*ยังไม่ได้แก้คำผิด

เพียงเศษกระดาษใบเดียวที่จะเปลี่ยนชีวิตของเขาไปอย่างไม่มีทางหวนกลับ

"จงฝึกที่จะเสแสร้ง จงแกล้งที่จะยิ้ม"

"จงมีความสุขแม้มันจะเป็นเพียงหน้ากาก"

คำพร่ำสอนจากปากผู้เป็นพ่อ ที่จะติดตัวเขาไปตลอด...

ณ. มหาวิทยาลับรัตนเทวาชัยเลิศฟ้า

[08:23 น.]

ไทโยเดินเข้ามาภายในคณะสถาปัตย์ สายตาของเขาสอดส่องไปรอบๆ กลุ่มนักศึกษาหลายคนหันมาทักทายด้วยรอยยิ้ม บ้างพยักหน้าทัก และบ้างก็ส่งเสียงเรียกเขา เขาก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างมั่นใจ ท่าทางเฟรนลี่ที่มีทำให้ใครๆ ก็อยากเข้าหา

เมื่อถึงกลุ่มเพื่อนสนิท เทคโนกับปริ๊นซ์ที่นั่งอยู่ ไทโยนั่งลงข้างๆ ทั้งสอง

“มาแล้วเหรอ ไอคุณผัวคณะ” ปริ๊นซ์แซวเสียงสดใส

“เหมือนทุกวันแหละ” ไทโยยิ้มบางๆ พลางทักกลับ

แล้วเขาก็หันมองไปยังเพื่อนร่วมคณะที่เดินผ่านไปมาทุกคนเหมือนเป็นเรื่องปกติ รอยยิ้มและคำทักทายคือสิ่งที่เขาคุ้นเคย... แต่ในตัวเขายังคงมีบางสิ่งที่ไม่เคยใครเห็น

กลุ่มเพื่อนนั่งล้อมวงกันที่โต๊ะในคาเฟ่เล็กๆ ภายในคณะ เทคโนเปิดโน้ตบุ๊กขึ้นมา แสดงภาพร่างงานสถาปัตย์ที่กำลังทำอยู่ ปริ๊นซ์เอียงตัวมองใกล้ๆ ก่อนจะทักขึ้น

“งานนี้ใช้เส้นเยอะไปหน่อยไหม? ดูแล้วเหมือนจะหนักไปนะ” เขาพูดเสียงเบา ขณะขยับแว่นกันแดดที่อยู่บนหัวลงมา

ไทโยยิ้มให้กับข้อสังเกตของปริ๊นซ์ ก่อนจะมองภาพร่างนั้นนิ่งๆ

"ถ้าให้ปรับให้เบากว่านี้ มันอาจจะสูญเสียความเป็นเอกลักษณ์ไปก็ได้นะ"

“ลองปรับเป็นโครงสร้างที่เบาแต่คงฟังก์ชั่นไว้ดีกว่า” เขาตอบเสียงมั่นใจ

“ใช่ เราต้องทำให้มันมีสมดุลระหว่างความงามและการใช้งาน” เทคโนพยักหน้าเห็นด้วย

“แต่อย่าลืมความแปลกใหม่ด้วยนะ” ปริ๊นซ์ยิ้มและยกมือขึ้นเหมือนจะตั้งคำถาม

“ถ้าไม่แปลกใหม่กว่านี้มันจะเหมือนงานทั่วไป”

ไทโยหันไปมองหน้าเพื่อนทั้งสอง รู้สึกถึงการท้าทายที่ซ่อนอยู่ในคำพูดนั้น ก่อนจะพูดขึ้นอย่างช้าๆ

“ทุกการออกแบบมีจังหวะและอารมณ์...ถ้าไม่รู้สึกกับมัน ก็จะไม่มีอะไรโดดเด่น” เขาพูดเสร็จก็ยิ้มให้กับพวกเพื่อนๆ เสมือนเป็นการยืนยันความคิดของตัวเอง

“จะลองแบบนั้นดู” แล้วก็เงียบไปครู่หนึ่ง เทคโนเปิดปากอีกครั้ง

ทั้งสามนั่งคิดต่อเนื่องไป แต่บรรยากาศรอบตัวยังคงเต็มไปด้วยความคุ้นเคยและความสนิทสนมที่ทำให้การทำงานกลายเป็นเรื่องที่พวกเขาสนุกไปพร้อมกัน

ในขณะนั้นก็มีเสียงดังขึ้นจากด้านหลัง

“พี่ไทโยคะ!”

ไทโยหันไปตามเสียง เห็นรุ่นน้องปีหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าถือกล่องขนมอยู่ในมือเธอยื่นมันมาให้เขา น้ำเสียงของเธอดูเกร็งแต่ก็แฝงไปด้วยความเคารพ

“อ่า ขอบคุณนะ” ไทโยยิ้มบางๆ และรับกล่องขนมจากมือของรุ่นน้อง เขารู้สึกถึงความตั้งใจในท่าทางของเธอ

“พี่ช่วยชิมหน่อยนะคะ เป็นขนมที่ทำเองสำหรับโครงการเรียนรู้ของพวกเราค่ะ” รุ่นน้องกล่าวพร้อมรอยยิ้มเล็กน้อย ดูเหมือนจะเขินอายอยู่บ้าง จากคำพูดของเธอ ก็คงอยู่คณะคหกรรมศาสตร์เป็นแน่

ไทโยเปิดกล่องขนมและหยิบขึ้นมาชิม เขาพยักหน้าเล็กน้อย

“อร่อยดีนะ”

“ทำได้ดีเลยนะ” เขาตอบเสียงอบอุ่น ก่อนจะยิ้มให้รุ่นน้อง

รุ่นน้องยิ้มแก้มขึ้นสีแดงจางๆ ขอบคุณเสียงเบาๆ ก่อนจะรีบเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ไทโยมองตามหลังรุ่นน้องไป ก่อนจะหันกลับมามองขนมในมือ รู้สึกถึงความน่ารักและความตั้งใจที่ซ่อนอยู่ในนั้น

หลังจากรุ่นน้องปีหนึ่งเดินไปแล้ว ไทโยยังคงยิ้มเล็กน้อย ขนมในมือทำให้เขารู้สึกถึงความน่ารักที่อยู่ในใจของคนให้ แต่เพียงไม่นาน เสียงหัวเราะดังขึ้นจากข้างหลัง

“โอ้โห... ถ้าผัวคณะจะใจดีขนาดนี้” ปริ๊นซ์พูดพร้อมยิ้มกวนๆ ปรากฏแววตาแซวอย่างชัดเจน

“แค่ขนมยังหลงเสน่ห์ขนาดนี้ รุ่นน้องคงจะแห่กันมาหาแล้วล่ะ” เทคโนก็ไม่ยอมพลาด ไทโยเหลือบตามองเพื่อนทั้งสองแล้วยักไหล่

“ก็แค่ขนมเอง ไม่เห็นจะมีอะไร” เขาพูดเสียงเรียบๆ แต่ในใจรู้สึกถึงความขบขันในคำแซวของพวกเขา

“แค่ขนมเหรอ?” ปริ๊นซ์แสร้งทำหน้าเชื่อไม่ลง “แล้วถ้าเป็นขนมที่ทำเองล่ะ จะมีอะไรพิเศษกว่านั้นไหม?”

“ผมว่าพี่ไทโยคงไม่ได้คิดอะไรหรอก แค่เป็นผัวคณะแสนดีแค่นั้นเอง555” เทคโนหัวเราะเบาๆ 

ไทโยหัวเราะกลับเล็กน้อย ก่อนจะยกขนมในมือขึ้นมา

“ก็นะ...บางทีขนมมันก็ทำให้วันเราดีขึ้นได้” เขาหยิบชิ้นหนึ่งขึ้นมาใส่ปาก พร้อมยิ้มให้เพื่อนทั้งสอง

“เอ้า!” ปริ๊นซ์ทำหน้ามุ่ย

“ก็ได้ๆ พี่ไทโยคนดี”

ทั้งสามคนหัวเราะพร้อมกัน ท่ามกลางเสียงทักทายจากเพื่อนๆ รอบข้าง บรรยากาศของการแซวกันก็แฝงไปด้วยความสนิทสนมที่ทำให้วันนั้นของพวกเขาเต็มไปด้วยสีสัน

แต่ปริ๊นซ์ก็ชะงักไป เรียกความสนใจจากบุคคลที่เหลือให้หันมามอง

"เออ พวกมึงรู้ยัง คณะแพทย์ก็มีผัวคณะแล้วนะ" ปริ๊นซ์เอ่ยขึ้นคลายความสงสัยของเพื่อนที่จ้องมองมาที่เขา

"ห๊ะ ใครวะ ไอ้ไทแม่งมีคู่แข่งแล้วว่ะ" เทคโนแทบจะหลุดขำกับเรื่องที่ได้รับฟัง เพราะต้องยอมรับเลยว่าถ้าเทียบกับไอ้ไทเพื่อนเขาแล้วในมหาลัยก็ไม่น่ามีใครเรียกตัวเองว่าผัวคณะได้อีก

ไทโย ในสายตาของเพื่อน คือคนที่เพียบพร้อม ทั้งหน้าตาดี การเงินไม่มีขาด การเรียนก็ถือเป็นเลิศ ทั้งยังมีนิสัยเฟรนลี่เข้ากับคนอื่นได้ง่าย แม้อดีตจะค่อนข้างคลุมเครือแต่ก็ไม่ได้เป็นที่สงสัยมากนัก

"ต๊ายตาย พ่อผัวคณะ พ่อผัวมหาลัย พ่อผัวแห่งชาติ จะมีคู่แข่งซะแล้ว~" เทคโนยังแซวต่อไป เมื่อเห็นว่าเพื่อนผู้เป็นตัวหลักในบทสนทนายังคงยิ้มแย้มเช่นเดิม ไม่มีความหวาดกลัวต่อผู้ที่จะมาแย่งตำแหน่งของตนเลยสักนิด

"ฉายากูเยอะเนอะ" ไทโยก็เออออห่อหมกตามน้ำไปด้วย เพราะรู้ว่าเถียงไปพวกมันก็คงแซวเหมือนเดิม ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ปล่อยให้พวกมันแซวจนเบื่อไปเองจะดีกว่า

"ไท อาจารย์วิรันต์กูลเรียก" เสียงหวานที่คุ้นเคย เด็กสาวผู้ครองตำแหน่งดาวคณะสองสมัย ตัวแทนถือป้ายมหาวิทยาลัยงานแข่งกีฬาระหว่างมหาวิทยาลัย ปีที่แล้ว 'พี่รูทเบียร์' นักศึกษาคณะสถาปัตย์ ปี5

"สวัสดีครับพี่เบียร์" ไทโยยกมือไหว้ตามมารยาท ถึงจะสนิทกันแล้วพอสมควร แต่เขาก็รู้ว่าไม่ควรลามปามหรือปีนเกลียว เพราะยังไงเธอก็แก่กว่าเขาหนึ่งปี

"ดีจ้าไท" รุ่นพี่สาวยกยิ้มหวานตามปกติของตน ทำเอาบรรยากาศรอบข้างดูสดใสขึ้นสักสิบเท่าเห็นจะได้ และการที่ตัวท๊อปของคณะมารวมตัวกันแบบนี้ก็ยิ่งเรียกสายตามากมายจากนิสิตคนอื่นๆ ในบริเวณรอบข้าง

"ใกล้จะถึงงานสำคัญของโรงเรียนแล้ว พวกอาจารย์ก็เลยรีบหาเด็กน่ะ" เธออธิบายคร่าวๆ ให้รุ่นน้องเข้าใจ

"พวกผมด้วยป่ะ?" ปริ๊นซ์ที่สงสัยอยู่นานก็เอ่ยปากถาม 

"ใช่ๆ พวกแกสองคนด้วย" เธอพยักหน้าเล็กน้อย รุ่นน้องทั้งสามถือว่าเป็นคนที่มีความสามารถเกินอายุ หน้าตาก็ไม่ได้แย่ ออกไปทางดีมากเลยด้วยซ้ำ

"ว่าแต่...มันคืองานอะไรหรอครับ?" เทคโนอ้ำอึ้งอยู่บ้างเพราะตนเองก็ไม่ได้สนิทกับเธอคนนี้มากนัก แค่เคยคุยกันบ้างตามกิจกรรมต่างๆ

"กีฬาสีเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างมหาลัยจ้ะ(⁠^⁠^⁠)"

งานกีฬาสีเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างมหาวิทยาลัย ถือเป็นกิจกรรมสำคัญ โดยจะมีมหาวิทยาลัยที่เข้าร่วมดังนี้

มหาวิทยาลัยรัตนเทวาชัยเลิศฟ้า เป็นมหาวิทยาลัยที่เด่นในทั้งด้านวิชาการ ด้านกิจกรรม เป็นเลิศในทั้งศาสตร์และศิลป์

มหาวิทยาลัยวิเรศทราชัย เป็นมหาวิทยาลัยที่เด่นด้านศิลปะและวัฒนธรรม ถือเป็นมหาวิทยาลัยที่เก่าแก่ที่สุดใน

มหาวิทยาลัยประเสริฐเลิศธานี เป็นมหาวิทยาลัยที่เด่นด้านนวัตกรรมและเทคโนโลยีสารสนเทศ

จะเรียกว่าเป็นการรักษาเกียรติยศ ที่แต่ละทางแต่ละมหาวิทยาลัยจะโชว์ของกันว่าอย่างไม่ยอมกัน และชัยชนะเมื่อปีที่แล้วก็ตกเป็นของ มหาวิทยาลัยประเสริฐเลิศธานี ซึ่งก็สร้างความเจ็บแค้นให้แก่อีกสองมหาวิทยาลัยไม่น้อย

มหกรรมเชื่อมสัมพันธ์ครั้งนี่มหาวิทยาลัยไหนจะมาคว้าชัย และชิงตำแหน่งผู้ชนะที่ทุกมหาวิยลัยหมายปอง

-----