ณ มหาลัยเอกชนชื่อดัง

ศูนย์รวมลูกหลานครอบครัวคนมีเงิน มีฐานะ มีชื่อเสียงต่างๆนาๆ

เปิดการศึกษาวันแรกเหล่านักศึกษาปี1พากันตื่นเต้น

บื้นน\~

รถสปอร์ตหรูแล่นเข้ามาในโรงเรียนเป็นที่จับตามองของเหล่านักศึกษา

หญิงสาวสวยหมวยเอ็กซ์ได้ก้าวลงจากรถ

ตึก ตึก

...นักศึกษาในมหาลัยพากันจ้องเธอ ใช่เธอคือ...

“****เกวลิน .วริศรา มหาทรัพย์ทวีคูณ”ลูกสาวของท่านคนเดียว

“บดินทร์ มหาทรัพย์ทวีคูณ” ผู้สนับสนุนทุนรายใหญ่ของมหาลัยแห่งนี้ อาจารย์ในมหาลัยแห่งนี้ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเกวลิน

“อิเกลล…”เพื่อนสาวของเกวลิน “พั้นซ์”

“แหมม่เด็กๆพากันจ้องมึงกันใหญ่”พั้นซ์ได้บอกเกวลิน

“ทำไงได้ก็คนมันสวยก็ลำบาก”เกลลินพูดกับเพื่อนสนิทของตน

“ปะไปตึกได้ละ จะสายละ”พั้นซ์เอ่ยขวนเพื่อนสาวของตน

เกวลินและพั้นซ์สาวฮอตของตึกบริหาร

ก่อนที่ทั้งสองจะเดินผ่านตึกคณะวิศวะกร

“มึงรอกูแปบ”พั้นซ์พูดกับเกวลิน

“จะทำไร”เกวลินสงสัยเพื่อนตนเองจู่ๆก็มาหยุดหน้าป้ายของคณะวิศวะ

“ลูบป้าอยู่มาจนถึงปีสามละมีความฝันอยากมีผัวอยู่วิศวะ”

พั้นซ์เอ่ยบอกเพื่อนสาวของตน

“บ้าบอมาก”เกวลินหยิบโทรศัพท์ราคาแพงของตนขึ้นมาเช็คข้อความในระหว่างพั้นซ์เจอรุ่นน้องที่รู้จักเลยยืนคุยกันซักพัก

เกวลินจึงเดินออกไปรอที่อื่นและเดินเล่นโทรศัพท์ไปเกวลินห่างพั้นซ์พอสมควรในระหว่างนั้น…

ตุ้บบ!?

ร่างสูงใหญ่ได้ชนหลังเธอ“โอ้ยย!!ไอ้บ้านี่ใคร”

ร่างเล็กประชันหน้ากับร่างสูงนั้นคือ….

“มาวิน วรวิทย์ เกียรติภิรมย์”

“หลบไป” ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ

“มารับผิดชอบโทรศัพท์ฉันเดียวนี้เลย!”หญิงสาวใบหน้าหวานกันไปประชันหน้ากับชายร่างสูงอีกครั้ง

ชายหนุ่มไม่พูดอะไรแล้วจะเดินจากไป…

“นี่หูหนวกหรอ!”เกวลินยืนด่ากราดเพราะเธอเพิ่งซื้อมาไม่ถึงเดือน

“เอากี่บาท”ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ

“ต้อง การ โทรศัพท์ เครื่อง ใหม่ ค่ะ!” เกวลินเน้นทุกคำ

“อ้าวๆมาวินไม่ทันไรมึงเจอของจริงเข้าแล้ว”

โรเตอร์เพื่อนตบไหล่เพื่อนสนิทเอาใจช่วย

ชายหนุ่มซุกหน้าไปที่ซอกคอเกวลิน เกวลินรู้สึกถึงไอร้อนที่หายใจใส่คอเธอ

พร้อมกระซิบ..

“หึ..งั้น2ทุ่มนี้ที่คลับANมา…**เอา..โทรศัพท์” มาวินเน้นคำว่า“เอา..”**เป็นพิเศษ หญิงสาวไม่ได้ใส่ใจคำนั้นเลยพร้อม

กระซิบกลับว่า…

“ได้..เจอกันค่ะ” เกวลินยกยิ้มมุมปากขึ้น

ชายหนุ่มและเพื่อนของเขาได้เดินออกไป

“เเกคุยกับใคร”พั้นซ์ที่เดินเข้ามาเอ่ยปากพูดกับเพื่อนสาว

“ป่าววเขาจำคนผิด”เกวลินเลือกที่จะไม่บอกความจริงกับพั้นซ์ ไม่งั้นยาวแน่…

ตึกคณะบริหาร

12:00น.เที่ยงตรง

บ่ายเกวลินไม่มีเรียนจึงบอกเพื่อนสาวว่าจะกลับบ้านได้แยกกันตรงหน้าคณะ

โรงจอดรถ

หมับบ!

จู่ๆมีคนกระชากแขนร่างบางไป

ตุ้บ!

และดันติดรถ คนนั้นก็คือ “มาวิน!”

“โอ้ยย!นายอีกแล้วหรอ”เกวลินสบถลบออกมาอย่างหัวเสีย

“ฉันคิดว่าเธอไม่ได้โง่ถึงขั้นจำฉันไม่ได้นะ”มาวินบอกเกวลิน

“โอ้ยใครจะอยากจำ”

“ใครจะไปคิดว่าจะได้มาอยู่มหาลัยกับไอ้นี่อีก”เกวลินพึมพำคนเดียว

“เธอพูดว่าอะไรนะ”มาวินถามเสียงเรียบ

“ป่าวว จะอยู่ท่านี้อีกนานปะอัดอึด”เกวลินเอ่ยถามมาวิน

จู่มาวินก็ซุกใบหน้าไปที่ซอกคอเกวลิน

และกระซิบไปที่หูว่า

“อย่าลืมมา..**เอา..โทรศัพท์ด้วยหล่ะ”**พร้อมยกยิ้มมุมปาก

จากนั้นก็ปล่อยตัวเธอละเดินขึ้นรถของเขาไป

“โอ้ยยมันวันบ้าไรเนี่ยย!ไม่อยากได้แล้ว!”

ไม่ได้ต้องไปให้ไอ้บ้ามาวินนั่นเห็นว่าฉันกล้าไป!!

…….

นี่แหละค่ะเรื่องราวคร่าวๆ

ย้อนไปในสมัยก่อนคุณพ่อและคุณแม่ของทั้งสองคนนี้ปัจจุบันแม่ของทั้งสองคนก็ยังเป็นเพื่อนรักที่สนิทสนมกัน

คือ…

เกวลินอยู่ห่างพั้นซพอสมควร เพราะเธอขี้เกียจอยุ่หน้าคณะนั้คุณหญิง กัญญา กัญญาณี มหาทรัพย์ทวีคูณ

และ ท่านบดินทร์ มหาทรัพย์ทวีคูณ

คุณพ่อคุณแม่ของเกวลิน

ถัดมาเป็น

คุณหญิง อาภัสรา เกียรติภิรมย์

และ ท่าน พิบูล เกียรติภิรมย์

คุณพ่อคุณแม่ของมาวินลูกชาย

คุณพ่อของทั้งสองทำธุรกิจสีดำด้วยกันมานานนับหลายปี

พอพวกเขามีลูกต่างก็เอามาทำความรู้จักกัน

ตอนนั้นทั้งสองอายุ5ขวบอนุบาล2เป็นธรรมดาของเด็กที่เข้ากันได้

ตอนเด็กๆเกวลินและมาวินสนิทสนมกันมากพ่อแม่ของพวกเขาก็ดีใจที่ทั้งสองคนสามารถเข้ากันได้

แต่พอโตมาทั้งสองไม่ได้เจอกันนานจู่ๆก็ไม่ลงรอยกัน

เกวลินก็ไม่อยากเจอมาวินนักหรอกมาวินเป็นคนเจ้าอารมณ์

เอาแต่ใจ ตอนอายุ11ขวบทั้งสองแข่งขันเอาเอาชนะ

หลังจากนั้นแหละค่าทั้งสองจึงไม่ลงรอยกันถึงทุกวันนี้

K.เกวลิน

นั่นแหละค่ะเป็นสาเหตุที่ฉันจำใจต้องไปตามที่มาวินมันนัดไว้ถ้าฉันไม่ไปจะถือว่าฉันแพ้มัน แล้วคนอย่างฉันไม่รู้จักคำว่า“**แพ้”ค่ะ ฉันก็ไม่คิดว่าวันนี้จะมาเจอมาวินเขาอยู่มหาลัยเดียวกับฉันมา3ปีฉันเลี่ยงที่จะไม่เดินผ่านคณะเขาด้วยซ้ำแต่เพราะวันนี้เดินกับยัยพั้นซ์นางชอบเด็กวิศวะมาก**

นั่นแหละค่ะถือว่าฉันซวยเอง.

M.มาวิน

ผมตั้งใจวางแผนหลอกล่อเธอไปผับอยู่แล้วผมอยากเอาชนะเธอ ถึงเราจะไม่เจอกันหลายปีแต่พอเห็นเธอวันนี้ผมจึงอยากเห็นเธอแพ้ให้กับผม ผมแอบคิดนะครับว่าเธอจะกล้ามามั้ยแต่สัญญาณของผมบอกว่าเธอต้องมาเพราะเธอชอบการเอาชนะ “****วันนี้แหละเธอต้องแพ้ให้กับผม”

______________________________________________

ข้างล่างไม่มีอะไรแล้วนะคะ

แค่ใส่ให้มันคบจำนวนคำ

โปรติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไป

โปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไป

คลับAN

กลุ่มของมาวิน โซนVip

3หนุ่มมาวิน โรเตอร์ ธาม

”อะเอาไปใส่ในเหล้าให้เธอกิน“มาวินยืนปลุกเซ็กซ์ให้เพื่อน

”มึงเอาไรมามั่นใจว่าเธอจะมา?”โรเตอร์เอ่ยถาม

“มึงกล้าพนันกับกูมั้ย”มาวินเอ่ยถาม

“เอาดิกูลงด้วย”ธามเอ่ยเสริม

“ถ้ามากูขอ150,000 ถ้าไม่มากูให้มึงเลย500,000”

มาวินเอ่ยอยากมั่นใจ

“เอาดิว่ะ”โรเตอร์เอ่ยขึ้น

“กูรอนับเงิน5แสน”โรเตอร์เอ่ยขึ้น

“กูเข้าข้างไอ้วินว่ะ55”ธามเอ่ยขึ้น

“ไอ้นี่!!”

20:00น.

Talk .เกวลิน

หน้าคลับAN

“เกวลินมึงมาถึงขนาดนี้แล้วนะ อย่ายอมแพ้ดิ้”เกวลินได้เอ่ยกับตัวเอง

เธอลงรถไปพร้อทมชุดเดรสสีขาวเว้าอกโชว์ให้เห็นร่องอกเล็กน้อยพร้อมส่ยเดี่ยวเพชรระยิบระยับ

โซน****Vip

เกวลินเดินมุ่งหน้าไปที่โต๊ะของมาวิน

“อย่าลืมโอนมานะ”มาวินยกยิ้มมุมปากให้เพื่อน

“เอออย่าลืทแผนด้วย”มาวินย้ำเพื่อนอีกที

“เออ!!”โรเตอร์โมโหที่เสียเงินแสนห้า

“ไหนโทรศัพท์?”เกวลินเอ่ยถามมาวิน

“รีบหรอนั่งด้วยดื่มด้วยกันก่อนสิ”มาวินเอ่ยชวนเกวลิน

“หรือกลัว?”มาวินถามยัวยวนเกวลิน

เกวลินนั่งลงพร้อมเว้นระยะกับมาวิน

“ใครบอกฉันกลัวไม่ทราบ”เกวลินพูดน้ำเสียงยัวยวนใส่มาวิน

โรเตอร์ยื่นแก้วที่มียาให้เกวลิน

“นี่ค้าบบคนสวย”โรเตอร์ยิ้มแบบเจ้าเลห์ให้

เกวลินรับมาและดื่มหมดแก้ว

“มาไหนอะโทรศัพท์ฉัน”เกวลินแบมือให้มาวิน

แต่กลับถูกมาวินดึงออกไป

พรึ้บบ!

“โอ้ยนี่นายผีเข้าผีออกหรือไง!!”เกวลินเอ่ยถามมาวินเสียงโกรธก่อนมาวินจะลากเกวลินออกไป

“วู้ววค่ำคืนนี้ขอให้โชคดีนะคับรุณเกวลิน”ธามได้พูด

หน้าคลับAN

มาวินยัดเกวลินลงรถของตน

“โอ้ยเป็นบ้าไรเนี่ย!”เกวลินพูดอย่างอารมณ์เสีย

มาวินเดินขึ้นฝั่งคนขับได้ซักพักยาก็ออกฤทธิ์

ทำให้เกวลินร้อนไปทั้งตัว

”ร้อนนน นายเอาไรให้ฉันกิน”เกวลินพูดเสียงแหบ

”ฉลาดดีนิแต่ก็โง่ตามเกมส์ของฉัน”มาวินพูดขึ้น

“นายทั้งโง่ทั้งบ้าแหละตอนนี้อะ”เกวลินพูด

ก่อนที่มาวินจะดึงเธอมานั่งตักแล้วประกบจูบ อันแสนร้อนเร้า

ในใจเธอคิดอยากจะผลักมาวินมากแต่เพราะฤทธิ์ยาร่างกายเธอจึงตอบสนองสิ่งที่มาวินทำ

จ้วบ\~จ้วบ\~

”เฮือกก…”เกวลินถอนหายใจเฮือกใหญ่

“พูดสิเกวลินว่าเธอต้องการฉัน เธออยากจะนอนแหกให้ฉันทำ?”มาวินพูดยัวยวนเกวลิน

เธอไม่ตอบอะไรพร้อมรูดซิบกางเกงของมาวิน

พรึ้บบ

มาวินคว้ามือเธอไว้

“ตอบคำถามฉันเกวลิน”มาวินถามน้ำเสียงเรียบนิ่ง

“อือฉันต้องการเร็วๆได้ปะร้อน!”มาวินไม่รอช้าประกบจูบเกวลินอยากดูดดื่มถือวิสาสะขย้ำหน้าอกของเธอ

มาวินพาเกวลินมาโรงแรมใกล้ๆ

พอมาถึงห้องทั้งสองประกบจูบเสื้อผ้าเริ่มหายไปทีละชิ้นๆ

จนมาถึงตรงเตียง

มาวินเริ่มไซร้คอเกวลินและทำรอยไว้เต็มไปหมด

“อย่ามัวเล่นเร็วๆได้ปะ”เกวลินพูดเสียงแหบแห้ง

ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ของมาวินได้เขามาอยู่ในตัวเกวลิน

เกวลินจิกเล็บไว้บนหลังของมาวิน

มาวินรับรู้ได้ทันทีว่าเธอเสียซิงให้ตนแล้ว

จึงยิ้มมุมปากเบาๆพร้อมพูดปลอบเธอ

และพวกเขาก็….

ค่ำคืนอันยาวนานได้จบลง

08:00น.

แสงที่ผ้าม่านสาดส่องตาชายหนุ่มงัวเงียทำให้ตื่นขึ้น

แต่กลับไม่เห็นหญิงสาวตอนโทรมอยู่บนเตียง ทิ้งเหลือไว้แต่คราบเลือด มาวินโมโหอย่างมากและรีบกลับคอนโดแต่งตัวไปมหาลัย

ด้านเกวลิน

โรงจอดรถมหาลัย

“ซี้ดด….เจ็บไปหมดทั้งตัว”เกวลินพยายามไม่แสดงสีหน้าว่าเจ็บแต่เธอก็ทนไม่ไหว

“เก่งดีนิเกวลิน”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นด้านหลังเธอ

“ฉันบอกไว้ก่อนเลยนะมาวินต่างคนต่างอยู่!”เกวลินพูดเสียงดัง

“เมื่อคืนยังนอนแหกขาให้ฉันอยู่เลย วันนี้มาต่างคนต่างอยู่”มาวินพูดเสียงดังให้นักศึกษากลุ่มหนึ่งได้ยิน

เกวลินโมโหมากแต่พยายามไม่ตอบโต้แล้วหนีไปเข้าห้องน้ำเพื่อสงบสติอารมณ์

นักศึกษากลุ่มหนึ่ง

“มึงได้ยินเขาเล่ากันปะอิเกวลินตัวแม่บริหารอะ”นักศึกษาคนหนึ่งพูดขึ้น

“ทำไมอะมึง”เพื่อนของนักศึกษาคนนั้นถามด้วยความสงสัย

“มันไปนอนแหกขาให้พี่มาวินของฉันอะสิ ละพอพี่เข้าทิ้งก็โวยวายเมื่อเช้า แถมมีข่าวแย่งแฟนพี่แต้มอีก!!”นักศึกษาคนนั้นเล่าอย่างยาวเหยียด

เกวลินเลือกที่จะฟังก่อนจะออกไปเถียง

“แต้มปี4อะนะ”เพื่อนนักศึกษาคนนั้นพูด

“พี่แต้มของฉันน่าสงสารเจอนะจะจิกหัวให้อีเกวลิน!”

นักศึกษาคนนั้นพูด

ปึ้งง!!

เกวลินเปิดประตูห้องน้ำแรงมาก!

“แน่จริงมึงก็ตบสิ!”เกวลินพูดเสียงเรียบ

“อีกอย่างฉันจะแหกขาให้ใครก็ดีกว่าแหกขาให้ผู้ชายแล้วผู้ชายไม่เอาแบบเธอ ฉันจะคิดซะว่าเธออิจฉาฉันแล้วกันแล้วอีแต้มไหนฉันไม่รู้จัก!!”เกวลินพูดเสร็จเดินออกไปจากห้องน้ำ

ตึกคณะบริหารธุรกิจ

“โอ้ยวันนี้มันวันบ้าไรเนี่ยย”เกวลินพูดอย่างอารมณ์เสีย

“มึงปกติอยู่มั้ยเกลเป็นอะไร”พั้นซ์ถามเพื่อนสาวของตน

“มีคนหาว่ากูแย่งผัวพี่แต้มปี4มันเป็นใครกูยังไม่รู้จัก”

เกวลินบอกเพื่อนสนิทของตน

“เออคนเราก็แปลกดีเนาะมึงอย่าซีๆ”พั้นซ์ปลอบเพื่อนของตน

“เกวลินๆ”

“กูเป็นใครไม่แคร์หรอกค่ะกูแค่สงสัย….”เกวลินหันมองเพื่อนที่เรียกเธอ

“ห๊ะ..ว่า”เกวลินขานตอบเพื่อน

“พี่โชนอยากเจอเธอเขารออยู่หน้าตึกอะ”เพื่อนรวมคณะเธอบอก

“คือใครหรอ?”เกวลินถามเพราะเธอไม่เคยรู้จัก

“ดาวมหาเลยนะลองไปดูใบหน้าฟ้าประธาน”เพื่อนรยมคณะได้บอกเกวลิน

“พั้นซ์พาไปหน่อย”เกวลินชวนพั้นซ์ให้ไปส่ง

ใต้ตึกคณะบริหาร

“ทางนี้ครับน้องเกล”พี่โชนเรียกเกลและรีบเดินมาหาแต่ไกล

“พั้นซ์ไอ้เหี้ยเบ้าหน้าอย่างกะตัวอะไรไม่รู้แต่ไม่แย่ กูก็คิดว่าจะหล่อแบบพี่โชนในหนัง”เกวลินแอบกระซิบเพื่อนสาว

“อือกูว่ามันหน้าจะเป็นลูกครึ่งหลายครึ่งสีผิวไทยหน้าตาอินเดียผสมจีน”พั้นซ์เอ่ยบอกเพื่อนสาว

“พี่เอาดอกไม้มาให้ครับน้องเกล”พี่โชนยื่นลอกกุหลาบสีชมพูสดสัยให้เกวลิน

“ขอบคุณนะคะพี่โชนแต่เกลแพ้ดอกไม้อะค่ะ”ฉันไม่ได้แพ้ดอกไม้หรอกฉันไม่อยากได้

“เดี๋ยวเกลขอตัวไปเรียนขอไปเรียนก่อนนะคะ ชอบคุณค่ะ”

เกวลินรีบดึงพั้นซ์ไปที่อื่นทันที

ในขณะนั้นมีคนถ่ายรูปพี่โชนเอาดอกไม้ให้เกวลินส่งให้แต้ม แต้มเห็นแล้วโกรธมากจึงจะไปตบเกวลิน

“บ่ายไม่มีเรียนใช่ปะงั้นจะกลับบ้าน”เกวลินเอ่ยถามพั้นซ์

“ไม่มีก็จะกลับเหมือนกันเบื่อ”พั้นซ์ขอกเพื่อนสาว

ก่อนทั้งสองจะแยกกัน

โรงจอดรถ

พรึ้บ!

มีคนดึเกวลินให้หันไปนั้นก็คือ “แต้ม..”

“อีเกลมึงแย่งผัวกู”ง้างมือจะตบเกวลิน

หมับ!

เกวลินบีบมือของแต้มแน่น

“แกแหกตาไปเก็บผัวแกค่ะ มายุ่งกับฉันเอง”

เกวลินปล่อยมือที่บีบแต้มออกแล้วเดินขึ้นรถและสตาร์ทรถออกไป

คอนโดหรูใจกลางเมือง

เกวลินเดินลงรถมาพร้อมถือโทรศัพท์คุยกับแม่

“เกลไม่กลับบ้านนะคะนอนคอนโด งานเยอะมากค่ะแม่เกลจะบ้าตายรายวันแล้ว”เกวลินได้พูดดับมารดาของตน

เสียงปลายสาย

“เวอร์ค่าลูกสาวอีก1อาทิตย์กลับบ้านมาด้วยน้าพ่อกับแม่มีเรื่องสำคัญ”กัญญาณีพูดกับลูกสาวสุดที่รัดของตน

“ค่าแค่นี้ก่อนนะคะเกลจะขึ้นห้องก่อน”เกวลินได้วางสายมารดาของตนก่อนหันไปล็อครถ

พรึ้บบ!!

“เดี๋ยวมาวินนายมาทำไมเนี่ย”เกวลินตกใจกับชายร่างสูงข้างหน้าตน

“มาหาไม่ได้เลยในสถานะคนเคยร่วมเตียงกัน?”มาวินพูดยังยวนกวนประสาทเกวลิน

“ปล่อยฉันนนะมาวิน!!”เกวลินตะเบ่งเสียงใส่มาวิน

ก่อนที่โทรศัพท์จะดังขึ้น

กริ้ง\~กริ้งๆ\~

“เกวลินกดรับโดยไปรีรอ”มาวินจ้องเกวลินปานจะกลืนกินเธอ

“อ่อพี่พอลหรอคะ เอาเบอร์เกลมาจากไหนคะเนี่ย”เกวลินพยายามจะกวนประสาทมาวิน

“ห๊ะ..ยัยพั้นซ์หรอคะ”เกวลินชายตามองชายหนุ่มที่อยู่หลังเธอทำหน้าโมโหมาก

‘หรือเขาหึงเราน้าคิดอะไรอยู่เกลตื่นไอ้มาวินนี่นะ

ลแงซักหน่อยดีกว่า‘

เกวลินคิดสนุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย

“พี่พอลชวนเกลไปทานข้าวหรอคะ”เกวลินเอ่ยถามคนในปลายสาย

“ได้ค่า2ทุ่มนะคะ ค่าไว้เจอกันนะคะ”

จบการสนทนา

“คุยกับมันดีจังเนาะ”มาวินเอ่ยถาม

“แน่นอนพี่พอลนิสัยดีกว่านายร้อยเท่า”เกวลินคิดจะกวรประสาทมาวิน

“แทนตัวเองว่า‘เกล’หึ..”มาวินกระชากแขนเกวลินไปที่รถของเธอก่อนจะแย่งกุญแจรถจากมือเธอและนัดเธอเข้าไปในรถ

“นี่มาวินมากเกินไปละนะนายกล้าดียังไงมาขับรถฉัน”

“จะพาฉันไปไหน!”เกวลิยเอ่ยถามมาวินซึ่งไร้คำถาม

มาวินขับรถเร็วมากเขาเหยียบคันเร่งมิดเลย

“นี่ฉันถามได้ยินได้!”เกวลินถามอย่างหัวเสีย

“มาวินฉันมีนัดกับมีพอลอยู่”เกวลินพูดน้ำเสียงเย็นลงกับมาวิน

แต่มาวินกลับตอบมาว่า..

“หุปปากถ้าพูดถึงชื่อมันอีกฉันจะจำเธอเล่นหนังสดกลางถนนนี่แหละ”มาวินพูดอย่างหัวเสีย

โปรดติดตามตอนต่อไป

______________________________________________

มาลุ้นในตอนถัดไปกันว่า“**พอล”คือใคร…**

คอนโดสุดหรูของมาวิน

“มาวินนายจะพาฉันมาที่ห้องนายทำไม”

เกวลินเอ่ยถามชายหนุ่ม

“ทำให้เธอไม่ได้ไปตามนัดกับมันไง”

มาวินเริ่มจูบเกวลินอย่างบ้าคลั่งเขาพยายามสอดลิ้นเข้ามาในปากเกวลินสุดท้ายก็สำเร็จ

เกวลิน เคลิ้มเคลิ้มไปกับการกระทำของคนร่างสูง

จนมาถึงในห้องนอนมาวินที่ถูกตกแต่งด้วยสีดำเทาตามสไตล์เจ้าตัว

มาวินเริ่มควานหาถุงยางอนามัยที่ลิ้นชักห้วเตียงของตน

จากนั้นทั่งสองก็ทำกิจกรรมบนเตียงกันยาวนาน

จนเพลอหลับไปในที่สุด

07:00น.

...ท้้งสองนอนเปลือยอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่...

คนตัวเล็กเริ่มลืมตาขึ้นพบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของคนตัวสูงแต่เธอไม่กล้าผลักออกกลัวเขาตื่น

ผ่านไป5นาทีมาวินได้ลืมตาตื่นขึ้นพบว่าครั้งนี้

คนตัวเล็กอยู่ในอ้อมกอดเขา เขายิ่งกอดรัดเธอแน่นขึ้น

“อื้ออ…ปล่อยจะไปอาบน้ำ”เกวลินบอกคนตัวสูง

มาวินไม่ตอบอะไรลุกเดินออกจากเตียงร่างเปลือย

มาวินและเกวลินไม่มีอะไรต้องอายแล้วมาถึงขนาดนี้

คนตัวสูงเดินออกมาจากห้องน้ำคนตัวเล็กก็รีบ

เกวลินมองตัวแรงในกระจกที่มีรอยดูดเต็มคอเต็มหน้าอกของเธอ เธอจึงตะโกนด่ามาวิน

“นายทำรอยไว้ทำไม อยากให้คนอื่นรู้หรือไงว่าฉันพึ่งมีอะไรเสร็จ”

มาวินถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องน้ำ

เขาตอบเพียงแค่ว่า“อือ”

“ออกไปสิฉันจะอาบน้ำ”เกวลินไล่มาวินออกไปจากห้องน้ำ

“ก็อาบน้ำสิ”เธอคิดว่าถ้ารอให้มาวินออกไปเธอไมืได้อาบน้ำไม่ได้ไปเรียนละเธอจึงอาบน้ำต่อหน้าเขานั้นแหละ

ก่อนออกจากห้องมาวินไปหยิบเสื้อแขนยาวมาให้เธอ

“อะ…เอาไปใส่ฉันไม่ได้พิทสวาสอะไรเธอทั้งนั้นนะ”มาวินพูดไว้ก่อนกลัวเกวลินคิดเองเออเอง

“ในสมองฉันไม่คิดเรื่องนั้นด้วยซ้ำเอากุญแจรถฉันคืนมาได้ละฉันจะไปเรียน”เกวลินจะแย่งกุญแจจากมือมาวิน

“ก็ไปเรียนกับฉันไง”มาวินทำหน้าตากวนๆใส่เกวลิน

“เหอะ! แล้วแต่”จากนั้นทั้งคู่ก็ขับรถไปมหาลัย

โรงจอดรถมหาลัย

“ตอนบ่ายเธอไม่มีเรียน แต่ฉันมีเพราะฉะนั้นเธอก็รอฉันไป”

มาวินบอกเกวลิน

“นายจะบ้าหรอเอากุญแจรถฉันคืนมา”

สภาพเกวลินในตอนนี้เหมือนกำลังตามง้อแฟนอยู่

จนเพื่อนของเขาโผล่มาเห็นละแซว

“อ้าววดีกันแล้วหรอไม่ตีกันแล้ว?”ธามเพื่อนสนิทมาวิยเอ่ยถาม

“หึไม่อะ”มาวินตอบปัดๆเพื่อนไป

“แหมไม่เนียนเลยนะคุณชาย เสื้อที่เธอใส่นั้นนะยังไง?”

โรเตอร์เอ่ยถาม

เกวลินที่รู้ว่าเขากำลังแอ็คเหล่าเพื่อนๆของเขาอยู่เธอเลยปิ้งไอเดีย

“แหมม่นั้นสิคะคุณโรเตอร์ จู่ๆก็พาเกลขึ้นคอนโด

พาเล่นเสือกินแมวทั้งคืนเลยค่าส”

เกวลินชายตามองคนตัวสูงเล็กน้อยเขาทำหน้าตึงมากยิ่งได้ใจเธอ

“แถมทำรอยไว้เต็มคอเกลเลยค่ะ”เกวลินเปิดคอเสือโชว์

“นี่แหละค่ะเหมือนจะหลงเกลนะคะแต่ไม่ยอมรับ”

“งั้นเลิกเรียนเจอกันนจุ้บๆ”เกวลินรีบวิ่งออกไปไม่งั้นคงไม่รอด

ห้องเรียน

“เกล..”พั้นซ์ได้เรียกเพื่อนสาวของเธอ

“หือ…”เกวลินที่กำลังดื่มน้ำอยู่

“กูลูบป้ายคณะวิศวะ ทำไมมึงได้ผัวอยู่วิศวะ”พั้นซ์พูดจบ

พรู้ดดด!!

“แฮ่กๆ…”เกวลินถึงขั้นสำลักน้ำ

“ผัวบ้าผัวบออะไรไปเอามาจากไหนฉันกะไอ้มาวืนนี่นะเกลียดกันจะตาย”เกวลินย้ำเพื่อนสาวตัวเองไว้

13:00น.

“โอ้ยทำไมฉันต้องมาที่นี่ตามไอ้นั้นบอกด้วยว่ะ”

เกวลินกำลังไปหามาวินที่หลัวตึกคณะวิศวะ ภาพที่เกวลินเห็นตอนนี้คือรุ่นน้องรุ่นพี่หรือรุ่นไหนก็ตามมานั่งมั่วสุ่มสูบบุหรี่กับ มาวิน

“กริ้วๆพี่เกวลินดาวตึกบริหารมาหาเราถึงที่เลยว่ะ”

...สีหน้าของมาวินเริ่มบึ้งตึง...

ก่อนเกวลินจะพูดว่า“เอากุญแจรถฉันมาฉันจะกลับบ้าน”

เกวลินเอ่ยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ก่อนที่มาวินจะพ่นไอควันสีขาสออกมาฟุ้ง

“อ่าวนี่ลูกพี่คบกับพี่เกลเขาหรอครับ”รุ่นน้องในคณะของมาวินเอ่ยถามลูกพี่ของตน

ปึกก!

เสียงมาวินลุกจากโต๊ะที่นั่งเสียงดัง

“ฉันมีงานอยู่”มาวินเอ่ยปากบอกเกวลิน

“ฉันไม่มีเวลาจะมารอนายหรอกนะ”

“รู้งี้ฉันจะให้พี่พอลไปส่ง แลกกับอะไรนิดๆหน่อยๆประหยัดค่าแท็กซี่”

มาวินโมโหหนักมากพร้อมกระชากเกวลินออกไปจากตรงนั้น

โรงจอดรถม.

จู่ๆแต้มเดินเข้ามา“น้องวิน\~”

มาวินหันไปมอง

“พี่คิดถึงน้องวินจังเลย”แต้มเอ่ยปากบอกเกวลิน

“นี่ไงผู้หญิงนายมาแล้วนี่ไงเอากุญแจฉันคืนมาได้ยัง?”

ร่างบางเอ่ยถามชายหนุ่ม

“เดี๋ยวกุญแจรถมันไปอยู่กับวินได้ไง”แต้มชี้หน้าเกวลิน

“มันเรื่องของฉัน อย่ามาแสดงความเป็นเจ้าของก่อนขึ่นเตียงฉันบอกเธอว่ายังไง”มาวินเอ่ยเสียงแข็ง

“หึ..ส่ำส่อนนายเอากับใครบ้างเนี่ยถามจริง”เกวลินเอ่ยปากพูดอย่างเมามันส์ ทำให้มาวินโมโหไม่น้อยขบกรามแน่นพยายามข่มอารมณ์

“มึงนี่ชอบกินต่อกูเนาะอีเกล”แต้มเอ่ยปากหาเรื่องเกวลิน

“นั้นหล่อนค่าไม่ใช่ฉันอีกทางผัวโชนเธอมายุ่งกับฉันเอง”

เพี๊ยะ!!

“นี่แกตบฉันหรอ”เกวลินไม่รอหน้าพุ่งเขาไปตบแต้มจนดั้งที่เธอเพิ่งไปทำมาหักรอยจิกรอยตบเต็มไปหมด

“วินพาแต้มไปโรงบาลหน่อยค่าฮืออ”แต้มเอ่ย ปากหวังให้เขา เป็นห่วงตน

ภายในรถ

“ เจ็บมั้ย” มาวินเอ่ยถามพร้อมรูปไปที่พวงแก้วของหญิงสาวที่มีรอยนิ้วมือแดงๆ

เกวลินไม่ตอบอะไรมาวินและเอ่ยปากขอให้มาวินพาเธอกลับห้องสักที

คอนโดหรูใจกลางเมือง

“เอากุญแจรถฉันคืนมาได้ละ”เกวลินพยายามแย่งกุญแจจากมือมาวิน

“ไม่ให้,ไหนคนเก่งทำไมพลาดท่าได้” มาวินเอ่ยปากล้อเกวลิน จนทำให้เธอนิ่งไป สักพัก

“เห้อ.. นายจะทำอะไรก็เชิญเถอะฉันเหนื่อย”

เกวลินเอ่ยเสียงเบาพร้อทกลับเดินมุ่งหน้าไปที่ลิฟ

เพื่อขึ้นห้อง โดยมีมาวินที่ตามมาติดๆ

พอมาถึงในห้องหญิงสาวเดินหนีเข้าห้องนอนไป

ชายหนุ่มตามมาติดๆภาพที่เห็นคือเห็นหญิงสาวนอนหมดสภาพอยู่บนเตียง มาวินจึงค่อยๆโอบกอดเอวของเกวลินเบาๆรอบนี้เธอไม่ดิ้นขัดขืนแต่อย่างใด

“ฮึก…”เกวลินจสะอื้น

“ร้องไห้?”มาวินเอ่ยถามอย่างสงสัยผู้หญิงที่เก่งๆคนนั้นไปไหน

ไม่มีเสียงตอบรับของอีกฝ่ายมาวินจึงยิ่งกอดร่างบ้างเน่นขึ้นเผื่อปลอบเธอ

“ไม่เป็นไรนะ พรุ่งนี้ฉันจะส่งคนไปจัดการมันเองนอนเถอะ”

มาวินบอกหญิงสาวน้ำเสียงอ่อนโยนจนเธอ

เผลอหลับไปในอ้อมกอดของคนตัวโต…ในที่สุด

•โปรดติดตามตอนต่อไป

_____________________________________________

ขอฝากนิยายอีกเรื่องนะคะ

มาในแนว คุณหมอ กับ ดาราสาวชื่อดัง

รอติดตามชมเรื่องนี้ได้เลยนะคะรับรองถึงใจทุกคนแน่นอน

ขอแอบสปอย ชื่อ ภ ด

ส่วนเรื่องของพั้นซ์นะคะยังอีกนานเลยค่ะ คู่พั้นซ์ก็ไม่ใกล้ไม่ไกลนะคะ รับรองเซอไพรทุกคนแน่นอนค่ะ

____________________________________________

โปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไปโปรดติดตามตอนต่อไป