The Legend Have Return Back To Seoul
                                                        < บทที่ 1 >
                    
        < บทที่ 1 >
ตอน จุดเริ่มต้นของความเจ็บปวด
 
       
        
        xɪᴀ̌ᴏ ᴍɪ́ɴɢʙᴀ́ɪsʜᴀ̄ɴ🌙เสี่ยวหมิงไป๋ซาน
แม่งเอ้ย!!!!
 
        
       
        เสียงตะโกนของชายหนุ่มดังขึ้นจากในวิหารเหนือโลกมนุษย์และเหนือสรวงสวรรค์ในตำหนักบนเมฆที่อยู่ระหว่างห้วงอวกาศและโลกเบื้องล่าง เป็นวิหารเคลื่อนที่ของเทพแห่งมิติรุ่นก่อน นาม 
อซาธอท
 
       
        แต่ช่างน่าเสียดายที่ตอนนี้ท่านได้เกษียณไปใช้ชีวิตอย่างสงบที่มิติอื่นแล้ว คงสงสัยใช่มั้ยว่าเสียงของชายหนุ่มนั้นเป็นเสียงของใคร ?
 
       
        ใครน้า?~ ข้าเอง! นามของข้าคือ เสี่ยวหมิงไป๋ซาน ข้าเป็นผู้กลับชาติไม่รู้จบ. . .จนในวันนึงข้าได้เป็นเทพแห่งมิติแทนท่านอซาธอท! ทำให้ข้ามีอำนาจของเขาและมาอาศัยอยู่ที่นี่ เพื่อทำงาน
 
       
        แต่จะให้ทำงานอย่างเดียวก็น่าเบื่อระหว่างทำงานข้าเลยมักอ่านนิยายของโลกแรกที่ข้าเกิดและจุดเริ่มต้นของข้าก็เกิดขึ้นที่นั่นด้วย
 
       
        นิยายหลายเรื่องก็เป็นเรื่องฮีลใจ แต่ไม่คิดว่าตัวเองในตอนนั้นจะเป็นคนจิตใจเข้มแข็งขนาดนี้!
 
       
        
        xɪᴀ̌ᴏ ᴍɪ́ɴɢʙᴀ́ɪsʜᴀ̄ɴ🌙เสี่ยวหมิงไป๋ซาน
. . .อะไรกัน !
 
        
       
        
        xɪᴀ̌ᴏ ᴍɪ́ɴɢʙᴀ́ɪsʜᴀ̄ɴ🌙เสี่ยวหมิงไป๋ซาน
ไหงเป็นงี้เล่า?!
 
        
       
        ในตอนนั้นข้าทั้งรู้สึกเจ็บปวดที่อกและไม่พใจเป็นอย่างมาก เพราะนิยายที่ข้าอ่านเป็นนิยายชื่อจังที่หลายๆคนน่าจะรู้จักดี เป็นนิยายที่ข้าชื่นชอบอ่านมากเรื่องนึงในช่วงนี้
 
       
        นิยายเรื่องนี้น่ะ. . .เป็นนิยายที่มีหลายพันตอนให้ข้าได้อ่าน เพราะงั้นจึงชอบมากเป็นพิเศษ
 
       
        
        xɪᴀ̌ᴏ ᴍɪ́ɴɢʙᴀ́ɪsʜᴀ̄ɴ🌙เสี่ยวหมิงไป๋ซาน
ทำไมจุดจบตัวเอกข้าต้องเลวร้ายถึงเพียงนี้ล่ะ! ! !
 
        
       
        
        xɪᴀ̌ᴏ ᴍɪ́ɴɢʙᴀ́ɪsʜᴀ̄ɴ🌙เสี่ยวหมิงไป๋ซาน
ข้าไม่ยอม  ไม่ยอมเด็ดขาด!
 
        
       
        เนื้อเรื่องของนิยายเรื่องนี้บางส่วนในชาตินั้นข้าไม่ได้อ่านเลยเพราะข้าไม่มีตังค์เปย์ไงล่ะ แม้แต่ตอนย้อนกลับและชาติอื่นๆ. . .ข้าก็ไม่ได้แตะมันเลยเพราะมัวแต่หมกมุ่นกับการช่วยคนอื่นจึงลืมสิ้นในสิ่งที่ตนเคยสนใจมากๆไป
 
       
        
        xɪᴀ̌ᴏ ᴍɪ́ɴɢʙᴀ́ɪsʜᴀ̄ɴ🌙เสี่ยวหมิงไป๋ซาน
ฮึก. . .คิมดกจา~~~ . . .ทามมายต้องตายด้วยย ตอนนายตายกี่ครั้งกี่ครั้งช่างเจ๊บเจ็บเจ็บมั่ก!!
 
        
       
        ความรู้สึกพวกนี้ที่ข้าไม่เคยแสดงออกมาต่อหน้าใคร มักจะหลั่งไหลออกมายามที่อยู่คนเดียว คงเพราะข้าเก็บกดเก่งจนติดเป็นสันดานที่ไม่อาจแก้ไขได้โดยง่ายกระมั้ง
 
       
        ในครานั้นข้าหวนคิดไปถึงชาติที่2 และ ก่อนหน้านี้ไม่นานนักที่ข้าไปยังต่างมิติเหมือนเช่นตอนนี้ที่ข้ากำลังมุ่งหน้าไปที่มิติของนิยายเรื่องที่ข้าพูดถึงเมื่อครู่
 
       
        . . .ใช่ทั้งหมดนี้มันมีสิ่งที่เหมือนๆกันอยู่. . .นั่นก็คือ ประเทศเกาหลีใต้เหมือนกันไง
 
       
        เทพ เทพี และเทพมาร หลายท่านต่างพากันวางงานในมือและไปใช้ชีวิตของตนเองตามที่ตนต้องการในที่ที่ตนอยากไปทั้งสิ้น แต่ก็มีอยู่สองท่านที่ไม่ยอมไป
 
       
        ซึ่งแม้แต่ข้าเองก็ไม่รู้ว่าทำไมท่านถึงได้ยอมรับคำขอของข้า แต่กลับไม่ต้องการของอะไรตอบแทนจากข้าเลย และไม่เคยร้องขอด้วย ส่วนมากข้ามักจะเห็นผ่านทางความฝันและรับรู้ถึงพวกท่านผ่านทางความคิด ราวกับเป็นหนึ่งเดียวกับทั้งสอง
 
       
        และท่านทั้งสองก็เป็นสองคนที่ช่วยข้าในหลายอย่างในยามที่ข้านั้นต้องการ
 
       
        สองเทพนี้ คือ เทพและเทพี แห่ง โชคชะตา นั่นเอง
 
       
        ไม่ว่าข้าจะทำอะไร ไปบุกมิติอื่น ทำอะไรตามใจตัวเอง ท่านก็ไม่เคยห้ามทั้งยังสนับสนุนข้าอย่างเสมอมาอีก
 
       
        เพราะแบบนั้นทำให้ข้าสามารถเดินทางไปยังจักรวาลอื่นได้ตามที่ตัวเองต้องการ เพราะพวกท่านคงทราบว่าข้าทำไปเพื่อช่วยไม่ได้เพื่อทำลาย
 
       
        ดังนั้นสิ่งที่ข้าจะทำต่อไปนี้ คือการมุ่งหน้าไปที่นั่นทันทีหลังทำงานเสร็จเพื่อที่จะไปช่วยพวกเขา เหล่าตัวเอก และ พรรคพวก ที่ข้านั้น ชื่นชอบและชื่นชม
 
       
        
        xɪᴀ̌ᴏ ᴍɪ́ɴɢʙᴀ́ɪsʜᴀ̄ɴ🌙เสี่ยวหมิงไป๋ซาน
เกรงว่าข้าคงต้องไปที่นั่นด้วยตัวเองเสียแล้วล่ะ !
 
        
       
        ข้าพูดขึ้นมาด้วยท่าทางที่มุ่งมั่น
 
       
        หลังจากนั้นไม่นานด้วยความมุ่งมั่นนั้นทำให้ข้ามีไฟในการทำงานของข้าในการดูแลมิติและจัดการจุดบิดเบี้ยวของมิติ
 
       
        พอข้าทำสำเร็จแล้ว ข้าก็เดินทางไปยังที่แห่งนั้นทันทีด้วยยานพาหนะของข้า
 
       
        พอมาถึงจักรวาลของพวกเขา ข้าก็ได้มองไปที่โลกมนุษย์ของจักรวาลนี้แล้วจดพิกัดจุดที่ข้าจะลงไปเอาไว้แล้วกลับไปยังที่ทำงานของข้า
 
       
        ข้าถอดทุกอย่างแม้กระทั่งเสื้อผ้าของตัวเอง เก็บไว้เพียงแหวนและเครื่องประดับบางอย่างที่จำเป็นไว้กับตัว
 
       
        ก่อนที่จะ วาร์ป ไป ข้าได้เขียนจดหมายถึงเพื่อนๆพี่ๆและเหล่าสามีของข้า
 
       
        ทันทีที่ข้าวาร์ปไป โลกใบนี้ ก็อ้าแขนต้อนรับข้าไว้ในทันที ข้าปรากฏตัวขึ้นในตึกร้างของเมืองโซล
 
       
        ร่างกายที่เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน  ใบหน้าที่งดงามแต่ร่างกายกลับเป็นชาย ผมยาวที่เคยปล่อยไว้สั้นลงและมีสีดำแทรกแซงตามผมขาวที่มีอยู่ ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีทองสว่าง
 
       
        เบื้องหน้าของผมมีกล่องที่ใส่เสื้อผ้าไว้พร้อมจดหมาย วางไว้ราวกับยินดีที่มีการเดินทางครั้งนี้มา
 
       
        ของที่ผมพกมาด้วยไม่ได้หายไปไหนและอยู่กับผมอย่างดี
 
       
        ทันทีที่ผมสวมเสื้อผ้าเสร็จผมก็อ่านดูเนื้อหาของจดหมายที่บันทึกไว้อย่างไม่ลังเล
 
       
        [ จดหมาย ]
ถึง เทพผู้มาเยือน กาลเวลาของที่นี่คือ ช่วงก่อนเหตุการณ์นั้นจะปรากฏ วันโลกาวินาศยังไม่มาถึง . . . และ จะมาถึงในอีก 10 ปีหลังจากนี้. . . ของในกล่องเตรียมไว้ให้แล้ว ได้โปรดช่วยรักษาโลกาแห่งนี้ไว้ อย่าให้ล่มสลาย ช่วย ตัวเอก จากความตาย . . . 
คุณคือเด็กอายุ 15  ปีในตอนนี้ และ คุณรู้ว่าคุณต้องทำอะไร
จาก ผู้แทรกแซงระบบ
 
       
        ทันทีที่อ่านจนจบ หน้าต่างสถานะก็ปรากฏขึ้นทันทีในเวลาอันสั้น
 
       
        ╔════════════════════╗
                         < 🌟 >                                 
                                                                
“   เจ้าเด็กน้อย คิดจะช่วยที่นี่งั้นสินะ
                                                            
ตัวตนของเจ้าถูกเก็บเป็นความลับ เป็น
ตัวตนที่ไม่มีอยู่จริง ของโลกนี้ ยินดี
ต้อนรับกลับโซล ผู้มาเยือน พวกข้าจะ
สนับสนุนการมาเยือนของเจ้าในฐานะ
กลุ่มดาวระดับตำนานจงผงาดสาดแสง
ตามความต้องการของเจ้าเสียเถิด ”
                                                                                                                    
╚ ════════════════════╝
 
       
        สัญลักษณ์ของ ดวงดาว เป็นสัญลักษณ์ของ เทพี และ เทพ แห่ง โชคชะตา
 
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
แบบนี้นี่เอง. . .เข้าใจแล้วครับท่านเทพ ท่านเทพี
 
        
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
งั้นข้าไม่เกรงใจแล้วนะครับ ท่านผู้สนับสนุน
 
        
       
        รอยยิ้มบางๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของข้า
 
       
        นิยาย ออริจินัล 
ชื่อ : Omniscient reader's viewpoint.
อ่านได้ที่ Webtoon หรือ หนังสือชื่อ
: มุมมองนักอ่านพระเจ้า 
ชื่อไทย : อ่านชะตาวันสิ้นโลก
 
       
        [ ตารางอัพของ นิยายดัดแปลง ]
“ วันศุกร์ - 2 ตอน ” 
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
เพราะตอนนี้แอดยังเรียนอยู่เลยอัพได้ช่วงนั้น ถ้าอัพนิยายเรื่อง " เทพมารอย่างข้ากลายเป็นตัวร้ายซะได้ " จบ จะเอาเรื่องนี้เข้ามาอัพแทนนะครับ
 
       
        < กฏการคอมเมนต์ >
1 . ห้ามด่า ห้ามดราม่า
2 . สามารถช่วยแก้ไขคำผิดได้
(เพราะแอดยังอายุ 14 อยู่บางคำเลยไม่รู้จักและหลงๆลืมๆครับ)
---------------------------------------------------------
มีแค่สองข้อคงทำได้เนอะ ! นักอ่านของผมเก่งอยู่แล้ว 💓😊
 
                                                                < บทที่ 2 >
                    
        < บทที่ 2 >
ตอน ฮันอึนซอก
 
       
        ในตอนนี้ผมคงต้องใช้ทักษะพิเศษของผมในการแทรกแซงเข้าไปในกลุ่มคนในฐานะคนเกาหลีเสียแล้ว เหมือนกับเมื่อก่อน
 
       
        ถึงไม่แน่ใจเท่าไหร่นัก แต่เรื่องของจักรวาล ก็คงจะมีหลายอย่างที่คล้ายกัน. . .เช่น คนคนเดียวกัน แต่ความทรงจำต่างกัน หรือ โลกนี้ตัวเรามีสุข อีก มิติ ตัวเรามีทุกข์
 
       
        สิ่งที่ผมต้องการหาในตอนนี้คือไพร่พล ตัวตน และ คนเชื่อใจ ถึงจะไม่แน่ใจเท่าไหร่นัก แต่ผมรู้ดีว่าใครสามารถเชื่อหรือไม่ควรเชื่อใจเลย
 
       
        เพราะว่าประสบการณ์และลางสังหรณ์ของผมมักจะบอกผมในเรื่องทุกอย่างที่ควรที่จะต้องรู้อยู่แล้ว
 
       
        ผมเดินออกมาจากตึกร้าง ข้างนอกตึกมีตำรวจคอยเฝ้าราวกับเคยเกิดเหตุอะไรบางอย่างขึ้นซึ่งน่าจะอันตรายมากๆจนถึงกับต้องเฝ้าระวัง
 
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
( ตอนนี้เราอายุ 15 สินะ . . . คงต้องหาโรงเรียนเข้าเรียน และ แน่นอน. . .ต้องหา ที่พักอาศัย )
 
        
       
        ผมคิดขึ้นในใจก่อนจะเดินไปหาคุณตำรวจที่กำลังยืนตรวจตรารอบๆอยู่ที่ป้อมตำรวจแถวนั้น
 
       
        แต่ก่อนจะไปผมก็ได้เปลี่ยนรูปลักษณ์ใหม่ด้วยพลังเทพเพื่อที่จะไม่ทำให้คนอื่นตกใจกับเส้นผมของผมและดวงตาของผมที่สีไม่ค่อยเป็นธรรมชาติสักเท่าไหร่ แล้วเปลี่ยนให้มันเป็นเสียงที่ดูธรรมชาติสำหรับพวกเขา
 
       
        ผมเดินเข้าไปหาเขาด้วยท่าทางที่หวาดระแวงและระมัดระวัง
 
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
เอ่อ คุณตำรวจครับ . . . ?
 
        
       
        ผมพูดขึ้นด้วยท่าทางที่ขี้ระแวง
 
       
        ตำรวจนายนี้หันมามองผมด้วยท่าทางที่สงสัยก่อนจะพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่ดูเย็นชา
 
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
มีอะไรให้ช่วยครับ . . . การช่วยเหลือประชาชน คือหน้าที่ของหน่วยรักษาความปลอดภัย หรือ หน้าที่ของตำรวจอย่างพวกเราครับ
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
อย่ากลัวแล้วบอกมาได้เลยครับ
 
        
       
        ใบหน้าที่หล่อเหลา เส้นผมสีดำสนิท ดวงตาสีฟ้าคราม ผิวสีขาวเนียน ร่างสูงใหญ่
 
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
( โห นี่คือตัวประกอบจริงหรอ ? )
 
        
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
. . .คือ. . .ผม
 
        
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
ไม่มีบัตรประชาชน. . .ไม่มีอะไรสักอย่างเพราะถูกปล้นไประหว่างทางน่ะครับ
 
        
       
        ผมพูดขึ้นด้วยท่าทางที่ดูเศร้าเล็กน้อย พอเขาเห็นท่าทางของผมเขาก็มองมาที่ผมแล้วพูดขึ้นด้วยท่าทางที่เย็นชาเอามากๆ
 
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
แล้ว. . .?
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
สรุปก็คือ จะมาแจ้งความของหายสินะครับ ผมจะแจ้งไปที่ศูนย์เพื่อบันทึกประวัติการแจ้งความแล้วส่งให้หน่วยตรวจสอบ
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
ค้นหาให้นะครับ
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
ดูแล้ว คุณยังเป็นเยาวชนอยู่เลย เป็นคนต่างแดนสินะครับ
 
        
       
        ผมพยักหน้าตอบรับในขณะที่เขาพูดขึ้น
 
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
ไม่ทราบว่าเดินทางคนเดียวรึเปล่าครับ? เยาวชน เดินทางคนเดียวอาจเป็นอันตรายได้นะครับ
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
ยิ่งหน้าตาแบบนี้ยิ่งอันตรายครับ
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
( . . .ทำไมถึงหน้าตาน่ารักเหมือนกระต่ายเลยล่ะ )
 
        
       
        ผมตอบกลับไปตามตรงโดยไม่คิดอะไร
 
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
ผมเดินทางมาคนเดียวครับ
 
        
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
ผมกะจะมาสมัครเรียนที่นี่น่ะ
 
        
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
ผมไม่มีผู้ปกครองครับ เพราะว่าพวกท่านเสียไปกันหมดแล้ว
 
        
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
ไม่มีครอบครัวไม่มีญาติ ก็คือกำพร้าครับ
 
        
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
และ ไม่มีบ้านด้วยนะครับ แหมน่าอายจัง
 
        
       
        พอเขาได้ฟังแบบนั้นก็ถอนหายใจให้กับความซื่อของผม ที่ไม่มีอะไรแล้วมาหาเขาแบบนี้
 
       
        เขามองมาที่ผมที่ถึงแม้ไม่มีอะไรเลยกลับดูสะอาดมากๆ
 
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
ห้องน้ำสาธารณะน่ะครับ ผมทำงานเสริมแล้วได้เงินมามากพอที่จะประทังชีพครับ
 
        
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
และก็มากพอที่จะดูแลร่างกายนะครับ
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
( เด็กนี่. . .แปลกจัง )
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
( เป็นคนที่แปลกจริงๆ )
 
        
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
( แย่แล้ว เราลืมวิธีพูดพวกนี้เพราะว่าจดจ่อกับงานและช่วยเหลือมากไปหรอเนี่ย )
 
        
       
        เขาถอนหายใจออกมาก่อนที่จะพูดขึ้น
 
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
เห้อ. . .แล้วชื่อ ?
 
        
       
        ผมตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆบนใบหน้า
 
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
ชินซองครับ
 
        
       
        เขาพูดขึ้นมาเพื่ออธิบายในสิ่งที่ผมต้องทำในตอนนี้
 
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
. . .หึ
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
งั้นอาศัยอยู่ที่นี่ไปก่อนใช้เป็นที่พัก
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
คืนนี้หิมะจะตกอยู่ที่นี่ก่อนพรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า
 
        
       
        ผมพยักหน้าตอบรับ แล้วนั่งอยู่ที่โซฟา ในขณะที่เขานั่งทำงาน ผมก็เดินออกไปข้างนอกเพราะอยู่แดนเทพไม่เคยสัมผัสหิมะ ทำให้รู้สึกอยากแตะหิมะและสัมผัสมันมากเป็นพิเศษ
 
       
        ในตอนนั้นผู้ชายคนนึงก็เข้าไปแล้วนั่งโม้อวดลูกสาวยกใหญ่ ผมนั่งฟังไปก็หัวเราะไป ขณะนั้นเอง คุณตำรวจก็ไล่ตะเพิดเขาออกไปในทันทีด้วยท่าทางที่รำคาญ
 
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
. . .
 
        
       
        เขาเดินออกมาหาผมแล้วมองมาที่ผมก่อนที่จะพูดขึ้น
 
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
ฉันจะรับเลี้ยงนาย
 
        
       
        เขาพูดขึ้นสั้นๆแล้วลากผมไปทำเรื่องรับเลี้ยงผมไปเป็นบุตรบุญธรรมตามกฏหมาย
 
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
( ประมวลผล )
 
        
       
        ไม่ทันได้ประมวลผล ผมก็มาอยู่ที่บ้านของเขาเเล้ว
 
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
ชื่อของฉันคือ ฮันอึนซอก . . .เป็น ประธานของ บริษัทฮัน
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
ที่ไปอยู่สถานีก็เพราะเจ้าหมอนั่นที่ทำงานเป็นตำรวจไหว้วานให้ไปทำงานแทนน่ะสิ
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
เพราะวันนี้เป็นวันเกิดลูกสาวของหมอนั่น
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
ฉันรับเลี้ยงเธอเพราะฉันอยากมีเด็กที่ปกติเป็นลูกบ้างเท่านั้น
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
ตอนนี้ฉันคือพ่อของเธอ
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
. . .ดังนั้นตอนนี้ นามสกุลที่เธอต้องใช้คือ นามสกุล ฮัน
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
ฮันชินซอง ยินดีต้อนรับสู่ ตระกูลฮัน
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
เดี๋ยวพี่ๆของเธอก็จะกลับมาแล้ว
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
คุณป้าแม่บ้านจะพาเธอไปห้องของเธอ
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
เตรียมตัวให้พร้อม
 
        
       
        
        Han Eun-Seok ❄️ ฮันอึนซอก
กับชีวิตบทใหม่ซะ
 
        
       
        นิยาย ออริจินัล 
ชื่อ : Omniscient reader's viewpoint.
อ่านได้ที่ Webtoon หรือ หนังสือชื่อ
: มุมมองนักอ่านพระเจ้า 
ชื่อไทย : อ่านชะตาวันสิ้นโลก
 
                                                                < บทที่ 3 >
                    
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
ฉัน ซาเนมิ ยูกิ เป็นเลขาของท่านประธานและเป็นผู้ดูแลชั่วคราวของคุณชายเล็กค่ะ
 
        
       
        หญิงสาวผมสั้นสีชมพูอ่อน ดวงตาสีเขียวมรกต ผิวสีขาวซีด สวมสูทสีดำ พูดขึ้นเพื่อแนะนำตัวเองและอธิบายสถานะของตัวเองอย่างเป็นมิตร พลางก้มหัวลงให้ผม
 
       
        ผมยิ้มให้เธอทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้นก่อนที่จะพูดขึ้นอย่างสดใสและร่าเริง
 
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
ยินดีที่ได้รู้จักครับพี่สาว
 
        
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
ผม ฮันชินซอง ยินดีที่ได้พบครับ
 
        
       
        ผมพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม ทันทีที่เธอเห็นหัวใจของเธอก็แทบละลาย เธอมองมาที่ผมด้วยท่าทางที่หลงรักแล้วกอดผมไว้แน่นก่อนจะรีบออกมาแล้วพูดขึ้นเพื่อขอโทษในทันที
 
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
ข-ขอโทษค่ะ !
 
        
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
ไม่เป็นไรหรอกครับ
 
        
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
ผมโอเคน่า
 
        
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
งั้นเดี๋ยวดิฉันจะนำทางไปที่ห้องให้นะคะ
 
        
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
ต่อจากนั้นจะอธิบายเกี่ยวกับตระกูล และ บอกเกี่ยวกับมุมมองของคยภายนอก ที่มองมาที่ตระกูลให้ฟังค่ะ
 
        
       
        พอเธอกล่าวจบก็เดินนำผมขึ้นไปบนห้องในทันที ผมได้แต่เดินตามเธอขึ้นไปอย่างไม่พูดอะไร
 
       
        พอมาถึงห้อง เธอก็เริ่มอธิบายในทันทีเกี่ยวกับโครงสร้างในบ้าน
 
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
ที่นี่เป็นบ้านใหญ่ค่ะ ห้องข้างๆของคุณชายทางฝั่งขวา เป็นห้องของ ท่านประธานค่ะ ส่วนทางฝั่งขวา คือห้องของคุณชายรอง ต่อจากห้องคุณชายรองคือห้องของคุณชายใหญ่ ค่ะ
 
        
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
ส่วนด้านล่างเป็นโถงที่เอาไว้นั่งเล่น ด้านข้างฝั่งซ้ายเป็นห้องประชุม ฝั่งขวาเป็นห้องอาหาร ฝั่งบนเป็นห้องครัว ฝั่งล่างคือประตูทางออก ถัดจากห้องประชุมคือประตูโรงรถค่ะ
 
        
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
ในโรงรถจะมีทางไปห้องใต้ดินและ ลิฟท์ ค่ะ
 
        
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
ชั้นใต้ดินจะมีสองห้องค่ะ ห้องนึงคือห้องหนังสือ อีกห้องเป็นห้องเก็บของค่ะ
 
        
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
ลิฟท์จะนำทางไปสู่ชั้นสามของบ้านค่ะ ข้างบนจะเอาไว้เก็บอาวุธ และ ลานฝึกค่ะ
 
        
       
        จากนั้นเธอก็เริ่มอธิบายเกี่ยวกับมุมมองของคนนอกให้ผมฟัง
 
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
ประธานของเราในมุมสว่างนั้นก็เป็นประธานบริษัทที่ค่อนข้างเก่งและรุ่งเรืองมากค่ะ แต่ในมุมมืดก็เป็นแก๊งมาเฟียที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงค่ะ
 
        
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
ที่จะพูดก็คือ พวกเรานั้นมีอำนาจมาก
 
        
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
มากถึงขั้นที่ตำรวจเองก็ไม่สามารถทำอะไรพวกเราได้เลยแหละค่ะ
 
        
       
        ต่อด้วยเรื่องเกี่ยวกับพี่คนโตและพี่คนรอง
 
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
คุณชายใหญ่ ในปีหน้าจะขึ้นม.6 ค่ะ คุณชายรอง ในปีหน้าขึ้น ม.5 ค่ะ
 
        
       
        แต่น่าแปลกที่มีข้อมูลทางส่วนนี้นิดเดียวเท่านั้น
 
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
เรื่องทั้งหมดที่ต้องแจ้งให้ทราบก็มีเท่านี้
 
        
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
ตอนนี้เราจัดเตรียมเสื้อผ้าไว้เสร็จเรียบร้อยค่ะ และเตรียมของที่จำเป็นทุกอย่างแล้วค่ะ
 
        
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
พรุ่งนี้จะเป็นวันทำเรื่องเข้าโรงเรียนนะคะ
 
        
       
        เธอพูดขึ้นเเบบนั้นด้วยท่าทางที่ยินดี
 
       
        ผมจำทุกอย่างที่เธอพูดได้อย่างดีโดยไม่มีขาดตกบกพร่องใดๆเลย ผมมองไปที่เธอแล้วพยักหน้าตอบรับพร้อมทั้งพูดขึ้น
 
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
ขอบคุณมากครับที่ช่วยดูแลผม
 
        
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
พี่ไปพักเถอะ เดี๋ยวผมจะไปอาบน้ำน่ะ ถ้ามีกำหนดการณ์อะไรพี่เขียนตารางพร้อมเวลาให้ก็พอ
 
        
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
เดี๋ยวถึงเวลาผมจะไปเอง
 
        
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
ฮ่า กำหนดสถานที่ด้วยล่ะ
 
        
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
แล้วก็เคาะประตูก่อนเข้านะครับ ผมค่อนข้างไม่ชินน่ะ
 
        
       
        พอเธอได้ฟังแบบนั้นก็ผงกหัวรับคำสั่งแล้วเดินไปเขียนตารางให้อย่างรวดเร็วก่อนจะออกจากห้องไป
 
       
        ทันทีที่เธอออกไปผมก็ถอนหายใจออกมาแล้วมองไปที่มือทั้งสองข้างของตัวเองที่มีรอยประหลาดปรากฏขึ้นที่ข้อมือของมือทั้งสองข้าง
 
       
        
        ShinSeong 🌙 ชินซอง
( หวังว่าจะมีถุงมือนะ )
 
        
       
        ผมคิดขึ้นก่อนที่จะเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำทันที
 
       
        ทันทีที่อาบน้ำเสร็จผมก็ใส่เสื้อผ้าแล้วใส่ถุงมือเอาไว้ผมถอนหายใจออกมาแล้วเดินไปตรวจสอบของที่ถูกจัดเตรียมให้
 
       
        ไอแพด 1 โทรศัพท์ 1 คอม 1 โน๊ตบุ๊ค 1 ดินสอ 1 โหล ปากกา 1 โหล สมุด 1 กอง หนังสือ 1 กอง
 
       
        กระเป๋านักเรียน 1 กระเป๋าเคียง 1
 
       
        ผมเช็คของไม่ทันไร คุณยูกิ ก็มาเคาะประตูพลางพูดขึ้นมา
 
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
ถึงเวลาทานมื้อเย็นแล้วค่ะ
 
        
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
ทุกคนมากันครบแล้ว
 
        
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
จะไปเลยไหมคะ คุณชายน้อย
 
        
       
        ผมถอดถุงมือเพื่อใส่แหวนของผมที่เอาติดตัวมาตั้งแต่แรกไว้กับตัวก่อนจะใส่ถุงมือแล้วใส่สร้อยคอที่ผมเอาติดตัวมาแต่แรกเช่นกัน ก่อนที่จะเปิดประตูแล้วเดินออกไป
 
       
        พอผมเดินออกมาจากห้อง คุณยูกิ ก็ถึงกับตกใจกับรูปลักษณ์ของผมที่ดูเปลี่ยนไป
 
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
. . .
 
        
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
( แค่เพียงเปลี่ยนชุดก็สวยขึ้นขนาดนี้เลยหรอ )
 
        
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
( คุณชายน้อยของเราน่ารักจริงๆ )
 
        
       
        พอเธอสังเกตเห็นท่อนบนของผมเข้าก็คว้าเสื้อคลุมมาคลุมทันที
 
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
. . .
 
        
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
อันตราย
 
        
       
        เธอพูดเบาๆก่อนที่จะยิ้มให้ผมแล้วพูดขึ้น
 
       
        
        Sanemi Yuki 🌺 ซาเนมิ ยูกิ
เราลงไปกันเถอะค่ะ
 
        
       
        นิยาย ออริจินัล 
ชื่อ : Omniscient reader's viewpoint.
อ่านได้ที่ Webtoon หรือ หนังสือชื่อ
: มุมมองนักอ่านพระเจ้า 
ชื่อไทย : อ่านชะตาวันสิ้นโลก
 
                                                            
                    เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!