคุณค่ามากพอแล้วล่ะ เจ้ามาหาข้าเจ้ามีธุระอะไรงั้นรึ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
จริงสิเสด็จพ่อวันพรุ่งนี้เป็นวันดีนะพะยะค่ะพรุ่งนี้จะมีงานเลี้ยงของท่าน ในอำเภอไม่ทราบว่าท่านจะไปด้วยหรือไม่หรือจะให้ข้าไปเพียงคนเดียว ถ้าเองก็อยากจะไปแวะทักทาย ท่านอำเภอสักหน่อยนะพะยะค่ะ เสด็จพ่อ
ถึงแย่็ พระเอก
งานเลี้ยงต้อนรับท่านนายอำเภอคนใหม่อย่างนั้นเหรอ น่าสนใจนี่ ไปสิ แต่ว่า พ่อมีงานเยอะนี่นา แล้วพ่อจะไปกับเจ้าได้อย่างไรกันเล่า เจ้าเด็กโง่ ก็โธ่เอ๊ยเอาอย่างนี้ พ่อตามใจเจ้า ข้าเจ้าอยากไป พ่อจะให้องครักษ์ไปเป็นเพื่อนเจ้า ดีหรือไม่ แต่ถ้าว่า เจ้าก็กลับมา อย่างปลอดภัยนะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ได้พยะค่ะเสด็จพ่อลูกน้อมรับคำสั่ง งั้น ไม่มีอะไร ลูกทูนลาเลยนะพี่ค่ะเสด็จพ่อ เสด็จพ่อก็ พักบ้างนะพะยะค่ะ ท่านเหนื่อยมากแล้ว แถมท่านยังต้องตรวจฎีกา ทุกวี่ทุกวันอีกเอาเป็นว่าถ้าเรื่องการตอบแทนลูกจะช่วยท่านตรวจฎีกา แบ่งเบาภาระท่านบ้าง นักพยัคฆ์ค่ะ เสด็จพ่อ
ถึงแย่็ พระเอก
ได้เจ้าน่ะหัวหมอนะ ตั้งแต่ค่าเลี้ยงเจ้ามา เจ้าไม่เคยทำให้ข้าผิดหวังเลยนะ รัชทายาทเจ้าไปเถอะ ประเดี๋ยวพ่อจะ ทำธุระเรื่องงานซะหน่อย เจ้าจะเที่ยวเล่นที่ไหนเจ้าก็ไปเถอะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
งั้นลูกกับทุนเราเลยนะพะยะค่ะเสด็จพ่อ
2 วันผ่านไป ทันใดนั้น องค์ราชทายาท ซึ่งก็ได้ไปงานเลี้ยงของนายอำเภอ หว่านเหนียง ทันที
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ข้าน้อย ถวายพระพรองค์ราชทายาทพยะค่ะ ไม่ทราบว่าองค์รัชทายาทมาด้วยตัวเองเลยหรือพะยะค่ะ งานเลี้ยงงานนี้กระหม่อมยินดีต้อนรับพะยะค่ะองค์รัชทายาท
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ข้าน้อยล้อเล่นน่ะ โอ๊ตสุดท้ายยากเชิญขอรับ ผู้เจ้า รออะไรเล่า องค์รัชทายาทมาทั้งที จะต้องให้ข้าบอกหรืออย่างไร ไปเตรียมที่นั่งให้องค์รัชทายาทด้วย รอสักนิดนะพะยะค่ะ โอ๊ยจะหายาก
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ไม่เป็นไรไม่เป็นไรถ้าไม่รีบข้าไม่รีบ หน้าที่ของท่าน ก็แล้วแต่ท่านดูแลเลย
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ผู้เฒ่าไปตามสาวๆมา วันนี้จะมีงานโชว์ให้สาวๆ รำให้ท่านดูก็แล้วกัน
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
เยี่ยมๆผู้เช่าเยี่ยมมาก เอาล่ะ มีใครจะต่อรองกับนางหรือไม่ในการ รำครั้งนี้ มีใครอยากท้าประลองกับนางหรือไม่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ข้าเองข้าเอง พวกท่าน ก็คิดว่า ถ้าเป็นแค่องค์รัชทายาททำอะไรเหมือนคนอื่นไม่เป็นล่ะสิท่าพวกท่านคิดผิดแล้วล่ะ กระบวนลำถ้าฟ้อนนี้ ถ้าเปรียบกับนางแล้วนางก็คงจะเก่งกว่าข้าเป็นหลายเท่า แต่ระบำ ฟ้อนชุดนี้ข้าจะเป็นคนลงมือ รำด้วยตัวเองขอเชิญแก่ทุกท่าน ได้โปรดจง ดูค่ารำด้วยเถิด
ทันใดนั้นองค์รัชทายาทก็ได้เดินออกจากที่นั่งและไปยืนยันตรงหน้า ของท่านนายอำเภอและต่อหน้าทุกคนรวมทั้งนางรำนั่นก็ได้มีสิทธิ์ที่จะได้นั่งดูเช่นกันระบำฟ้อนนี้เป็นระบำมีชื่อว่า ผีเสื้อสีน้ำเงิน อะไร
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ขอชวนๆทุกท่าน เชิญชมระบำชุดนี้ได้เลย
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
งามจริงๆงามจริงๆ งามสมคำร่ำลือของท่านจริงๆองค์รัชทายาทท่านรำฟ้อนได้สวยมาก ถึงท่านจะเป็นผู้ชายแต่ท่านก็รำฟ้อนได้สวยเท่าผู้หญิงเทียบเคียงผู้หญิงจริงๆ ไม่ทราบว่า ราชบุตรองค์รัชทายาทนี้ ท่านไปเรียนมาจากที่ใดทำไมท่านถึงรำฟ้อนได้สวยจริงๆ สวยกับใจจริงๆ ถ้าไม่ชมท่านไม่ได้แล้ว
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ข้าน้อยเอง ได้รำฟ้อนนี้มา ได้หัดฝึกมาตั้งแต่เล็ก ข้าน้อยจึง อยากจะลองทำอะไรสิ่งที่ข้าน้อยไม่เคยทำ ข้าน้อยเห็นว่ามันสวยงามตาดี รำฟ้อนก็ไม่แปลกอะไร รำได้ทั้งหญิงทั้งชาย ขอรับ นายอำเภอ ถ้าขอขอบคุณท่านมากที่ท่าน ได้มีโอกาส ให้ข้า มารำฟ้อนนี้ ถ้ามีโอกาส ถ้าจะแสดงให้พวกท่านได้ดูอีก
ทันใดนั้นก็ มีเสียง ตบมือมาจากด้านนอก และตบมือเดินเข้ามายังด้านในและหัวเราะใส่ อย่างมีความสุข ชายคนนั้นพูดขึ้นว่า
ถึงแย่็ พระเอก
ฮ่าๆๆ อะไรกัน พ่อไม่เคยเห็นเจ้าลองฟ้อนเลยนี่นา ตั้งแต่พ่อเลี้ยงเจ้ามาเจ้าไปแอบลำที่ใด เจ้าไปแอบหัดที่ใด พ่อเพิ่งได้เห็นกับตานี่แหละ เจ้าเนี่ยนะ พ่อไม่คิดเลยว่าเศร้าสลัมฟ้อนได้สวยจริงๆ งานครั้งนี้เพราะถูกใจเจ้ามาก เพราะว่าเจ้าไปนั่งที่ได้แล้วแหละองค์รัชทายาท
เฉิงมู้เหิน นายเอก
อ้าวไหนว่าเสด็จพ่อว่าเสด็จพ่อจะไม่มาพะยะค่ะ เสด็จพ่อนี่ ท่านก็นะอย่าชมข้าเลยหลังฟ้อนนี้ข้าก็ฝึกมาตั้งแต่เล็กแต่ท่านเพียงแค่ไม่เคยเห็นก็เท่านั้นเองพะยะค่ะ
ถึงแย่็ พระเอก
ก็จริงนะ พ่อเองก็มัวแต่ทำงานตรวจฎีกาไปวันๆคอยดูแลเหล่าราษฎรไปวันๆ พ่อถึงไม่เคยเห็นเจ้าฝึกรำมาก่อนเลย น่าเสียดายช่างน่าเสียดายจริงๆ แต่ในวันนี้ถ้ามางานเลี้ยงของท่านนายอำเภอจะนับว่าเป็นเกียรติยิ่งแล้วถ้าได้เห็นอะไรดีๆเยอะถ้าไม่ทันนางรำหรอกนะแต่ข้าทันเจ้าเห็นคิดเจ้าลำ เจ้าเนี่ย สวยจริงๆ รำสวยมากๆ พ่อชื่นชมเจ้า
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ขอบพระทัยเสด็จพ่อที่ชมลูก ลูกว่าเสด็จพ่อ นั่งประทับที่ก่อนเถอะพะยะค่ะ
ถึงแย่็ พระเอก
ถ้าฝากด้วยนะ ขอประทานอภัยด้วยนะ ท่านนายอำเภอที่ข้ามาช้าไป ท่านคงจะไม่โกรธข้านะ ที่ข้ามาช้า
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ไม่เป็นไรพะยะค่ะกว่าบาทงั้น ฝ่าบาท ขึ้นมานั่งข้างบนเถอะพะยะค่ะ ระบบเตรียมที่ให้แล้ว
ถึงแย่็ พระเอก
ได้ๆ ถ้าพูดได้ดีนะ ท่านนายอำเภอ งานนี้เป็นงานเลี้ยงต้อนรับของท่าน ข้าไม่ควรที่จะไม่มาไม่ได้เพราะลูกชายของข้าก็มางานเลี้ยงนี้เช่นกันข้าควรจะมาเพราะข้ากลัวว่าลูกชายข้าจะเมาไม่ได้สติ ไม่งั้นจะไม่มีใครไปส่งลูกค้าเป็นแน่ ข้ารบกวนแล้วล่ะ
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ไม่เป็นไรฝ่าบาทนั่นคือหน้าที่ของหม่อมฉันหม่อมฉัน จะเป็นคนไปส่งโอสทายาทเองพะยะค่ะแต่ ในเมื่อพระองค์มาแล้วพระองค์ก็ถ้างานเลิก ก็สามารถพาองค์รัชทายาทกลับได้เลยพะยะค่ะแต่ถ้าพระองค์ไม่มาก็หม่อมจะเป็นคนอาสาไปส่งองค์รัชทายาทด้วยตนเอง
ถึงแย่็ พระเอก
ไม่เป็นไรขอบใจเข้ามาแล้ว เจ้าสนุกหรือเปล่าล่ะ จะถ่ายยากงานนี้ดูเหมือนเจ้า จะมีความสุขมากเลยนะ สักพักนึง งานเลี้ยงก็คงจบเลิกลา เจ้ากลับกับพ่อนะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ได้พะยะค่ะ เสด็จพ่อ ลูกจะกลับกับท่าน
ทันใดนั้นเขาทั้งสองคนก็ได้อยู่ในงานเลี้ยงกันอย่างสนุกสนานจนถึงเวลาล่วงเลยจนในงานเลี้ยงนี้ต้องเลิกลา ต่างคนต่างกลับ แล้วทันใดนั้นองค์ราชทายาทและฮ่องเต้ก็ได้กล่าวอำลากับท่านนายอำเภอ
ถึงแย่็ พระเอก
ท่านนายอำเภอตอนนี้ก็ดึกมากแล้วข้าว่าท่านไปนอนพักเสียเถิดเดี๋ยวค่าจะพาองค์รัชทายาทกลับแล้วล่ะดูสิเจ้าลูกคนนี้ เมาอีกแล้ว งั้นข้าขอตัว กลับเลยก็แล้วกัน
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ได้พยัคฆาตฝ่าบาทงั้นกระหม่อมไม่ส่งนะพะยะค่ะ พวกเจ้า ไปส่งองค์รัชทายาทและฝ่าบาทด้วยแทนค่าด้วยก็แล้วกัน
เหยาปิงชุน ลูกน้อง ของ นายอำเภอ
ได้ขอรับท่านนายอำเภอ ข้าน้อยทราบแล้ว
ถึงแย่็ พระเอก
พวกเจ้าเตรียมรถมาให้ข้าด้วย ข้าจะพาองค์รัชทายาทกับวัง
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
ได้ขอรับฝ่าบาท น้องรับคำสั่งพะยะค่ะ
ทันใดนั้นเขาทั้งสองจึงนั่งรถม้ากลับเข้าไปยังวังของตัวเอง เป็นที่เรียบร้อย ทันใดนั้นองค์ราชทายาทก็ได้เมามายจนทำให้ฮ่องเต้ เฉิงลู่ ต้องอุ้มองค์รัชทายาทเข้าห้องนอน โดยทันที แต่ทันใดนั้น ฮ่องเต้ ก็ได้ยินเสียงองค์รัชทายาทบนพึมพำในยามเวลาที่เขาเมา โดยไม่รู้ตัว องค์รัชทายาทได้บ่นพึมพำพูดขึ้นว่า
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ท่านพ่อ วันนี้ลูกต้องขอบคุณท่านมากนะ ที่ท่านมาส่งข้า ถึงห้องเช่นนี้ ข้าเมามากจริงๆ ข้าเดินไม่ไหวต้องรบกวนท่านแล้วล่ะวันนี้ ถ้าถามท่านหน่อยนะ ถ้าถามจริงๆท่านคิดยังไงกับ ฆ่ากันนะ ถ้าอยากรู้จัง ว่าความรู้สึกของท่านภายในใจท่าน ท่านเห็นข้าเป็นลูกหรือท่านเห็นข้าเป็นอะไรกันแน่ ถ้าสังเกตท่านหลายครั้งแล้ว ท่านรู้ตัวบ้างไหม ท่านมองข้าตลอดเลย
ทันใดนั้นฮ่องเต้ก็ได้ยินเสียง ที่องค์รัชทายาท บ่นพึมพำอยู่บ บน อกของตัวเอง ดังนั้นเขาก็จึงหยุดฟังที่องค์รัชทายาทได้พูดกล่าวไว้ แล้วก็เข้าใจกับสิ่งที่องค์ราชทายาทพูด ดังนั้นเขาจึงคิดอยู่ในใจแล้วพูดอยู่ในใจว่า
ถึงแย่็ พระเอก
เจ้าเด็กบ้าเจ้าพูดอะไรของเจ้าเนี่ย ข้า ก็รักเจ้าเหมือนลูกน่ะสิ แต่ถ้าว่านะ ถ้าเจ้าไม่ใช่ลูกข้า แล้วถ้าข้า คิดเป็นอื่นกับเจ้าเจ้าจะคิดยังไงกับข้าวนะ เจ้าเด็กโง่ เศร้านี่ ข้าจะพาเจ้านอนแล้ว
ทันใดนั้นลงราชทายาทก็ได้สะดุ้งตื่นขึ้นมา ในยามวิกาล แทนที่ฮ่องเต้จะได้ไปพักผ่อน แต่ฮ่องเต้นั้นกลับถูกดึงให้ล้มลงมาอยู่กับเตียง ล้มลงทับองค์รัชทายาทโดยไม่ได้ตั้งใจ ปากของเขานั้นทั้งสอง บรรจงจูบกันโดยไม่ได้ตั้งใจ ทันใดนั้นจึงทำให้ฮ่องเต้ ทรงคิด ถึงเรื่องที่องค์รัชทายาทได้ถามถึงเขาไว้เช่นนั้น
ถึงแย่็ พระเอก
เจ้า เจ้าเมาแล้ว เจ้านอนลงไปซะ ข้าจะกลับห้องแล้ว เจ้าเด็กดื้อ เจ้าเมาจะไม่ได้สติแล้วเนี่ย แล้วเจ้าแถมยังมาจูบข้าอีก ข้าเป็นพ่อเจ้านะ เฮ้ยช่างเถอะ แต่เจ้า ที่เจ้าถามข้า ว่าข้าคิดยังไงกับเจ้าจริงๆอย่างนั้นหรอ เจ้าถามข้าได้ดีนี่ เจ้าเด็กโง่ เจ้าเด็กน้อย ข้าเลี้ยงเจ้ามากับมือ แต่ทำไมใจข้า ถึงชอบเจ้าอื่นไปได้นะ เพราะการที่ข้าเจอกับเจ้า มันทำให้ข้าคิดถึงเพลงนี้เชียวหรือ ช่างเถอะ ข้าจะไปนอนแล้ว เจ้านอนเถอะ พรุ่งนี้เจอกันนะ
ทันใดนั้นฮ่องเต้ ก็ได้เดินออกไปจากห้อง และกลับเข้าห้องของตัวเอง และจึงไปคิดถึงเรื่องเมื่อสักครู่นี้ ที่องค์รัชทายาทมาจูบตัวเอง โดยไม่ได้ทันตั้งตัว ซึ่งทำให้เขาคิดถึงเรื่องนี้ จากที่เขา ชุบเลี้ยงมาตั้งแต่เล็กแต่สุดท้ายเขากลับคิด กับองค์รัชทายาทเป็นอย่างอื่นไปเสียแล้ว
ตอนที่ 2
สานต่อจากความเดิม เมื่อฮ่องเต้ ได้ล้มตัวลงนอน คิดถึงเรื่องที่องค์รัชทายาทได้ถามกับตนเองว่า ตนเองนั้นคิดยังไงกับองค์รัชทายาท ตนเองนั้น ก็เคยคิดอยู่เหมือนกันว่า เคยคิดเพียงแค่ว่าองค์รัชทายาทนั้นเป็นลูกของเขาด้วยซ้ำแต่หลักความเป็นจริงตัวเองนั้น ได้คิดเป็นอื่น ตั้งแต่ที่ได้พบเจอแล้ว
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
องค์รัชทายาทพยัคฆาไม่ทราบว่าองค์รัชทายาท ตื่นหรือยังพะยะค่ะ กระหม่อมมีเรื่องขาดทุนพะยะค่ะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ตื่นแล้วตื่นแล้วข้าตื่นแล้ว เจ้าเรียกข้าแต่เช้าเลยนะ มีอะไรหรือเปล่า เจ้าเรียกข้าทำไมล่ะเนี่ย ปัดโธ่เอ้ย
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
พอดีว่าฝ่าบาทให้กระหม่อมมาปลุกพระองค์เพื่อค่ะ ไม่ทราบว่าองค์รัชทายาท จะออกไปหาฝ่าบาทได้ไหมพะยะค่ะ พอดีฝ่าบาทให้กระหม่อมมาบอกว่าวันนี้ฝ่าบาทจะออกไปนอกเมืองพะยะค่ะ ก็เลยให้กระหม่อมมาถามว่าจะทายาทจะไปนอกเมือง จะฝ่าบาทไหมพะยะค่ะ
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
ไปนอกเมืองนั้นหรอ เข้าไปที่ไหนของเขานะ แล้วเสด็จพ่อได้บอกไหม ว่าเสด็จพ่อจะไปที่ใด
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
ไปนอกอุทยานเฉาฉู่พะยะค่ะ เห็นฝ่าบาทบอกว่า จะไปยิงสัตว์พะยะค่ะ ก็เลยให้กระหม่อมมาตามองค์รัชทายาทไปด้วยพะยะค่ะ ไม่ทราบว่าองค์รัชทายาทจะไปหรือไม่ถ้าไปกระหม่อมจะได้เตรียมรถให้พี่ค่ะ
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
ได้ ถ้าจะไป ถ้าฝากบอกเสด็จพ่อด้วยให้รอข้าวเหนียวข้าจะเปลี่ยนชุดเดียวถ้าจะตามออกไปเจ้าก็ ไปเตรียมรถมาก็แล้วกัน
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
ได้พยะค่ะหัวจะทายาทมันก็หม่อมทูนลาเลยนะพี่อ่ะค่ะ
ทันใดนั้นองค์รัชทายาทก็ได้เปลี่ยนชุดเปลี่ยนองค์ทรงเครื่องและเปลี่ยนเอาผ้าอาภรณ์ เพื่อ ที่จะ ไปหา ฮ่องเต้ และ ไปรออยู่ที่รถม้า เพื่อที่จะไป นอกเมือง ยังสถานที่ อุทยานเฉาฉู่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ไปเถอะไปกันเถอะถ้าพร้อมแล้ว ขึ้นรถเถอะท่านพ่อ
ถึงแย่็ พระเอก
ระวังของรัชทายาท มาเดี๋ยวข้าจะอุ้มเจ้าขึ้นไปนะ เจ้าไม่ต้องกลัว
ทันใดนั้นทั้งฮ่องเต้และองค์ราชทายาทก็ได้ขึ้นรถม้าไปยังนอกชานเมืองไปที่อุทยาน เฉาชูทันที ในระหว่างทาง เขาทั้ง 3 คนนั้นทั้งองครักษ์และฮ่องเต้และองค์รัชทายาทก็ได้เจอ นายอำเภอ เดินทางมายังระหว่างทาง เขาจึงได้พบพูดคุยปะ คนคุย กันอย่างสนุกสนาน เขานั้นได้บอกกับฮ่องเต้และทายาทว่าเขาผ่านมาทางนี้เพื่อที่จะไปยังนอกเมืองเช่นกันเขาจะไปที่ เมือง เทียน หลาน นายอำเภอ จึงได้บอกกล่าวองครักษ์ว่า เขาจะรีบไป แต่ช้าก่อนว่าเขานั้น ได้บอกกับองค์รัชทายาทว่าถ้ามีโอกาสเขาจะไปเยี่ยมที่พระราชวังด้วยตัวเอง หรือไม่ถ้ามีโอกาสเขาก็จะเชิญน้ำชา ร่วมโต๊ะที่บ้านของเขา นั่นเอง
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ได้ ถ้ามีโอกาสถ้าจะไปนะ ถ้าไม่ว่าอันใด ฝ่าบาท ถ้าไม่ว่าอันใดกระหม่อมอยากจะชวนองค์ราชทายาท ไปกินน้ำชาไปดื่มน้ำชาที่บ้านของกระหม่อมสักหน่อย ถ้ามีโอกาสจะได้หรือไม่ เพราะท่านว่าอย่างไร
ถึงแย่็ พระเอก
จะว่าอย่างไรล่ะ ของรัชทายาท เจ้าจะไปหรือไม่ ถ้าเจ้าจะไป เจ้าก็ไปเถอะ ถ้าไม่ได้ว่าอะไรเจ้า แต่มีข้อแม้เจ้าห้ามเมากลับมาเด็ดขาด ได้หรือไม่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ได้เสด็จพ่อถ้าลูกมีโอกาสลูกจะไป ดื่มน้ำชาแต่ลูกจะไม่ดื่มเหล้า ท่านจะคงไม่ว่าอะไรใช่หรือไม่
ถึงแย่็ พระเอก
แล้วแต่เจ้าเลยถ้าเจ้าอยากไปเจ้าก็ไปพ่อไม่ได้ว่าอะไรเจ้านี่นา เจ้าโตแล้วเจ้าเป็นผู้ใหญ่แล้วเจ้าจะไปไหนก็ไป พ่อไม่เคยบังคับเจ้านี่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ขอบพระทัยเสด็จพ่อ ที่ทรงไว้วางใจลูกที่ปล่อยให้ลูกเป็นอิสระ ดังนั้น ถ้าลูกไปเย็นนี้ ลูกอาจจะกลับอยู่สักหน่อย เสด็จพ่อคงจะไม่ว่าอันใดหรือพะยะค่ะ
ถึงแย่็ พระเอก
ถ้าเศร้าอยู่ดึกไม่มากจนเกินไปก็ไม่เป็นไรเจ้าก็สามารถกลับมาเองได้แต่ถ้ามันดึกมากจนเกินไปพ่อจะส่งคนไปรับเจ้าเอง ตกลงไหม
ถึงแย่็ พระเอก
ตามนั้นพะยะค่ะเสด็จพ***ั้นท่านนายอำเภอเย็นนี้ถ้าจะไปดื่มน้ำชาบ้านท่าน เย็นนี้ ท่านคงไม่ว่าอะไรใช่หรือไม่ ถ้าจะส่งของฝากไปฝากท่านด้วยเช่นกันพอดีค่าจะเสด็จพ่อ ผ่านมาทางนี้จะไปอุทยานเฉาฉู่พอดีจะไปล่าสัตว์น่ะ ถ้าไม่มีอันใด ถ้าจะสั่ง ให้คนเอา เนื้อ สัตว์ไปให้ก็แล้วกัน ดีหรือไม่ท่าน เป็นข้อแลกเปลี่ยนกันที่ท่านชวนข้าไปดื่มน้ำชาที่บ้านท่านแต่ข้ากลับเอา หมูป่า ไปฝากท่านที่บ้านดีหรือไม่
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ดีขอบคุณท่านมากนะ ขอบคุณพะยะค่ะ ฝ่าบาทที่ทรงเชื่อใจหม่อมฉันแล้วก็ขอพระทัยองค์รัชทายาทที่ทรงเป็นเกียรติ เป็นอย่างยิ่ง ที่องค์รัชทายาทไปดื่มน้ำชาบ้างของกระหม่อม งั้นเย็นเจอกันนะคะ ตอนนี้กระหม่อมต้องไป นอกชานเมือง แล้วล่ะ ขอให้พวกท่านโชคดีนะไว้เย็นนี้ข้าจะรอหมูป่าจากท่านก็แล้วกันองค์รัชทายาทถ้าไปล่ะ ขอ ธุระพะยะค่ะฝ่าบาทและองค์รัชทายาท
ทันใดนั้นองค์รัชทายาท และ ฮ่องเต้ก็ได้นั่งรถม้าเดินตรงมุ่งหน้าไปยัง ชัยยานเฉาสู้ ดังนั้นเขาทั้งสองจึงเดินเล่นสักพัก และได้ทานน้ำในบ่อน้ำและล้างหน้าล้างตา เป็นที่เรียบร้อย ดังนั้น ฮ่องเต้ก็ได้หยิบเหล้า ขึ้นมา ทันใดนั้น องค์ราชทายาท จึงมองไปยังฮ่องเต้ ที่กำลังดื่มเหล้าอยู่นั้นเขาจึงได้คิดว่า เมื่อคืนนี้เขาทำอะไรลงไปทำไม ฮ่องเต้ดูเหมือน จะแปลกๆกับเขาเป็นอย่างมากจู่ๆก็มาชวนเขามีสัตว์ป่า นั่งอยู่ด้วยกัน พูดคุยกัน ตามใจเขาทุกอย่าง ดูเหมือนว่าพ่อของเขาจะคิดอะไรกับเขาสักอย่าง โดยที่เขาก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรเช่นกัน เขาได้แต่นั่งมองหน้า องค์ฮ่องเต้ ทันใดนั้นฮ่องเต้จึงได้เดินมาหาองค์รัชทายาทแล้วพูดขึ้นว่า
ถึงแย่็ พระเอก
เจ้าดื่มไหมเจ้าลองดื่มสักหน่อยไหม แค่เครียดน่ะ มันคลายเครียดนะ ตัวเจ้าจะกินเหล้า พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่อย่าคิดมากจนเกินไปล่ะ เดี๋ยวเจ้าจะเป็นเหมือนเมื่อคืนอีกเจ้าเนี่ยเมาหัวราน้ำจริงๆเลยนะเจ้าเด็กบ้าอย่างเศร้าเลย
เฉิงมู้เหิน นายเอก
อะไรกัน ถ้าแค่พูดอะไรอย่างนั้นเหรอเสด็จพ่อ ข้าข้าพูดอะไรลงไปมันคงจะน่าอายมากเลยใช่ไหม งั้นข้าขอโทษนะเสด็จพ่อคือข้าข้ายังเด็กข้ายังไม่รู้อะไรถ้าข้าพูดอะไรไปท่านจงอย่าใส่ใจเลยนะถ้า ข้าก็จำอะไรไม่ได้เพราะข้าเมามากแล้วแล้วเสด็จพ่อล่ะ เมื่อคืนท่านนอนหลับสนิทหรือเปล่า หรือว่าท่านเป็นกังวลอันใด ท่านบอกข้าได้นะ
ทันใดนั้นฮ่องเต้ก็ได้เข้าไปใกล้ๆและยืนหน้าเขาไปใกล้ๆอีกครั้งดังนั้นเขาจึงกระซิบพูดขึ้นว่า
ถึงแย่็ พระเอก
เจ้าน่ะรู้ตัวบ้างไหมเมื่อคืนพูดอะไรออกไปถ้าจะทวนคำถามเจ้าให้ ฟังก็แล้วกันนะ เมื่อคืนเจ้าถามเขาว่า ถ้าคิดยังไงกับเจ้า ข้าชอบมองเจ้า ข้าชอบสบตากับเจ้าข้าชอบเป็นห่วงเจ้าบ่อยๆ แล้วเจ้ายังถามข้าอีกว่า ข้ารู้สึกยังไงกับเจ้านะ เจ้าจำได้หรือเปล่า ว่าเจ้าถามอะไรแบบนี้กับข้าเจ้ารู้ตัวบ้างหรือเปล่า ว่าเจ้าน่ะ กำลังจะเปลี่ยนแปลงความรู้สึกค่ะ ถ้าเป็นพ่อเจ้าข้าชุบเลี้ยงเจ้า แต่เจ้า กลับคิดมีความรักกับข้าอย่างนั้นหรอ ใช่หรือไม่ เจ้าคิดเป็นอื่นกับข้าใช่หรือไม่ เราจงตอบมา ว่าเจ้า เองก็รู้สึกยังไงกับข้า เจ้าจงตอบข้าได้หรือไม่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
เออเสด็จพ่อ ลูก ลูกพูดอย่างนั้นจริงๆหรือพะยะค่ะ ลูกคุณจะเมาเละเทะเลยสินะ อะไรที่ลูกพูดไปลูกขออภัยด้วยนะเสด็จพ่อแล้ว อย่าใส่ใจเลย คือ สิ่งที่ลูกพูดเสด็จพ่อจงอย่าใส่ใจเลยเพราะว่าลูกไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดเช่นนั้น จริงๆนะพะยะค่ะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ลูกพูดอะไรไม่ออกเลย ขายหน้าจังแย่จังเลยอ่ะ ถ้าขายหน้าจังเลย ขออภัยเสด็จพ่อที่รู้พูดอะไรออกไปไม่คิด อะไรออกไป ก็ไม่รู้
ทันใดนั้น ฮ่องเต้ ผู้เป็นพ่อก็ได้ยื่นหน้าเข้าใกล้อีกครั้ง แล้วมองหน้า อย่างช้าๆ ทันใดนั้น เขาก็ไม่พูดอันใด แต่เขาทำหน้า ยิ้มมุมปากเพียงเล็กน้อย ทันใดนั้นเขาจึงตัดสินใจ จับหน้าขององค์ราชทายาทเงยขึ้นมา แล้ว บรรจงจูบปากอีกครั้ง เพื่อทำให้องค์รัชทายาทได้รู้สึกกับตัวเองอีกครั้ง ว่า ลงรัชทายาทคิดยังไงกับฮ่องเต้จริงๆ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
คือลูกไม่รู้จะตอบเสด็จพ่อยังไงพะยะค่ะลูกก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกันเสด็จพ่อถามลูกเช่นนี้มันหมายความว่าอย่างไร หรือว่าเสด็จพ่อก็คิดแบบนั้นเป็นอื่นกับลูกเช่นกัน อย่างนั้นหรือ
ถึงแย่็ พระเอก
เอาตรงๆนะ ถ้าข้า บอกเจ้าออกไปเจ้าจะเชื่อข้าหรือไม่ ความจริง ตั้งแต่ชุดเลี้ยงเจ้ามา ข้าก็ ชอบความเป็นตัวเจ้ามาตลอด ถ้าใส่ใจเจ้า เพราะข้าเคยเห็นเจ้าเป็นลูกแต่ในเมื่อ ความในใจของข้า จะต้องเปิดเผยกับเจ้าจริงๆแล้วสินะ เจ้าจะโกรธข้าหรือไม่ถ้าข้าบอกว่าถ้าคิดกับเจ้าเป็นอย่างอื่นเช่นกัน เจ้าจะเชื่อข้าหรือไม่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
เสด็จพ่อท่านท่านคิดเป็นอื่นกับข้าจริงๆอย่างนั้นหรอ ก็แสดงหมายความว่าท่าน ท่านชอบข้าอย่างนั้นหรอ
ถึงแย่็ พระเอก
แล้วถ้าข้าบอกว่าข้าชอบเจ้าจริงๆล่ะข้าชอบเจ้าที่เป็นเจ้า แต่ไม่ใช่ชอบเจ้าที่เจ้าเป็นคนอื่น เจ้าจะเชื่อไหมล่ะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
เฮ้อ ถ้าคิดอะไรของข้าเนี่ยปัดโธ่เอ้ย ท่านพ่อ ท่านพูดอะไร ข้าหน้าแดงหมดแล้ว ทำไมหัวใจข้าถึงได้เต้นแรงแบบนี้นะ ถ้าไม่คุยกับท่านแล้ว ข้าจะไปรอท่านที่รถม้านะ ท่านจะไปที่ อุทยาน เขาสูงไม่ใช่หรือไง ท่านน่ะไปได้แล้ว
ถึงแย่็ พระเอก
ฮ่าๆๆ เจ้าหน้าแดงหมดแล้วองค์รัชทายาท ถ้าไม่เคยเห็นเจ้าหน้าแดงอะไรขนาดนี้ เจ้าคงโตเป็นผู้ใหญ่มากแล้วสินะ ฮ่าๆๆ งั้น ตกลงเย็นนี้เจ้าจะไปบ้านท่านนายอำเภอหรือเปล่า ถ้าเจ้าไป ข้าจะไปเป็นเพื่อนเจ้า ตกลงไหม
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ok ค่ะ ถ้าสะดวกยังไงดีนะ อะไรไม่ออกเลย ได้เย็นนี้ข้าจะไป คือว่า ถ้านัดท่านนายอำเภอไว้แล้ว ข้าเองก็ คงปฏิเสธไม่ได้นะเสด็จพ่อให้ข้าไปหรือไม่
ถึงแย่็ พระเอก
ได้ ถ้าให้เจ้าไป แต่เจ้าต้องระวังตัวเองให้ได้มากที่สุด เข้าใจหรือไม่ ถ้ามีอะไร เจ้าก็ให้องครักษ์ตามถ้าไปก็แล้วกัน ถ้าจะรีบไปหาเจ้าทันที ตกลงหรือไม่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ได้เสด็จพ่อเอาตามนั้นนะพี่ค่ะ
ดังนั้นองค์รัชทายาทก็ได้แต่นั่งก้มหน้าไม่กล้าพูดใดๆทั้งสิ้นและไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าฮ่องเต้ด้วยซ้ำเป็นเพราะเขานั้นเขินนั่นเองถึงไม่กล้ามองหน้าและสายตา ของฮ่องเต้ เวลา องค์รัชทายาทนั้นมองหน้า องค์รัชทายาทนั้นก็จะรู้สึกหัวใจเต้นแรงทุกครั้งเวลาที่อยู่ใกล้ฮ่องเต้เป็นอย่างมาก
ทันใดนั้น ในเวลาตกเย็นเขาทั้ง 3 ก็ได้นั่งรถม้ากลับและตรงไปยังราชวังของเขาทันใดนั้นองค์รัชทายาทก็ได้เปลี่ยนชุดอาภรณ์ และนั่งรถม้าตรงไปยังบ้านของท่านนายอำเภอ ที่เขานัดกันไว้ตามนั้น
เหยาปิงชุน ลูกน้อง ของ นายอำเภอ
ท่านนายอำเภอเขารับองค์รัชทายาทมาตามที่ท่านเชิญขอรับจะให้องค์รัชทายาทเข้ามาเลยไหมขอรับ
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ได้ให้เข้ามาสิ
เหยาปิงชุน ลูกน้อง ของ นายอำเภอ
ขอรับ เจ้านายอำเภอ งั้นข้าน้อยเชิญเลยนะขอรับ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
เขาขอขอบใจท่านมากนะองครักษ์ ข้าเกรงใจท่านแล้วล่ะ ท่านอุตส่าห์มาตามข้าเช่นนี้ ข้าขอบคุณมากงั้นข้าเข้าใจเลยแล้วกันนะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ท่านมาแล้วเหรอองค์รัชทายาทถ้านั่งก่อนสินั่งดื่มน้ำชากับข้า ไม่ทราบว่า บ้านของข้า ที่ไม่กว้างเท่ากับวังใหญ่ของท่าน ไม่ทราบว่าท่านจะนั่งได้หรือไม่ท่านจะรังเกียจบ้านของข้าหรือไม่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ไม่ถ้าไม่ได้รังเกียจท่านเลย บ้านของท่านถึงจะไม่ใหญ่เท่าวัง แต่บ้านของท่านก็ดูอบอุ่นดีนะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ที่ข้ารู้สึกเช่นนั้น ตัวข้าเองก็เคยเป็นคนที่จะอยู่ บ้านเล็กๆบ้านแคบๆเช่นนั้นเหมือนกันความรู้สึกเก่าๆของข้า ก็ล้วนเหมือนคนธรรมดาเช่นท่านนี่แหละ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
มันหมายความว่ายังไงหรือว่าจะทายว่าฉันหมายถึง ก่อนที่ท่านจะเป็นองค์รัชทายาท ซึ่งไม่ใช่ลูกของฮ่องเต้อย่างนั้นหรือ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ค่า เป็นได้แค่เพียงลูกเลี้ยงเท่านั้นเป็นลูกเลี้ยงที่ฮ่องเต้ชุบเลี้ยงข้ามาแต่เล็ก ถ้าเป็นคนจน เป็นคนไร้บ้านเป็นคนไร้ญาติพ่อแม่ข้าตายหมด แต่ถ้า กลับมีฮ่องเต้เข้ามายื่นมือช่วยเหลือข้าจึงเอาค่ามาชุบเลี้ยงเป็นลูกน่ะจนข้าถึงได้เป็นอยู่ในตำแหน่งทายาทเช่นนี้ เรื่องที่ดีก็มีอยู่แค่นี้แหละท่าน
ทันใดนั้นท่านนายอำเภอก็ได้แอบยิ้มที่มุมปากอีกครั้ง แล้วเขาคิดอยู่ในใจขึ้นมาว่าตัวเขานั้นก็คงจะมีสิทธิ์ชอบองค์รัชทายาทได้เช่นกันสินะ พระองค์ราชทายาทนั้นก็เป็นแค่เพียงลูกเลี้ยงเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงคิดแผนโดยการที่จะทำอะไรสักอย่าง เพื่อได้องค์รัชทายาทมาจากฮ่องเต้ มาครอบครองเป็นของตัวเอง ให้ได้
ตอนที่ 3
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
เออ งั้นเหรอ ถ้าคิดว่า ตัวข้าเอง ก็เคยเป็นคนต่ำต้อยเช่นกันก่อนที่ข้าจะเป็นท่านนายอำเภอ ข้าก็เคยเป็นคนต่ำต้อยมาก่อน เป็นลูกชาวบ้านมาก่อนเพราะฉะนั้นความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกขององค์รัชทายาทข้าคิดว่าข้าเข้าใจดีนะ เพราะตัวข้าก็เคยรู้สึกเช่นนั้นมาก่อน ตอนที่ข้าจะมาเ เป็นท่านนายอำเภอเช่นนี้เหมือนกัน ฉันสิ งั้นองค์รัชทายาท ก็ดื่มน้ำชาก่อนนะพะยะค่ะ
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
เท่ากับใจท่านมากนะ คะขอบคุณท่านมากจริงๆ ที่ข้ามีโอกาสได้มาดื่มน้ำชาบ้านท่าน วันนี้ข้าคิดว่า ข้าอยู่นั่งคุยกับท่าน ได้ก็เป็นปกติเหมือนนี้ท่านไม่ต้องเกรงใจคิดสิว่าเราเป็นคนกันเองก็แล้วกัน อยู่ต่อหน้า เสด็จพ่อ ท่านก็เรียกข้าว่าจะทายาทเช่นเดิมก็ได้ แต่ถ้าอยู่แบบนี้ท่านไม่ต้องพี่ที่ปีตองอะไรมาก ข้าก็มีชื่อข้าว่าท่านเรียกข้าเป็นชื่อดีกว่าไหม
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ข้ากะท่านจะได้ไม่ต้องคัดเขินกันเราเป็นคนกันเอง มันจะดีกว่าหรือไม่
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ได้ แล้วท่านชื่ออะไรล่ะ ท่านบอกข้าได้หรือไม่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
อ๋อ ชื่อของข้าหรอ ชื่อของข้า มีชื่อว่าเฉินมํเหิน งั้นต่อไปท่านนายอำเภอเรียกค่าแบบนี้ก็แล้วกัน ถ้าคิด ว่าเราสองคนควรจะเลือกกันแบบนี้ มันเป็นกันเองดีมาก กว่านะ คิดสิว่าเราเป็นเหมือนพี่น้องกันดีกว่า จะดีหรือไม่
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ได้สิ งั้นต่อไปฉันก็ไม่ต้องเลือกข้าว่าท่านนายอำเภอ ก็ได้ เวลาอยู่หน้าพระพักตร์ฮ่องเต้ ฉันเคยเรียกข้าว่าในอำเภอเหมือนเดิมก็แล้วกัน แต่ถ้าค่ากับท่าน อยู่กันแบบนี้ฉันก็เรียกค่า ว่า หว่าน เหนียง ชุน ก็แล้วกัน ตกลงไหม ต่างคนต่างเรียกชื่อของตัวเอง ก็ได้นะท่าน เอาเป็นว่า ต่อไปนี้ถ้าอยู่ต่อหน้ากันแบบนี้เพียง 2 คน ถ้าจะเรียกท่านว่า มู้เหิน ก็แล้วกัน
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ดี ดีเลย ต่อไป อยู่กันต่อหน้าสองคนแค่นี้ ข้าจะเรียกท่านว่า คุณชายหว่าน เหนียง ก็แล้วกัน ตกลงหรือไม่ ต่อไป ข้าจะเลือกท่านว่า พี่เหนียง ได้หรือไม่
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ได้สิ ท่านจะเลือกข้าว่าพี่ เหนียง ก็ได้ข้าตามใจท่าน เลย ต่อไป เงินค่าจะเรียกท่านว่า น้องเ เฉิน ก็แล้วกัน ฮ่าๆๆ เป็นแค่พี่น้องกันอย่างนั้นเหรอ ตอนนี้เจ้าคิดว่าข้าเป็นแค่พี่น้องกับเจ้าอย่างนั้นหรอ ต่อหน้าเจ้า ได้ข้าจะคิดว่าเจ้าเป็นพี่น้อง แต่ถ้าอยู่กันระหว่างสองคนเจ้าอย่าคิดนะ ว่าข้า จะทำอะไรเจ้าไม่ได้ ถ้าจะทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้เจ้ามาอยู่กับข้า ถ้าไม่ยอมให้เจ้า เป็นขอฮ่องเต้หรอกนะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
คุณเป็นอะไรหรือเปล่าพี่เหนียง ข้าเห็นท่านดูหน้าตาลอยๆ ท่านเหม่อคิดถึงอะไรอยู่หรือเปล่า พี่เหนียง
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
เปล่าๆข้าไม่ได้เป็นอะไรหรอกน้องเฉิน พี่ว่า เจ้ากินน้ำชาเถอะ จริงสิ เทศกาลดอกไม้ไฟ ของเดือนหน้า เจ้าจะไปหรือไม่ น้องเฉิน ถ้าเจ้า ไม่คิดอะไรมากข้าเจ้าไม่มีอะไร ที่จะไปเที่ยวที่ไหนงั้นงานดอกไม้ไฟเดือนหน้าเจ้าไปกับข้าไหม ถ้าฮ่องเต้ไม่ว่าอะไร เจ้า จะไปเที่ยวงานดอกไม้ไฟ กับ ข้าหรือไม่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
เอ๊ะงานเทศกาลดอกไม้ไฟอย่างนั้นหรอ น่าสนใจดีนี่ งั้น ข้าจะลองไปชวนเสด็จพ่อดูถ้าเสด็จพ่อไม่ว่างข้าก็จะไปกับท่านดีไหมล่ะ
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ได้ได้ดีเลยถ้าฝ่าบาทไม่ว่างท่านก็มาเที่ยวงานดอกไม้ฝ้ายกับข้าได้ข้าจะให้คนเอารถม้าไปรับท่านก็แล้วกัน
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ไม่เป็นไรไม่เป็นไรข้าเกรงใจแล้วล่ะพี่เหนียงเราเจอกันครึ่งทางเถอะข้าคิดว่าข้าจะเอารถม้าไปเอง ถ้าเสด็จพ่ออนุญาตข้าก็จะไปกับท่าน แต่ถ้าเสด็จพ่อไม่อนุญาตข้าก็คงไปกับท่านไม่ได้ อย่าถือโทษโกรธกันเลยนะพี่เหลียง
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ไม่เป็นไรไม่เป็นไรเลยถ้าเข้าใจดี ฝ่าบาทเป็น เป็นพ่อก็ควรที่จะต้องเป็นห่วงลูก อยู่แล้วจริงไหม ยิ่งเป็นลูกฝ่าบาทยิ่งห่วง ถ้าพูดถูกไหมล่ะ น้องเฉิน
ทันใดนั้น ทั้งองค์รัชทายาทและนายอำเภอ ก็ได้จิบน้ำชาไปเรื่อยๆนั่งคุยกันไปเรื่อยๆจนถึงตกเย็น จนถึงเวลากลับ ทันใดนั้น องครักษ์ก็ได้เดินเข้ามาหาองค์รัชทายาท แล้วพูดขึ้นว่า
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
องค์สุดท้ายย่านพยะค่ะไม่ทราบว่าองค์รัชทายาทจะกลับวังเลยไหมพะยะค่ะ เพราะว่าตอนนี้มันเย็นมากแล้วเดี๋ยวฝ่าบาทจะเป็นห่วงเอานะพะยะค่ะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ได้ งั้นพี่เหนียง ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วถ้าคิดว่าข้าจะลาท่านกลับก่อนแล้วล่ะ
หว่านเนียงชุน พระเอกรอง
ได้งั้นวันนี้เราก็เลิกกันแค่นี้ก่อน ไว้วันหลังค่อยมาหารือกันใหม่ก็แล้วกันนะ น้องเฉินงั้นพี่ว่าเจ้าไปเถอะ พี่ไม่ส่งเศร้านะ พวกเจ้า ไปส่งองค์รัชทายาท ให้ข้าด้วย ถ้าไม่ส่งนะอย่าลืมนะงานเทศกาลดอกไม้ไฟปีนี้ ถ้าฝ่าบาทไม่ว่าอะไรเจ้าก็ไปกับข้านะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ได้ๆถ้าเสด็จพ่ออนุญาตค่ะข้าจะไปกับท่านนะพี่เหนียงอย่างที่เราตกลงคุยกันไว้ก็แล้วกัน ข้าไปนะ ลาก่อนนะ
หลังจากนั้นองค์รัชทายาทก็ได้นั่งรถม้ากลับไปยังพระราชวังอีกครั้ง ทันใดนั้นฮ่องเต้ ก็ปรากฏตัวออกมาให้เห็นว่าเขาเป็นห่วงมากแค่ไหน เขาคิดว่า องค์รัชทายาทจะกลับดึกซะอีกมันทำให้เขารู้สึกเป็นห่วงเขากลัวเพียงคิดแค่ว่าท่านนายอำเภอจะคิดอะไรกับเขาเป็นอย่างอื่น ดังนั้นฮ่องเต้ จึงเป็นกังวลอย่างมากกลัวว่าองค์รัชทายาท จะคิดเป็นอื่นกับ ท่านนายอำเภอ โดยที่ ท่านนายอำเภอนั้นก็ไม่ใช่ว่า นายอำเภอจะหน้าตาไม่ดีซะเมื่อไหร่ ดังนั้นเขาจึงเป็นกังวลอย่างมาก กลัวว่า องค์รัชทายาทจะไม่รักตนเอง กลัวจะเปลี่ยนผันไปรักคนอื่น มากกว่าตัวเอง
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
องค์รัชทายาทกลับมาแล้วพะยะค่ะฝ่าบาทจะเลือกเข้าพบเลยไหมพี่อ่ะค่ะ
ถึงแย่็ พระเอก
มาแล้วเหรอ งั้นให้องค์รัชทายาท ไปเจอค่า ที่ห้องด้วยก็แล้วกัน
ถึงแย่็ พระเอก
ได้พี่ค่ะฝ่าบาทน้อมรับคำสั่งด้วยค่ะ
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
รัชทายาทพะยะค่ะ ไม่ทราบว่าองค์รัชทายาทจะกลับห้องเลยหรือพะยะค่ะหรือองค์รัชทายาทจะไปหาฝ่าบาทก่อน พอดีฝ่าบาทให้หม่อมฉันมาตาม Out ยอดไปพบพยะค่ะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
เสด็จพ่อน่ะหรอได้เดี๋ยวข้าจะไปเข้าเฝ้าเสด็จพ่อเองแล้วเสด็จพ่ออยู่ที่ใด
กู้เตี๋ยเซิน องครักษ์ นายเอก และ พระเอก
ฝ่าบาทบอกว่าฝ่าบาทให้องค์รัชทายาทไปเข้าเข้าพบที่ห้องพักพะยะค่ะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ได้ถ้าจะไป เดี๋ยวนี้ งั้นพูดเจ้าไปทำอะไรก็ไปเถอะถ้าจะไปเข้าเฝ้าเสด็จพ่อเอง
ถึงแย่็ พระเอก
อาเฉิน เจ้ามาแล้วเหรอ ข้าคิดว่าเจ้า จะกลับมาดึกมากกว่านี้เสียอีก ข้าเป็นห่วงเจ้ามากเลยนะเจ้ารู้บ้างไหม
ถึงแย่็ พระเอก
แล้วนี่นายอำเภอนั่นทำอะไรเจ้าหรือเปล่า แต่ทำไมเจ้าดูสีหน้า ไม่เป็นกังวลอะไรเลยล่ะ หรือว่าเจ้า คิดอะไรกับ ท่านนายอำเภอจริงๆนะเนี่ย
เฉิงมู้เหิน นายเอก
โธ่เอ๊ยเสด็จพ่อลูกจะไปคิดอันใด ค่ากับเขาเราเป็นแค่เพียงพี่น้องกันเท่านั้น ถ้า กับพี่เหนียง เราไม่ได้เป็นอันใดกันเราเป็นเพียงแค่พี่น้องเท่านั้น แค่นับถือสาบานเป็นพี่น้องกันเท่านั้นจริงๆนะเสด็จพ่อข้าไม่ได้คิดกับพี่หนึ่งเป็นอันใดแล้วไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่น แต่สิ่งที่คาดคิดจะทำตอนนี้
ถึงแย่็ พระเอก
เจ้ามาบอกมาเจ้าคิดยังไงกับข้าแล้วสิ่งที่เจ้าพูดมันหมายความว่ายังไง ตอบมานะ
เฉิงมู้เหิน นายเอก
เธอคือข้า ข้าคิดยังไงกับท่านน่ะหรอ คือ ถ้าจะตอบท่านยังไงดีล่ะ นี่ท่านทวงถามคำถามข้าอย่างนั้นหรอ หนอยแน่ท่านนี่ ท่านพ่อ ข้า ให้ตอกย้ำค่าอีกแล้วน่ะ
ถึงแย่็ พระเอก
สู้ก็ตอบมาสิ ว่าเจ้าคิดยังไงกับข้า ถ้าเจ้าไม่ได้ชอบเจ้านั่น เจ้าตอบมานะว่าเจ้าคิดยังไง ที่เจ้าบอกว่าเจ้า เห็นนายอำเภอนั่นเป็นแค่เพียงพี่น้องแล้วเจ้าเราคิดกับข้าเช่นไร
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ก็ได้ถ้าตอบท่านก็ได้ ใช่ท่านเป็นพ่อข้า หรือว่าท่านอยากให้ข้าพูดกับท่านว่า ท่านเป็นคนรักของข้าอย่างนั้นหรอ ถ้าต้องการคำตอบคำนี้ใช่ไหม ท่านต้องการให้ข้าพูดคำนี้ใช่หรือไม่
ทันใดนั้นฮ่องเต้ก็ได้เดินเข้าไปหาองค์รัชทายาท และจัดหน้าขององค์รัชทายาทเงยขึ้นมา แล้วผู้กระซิบข้างหูขึ้นมาว่า
ถึงแย่็ พระเอก
ใช่ เขาชอบเจ้า ข้าชอบจริงๆ ถึงตัวข้าจะอยู่ในสถานะพ่อเจ้า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ถ้าจะเห็นเจ้าเป็นคนรักไม่ได้นี่นา จริงไหม ในเมื่อเจ้า ทำกับข้าเช่นนั้นข้าควรจะอยู่กับเจ้า ควรจะเป็นคนรักของเจ้าไม่ใช่หรือไง
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ฉันหมายความว่า ท่าน ชอบข้าอย่างนั้นเหรอ ฉันชอบข้าเป็นคนรักอย่างนั้นหรอ
ถึงแย่็ พระเอก
ใช่ เขาชอบเจ้ามาโดยตลอด แต่เพียงแค่ข้าอยู่ในสถานะพ่อของเจ้า ดังนั้น ข้าจึงทำอะไรกับเจ้าไม่ได้ แต่ตอนนี้เจ้าเผยความรู้สึกตัวเองออกมา มันทำให้ข้ารู้สึกว่าถ้าอยากครอบครองใจเจ้า ให้ได้มากกว่าคำว่าพ่อ จะได้หรือไม่ เจ้าจะยอมให้ข้า ครอบครองหัวใจเจ้าได้หรือไม่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
แค่ แค่พูดอะไรไม่ออกเลย ท่าน
ทันใดนั้นฮ่องเต้ ก็ได้จูบปากองค์รัชทายาทอีกครั้ง เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ มากขึ้น ทันใดนั้นองค์รัชทายาท ก็ได้ตกใจ เป็นอย่างมากที่ฮ่องเต้นั้นได้จูบปากของตัวเอง อีกอย่างเขาจึงคิดอยู่ในใจ ว่าเขาจะต้องทำเช่นไร ในเมื่อฮ่องเต้จูบ ปากเขาเช่นนั้นมันทำให้เขารู้สึกหัวใจเต้นแรงหวั่นไหว มากขึ้นมาทำให้เขารู้สึกว่า เขาคงจะ รักฮ่องเต้มากกว่าคำว่าพ่อจริงๆ
ทันใดนั้นฮ่องเต้อันทรงจูบปาก และพา ขึ้นเตียง ต่างคนต่างตอบสนองกันและกัน แล้วเป็นหนึ่งเดียวกัน ต่างคนต่างมีความรู้สึกใจตรงกัน เลยจึงทำให้เขาทั้งสองคน เป็นทั้งพ่อและคนรักหรือในคนคนเดียวกัน ในความรู้สึกของเขาทั้งสองคนในเหล่านั้น มันเป็นความรู้สึก ที่แน่นแฝงเต็มไปด้วยความรักที่บริสุทธิ์
เฉิงมู้เหิน นายเอก
อ๊ะ..... ข้า.....ถังเย้...ท่าน...อ๊ะ...ข้า ข้ารักท่าน
ถึงแย่็ พระเอก
นับจากนี้ไป เจ้าเป็นของข้าเพียงคนเดียว เจ้าไม่มีสิทธิ์เป็นของผู้ใด ต้องเป็นค่าเพียงคนเดียวเท่านั้น เจ้าจงจำให้ขึ้นใจ ว่าเจ้าเป็นของข้าเพียงคนเดียว มีค่าเท่านั้นที่ทำกับเจ้าได้เช่นนี้เจ้าจงจำไว้ เจ้าเป็นของของข้า
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ได้ถ้าจะจำไว้ ถ้าจะมีท่านเพียงคนเดียวนับจากนี้ไปถ้าจะไม่มีชายใด ข้าจะนึกถึงแต่ท่าน ข้าก็รักท่านเช่นกัน
ถึงแย่็ พระเอก
ต่อไปนี้เจ้าห้ามยุ่งกับชายใดห้ามให้ใช้ได้แต่ต้องตัวเจ้าถ้าไม่ใช่ข้า เข้าใจหรือไม่
เฉิงมู้เหิน นายเอก
ได้ถ้าจะยอมท่าน ถ้าจะไม่ยุ่งกับใช้ใด ถ้าจะนึกถึงแต่ท่านเพียงคนเดียว ท่านพอใจข้าหรือไม่
ถึงแย่็ พระเอก
แค่พอใจเจ้ายิ่งนัก แล้วต่อจากนี้ เจ้าจะเป็นพระองค์ราชทายาท และเป็นถ้ำมเหสีของข้า เพียงคนเดียว ตำแหน่งพระมเหสีข้ายกให้เจ้าเพียงคนเดียว
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
