NovelToon NovelToon

ค้น

พรไพลินฟื้น แต่ความทรงจะหายสิ้น

โรงพยาบาล
NovelToon
คนไข้ห้อง421ฟื้นแล้วค่าา!!!!
ห้อง421
หมอ
หมอ
//ส่องไฟฉาย
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
โอ๊ย!
หมอ
หมอ
คนไข้ครับ
หมอ
หมอ
ครไข้ครับ
หมอ
หมอ
ได้ยินหมอมั้ย
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
//พยักหน้า
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ด...ได้ยินค่ะ
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
หลับไปนานเลยนะ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ฉันหลับไปนานขนาดไหนหรอคะ
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
5เดือน
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
!!!!
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
5....5เดือน
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
ใช่
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ทำไม
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
คุณหน้าคุ้นจัง
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
แต่
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
นึกยังไงก็นึกไม่ออก
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
เดี๋ยว
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ไม่สิ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ฉันนึกอะไรไม่ออกเลย
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
เหมือนกับว่า
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันจะความได้
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
มันคืออะไรกันคะหมอ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ฉันงงไปหมดเเล้ว
หมอ
หมอ
เดี๋ยววว
หมอ
หมอ
หมอขออนุญาตตรวจก่อนนะครับ
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
//ออกจากห้อง
10นาทีผ่านไป
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
เค้าเป็นยังไงบ้างครับหมอ
หมอ
หมอ
คือว่าาา
หมอ
หมอ
คนไข้เนี่ย
หมอ
หมอ
มีภาวะความทรงจำเสื่อมชั่วคราว
หมอ
หมอ
นะครับ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ความจำเสื่อม//พูดเบาๆ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
โอ๊ย//ปวดหัว
หมอ
หมอ
!!!
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
!!
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
//สลบ
หมอ
หมอ
คนไข้

คุณชื่อ พรไพลิน ธนาศักดิ์

พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
มองนอกหน้าต่าง
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
ฟื้นแล้วเหรอ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
เห็นมั้ยหล่ะ
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
เหมือนเดิมเลยนะ
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
นิสัยคุณเนี่ย
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
เหวี่ยงตลอด//วางของ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
เห้ย
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
นั่นอ่ะไรอ่ะ
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
ส้มตำ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ส้มตำ🤩
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ของโปรดชั้นเลย
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
คุณรู้ได้ยังไงว่าของโปรดคุณ
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
คุณความทรงจำเสื่อม
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
.....
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
แหม
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ถึงฉันจะจำอะไรไม่ได้
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
แต่ฉันก็รู้สึกได้
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ความรู้สึกของฉันเนี่ย
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
มันบอก
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
เอามาเทเลย
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
คุณกินไม่ได้
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
...
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ทำไมหล่ะ
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
คุณไม่สบายอยู่
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
จะกินได้ไง
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
นี่คุณหมอบอกว่าฉันออกจากโรงบาลได้แล้ว
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
งั้นก็หายแล
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
หายแล้ว เท่ากับ กินได้
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
เห้อออ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
เออ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
เดี๋ยว
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ฉันยังไม่รู้จักฉันเลย
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ฉันชื่ออะไรอ่ะ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
เป็นลูกเต้าเหล่าใคร
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
อายุเท่าไหร่
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
พอ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ทำไมหล่ะ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ยังมีอีกเยอะเลยที่ฉันจะถาม
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
คุณชื่อ พรไพลิน ธนาศักดิ์
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
พ่อแม่คุณตายไปตั้งนานแล้ว
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
รู้แค่นี้ก็พอ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
//พยักหน้า
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
เอ้าแกะสิ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ซื้อมาทำไมไม่กินหล่ะ
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
....
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
เร็ว
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
รู้แล้วค้าบบ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ค่ะ

ความทรงจำของพรไพลิน เริ่มกลับมาแล้ว

พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
คุณหมอคะ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ฉันออกจากโรงพยาบาลได้รึยังคะ
หมอ
หมอ
ได้แล้วนะครับ
หมอ
หมอ
ความจริงหมอนึกว่าคุณออกไปแล้วซะอีก
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
หมายความว่ายังไงคะหมอ
หมอ
หมอ
ผมบอกคุณน็อทแล้วนะครับ ว่าให้คุณออกจากโรงพยาบาล
หมอ
หมอ
คุณน็อตยังไม่บอกหรอครับ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
น็อท
หมอ
หมอ
ครับ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ไอตานั่นชื่อน็อทนี่เอง//พูดเบาๆ
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
คุณอยากออกรึยังหล่ะครับ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
นี่
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
นายน็อท
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
คุณรู้ว่าชั้นออกจากโรงพยาบาลได้
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ทำไมคุณไม่บอก
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
555
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
???
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
หัวเราอะไร
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
ก็คุณไม่ถามหนิ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
หุ้ย!
1ช.ม. ต่อมา
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
คุณ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
เมื่อไหร่จะถึงบ้านฉันเนี่ย
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
ไม่ใช่บ้านคุณแต่เป็นบ้านผม
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
โอ้ยยยย
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
เหมือนกันแหละน่า
15นาทีต่อมา
บ้านธนาศักดิ์
NovelToon
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
โห~~
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
นี่บ้านคุณหรอเนี่ย
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ใหญ่จัง
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
แน่นอนสิ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ก็คุณเป็นเจ้าของโรงงานผ้าซิ่นหนิ
ในบ้าน
นุ่น:คนใช้
นุ่น:คนใช้
อร้ายยย
นุ่น:คนใช้
นุ่น:คนใช้
คุณพรไพลิน
นุ่น:คนใช้
นุ่น:คนใช้
สวัสดีค่ะ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ค่ะ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
คุณคืออ
นุ่น:คนใช้
นุ่น:คนใช้
นุ่นค่ะ
นุ่น:คนใช้
นุ่น:คนใช้
เป็นคนใช้
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
อ่อ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ค่ะ
นุ่น:คนใช้
นุ่น:คนใช้
คุณลิน
นุ่น:คนใช้
นุ่น:คนใช้
จำนุ่นไม่ได้หรอคะ
น็อท:พ.อ.
น็อท:พ.อ.
เค้าความจะเสื่อมน่ะ
นุ่น:คนใช้
นุ่น:คนใช้
อ๋อ ค่ะ
ศรี:แม่พ.อ.
ศรี:แม่พ.อ.
ไม่รู้จะมาทำไม🙄😒
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
....
.
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
คุณป้าอย่าค่ะ
ศรี:แม่พ.อ.
ศรี:แม่พ.อ.
//เผาชุดน.อ.
ศรี:แม่พ.อ.
ศรี:แม่พ.อ.
ลูกชายชั้นทำให่แกใช่มั้ยห๊ะ
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
คุณป้า😭😭
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ทำไมคุณป้าทำแบบนี้😭😭
ศรี:แม่พ.อ.
ศรี:แม่พ.อ.
สำออย
ศรี:แม่พ.อ.
ศรี:แม่พ.อ.
//บีบคางน.อ.
ศรี:แม่พ.อ.
ศรี:แม่พ.อ.
ให้ท่าลูกชายชั้นเก่งนักใช่มั้ย
ศรี:แม่พ.อ.
ศรี:แม่พ.อ.
//ตบน.อ.
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
อร้ายย
ศรี:แม่พ.อ.
ศรี:แม่พ.อ.
//สะบัดตูดหายไป
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
😭😭😭😭
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
ทำไมคุณป้าทำแบบนี้😭😭😭
.
.
.
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
...
พรไพลิน:น.อ.
พรไพลิน:น.อ.
สลบ

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!