ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้บ้า!{Classroom Of The Elite}
ขอต้อนรับสู่ ห้องเรียนนิยมเฉพาะยอดคน!
คุณเคยได้ยินคำว่าดวงอัปรีย์ไหมคะ?
ในตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อว่ามันจะมีหรอกค่ะ
ตัวฉันเองก็ไม่ได้เก่งหรอกนะคะ แค่กวนโอ๊ยนิดหน่อย(มั้ง)
ฉันก็แค่เด็กห้องคิงที่บังเอิญความจำดีค่ะ
ก็เลยโดนผู้อำนวยการจุ่มมาอยู่ห้องเด็กเรียนเก่ง
ตัวปลากรอบ
ซิกม่าF=ma.....//สาธยาย
นางเอก(ชาติที่เเล้ว)
(อะไรวะ)
นางเอก(ชาติที่เเล้ว)
(ไม่รู้เรื่อง ฉันยิ่งโง่ๆอยู่!!!! อ้ากกกก)
นางเอก(ชาติที่เเล้ว)
(ฉันขอสาปให้นิวตันนั่งใต้ต้นทุเรียนแทนแอปเปิ้ล(ಠ_ಠ)━☆ﾟ.*･｡ﾟ!!)
นางเอก(ชาติที่เเล้ว)
อะไร๊!(นั่นชื่อแม่กรู!!??)
ตัวปลากรอบ
ยกตัวอย่างกฎนิวตันมาสักข้อสิ แกมัวแต่นั่งเหม่อสินะ!
นางเอก(ชาติที่เเล้ว)
ไม่ต้องใช้แล้วกฎนิวตัน
นางเอก(ชาติที่เเล้ว)
กฎข้อ1 เปิดก่อนได้เปรียบ//ขว้างปากกาใส่หัวครูแล้ววิ่ง
นางเอก(ชาติที่เเล้ว)
//RUN
ฉันวิ่งชนป้าขายขนมปังและตัวฉันกระเด็น5ตลบ จบที่แท่นหินข้างๆบันได
สาเหตุการตาย'ชนป้าขายขนมปัง'
นางเอก(ชาติที่เเล้ว)
ระบุว่าหัวปาดหินสิไอ้บ้าาาาาา!
นางเอก(ชาติที่เเล้ว)
(นี่ฉันตายแล้วหรอ....)
นางเอก(ชาติที่เเล้ว)
ตายทุเรศจริงๆ-...//พึมพำ
ห้องเรียนนิยม เฉพาะ ยอดคน
อิเอริ โยซึเนะ
ห๊ะะ!!!//ตื่นขึ้นมา+หัวยุ่งเหมือนรังนก
อิเอริ โยซึเนะ
โอ้...ฉัน..//มองรอบๆ
อิเอริ โยซึเนะ
(ฉันตายเพราะหัวกระแทกหินไม่ใช่อ๋อ???(눈‸눈))
อิเอริ โยซึเนะ
//มองออกไปนอกหน้าต่าง
อิเอริ โยซึเนะ
โอ้....ที่นี่...หอพักหรอ?
อิเอริ โยซึเนะ
ใครตั้งเสียงปลุกฟะ....
อิเอริ โยซึเนะ
//เดินไปอาบน้ำ แต่งตัว และส่องกระจก
เหมือนเคยเห็นในหน้าปกนิยายเลย...
อิเอริ โยซึเนะ
...//มองเห็นตัวเองในกระจก
ผมสีฟ้าอ่อน ดวงตาสีเขียวสดวิบวับเหมือนเพชร
ผิวค่อนข้างซีดแต่ก็สวย ตาโตคม จมูกจิ้มลิ้ม ริมฝีปากเจือสีแดงๆ
อิเอริ โยซึเนะ
.....ใคร????
อิเอริ โยซึเนะ
ฉัน..ฉันเกิดใหม่หรอออ!?
อิเอริ โยซึเนะ
แล้วนี่!ร่างใคร!?
อิเอริ โยซึเนะ
//จ้องกระจก
อิเอริ โยซึเนะ
เกิดใหม่ทั้งทีแกจะเอาส่วนสูงฉันไปทำไม!!//ชาติก่อนสูง176เซน ปัจจุบัน165เซน
วันแรกที่โรงเรียน
ร่างนี้ชื่อ อิเอริ โยซึเนะ...
ถ้าเป็นในโลกปกติผมสีฟ้าน้ำทะเลแลบนี้คงมีคนมองว่าแปลก
อิเอริ โยซึเนะ
//นั่งรอที่ป้ายรถเมล์
แต่สิ่งที่น่าสนใจคือไอ้คนที่นั่งรอรถเหมือนกันที่อยู่ข้างๆฉัน
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
//นั่งรอรถเหมือนกัน
อิเอริ โยซึเนะ
(ดูเหมือนเขาจะเหม่อลอยรึเปล่า)
อิเอริ โยซึเนะ
(อืม หน้าตาคุ้นๆเหมือนเคยเห็นในปกนวนิยาย)
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
.....(เธอมองฉันทำไมนะ....)
อิเอริ โยซึเนะ
(เขาเป็นคนเงียบๆสินะ..อืม อืม ดูเหมือนจะเรียนโรงเรียนเดียวกัน)
ก็แหงสิ ชุดยูนิฟอร์มโรงเรียนเดียวกันชัดๆ
อิเอริ โยซึเนะ
(นี่ฉันโง่หรือโง่....)
ฉันกับเขาก็ขึ้นรถไปและนั่งลง
อิเอริ โยซึเนะ
//นั่งติดหน้าต่าง
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
//นั่งข้างๆ
อิเอริ โยซึเนะ
//กวาดตาไปรอบๆ
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
//นั่งอยู่อีกฝั่ง+อ่านหนังสือ
คูชิดะ คิเคียว
//ยืนจับราวกันล้ม
โรคุสุเกะ โคเอนจิ
//นั่งเก๊กอยู่ตรงที่นั่งคนแก่
หลังจากเงียบสักพักก็มียายขึ้นรถมา...
คูชิดะ คิเคียว
นี่...เอ่อ มีใครช่วยยกที่นั่งให้คุณยายหย่อยได้ไหม
คูชิดะ คิเคียว
ตรงนั้นเป็นที่นั่งบุคคลพิเศษ...ให้คุณยายนั่งจะดีกว่านะคะ
โรคุสุเกะ โคเอนจิ
แหมๆพริตตี้เกิล
โรคุสุเกะ โคเอนจิ
ที่นั่งบุคคลพิเศษไม่ได้บังคับใช้ตามกฎหมายสักหน่อย
อิเอริ โยซึเนะ
(ฉันก็อยากลุกให้คนแก่นั่งแทนอยู่หรอกนะ)
อิเอริ โยซึเนะ
(แต่ฉันนั่งด้านใน และขาเจ้านี่(คิโยทากะ)ก็ยาวซะเหลือเกิน คงลำบากตอนเดินออกแน่ๆ)//มองขาคิโยทากะ
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
(มองฉันอีกแล้ว...)
โรคุสุเกะ โคเอนจิ
แล้วฉันต้องยกที่นั่งให้เพราะเป็นวัยรุ่นหรอ
โรคุสุเกะ โคเอนจิ
ช่างnonsenseจริงๆเลยนะ//เยาะเย้ย
*Nonsense=ไร้สาระ,ไร้เหตุผล
อิเอริ โยซึเนะ
(น่าหมั่นไส้จังนะคะ-)
แต่สุดท้ายก็มีคนเสนอที่นั่งให้คุณยายไป
ในที่สุดรถก็มาจอดอยู่ที่หน้าโรงเรียน
อิเอริ โยซึเนะ
//เงยหน้ามองทางเข้าโรงเรียน
อิเอริ โยซึเนะ
(ใหญ่โตจังนะ....)
อิเอริ โยซึเนะ
(ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงไม่มีโรงเรียนแบบนี้หรอก)
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
//เหลือบมองมาที่โยซึเนะ
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
(มองฉันตั้งแต่ป้ายรถเมล์แล้วสินะ คนคนนี้)
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
เดี๋ยวก่อน//ยืนเท้าสเอว+มองคิโยทากะ
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
ตอนอยู่บนรถนายมองมาที่ฉัน
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
มีปัญหาอะไรรึเปล่า
อิเอริ โยซึเนะ
(อุ้ย มีคนเหมือนจะหาเรื่องกัน)
อิเอริ โยซึเนะ
//เปิดโหมดนิสัยคนไทย+ยืนฟัง
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
....เฮ๊ะ
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
ขอโทษที
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
พอดีก็เห็นเธอไม่มีท่าจะยกที่นั่งให้คุณยายเหมือนกับฉันน่ะ
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
ก็คงไม่อยากเข้าไปยุ่งกับเรื่องแบบนั้นใช่ไหมล่ะ
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
อย่ามาเหมารวม
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
ฉันไม่ยกที่นั่งให้เพราะความเชื่อส่วนตัวของฉันต่างหาก
อิเอริ โยซึเนะ
(เธอเชื่อเรื่องไสยศาสตร์เรอะ-)//เข้าใจผิดระดับหมอลำ
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
(เอ่อ แบบนั้นมันเเย่ซะยิ่งกว่าฉันอีกรึเปล่า)
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
ถ้าไม่มีธุระอะไรก็ช่างเถอะ//ปัดผมและเดินเข้าโรงเรียน
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
(อะไรเนี่ย)
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
แล้ว...เธอล่ะ มองฉันทำไม//หันมามองโยซึเนะ
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
ตั้งแต่นั่งรอที่ป้ายรถเมล์แล้ว
อิเอริ โยซึเนะ
(อุ้ย แหม เจ้านี่ก็ตาดีนะเนี่ย)
อิเอริ โยซึเนะ
ฉันมีดวงตา ทำไมฉันจะมองไม่ได้ล่ะ
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
(โอ้....)
อิเอริ โยซึเนะ
อีกอย่างการมองคนใกล้ตัวก็ไปแปลกใช่ไหม//ยักไหล่
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
นั่นเป็นเรื่องจริง
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
แต่เธอมองฉันเกินสามวินาที ซึ่งนั้นไม่ใช่เรื่องปกติ
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
(การมองใครเกินสามวินาทีนั้นแปลก ยิ่งเป็นคนแปลกหน้าที่มองคนที่ไม่รู้จักยิ่งน่าสงสัย)
อิเอริ โยซึเนะ
(นี่เอ็งเป็นนักจิตวิทยารึไง)
อิเอริ โยซึเนะ
จะไปเดินเข้าไปในโรงเรียนหรอ
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
อ่า...นั่นสินะ(หลบคำถามด้วยแฮะ..)//เริ่มเดิน
อิเอริ โยซึเนะ
แล้วนายชื่ออะไร?
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
(อยู่ดีๆก็มาถาม)
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
(เฟรนลี่กว่าที่คิด)
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
ก่อนจะถามชื่อคนอื่น
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
เธอควรแนะนำตัวเองก่อนนะ..
อิเอริ โยซึเนะ
อ่าว ทำไมล่ะ
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
มันคือมารยาททางสังคม
อิเอริ โยซึเนะ
อิเอริ โยซึเนะ
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
อิเอริ โยซึเนะ
(นั่นชื่อหรือเรียงความ)
อิเอริ โยซึเนะ
(ยาวซะจริง)
อิเอริ โยซึเนะ
ชื่อนายยาวจัง
อิเอริ โยซึเนะ
ไม่มีแบบย่อเลยหรอ?
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
.....
วันแรก
อิเอริ โยซึเนะ
(ฉันมาทำอะไรที่นี่....)//มองรอบๆ
อิเอริ โยซึเนะ
(ถ้างีบตอนนี้จะมีใครสนใจไหม)
อิเอริ โยซึเนะ
(โก๊ยโลด)//ฟุบลงบนโต๊ะแล้วงีบ
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
<--คนที่เห็น
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
(เข้ามาวันแรกก็หลับเลยหรอ)//นั่งอยู่ด้านหลัง
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
//ถอนหายใจภายในใจ
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
<--คนที่เห็นv.2
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
(นี่หล่อนหลับตั้งแต่วันแรกเลยเรอะ...)
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
//หันไปมองซูซูเนะ
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
ช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่น่ารังเกียจจริงๆนะ
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
เห็นด้วยเลย//เรียบเฉย
ฮิราตะ โยสุเกะ
หลังจากนี้ขอให้ทุกคนแนะนำตัวกันหน่อยนะ//ยิ้มอ่อน
ฮิราตะ โยสุเกะ
เพื่อให้พวกเราเป็นเพื่อนกันได้เร็วขึ้น^^
หลังจากที่ทุกคนแนะนำตัวกันไปแล้ว(รวมถึงคิโยทากะ)
อิเอริ โยซึเนะ
//หลับอยู่ไม่สนลูกใคร
คูชิดะ คิเคียว
เราควรปลุกเธอดีกว่าไหม?
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
(หลับไม่สนโลกจริงๆเลยแฮะ;)
ฮิราตะ โยสุเกะ
เฮ้ นี่นี่//สะกิดแขน
อิเอริ โยซึเนะ
ฟี้....//ยัง...ยังไม่ตื่น
อิเอริ โยซึเนะ
อะราย...//พึ่งตื่น
ฮิราตะ โยสุเกะ
คือว่า คนอื่นพึ่งแนะนำตัวกันไป
ฮิราตะ โยสุเกะ
เธอเองก็ควรจะทำนะ แบบว่า ชื่ออะไร มีงานอดิเรกไหม หรือเป้าหมายคืออะไร//ยิ้ม
อิเอริ โยซึเนะ
โอ้...งั้นหรอ..//ลุกขึ้นยืน
อิเอริ โยซึเนะ
อิเอริ โยสึเนะ ของที่ชอบก็มี ของที่ไม่ชอบก็เยอะแยะ
อิเอริ โยซึเนะ
งานอดิเรกคือเล่นเกม ส่วนเป้าหมายน่ะ ไม่มีหรอกนะ//ยิ้ม
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
(เป็นการแนะนำตัวที่สุดโต่งมาก)
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
(นั่นก็เท่ากับรู้แค่ชื่อและงานอดิเรกไม่ใช่หรอ)
ฮิราตะ โยสุเกะ
โอ้...เป็นเอกลักษณ์ดีนะ อิเอริจัง//ยิ้มแห้ง
สุโด้ เคน
แนะนำตัวบ้าบออะไรกัน//ถีบโต๊ะตัวเอง
สุโด้ เคน
พวกเราเป็นเด็กตัวกระเปี๊ยกรึไง//หงุดหงิด
อิเอริ โยซึเนะ
เสียงดังหาบ้านเก่าหรอ
อิเอริ โยซึเนะ
หุบปากไป๊-//หลุด
ห้อง://บางคนอ้าปากค้าง+อึ้ง
อิเอริ โยซึเนะ
ท่านผู้เจริญไปด้วยปัญญาแต่มีสมองนิดเดียว
อิเอริ โยซึเนะ
ทำไมท่านจึงพูดจาสุนัขไม่รับประทาน
คารุอิซาวะ เคย์
(ปากเเซ่บดีแท้)
ชาบาชิระ ซาเอะ
นี่พวกเธอ นั่งลงได้แล้ว//เดินเข้ามา
ชาบาชิระ ซาเอะ
//วางเอกสาร
ชาบาชิระ ซาเอะ
ฉันคือชาบาชิระ ซาเอะ เป็นครูประจำชั้นห้อง-D
ชาบาชิระ ซาเอะ
โรงเรียนนี้ไม่มีการสลับห้อง
ชาบาชิระ ซาเอะ
นั่นหมายความว่าพวกเธอจะต้องอยู่กับฉันเป็นเวลา3ปี
หลังจากนั้นอาจารย์ก็อธิบายกฎต่างๆนานา
"และทุกสิ่งทุกอย่างในโรงเรียน สามารถซื้อได้ โดยใช้พอยต์"
อิเอริ โยซึเนะ
//เปิดสมาร์ทโฟนเพื่อดูพอยต์
*แปลงไทยได้22,303.99บาท(ไทย)
อิเอริ โยซึเนะ
(จากที่เพื่อนเคยเม้ามอยให้ฟังเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้)
อิเอริ โยซึเนะ
(มันคงมีจำกัดและหาไม่ได้ง่ายๆ)
อิเอริ โยซึเนะ
(แต่ก็สมแล้วล่ะ เพราะในนี้คือห้องเรียนชั้นสูง...)//ปิดหน้าจอ
อิเอริ โยซึเนะ
(ชีวิตต้องใช้อะไรบ้างเนี่ย....)
อิเอริ โยซึเนะ
(สงสัยต้องประหยัดแหละนะ)//ถือตระกร้าและเดินเลือกของ
อิเอริ โยซึเนะ
(แปรงสีฟัน ยาสีฟัน แชมพู+ครีมนวด สบู่ ยาเผื่อฉุกเฉิน ขนมปัง+แยม..)
ใช้ไป187บาทไทย คิดเป็นเงินเยนได้838เยน
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
//ยืนเลือกของอยู่
อิเอริ โยซึเนะ
เธอคือคนที่ฉันเจอบนรถเมลล์นี่นา
อิเอริ โยซึเนะ
ขอโทษนะ แต่เธอชื่ออะไรหรอ//ร่าเริง
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
(เอเนอร์จี้เยอะสุดๆเลยนะ)
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
ตอนแนะนำตัวในห้องฉันก็บอกไปแล้ว
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
ไม่มีความจำเป็นต้องพูดซ้ำ
อิเอริ โยซึเนะ
(เย็นชาโพด)
อิเอริ โยซึเนะ
คือว่าตอนนั้นฉันหลับอะ แหะๆ~
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
(เกินเยียวยาสุดๆ)
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
//ถอนหายใจ
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
อิเอริ โยซึเนะ
โฮริคิตะ?โอ้ งั้นขอเรียกว่าซูซูเนะจังน่าจะง่ายกว่า~
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
เราพึ่งรู้จักกันนะ(สนิทเร็วเกินไปแล้ว...-_-)
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
จะมาเรียกชื่อเล่นห้วนๆได้ไง
อิเอริ โยซึเนะ
ก็จะได้สนิทกันเร็วๆไง
อิเอริ โยซึเนะ
งั้นเธอก็เรียกชื่อเล่นฉันสิ
โฮริคิตะ ซูซูเนะ
อะไรก็ตาม ฉันไม่ได้มีความจำเป็นที่จะต้องคบหากับเพื่อน....//เหลือบมองของฟรี
อิเอริ โยซึเนะ
อาเร็ะ//มองตาม
อิเอริ โยซึเนะ
(อุ๊-ของฟรี!)
อิเอริ โยซึเนะ
ของฟรีก็ดีนี่นา~เนอะ?~//ยิ้ม
อิเอริ โยซึเนะ
น่าจะประหยัดได้เยอะเลย~
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
//ยืนมองห่างๆ
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
(อิเอริ โยซึเนะ)
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
(นิสัยก็...เดาไม่ออกเลย)
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
