...โรงเรียนวิทยาลัย(ชายล้วน)ชื่อดังแห่งหนึ่ง เป็นโรงเรียนระดับประเทศที่ถือว่าเข้ายากมาก มีการแข่งขันค่อนข้างสูง ค่าเทอมก็ค่อนข้างแพงสุดๆซึ่งมันแล้วแต่ห้อง แถมกฎระเบียบค่อนข้างเยอะและมีความซับซ้อน...
...ซึ่งในโรงเรียนนี้มีตัวท๊อปอยู่และเป็นหนึ่งเดียวที่เก่งในหลายๆด้าน คือ นิว ชายหนุ่มสูง175เซ็น อายุ19ปี ปี.2/1 ผิวขาวเรียบเนียน ผมสีน้ำตาลเข้มทรงคล้ายทอมหัวไก่ มีใบหน้าเรียวหล่อแต่ก็ปะปนกับความอ่อนหวานที่ลงตัว หน้ากลม คิ้วบาง จมูกไม่โด่ง ตาคม นัยตาสีน้ำเงินเข้ม...
...เขาเป็นเด็กที่เก่งแทบจะ ‘ทุกด้าน!’ เขาได้เกรด4ทุกวิชา ได้รับที่1จากการไปแข่งขันมาแล้วทุกที่! แต่มีแค่สิ่งเดียวที่เขาไม่เก่งเลยก็คือ...กีฬา......
...แต่...ให้ตายสิ...วันนี้วันศุกร์มีเรียนพละ......
...“ฉันล่ะเบื่อวิชาพละเลยจริงๆ”...
...นิวพูดออกมาด้วยความเบื่อหน่ายและเหนื่อยล้า วันนี้เขาใส่ชุดพละสีฟ้าสลับสีชมพู กางเกงขายาวสีดำ รองเท้าผ้าใบสีดำ เขาโยนลูกบาศออกไปอย่างไม่ใส่ใจและเบื่อหน่ายขณะที่เขากำลังพูดคุยกับเพื่อนของเขาในระหว่างที่อาจารย์ยังไม่มา...
...“เอ่อน่า บ่นไปก็ไม่ได้อะไรอยู่ดี”...
...เพื่อนของเขาตอบกลับนิวไปขณะรับลูกบาศก์ที่หล่นลงมาจากการโยนอย่างไม่ใส่ใจของนิว และเพื่อนของเขามีชื่อว่า ‘นาย’ เด็กแว่นของห้องสุดฮอต ถึงจะเป็นเด็กแว่นแต่ก็หล่อไม่เบา...
...ด้วยความที่เขาสูง185เซ็น อายุ19ปี และอยู่ปี2/1ห้องเดียวกับนิว ผิวสีแทน ผมสีดำสนิททรงราวกับทรงผมของทหาร หน้าเรียวเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วเข้ม ตาคมนัยตาสีส้มเข้ม เขาถือลูกบาศก์ไว้ด้วยมือข้างเดียวขณะที่จ้องมองไปยังร่างที่เล็กกว่าเพียงนิดหน่อย...
...นิวบ่นพึมพัมอย่างเยาะเย้ยกับคำพูดของนาย พร้อมแลบลิ้นใส่นายอย่างติดตลกจนทำให้ดวงตาข้างขวาของนายกระตุกขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด เขาถอนหายใจเบาๆด้วยความเหนื่อยล้าที่จะต้องทนอยู่กับเจ้าตัวแสบนี้...
...“เอาเถอะ แลบลิ้นต่อไปนะ ฉันจะไปตัดลิ้นนายออกตอนนี้”...
...นายพูดออกมาเชิงขู่และคุกคามขณะที่เขาจ้องเขม็งมาที่นิว ซึ่งนั้นเป็นเพียงแค่ทำให้นิวหัวเราะออกมาเบาๆอย่างขบขัน เขากอดอก สบัดก้นใส่นายอย่างติดตลกและเขายังคงแลบลิ้นใส่นายต่อไป...
...“เอาสิ ฉันรู้ว่านายไม่กล้า ฮ่าๆๆๆ”...
...นิวพูดออกมาด้วยความท้าทาย เขาไม่กลัวที่จะเล่นกับเพื่อนของเขาเพื่อลบความเบื่อหน่ายนี้ออกไป นายพ่นลมหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิด เขายกมือขึ้นมาดัดแว่นให้เข้าที่ราวกับเก็กหล่อก่อนจะเริ่มก้าวเท้าเข้าไปหาเพื่อนตัวเล็กของเขา แต่จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นมาทำให้เขาหยุดชะงัก...
...“เอาล่ะนักเรียน!! เลิกเล่นแล้วมาเข้าแถวกันได้แล้ว!!!”...
...เสียงของอาจารย์ดังสนั่นไปทั่วอาคารอเนกประสงค์ เสียงสะท้อนเบาของอาจารย์ทำให้ทุกอย่างเงียบลง กิจกรรมทุกๆอย่างที่นักเรียนกำลังทำอยู่ก็หยุดลงทันทีก่อนจะเริ่มค่อยๆเดินเข้าแถวกัน นายกับนิวมองหน้ากันด้วยสีหน้าที่แตกต่างอย่างเห็นได้ชัด...
...นายกับนิว:“กะไว้แล้ว/ว่าแล้วเชียว~”...
...ทั้งสองพูดออกมาพร้อมกัน นายมีน้ำเสียงที่ไม่พอใจและหงุดหงิด เขายังคงแสดงสีหน้าออกมาจริงจัง ส่วนนิวก็ยังคงมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความพึงพอใจและสนุกสนาน...
...“เรื่องนี้เอาไว้ก่อน หลังเลิกเรียนนายโดนฉันฟาดแน่ๆ”...
...นายพูดออกมาอย่างจริงจังและคุกคามขณะที่เขาไม่เคยละสายตาไปจากนิว ส่วนนิวเองก็ดูสนุกกับเรื่องนี้สุดๆ รอยยิ้มที่ขี้เล่นยังคงปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขาเติมแต่งให้ใบหน้าของเขาดูน่ารักและสดใสขึ้นมาทันตา...
...“ไปเข้าแถวกันดีกว่า~ เดี๊ยวอาจารย์ก็ว่าเอาหรอก”...
...นิวเอ่ยพูดขึ้นมา น้ำเสียงของเขายังคงขี้เล่นและอ่อนหวานเล็กน้อยขณะที่เขาเริ่มเดินไปเข้าแถวเหมือนเพื่อนๆคนอื่นๆแล้วปล่อยให้นายยืนคนเดียวอยู่ด้านหลัง นายจ้องมองแผ่นหลังเล็กๆของนิวอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความพ่ายแพ้แล้วก็เดินไปต่อแถวเฟมือนเพื่อนๆคนอื่นๆเช่นกัน...
...↓...
...ทั้งอาคารอเนกประสงค์เต็มไปด้วยเสียงรองเท้าขูดกับพื้นและเสียงสั่งการของอาจารย์ อาจารย์ให้พวกเขาลองเล่นบาศก์กันเอง โดยการแย่งชิงลูกบาศก์และการหลบหลีก เสียงรองเท้าขูดกับพื้นและเสียงผิวที่กระแทกกันล้มลงพื้นบ้างไม่ล้มบ้างก็เป็นเพียงแค่เสียงที่คอยทำลายความเงียบไป...
...↑...
...ชั่วโมงผ่านไป ก็ถึงเวลาพัก นิวกับนายมานั่งพักที่สนามหญ้าใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง เสียงหอบหายใจของนิวดังชัดเจนขณะที่นายเพียงแค่หายใจแรง...
...“แม่* เหนื่อยว่ะ”...
...นิวบ่นออกมาด้วยความหงุดหงิดเหมือนผู้หญิง เขาเอนหลังพิงต้นไม้ เหงื่ออยู่เต็มตัวเขาไปหมดราวกับว่าเขาพึ่งไปโดนการฝึกซ้อมมาอย่างหนักหน่วง นายเพียงแค่หายใจแรงก่อนจะเริ่มค่อยๆสงบลง เขายื่นขวดน้ำเย็นให้นิวไปเผื่อจะช่วยลดความเหนื่อยลงได้บ้าง...
...“ขอบใจ”...
...นิวกล่าวออกมาขณะที่ยังคงหอบหายใจอยู่ เขารับน้ำจากนายมาแล้วเริ่มเปิดฝาดื่ม นายหันมามองนิวขณะที่นิวกำลังดื่มน้ำ ดวงตาสีส้มเข้มของเขากวาดมองไปทั่วร่างกายของนิวก่อนจะไปหยุดอยู่ตรงจุดๆหนึ่ง เขาเอื้อมมือออกมาและใช้นิ้วจิ้มเบาๆที่เอวของนิว...
...อืม...จริงด้วยแหะ...
...“ทำไมเอวนายบางจัง?”...
...นายถามอย่างสงสัยขณะที่เขาใช้มือลูบเบาๆที่เอวของนิว แต่จู่ๆนิวก็สำลักน้ำออกมาเมื่อได้ยินคำถามนั้น นิวไอออกมาเล็กน้อยก่อนจะหันควักไปมองนายด้วยใบหน้าที่แดงก่ำขณะที่เขาเริ่มโวยวาย...
...“แค่กๆ- และ-แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายกันเล่า!?!? ทำไมถึงได้ถามคำถามบ้าๆแบบนั้นออกมา ห๊ะ!? แล้วเลิกจับเอวฉันสักที!!”...
...นิวโวยวายด้วยความไม่พอใจแล้วปัดมือของนายออกจากเอวของเขา เขาจ้องเขม็งมาที่นายเหมือนแมวกำลังข่มขู่ แต่นั้นกลับทำให้นายยิ้มออกมาบางๆแล้วเอื้อมมือไปยีผมของนิวแทนด้วยความเอ็นดูเพื่อนตัวน้อยของเขา...
...แต่...เอ๊ะ ลืมไปเลยว่าต้องลงโทษเจ้าตัวแสบ แต่ชั่งมันเถอะ มันทำตัวน่ารักขนาดนี้ใครจะกล้าไปโกรธล่ะ...
...นิวเพียงแค่พองแก้มออกมาด้วยความหงุดหงิดเหมือนเด็กๆแล้วกอดอก คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันพยายามบ่งบอกว่าไม่ชอบที่นายทำเช่นนี้ แต่นั้นทำให้นายมองว่านิวเหมือนแมวน้อยกำลังโกรธทำให้เขายีผมของนิวมากขึ้นจนยุ่งเหยิง...
“นายกำลังทำให้ฉันตายจริงๆนะเพื่อน เพราะความน่ารักของนายเนี่ย”
...นายพูดออกมาอย่างขบขันขณะที่ยังคงยีผมเพื่อนของตนอย่างเอ็นดู นั้นทำให้นิวทำหน้าบูดบึ้งน่ารักๆมากขึ้นเท่านั้น และนายก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบาๆกับท่าทางที่เหมือนเด็กๆของนิว...
...น่ารัก...น่ารักจังโว้ยยยยย...
...นายคิดในใจขณะที่เขายังคงเอ็นดูเพื่อนของเขาต่อไป แต่ไม่นานหลังจากนั้นเสียงเพลงก็ดังขึ้น บ่งบอกถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว ทำให้นายหยุดชะงักทันที ยิงเองก็เบิกตากว้างออกมาด้วยความดีใจ ในที่สุดก็เลิกเรียนสักที!!!!...
...“เอาล่ะ ดูเหมือนว่าจะถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว ในที่สุดวันเสาร์ก็มาถึง!”...
...นิวกล่าวออกมาด้วยความดีใจสุดๆ นายหัวเราะออกมาเบาๆกับความตื่นเต้นของนิว นายค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้วใช้มือปัดฝุ่นที่กางเกงออกจากนั้นก็ยื่นมือออกไปเพื่อให้นิวจับมือของเขา เขาจะได้ช่วยพยุงได้...
...นิวยิ้มออกมาเล็กน้อยอย่างขี้เล่นก่อนจะจับมือของนายและยืนขึ้น เขาปัดฝุ่นจากกางเกงออกก่อนที่ทั้งสองจะเริ่มเดินและมุ่งหน้าออกไปยังทางออกของโรงเรียนเพื่อกลับบ้าน...
...ระหว่างทางทั้งสองก็คุยไปเรื่อยตามปกติ นิวนั่งรถเมย์กลับบ้าน ส่วนนายก็กลับรถแท็กซี่ หลังจากที่รถมาถึงทั้งสองก็แยกย้ายกันเพื่อกลับบ้านไปพักผ่อนในช่วงวันหยุดที่ใครหลายๆคนก็โหยหา...
...ในช่วงวันเสาร์ วันหยุดของใครหลายๆคนในช่วงวัยเรียน บางครั้งก็จะมีบางส่วนไปเรียนพิเศษหรือทำงานต่างๆที่ได้รับมอบหมายมาจากโรงเรียน...
...แน่นอนว่านิวก็นอนพักผ่อนอยู่ที่บ้านในการนอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอในช่วงเช้า...
...และเมื่อเวลาผ่านไปไม่กี่นาที ร่างบางก็ค่อยๆตื่นขึ้นมา เขาลุกขึ้นนั่งบนเตียงโดยที่ดวงตายังคงปิดอยู่ เขาเอามือยีผมสีน้ำตาลเข้มของตัวเองเบาๆจนยุ่งเหยิง เพื่อสางความง่วงนอนออกไป...
...ดวงตาของเขาค่อยๆเปิดขึ้นครึ่งหนึ่ง เผยให้เห็นดวงตาสีน้ำเงินเข้มของเขากวาดมองไปรอบๆห้องด้วยความมึนงงเล็กน้อยจากความง่วงนอน...
...จากนั้นเขาค่อยๆขยับตัวไปข้างๆขอบเตียง แล้วพยุงตัวเองขึ้นจากเตียงอย่างช้าๆ เขาเหลือบมองนาฬิกาบนผนังห้องเล็กน้อยและสังเกตเห็นว่าตอนนี้เป็นเวลา09:14น. แล้ว...
...เขาจึงตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องน้ำและเริ่มอาบน้ำชำระสิ่งสกปรกออกจากร่างกาย เสียงน้ำจากฝักบัวดังชัดเจนในห้องน้ำที่สามารถเป็นข้อพิสูจน์ได้ว่ามีคนกำลังใช้ห้องน้ำอยู่...
...ไม่นานประตูห้องน้ำสีขาวก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นชายร่างบางจากด้านหลังประตูที่กำลังเปลื่อยกายแค่ด้านบน ส่วนด้านล่างก็ห่อหุ้มด้วยผ้าขนหนูสีขาวสะอาดนุ่มที่คอยปกปิดส่วนล่างเอาไว้ ด้านบนก็เผยให้เห็นผิวที่ขาวเรียบเนียนนุ่มและเปียกโชกไปด้วยน้ำทำให้ดูเซ็กซี่และเร้าใจ...
...เขาก้้าวเท้าออกมาจากห้องน้ำแล้วเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าขนาดกลาง ก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือออกไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้าแล้วปรากฏให้เห็นเสื้อผ้ามากมายหลากสีภายในตู้ จากนั้นเขาก็เริ่มมองหาเสื้อผ้าที่จะสวมใส่ในวันนี้...
...เมื่อเขาเลือกเสื้อผ้าได้แล้วขณะที่กำลังจะสวมใส่อยู่นั้น จู่ๆโทรศัพท์ของเขาก็เกิดสั่นขึ้นมา เขาสวมใส่เสื้อผ้าเสร็จก็ยื่นมือออกไปตรวจดูและเช็คโทรศัพท์ ทันทีที่เขาเปิดเครื่องก็มีการแจ้งเตือนข้อความของนายขึ้นมา นิวจึงกดแจ้งเตือนแล้วอ่านข้อความของนาย...
...นายส่งข้อความมาเมื่อ2นาทีที่แล้ว...
...นาย: “เฮ้ เจ้าลูกแมว บ่ายนี้ไปตลาดกันไหม?”...
...นิวตอบกลับข้อความของนาย...
...“หืม? บ่ายนี้หรอ กี่โมงอ่ะ” :นิว...
...นาย: “16:30น.”...
...“อืม โอเค ไป” :นิว...
...หลังจากนั้นพวกเราก็นัดสถานที่ เวลาและสิ่งที่จะซื้อภายในตลาด รายการก็ไม่มีอะไรมาก แค่ไปเดินเล่นในตลาดแล้วซื้อของกินเล่นและของตุนไว้ที่บ้าน...
...ซึ่งระหว่างที่นิวกำลังรอเวลาที่จะไปตลาดกับนายอยู่นั้น เขาก็เอื้อมมือออกไปหยิบหนังสือจากนั้นเขาก็ล้มตัวนอนลงบนเตียงแล้วอ่านหนังสือเพื่อฆ่าเวลา...
...ในแต่ละชั่วโมงนิวมักจะทำอย่างอื่นนอกจากอ่านหนังสือบ้าง เช่น เล่นโซเชียลในโทรศัพท์ วาดรูปและเล่นกีต้าร์ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องว่างด้วยความที่นิวชอบหาอะไรทำอยู่เสมอ ...
...เวลาผ่านไปเป็นชั่วโมงจนกระทั่ง16:28น. นิวเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นออกจากที่นั่งแล้ววางกีต้าร์ลงข้างๆผนัง ...
...เขาหยิบเสื้อแจ็คเก็ตสีน้ำเงินขึ้นมาใส่ พร้อมหมวกแก๊ปสีดำ และพอเขาสวมใส่เสร็จเขาก็มองว่ามันหล่อและดูดีสุดๆแม้ว่าความเป็นจริงแล้วเขาจะดูน่ารักมากขึ้นกว่าเดิมก็ตาม...
...เขาจัดเสื้อให้เข้าที่ก่อนจะเริ่มเดินออกมาจากหอพักของโรงเรียน เขาเริ่มเดินตรงไปยัังเป้าหมายหรือก็คือตลาด ซึ่งตลาดก็อยู่ใกล้ๆโรงเรียนนี่เอง ...
...ผ่านไปเพียงไม่กี่นาทีนิวก็ได้เดินมาถึงหน้าทางเข้าของตลาด ก็พบกลับนายที่กำลังยืนรอนิวอยู่ นิวเดินไปหานายแล้วทักทายนายตามปกติ...
...“ดูเหมือนนายจะมาสาย นะเจ้าลูกแมว”...
...นายเอ่ยขึ้นมาขณะเหลือบมองนาฬิกาข้อมือซึ่งตอนนี้เป็นเวลา16:50น.แล้ว นิวหัวเราะออกมาเบาๆและยกมือขึ้นตบไหล่นายเบาๆอย่างขี้เล่น...
...“เอาน่าๆ นายอย่าไปจริงจังกับมันมากเลย ทำไมนายเอาแต่เรียกฉันว่าลูกแมว?”...
...นิวพูดออกมาอย่างติดตลกและเขาก็ยิ้มแป้นออกมาพร้อมตั้งคำถามกับนาย นายกระแอ่มในลำคอเบาๆก่อนจะตอบคำถามของนิวไป...
...“ก็เพราะนายเหมือ-... ช่างมันเถอะ”...
...นายกำลังจะตอบคำถามของนิวไปแต่กลับหยุดชะงักทันทีเมื่อตระหนักถึงบางอย่างเขาจึงตัดคำพูดนั้นออกไปแล้วเริ่มเดินเข้าไปในตลาด โดยที่นิวยืนหัวเราะคิกคักคนเดียวเบาๆด้วยความขบขันก่อนจะเริ่มตามนายไป...
...ในตลาดค่อนข้างครึกครื้น ผู้คนมากมายเดินผ่านไปผ่านมาเบียดเสียดสีกันบ้าง เสียงของพ่อค้าแม่ค้าและเหล่าผู้คนดังสนั่นไปทั่วตลาดทำให้ตลาดไม่มีความเงียบสงบเหลืออยู่เลย บรรยากาศในช่วงตอนเย็น อากาศเย็นๆพัดผ่านมาเบาๆ แสงสีส้มจากดวงอาทิตย์ที่กำลังจะไปยังขอบฟ้า ท้องฟ้าสีชมพูเหลืองส้มอย่างสวยงาม เป็นบรรยากาศที่ช่างงดงามจริงๆ...
...นิวกับนายยังคงเดินไปยังทางเดินของตลาด ข้างๆจะมีร้านและซุ้มต่างๆเยอะแยะมากมายไม่ว่าจะเป็นของกินหรือของใช้ก็ตาม ผู้คนเดินสวนกันไปสวนกันมาผ่านนิวกับนาย โดยที่ทั้งสองส่วนใหญ่จะเลือกซื้อจำพวกของกินเล่นและของกินที่เอาไว้ใส่ในตู้เย็น...
...ในระหว่างทางนิวก็หันมาคุยกับนายในขณะที่กำลังเดินอยู่ นั้นจึงทำให้นิวไม่ได้มองทางแล้วเผลอไปเกินชนใครบางคนเข้า นิวหันควักไปมองทันทีว่าเขานั้นเผลอเดินชนใครไป...
...ซึ่งเป็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ใส่เสื้อแจ็คเก็ตสีดำ เสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาด สวมใส่เข็มขัด กางเกงสีดำขายาวและรองเท้าหนังสีดำ แต่กลับมองไม่เห็นใบหน้าของเขาเพราะเขาสวมใส่แมสสีดำ แว่นตาสีดำและหมวกแก๊ปสีดำ...
...ดูทรงแล้ว...ก็หล่ออยู่นะ......
...นิวชะงักไปครู่หนึ่งเมื่อมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา ดวงตาสีน้ำเงินเข้มของเขากวาดมองขึ้นลงสำรวจการแต่งกายของชายร่างสูงใหญ่ตรงหน้า...
...สเป็คเลยอ่-...
...จู่ๆนายก็เอาศอกสะกิดแขนนิวเบาๆทำให้นิวกลับมายังโลกแห่งความเป็นจริง เขาเงยหน้าขึ้นมองชายร่างใหญ่ก่อนจะก้มหัวลงแล้วกล่าวขอโทษไปเยอะเลย...
...ชายหนุ่มร่างใหญ่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขานิ่งเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าเบาๆแล้วเดินจากไปโดยไม่ได้พูดอะไรสักคำซึ่งทำให้นายกับนิวรู้สึกสับสนเล็กน้อยกับท่าทางที่เย็นชาและเฉยเมยของเขา ก่อนที่ทั้งคู่จะหันมามองหน้ากัน...
...“นายเห็นเหมือนฉันใช่ไหม เพื่อน... เขาเย็นชาชะมัด”...
...นิวบ่นออกมาด้วยความสับสนเล็กน้อยพร้อมยกนิ้วหัวแม่มือขึ้นพลางชี้ไปยังทางที่ชายหนุ่มร่างสูงเดินไป นายพยักหน้าเบาๆอย่างเห็นด้วยซึ่งทำให้นิวอมยิ้มออกมา...
...“ฮ่า! นั้นแหละ เพื่อน เขาเย็นชาสุดๆ...แต่...เขาก็มีกลิ่นหอมมากๆเลยล่ะ”...
...นิวพูดออกมาอย่างติดตลก และเอามือไว้ใต้คางพลางทำท่านึกคิด คิ้วของนายถูกยกขึ้นด้วยความสงสัยในคำพูดของนิว...
...กลิ่นหอมงั้นหรอ?......
...“นายหมายความว่าไง...เขามีกลิ่นหอมงั้นหรอ?”...
...นายถามออกมาอย่างสงสัยเพราะเขาไม่ได้กลิ่นอะไรจากชายร่างสูงคนนั้นเลย ทำให้ดวงตาของนิวเบิกกว้างออกมาด้วยความตกใจเมื่อเขาตระหนักถึงบางอย่างได้ เขาหันไปมองนายอย่างกระตือรือร้นและพูดติดอ่าง...
...“ฉ-ฉัน...ฉันหมายถึงอาหารน่ะ! อาหารที่มือของเขาหอมสุดๆ! แหะๆ โอ้! ดูนั้นสิของเล่น!”...
...นิวแก้ตัวออกมาอย่างตระกุกตระกักทำให้นายหรี่ตาลงเล็กน้อยด้วยความไม่เชื่อ นิวเอามือลูบหลังคอตัวเองเบาๆด้ใยความเขินอายก่อนจะเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปที่ร้านของเล่น นิวตรงไปที่ร้านของเล่นและเลือกซื้อของเล่นที่ตนชอบ...
...นายถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วเอามือยีผมของตัวเอง เขาอยากรู้ว่านิวกำลังสื่อถึงอะไร กลิ่นหอม?...จากชายคนนั้น??... บ้าเอ๊ย... เขาพยายามประมวลผลแต่สุดท้ายเขาก็พ่นลมหายใจออกมาด้วยความพ่ายแพ้ก่อนจะเดินตามนิวไป...
...ทั้งคู่เลือกซื้อของกันไปตามตลาด เวลาผ่านไปช้าๆเหมือนชั่วนิรันดร์ ท้องฟ้าค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีดำน้ำเงินเข้ม ดวงอาทิตย์ค่อยๆลับขอบฟ้า ดวงจันทร์จึงขึ้นมาแทนที่ดวงอาทิตย์อย่างช้าๆ ทั้งสองมองสิ่งที่ซื้อมาและมองดูนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลา19:00น....
...ทั้งสองเดินไปยังทางออกของตลาดพลางพูดคุยกันตามปกติอย่างร่าเริงจนทำให้ลืมเรื่องของก่อนหน้านี้ พอทั้งสองเดินออกมาจากตลาดแล้วก็โบกมือลาและแยกย้ายกันกลับบ้านหลับเข้าหอตามปกติของพวกเขาทั้งสอง...
...ในช่วงวันอาทิตย์ เวลา13.39น. ณ ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง...
...บรรยากาศดีๆของวันอาทิตย์วันสุดท้ายของวันหยุด เวลาช่างผ่านไปไวเหมือนเพียงได้แค่หายใจครั้งเดียวเท่านั้น วันนี้นายและนิวมาที่ร้านกาแฟโดยเลือกที่จะนั่งด้านหลังสุดของร้าน...
...พวกเขามาที่ร้านกาแฟเพื่อมานั่งทำการบ้านและอ่านหนังสือ ซึ่งนายก็ทำการบ้านวิชาฟิสิกส์ ส่วนนิวที่ทำการบ้านเสร็จในคาบเรียนอยู่แล้วก็เลือกที่จะนั่งอ่านหนังสือแทน...
...ร้านกาแฟก็ค่อนข้างมีบรรยากาศที่ดีเลยล่ะ ลูกค้าไม่เยอะและไม่วุ่นวายมาก ด้านในของร้านตกแต่งเอาไว้อย่างสวยงามและเป็นระเบียบทำให้ที่นั้นดูสมบูรณ์เหมาะแก่การทำการบ้าน อ่านหนังสือหรือนั่งจิบเครื่องดื่มชิวๆก็ได้...
...ชายหนุ่มทั้งสองยังคงนั่งอยู่ในด้านจิบเครื่องดื่มที่ตนสั่งซื้อมาและทำหารบ้าน/อ่านหนังสือไปด้วย โดยที่นายสั่งเป็นกาแฟดำไม่ใส่น้ำตาล ส่วนนิวก็สั่งเป็นโกโก้ใส่วิบครีมโรยหน้าด้วยผงโอวัลตินสุดน่ารับประทาน...
...ในระหว่างที่ทั้งคู่กำลังทำการบ้านและอ่านหนังสืออยู่นั้น จู่ๆก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินมาหาโต๊ะนิวกับนายด้วยใบหน้าที่แดงก่ำและมีซองจดหมายอยู่ในมือของเธอเอง...
...เธอมีรูปร่างที่เล็ก บอบบางและไร้เดียงสา เธอมีผมสีเนื้ออ่อนและมัดผมรวบไว้อย่างสวยงาม มีดวงตาสีเขียวมรกตกลมโตที่สดใส ริมฝีปากสีชมพูอมแดง ผิวขาว หน้ากลมและมีใบหน้าที่แดงแปร็ดราวกับลูกมะเขือเทศ...
...เธอยื่นซองจดหมายบางอย่างให้นิว มือของเธอสั่นเล็กน้อยด้วยเหตุผลบางอย่าง นิวมองมาที่หญิงสาวสลับไปมาระหว่างจดหมาย ก่อนจะเอื้อมมือออกไปรับซองจดหมายจากเธอ...
...นิ้วของพวกเขาทั้งคู่แตะกันเล็กน้อยทำให้นิวรู้สึกได้ว่ามือเธอสั่นกว่าเดิม และใบหน้าของเธอเริ่มแดงมากขึ้นไปอีก เขาหยิบจดหมายจากเธอมาและเริ่มมองดูหน้าซองก่อนที่เธอจะเริ่มกลับไปนั่งที่เดิมของเธอและคุยอะไรบางอย่างกับเพื่อนของเธอด้วยความตื่นเต้น...
...นายเงยหน้าขึ้นมามองนิวเล็กน้อย สังเกตเห็นความอยากรู้อยากเห็นและสับสนของนิวขณะที่มองมาที่ซองจดหมายที่ได้รับมา รอยยิ้มที่ขี้เล่นปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขาขณะที่เขาเริ่มแซวนิว...
...“ว้าว เพื่อน ดูเหมือนนายจะฮอตมากจนมีสาวมาสารภาพรักเลยหรอเนี่ย ฮ่าๆๆ”...
...นายกล่าวออกมาอย่างติดตลกก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆด้วยความขบขัน ซึ่งนิวก็เพิกเฉยต่อคำแซวของนาย แล้วค่อยๆแกะซองจดหมายออกมา เอาหยิบกระดาษในซองออกมาก่อนจะกางกระดาษออกมาอย่างช้าๆ จากนั้นนิวก็เริ่มอ่านข้อความสั้นๆภายในกระดาษแต่ตกแต่งมาอย่างน่ารัก...
นิวอ่านข้อความในกระดาษอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะสตั้นไป เขาไม่คาดคิดว่ารุ่นน้องที่สนิทด้วยจะมีความรู้สึกกับเขา ทั้งๆที่เขาเองรู้สึกแค่ว่านิวกับรุ่นน้องคนนี้เป็นแค่พี่น้องโดยไม่มีอะไรที่สามารถเป็นมากกว่านั้นได้
ฟึ่บ
“เฮ้! เอาคืนมานะ!”
นิวอุทานออกมาเมื่อจู่ๆนายหยิบกระดาษที่มือของเขาไปโดยไม่บอกไม่กล่าว นิวพยายามจะเอากระดาษคืนแต่นายก็แขนยาวเหลือเกิน ดันหัวนิวให้กดลงไปนั่งบนเก้าอี้เหมือนเคย นิวเลยทำได้แค่กอดอกและพองแก้มออกมาด้วยความไม่พอใจขณะที่ปล่อยให้นายอ่านคำในจดหมายต่อไป
“หึ ดูเหมือนรุ่นน้องคนนั้นจะชอบนายเข้าซะแล้วนะ นิว”
นายพูดออกมาขณะที่มองมาทางนิวด้วยแววตาที่ซุกซนพร้อมรอยยิ้มที่จริงใจบนริมฝีปากของนาย ซึ่งทำให้นิวรู้สึกไม่พอใจมากยิ่งขึ้นไปอีก นิวถอนหายใจออกมาเบาในระหว่างที่พยายามจะควบคุมอารมณ์
“แต่ยังไงก็เถอะ แน่นอนว่าฉันปฎิเสธ”
นิวพูดออกมาอย่างหนักแน่นแน่วแน่ว่าเขานั้นไม่มีความรู้สึกอะไรกับรุ่นน้องคนนั้นเลยแม้แต่น้อย นาวยกคิ้วขึ้นและหัวเราะออกมาเบาๆอย่างขบขันขณะที่ได้ยินคำพูดและการปฏิเสธที่แน่นอนของนิว
“โอ งั้นหรอเพื่อนตัวน้อย ทำไมล่ะ?”
นายเกิดตั้งคำถามมาให้นายซึ่งทำให้นิวสตั้นไปชั่วครู่ ดวงตาสีน้ำเงินเข้มของเขาดูเลิกลั่กขณะที่พยายามหาข้อแก้ตัว เขายังไม่อยากบอกความจริงเกี่ยวกับเพื่อนของเขา เขาแค่...กลัวสูญเสียเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเขาไป
“ก็เพราะฉันไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกับเธอ เธอเป็นรุ่นน้องของฉัน ฉันคิดกับเธอแค่พี่น้องและฉันไม่อยากสูญเสียความสัมพันนี้ไปหรอกนะ”
นิวเอ่ยปากพูดอธิบายออกมาให้นายฟังโดยพยายามทำตัวให้เป็นปกติไม่ประหม่า หัวใจของเขาเต้นแรงโดยหวังว่านายจะเขื่อคำพูดของเขา ซึ่งโดยปกติแล้วนิวปฎิเสธผู้หญิงทุกคนที่เข้าหาเขา นั้นจึงทำให้เขากระวนกระวายใจ
“หืม? งั้นหรอ? ก็ได้ ฉันเชื่อนาย”
...นายพยักหน้าเบาๆและยิ้มออกมาบางๆให้นิวไปซึ่งทำให้ความตึงเครียดของนิวให้ไปอย่างรวดเร็ว เขาถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกที่นายยอมเชื่อคำอธิบายของเขา...
...ขอบคุณพระเจ้า......
...“งั้นเอากระดาษคืนมา ฉันจะติ๊กตรงคำว่าปฎิเสธ และบางทีฉันอาจเขียนคำอธิบายขอโทษไปเล็กๆน้อยๆ”...
...นิวกล่าวขึ้นมา น้ำเสียงของเขาดูผ่อนคลายและสบายใจ นายก็พยักหน้าให้นิวไปก่อนที่จะยื่นกระดาษคืนนิว นิวรับกระดาษจากนายมาแล้วเริ่มหยิบปากกาขึ้นมาและเขียนลงไปในกระดาษที่สารภาพรัก......
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
