คู่หมั้นของท่านประธานตอน ๑
...------- บริษัท JT --------...
"ข้าวหอมเข้ามาหาผมในห้องทำงานหน่อย"เสียงจากคุณคู่หมั้นที่นั่งทำงานอยู่ภายในห้องร้องตะโกนเรียกหญิงสาวหน้าห้องทำงานของตน
"มีอะไรไหมคะบอส"หญิงสาวตอบกลับมาหาคู่หมั่นของเธอทันทีแต่กลับไม่มีสัญญาณตอบรับจากบอสของเธอ
"ถ้าไม่มีงั้นฉันไปแล้วนะคะ"
ระหว่างที่หญิงสาวหันหลังและกำลังจะเดินออกไปจากห้องก็มีเสียงถอนหายใจเสียงดังขึ้นมาพร้อมกับคำพูดที่ทำเอาเธอเองนั้นยังหลุดหัวเราะให้กับสิ่งนั้น
"เห้อ!! อะไรๆก็บอสทั้งๆที่อยู่ด้วยกันสองคนแล้วแท้ๆ"
"พี่ธาราน้อยใจหนูเหรอคะ"ข้าวหอมว่าจอบแล้วจึงเดินไปล็อกประตูห้องก่อนที่จะเดินมานั่งลงบนตักของธารา
"มันน่าน้อยใจไหมละ"
"ทำไมคนแก่แถวนี้น้อยใจเก่งจัง"
"พี่ยังไม่แก่หรอกนะไอ้หมู"
"ไม่หมู"ข้าวหอมว่าจบแล้วหันไปทำท่าทีไม่พอใจใส่ธารา
"ทำยังไงถึงจะหายน้อยใจคะ บอกน้องหน่อยได้ไหม"
ธาราได้แต่อมยิ้มอยู่ในใจเนื่องจากถูกคนที่อยู่ตรงหน้าออดอ้อนซึ่งปกติแล้วข้าวหอมจะไม่ออดอ้อนเท่าไหร่แต่วันนี้มาแปลกมาก
"งั้นเรามาทำเรื่องอย่างว่ากันไหมคะ"ธาราเอ่ยปากชวนคนน้องแต่คนน้องกลับทำหน้างงๆ
"เรื่องอะไรเหรอคะข้าวหอมไม่รู้เลยจริงๆ"
"พี่ไม่เชื่อหรอกว่าเราไม่รู้ไอ้หมู"
"นี่หนูโกหกพี่ไม่เนียนเหรอคะเนี่ย"
"คิดว่าเนียนเหรอคะไอ้หมู"ธาราไม่พูดอย่างเดียวแต่มือของธารานั้นก็เลื้อยอย่างกับปลาหมึกไปในตัวอีกด้วย
"มือพี่นี่อยู่ไม่ค่อย..อ่าส์"
"หนูมีอารมณ์แล้วเหรอคะพี่ยังไม่ได้ทำอะไร"
"อ่าส์..พี่ทำ...อ่า...แล้ว"ในระหว่างที่คนน้องกำลังตอบกลับคนพี่นั้นก็มืออยู่ไม่นิ่งเป็นอย่างมากมือค่อยๆลูปวนตรงกลีบกุหลาบที่ค่อนข้างนวนจนมีน้ำสีขาวขุ่นค่อยๆไหลออกมา
"อื้อออส์..."
ความเสียวซ่านพุ่งเข้าสู่ร่างกายของคนน้องอย่างรวดเร็วเนื่องจากธาราได้ยื่นนิ้วมือของเค้าเข้าไปเบิกทางจากหนึ่งนิ้วก็เพิ่มขึ้นเป็นสองนิ้วแล้วค่อยๆขยับเข้าออกตามจังหวะ
"อ้ะ.....อ๊าาาาส์"
ข้าวหอมพยายามที่จะกลั้นเสียงร้องของตัวเค้าเอาไว้แต่ชายหนุ่มก็ยิ่งทำให้เร็วขึ้นตามจังหวะพร้อมยังพูดขึ้นว่า
"หนูอย่ากลั้นเสียงเอาไว้สิคะ ปล่อยมันออกมาเลยไม่ต้องกลัวใครจะได้ยิน"
ในเวลาเดียวกันตัวคนพี่นั้นพูดบอกคนน้องก็ยังเร่งความเร็วให้ถึงจุดขีดสุดจนคนน้องนั้นได้แต่ส่งเสียงหวานอันไพเราะออกมา
"อ้ะ..."
"พี่ขา~เร็วกว่านี้ได้ไหมคะ"
"อ้ะ....อย่าโดนตรงนั้นนะ"
คนพี่รู้ทันทีว่าจุดนั้นคือจุดอะไรจึงแกล้งคนน้องต่ออย่ามีความสุข
"ห้ามโดนตรงนี้เหรอคะ.. ทำไมน้องถึงห้ามพี่น๊า~~"
คนพี่จึงแกล้งน้องโดยการทำโดยจุดเสียวของน้องหลายๆครั้งจนคนน้องใกล้เสร็จภารกิจ
"อ้ะ...อ้ะ...เร็วกว่านี้ได้ไหมคะ"คนน้องออดอ้อนคนพี่ด้วยน้ำเสียงที่หวานคนพี่ก็เลยจัดการตามคำสั่งคนน้อง
"อ้ะ...อ้ะ..อ้ะ"
"ใกล้เสร็จแล้วเหรอคะ"
"ใช่.....อ้ะ...ค่ะ....อ้ะ"
"อ้ะ...อ้ะ..อ๊าาาาส์"
ถึงตาพี่แล้วนะคะข้าวหอมต่อไปข้าวหอมต้องทำให้พี่บ้างแล้วและ
คู่หมั้นของท่านประธานตอน ๒
...-----------------------------------------...
หลังจากชายหนุ่มพูดจบก็อุ้มหญิงสาวเข้าไปในห้องนอนที่มีอยู่ภายในห้องทำงานของเค้าทันที
"มาเริ่มกันเลยไหมคะหนู"
"หนูก....กลัว"
"ไม่ต้องกลัวปล่อยใจให้สบาย"
หลังจากพูดจบชายหนุ่มก็เริ่มชักแก่นกายของตัวเองอยู่สองถุงสามครั้งหลังจากนั้นมือไม้อันแสนสนก็ได้เลื่อนขึ้นไปรูปไร้ที่ตัวของหญิงสาวอีกทั้งยังเลื่อนมือลงมาข้างล่างจนถึงกลีบกุหลาบแล้วใช้นิ้วมือลูปวนไปวนมาอยู่หลายครั้งจนหญิงสาวร้องออกมา
"อื้อออออ"
ชายหนุ่มจึงไม่รอให้มันช้าไปกว่านี้จึงค่อยๆบรรจงเสียบแก่นกายเข้าไปในช่องกลีบกุหลาบ
"อ้ะะ..เจ็บ"
"อีกสักพักก็ไม่เจ็บแล้วนะ"
"อ๊าาส์ซี้ดดด"
"ทนเจ็บอีกนิดหนึ่ง"
"ซี้ดดด...พี่ก็เจ็บเหมือนกันค่ะที่โดนของหนูตอดรัดแน่นขนาดนี้"
"อื้อส์...อ้าส์"
"อ้ะ...อ้าสส์"
"เบากว่านี้หน่อยได้ไหมคะหนูเจ็บไปหมดแล้ว"
"เบากว่านี้ไม่ได้หรอก....ถ้าให้แรงกว่านี้พี่ทำได้"
น้องได้แต่โยกไปตามจังหวะเดียวกับคนพี่เนื่องจากสู้แรงไม่ไหว
เสียงดูดปากกันระหว่างสองคนได้ดังก้องกังวานไปทั่วห้องพอๆกับเสียงเนื้อกระแทกเนื้อ
"อ้ะะ...อ้ะะะ"
"เร็ว...กว่านี้...อ้ะ..อ้ะ"
"ได้เลยค่ะหนูพี่จะจัดการให้ตามคำขอ"
"อ้ะ..อ้ะ..อ้ะ..อ้ะ"
"อ้ะ...อ๊าสสสสส"
"หนูเสร็จแล้วเหรอคะ.....แต่พี่ยังไม่เสร็จเลย"
หลังจากนั้นชายหนุ่มก็ได้บรรเลงรักอันเร่าร้อนจนถึงขั้นที่เขาพอใจแล้ว
"นอนหลับสบายเชียวไอ้หมูเอ๋ย"
"อื้อออ...อย่ากวน"
"ไม่กวนค่ะ...นอนนะ"ไม่ว่าปล่าวเอามือไปลูบหัวให้คนน้องได้นอนหลับอย่างสบาย
"ตัวรุมๆตื่นมาต้องกินยานะคะไอ้หมู"
"อื้ออออ"
"ถ้าร้องไห้ตอนกินยาจะตีให้เลยนะ"
"ม่ายร้อง~~"
"จำคำพูดตัวเองไว้ด้วยละ"
ชายหนุ่มเห็นคนน้องเงียบไปไม่ตอบกลับมาก็เลยเลือกที่จะเดินออกไปนั่งเคลียร์งานที่โต๊ะทำงานของเขา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงผู้หญิงคนนึง "ขออนุญาตเข้าห้องค่ะท่านประธาน"
"ท่านประธานคะยัยเลขาหน้าห้องหายไปไหนก็ไม่รู้ลี่อิงเลยต้องเอาเอกสารเข้ามาให้ท่านเองทำหน้าไม่สมกับเงินเดือนที่ท่านประธานให้เลยใช้ชีวิตลอยหน้าลอยตาไปวันๆแถมวันนี้หายไปไหนก็ไม่รู้อีก"คำพูดที่ถูกผ่นออกมาจากปากของหญิงสาวผู้ที่อยู่ตรงหน้า
"เอามาให้เสร็จแล้วก็ออกไป"
"แล้วก็อย่าลืมล็อกประตูให้ผมด้วย"
คำพูดที่ทำเอาหญิงสาวหน้าชากันไปข้างหนึ่งเลยทีเดียวเพราะตอนแรกเข้าคิดว่าท่านประธานจะเล่นกับเขาด้วยแต่ดันไม่เป็นอย่างที่คิดไว้จึงต้องรีบเดินออกไปจากห้อง
"หึ้ย...ทำไมท่านประธานเรื่องมาอย่างงี้วะไม่เป็นอย่างที่คิดเอาไว้"
"คราวหน้าก็เอาใหม่สิ"เสียงหญิงสาวอีกคนปรากฏขึ้น คนนั้นคือหัวหน้าฝ่ายบัญชีเธอชื่อครีมมี่
"เป็นครั้งใคร...มายุ่งอะไรด้วย"
ว่าจบแล้วก็เดินออกไปทำเอาคนที่ยืนอยู่หน้าเหวอไปเลย
ในอีกฟากฝั่งหนึ่งชายหนุ่มได้ยืนแอบฟังคำพูดของหญิงสาวทั้งสองคนก็หลุดขำออกมาในห้องทำงานของเขาเอง
คู่หมั้นของท่านประธานตอน ๓
...----------------------------------------...
หลังจากชายหนุ่มหัวเราะเสร็จก็เดินกลับเข้าไปในห้องนอนเพื่อปลุกให้คนน้องตื่นจากการนอนอันแสนฝันดีจนคนน้องงอแงออกมาเพราะว่ายังนอนได้ไม่เต็มอิ่ม
"ฮึก......ฮืออ"
"ไม่เอาไม่งอแงนะคะเดี๋ยวเรากลับไปนอนที่บ้านต่อนะ"
"หนูไม่อยากตื่น"
"พี่เข้าใจค่ะ"
"งั้นเรารีบกลับบ้านกันดีไหมคะหนูจะได้ไปนอนต่อเร็วๆ" คำพูดที่ออกมาจากปากคนน้องที่กระทำตัวเหมือนเด็กเวลาอยู่กะบเค้าแค่สองต่อสองมันชั่งน่ารักเหลือเกิน
"พี่ว่าจะพาแวะไปเดินซื้อตุ๊กตาสงสัยน้องคงไม่อยากไปใช่ไหมคะ"
"น้องอยากไป....พาไปนะคะ"พูดเสร็จแล้วทำท่าส่งสายตาปิ๊งๆพร้อมแววตาอันเป็นประกาย
ไงละครับทุกคนใครจะไม่หลงยัยเด็กข้าวหอมนี่กันแค่เจอสายตาก็หลงแล้วขนาดพี่ชายของเธอยังหวงยังกับไข่ในหินเลย
"งั้นเราไปกันเลยดีไหมคะ"
"ดีค่ะ" พูดเสร็จก็รีบวิ่งออกไปเลยชายหนุ่มได้แต่ถอนหายใจเนื่องจากน้องคนนี้มันซนมากๆเลยละ
"อย่าวิ่งสิคะ....เดี๋ยวล้มนะ"พูดยังไม่ทันขาดคำก็ได้ยินเสียงตุ้บดังทั่วทั้งชั้นเลย
"อ้ะะ..เจ็บจังเลย"
"เห็นไหมพี่บอกแล้วเจ็บตัวเลยเนี่ย"
"เรารับลงลิฟต์กันดีกว่าเดี๋ยวไปช้าแล้วห้างปิด"
คนน้องพูดจบแล้วก็ยังคงรีบวิ่งไปกดลิฟต์เพื่อที่จะลงไปชั้นที่จอดรถเอาไว้แล้วรีบเร่งให้คนพี่ขับรถไปอย้างไว
...--------ห้างสรรพสินค้า--------...
เมื่อถึงโซนร้านขานตุ๊กตาคนน้องก็รีบวิ่งพุ่งเข้าใส่ทำเอาคนที่อยู่รอบข้างมองมาด้วยความเอ็นดูให้กับคนน้องเป็นอย่างมาก
"น้องอยากได้ตัวไหนคะ"เป็นคนพี่ที่เริ่มเอ่ยปากถามคนน้อง
"น้องอยากได้กระต่ายค่ะที่บ้านน้องมีเป็นคอลเล็คชั่นเลยนะ"
"ถ้าน้องจะเอากระตาย...น้องก็จะอดได้ตัวอื่นนะคะ"
"ทำไมหรอคะ"
"เพราะว่ากระต่ายมันตัวใหญ่"
"มันตัวใหญ่แล้วทำไมหรอคะมันเกะกะหรอ"น้องพูดจบพร้อมทำหน้าตางงใส่
"งั้นเรามาทำข้อตกลงกันดีกว่าค่ะ"
"ข้อตกลงว่าอะไรหรอคะ"
"ถ้าน้องจะซื้อตัวใหญ่พี่อนุญาตให้ซื้อได้ตัวเดียวแต่ถ้าน้องซื้อตัวเล็กพี่ให้ซื้อได้หลายตัว"
"ทำไมหรอคะ"
"เพราะว่าทุกวันนี้ตุ๊กตาที่น้องซื้อไปมันจะเต็มห้องแล้วอีกนิดเราจะนอนกันยังไงละคะ"
"งั้นก็ได้ค่ะ"
"ถ้าน้องอยากซื้อตัวใหญ่หลายๆตัวเห็นทีต้องเอาตัวเล็กที่มีอยู่ในบ้านไปบริจาคให้เด็กๆที่บ้านเด็กกำพร้าแล้วละ"
"ทำไมเราต้องเอาบริจาคด้วยละคะ"
"เราเอาไปแบ่งให้น้องๆที่ไม่ได้โอกาสมีของพวกนี้ไงคะ...เรามีโอกาสที่จะซื้อมันแต่น้องๆเค้าไม่มี"
"โอเคค่ะ...น้องเข้าใจแล้ว"
"ไว้วันหลังเราเอาตุ๊กตาที่น้องไม่ค่อยได้ใช้ไปบริจาคกันนะคะ"รนน้องเอ่ยปากชวนคนพี่หลังจากฟังคนพี่ได้พูดเสร็จ
"งั้นวันหลังเราค่อยมาซื้อกันอีกรอบนะคะ"คนพี่เอ่ยปากบอกน้องทันทีเนื่องจากดูท่าทีของน้องแล้วว่าใจของน้องล่องลอยกลับไปถึงบ้านแล้วเพราะว่าจะคัดแยกตุ๊กตาที่ไม่ได้ใช้
"แล้วเราซื้อของเล่นไปบริจาคด้วยได้ไหมคะ"น้องถามคนพี่ระหว่างทางที่เดินกลับไปที่รถเพื่อที่จะกลับบ้าน
"ได้ค่ะ"คนพี่เป็นสายสัพพอร์ตอยู่แล้วด้วยจึงตอบไปแบบนั้น
"งั้นคืนนี้เรากลับไปนอนกันค่ะแล้วพุ่งนี้ค่อยตื่นมาเก็บตุ๊กตา"คนพี่ต้องเอ่ยคำนี้เพราะว่าไม่งั้นคืนนี้น้องคงจะไม่ได้นอนเป็นอันแน่
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
