ตอนที่ 1 ความทรงจำที่เลือนลาง
บ่ายวันนั้น แสงแดดทอดตัวเป็นลำเรียงผ่านแมกไม้เขียวขจีในวัดเก่าแห่งหนึ่งในจังหวัดลพบุรี สายลมเอื่อยที่พัดแผ่วเบาพาให้ใบโพธิ์ต้นใหญ่กลางลานไหวพลิ้ว เป็นภาพงดงามที่เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์แห่งอดีต และในบรรยากาศแห่งความสงบนี้เอง หญิงสาวนามว่า "นาริน" ก็ก้าวเข้ามาสู่สถานที่ที่เธอรู้สึกราวกับได้ย้อนกาลเวลาไปยังยุคที่เธอไม่เคยมีชีวิตอยู่
นาริน หญิงสาววัยแรกแย้มผู้มีใบหน้าผ่องใสอ่อนหวานและดวงตากลมโตที่แฝงด้วยความสงสัย คล้ายกับนางฟ้าที่หลุดจากสรวงสวรรค์ เธอมีความงามที่สงบแต่ก็แฝงไว้ด้วยความเศร้าและปริศนาบางอย่างซึ่งแม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่อาจเข้าใจได้ ขณะที่เธอเดินเข้าไปลึกในวัด บรรยากาศรอบตัวกลับดูคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก ราวกับว่าเธอเคยเดินเคียงคู่กับใครบางคนท่ามกลางอาคารเก่าแก่เหล่านี้มานับร้อยปี
วัดนี้เป็นวัดโบราณที่มีอายุยืนยาวกว่าร้อยปี ตัวอาคารหลักใหญ่โตร่มรื่น สะอาดสะอ้านราวกับได้รับการดูแลอย่างใส่ใจ มีเพียงซากอารยธรรมที่ผุพังไปตามกาลเวลาคอยบอกเล่าเรื่องราวในอดีต แต่แม้จะดูเงียบสงบ หากนารินกลับรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่าง ราวกับมีสายตาลี้ลับที่ไม่อาจมองเห็นด้วยตาเปล่าคอยจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของเธออยู่ ความรู้สึกนั้นทั้งอบอุ่นและน่ากลัวไปพร้อมกัน
นารินก้าวเท้าลึกเข้าไปในวัด สายตาคู่งามกวาดมองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบาย ราวกับว่าตัวเธอเคยมาเยือนสถานที่นี้หลายครั้งในอดีตที่ผ่านมาทั้งสี่ภพชาติ แม้จะไม่เคยมีความทรงจำชัดเจนในหัว แต่ลางสังหรณ์บางอย่างกลับบอกเธอว่าที่นี่คือสถานที่ที่เคยเป็นบ้านของเธอ บ้านของวิญญาณอันเก่าแก่ที่คงอยู่ข้ามผ่านกาลเวลา
ทันใดนั้น เสียงนุ่มนวลแผ่วเบาดังขึ้นข้างกายของเธอ เสียงของหญิงวัยกลางคนในชุดแม่ชีสีขาวบริสุทธิ์ ผู้มีใบหน้าอ่อนโยนและแฝงไปด้วยแววตาลึกซึ้งยิ่งกว่าใคร แม่ชีคนนั้นมีสายตาที่แฝงความเมตตาและความลี้ลับ เหมือนสามารถมองลึกเข้าไปในจิตใจของนารินได้อย่างทะลุปรุโปร่ง
"รู้สึกอะไรอยู่เหรอจ๊ะ หนู?" เสียงของแม่ชีนั้นทั้งนุ่มนวลและอ่อนโยนแต่ก็แฝงไว้ด้วยปริศนาที่ชวนให้สะดุดใจ
นารินเงยหน้ามองแม่ชี ดวงตาของเธอฉายแววประหลาดใจ "หนูรู้สึกคุ้นเคยกับที่นี่ค่ะ ทั้งๆ ที่หนูเพิ่งมาครั้งแรก…" เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่แน่ใจในคำตอบของตัวเอง ราวกับว่ามีบางสิ่งในห้วงความทรงจำที่เธอยังไม่อาจดึงออกมาได้
แม่ชียิ้มเบาๆ และเอ่ยถามต่อด้วยน้ำเสียงที่แฝงด้วยเสน่ห์ลี้ลับ “นี่หนูจ๊ะ อยากรู้จริงๆ หรือจ๊ะ? ถ้าอยากรู้จริงๆ เดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟัง แต่ก่อนอื่น เชิญตามฉันมาใต้ต้นโพธิ์ก่อนนะจ้ะ”
นารินรู้สึกถึงแรงดึงดูดบางอย่างจากคำพูดของแม่ชี เธอพยักหน้าอย่างช้าๆ แล้วก้าวเท้าตามไปอย่างไม่รู้ตัว แสงแดดที่ลอดผ่านใบโพธิ์กลายเป็นประกายอ่อนละมุนที่โปรยลงมาราวกับกลีบดอกไม้ เป็นบรรยากาศที่อบอุ่นเย็นสบายราวกับถูกปกป้องจากพลังที่เธอมองไม่เห็น เสียงใบโพธิ์ที่ไหวพลิ้วไปตามแรงลมเหมือนเสียงกระซิบของเหล่าอสูรจากอดีตกาล เฝ้ามองการเดินทางกลับสู่ความจริงของนารินอย่างเงียบสงัด
ทั้งคู่หย่อนตัวลงนั่งบนโต๊ะหินอ่อนสีขาวที่ตั้งอยู่ใต้ร่มเงาของต้นโพธิ์ ร่มเงาเย็นสบายแห่งนั้นเหมาะสำหรับการพูดคุยที่เป็นปริศนา
บรรยากาศรอบตัวพวกเธออบอวลไปด้วยกลิ่นหอมละมุนจากดอกไม้ป่าที่ปลิวตามสายลมมาอย่างแผ่วเบา เป็นกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ดูเหมือนจะปลุกจิตวิญญาณของอดีตให้ตื่นขึ้นมาจากห้วงนิทรายาวนาน แม่ชีค่อยๆ หันมามองนารินอีกครั้งด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเมตตา
“หนูจ๊ะ…หนูเชื่อเรื่องพญานาคและครุฑหรือเปล่าจ๊ะ?”
คำถามนั้นเหมือนพาให้หัวใจของนารินหยุดเต้นไปชั่วขณะ ราวกับว่าเธอกำลังถูกทดสอบ เธอจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของแม่ชี หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นเมื่อรู้สึกว่าคำถามนี้อาจจะเชื่อมโยงกับความรู้สึกคุ้นเคยที่แปลกประหลาดของเธอ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
