@มหาวิทยาลัย
ติ๊ง!!
เสียงข้อความดังจากสมาร์ทโฟนเครื่องหรูของเจ้าหญิง
แด๊ดดี้ที่รัก
: วันนี้แด๊ดติดงานกลับดึกนะครับ กลับถึงบ้านแล้วรีบรายงานแด๊ดด้วย อย่าเถลไถลเล่นซนที่ไหนหล่ะ
อ่านแล้ว
เมื่ออ่านข้อความเสร็จสาวน้อยเจ้าของสมาร์ทโฟนก็นั่งยิ้มเล็กยิ้มน้อยอยู่กับตัวเอง
"หญิง ตกลงคืนนี้เอาไง" ชาร์ล็อตเพื่อนสาวเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวเอ่ยถามขึ้น เพราะคืนนี้เธอมีดวลกับเพื่อนสนิทอีกกลุ่ม
"จะพลาดได้ไง!"
"เริ่ดมากกกกก ต้องงี้สิคะ"
สองสาวนั่งมองหน้ากันพร้อมกับนึกถึงความสนุกสุดเหวี่ยงที่กำลังรอพวกเธออยู่ที่คลับ
@คลับ
เมื่อสองสาวเข้ามาถึงยังภายในคลับแน่นอนต้องตกเป็นเป้าสายตาเพราะความสวยโดดเด่นและหุ่นที่น่าขย้ำ
"แย่งซีนเก่งตลอดสินะสองคนนี้" นาริเอ่ยแซะพวกเธอสองคนเบาๆ
"ก็คนมันสวยอ่ะค่ะ พูดยากเนาะ" ชาร์ล็อตตอบพร้อมยิ้มเหยียดกลับไป
"เชอะ! สวยให้ได้ครึ่งนึงของเชอรี่ก่อนเหอะ ค่อยอวด"
ยี่หวาหมั่นไส้กับความมั่นหน้าของชาร์ล็อตจึงเอ่ยกลับไปอย่างอารมณ์ขึ้น
"ว่าไงนะคะ เชอรี่แหละต้องสวยให้ได้ครึ่งนึงของชาร์ล็อตก่อน พวกแกก็พูดผิดป้ะ"
เจ้าหญิงเห็นเพื่อนสาวอย่างชาร์ล็อตโมโหจึงรีบออกหน้าแทนเพื่อนก่อน เพราะกลัวจะได้ตบตีกันก่อนจะได้นั่งดื่ม
"อีเจ้าหญิง!"
"พอๆ เถอะ นัดดื่มกันไม่ใช่นัดตบกันเนาะ" แนนรีบพูดขึ้นก่อนที่เพื่อนๆ จะทะเลาะกันมากกว่านี้
"เหอะ"
ทุกคนนั่งล้อมวงตามเก้าอี้ที่จัดไว้ของคลับ
อีกฝั่งหนึ่งของคลับ..
ร่างสูงควงน้ำสีอำพันพร้อมจ้องมองมือถือของตัวเองอยู่นานจนเพื่อนสนิทเอ่ยถาม
"จ้องเหี้ยไรนัก เพื่อนถามแม่งไม่ตอบ" เตชินเอ่ยอย่างแซวๆ ก็รู้อยู่หรอกว่าเพื่อนตัวเองจ้องมือถือทำไม
"พวกมึงถามไรนะ"
"นี่ไม่ฟังเลยใช่มั้ยวะที่กุถามเมื่อกี้" แมททิวถาม
"เออ มีไรก็พูดมาไวๆ สิวะ" ชาร์ลพูดอย่างตัดปัญหา
"นู่น"
"....."
แมททิวชี้ไปยังวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่เกือบสิบคนมีผู้หญิงและมีผู้ชายนั่งรวมอยู่ด้วยมันจะไม่สะดุดตาเลยหากผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้วยไม่ใช่คนที่เขาส่งข้อความไปตั้งแต่เมื่อเย็นแต่ไร้ซึ่งการตอบกลับ
หึ นี่สินะเหตุผล...
"เห้ยไอชาร์ล! มึงจะไปไหน"
"จัดการเด็กหนีเที่ยวหน่อย" ชาร์ลตอบอย่างยิ้มๆ พร้อมเดินตรงไปที่เจ้าหญิงนั่งอยู่
"เบาเว้ยยยย!" เสียงแมททิวตะโกนตามหลังมาส่งผลให้ชายหนุ่มยิ้มมุมปากอย่างนึกสนุก
@ห้องน้ำ..
"ปวดหัวชะมัด.."
เจ้าหญิงรู้สึกมึนๆ เลยมาที่ห้องน้ำหมายมั่นจะล้างหน้าเพื่อให้สติที่มีอยู่น้อยนิดกลับมาและคิดว่าหลังจากออกไปเธอจะกลับคอนโดอย่างรวดเร็ว
เวลานี้แด๊ดคงใกล้กลับแล้ว..
"อุ้ย ขอโทษค่ะ" เนื่องจากรีบร้อนไปหน่อยเธอเลยชนเข้ากับใครบางคน คนที่เธอไม่รู้เลยว่าภัยกำลังมาเยือน
"!!!"
"ด..แด๊ด" สติที่เลือนลางเมื่อครู่หายเป็นปลิดทิ้ง
"ไงเจ้าหญิงของแด๊ด มาทำไรที่นี่ครับ" ร่างสูงเดินเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ และผลักเธอเข้าไปในห้องน้ำห้องสุดท้าย
"อ่ะ คือ... อื้อออ"
เจ้าหญิงที่กำลังอธิบายโดนคนตัวโตบดขยี้ริมฝีปากจนเจ็บแสบไปหมด
"อ่าห์ ปล่อยหนูก่อนอย่านะ!"
"ชู่ววว\~ อยากให้คนรู้ว่าเรากำลังเอากันหรอครับ หืม\~" เขาใช้มือปัดปอยผมที่หล่นมาปิดหน้าเธอออก พร้อมกับพิจารณาชุดของเธออีกครั้ง
แม่งงง ยั่วควยสัด!
"ด..แด๊ดอย่าทำอะไรหนู.."
ร่างบางสั่นสะท้านเมื่อชาร์ลพยายามลูบไล้และปลดเสื้อผ้าของเธอ
พรึ่บบบบ
พรวด!
"อ๊า เจ็บบบ! " ไร้ซึ่งการเล้าโลมใดๆ แน่นอนตอนนี้อวัยวะเบื้องล่างของเธอคงเจ็บระบมอย่างมาก
"นี่คือการทำโทษ! ยอมรับไปซะดีๆ นะครับเจ้าหญิงของแด๊ด" ชาร์ลพูดพร้อมกับเคลื่อนไหวอวัยวะข้างล่างอย่างรุนแรง
"อ่าาห์" ร่องของเธอตอดของเขาจนเจ็บไปหมด แม่งอยากเอาทั้งคืนเลย
ไหนจะผิวนุ่มๆ สีน้ำนมที่จับกี่ครั้งก็ยังน่าลูบไล้และหน้าอกทรวดทรงที่เห็นกี่ครั้งก็ยั่วอารมณ์เขาได้เสมอ
"ฮืออแด๊ด ป..ปล่อยหนู เจ็บอ๊าา"
"บอกเจ็บแต่ตอดไม่หยุดแบบนี่แด๊ดควรทำไงดีครับ เอาแรงๆ กว่าเดิมดีมั้ย" พูดกระซิบข้างหูคนตัวเล็กพร้อมกับกระแทกแรงๆ เพราะเขารู้สึกว่าความสุขมันกำลังทะลักออกมาเต็มทน
"อ๊าาาาาา ไม่ไหวแล้ว หนูไม่ไหว"
"ใกล้แล้วๆ รออีกนิดอ่าห์!"
พรวด!!!
"อ๊า!"
เมื่อร่างสูงปล่อยเธอจากการจับกุมพร้อมกับพ่นน้ำรักเต็มรูแคบส่งผลให้คนตัวเล็กทรุดลงกับพื้นห้องน้ำอย่างไว
"หึ ไม่เห็นจะเก่งเหมือนเวลาดื้อกับแด๊ดเลย"สิ้นเสียงของเขาร่างเล็กก็ผลอยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าเต็มทน
เช้าวันใหม่..
@คฤหาสน์
เช้าอรุณแสงสว่างสาดส่องเข้ามาภายในห้องนอนส่งผลให้ร่างเล็กที่นอนอยู่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
"อืออ"
สาวน้อยบนเตียงพยายามกระพริบตาเพื่อปรับสายตาให้เข้ากับแสงสว่างภายในห้องนอน เธอตื่นขึ้นมาด้วยความเหนื่อยล้าและปวดเมื่อยตามร่างกายเป็นอย่างมาก
จู่ๆ เธอก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนจึงรีบสำรวจร่องรอยตามร่างกายของตัวเอง รอยกัด รอยขบ และรอยดูดที่โชว์หราตามตัวของเธอบ่งบอกว่าเมื่อคืนหลังจากที่เธอสลบไปเขาคงกลับมาลงโทษเธอต่อที่บ้านอีกแน่นอน
"โอ้ยยย!"
แค่ขาโดนพื้นและเธอกำลังเดินไปแค่ก้าวเดียวเท่านั้นก็ส่งผลให้เจ็บกึ่งใจกลางสาวเป็นอย่างมาก
แกร็กก!
"ตื่นแล้วหรอ"
"..."
สาวน้อยร่างบางไม่ตอบคำถามของเขา เธอพยายามลุกขึ้นและเดินไปห้องน้ำอย่างทุลักทุเล
"โอ้ย!" และเธอก็ล้มลงอีกครั้งเพราะกว่าจะถึงห้องน้ำระยะทางค่อนข้างจะยาวนาน
"อ่ะ!"
"อยู่นิ่งๆ เดี่ยวแด๊ดพาไป" คนตัวสูงเอ่ยอย่างดุๆ สาวน้อยในอ้อมแขน
เธอยังไม่หายโกรธหรอกนะไม่ต้องมาทำดีซะให้ยาก ถึงแม้ว่าเธอจะผิดที่ไม่ขออนุญาตก่อนแต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์มาทำโทษจนเธอป่วยและต้องขาดเรียนแบบนี้
ใช้เวลาไม่นานเจ้าหญิงก็ทำภารกิจในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อย
"หิวมั้ย แด๊ดซื้อข้าวต้มเจ้าที่หนูชอบมาให้"
ชาร์ลพยายามง้อเธอเพราะรู้ดีว่าสาวน้อยที่เขารักใคร่ตอนนี้ไม่พอใจเขาสุดๆ ที่เขาทำโทษเธอจนป่วยแบบนี้
"แด๊ดซื้อเอง?" เจ้าหญิงถามพร้อมมองหน้าเขาอย่างสงสัย
"ไอธามไปซื้อ!" จะบอกว่าไปซื้อเองให้เธอหายโกรธซะหน่อย ไหงเธอรู้ได้
"ขอบคุณค่ะ" สาวน้อยนั่งที่โต๊ะอาหารในห้องครัวพร้อมกับกินข้าวต้มอย่างเอร็ดอร่อย
"เมื่อคืนทำไมไม่ขออนุญาตแด๊ดก่อน ทำไมถึงได้ขัดคำสั่งแด๊ด"
"ก็ถ้าขอแด๊ดคงไม่อนุญาต อีกอย่างหนูตั้งใจว่าจะไปไม่นานเพราะเพื่อนสมัยมอปลายนัดเลี้ยง"
เมื่อเธอบอกเหตุผลของเธอไป ทั้งห้องก็เกิดความเงียบ
"โกรธแด๊ดมั้ยครับ"
"คะ?"
เจ้าหญิงค่อนข้างงงกับคำถามของชายหนุ่มตรงหน้า
"ขอโทษนะที่ไม่ได้ฟังอะไรเลย แด๊ดหวงหนูมากจริงๆ เมื่อเห็นหนูใส่ชุดแบบนั้น"
"หนูก็ขอโทษเหมือนกันค่ะ หนูแค่ไม่อยากน้อยหน้าเพื่อนเก่าเลยจัดเต็มไปหน่อย หนูก็ขอโทษน้า\~"
"แต่หนูก็ไม่ได้ยุ่งกับใครเลยนะคะ แด๊ดเชื่อหนูรึป่าว"
เจ้าหญิงมองหน้าชาร์ลอย่างคาดหวังคำตอบ
"เชื่ออยู่แล้วครับ หนูเป็นของแด๊ดคนเดียว และแด๊ดก็คือคนเดียวที่ได้สัมผัสหนู" ชาร์ลตอบกลับไปด้วยความสบายใจ
"ชิ!" สาวน้อยอดหมั่นไส้ชายตัวสูงไม่ได้ที่เขาพูดเข้าขั้นหลงตัวเองขนาดนั้น
แต่มันก็จริงแหละ เพราะเธอไม่ได้ยุ่งกับผู้ชายคนอื่นเลยจริงๆ..
"ไหนยาหนูคะ"
"ยา?"
"ยาคุมหนูไงคะ หนูต้องกินนะ เดี่ยวก็ป่องพอดี" เจ้าหญิงพูดติดตลกแต่คนฟังไม่ได้คิดแบบเธอ
"หากวันนึงหนูท้องลูกของแด๊ด หนูจะดีใจมั้ยครับ"
"ทำไมแด๊ดถามแบบนั้นหละคะ?"
"หนูต้องดีใจอยู่แล้ว แต่ตอนนี่หนูยังไม่พร้อม หนูยังต้องเรียนอยู่ แด๊ดเข้าใจใช่มั้ยคะ" สาวน้อยตอบพร้อมทำหน้าตาสงสารส่งมาให้ชายหนุ่ม
ชาร์ลเอื้อมมือเปิดลิ้นชักและส่งยาให้คนตัวเล็ก..
เขามองเธออยู่นานพร้อมยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวจนกระทั่งคนตัวเล็กกินยาเสร็จเรียบร้อย
“มีอะไรคะ?” เจ้าหญิงถามคนตรงหน้าอย่างสงสัย ก็เธอเห็นแฟนหนุ่มของเธอนั่งยิ้มจนเป็นห่วง
“แด๊ดแค่ดีใจที่มีหนูอยู่ด้วย” ชายหนุ่มบอกพร้อมอ้าแขนกอดเจ้าหญิงอย่างใคร่รัก เขารักเธอมากจริงๆ รักเธอมากกว่าอะไรทั้งนั้น แค่เห็นเธอแต่งตัวแบบนั้นและหนีเที่ยวดขาก็แทบทนไม่ไหวจนลงโทษ จนทำให้เธอต้องเจ็บตัว
“หนูก็ดีใจค่ะที่ได้อยู่กับแด๊ด..” สาวน้อยนุ่มนิ่มในอ้อมแขนเอ่ยบอกพร้อมยิ้มหวานตามสไตล์เจ้าตัว..
เรื่องเมื่อคืนเธอยอมรับว่าผิดเต็มๆ เธอไม่น่าทำเพื่อความสะใจเพียงชั่ววูบเลยจริงๆ..
@คฤหาสน์
หลายวันผ่านไป..
"ไม่เห็นอยากไปเลยง่ะ แด๊ดไปคนเดียวสิคะ!"
เจ้าหญิงงอแงอยู่หน้ากระจกที่ตอนนี้เธอโดนคนตัวสูงบังคับให้แต่งตัวไปผับที่เขานัดหมายเจอกับเพื่อนในแก๊งค์
"ก็แด๊ดไม่อยากให้เจ้าหญิงอยู่คนเดียว"
"หนูไม่เหงา!"
"แต่แด๊ดเหงา"
"โกหก! พอแด๊ดไปถึงผับก็ไม่เหงาแล้วว" เจ้าหญิงตอบคนตัวสูงพร้อมทำหน้าไม่พอใจ
"นี่คือหึง?"
"แด๊ดเป็นผัวหนูหนิ! หนูทั้งหวงและหึงมากด้วย"
สิ้นเสียงคำตอบของคนตัวเล็กชาร์ลยิ้มอย่างพอใจในคำตอบ
"งั้นหนูก็ไปเฝ้าแด๊ดสิ แด๊ดอนุญาต" คนตัวสูงเดินมาซ้อนหลังพร้อมเอามือสอดเข้าไปกอดเอวคนตัวเล็ก
"เพื่อนๆ แด๊ดคุยแต่เรื่องที่เข้าใจยาก หนูยิ่งโง่ๆ อยู่ด้วยไม่เอาหรอกค่ะ"
"หึ สวยแล้วไปกันเถอะครับเจ้าหญิงของแด๊ด"
เจ้าหญิงลากลิปสติกบนริมฝีปากอวบอิ่มของตัวเองอีกครั้งพร้อมปิดฝาและเก็บเข้าชั้น
ชาร์ลมองสาวน้อยผ่านกระจกพร้อมจ้องมองริมฝีปากน่าจูบพลันทำให้กายร้อนแปลกๆ คล้ายอยากจะปลดปล่อย เขารีบสลัดความคิดออกอย่างรวดเร็ว
หากไม่รีบออกไป..คงได้ยกเลิกนัดแน่ๆ ..
ผับ xx
ห้อง vip
"ว้าว วันนี้น้องเจ้าหญิงสวยจังเลย" ร่างเล็กเดินเข้ามาพร้อมแฟนหนุ่มในห้องซึ่งมีเพื่อนๆ ของชาร์ลนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
"หนูก็สวยทุกวันอยู่แล้วหนิคะพี่แมททิว" ร่างเล็กตอบเพื่อนของแฟนหนุ่มไปด้วยสีหน้ายิ้มๆ
"แต่วันนี้แซ่บเป็นพิเศษนะครับ คนข้างๆ ยอมหรอ" เตชินเพื่อนอีกคนของชาร์ลแซวจิกกัดเขาเบาๆ ก็วันนี้ผู้หญิงของเพื่อนเขาแต่งตัวด้วยชุดที่หวาดเสียวจนที่เห็นก็คงอดมองตามร่างกายเธอไม่ได้
คนโดนกล่าวถึงหันมองเพื่อนพร้อมขำในลำคอ
"ก็ลองไม่ยอมสิคะ! จะโดนดีเข้าให้" ตอบพร้อมทำแก้มป่องและเดินไปนั่งใกล้ๆ แฟนหนุ่ม
"โดนดียังไงหรอ อยากรู้จัง"
จุ้บ..
"โดนแบบนี้ไงคะ!"
"หึ..อย่าแกล้งนะเดี่ยวแด๊ดทนไม่ไหวขึ้นมาหนูจะเจ็บตัว" ชาร์ลบอกคนตัวเล็กพร้อมดึงขึ้นมานั่งตักเขา
"ปล่อยหนู หนูจะนั่งข้างล่าง" เจ้าหญิงกระซิบบอกคนตัวโตเจ้าของแขนที่พาดเอวเธออยู่
"ไม่เอาครับ นั่งตรงนี้"
สิ้นเสียงของชาร์ลเจ้าหญิงเลยนั่งเงียบๆ เพราะกลัวคนตัวสูงจะลงโทษเธอแบบที่เคยทำอีก
ไม่ได้กลัว หนูแค่ไม่อยากเจ็บตัวหรอกนะ..ㅠㅠ
น่าเบื่อ..
นี่เธอก็นั่งอยู่ตรงนี้มาชั่วโมงแล้ว การมาเที่ยวกับผัวมันน่าเบื่อจริงๆ สินะ ถ้ามากับเพื่อนเธอคงได้ไปโลดแล่นบนเวทีแล้ว เจ้าหญิงคิดในใจ
"แด๊ด\~ หนูเบื่อ" สาวน้อยร่างนุ่มนิ่มบนตักเอ่ยบอกเขาอย่างเบาๆ
"อยากหาอะไรสนุกๆ ทำมั้ย" คนตัวสูงเอ่ยพร้อมทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่
"พอเลย หนูเบื่อ เพื่อนๆแด๊ดคุยเรื่องไรก็ไม่รู้ หนูขอออกไปข้างนอกได้รึป่าวง่ะ"
"น้า\~ นะๆ แด๊ด" เจ้าหญิงบอกพร้อมทำหน้าตาน่ารักใส่ชาร์ล
อ้อนแบบนี้ยั่วควยเหลือเกินนะ...
"เมียมึงเบื่อแล้วสิไอ้ชาร์ล" แมททิวเอ่ยถามเพราะเห็นชาร์ลคุยซุบซิบกับเจ้าหญิง
"ใช่ค่ะ ก็พี่ๆ คุยแต่เรื่องเข้าใจยากนี่หน่า เจ้าหญิงไม่เข้าใจและไม่อยากเข้าใจด้วย เจ้าหญิงอยากออกไปข้างนอก"
เมื่อเห็นว่าชาร์ลยังไม่อนุญาตเธอจึงรีบขอกำลังเสริมไปที่เพื่อนๆ ของเขาแทน
"ปล่อยเมียมึงบ้างเถอะชาร์ล ให้น้องออกไปเล่นข้างนอกบ้าง" เตชินรับรู้ความต้องการของเจ้าหญิงดี เพราะเขาก็มีคนรักที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ
"ออกไปแล้วอย่าแรดและไปยุ่งกับผู้ชายคนไหน" ชาร์ลรีบสั่งการสาวตัวน้อยบนตักทันที นี่ถ้าหากไม่ติดคุยธุระสำคัญเขาคงพาเธอกลับบ้านแล้ว
"รับทราบค่า\~ จุ๊บ แด๊ดน่ารักที่สุด"
ชาร์ลส่ายหน้าเบาๆกับความขี้อ้อนของเมียสาว เวลาอยากได้ก็อ้อนซะน่ารักเหมือนลูกแมว แต่เวลาดื้อก็น่าทำโทษให้เชื่องเหมือนลูกหมา หึ
คล้อยหลังเมื่อพ้นประตูหน้าห้องของชาร์ล
ติ๊ง!
ชาล็อต : หญิงแกอยู่ไหน
เจ้าหญิง : อยู่ผับ แกมีไร
อ่านแล้ว..
เจ้าหญิงมึนงงกับเพื่อนสาวที่ทักมาแล้วเงียบหายไป
เธอเดินเข้าไปยังโซนอื่นๆ ที่มีวัยรุ่นโยกย้ายซ่ายสะโพก นี่ถ้าติดว่าไม่ได้มากับผัวเธอคงวิ่งขึ้นเวทีไปแย่งซีนพวกสาวๆ พวกนั้นหล่ะ
เฮ้ออ. พาผัวมานี่มันลำบากใจจริงๆ..
"เจ้าหญิง!!!"
ขวับ!
เจ้าหญิงหันหน้าตามเสียงที่เรียกเธออย่างงงๆ แต่เอ๊ะ เสียงมันแอบคล้ายยัยชาล็อตเพื่อนของเธอนี่หน่า ไม่ปล่อยให้เธอได้สงสัยได้นาน จู่ๆ เพื่อนสาวตัวดีก็รีบวิ่งออกมาจากฝูงชนและยิ้มให้เธออย่างดีใจจนเธอแอบรู้สึกแปลกๆ
"ชั้นดีใจอ่ะที่เจอแก หญิงแกช่วยชั้นหน่อยสิ"
ชาร์ล็อตทำหน้าอย่างลำบากใจเหมือนกำลังเจอเรื่องหนักใจที่มีแค่เจ้าหญิงเท่านั้นที่สามารถช่วยเธอได้ในตอนนี้
"แกมีเรื่องอะไรอ่ะชา ใครทำอะไรแกบอกชั้น"
"ไอพี่พายุมันพากิ๊กมาดื่ม ชั้นสงสัยที่มันเทนัดชั้น จนมาเจอมันที่นี่อ่ะหญิง"
ชาล็อตเล่าไปด้วยพร้อมกับเสียงสะอื้นเบาๆ ที่เจ้าตัวพยายามกลั้นน้ำตาไม่ไห้ไหลออกมา
"มันอยู่ไหน!? เดี่ยวชั้นจัดการไห้แกเองชา ไม่ต้องร้องนะ"
ตุ๊บ!
"เฮ้ย!" จู่ๆ ก็มีแก้วที่ไหนไม่รู้ตกลงบนโต๊ะที่พายุนั่งอยู่พร้อมกับรุ่นน้องในคณะในสวย
"เจ้าหญิง..ชาร์ล็อต" พายุพึมพำเบาๆ เมื่อเห็นเจ้าของแก้วที่ยืนประจันหน้าเขา
"พี่พายุมาทำไรที่นี่หรอคะ?" เป็นเจ้าหญิงที่ถามประโยคที่ตอบยากแก่พายุ
"พี่พายุคะ พี่เจ้าหญิงเป็นอะไรกับพี่หรอคะ บอกหนูมาเดี่ยวนี้เลยนะ"
รุ่นน้องรัวคำถามใส่พายุทันทีเพราะเธอค่อนข้างงงกับสถานการณ์ตรงหน้า แต่พายุกลับไม่กล้าตอบคำถามนั้นและยังคงเงียบงัน
"คนที่เป็นกับพี่พายุอ่ะไม่ใช่พี่จ้า พี่ชาร์ล็อตต่างหากหละ" เจ้าหญิงรีบจับมือและดึงชาร์ล็อตให้มายืนในวงสนทนา
"ทำไมพี่ทำอย่างนี้กับชาอ่ะ" ชาร์ล็อตพูดทั้งน้ำตาที่ไหลรินอย่างไม่ขาดสาย
"พี่พายุเค้าเบื่อพี่แล้วไงคะ ทำไมถึงต้องทำตัวเข้าใจยากด้วยอ่ะ" รุ่นน้องคนสวยตอบกลับไปพร้อมเอามือคล้องแขนพายุเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
"หยุดมั่นก่อนจ้า ตอนนี้ไม่ใช่คิวของน้องจ้ะ กรุณาให้ผู้ชายเค้าพูดเนาะ"
เจ้าหญิงขึ้นชื่อสกิลปากแซ่บกว่าใครๆ ยอมไม่ได้ที่รุ่นน้องไม่มีมารยาทคนนี่กล่าวว่าร้ายเพื่อนของเธอ
"แล้วพี่เจ้าหญิงเกี่ยวอะไรด้วยอ่ะ ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านหรอคะ"
"อยากเกี่ยวอ่ะจ้ะ ไม่ทราบว่าน้องมีปัญหามั้ยคะ"
"โอ้ย!"
เจ้าหญิงโดนรุ่นน้องผลักจนล้มไปข้างหลัง ส่งผลให้ขาของเธอโดนเศษแก้วที่เขวี้ยงก่อนหน้านี้บาด ตอนนี้มีเลือดไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย
"เจ้าหญิง!" ชาร์ล็อตรีบวิ่งไปดูเพื่อนสาวอย่างทันที
"เอมี่ เธอไปผลักเจ้าหญิงทำไม!" พายุตกใจมากที่จู่ๆ รุ่นน้องสาวที่ตัวเองพามาด้วยกะจะควงเล่นๆ ผลักเจ้าหญิงจนเลือดออกแบบนั้น ซึ่งใครๆ ก็รู้ว่าเจ้าหญิงเป็นผู้หญิงของใคร แค่คิดก็หนาวแล้ว
"ก็เอมี่เกลียดมันหนิ!"
"เกิดอะไรขึ้น!"
สิ้นเสียงของผู้มาใหม่ส่งผลให้ทุกคนที่กำลังมุงเหตุการณ์อยู่แยกช่องว่างเพื่อให้เจ้าของเสียงเดินเข้ามา และไม่ใช่ใครที่ไหน ชาร์ล สุดที่รักของเธอเอง
"เจ้าหญิง!! ใครทำหนู" ชาร์ลรีบวิ่งเข้าไปดูร่างบางทันที เขาโกรธมากเมื่อเห็นว่าสุดที่รักของเขามีเลือดออกและบาดเจ็บ
"ชาร์ล็อตมันเกิดอะไรขึ้น"
ชาร์ลหันไปถามชาร์ล็อต เนื่องจากทั้งหมดไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลย
"พี่พายุนอกใจชาค่ะแด๊ด"
ปกติเจ้าหญิงไม่ใช่คนขี้ฟ้องแต่ถ้าหากไม่มีใครพูดอะไรเลย เกรงว่าคืนนี้คงไม่จบไม่สิ้น
"จริงหรอพายุ"
ชาร์ลหันมองพายุด้วยสายตาที่อ่านไม่ออกว่าชาร์ลรู้สึกอะไรอยู่ วันนี้เหมือนวันซวยของเขา เขานอกใจชาร์ลอตและเป็นต้นเหตุให้เจ้าหญิงบาดเจ็บ
"เอ่อ.."
"ชั้นถาม"
"หนูจัดการเองค่ะ"
เจ้าหญิงเห็นสถานการณ์ไม่ค่อยดีถ้าเรื่องนี้ให้ชาร์ลเป็นคนจัดการ
"ชามีไรอยากพูดป้ะ" เจ้าหญิงส่งคำถามให้เพื่อนสาวเผื่อเธอมีอะไรค้างคาใจที่อยากพูด
"เราเลิกกันเถอะค่ะ พี่พายุไม่ต้องขอโทษไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกับชาอีก ขอให้พี่หาความสุขที่แท้จริงไม่เจอไปอีกตลอดชีวิต"
ชาร์ล็อตพูดพร้อมมองหน้าแฟนหนุ่มอดีตที่เธอเคยรักมาก
"ส่วนเธอ..ขอโทษเพื่อนชั้นซะ!"
ชาร์ล็อตเดินเข้าประชันหน้ากับเอมี่และออกแรงดึงเธอไปหาเจ้าหญิง
"ชั้นไม่ผิด!"
"เธอพูดว่าไงนะ"
ชาร์ลเริ่มทนไม่ไหวกับเหตุการณ์ตรงหน้า มันใช่เรื่องมั้ยที่เขาต้องมานั่งทนคนอื่นทำร้ายและพูดหยาบคายใส่สุดที่รักของเขา นี่ถ้าหากเจ้าหญิงขอไว้เขาคงใช้มาตรการณ์เด็ดขาดกับทั้งคู่ไปแล้ว
"เธอไม่ผิดจริงๆ นั้นแหละ! และชั้นก็ไม่ผิดเช่นกันที่ทำแบบนี้"
"กรี้ด! "
เจ้าหญิงใช้แรงที่มีทั้งหมดผลักเอมี่จนตัวของเธอไปลนกับขอบโต๊ะอีกฝั่ง
"จำชื่อพี่ไว้นะคะ เจ้าหญิง ผู้ไม่เคยแพ้ให้ใคร"
"แด๊ดหนูอยากกลับบ้านแล้วค่ะ" สั่งสอนรุ่นน้องเสร็จก็หันมาอ้อนคนตัวสูง
ชาร์ลอยากจับทั้งคู่ไปทรมานด้วยซ้ำที่บังอาจมาทำร้ายเจ้าหญิงของเขา หากแต่ว่าสาวน้อยร่างบางในอ้อมกอดของเขาสั่งห้ามไว้
•
ไม่รู้สนุกกันมั้ยย อาจจะงงๆ ไปบ้าง อภัยให้ไรท์ฝึกหัดคนนี้ด้วยนะคะ 🥹
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
