รักในวันลา
รำคาญ
โอเลี้ยง(นายเอก)
อึก...//นํ้าตาคลอ
ซัน(พระเอก)
กูจะไปไหนก็เรื่องของกู
ซัน(พระเอก)
อย่าเสือก อย่าเสร่อ!
ซัน(พระเอก)
กูถาม ว่าเข้าใจไหม!
โอเลี้ยง(นายเอก)
อะ..อื้อ...ขะ..เข้าใจ
ซัน(พระเอก)
//เดินออกจากห้อง
โอเลี้ยง(นายเอก)
!!//สะดุ้ง
โอเลี้ยง(นายเอก)
//นั่งเก็บเศษแก้ว
โอเลี้ยง(นายเอก)
(เจ็บชะมัด)
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เอาเศษแก้วไปทิ้ง
โอเลี้ยง(นายเอก)
หื้ม ใครมาอีกล่ะเนี่ย
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินไปเปิดประตู
โอเลี้ยง(นายเอก)
มาไงล่ะเนี่ย
โอเลี้ยง(นายเอก)
เข้ามาก่อนสิ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
คิดถึง เลยมาหา
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เอาของกินมาฝากด้วยนะ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
แล้วไอซันไปไหนอ่ะ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ไม่อยู่หรอ
โอเลี้ยง(นายเอก)
ซันพึ่งออกไปเอง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ไอนี่ไม่อยู่ห้องเลย
โอเลี้ยง(นายเอก)
นานๆทีซันถึงจะกลับห้องน่ะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
ชั่งเขาเถอะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
เขาอาจจะไม่ว่าง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ไม่ว่างห่าไร
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เห็นไปแดกเหล้าที่บาร์อยู่เลย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มันไม่ได้บอกหรอ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//ส่ายหน้า
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เอิ่ม...//ทำตัวไม่ถูก
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ชั่งมันๆ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เดี๋ยวเอาจานมาใส่ของกินให้
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ไปนั่งไป
โอเลี้ยง(นายเอก)
อื้อ//เดินไปนั่ง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
น่ากินไหม
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ของชอบมึงเลย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ขอบจงขอบใจอะไร
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
กินไปเถอะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
อึก..//นํ้าตาไหล
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เห้ยๆ//ตกใจทำไรไม่ถูก
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ร้องทำไม
โอเลี้ยง(นายเอก)
ก็ไนท์ใจดีกับเรานี่
โอเลี้ยง(นายเอก)
จำได้ว่าเราชอบอะไร
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ก็เพื่อนกัน อย่าคิดมากดิ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
อ่ะกิน//ตักป้อน
โอเลี้ยง(นายเอก)
อึก..//กิน
โอเลี้ยง(นายเอก)
อึก...//สะอื้นเบาๆ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
(เชี่ย ชิบหาย)
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
(เอาไงดีวะเนี่ย)
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
(กูยิ่งปลอบไม่เก่ง)
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
อย่าร้องเลย
โอเลี้ยง(นายเอก)
เราทำ..อึก...ไนท์อึดอัดหรอ//รีบเช็ดนํ้าตา
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ปะ..ป่าว
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
คือกูแค่ตกใจ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ที่อยู่ดีๆมึงก็ร้อง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มึงมีอะไรจะระบายไหม
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ถึงกูปลอบไม่เก่งแต่กูพร้อมรับฟังทุกอย่าง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มึงทะเลาะอะไรกับไอซัน
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ถึงขั้นเลือดตกยางออกเลย
โอเลี้ยง(นายเอก)
แผลที่นิ้วน่ะหรอ
โอเลี้ยง(นายเอก)
แก้วบาดเฉยๆ
โอเลี้ยง(นายเอก)
พอดีเราไม่ระวังเอง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มึงอย่ามาโกหกกู
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ถ้าไอซันไม่ปา มันก็ไม่แตกให้มึงเก็บหรอก
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
อีกอย่างมึงไม่ใช่คนที่ซุ่มซ่าม
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ถ้ามึงไม่อยากพูดกูก็ไม่ไม่ว่าอะไรมึงหรอก
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
แต่กูเป็นห่วงมึง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ถ้ามึงมีอะไรมึงก็พูดได้
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ทักหากูได้
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
แชทกูมึงก็มี
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ทักมาได้ตลอด
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ตอนนี้มึงยังไม่อยากพูด กูเข้าใจ
โอเลี้ยง(นายเอก)
เราแค่ถามซันว่าจะไปไหนซันก็ปาแก้วใส่
โอเลี้ยง(นายเอก)
บอกเราว่า อย่าเสือกอย่าเสร่อ รำคาญอะไรประมาณนี้
โอเลี้ยง(นายเอก)
แล้วก็เดินออกไป
โอเลี้ยง(นายเอก)
เราไม่รู้ว่าซันไปไหน
โอเลี้ยง(นายเอก)
ซันออกไปบ่อยมาก
โอเลี้ยง(นายเอก)
เราแค่อยากรู้
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
(ไอเหี้ยซัน ไอเพื่อนเวร)
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
(ควย เลวชิบหายทิ้งเมียไปนัวร์สาว)
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มึงอย่าไปสนใจมันเลย ไอเหี้ยเนี่ย
โอเลี้ยง(นายเอก)
แต่เราเป็นห่วงซัน
โอเลี้ยง(นายเอก)
เรากลัวซันเป็นอะไรไป
โอเลี้ยง(นายเอก)
เรา...มีแค่ซันเป็นที่พึ่ง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มึงยังมีกู
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ไม่ได้มีมันคนเดียว
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
กูก็เพื่อนมึง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มีไรก็บอกกูเข้าใจไหม
โอเลี้ยง(นายเอก)
อื้อเข้าใจแล้ว
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เออ ไม่ต้องขอบใจ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
กูเต็มใจ
โอเลี้ยง(นายเอก)
คือพรุ่งนี้เรียนเสร็จไนท์พาเราไปหาหมอหน่อยได้ไหม
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มึงไม่สบายตรงไหน
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
แผลมึงเจ็บมากเลยหรอ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เจ็บเยอะไหม
โอเลี้ยง(นายเอก)
ไนท์ใจเย็นๆ
โอเลี้ยง(นายเอก)
คือเราไม่ได้เจ็บจากข้างนอก
โอเลี้ยง(นายเอก)
เราเจ็บจากข้างใน
โอเลี้ยง(นายเอก)
เราเคยไปปรึกษาหมอมาก่อน
โอเลี้ยง(นายเอก)
หมอบอกว่าเราเข้าข่ายเป็นซึมเศร้า
โอเลี้ยง(นายเอก)
จากอาการเครียดสะสม เก็บกดอะไรประมาณนี้
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ละไอซันมันรู้ยัง
โอเลี้ยง(นายเอก)
//ส่ายหน้า
โอเลี้ยง(นายเอก)
ไม่อยากบอกซัน
โอเลี้ยง(นายเอก)
เราบอกไนท์ก่อน
โอเลี้ยง(นายเอก)
แต่ไนท์ห้ามบอกซันนะ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
โอเค กูไม่บอก
โอเลี้ยง(นายเอก)
สัญญาเกี่ยวก้อย
ทั้งสองเกี่ยวก้อยทำสัญญากัน
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ขยันขอบใจกูเหลือเกิน
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เปลี่ยนคำว่าขอบใจเป็นเลี้ยงหนมกูดีกว่า
โอเลี้ยง(นายเอก)
ไว้โอกาสหน้าแล้วกันนะ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
โอเค กูรอเลย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เออ นี่กูจะกลับบ้านละนะ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มีไรก็ทักกูมาได้นะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
ให้เราไปส่งไหม
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ไม่ต้องๆ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มึงนั่งแดกขนมไปเถอะ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//เดินออกไป
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เก็บจานขนม
โอเลี้ยง(นายเอก)
(วันนี้ซันก็คงไม่กลับ)
โอเลี้ยง(นายเอก)
(ไปนอนแช่นํ้าดีกว่าเรา)
โอเลี้ยง(นายเอก)
สบายตัวจัง
โอเลี้ยง(นายเอก)
ซันคนเดิมไปไหนนะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
ทำไม...อึก..ทำไมเปลี่ยนไปขนาดนี้กัน
โอเลี้ยง(นายเอก)
//ร้องไห้
ผ่านไปสักพักโอเลี้ยงก็ขึ้นจากอ่างแล้วล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนชุด
โอเลี้ยงเปิดประตูเข้าห้องของตัวเองและล้มตัวลงนอน ด้วยติตใจที่อ่อนล้าเหลือทน
วันนี้ซันก็ยังคงไม่กลับมาที่ห้องอีกเช่นเคย เขาไปค้างบ้านเพื่อนของเขา ปล่อยให้โอเลี้ยงอยู่ห้องคนเดียว
เขาเป็นอย่างงี้มานานมากแล้ว ตั้งแต่ที่คบกับโอเลี้ยงได้1ปี เขาก็เริ่มเปลี่ยนไป
จนเข้าปีที่3ที่ทั้งสองได้คบกัน โอเลี้ยงก็ทนมาอยู่อย่างนี้ ไม่ว่าซันจะทำอะไรกับโอเลี้ยง โอเลี้ยงก็ไม่เคยโต้ตอบ เงียบทุกครั้งไป
โอเลี้ยงต้องนอนฝันร้ายในทุกๆคืน จนโอเลี้ยงเกิดความเครียดสะสม และกลายเป็นผู้ที่เข้าข่ายเป็นโรคซึมเศร้า
ไม่ได้สำคัญ
โอเลี้ยง(นายเอก)
กี่โมงแล้วเนี่ย
โอเลี้ยง(นายเอก)
อ่า...//มองนาฬิกาข้างเตียง
โอเลี้ยง(นายเอก)
แปดโมงแล้วหรอเนี่ย
โอเลี้ยง(นายเอก)
อาบนํ้าแต่งตัวก่อนดีกว่า
หลังจากอาบนํ้าเสร็จโอเลี้ยงก็ออกมาแต่งตัว
โอเลี้ยง(นายเอก)
รีบไปดีกว่า
โอเลี้ยง(นายเอก)
เดี๋ยวไปสาย
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินออกจากห้องไป
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินเข้าห้อง
โอเลี้ยง(นายเอก)
//หาที่นั่ง
โอเลี้ยง(นายเอก)
นั่งตรงนี้แล้วกัน//นั่งลงแถวหน้า
โอเลี้ยงมาก่อนเวลา15นาที โอเลี้ยงมีเรียน09:00
โอเลี้ยง(นายเอก)
วันนี้เรามาเร็วไปหรอ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//มองเวลาในมือถือ
โอเลี้ยง(นายเอก)
อีก15นาทีแหน่ะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
หือ//หันไปมองตามเสียง
โอเลี้ยง(นายเอก)
มะ..มีอะไรรึเปล่า
？？？
มี//เอานํ้าในมือสาดโอเลี้ยง
？？？
หึ เหม็นขี้หน้าคนอ่อนแอ
โอเลี้ยง(นายเอก)
(เรื่องอะไรเนี่ย เหนื่อยใจชะมัด)
เวลาผ่านไป ก็ได้เวลาเรียนพอดี
(ครู)
วันนี้เขียนรายงานมาส่งนะ
(ครู)
งานมีแค่นี้ ส่งอาทิตย์หน้า
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เก็บของ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//กำลังจะเดินออกไป
？？？
หน้าหมั่นไส้ว่ะ//หยุมหัวโอเลี้ยง
โอเลี้ยง(นายเอก)
อึก!...อ๊ะ!! ร...เรา..เจ็บ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//หันตามเเรง
โอเลี้ยง(นายเอก)
//ลูบหน้าตัวเอง
โอเลี้ยง(นายเอก)
เจ็บ//พึมพำ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//ลุกเดินออกไป
โอเลี้ยง(นายเอก)
ไนท์อยู่ไหนนะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
ไนท์อยู่ไหน
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
อยู่หน้าตึกมึงอ่ะ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
รออยู่ลงมาเลย
โอเลี้ยง(นายเอก)
โอเค รอแป๊บนะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
กำลังลงไป
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
โอเค ค่อยๆเดิน
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ป่ะ ไปกัน
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินไปขึ้นรถ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//ตามขึ้นไป
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//ขับรถออก
ทั้งสองเดินไปนั่งที่เก้าอี้
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มาบ่อยหรอ
โอเลี้ยง(นายเอก)
มาปรึกษาน่ะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
หมอบอกถ้าหายด้วยตัวเองไม่ได้ ต้องมาเอายากับหมอ
โอเลี้ยง(นายเอก)
มาเช็คอาการด้วย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
อ๋อ//พยักหน้าเข้าใจ
ผ่านไปไม่นานคุณหมอก็เดินเข้ามา
โอเลี้ยง(นายเอก)
สวัสดีครับคุณหมอ
(หมอ)
แหม ทักทายแบบเป็นกันเองก็ได้ครับ
(หมอ)
แล้วนี่พาเพื่อนมาหรอ
โอเลี้ยง(นายเอก)
อ่ะ ใช่ครับ
โอเลี้ยง(นายเอก)
วันนี้มีคนพามา
(หมอ)
มาเช็ดอาการกันก่อนละกันเนาะ
คุณหมอเริ่มเช็คอาการต่างๆของโอเลี้ยง พบว่าอาการค่อนข้างหนัก เข้าขั้นวิกฤตเลย จึงจัดยาให้โอเลี้ยง
ไนท์ที่นั่งอยู่ถึงกับอึ้งพูดไม่ออก ไม่คิดว่าอาการของโอเลี้ยงจะหนักขนาดนี้ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนที่สดใสอย่างโอเลี้ยงจะมีอาการของโรคซึมเศร้า เขาไม่รู้ว่าโอเลี้ยงเจออะไรมาบ้างถึงหนักหนาขนาดนี้ ทำให้เขารู้สึกเห็นใจโอเลี้ยงเอามากๆ
โอเลี้ยง(นายเอก)
ขอบคุณนะครับคุณหมอ
(หมอ)
ครับ มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว
(หมอ)
รอบนี้หนักกว่ารอบก่อนๆนะครับ
(หมอ)
กินยาให้ตรงเวลาด้วยนะครับ
(หมอ)
ฝากเพื่อนดูแลด้วยนะครับ//หันมาบอกไนท์
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ครับผม//พยักหน้ารับ
(หมอ)
เดี๋ยวหมอขอคุยส่วนตัวกับคุณด้วยนะครับ//หันไปหาไนท์
โอเลี้ยง(นายเอก)
งั้นผมออกไปรอนะครับ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินออกไป
(หมอ)
คุณคือเพื่อนของคุณโอเลี้ยงใช่ไหมครับ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ใช่ครับ
(หมอ)
คืออาการของคุณโอเลี้ยงค่อนข้างน่าเป็นห่วงนะครับ
(หมอ)
จิตใจของคุณโอเลี้ยงเขาแย่มากๆ ทั้งๆที่แต่ก่อนไม่แย่ขนาดนี้
(หมอ)
แต่ก่อนไม่ถึงขั้นต้องให้ยา
(หมอ)
ฝากดูแลเขาด้วยนะครับ
(หมอ)
ผมเจอคุณโอเลี้ยงเขาบ่อยมาก
(หมอ)
ผมไม่รู้เขาไปเจออะไรมาบ้าง แต่มีโอกาสที่คุณเขาจะทำร้ายตัวเอง
(หมอ)
อย่าได้คาดสายตานะครับ
(หมอ)
คำพูดมีผลต่อจิตใจ และการกระทำก็ด้วย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ผมไม่รู้เขาเจออะไรมาบ้าง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ผมยังไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย คนที่เคยสดใสมันหายไปหมดเลย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ผมจะดูแลโอเลี้ยงให้ดีครับ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ขอบคุณที่เเนะนำนะครับ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//เดินออกไป
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
รอนานไหม
โอเลี้ยง(นายเอก)
หือ//หันมอง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ไปหาไรกินกัน
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//เดินนำ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินตาม
ทั้งสองขับรถออกจาโรงพยาบาลและแวะซื้อของกินก่อนจะกลับคอนโดของโอเลี้ยง
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เปิดเข้าห้อง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//เดินตามเข้าไป
โอเลี้ยง(นายเอก)
ของเยอะมากเลยวันนี้
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มึงไปอาบนํ้าก่อนไป
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เดี๋ยวกูเอาของกินไปใส่จาน
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
น่าไปๆ//ดันโอเลี้ยงเข้าห้อง
โอเลี้ยง(นายเอก)
อื้อก็ได้ๆ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เข้าห้องไปอาบนํ้า
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินออกมา
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มึงก็น่ารักหนิ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//ถือจานของกินมาวาง
โอเลี้ยง(นายเอก)
ขะ..ขอบคุณนะ//เขินอาย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เขินทำไม
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
กูพูดจริง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มั่นใจในตัวเองหน่อย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มึงน่ารักจะตาย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มาๆมากิน
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินไปนั่ง
โอเลี้ยง(นายเอก)
น่ากินทั้งนั้นเลย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มีอีกนะ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ถ้าไม่พออยู่ในตู้เย็น
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ไอติมอ่ะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//ตักกินอย่างอร่อย
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
(ไอเหี้ยซันนะ โง่ชิบหายเลย ไม่น่าเป็นเพื่อนกูเลย)//ส่ายหัว
โอเลี้ยง(นายเอก)
ไนท์เป็นไรรึเปล่า
โอเลี้ยง(นายเอก)
ไม่สบายหรอ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
กินไปเถอะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
กินด้วยกันเถอะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
อ้าว ซันมาแล้วหรอ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ไอซันมาละหรอ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
หายหัวไปไหนมาไอเวร
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
บ้านตัวเองมีไหมไอสัส
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ปล่อยโอเลี้ยงอยู่คนเดียวได้ไง
ซัน(พระเอก)
ทำไมกูต้องสนด้วย
ซัน(พระเอก)
ก็แค่สวะ//มองเหยียดโอเลี้ยง
ซัน(พระเอก)
ไม่ได้สำคัญกับกู
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ปากหมานะไอซัน
ซัน(พระเอก)
กูเป็นงี้นานแล้วไหม
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เหอะ//ขำในลำคอ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ตลกละซัน
โอเลี้ยง(นายเอก)
ซันพึ่งกลับมา ไปอาบน้ำก่อนนะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
เดี๋ยวไปเตรียมชุดให้นะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//กำลังจะเดินไปห้องซัน
โอเลี้ยง(นายเอก)
//กระชากเเขนโอเลี้ยง
ซัน(พระเอก)
กูบอกให้มึงเข้าไปรึยัง
โอเลี้ยง(นายเอก)
อ๊ะ!..ซันเราเจ็บ//เสียงสั่น
ซัน(พระเอก)
อย่ามาเสือกกับห้องกู
ซัน(พระเอก)
//ปล่อยมือจากแขนโอเลี้ยง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//รีบไปประคองโอเลี้ยง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ไอเหี้ยซัน
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ทำเหี้ยไรเนี่ย
ซัน(พระเอก)
//เดินเข้าห้อง
โอเลี้ยง(นายเอก)
ฮึก...อึก..
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//เดินไปเอายามาทาให้โอเลี้ยง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เจ็บมากไหม
โอเลี้ยง(นายเอก)
อึก..ฮึก..เรา..อึก..โอเค..
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เป็นรอยเลย
โอเลี้ยง(นายเอก)
ขอบคุณนะ..อึก//นํ้าตาไหล
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//เอื้อมมือไปเช็ดนํ้าตาให้
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
อย่าร้องนะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
อึก...//กอดตอบ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ไม่ไหวก็ร้อง ไม่ต้องกลั้นหรอก
โอเลี้ยง(นายเอก)
//ปล่อยโฮ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//ลูบหลังปลอบ
เวลาผ่านไปสักพักโอเลี้ยงก็หยุดร้อง
และทั้งสองก็มานั่งคุยกัน ก่อนที่ไนท์จะกลับบ้าน
หลังจากไนท์กลับโอเลี้ยงก็เข้าห้องไปนอน
คนใหม่
โอเลี้ยง(นายเอก)
ซันจะไปไหนหรอ
ซัน(พระเอก)
ไปไหนก็ได้เรื่องของกู อย่าเสร่อ
โอเลี้ยง(นายเอก)
(ต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วสินะ)
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินเข้าห้องตัวเอง
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินไปนั่งตรงริมหน้าต่าง
ซัน(พระเอก)
น่ารำคาญชิบหาย
ทิวทัศน์(นายร้าย)
เป็นอะไรครับ
ทิวทัศน์(นายร้าย)
ดูหัวเสียจัง
ซัน(พระเอก)
ก็ไอโอเลี้ยงอ่ะดิ
ทิวทัศน์(นายร้าย)
แฟนพี่อ่ะหรอครับ
ทิวทัศน์(นายร้าย)
//เดินมานั่งตักหันหน้าเข้า
ทิวทัศน์(นายร้าย)
//แลกลิ้น
ทิวทัศน์(นายร้าย)
อึก..//ผลักออกเบาๆ
ทิวทัศน์(นายร้าย)
ลืมคนนั้นได้แล้วครับ
ทิวทัศน์(นายร้าย)
มีแต่ผมก็พอแล้ว
ซัน(พระเอก)
อยากเลิกกับมันจะตายแล้ว
ทิวทัศน์(นายร้าย)
งั้นเลิกไปเลยสิครับ
ซัน(พระเอก)
มาต่อกันดีกว่าเนาะ
ทั้งสองก็นัวร์กันไปมาจนได้กัน
เซนซัท(เพื่อนพระเอก)
ได้ใจมึงป่ะคนนี้
ทิวทัศน์(นายร้าย)
หึ ผมดีใจที่พี่ชอบนะครับ
ทิวทัศน์(นายร้าย)
แต่...//ทำหน้าเศร้า
ทิวทัศน์(นายร้าย)
พี่มีเจ้าของแล้วนี่สิ
ซัน(พระเอก)
ตอนนี้ไม่มีแล้วค่ะ
ทิวทัศน์(นายร้าย)
//ซบไหล่
ทิวทัศน์(นายร้าย)
ไปเลิกกับคนนั้นก่อนสิครับ
ซัน(พระเอก)
ได้สิคะ พี่เลิกให้ได้
เซนซัท(เพื่อนพระเอก)
เอาจริงดิ
เมฆ(เพื่อนพระเอก)
มึงคบกับไอโอเลี้ยงมาตั้งนานละนะ
เมฆ(เพื่อนพระเอก)
มึงจะเลิกจริงหรอ
เซนซัท(เพื่อนพระเอก)
มันรักมึงจะตาย
ซัน(พระเอก)
รักมากก็ตายไปดิ
เมฆ(เพื่อนพระเอก)
เอองั้นตามใจมึงละกัน
เมฆ(เพื่อนพระเอก)
ไปแดกต่อละ
เซนซัท(เพื่อนพระเอก)
เออไปด้วยดิ
ทิวทัศน์(นายร้าย)
พี่จะกลับแล้วหรอครับ
ทิวทัศน์(นายร้าย)
กลับด้วย
ทิวทัศน์(นายร้าย)
ได้ไหมครับ//อ้อน
ทิวทัศน์(นายร้าย)
นี่ห้องพี่หรอ
ทิวทัศน์(นายร้าย)
//เดินเข้าไป
ทิวทัศน์(นายร้าย)
แล้วแฟนพี่จะว่าไหม
ซัน(พระเอก)
ไม่มีใครกล้าว่าหรอกครับ
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เดินออกมาจากห้อง
โอเลี้ยง(นายเอก)
//มองทิวทัศน์
ทิวทัศน์(นายร้าย)
//มองโอเลี้ยง
ทิวทัศน์(นายร้าย)
นี่ใช่แฟนพี่ซันไหมครับ
โอเลี้ยง(นายเอก)
อ๋อใช่ครับ
โอเลี้ยง(นายเอก)
แล้วนี่...
โอเลี้ยง(นายเอก)
แต่ซันยังคบกับเราอยู่นะ
โอเลี้ยง(นายเอก)
ยังไม่เลิกเลย
โอเลี้ยง(นายเอก)
ไม่เอานะซัน
โอเลี้ยง(นายเอก)
เราไม่เลิก//เดินเข้าไปหาซัน
ซัน(พระเอก)
อย่ามาใกล้กู//ผลักออก
โอเลี้ยง(นายเอก)
อึก!//ล้มลงไปกองกับพื้น
โอเลี้ยง(นายเอก)
ซัน//เสียงสั่น
ซัน(พระเอก)
กูไม่น่าเอาคนแบบมึงมาทำเมียเลย
ทิวทัศน์(นายร้าย)
//ยิ้มเยาะ
ทิวทัศน์(นายร้าย)
//เดินมาเกาะแขนซัน
ทิวทัศน์(นายร้าย)
แย่หน่อยนะครับ
ทิวทัศน์(นายร้าย)
ที่พี่เขาเลือกผม
ทิวทัศน์(นายร้าย)
//เดินไปตบหน้าโอเลี้ยง
โอเลี้ยง(นายเอก)
//หันตามแรงตบ
ซัน(พระเอก)
เหอะ//มองนิ่งๆ
ซัน(พระเอก)
ป่ะไปกันดีกว่า
ซัน(พระเอก)
//เดินจูงมือทิวทัศน์ออกไป
ทิวทัศน์(นายร้าย)
//หันมายิ้มเยาะ
ทิวทัศน์(นายร้าย)
//เดินออกไป
โอเลี้ยง(นายเอก)
อึก....//นํ้าตาไหล
โอเลี้ยง(นายเอก)
อึก...ฮึก...อ่า.อึก...ฮือๆ...อึก..ฮือ//ร้องไห้
โอเลี้ยง(นายเอก)
//นั่งชันขาขั้นกอดขาฟุบหน้าลงไปกับเข่า
อึก...ฮืออ...ฮึก..ฮื่อๆ..
เสียงร้องไห้ เสียงสะอื้น ดังไปทั่วทั้งห้อง
เป็นจังหวะเดียวกับที่ไนท์เปิดประตูเข้ามาและเห็นโอเลี้ยงนั่งอยู่กับพื้น กอดขานั่งร้องไห้
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
//รีบเดินไปดูโอเลี้ยง
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ร้องไห้ทำไม
โอเลี้ยง(นายเอก)
//เงยหน้าขึ้นมามอง
โอเลี้ยง(นายเอก)
ไนท์..อึก..
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
(เหี้ยร้องอะไรเยอะขนาดนี้วะ)
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
(เกิดอะไรขึ้นกับโอเลี้ยง)
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
(มันทะเลาะกันหรอวะ)
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
ลุกขึ้นมาก่อน//ประคอง
โอเลี้ยง(นายเอก)
//ค่อยๆลุก
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
มึงนั่งนี่ก่อนนะ
ไนท์(เพื่อนพระเอก)
เดี๋ยวกูไปดูก่อน
โอเลี้ยง(นายเอก)
อื้อ//พยักหน้า
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
