เวลาเย็นของวันหนึ่งได้มีเสียงดังออกมาจากห้องของชายคนนึง"ท่านอาจารย์ท่านอยู่มานานแล้ว ต่อไปนี้ให้ข้าได้ดูแลคนรักของท่านแล้วกันนะ ฮ่าฮ่า!"เสียงของลูกศิษย์ผู้หนึ่งพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูถูก"ยู่หวิน! ทำไมเจ้าถึงทำแบบนี้!"ชายหนุ่มที่รู้สึกผิดหวังกับภาพที่เห็นตรงหน้า ไม่อาจต้านทานพิษบาดแผลจากการต่อสู้เมื่อสักครู่นี้ได้ จึงได้จากไปอย่างโกรธแค้น

เวลาต่อมาชายหนุ่มได้ตื่นขึ้นมาจากที่นอนในห้องแห่งหนึ่ง(ที่ไหนกัน ไม่ใช่ว่าข้าตายไปแล้วรึ)ชายหนุ่มมึนงงกับสิ่งรอบข้างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน แปลกตาและดูเหมือนว่าจะเป็นสิ่งของที่มีราคาแพง ––แอ๊ด––ทันใดนั้นก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามา ทำให้เขาต้องแกล้งหลับลงไปอีกรอบ"ฉินเหิงอวี ไม่น่าเลยลูกชายของแม่"เสียงของหญิงวัยกลางคนร้องไห้สะอึกสะอื้น "หากแม่แข็งแกร่งพอ คงปกป้องเจ้าได้แม้เล็กน้อยก็ตาม"หลังจากหญิงสาวพูดจบก็เดินออกไป อยู่ๆความทรงจำที่ไม่ใช่ของเขาก็พรั่งพรูเข้ามาทำให้เขาปวดหัวเป็นอย่างมาก แต่ไม่สามารถส่งเสียงอะไรออกไปได้

สักพักก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามาอีกครั้ง"นำตัวเด็กคนนี้ไปฝังได้"เสียงของชายวัยกลางคนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโศกเศร้า"อย่านะ! อย่าเอาลูกข้าไป! หยุดก่อน!"เสียงหญิงคนเดิมได้พูดขึ้นและร้องไห้"ข้าเองก็ทำใจไม่ได้ แต่เมื่อเป็นไปแล้วก็ต้องยอมรับ"เสียงชายคนเดิมได้พูดปลอบใจหญิงสาว จากนั้นก็ได้มีคนนำตัวเขาไปใส่ไว้ในโลงไม้ ก่อนจะนำร่างเขาไปฝัง

1ปีต่อมาเด็กหนุ่มได้ออกมาฝึกกำลังและพลังทุกๆวัน"ระดับสายทัดมี 1-9 ขั้น ระดับพันทามี 1-9 ขั้น ระดับจุติมี 1-9 ขั้น ข้าต้องฝกให้ได้อย่างน้อยระดับสายทัดขั้นที่5" "จึงจะสามารถเข้าเมืองหยินเซียนได้"เด็กหนุ่มพูดขึ้นก่อนจะนั่งลงและฝึกต่อไป เวลาผ่านไปสักระยะเด็กหนุ่มก็ได้ลูกขึ้นยืน ก่อนจะออกเดินทางไปที่เมืองหยินเซียน

2วันผ่านไปไม่นาน เด็กหนุ่มได้สวมใส่ชุดคลุมและผ้าปิดปากและได้เดินทางไปถึงเมืองหยินเซียน"เดี๋ยวก่อนเจ้าจะมาทำอะไร ที่นี่ไม่เหมาะกับเด็กหนุ่มอย่างเจ้าหรอกนะ"เสียงทหารเฝ้าประตูเมืองได้พูดขึ้น"ข้าชื่อเซียนหยิน ข้ามาจากเมืองเหลินอวี ข้าแค่ต้องการมาฝึกที่นี่เพียงเท่านั้น"เซียนหยินได้พูดขึ้นพร้อมกับยื่นแผ่นหยกประจำเมืองให้ทหารเฝ้าประตูดู"คนจากเมืองหลินอวีสินะ เจ้ามีระดับเท่าไหร่ล่ะ"เซียนหยินได้ปล่อยพลังไอวิญญาณออกมาจากตัวของเขา"ระดับสายทัดขั้นที่7รึ ไม่เลวถือว่าเป็นยอดฝีมืออายุน้อยเลยทีเดียว เข้าไปได้"ทหารเฝ้าประตูได้อนุญาตให้เซียนหยินเข้าไป"ขอบคุณท่านมาก"เซียนหยินได้กล่าวขอบคุณก่อนจะเดินเข้าไปในเมือง

หลายวันผ่านไปเซียนหยินได้ไปที่ร้านค้าร้านหนึ่ง"ท่านลุงท่านยังรับคนช่วยงานอยู่หรือไม่?"เขาได้ถามกับลุงเจ้าของร้านก่อนจะเดินเข้าไปหา"รับสิ รับ แต่ค่าจ้างไม่มากหรอกนะ"ลุงเจ้าของร้านได้พูดกับเซียนหยิน"ไม่เป็นไรหรอกครับท่านลุง ข้าเป็นแค่เด็กอายุน้อยๆ ไม่มีพ่อแม่ขอแค่ข้ามีเงินพอใช้ก็เพียงพอแล้ว"เซียนหยินได้กล่าวบอกกับลุงเจ้าของร้าน ก่อนจะตั้งตารอคำตอบ"แล้วเจ้าเริ่มงานได้ตอนไหนล่ะ ข้ารับเจ้าแล้ว" "วันนี้เลยครับ ข้าเริ่มได้ตอนนี้เลย"เซียนหยินได้ตอบรับคำของลุงเจ้าของร้าน ก่อนจะเข้าไปช่วย

จบ เป็นไงบ้าง แอดแต่งนิยายแบบนี้ครั้งแรก เป็นยังไงบอกได้นะครับ

วันต่อมาจงอวินทำงานในร้านได้อย่างดีไม่มีอะไรน่ากังวล ลุงเจ้าของร้านจึงวางใจให้เขาช่วยดูแลร้านให้"นี่....."เซียนหยินยิ้มตอบก่อนจะพูดออกไป"เซียนหยินครับ" "เอ้าเสี่ยวหยิน ดูแลร้านให้ข้าหน่อยนะ ข้าจะไปหาหลานชาย" "ได้เลยครับ"ลุงเจ้าของร้านเดินออกจากร้านไป เซียนหยินยังทำงานต่อไปด้วยความขยัน

เวลาผ่านไปสักระยะมีชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา"พวกข้าเอาเหล้า3ไห" "ครับ รอสักครู่นะครับ"เซียนหยินเดินไปเอาไหเหล้ามาให้ชายกลุ่มนั้น เมื่อเขาเอาเหล้ามาให้ชายกลุ่มนั้นแล้วคนกลุ่มนั้นกับฉุดกระชากหญิงสาวโต๊ะอื่นจนผู้คนต่างโกรธพวกเขามาก"นี่ หยุดการกระทำของเจ้าซะ!"หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพวกเขา"ทำไม! เจ้าอยากโดนเหมือนนางรึไง!" "ถ้าคิดว่าทำข้าได้ก็ลองดูสิ!"นางชักดาบออกมาก่อนจะเอาไปจี้คอชายคนนั้น

"เจ้าทำอะไรน่ะ!"ชายคนนั้นตกใจกับสิ่งที่นางทำจนปล่อยหญิงสาวออกจากมือ"พอเถิด อย่ามีเรื่องกันเลยครับ" "ก็ได้ เห็นว่านางปลอดภัยแล้วนะข้าจึงยอมหยุด"นางพูดก่อนจะเดินออกไปจากร้าน (เห้อ เรื่องอะไรแต่เช้าเลยนะวันนี้) "ข้าไม่ไว้ใจให้พวกท่านอยู่ในร้านแล้ว เชิญพวกท่านจ่ายเงินแล้วเอาออกไปดื่มข้างนอกด้วยนะครับ" "ก็ได้!"ชายกลุ่มนั้นจ่ายเงินก่อนจะเดินไปจากร้าน

เวลาผ่านไปจนเย็นลุงเจ้าของร้านเดินเข้ามาในร้าน"เป็นอย่างไรบ้างมีเรื่องอะไรหรือไม่?" "ไม่ครับ ปกติดี" "ดีแล้ว นี่หลายชายข้านะ"ลุงเจ้าของร้านพูดก่อนจะจูงมือหลานชายออกมา"แนะนำตัวสิไอ้หลานบ้า" "ข้าชื่อเหยียนหลิว อายุ19ครับ" "ข้าชื่อเซียนหยิน อายุ24นะ" "เอาล่ะพวกเจ้าคุยกันไปก่อนนะ ข้าไปปิดร้านก่อน"ลุงเจ้าของร้านเดินไปปิดร้าน เขาสองคนคุยกันไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ เหมือนจะทะเลาะกันเสียมากกว่า

"จะว่าไปเจ้าก็ดูเหมือนครูฝึกเลยนะ โหดสุดๆไปเลย" "เจ้าว่าไงนะไอเด็กบ้า!"เซียนหยินได้เขกหัวเหยียนหลิวเข้าให้ เขารู้สึกไม่ถูกกับเด็กคนนี้เอาเสียเลย"ข้าจะไปอาบน้ำแล้ว" "ข้าไปด้วย" "เจ้าจะบ้าหรืออย่างไร! ข้าไม่ให้เขจ้าอาบด้วยหรอก" "ท่านคิดอะไร อาบน้ำในบ่อน้ำนะ" "นั่นแหละข้าไม่ชอบให้คนรบกวนตอนอาบน้ำ"เซียนหยินเดินไปที่บ่อน้ำของร้านที่ลุงเจ้าของร้านสร้างไว้ เซียนหยินอาบน้ำด้วยความสะบายใจก่อนนะเห็นใครบางคนลงมาอาบด้วย

"นี่เจ้าไม่ฟังข้าเลยรึไง"เซียนหยินกุมหัวก่อนจะลุกขึ้นใส่เสื้อ"ข้าแค่มาอาบน้ำเองไม่ได้ทำอะไรเจ้าสักหน่อย"เซียนไม่ฟังคำที่เหยียนหลิวพูดสักคำ "จะว่าไปเจ้าก็หน้าตาดีนะ แต่ว่าดุไปหน่อย"เซียนหยินหันมามองก่อนจะเดินออกไป เหยียนหลิวอาบน้ำต่อก่อนจะลุกขึ้นใส่เสื้อแล้วเดินเข้าไปในที่พัก

"เจ้าเข้ามาได้ยังไงเนี่ย!"เสียงของเซียนหยินดังขึ้นอย่างตกใจ"นี่ห้องข้านะ เจ้านั่นแหละเข้ามาได้ยังไง"ทั้งสองคนทะเลาะกันไปมาจนเซียนหยินหมดแรงจะพูดจึงหลับหนีเหยียนหลิวไป เช้าวันถัดมาเหนียนหลิวตื่นมาเห็นเซียนหยินกอดตัวเองอยู่แต่ไม่ได้กอดปกติ เซียนหยินเอาหัวของเหนียนหลิวไว้ตรงหน้าอกของตัวเองและกอดเหยียนหลิวแน่นมาก"ข้าจะบ้าจริงๆแล้วเนี่ย"เหยียนหลิวพูดก่อนจะปล่อยให้คนตรงหน้านอนกอดต่อไปเรื่อยๆ

เป็นไงบ้างครับทุกคน สนุกมั้ยให้ทายเรื่องนี้ใครเป็นพระเอก นายเอก ทายถูกจะไปติดตามนครับ เอาล่ะครับวันนี้ไปก่อนนะเจอกันตอนหน้านะครับรักคนอ่านนะ