เริ่มเรื่องมาที่ ประเทศแห่งหนึ่งที่นั้นมีเด็กสาวอายุวัย16ปีเด็กสาวคนนั้นชื่อเอเรนแต่ก่อนเธอเป็นเด็กสาวที่ร่าเริ่ง แต่เพราะในตอนเด็กเธอได้ไปเข้าเรียนที่ ร.ร แห่งนึ่ง ในตอนนั้นเด็กที่เล่นกันอยู่ข้างๆเธอได้เผลอโยนลูกบอลที่เล่นกันอยู่มาโดนที่ตัวของเธอพวกนางถามเธอว่า

"ไม่เป็นไรใช่ไหม"

อ..อืม ม ไม่เป็นไร ฮ ฮ"แค่คำพูดคำว่าไม่เป็นไรพวกนางก็เริ่มเปลี่ยนไปหลังจากนั้น

จากนั้นอีกวันที่เอเรนไปร.ร พวกเด็กกลุ่มนั้นเริ่มกลั่นแกร่งเธอหนักขึ้นเรื่อยๆ   จนอายุถึง16ปี เอเรนทนไม่ไหว ทั้งโดนแกล้งโดนดูถูก อะไรสารพัด มาเป็นเวลานาน จากเด็กที่ร่าเริงแจ่มใส กลับกลายเป็นคนมืดมน เพราะอดกลั้นจากการกลั่นแกล้งมานานจึงทำให้เธอมีสภาสะใจสั้นและโรคซึมเศร้า รวมกลับ เป็นโรคมะเร็งด้วย สาเหตุมาจากเด็กกลุ่มนั้นที่ จุดบุหรี่แล้วยัดเข้าปากเธอ วันนั้น 20**ปีเดือน**วันที่**  เธอถูกความทุกทรมารกลืนกินจิตใจ มาเป็นเวลานาน จึงตัดสินใจ กระโดดตึก

เพื่อที่จะ**ตัวต*ย หลังจากที่เดินเรื่องอะไรแบบนี่ แม่ของเธอ ที่ไม่รู้อะไร คิดว่าลูกสาวตัวเองและไม่ได้คิดอะไรเพราะยังไง เธอก็ไม่สนใจเอเรนอยู่และคิดว่ายังไงก็ออกไปเดินเล่นตามปกติ สวนพ่อของเธอ ก็ไปทำงานดื่มเหล้าเมากลับบ้านมาอย่างเคย สุนัขของบ้าน ก็นอนอยู่บนโซฟา เหมือนปกติ เด็กพวกนั้นก็ใช้ชีวิตอยู่อย่างสบาย เที่ยวกับแฟน ครอบครัว ชอปปิ้ง มีชีวิตที่สุดสบายได้รับความรักไม่ว่า

จะทำอะไรก็ถูกหมด เอเรนตัวน้อย ถูกทิ้งไว้ตามลำพัง กลับความโดดเดี่ยว เธอคิดว่า เธอเพียงแค่ ต้องการความรัก ความรักจากใครสักคนที่รักเธอจากใจจริง ของเพียงแค่รักเธอแต่คนเดียวก็พอ เธอไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว แต่สุดท้ายก็ต้องผิดหวังและล้มเลิกความคิดอะไรแบบนั้นออกไปเพราะยังไงตัวเธอก็ไม่มีทางสมหวัง ความคิดของเธอได้เปลี่ยนไป และได้พันเปลี่ยนไป เธอขอแค่ให้ตัวเองได้พักผ่อนอย่างสบายอย่างยาวนาน โดยที่ไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีกเลย.

:ต่อจากตอนที่แล้ว

สายล้มที่พลิ้วไหวไปพร้อมกับเด็กสาวคนนึงที่นอนหลับอยู่บนพื้นหญ้า.

เด็กสาวคนนั้นมีผมสีเงินและผิวที่เหมือนกับคนตายเธอได้ลืมตาตื่นขึ้นมา.ดวงตาของเธอนั้นมีสีแดงเหมือนแวมไพร์

"อึก! นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี้ย!"

"ฉันตายไปแล้วไม่ใช่หรอ.หรือว่าที่นี้คือโลกหลังความตาย"

เอเรนได้ตื่นขึ้นมาในร่างของเด็กคนนั้น เธอมัวแต่คิดและถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา และไม่ทันได้ตั้งตัวว่าที่แห่งนั้นไม่ได้มีแค่เธอคนเดียว.จู่ๆ ก็มีเสียงที่คล้ายกับสิ่งมีชีวิตบ้างอย่างที่กำลังพุ่งตรงมาที่เธอ.เอเรนไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังมีสิ่งที่อันตรายมาๆกำลังเข้ามาหาเธอในตอนที่เธอกำลังคิดและคัดสินใจกับตัวเองอยู่นั้น

"ฟืบ"จู่ๆก็มีคนเข้ามาจับตัวเธอไว้

"กรี๊ดดดด"

"ฮ้าๆ โว้ยจับได้ปลาตัวใหญ่แล้ววะ!"

"ดูสิ~ ยัยเด็กนี่หน้าตาดูดีใช่ได้เลยวะ ฮ้าๆ"

พวกกลุ่มพ่อค้าทาสได้พบตัวเธอและคิดที่จะจับเธอไปขาย

เอเรนได้พยายามขัดขืนจนถึงขีดสุดแต่แล้วมันก็ไม่ได้ผล

"เพี๊ยะ!!"เธอถูกตบเข้าที่หน้าอย่างจังและกระอักเลือดออกมาเล็กน้อย

"เห้ย"แจ็ค เบาๆเราพึ่งจะได้สินค้ามาไหวนะเว้ย~"

คนรับใช้ในกลุ่มพ่อค้าทาสได้เอ่ยออกมาแบบนั้นและให้อีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ มาอุ้มเอเรนขึ้นรถมา

บนรถมาคันนั้นมีเผ่าพันธุ์ต่างมากมายทุกคนที่อยู่บนนั้นดูหล่อเหนียวและไม่มีชีวิตชีวาเป็นอย่างมากพอเอเรนได้เห็นแบบนั้นเธอก็จำความอะไรบ้างอย่างขึ้นมาได้ และสิ่งที่เธอจำได้คือความเจ็บปวดที่เธอเคยพบเจอ

"ในตอนนั้นฉันก็เคยเจ็บปวดแบบพวกเขาใช่ไหม"

"ชีวิตของฉันในตอนนั้นกับชีวิตของผู้คนที่อยู่ที่นี่ในตอนนี้"

"มันดูไม่แตกต่างกันเลยสักนิด"

"ถ้าฉันแข็งแรงขึ้นและมีอำนาจมากกว่านี้ละก็"

"ในชีวิตก่อนอาจจะไม่เจ็บปวดขนาดนั้นก็ได้"เอเรนได้คิดในใจและทบทวนความทรงจำทั้งหมดก่อนจะเสียชีวิตแต่ในตอนนั้นเอง เธอก็ได้ไปเห็นเด็กชายคนนึงที่เธอนั้นดูคุ้นเคยเป็นอย่างมากเธอรู้สึกแปลกตาแปลกใจเป็นอย่างมาก

โปรดติดตามตอนต่อไป

และอย่าลืมกดใจให้เค้าด้วยนะ🥹🥹