message ของบุคคลหนึ่งได้ส่งถึงเธอในกลางดึก

"ฮันน่า ทำอะไรอยู่" เอ๊ะ! ผู้ชายคนนี้คือใคร

สวัสดีฉันชื่อ ฮันน่า ผู้ที่ไม่เคยสมหวังเรื่องความรักสักครั้ง

ฉันเปิด message นั้นอ่าน พร้อมกับกดไปดูรูปโปรไฟล์ของเขา "ฮันเตอร์" ผู้ชายคนนี้เป็นเพื่อนของเพื่อนสนิทฉัน ใช่ ! ฉันเคยเจอรูปเขาแค่แว๊บแรกเขาก็ใช่แน่ๆ "ใช่เขาควรเป็นของฉัน" เอ๊ะ ! ฉันคิดดังไปไหม

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!! พระเจ้าส่งเขามาเป็นสามีฉัน

ใช่เขาคือว่าที่สามีในอนาคตฉัน

"ว่ายังไงฮันเตอร์ คิดยังไงทักมาหาเรา" ฉันไม่รู้จะพิมพ์ข้อความไหนลงไปจริงๆ ฉันเขินอ่ะแก 555

"เราอยากสนิทไง ว่างคุยป่าว"

โอ้โหแก ฉันควรตอบว่าไม่ไหม งงใจตัวเอง

~~ หลังจากนั้นฉันกับเขาก็ติดต่อกันมาสักพัก~~

#ที่ทำงาน สนามกอล์ฟของฉัน

ในวงสนทนา " เออ ! มิสยา แกจำเพื่อนแกได้ปะ ชื่อฮันเตอร์อะ คือมันแอดเฟรนด์ฉันมาแล้วส่งข้อความมาคุยกับฉันด้วยวะ"

มิสยา เพื่อนสาวคนสนิทของฉัน ซึ่งมิสยายังเป็นเพื่อนของฮันเตอร์ สามีในอนาคตของฉันด้วยนะ

" เออ กูจำได้ดิ เพื่อนกูไงที่มึงบอกหล่อๆใช่ไหม" มิสยากล่าวพร้อมชี้แก้มแดงๆของฉัน

"แหมมมม กูแค่คุยไหมก็แก้เหงาแหละ คือกูสวยจบไหม" ฉันพูดพร้อมท่าทางเชิดๆ (ดูมั่นหน้า)

ใส่ใจได้แต่มอง ใส่ทองมาเ..ดเลย🎵🎵

เสียงโทรศัพท์ฉันดัง ฉันหยิบขึ้นมาพร้อมกับ แก้มแดงๆ ให้ทายฉันเป็นอะไร

กรี๊ดดดด ! ฮันเตอร์วีดีโอคอลมา แกคือดี๊ดีย์

แต่ !! ฉันจะไม่รับเดี๋ยวเพื่อนๆแซว ฉันเลยตัดสายทิ้ง

"ฮันน่า ใครโทรหามึงว่ะ ทำไมไม่รับเด็กโทรตามหรอ" นังมิสยาเพื่อนตัวดีหันมาถามพร้อมยื่นหน้ามามองหน้าจอฉัน

"อย่าเสือก" ฉันตอบเบาๆเจ็บแต่จบ

16.30 นาที

"มิสกลับบ้านเหอะกูรีบวะ" ฉันบ่นแบบเบาๆ ฉันง่วงนอนแหละดูออก

"เออๆ " "ฮันน่าไอ้เตอร์โทรมาหากูวะ บอกให้กูโทรหามึง มันบอกโทรหาแต่มึงไม่รับสาย"

ฉันควรตอบไปยังไงดี "อ๋อ เคๆ"

"ถามจริงๆนะ รอบนี้จริงจังหรือหวังอะไร"มิสถามฉันกลับมา

"กูพึ่งคุยได้สักพักยังไม่คิดอะไรวะ" แต่ใจฉันเต้นรัวยิ่งกว่าคนเชิดสิงโตอีก

ฉันตัดบทเดินไปรอมิสที่รถก่อนที่มันจะตามมาเป็นคนขับรถให้ฉัน

~ ณ บ้านหลังน้อยของฉัน

Zzzzzzz คร่อกฟี๊

ใส่ใจได้แค่มอง ใส่ทองได้เ..ดเลย 🎵🎵🎵

เสียงโทรศัพท์ฉันปลุกฝันหวานๆ หวย6ตัวตรงฉันหนีไปหมด

"ฮัลโหล ใครเนี่ย กูจะนอนมึงรู้ไหมกูนอนไม่ชอบให้ใครโทรมา ลำคาน " ฉันใส่ปลายสายไปชุดใหญ่ก่อนจะคว่ำโทรศัพท์ลงพร้อมปิดเสียงเรียกเข้า

ใช่ ! ฉันเป็นคนหนึ่งที่ไม่ชอบไม่ชอบเลยถ้าฉันนอนแล้วมีคนโทรมากวนใจ !! จำไว้

01.15 นาที

ฉันบิดขี้เกียจตีลังกา ทำท่าโลมาเกยตื้นอยู่พักนึง

เหงาซะ ใจฉันแว๊บขึ้นมา ฉันควรคุยกับใครเวลานี้นะ

50+message โอ้มายก๊อดดดดดดด !

ใครวะส่งมาสะเยอะเลย "เชี่ยยยยยย ! ฮันเตอร์"

ฉันยังไม่กล้าจะเปิดข้อความมาอ่านสักเท่าไหร่ ฉันควรเปิดอ่านข้อความหรือไปเช็คหน้าเฟรนด์ของฉันกับฮันเตอร์ก่อนดี ว่าฉันโดนอันเฟรนด์ไปหารือยัง ฉับรวบรวมความกล้า กดไปที่ข้อความของเขา

~ขอโทษนะ

~ตื่นแล้วโทรกลับมาได้ไหม

~ไม่ได้ตั้งใจโทรไปตอนนอนนะ

~รออยู่นะ

~อยากเจออะ

~ตื่นหรือยัง

ฉันกดโทรออกหาเขา เขาไหน? เอ้าก็ฮันเตอร์ไงเนี่ยพางงอีกแล้ว

ตื้ดดดดด ตื้ดแรกก็มีคนกดรับแล้วแต่ปลายสายเงียบวะ

"ฮัลโหลเตอร์ เราตื่นแล้วนะขอโทษนะถ้าเราโวยอะไรไป" ฉันขอโทษจากใจจริงๆ แต่เขาเงียบนี่คืออะไร

ฉันตัดสินใจตัดสายหลังจากปลายสายหยุดหายใจ

เลยส่งเป็น message ไปรัว รัว รัว ! ! !

~เอาคืนหรอรับไม่พูด

~ฮั่นแน่ ขอโทษนะ

~อ่านไม่ตอบ

~เอ้านี่ไม่คุยจริงๆใช่ป่าว

~งั้นไม่กวนละนะ

~เอาจริงดิ ขอโทษ

พอจ้ะพอฉันจะรออยู่ตรงนี้ เอาให้เต็มที่เอาเลย เอาเล้ยยยยยยย !!

04.59นาที

ติ้ง ติ้ง 🎵 เสียงแจ้งเตือน message ดังขึ้นระหว่างฉันกำลังเคลิ้มหลับ

"ทำอะไรอยู่" ใช่แชทของเขา เด้งขึ้นมาต้องให้บอกไหมว่าใคร

ฉันรีบตอบกลับไปทันที "รอเธอโทรกลับมาอยู่" อ่อยมากแม่อ่อยเบอแรง

"ทำไมเราโทรไปเธอไม่พูด แชทไปอ่านไม่ตอบ"

"อ๋อ เราไปหาเพื่อนๆมาพึ่งจะกลับมาเอง" เอ้าแล้วใครรับสายวะ เอ้า งงดิ งงไหม งงจ้า

"แล้วใครรับสาย แฟนหรอ"ฉันยิงคำถามแบบตรงประเด็น

"สงสัยคงแม่ละมั้ง ไม่เชื่อหรอเดี๋ยวเราคอลแล้วนอนพร้อมกันไหม" เมื่อผู้ชายเสนอ จำไว้!เราควรสนอง

"ได้" ฉันกดโทรคอลหาเขาทันที ภาพตรงหน้าคือเขาหล่อมาก พระเอกอินเดียปะเนี่ยเข้มมากแม่

"ฝันดีนะ" เขาบอกฝันดีฉัน

ฉันวางโทรศัพท์ไว้ข้างกาย พร้อมฟังเสียงลมหายใจของเขาผ่านโทรศัพท์ ใจฉันกับเต้นไม่เป็นจังหวะสะงั้น

หรือ เขามาอยู่ในใจฉันแล้ว บ้าน่าฉันสวยคนต่อคิวยาว อย่าพึ่งไปหลงรักไอ้ต้าวบ้านะ!!