เช้าแห่งการไปโรงเรียนวันแรกของปีการศึกษาที่ 2 ของบุ้ง
...เช้าวันนั้นเธอเดินเข้าไปได้ยินเพื่อนที่กำลังคุยกัน...
ขิม : เทอมมีครูมาสอนคณิตเราใหม่ด้วยนะ
คาน : ใครว่ะ
ขิม : เขาชื่อว่า ครูปาย มาสอนแทนครูเสก
ดิว : จริงดิ วันนี้เราเรียนป่าวว่ะ
คาน : เหมือนว่าจะเรียนตอนบ่ายมั้ง
ขิม : ใช่ วันนี้เราคณิตตอนบ่าย
จากที่เธอได้ยิน มันทำให้ความคิดของบุ้งฟุ้งซ่านขึ้นมา
จนเธอต้องตั้งสติและตั้งตารอเห็นคนนั้นที่เพื่อนของเธอ
พูดถึงนั้น
เมื่อเวลาผ่านไปจนบ่ายของวัน
คาน : ลุ้นว่ะ ว่าคนที่จะมาสอนเราคนใหม่เป็นยังไง
ดิว : นั้นดิ โครตลุ้น
...บุ้งได้แสดงอาการกังวลขึ้นมา ยิ่งเพื่อนของเธอพูด บุ้งก็ยิ่งแสดงอาการคิดมากจนเห็นได้ชัด คือ หัวคิ้วของเธอเริ่มขยับมาติดกัน จนเพื่อนสนิทของเธอนั้นถาม...
เพลง : มึง! เป็นไรไปว่ะ
บุ้ง : ป่าวนะ
เพลง : มึงหลอกกูไม่ได้หรอก ดูก็รู้แล้วว่ามึงมี
เพลง : บอกกูได้นะ
เมื่อเธอได้ยินสิ่งที่เพลงพูด
หัวคิ้วของเธอก็คลายออกจากกัน
บุ้ง : กูแค่กังวลนิดหน่อยว่ะ
เพลง : กังวลเรื่องไรว่ะ บอกกูได้นะ
บุ้งเริ่มคิดหนัก จะบอกเพลงที่เป็นเพื่อนสนิทของเธอยังไง
ว่ากำลังกังวลเรื่องคนนั้น เมื่อบุ้งกำลังจะอ้าปากบอกเพลง เธอได้ยินเสียงเท้าที่กำลังเดินตรงมาที่ห้องเรียนของเธอ ตาทั้งสองของเธอจึงเหลือบไปดูว่าเสียงเท้านั้นเป็นของใคร
...เมื่อเธอดู เธอจึงเห็นเท้าอันเล็กกำลังก้าวเข้ามาที่ห้องเรียนของเธอ มืออีกข้างกำลังถือกระเป๋าที่มีไอแพดและหนังสือการสอน จากที่บุ้งได้เห็นอย่างนั้น ตาทั้งสองจึงรีบเลื่อนขึ้นบนเพื่อดูหน้าตาของคนๆนั้น...
...ใบหน้าของคนๆนั้น มีดวงตาที่กลมใหญ่ ตาดำส่องประกายดั้งจมูกที่สวยและมีแว่นวางไว้บนจมูก ริมฝีปากเล็กอวบ หน้าหลงใหล เสียงพูดอ่อนโยน น่าฟัง และทำให้อยากฟังเสียงนั้นตลอด คนนั้นก็คือ ครูคนใหม่ที่มาสอนแทนครูคนเก่าเพื่อที่จะติวหนังสือนักเรียนในการสอบครั้งใหญ่...
ครูปาย : หวัดดี ครูชื่อปาย ยินดีที่รู้จักนะทุกคน
ครูปาย : ว่าแต่ครูยังไม่รู้จักชื่อพวกหนูเลย
ครูปาย : แนะนำตัวให้รู้จักกันหน่อยสิ
ครูปาย : เริ่มตั้งแต่คนแถวแรกฝั่งขวาและเรียงตามโต๊ะ
ไปเลยนะ
...เมื่อนักเรียนทุกคนได้ยิน คนแถวแรกจึงเริ่มแนะนำชื่อ จนถึงตาของบุ้ง เธอจึงยืนขึ้นเพื่อจะแนะนำชื่อของตน ดวงตาสองตาได้เลื่อนมาจ้องที่เธอจนทำให้เธอนั้นเกร็งไปทั้งตัว และเมื่ออ้าปากพูดนั้น น้ำเสียงของเธอเกิดอาการสั่นจนทำให้เสียงของเธอเหมือนคนร้องไห้...
...ครูปายจึงพูดกับเธอว่า...
ครูปาย : หนูคะ ใจเย็นๆนะ ค่อยๆพูดก็ได้นะคะ
บุ้ง : ดิฉัน~ ชื่อนางสาว ...... ........ ชื่อเล่น บุ้ง ค่ะ~
ครูปาย : ชื่อ บุ้ง หรอคะ
บุ้ง : ชะ ใช่ค่ะ
ครูปาย : โอเค นั่งลงได้ค่ะ
...บุ้งจึงนั่งลง เมื่อเธอเงยหน้ามามอง เธอได้เห็นริมฝีปากอันเล็กกำลังฉีกกว้างเล็กหน่อย และดวงตาทั้งสองที่กำลังมองมาที่เธอ ทั้งสองจึงสบตากัน ข้างในของทั้งสองฝ่ายเกิดอาการเต้นเร็วกว่าปกติ ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก หัวใจของทั้งสองฝ่ายเต้นเหมือนจะหลุดออกมายังไงยังนั้น...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
