ความฝัน
??? ??? :
หวังว่าเราสองคนจะได้พบกันอีกนะครับ เขาก็ได้จูบคนตรงหน้าและจากไปอย่างชั่วนิรันดร์(?)
เฮือกก
บียอน: เมื่อกี้นี้ มันคืออะไรกัน เหมือนจริงเลย แถมมีน้ำตาไหลด้วย...
เพราะเสียงอะไรบางอย่าง บียอนหันไปตามเสียง แล้วได้เจอกับคนๆ หนึ่ง เหมือนกับว่าเขาตกใจกับบางอย่าง
มิน: บะ...บียอน!
คนตรงหน้าได้เข้ามากอดผม เหมือนกับว่าไม่ได้เจอกันมานานเป็นหลายปี
มิน: ฮืออออ ใอน้องบ้า!
บียอน: พะ...พี่เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมถึงร้องไห้ขนาดนี้ละ?
มิน: ก็นายอะ เอาแต่นอนเหมือนเจ้าหญิงนิทราตั้งหลายปี ฮืออออ
และผมก็พึ่งนึกได้ว่าเหมือนผมฝันถึงบางอย่างที่เสมือนจริงเป็นเวลาหลายปี
บียอน: โอ๋ๆ ไม่ร้องนะพี่
มิน: ฮรึก อือๆ คนนั้นเดี๋ยวฉันลงไปทำกับข้าวก่อนนะ นายก็อย่าลืมลงมาล่ะ
บียอน: คร้าบบบ
ใช่ครับ ผมชื่อบียอน และผมได้ฝันถึงเรื่องๆ หนึ่งเหมือนนิยายแฟนตาซีชื่อดังที่ผมอ่านล่าสุด เดี๋ยวผมจะเล่าความเป็นมาให้ฟังครับ
วันนั้นผมได้ออกจากบ้านมาเพื่อที่จะไปองค์กรลับที่ห่างตาจากผู้คนมากมาย ตอนนั้นได้มีการทดลองอะไรบางอย่างจากห้องแล็บ ซึ่งมันได้เกิดข้อผิดพลาดขึ้นทางเทคโนโลยี ทำให้ไฟฟ้าทั้งองค์กรดับ ตอนนั้นผมได้เห็นก้อนวงกลมสีฟ้ากลายเป็นสีแดงที่เหมือนมันจะระเบิดออกมา ตอนนั้นผมก็ดันไปอยู่ในห้องนั้นซะด้วยสิ และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ใช่ครับ มันระเบิด และทุกคนที่อยู่ในห้องนั้นรวมถึงผมก็ได้สลบลง...
พอผมตื่นขึ้นมาอีกที ก็มาอยู่ในห้องๆ หนึ่ง แต่ผมก็ต้องตกใจ เพราะที่ๆ ผมอยู่มันเหมือนไม่ใช่โลกที่ผมอยู่เลย
??? : ที่นี่ที่ไหนเนี่ย?
??? : ห้ะ นี่หน้าตาของฉันจริงเหรอเนี่ย?
ผมก็ตกใจอีก เพราะผมหันไปทางกระจกแล้วเห็นใบหน้าที่สวยกว่าผู้หญิง ใช่ครับ ผมรู้จักตัวละครนี้ดี เขาเป็นตัวละครที่มีชื่อว่า ริม และเขาก็เป็นผู้ชายที่มีหน้าตาสวยกว่าผู้หญิง และอีกอย่างเขาก็เป็นนักฆ่าที่ไม่มีใครเทียบได้เลย...
ก๊อก ก๊อก
อยู่ๆ มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ใส่ชุดเมดได้เข้ามาพร้อมถือกะลามังใบเล็ก
ตึง!!!
ซีนี่: คุณชายคะ! ตื่นแล้วเหรอเจ้าคะ?
ริมที่ตอนนี้ถูกแทนที่ด้วยจิตวิญญาณของบียอนกระพริบตาสองสามครั้ง ก่อนจะค่อยๆ ตั้งสติ เขามองเมดสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า ร่างกายของริมรู้สึกแปลกไปจากเดิม ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเขา แม้จะเป็นตัวละครที่เขารู้จักดี แต่ความรู้สึกเมื่ออยู่ในร่างนี้กลับทำให้หัวใจเต้นแรง
บียอนในร่างริมพยักหน้าเบาๆ “อืม...ที่นี่คือ...?”
ซีนี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ที่นี่คือปราสาทของตระกูลเดลารินทร์เจ้าค่ะ คุณชายได้พักฟื้นมาตั้งแต่ถูกพบบาดเจ็บจากการต่อสู้ครั้งใหญ่กับศัตรูเมื่อหลายวันก่อน”
บียอนสับสนในหัว ริมถูกบาดเจ็บ? แล้วศัตรูคนไหนที่สู้กับริม?
"แล้วตอนนี้...ข้าปลอดภัยแล้วหรือยัง?" บียอนถามน้ำเสียงคลุมเครือ เหมือนกำลังพยายามดึงข้อมูลจากความทรงจำของริม
"เจ้าค่ะ คุณชายปลอดภัยแล้ว แต่ท่านดยุคก็ยังคงกังวลเกี่ยวกับศัตรูที่ตามล่าท่าน..."
บียอนสูดหายใจลึก รู้ตัวว่าตอนนี้เขาต้องรับมือกับความเป็นไปของโลกในนิยายที่ตัวเองไม่คุ้นเคย และยังไม่รู้ว่าเขาจะอยู่ที่นี่ได้อย่างไรหรือยาวนานเท่าไร
แต่ในระหว่างนั้น จู่ๆ ในหัวของเขาก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
**[ระบบกำลังเริ่มต้น...]**
"อะไรกัน?" บียอนสะดุ้ง แต่ซีนี่เหมือนจะไม่ได้ยินเสียงนั้น เธอยังยืนยิ้มอยู่ข้างเตียง
**[ยินดีต้อนรับเข้าสู่ระบบนักฆ่าโลกคู่ขนาน หน้าที่ของคุณคือการเอาตัวรอดและดำเนินเนื้อเรื่องตามบทบาทของ ‘ริม’ สำเร็จ!]**
“ระบบ...งั้นเหรอ?” บียอนพึมพำ
**[ภารกิจแรก: ค้นหา 'ชายผู้ถูกลืม' และปกป้องเขาจากเงามืด]**
บียอนหันไปทางหน้าต่าง เห็นทิวทัศน์ที่กว้างใหญ่ของโลกที่ไม่คุ้นเคย เสียงหัวใจเต้นรัวในอก เมื่อรู้ว่าเส้นทางข้างหน้ายังเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน และคนที่เขาต้องค้นหา...เป็นใครกันแน่?
“เราจะต้องทำอย่างไรต่อไปล่ะ?”
ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง บียอนหันไปก่อนจะได้ยินเสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นจากด้านนอก
"คุณชายริม ข้ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย"
บียอนจำได้ทันที เสียงนี้คือของ "ครอส" เพื่อนสนิทและคู่หูนักฆ่าของริมในเนื้อเรื่อง แต่ในฐานะบียอน เขาไม่เคยมีโอกาสได้สนทนากับครอสอย่างเป็นทางการ
เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยตอบ "เข้ามาได้"
ประตูเปิดออก เผยให้เห็นชายร่างสูงใหญ่ มีเส้นผมสีดำสั้นและดวงตาคมกริบ ครอสเดินเข้ามาอย่างมั่นคง ท่าทางที่บ่งบอกถึงความมั่นใจและอำนาจ
"เจ้าฟื้นตัวได้เร็วกว่าที่ข้าคิดไว้" ครอสพูดเสียงเรียบ แต่แฝงความชื่นชม "พร้อมจะลุยต่อแล้วหรือยัง?"
บียอนพยายามรักษาบทบาทของริมเอาไว้ เขาพยักหน้า “ใช่... ข้าพร้อมแล้ว” แต่ในใจกลับรู้สึกหวั่น เพราะเขายังไม่รู้ว่าภารกิจต่อไปของตัวละครนี้คืออะไร
ครอสยิ้มบางๆ “ดี ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่เปลี่ยนไปมากนักหลังจากเรื่องนั้น” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงความหมายลึกซึ้ง ก่อนจะเอ่ยต่อ “ข้าจะพาเจ้าไปพบ 'ชายผู้ถูกลืม'”
บียอนสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินชื่อนี้ เขารู้สึกว่าสิ่งต่างๆ กำลังจะเริ่มต้นอย่างจริงจังแล้ว
มาวันละตอนนะครับ
งั้นมาดูตอนต่อไปกัน!!
บียอนในร่างริมเดินตามครอสออกจากห้องนอนผ่านทางเดินที่ประดับด้วยโคมไฟและผนังสีเข้ม บรรยากาศภายในปราสาทนี้เงียบสงัด ดูลึกลับราวกับซ่อนความลับบางอย่างอยู่ทุกมุม บียอนพยายามทำตัวเป็นริมให้ดีที่สุด เพราะเขายังไม่รู้ว่าใครเป็นมิตรหรือศัตรูในโลกนี้
ครอสเดินนำหน้าด้วยท่าทางสง่างาม พูดน้อยและดูระมัดระวัง ขณะที่บียอนพยายามไม่ให้ตื่นตระหนกไปกับเสียงระบบในหัวที่ยังคงอัปเดตข้อมูลเกี่ยวกับโลกนี้เป็นระยะๆ
[ข้อมูลเสริม: 'ชายผู้ถูกลืม' เคยเป็นหนึ่งในนักฆ่าที่เก่งกาจที่สุดในอดีต แต่ถูกใส่ร้ายและขับไล่ออกจากวงการ ขณะนี้เขาอาศัยอยู่ในที่ลับ ห่างไกลจากสายตาผู้คน]
บียอนขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินข้อมูลนี้ 'ชายผู้ถูกลืม' ฟังดูเหมือนจะเป็นตัวละครสำคัญที่เขาต้องปกป้อง แต่ทำไมเขาถึงถูกลืม? และที่สำคัญคือเหตุใดถึงต้องปกป้องเขาจาก 'เงามืด' ที่ระบบกล่าวถึง?
ไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงลานกว้างหลังปราสาท ตรงกลางลานมียานพาหนะขนาดใหญ่คล้ายมังกรกลที่มีปีกโลหะคมกริบจอดอยู่ ครอสหันมามองบียอน
“ขึ้นมาได้เลย” เขากล่าวพร้อมกับเปิดประตูให้บียอนเข้าไปนั่งในที่นั่งด้านหลัง
บียอนยังไม่ชินกับเทคโนโลยีแปลกๆ ของโลกนี้ แต่ก็พยายามปิดบังความไม่รู้ของเขาเอาไว้ เขานั่งลงและรัดเข็มขัด ก่อนที่ครอสจะเข้ามานั่งตรงที่คนขับ ยานมังกรกลเริ่มทำงาน เสียงของมันคำรามเบาๆ ขณะที่ปีกโลหะเริ่มเคลื่อนไหว
"จุดหมายของเราคือหมู่บ้านริมชายฝั่ง" ครอสเอ่ยโดยไม่หันมามอง "ที่นั่นคือที่ที่ 'ชายผู้ถูกลืม' หลบซ่อนตัวอยู่"
บียอนพยักหน้าเล็กน้อย ขณะเดียวกันก็รู้สึกตื่นเต้นกับการเดินทางครั้งนี้ เพราะเขารู้ว่าการพบกับชายผู้ถูกลืมอาจจะเป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญของเรื่องราวนี้
"ยานมังกรกลพุ่งทะยานขึ้นฟ้าอย่างรวดเร็ว บียอนมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นท้องฟ้าสีครามและทิวทัศน์ของภูเขาที่เรียงรายอยู่ด้านล่าง ความรู้สึกตื่นเต้นผสมกับความกลัวเกาะกุมหัวใจของเขา เพราะไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป
ครอสเงียบตลอดการเดินทาง แต่ความเงียบนี้ไม่ได้ทำให้บรรยากาศผ่อนคลาย ในทางกลับกัน มันทำให้บียอนรู้สึกตึงเครียดมากขึ้นทุกที ยิ่งเขาพยายามคิดถึง ‘ชายผู้ถูกลืม’ มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเกิดคำถามมากมายในหัว
จู่ๆ ระบบก็ปรากฏขึ้นในหัวของเขาอีกครั้ง
[ข้อมูลเพิ่มเติม: ชายผู้ถูกลืมมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับนักฆ่า ‘ริม’ ในอดีต ก่อนที่เขาจะถูกขับไล่ออกจากวงการ ความสัมพันธ์นี้ยังคงเป็นความลับที่ไม่มีใครรู้...]
หัวใจของบียอนเต้นแรงขึ้น นี่เป็นข้อมูลที่ไม่เคยถูกกล่าวถึงในนิยายต้นฉบับที่เขาเคยอ่าน ‘ความสัมพันธ์ลึกซึ้ง’ อย่างนั้นหรือ? มันหมายถึงอะไรกันแน่?
ยานค่อยๆ ลดระดับลง เมื่อถึงท่าเรือที่เงียบสงบใกล้ชายฝั่ง ครอสหยุดยานและหันมามองบียอนด้วยสายตาที่เคร่งขรึม
“ข้าหวังว่าเจ้ายังไม่ลืมว่าต้องทำอะไร” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แฝงไปด้วยความคาดหวัง
บียอนกลืนน้ำลายเบาๆ “แน่นอน ข้ายังจำได้”
ครอสพยักหน้า ก่อนจะก้าวออกจากยานพร้อมกับบียอน พวกเขาเดินไปตามทางที่ทอดยาวเข้าสู่ป่าเงียบสงัด ที่นี่เงียบจนได้ยินเสียงลมพัดผ่านใบไม้ แต่บียอนรู้สึกถึงบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในเงามืด
“ชายผู้ถูกลืม...อยู่ที่นี่ใช่ไหม?” บียอนถาม
ครอสพยักหน้าโดยไม่พูดอะไรเพิ่มเติม และนำทางเขาต่อไปในความเงียบ
แต่บียอนรู้สึกได้ ว่ามีบางอย่างกำลังรออยู่ข้างหน้า...
ติดตามตอนต่อไปพรุ่งนี้ได้เลยครับ!🤡
ตอนที่ 3
บียอนและครอสเดินลึกเข้าไปในป่า ขณะที่เสียงใบไม้กรอบแกรบใต้เท้าเป็นเสียงเดียวที่ดังในความเงียบสงัด รัศมีของป่าทำให้บรรยากาศรอบตัวดูลึกลับมากขึ้น ความรู้สึกไม่สบายใจเริ่มก่อตัวขึ้นในใจของบียอน เขารู้สึกเหมือนมีสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมองเขาจากที่ซ่อนในเงามืด
“เราจะใกล้ถึงแล้ว” ครอสกล่าวเบาๆ พร้อมกับหยุดเดิน เขาหันไปมองรอบๆ ด้วยท่าทางระมัดระวัง “อีกไม่ไกลเราจะถึงที่ซึ่งชายผู้ถูกลืมหลบซ่อนอยู่”
บียอนพยักหน้า แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความวิตกกังวล “แล้วถ้ามีศัตรู...”
“ไม่ต้องห่วง” ครอสตอบเสียงหนักแน่น “เราได้เตรียมตัวมาดีแล้ว”
หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งคู่ก็เดินถึงบริเวณที่มีเส้นทางเล็กๆ นำไปสู่ถ้ำที่อยู่ลึกเข้าไปในภูเขา บรรยากาศที่นี่แตกต่างจากที่เขาเคยเจอ มีลมเย็นพัดผ่านและกลิ่นดินชื้นโชยมา
“ที่นี่...” บียอนรู้สึกถึงความรู้สึกที่แปลกประหลาด มันรู้สึกเหมือนเขาเคยอยู่ที่นี่มาก่อน แม้จะไม่ใช่ในความทรงจำของริม แต่มีบางอย่างในจิตใจของเขาบอกว่าที่นี่สำคัญ
ครอสเคาะประตูถ้ำที่มีความเก่าแก่ “เรามาถึงแล้ว”
ประตูเปิดออกเผยให้เห็นภายในถ้ำที่มีแสงสว่างจากหลอดไฟที่ดูเหมือนจะทำจากคริสตัล ทุกอย่างดูงดงามและลึกลับ ในกลางถ้ำมีชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้โบราณ ใบหน้าของเขาหล่อเหลาคล้ายริม แต่กลับมีร่องรอยแห่งความทุกข์อยู่ในดวงตา
“เจ้าคือ...ริม?” ชายคนนั้นถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ไม่ใช่” บียอนรีบตอบ “ข้าเป็น...บียอน ข้ามาจากอีกโลก”
ชายคนนั้นเลิกคิ้วขึ้น “บียอน? เจ้ามีความกล้าหาญมากที่เข้ามาที่นี่... ทำไมเจ้าถึงมาหาข้า?”
บียอนรู้สึกถึงความกดดันในบรรยากาศ เขาไม่รู้ว่าควรจะบอกความจริงทั้งหมดหรือไม่ แต่แล้วเสียงระบบในหัวของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง
[คำเตือน: ชายผู้ถูกลืมรู้เรื่องเกี่ยวกับศัตรูที่ตามล่าริม แต่เขาต้องการเหตุผลที่ชัดเจนก่อนที่จะไว้วางใจใคร]
“ข้ามาที่นี่เพื่อช่วยท่าน” บียอนตัดสินใจพูด “เราต้องปกป้องท่านจากเงามืดที่ตามล่า”
ชายคนนั้นสบตากับบียอน เขายิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูด “เจ้าเป็นคนแรกที่บอกว่าต้องการช่วยข้า ในขณะที่คนอื่นๆ ลืมข้าไปแล้ว”
“ข้า... ข้าต้องการให้ท่านรู้ว่าข้ายังอยู่ที่นี่” บียอนพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “และไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ข้าจะช่วยท่านจนกว่าจะสุดทาง”
เสียงครอสดังขึ้น “เราไม่มีเวลามากนัก! ศัตรูอาจจะตามมาได้ทุกเมื่อ”
ชายผู้ถูกลืมพยักหน้า และบรรยากาศที่เงียบสงัดก็ถูกแทนที่ด้วยความตึงเครียดในอากาศ บียอนรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในจิตใจของชายคนนั้น ราวกับว่าความหวังเริ่มกลับคืนมาในหัวใจของเขา
“ถ้าเช่นนั้น...” ชายผู้ถูกลืมกล่าว “เราควรเริ่มวางแผนกันแล้ว”
บียอนและครอสแลกเปลี่ยนมองกัน ในที่สุดการเดินทางของพวกเขาก็เริ่มต้นขึ้นในโลกที่เต็มไปด้วยความลึกลับและอันตราย...
---
ติดตามตอนต่อไปได้เลยครับ!
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
