ณ งานเลี้ยงรุ่นใจกลางเมืองที่มีผู้คนพลุกพล่านมีทั้งรุ่นน้อง และรุ่นพี่มาเฉลิมฉลองกันในวันจบ บอสและซันเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก ทั้งสองเป็นหนุ่มฮอตของมหาลัย บอสมีนิสัยที่ค่อนข้างเกเร ส่วนซันต่างกับบอสราวฟ้ากับเหวซึ่งเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดจากับใคร แต่ทั้งสองเมื่ออยู่ด้วยกันกลับเข้ากันได้ดี เสมือนดอกไม้กับแมลงที่ไม่ว่าจะต่าง
สายพันธุ์แต่เมื่อคู่กันก็เกิดความสวยงามอย่างลงตัว
ในคืนนั้นเอง ขณะที่ทุกคนกำลังกินดื่มกันอย่างมีความสุข ซันขอตัวออกไปเข้าห้องนำ้ นานเข้านานเข้าซันก็ยังไม่กลับมา บอสเห็นท่าไม่ดีจึงไปตามหาจนได้พบซันกำลังยืนอยู่ที่ระเบียงทั้งสองจึงได้มีโอกาสคุยกันสองต่อสอง
"ไอ้ซันมึงเป็นอะไรวะ ทำไมมายืนอยู่คนเดียวตรงนี้"
"กูไม่มีอะไรหรอก กูแค่กังวลเรื่องความรักของกูเองแหละ ก็ไอ้น้องปลายไม่ได้ชอบกูอะทำไงดีไอ้บอส"
...ซันพูดไปพลางนำ้ตาคลอเบ้า...
"โหเหี้ยไอ้ซัน!! มึงก็หาใหม่ดิวะไม่เป็นไรเว้ย อย่างงี้กูก็เคยเป็น"
"เออๆ กูรักมึงนะเพื่อน"
บอสเริ่มพูดปลอบใจซันไปเรื่อยๆ จนกระทั้งซันก็หายเศร้า ทั้งสองรู้สึกแปลกๆ รู้สึกว่าการสนทนาครั้งนี้ไม่ใช่แค่
“เพื่อน” ปลอบ “เพื่อน” สะแล้ว
หลังจากงานเลี้ยงรุ่นจบแล้วประธานงานจะมีพิธีปิดงาน โดยขั้นสุดท้ายประธานงานเลือกบอสเพื่อมากล่าวปิดพิธี
"ในนามของคณะผู้ร่วมงานและเพื่อนๆ ทุกคน ข้าพเจ้าขอขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามาร่วมงานเลี้ยงรุ่นในวันนี้ เราได้ใช้เวลาที่ยอดเยี่ยมร่วมกัน ในการย้อนวันวาน แบ่งปันเรื่องราว และสร้างความทรงจำใหม่ๆ ที่จะติดตัวเราไปในอนาคต"
"แม้วันเวลาจะผ่านไปและชีวิตอาจเปลี่ยนแปลง แต่ความผูกพันและมิตรภาพของเราจะยังคงอยู่ การได้พบเจอกันในวันนี้ช่วยย้ำเตือนเราว่าไม่ว่าเราจะไปถึงจุดไหนของชีวิต พวกเรายังคงเป็นเพื่อนกันเสมอ"
"ขอให้ทุกท่านเดินทางกลับบ้านอย่างปลอดภัย และหวังว่าเราจะได้พบกันอีกในโอกาสหน้า ขอให้ทุกคนมีความสุขและ
โชคดี ขอบคุณครับ"
...ทุกคนปรบมือกันเสียงดังกันอย่างพร้อมเพรียง...
มีแต่ซันที่ยืนอยู่กลางฝูงชนอย่างเงียบๆ ไม่ปรบมือเพราะเขาคิดว่าถ้างานเลี้ยงรุ่นครั้งนี้จบไปแล้ว เราสองคน (บอสกับซัน)
จะมีโอกาสได้เจอกันน้อยลง "เราจะคิดถึงกันอยู่มั้ยนะ"
...ซันตื่นขึ้นพร้อมความงัวเงียพลางคิดถึงเรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้น...
"ทำไมเมื่อคืนบอสมันถึงพูดปลอบเราวะ มันไม่เคยประคบประหงมเรามากขนาดนี้…… ไม่น่าแปลกหรอกมั้ง"
...เวลาก็ล่วงเลยผ่านไปนานแสนนาน...
เจ้าซันก็เหงาอยู่คนเดียวไม่มีเพื่อนเลย ก็เลยหาเวลามาพบปะกับบอสเป็นการส่วนตัว ซึ่งเป็นวันเกิดของบอสนั่นเอง ซันก็หาของขวัญมาเซอร์ไพรส์บอสสักหน่อยซึ่งก็ไม่รู้ว่าบอสจะชอบของขวัญที่ซันให้หรือปล่าว
...เมื่อถึงเวลานัด เป็นช่วงตอนเย็น มีไฟจากเสาไฟฟ้าสลัวๆ บอสมารอแล้ว...
แต่สิ่งที่ซันไม่อยากให้เกิดมากที่สุดก็มาเกิดขึ้นจนได้ คือของขวัญที่สั่งไว้มันยังมาไม่ถึง ซันก็เลยโทรหาบอสแล้วยกเลิกนัด
"บอส..ก..กูขอโทษนะ คือ….ไม่มีไรๆ"
"มึงเป็นอะไรเนี่ยไอ้ซัน"
"เอิ่ม…แม่กูไม่ให้ไปว่ะ"
"เอ้าไอ้ควาย กูอุตส่าห์มารอ ก็ว่าทำไมมึงไม่มา ไอสัส"
...บอสไม่ค่อยพอใจและผิดหวัง พร้อมด่าซันไปด้วย...
"เออๆ กูขอโทษละกัน เดี๋ยวมึงมาใหม่พรุ่งนี้นะกูมีอะไรจะให้มึงด้วย5555"
...นัดใหม่ช่วงเย็นเหมือนเดิม แต่ท้องฟ้าที่เคยเป็นสีคราม ดันถูกแต่งแต้มให้กลายเป็นสีส้ม...
คราวนี้ซันมาถึงก่อนถือถุงกระดาษด้านในมีกล่องของขวัญห่ออย่างดี สักพักบอสก็ขับมอเตอร์ไซด์มาจอดข้างๆ ทั้งคู่นั่งอยู่ริมฟุตบาท นั่งมองท้องฟ้าที่เริ่มมีดาวโผล่ขึ้นมาบนท้องฟ้าทีละนิด
"ไอ้บอสมึงลองนับดิว่าเราเป็นเพื่อนกันมากี่ปีแล้ว"
"กูว่า….17 ปีละนะ ทำไมวะ มึงถามทำไม"
"ไม่มีอะไรหรอก วันนี้กูมีอะไรจะให้ด้วยแหละ"
ซันแอบเชื่อมบลูทูธกับหูฟังและเปิดเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยูแต่กดสตอปไว้ก่อน จากนั่งก็ให้บอสเปิดกล่องของขวัญจึงพบว่ามันเป็นหูฟังไรสายที่ตนอยากได้มานานแล้ว ซันนำหูฟังใส่ที่หูของบอสแล้วเปิดเพลง บอสจากที่โกรธซันเมื่อวานก็หายโกรธเป็นปลิดทิ้งทันที พร้อมบอกขอบคุณ
"สมใจมึงยังไอ้บอสหูฟังอันนี้แพงนะมึง กูสั่งมาแต่เมื่อวานมันยังไม่มาส่ง"
"ขอบคุณมึงนะที่ซื้อให้กู กูก็มีอะไรจะให้มึงนะ แต่มันอยู่ในห้องกูอะ"
ซันพอได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันทีลุ้นว่าสิ่งที่จะให้ตนนั้นมันคืออะไรกันแน่ ไม่นานบอสก็พาซันมาถึงบ้านโดยให้ซันซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์แล้วบอสเป็นคนขับ ระหว่างทางก็มีลมหนาวที่เย็นยะเยือกพัดมา
"บอสกูหนาวจังกูขอกอดเอวมึงหน่อยได้มั้ย"
...เมื่อพูดเสร็จซันก็กอดเอวของบอส...
บอสเมื่อรู้ว่าซันกอดเอวของตนก็รุ้สึกเขินจนไม่มีกระจิตกระใจจะขับรถแต่ต้องเก็บอาการไว้ก่อน เมื่อถึงบ้านแล้วบอสก็พาซันเข้าห้องทันที โดยที่ของขวัญที่บอสจะให้ซันนั้นมันไม่ใช่ของที่เป็นชิ้นเป็นอัน
"ไอ้ซันมึงแม่งโคตรเพอร์เฟคเลยว่ะ ทั้งรูปร่าง หน้าตาที่โคตรน่ารักแบบนี้"
"ห้ะมึงเป็นไรเนี่ย มึงเติมเยอะหรอตื่นๆ!!"
...ตอนนั้นบอสไม่พูดไม่จาอะไรแล้วแล้วผลักซันขึ้นเตียงและล๊อคห้องทันที...
บอสในตอนนี้กำลังขึ้นคร่อมคนที่เป็นเพื่อนอย่างซันอยู่พร้อมกำลังถอดเสื้อของตนจากนั้นก็ค่อยๆ ปลดกระดุมทีละเม็ดของซันออกอย่างช้าๆ ร่างกายน้อยๆของซันมิอาจแม้แต่จะขัดขืนบอสได้เลย ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบมีแต่เสียงของซันที่พูดพยายามขัดขืนบอสอยู่ บอสถอดกางเกงออกต่อมาก็ถอดกางเกงของซันตามด้วยเช่นกัน
"บอสหยุดนะ คิดจะทำอะไรวะ"
"กูอยากทำตามสิ่งที่กูเคยเห็นในหนังโป๊แค่นั้งเอง"
ทุกอย่างเป็นไปตาแผนที่บอสคิดเอาไว้ทุกอย่าง บอสเริ่มใช้ยาหล่อลื่นและคร่อมซันอีกครั้ง บอสกระชากผมของซันเข้ามาแล้วใช้ปากจูบซันแล้วแลกลิ้นเอาจนซันเกือบขาดอากาศหายใจ แล้วเลียไล่ลงมาที่คอแล้วดูดคอจนเกิดรอยแดงๆที่คอซัน
ต่อมาบอสเริ่มสอดใส่แล้วกระหน่ำรัวๆ พร้อมจูบซันไปด้วย
"อึก..อึก.. อ.. บอสอ๊าาส์.ซี้ดดด…อ๊ะส์..กูเจ็บนะบอส อ้าาาาาส์"
ซันตกใจที่ตนส่งเสียงประหลาดๆออกมาจึงเอามีปิดปากไว้แน่นแต่ก็ทำไมได้เพราะบอสจะจูบเขานั่นเอง ความรู้สึกตอนแรกมันเจ็บมากๆ แต่พอทำไปนานๆก็เจ็บน้อยมากๆแต่มีความรู้สึกร้อนวูบวาบเข้ามาในร่างกายนี่หรือความ เสียว…
"แค่นี้ก็ร้องละหรอ กูโคตรเสียวเลยว่ะไอ้ซันคืนนี้ยังอีกยาวนะ ไม่สิ ถึงเช้าเลย อ้าาา"
"อ้าาาส์…กูเคยเจ็บสะที่ไหนล่ะ..ก..กูเสียวมากเลยอะ อ๊าาส์..ซี้ดดด"
"ทนอีกแปปนะกูจะแตกแล้ว อึก อ่าาาห์"
แฮก แฮก ทั้งสองเหนื่อยกันสุดๆยังไม่ทันใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก็นอนหลับบนเตียงเดียวกันไปแล้ว ซันไปนอนซุกอกของบอสซันรู้สึกว่าอกนี้นอนสบายที่สุดเลย บอสคิดว่านี่อาจจะไม่ใช่ความรักที่มีให้เพื่อน แต่นี่เป็นความรู้สึกรักแบบแฟน..
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
